Werk & Studie
alle pijlers
Collega's onderling
dinsdag 12 mei 2009 om 21:53
Sinds enige tijd werk ik in een team met allemaal dames.
In de loop van de tijd dat ik er werk is me duidelijk geworden, dat er voor mijn komst al heel wat narigheid onderling is geweest, het was een poosje rustig, maar er zijn twee collega's die elkaar niet kunnen luchten of zien, en dat geeft nu al wekenlang spanning.
Ik werk met een van hen samen op een kamer, en dat gaat goed, ik voel echter goed aan waarom het mis gaat met die andere collega, leg dit uit aan mijn kamergenoot, maar die wil hier niet aan: ik weet niet wat zij al die jaren heeft doorstaan, ze heeft het helemaal gehad etc. etc.
Vandaag kwam de tegenpartij naar mij toe omdat ze het gevoel heeft dat wat tussen haar en mijn naaste collega speelt ook de sfeer tussen haar en mij beïnvloed.
Ik vroeg haar waar ze precies op doelde, en ze noemde een voorbeeld waarbij ze mij iets vroeg voor haar te doen, waar de andere collega bij zat. "Ze heeft er zeker iets over gezegd, toen ik de deur uit was? Is dat zo?"
Nou, inderdaad was dat zo, alleen kwam dat niet van mijn collega af, maar ook van mij.
Ik heb haar aangekeken en gezegd, dat ik eerlijk wilde zijn, en heb gezegd dat ik het ook vreemd vond van haar een opdracht te krijgen, iets wat in principe werk van ons allemaal is. Dat het wellicht beter was geweest als ik daar direct wat van gezegd zou hebben, maar dat dat dan ook weer olie op het vuur zou zijn geweest omdat de ander zich ook weer gesteund zou voelen in haar wrok: zie je wel, hoe ze is....
Het gaat er een beetje om wie steeds het laatste rolletje wc papier opmaakt, maar het dan vertikt om nieuw te halen, zoiets in die sfeer, zeg maar.
Ik heb een heel gesprek met de bewuste collega gehad, ze heeft het hoe en waarom uitgelegd, waardoor ik nu ook enigszins kan begrijpen waarom zij zó reageert en doet zoals ze doet.
Ze heeft ook gezegd dat we het misschien niet met elkaar eens zijn, maar dat we daar in elk geval wel over kunnen praten.
Ik heb gezegd dat ik open sta voor een gesprek, maar dat ik duidelijk géén partij wil trekken voor wie dan ook.
Ik ben op mijn werk om te doen waar ik voor ben aangenomen en dat wil ik zo goed mogelijk doen. Het maakt mij niet uit of ik kopieën maak, archiveer, of een storingsdienst omdat de wc weer verstopt is. Ik maak de uren waarvoor ik betaald wordt.
Degenen die hier wel een punt van maken, liggen voortdurend met elkaar overhoop. Zet er nog een roddeltante pur sang bij en dat staat garant voor een heleboel negatieve energie.
Wat mijn punt hierbij is: iedereen komt bij mij vragen om begrip voor hun situatie, en ik vind iedereen heeft op zijn manier wel gelijk, en ik raad ze dan ook altijd aan om te gaan praten met degene waarover ze bij mij komen klagen. Dat durven ze dan weer niet.
Aan de ene kant kost het me een hoop tijd, aan de andere kant zie ik obstakels van te voren vaak al aan komen en ruim ze op voordat ze onderwerp van discussie kunnen worden, wat dan door de rest niet eens beseft wordt.
Kortom: heel vermoeiend.
Ik kom vaak gebroken thuis, en dat is dan niet eens van het werk.
Mijn leidinggevende heeft me wel eens gezegd dat ik het rustpunt ben op de afdeling. Dat hij dat zo inschatte bij mijn sollicitatie en dat dat inderdaad goed heeft uitgepakt. Soms denk ik meer dat ik eigenlijk als bliksemafleider fungeer. Als ik daar bewust voor ben aangenomen, heb ik dat tot nu toe ruimschoots waargemaakt, maar ergens voelt het niet helemaal goed.
Wie zit er ook tussen conflicten op het werk en hoe bepaal je je houding? Neem je afstand? Vertel je je mening of houd je die voor je?
In de loop van de tijd dat ik er werk is me duidelijk geworden, dat er voor mijn komst al heel wat narigheid onderling is geweest, het was een poosje rustig, maar er zijn twee collega's die elkaar niet kunnen luchten of zien, en dat geeft nu al wekenlang spanning.
Ik werk met een van hen samen op een kamer, en dat gaat goed, ik voel echter goed aan waarom het mis gaat met die andere collega, leg dit uit aan mijn kamergenoot, maar die wil hier niet aan: ik weet niet wat zij al die jaren heeft doorstaan, ze heeft het helemaal gehad etc. etc.
Vandaag kwam de tegenpartij naar mij toe omdat ze het gevoel heeft dat wat tussen haar en mijn naaste collega speelt ook de sfeer tussen haar en mij beïnvloed.
Ik vroeg haar waar ze precies op doelde, en ze noemde een voorbeeld waarbij ze mij iets vroeg voor haar te doen, waar de andere collega bij zat. "Ze heeft er zeker iets over gezegd, toen ik de deur uit was? Is dat zo?"
Nou, inderdaad was dat zo, alleen kwam dat niet van mijn collega af, maar ook van mij.
Ik heb haar aangekeken en gezegd, dat ik eerlijk wilde zijn, en heb gezegd dat ik het ook vreemd vond van haar een opdracht te krijgen, iets wat in principe werk van ons allemaal is. Dat het wellicht beter was geweest als ik daar direct wat van gezegd zou hebben, maar dat dat dan ook weer olie op het vuur zou zijn geweest omdat de ander zich ook weer gesteund zou voelen in haar wrok: zie je wel, hoe ze is....
Het gaat er een beetje om wie steeds het laatste rolletje wc papier opmaakt, maar het dan vertikt om nieuw te halen, zoiets in die sfeer, zeg maar.
Ik heb een heel gesprek met de bewuste collega gehad, ze heeft het hoe en waarom uitgelegd, waardoor ik nu ook enigszins kan begrijpen waarom zij zó reageert en doet zoals ze doet.
Ze heeft ook gezegd dat we het misschien niet met elkaar eens zijn, maar dat we daar in elk geval wel over kunnen praten.
Ik heb gezegd dat ik open sta voor een gesprek, maar dat ik duidelijk géén partij wil trekken voor wie dan ook.
Ik ben op mijn werk om te doen waar ik voor ben aangenomen en dat wil ik zo goed mogelijk doen. Het maakt mij niet uit of ik kopieën maak, archiveer, of een storingsdienst omdat de wc weer verstopt is. Ik maak de uren waarvoor ik betaald wordt.
Degenen die hier wel een punt van maken, liggen voortdurend met elkaar overhoop. Zet er nog een roddeltante pur sang bij en dat staat garant voor een heleboel negatieve energie.
Wat mijn punt hierbij is: iedereen komt bij mij vragen om begrip voor hun situatie, en ik vind iedereen heeft op zijn manier wel gelijk, en ik raad ze dan ook altijd aan om te gaan praten met degene waarover ze bij mij komen klagen. Dat durven ze dan weer niet.
Aan de ene kant kost het me een hoop tijd, aan de andere kant zie ik obstakels van te voren vaak al aan komen en ruim ze op voordat ze onderwerp van discussie kunnen worden, wat dan door de rest niet eens beseft wordt.
Kortom: heel vermoeiend.
Ik kom vaak gebroken thuis, en dat is dan niet eens van het werk.
Mijn leidinggevende heeft me wel eens gezegd dat ik het rustpunt ben op de afdeling. Dat hij dat zo inschatte bij mijn sollicitatie en dat dat inderdaad goed heeft uitgepakt. Soms denk ik meer dat ik eigenlijk als bliksemafleider fungeer. Als ik daar bewust voor ben aangenomen, heb ik dat tot nu toe ruimschoots waargemaakt, maar ergens voelt het niet helemaal goed.
Wie zit er ook tussen conflicten op het werk en hoe bepaal je je houding? Neem je afstand? Vertel je je mening of houd je die voor je?
dinsdag 12 mei 2009 om 21:59
Ik zou meer afstand nemen... niemand gelijk geven, geen verhalen aanhoren, duidelijk aangeven dat het vervelend is dat er een bepaalde situatie is ontstaan, maar dat je er niet bij bent geweest en er dus geen uitspraken over doet. Benadruk dat je met iedereen prettig wilt werken en dat je je erbuiten houdt.
dinsdag 12 mei 2009 om 22:04
Ik zou in jouw geval niet mijn mening geven in persoonlijke conflicten, in zakelijke wel. Maar iets in mij zegt dat de dames op jouw afdeling persoonlijke en zakelijke issues niet kunnen scheiden.
Verder zou ik de oplossing voor het conflict vooral overlaten aan je leidinggevende, het is namelijk zijn taak om een effectief werkend team te creeeren en te behouden. Als jouw leiding gevende deze taak niet op zich neemt maar afschuift dan zou ik dat escaleren (nadat je jouw leidinggevende daarvan op de hoogte hebt gesteld). Op een gegeven moment krijgt er dan vanzelf wel eentje de zak of gaat zelf weg.
Als je hier niet op wilt wachten dan zou ik lekker gaan zoeken naar een andere baan. Kun je ook wel tegen je leidinggevende vertellen, nu heeft hij iig kennelijk geen enkele incentive om iets aan de situatie te doen. Er verandert pas iets als iemand er genoeg last van heeft.
Lang leve mijn branche, waar de vrouwen ook ballen hebben
Verder zou ik de oplossing voor het conflict vooral overlaten aan je leidinggevende, het is namelijk zijn taak om een effectief werkend team te creeeren en te behouden. Als jouw leiding gevende deze taak niet op zich neemt maar afschuift dan zou ik dat escaleren (nadat je jouw leidinggevende daarvan op de hoogte hebt gesteld). Op een gegeven moment krijgt er dan vanzelf wel eentje de zak of gaat zelf weg.
Als je hier niet op wilt wachten dan zou ik lekker gaan zoeken naar een andere baan. Kun je ook wel tegen je leidinggevende vertellen, nu heeft hij iig kennelijk geen enkele incentive om iets aan de situatie te doen. Er verandert pas iets als iemand er genoeg last van heeft.
Lang leve mijn branche, waar de vrouwen ook ballen hebben
dinsdag 12 mei 2009 om 22:14
pff, ik geloof inderdaad best dat jij kapot bent als je thuis komt! Wat een rotsituatie zeg! En natuurlijk zal ieder voor zich een reden hebben om de ander niet te mogen,maar JIJ bent daar de dupe van!
Ik heb tot kort geleden een dubbelbaan gehad, bij de ene ging het kletsen inderdaad stiekem en achter iemands rug en werden ergernissen niet uitgesproken, en in de andere baan zegt iedereen wat zy denkt, op een goede manier. Dingen kun je niet verbeteren zolang je niet weet dat je ze fout doet. En zo lang je opbouwende kritiek geeft, en op een goede manier kritiek kunt ontvangen zul je een heleboel op kunnen lossen. Misschien kun je met het bedrijf hier een cursus over doen?
Ik heb uiteindelijk een van de 2 banen opgezegd en ben nu fulltime by de ander aan het werk,met veel plezier. Ik hoop dat dat bij jou binnenkort ook beter gaat!
Ik heb tot kort geleden een dubbelbaan gehad, bij de ene ging het kletsen inderdaad stiekem en achter iemands rug en werden ergernissen niet uitgesproken, en in de andere baan zegt iedereen wat zy denkt, op een goede manier. Dingen kun je niet verbeteren zolang je niet weet dat je ze fout doet. En zo lang je opbouwende kritiek geeft, en op een goede manier kritiek kunt ontvangen zul je een heleboel op kunnen lossen. Misschien kun je met het bedrijf hier een cursus over doen?
Ik heb uiteindelijk een van de 2 banen opgezegd en ben nu fulltime by de ander aan het werk,met veel plezier. Ik hoop dat dat bij jou binnenkort ook beter gaat!
dinsdag 12 mei 2009 om 22:25
Zijn Hepie en Hepie bijna toe aan hun pensioen? If yes: zing het nog even uit, zodra ze weg zijn komt het goed. If no: hoe leuk vind je je baan en kan je aan iets anders komen?
Dit wordt, zeg ik uit ervaring, niet beter. Kan je als organisatie bergen geld tegen aan gooien (coaching, mediation, teamtrajecten) maar gaat zolang die twee rotte appels de deur niet uit zijn niet werken. Ze willen gewoon niet (want anders hadden ze er al wel wat mee gedaan).
Bewaak je grenzen en denk aan jezelf.
Dit wordt, zeg ik uit ervaring, niet beter. Kan je als organisatie bergen geld tegen aan gooien (coaching, mediation, teamtrajecten) maar gaat zolang die twee rotte appels de deur niet uit zijn niet werken. Ze willen gewoon niet (want anders hadden ze er al wel wat mee gedaan).
Bewaak je grenzen en denk aan jezelf.
dinsdag 12 mei 2009 om 23:03
Kennelijk heb jij uitgestraald dat jij voor dit gezeik (excusez le mot) ontvankelijk bent. Niet als in dat je eraan meedoet, maar wel als in dat je het aanhoort.
Mensen voelen haarfijn aan bij wie ze wel en niet met dit soort toestanden hoeven aan te komen. Nu jij bent ingeschat als iemand die hen niet afkapt/uitlacht, en ook inderdaad iemand bleek te zijn die hen niet afkapte/uitlachte, is het lastig dat nog om te buigen, maar ik denk dat het wel kan. Je zult er duidelijk in moeten zijn. Zeg gewoon dat dit alles jou moeite kost, dat je gesloopt thuiskomt, en dat je omwille van je eigen welzijn voortaan afstand neemt. Hou dat vol elke keer als iemand met nieuwe toestanden aankomt. Je vindt het heel vervelend voor ze, maar ze moeten niet bij jou zijn.
Vroeg of laat zullen ze, hoop ik althans voor je, een nieuw klankbord zoeken. Sterkte!
Mensen voelen haarfijn aan bij wie ze wel en niet met dit soort toestanden hoeven aan te komen. Nu jij bent ingeschat als iemand die hen niet afkapt/uitlacht, en ook inderdaad iemand bleek te zijn die hen niet afkapte/uitlachte, is het lastig dat nog om te buigen, maar ik denk dat het wel kan. Je zult er duidelijk in moeten zijn. Zeg gewoon dat dit alles jou moeite kost, dat je gesloopt thuiskomt, en dat je omwille van je eigen welzijn voortaan afstand neemt. Hou dat vol elke keer als iemand met nieuwe toestanden aankomt. Je vindt het heel vervelend voor ze, maar ze moeten niet bij jou zijn.
Vroeg of laat zullen ze, hoop ik althans voor je, een nieuw klankbord zoeken. Sterkte!
woensdag 13 mei 2009 om 01:41
Ik heb recent gehoord geen contractverlenging te krijgen, bij een bedrijf waar ik sinds 2 jaar werk. De reden: 2 van mijn collega's (bedrijf met alleen vrouwen) hebben behoorlijk lopen roddelen en stoken. Over mij. Ik heb het geprobeerd uit te praten; wat bij beiden niet lukte. Op het moment dat ik besloot me er niet meer druk om te maken en het te laten zitten (vrat energie, ook privé zat het me dwars) kwam er vanuit de leiding opdracht om het uit te praten. Ik wilde niet meer; had er genoeg energie in gestoken en privé enorm veel aan mijn hoofd. Schluss dus met kinderachtig geroddel. Nouja, lang verhaal kort, ik heb gesprek geweigerd, gezegd dat ik niet weet wat er aan de hand is en waarom zij dit rondvertellen maar dat ik er geen energie meer in steek.
Gevolg: geen contractverlenging.
Gevolg: geen contractverlenging.
woensdag 13 mei 2009 om 19:23
Ik zou inderdaad twee dingen doen:
1. Stel de beide kemphanen op de hoogte van hoe jij je onder deze situatie voelt. Het is hun probleem en op deze manier wordt het jouw probleem. Dat lijkt mij niet de bedoeling. Vraag beiden om het samen op te lossen en jou er voortaan buiten te laten. Geef ook aan dat er een stap 2 zal volgen als stap 1 zonder resultaat blijft.
2. Mocht stap 1 niet het gewenste resultaat hebben, stap dan naar de leidinggevende en houdt daar hetzelfde verhaal. Voor zover beide dames het zelf niet op kunnen lossen, is het een probleem dat jouw leidinggevende op zal moeten lossen.
Leg het probleem daar terug waar het hoort. Dit soort geneuzel hoort niet jouw werkplezier te vergallen. Leg iedereen op een rustige manier uit dat jij je er echt heel vervelend onder voelt en geef niemand de schuld. Zeg alleen dat je het graag opgelost wilt zien.
1. Stel de beide kemphanen op de hoogte van hoe jij je onder deze situatie voelt. Het is hun probleem en op deze manier wordt het jouw probleem. Dat lijkt mij niet de bedoeling. Vraag beiden om het samen op te lossen en jou er voortaan buiten te laten. Geef ook aan dat er een stap 2 zal volgen als stap 1 zonder resultaat blijft.
2. Mocht stap 1 niet het gewenste resultaat hebben, stap dan naar de leidinggevende en houdt daar hetzelfde verhaal. Voor zover beide dames het zelf niet op kunnen lossen, is het een probleem dat jouw leidinggevende op zal moeten lossen.
Leg het probleem daar terug waar het hoort. Dit soort geneuzel hoort niet jouw werkplezier te vergallen. Leg iedereen op een rustige manier uit dat jij je er echt heel vervelend onder voelt en geef niemand de schuld. Zeg alleen dat je het graag opgelost wilt zien.
