Deeltijd werkende vrouwen

Ik heb wel sterk het idee dat mannen en vrouwen toch verschillend reageren op deze zaken.

In mijn huwelijk was ik vanaf dag 1 de hoofdkostwinnaar als medisch specialist. En met mijn beroep werk je gewoon 40u per week en vaak meer, je werkt onregelmatig en niet thuis. Nachten achter elkaar ben ik soms van huis

Toen werd ik moeder. Toen ontstond de vraag hoe we dat nou gingen doen, want ik heb geen gas terug genomen op het werk. Mijn man kreeg de vraag of hij meer thuis wilde zijn. Financieel zou dat prima kunnen.

Dat wilde hij niet. Die discussie was heel snel beslecht en hij werkt dus 36 uur per week.

Als ik kijk naar de (zeker niet domme) echtgenotes van mijn mannelijke collega’s dan zie ik die bijna zonder uitzondering met de jaren afschalen naar <30 uur om het werk van hun man te faciliteren icm kinderzorg

-April- schreef: ↑

18-04-2023 20:34

Ik heb wel sterk het idee dat mannen en vrouwen toch verschillend reageren op deze zaken.

In mijn huwelijk was ik vanaf dag 1 de hoofdkostwinnaar als medisch specialist. En met mijn beroep werk je gewoon 40u per week en vaak meer, je werkt onregelmatig en niet thuis. Nachten achter elkaar ben ik soms van huis

Toen werd ik moeder. Toen ontstond de vraag hoe we dat nou gingen doen, want ik heb geen gas terug genomen op het werk. Mijn man kreeg de vraag of hij meer thuis wilde zijn. Financieel zou dat prima kunnen.

Dat wilde hij niet. Die discussie was heel snel beslecht en hij werkt dus 36 uur per week.

Als ik kijk naar de (zeker niet domme) echtgenotes van mijn mannelijke collega’s dan zie ik die bijna zonder uitzondering met de jaren afschalen naar <30 uur om het werk van hun man te faciliteren icm kinderzorg

Waarom wilde hij dat niet? Wie zorgt er nu voor de kinderen?

Ik kies ervoor om vier dagen (in mijn geval is dat 0,8 fte) te werken.
Ik kies er ook voor om mijn kinderen voor te houden dat er meer in het leven is dan werken. En per persoon zal het verschillen of dat werken 20, 32, 40, 60 of 80 uur is. Er zijn landen waar ‘ons’ fulltime een luizenleventje lijkt, het is maar net wat je gewend bent of normaal vindt.
Ik zou het alleen fijn vinden als iedereen de gelegenheid heeft om zijn of haar leven zo in te richten dat je op basis van keuzemogelijkheden je balans kunt vinden. Dat is in mijn ogen nu nog niet genoeg het geval.

-April- schreef: ↑

18-04-2023 20:15

Hoe zou een dagindeling er volgens jou uitzien als beide ouders veel werken (>32 uur) en 2 kinderen op de basisschool hebben?

Een voorbeeld uit mijn omgeving. Ouders werken 40+40, glijdende uren (dus je mag binnen zekere grenzen starten wanneer je wil). Ze kiezen ervoor dat de ene ouder 8u - 16u30 werkt en de andere 9u-17u30.

- "Vroege ouder" staat op en vertrekt zo snel mogelijk naar het werk om om 8u te kunnen starten.
- "Late ouder" maakt kinderen klaar, brengt ze tegen 8u30 naar school, rijdt door naar het werk.
- "Vroege ouder" stopt om 16u30 met werken, en rijdt zo snel mogelijk naar de buitenschoolse opvang, haalt de kinderen op en begint thuis aan het eten.
- "Late ouder" komt thuis rond 18u wanneer het gezin samen eet.

Zwemles, clubjes... voornamelijk in het weekend.

-April- schreef: ↑

18-04-2023 20:30

Dat is waar. Maar er zit wel een klein probleem dat de vrouwen die minder werken vanwege de zorg voor kleine kinderen dit vaak doen op een cruciaal moment in hun carrière.
Je bent eind 20 of in de 30 en dan zit je carrière net in de lift.

Ik vraag me af of je dat later nog kan inhalen om zo op latere leeftijd die fijne positie te hebben qua werkplezier en salaris (en wat dan ook de motivatie vergroot om meer uren te werken)

Dat weet ik oprecht niet hoor, zal wel per sector verschillen

We hebben geluk dat het personeelstekort zo hoog is. Dit gaat de komende 20 jaar niet veranderen, vanwege de vergrijzing.

Veel mensen gaan naar school, volgen daarna nog een opleiding totdat ze een jaar of 20-22 zijn en daarna gaan ze aan het werk. Vaak leer je de eerste 7-10 jaar het kunstje en zit je daarna gebakken.

Eigenlijk heeft iedereen om mij heen zijn positie al ingenomen als hij 30-35 jaar is. Je kunt altijd nog groeien, maar qua werkplezier en comfortabele positie zitten veel mensen al op hun plek nog voor er kinderen komen.

Rosanna1985 schreef: ↑

18-04-2023 20:55

Een voorbeeld uit mijn omgeving. Ouders werken 40+40, glijdende uren (dus je mag binnen zekere grenzen starten wanneer je wil). Ze kiezen ervoor dat de ene ouder 8u - 16u30 werkt en de andere 9u-17u30.

- "Vroege ouder" staat op en vertrekt zo snel mogelijk naar het werk om om 8u te kunnen starten.
- "Late ouder" maakt kinderen klaar, brengt ze tegen 8u30 naar school, rijdt door naar het werk.
- "Vroege ouder" stopt om 16u30 met werken, en rijdt zo snel mogelijk naar de buitenschoolse opvang, haalt de kinderen op en begint thuis aan het eten.
- "Late ouder" komt thuis rond 18u wanneer het gezin samen eet.

Zwemles, clubjes... voornamelijk in het weekend.

Dit lijkt me erg pittig, vooral die zwemles en clubjes in het weekend, want dat is ook de tijd dat je op familiebezoek wil kunnen gaan aan de andere kant van het land, dat je kinderfeestjes hebt en zelf nog wil sporten, of eens een verjaardag hebt?

Wanneer ga je naar de tandarts, kapper, huisarts, fysio, logopedist en dierenarts? Wanneer koop je dat cadeautje, een zwembroek voor de zomer? Wanneer doe je boodschappen voor die zieke buurman en stuur je een kaartje naar je tante die weduwe is geworden?

Dat moet dan allemaal in het weekend gepropt worden. Het lijkt me een erg hectisch en vervelend leven.

-April- schreef: ↑

18-04-2023 20:15

Oké, waarom is de maatschappij er niet op gebouwd:
- de tijden van de lagere school is niet compatibel met werktijden van volwassenen
- de kinderopvang is niet afdoende om alle werkende ouders te faciliteren. Kijk naar de kosten en de wachttijden
- de mindset klopt niet: veel mannen (en andere mensen) verwachten dat je als moeder nog steeds het leeuwendeel van de kinderzorg en de 3e shift neemt
- de overheid verwacht dat er steeds meer mantelzorg in eigen familiekring wordt opgelost. Dat gaat niet als je fulltime werkt en ook kleine kinderen hebt.

Thuis werken is niet voor iedereen weggelegd. Ik werk in een ziekenhuis aan het bed en heb nog nooit een dag thuis gewerkt, ook niet tijdens Corona.

Hoe zou een dagindeling er volgens jou uitzien als beide ouders veel werken (>32 uur) en 2 kinderen op de basisschool hebben?

Ik heb tijdens corona ook niet thuisgewerkt en had ik wisselende diensten 7 dagen in de week. Ik werkte tijden zelfs meer dan 50 uur in de week omdat het zo ontzettend druk was. Nu heb ik maar 1 kind, maar mijn man mocht niet buitenshuis werken op dat moment dus we deelden samen de verantwoordelijkheid over onze dochter. Ik had tijdens corona net als jij een cruciaal beroep waardoor ik 1 dag in de week gebruik kon blijven maken van de opvang. Toen werkte ik meer dan 32 uur afwisselend in dag en avonddiensten en in het weekend, en door die afwisseling hebben we nooit extra aanspraak hoeven maken op extra opvang. Nu ik weer een "9-17" baan heb moet ik af en toe onze ouders vragen om een dag op te passen, maar nog steeds sporadisch.

Maar mijn dagindelding ziet er als volgt uit:
7.30 start ik mijn laptop op en terwijl dochter ontbijt check ik de mail en doe ik de eerste dingen in mijn takenpakket (hier pak ik dus al 1.5 uur)
8.15 breng ik dochter naar school en rijd zelf door naar mijn werk (2x per week) (Hier verlies ik weer een half uur)
9.00 uur ben ik op kantoor en start mijn kantoordag verder met overleggen
16.30 stap ik in de auto naar huis om dochter van de BSO te halen. (1x per week andere dag is vader thuis) (Hier verlies ik ook een half uur)

Daadwerkelijk gewerkt: 8.5 uur x 2= 17 uur
Onderstaand is daadwerkelijk gewerkt: 8.5 x 2 = 17 uur Totaal dus 34 uur, maar ik pak die 2 uur ook nog wel terug als mij het een keer uitkomt. Ook neem ik geen pauzes en werk ik door terwijl ik een boterham eet, dus die 2 uur kan ik er ook nog bij op tellen. Dat doe ik niet, want ik vind dat je als werknemer af en toe meer moet geven dan waar je voor betaald wordt, maar dat de werkgever dan ook niet moeilijk moet doen als je dan af een toe wat terug pakt. En die verdeling hoeft wat mij betreft niet op een weegschaal, maar het moet wel wederzijds zijn.

Dagen dat ik thuis werk:
7.30 start ik laptop en dochter ontbijt en kleedt zich aan
8.15 breng ik of man dochter naar school
8.30 ben ik weer thuis en mijn werkdag gaat verder
13.45 haal ik kind op van school. Of ik ga zonder kind weer terug naar huis want ze gaat uit spelen. Of ik ga met 2 kinderen terug naar huis.
Afhankelijk van wat voor dag (humeur van kind) het is ga ik werken en kind zit tegenover mij te knutselen of op haar iPad of te tekenen of ze speelt buiten.
Als er vriendjes spelen is het helemaal makkelijk, want dan zie ik ze buiten wat drinken en eten niet want ze zijn te druk met spelen.
16.30 zet ik de laptop op standby en gaan we boodschappen doen. En bij thuiskomst koken. We wisselen de naar bed breng dagen af en degene die kind niet naar bed brengt ruimt beneden op.
Als kind dan in bed ligt en ik niet verdwaal op het Viva Forum dan pak ik nog even een paar spoed klussen op, maar ook dat alleen als het echt heel druk is en er echt spoed bij is.

Dagen dat er sporten is doen we ook om en om of als de een een keer niet kan, dan gaat de ander een keer extra.

Mijn man heeft sinds kort een nieuwe baan en hij moet daarvoor regelmatig naar de andere kant van het land, dat vraagt soms om wat meer planning en wat meer taken die op mijn bord komen, maar mijn man steunt mij waar hij kan in mijn carrière moves, dus ik steun hem bij die van hem. De afgelopen 2 jaar heeft hij moeten schipperen zodat ik kon doen wat ik leuk vond, en nu is hij aan de beurt.

En ik snap heel goed dat het een stuk lastiger gaat zijn als je allebei geen baan hebt waarbij je niet thuis kan werken en in sommige gevallen zelfs onmogelijk, maar als dat het geval is zal niemand van je verwachten dat je alsnog aan het werk gaat. Overigens verwacht ik van niemand dat hij of zij meer werkt dan dat hij wil. Alleen als blijkt dat het daardoor met onze economie een stuk beter kan gaan, dan snap ik de campagne wel en dat de mensen die willen dan ook daadwerkelijk meer gaan werken. Vaak is het echt gewoon gewenning. Als je een baan hebt waarbij je thuis kan werken en je kinderen kunnen zichzelf een beetje vermaken, dan is dat vaak prima te doen.

En zoals ik in een eerdere post ook al zei, zonder ons vrouwen komt het allemaal niet goed. Er is een probleem, en wij kunnen die als vrouwen oplossen! (Zoals je ziet zie ik het iets anders dan sommige mensen hier in het topic of TO, ik denk namelijk niet dat wij verantwoordelijk gehouden worden voor het probleem, maar gezien worden als de oplossing).

En toen was ik nog helemaal vergeten dat ik er in de avonden en op dinsdag dus nog een HBO studie naast doe. Heb dan ook verder geen hobby's meer

Oke, deze post wordt ook weer uitgebracht in Boekvorm, voor schema's op maat kunt u zich melden in PB en zal er een offerte gemaakt worden.

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 21:01

Dit lijkt me erg pittig, vooral die zwemles en clubjes in het weekend, want dat is ook de tijd dat je op familiebezoek wil kunnen gaan aan de andere kant van het land, dat je kinderfeestjes hebt en zelf nog wil sporten, of eens een verjaardag hebt?

Wanneer ga je naar de tandarts, kapper, huisarts, fysio, logopedist en dierenarts? Wanneer koop je dat cadeautje, een zwembroek voor de zomer? Wanneer doe je boodschappen voor die zieke buurman en stuur je een kaartje naar je tante die weduwe is geworden?

Dat moet dan allemaal in het weekend gepropt worden. Het lijkt me een erg hectisch en vervelend leven.

Huisarts, tandarts, fysio en dergelijke mogen gewoon in de tijd van de baas.
Kapper niet, maar daar moet je je momenten voor pakken. En dan kan je dat het beste doen op een dag dat je normaal gesproken geen tijd hebt voor jezelf, want dat is dan een echt kado
Dierenarts hier heeft van 19.00 tot 20.00 uur spreek uur elke dag (dacht dat dat normaal was, maar anders neem je een paar uur vrij).
De kado's, zwembroeken en het kaartje doe ik allemaal online. Ik ben al in jaren niet meer in de stad geweest, en het aanbod hier in het dorp is te beperkt.
En de boodschappen voor mijn moeder die af en toe patiënt is neem ik mee terwijl ik zelf booschappen doe (dagelijks).

Waarom zou je dat allemaal in een weekend proppen? Dat is denk ik wat ik bedoel, het leven kan zoveel makkelijker als je gebruik maakt van de flexibiliteit van het leven, dus online iets bestellen, kaartje sturen via Greetz met een bos bloemen erbij, ik heb in het weekend echt niets te doen behalve sport van kind en de was.

Hecamel schreef: ↑

18-04-2023 21:16

Huisarts, tandarts, fysio en dergelijke mogen gewoon in de tijd van de baas.
Kapper niet, maar daar moet je je momenten voor pakken. En dan kan je dat het beste doen op een dag dat je normaal gesproken geen tijd hebt voor jezelf, want dat is dan een echt kado
Dierenarts hier heeft van 19.00 tot 20.00 uur spreek uur elke dag (dacht dat dat normaal was, maar anders neem je een paar uur vrij).
De kado's, zwembroeken en het kaartje doe ik allemaal online. Ik ben al in jaren niet meer in de stad geweest, en het aanbod hier in het dorp is te beperkt.
En de boodschappen voor mijn moeder die af en toe patiënt is neem ik mee terwijl ik zelf booschappen doe (dagelijks).

Waarom zou je dat allemaal in een weekend proppen? Dat is denk ik wat ik bedoel, het leven kan zoveel makkelijker als je gebruik maakt van de flexibiliteit van het leven, dus online iets bestellen, kaartje sturen via Greetz met een bos bloemen erbij, ik heb in het weekend echt niets te doen behalve sport van kind en de was.

Ik doe niks onder werktijd. Werk is echt werk bij ons, dan kun je niet ondertussen nog naar de tandarts of dokter gaan, of allerlei zaken bestellen op internet. Zomaar spontaan een paar uur vrij nemen als het zo uitkomt is niet aan de orde.

Misschien dat hier het grote verschil zit? Als ik al die dingen onder werktijd kon doen, dan was het makkelijk te regelen, maar dat is geen werktijd. Als ik al die uren als werk meetel, dan werk ik ook fulltime.

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 20:48

Waarom wilde hij dat niet? Wie zorgt er nu voor de kinderen?

Hij wilde ook buitenshuis werken want dat was voor hem zinvolle invulling van het leven.

Ik kan dat heel goed begrijpen als ik naar mijn eigen carrière kijk. Ik kon en kan het niet over m’n hart verkrijgen om tegen mijn man te zeggen dat hij thuis moet blijven. Ik doe dat zelf al niet eens.

De kinderzorg doen we samen.
Mijn moeder past 1 dag per week op en hij gaat 2 dagen per week naar de opvang. En dan man 1 dag en ik 1 dag.

Als we klem zitten (mn als hij weg is voor werk en ik vast sta in het ziekenhuis), dan improviseren we. We hebben namelijk een grote familie, ik heb plan A tm Z in de buurt.
Op mijn vrije dag vang ik zelf ook weleens een neefje/nichtje op.

Bij ons is het echt “it takes a village”
Ik krijg vaak eten van de familie in de buurt, waardoor ik vaak ontlast word en dingen achter de hand heb.

Maar zelf kook ik ook (mijn man kookt nooit). Ik kook altijd voor een weeshuis als ik toch eenmaal achter het fornuis sta en daarvan gaan ook weer pannen eten naar mijn werkende nichten.

Voor de rest is t wel gewoon druk, ik ben altijd in touw. Soms verlang ik wel naar meer rust en denk ik hoe chill ik t zou hebben als ik 10u minder zou werken. Maar dat is onmogelijk met mijn werk.

Maar we krijgen het voor elkaar omdat ik ook gewoon heel efficiënt ben, komt ook door het werk dat ik doe. Ik ben gewend om te werken onder grote tijdsdruk. Bijv ik doe online de hele weekboodschappen terwijl ik van m’n fiets naar m’n werkkamer loop. Ik weet dat gewoon uit mijn hoofd. Vanaf dat ik opsta ben ik dagelijks al meteen in touw. Voor ik naar t werk ga heb ik de vaatwasser/wasmachine al aangezet etc

Wat wel ook gigantisch helpt is dat man geen instructies nodig heeft voor het huishouden. We zien allebei wat er nodig is en fixen wat we zien.

Is het bij ons dan perfect? Zeker niet. Soms is het gewoon stressen.
Maar het lukt. Mede dankzij de factoren die jij al eerder opsomde. Makkelijk gezond kind, familie in de buurt, hardwerkende echtgenoot etc

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 20:48

Waarom wilde hij dat niet? Wie zorgt er nu voor de kinderen?

Hij wilde ook buitenshuis werken want dat was voor hem zinvolle invulling van het leven.

Ik kan dat heel goed begrijpen als ik naar mijn eigen carrière kijk. Ik kon en kan het niet over m’n hart verkrijgen om tegen mijn man te zeggen dat hij thuis moet blijven. Ik doe dat zelf al niet eens.

De kinderzorg doen we samen.
Mijn moeder past 1 dag per week op en hij gaat 2 dagen per week naar de opvang. En dan man 1 dag en ik 1 dag.

Als we klem zitten (mn als hij weg is voor werk en ik vast sta in het ziekenhuis), dan improviseren we. We hebben namelijk een grote familie, ik heb plan A tm Z in de buurt.
Op mijn vrije dag vang ik zelf ook weleens een neefje/nichtje op.

Bij ons is het echt “it takes a village”
Ik krijg vaak eten van de familie in de buurt, waardoor ik daardoor vaak ontlast word en dingen achter de hand heb.

Maar zelf kook ik ook (mijn man kookt nooit). Ik kook altijd voor een weeshuis als ik toch eenmaal achter het fornuis staat en daarvan gaan ook weer pannen eten naar mijn werkende nichten.

Voor de rest is t wel gewoon druk, ik ben altijd in touw. Soms verlang ik wel naar meer rust en denk ik hoe chill ik t zou hebben als ik 10u minder zou werken. Maar dat is onmogelijk met mijn werk.

Maar we krijgen het voor elkaar omdat ik ook gewoon heel efficiënt ben, komt ook door het werk dat ik doe. Ik ben gewend om te werken onder grote tijdsdruk. Bijv ik doe online de hele weekboodschappen terwijl ik van m’n fiets naar m’n werkkamer loop. Ik weet dat gewoon uit mijn hoofd. Vanaf dat ik opsta ben ik dagelijks al meteen in touw. Voor ik naar t werk ga heb ik de vaatwasser/wasmachine al aangezet etc

Wat wel ook gigantisch helpt is dat man geen instructies nodig heeft voor het huishouden. We zien allebei wat er nodig is en fixen wat we zien.

Is het bij ons dan perfect? Zeker niet. Soms is het gewoon stressen.
Maar het lukt. Mede dankzij de factoren die jij al eerder opsomde. Makkelijk gezond kind, familie in de buurt, hardwerkende echtgenoot etc

-April- schreef: ↑

18-04-2023 21:24

Hij wilde ook buitenshuis werken want dat was voor hem zinvolle invulling van het leven.

Ik kan dat heel goed begrijpen als ik naar mijn eigen carrière kijk. Ik kon en kan het niet over m’n hart verkrijgen om tegen mijn man te zeggen dat hij thuis moet blijven. Ik doe dat zelf al niet eens.

De kinderzorg doen we samen.
Mijn moeder past 1 dag per week op en hij gaat 2 dagen per week naar de opvang. En dan man 1 dag en ik 1 dag.

Als we klem zitten (mn als hij weg is voor werk en ik vast sta in het ziekenhuis), dan improviseren we. We hebben namelijk een grote familie, ik heb plan A tm Z in de buurt.
Op mijn vrije dag vang ik zelf ook weleens een neefje/nichtje op.

Bij ons is het echt “it takes a village”
Ik krijg vaak eten van de familie in de buurt, waardoor ik daardoor vaak ontlast word en dingen achter de hand heb.

Maar zelf kook ik ook (mijn man kookt nooit). Ik kook altijd voor een weeshuis als ik toch eenmaal achter het fornuis staat en daarvan gaan ook weer pannen eten naar mijn werkende nichten.

Voor de rest is t wel gewoon druk, ik ben altijd in touw. Soms verlang ik wel naar meer rust en denk ik hoe chill ik t zou hebben als ik 10u minder zou werken. Maar dat is onmogelijk met mijn werk.

Maar we krijgen het voor elkaar omdat ik ook gewoon heel efficiënt ben, komt ook door het werk dat ik doe. Ik ben gewend om te werken onder grote tijdsdruk. Bijv ik doe online de hele weekboodschappen terwijl ik van m’n fiets naar m’n werkkamer loop. Ik weet dat gewoon uit mijn hoofd. Vanaf dat ik opsta ben ik dagelijks al meteen in touw. Voor ik naar t werk ga heb ik de vaatwasser/wasmachine al aangezet etc

Wat wel ook gigantisch helpt is dat man geen instructies nodig heeft voor het huishouden. We zien allebei wat er nodig is en fixen wat we zien.

Is het bij ons dan perfect? Zeker niet. Soms is het gewoon stressen.
Maar het lukt. Mede dankzij de factoren die jij al eerder opsomde. Makkelijk gezond kind, familie in de buurt, hardwerkende echtgenoot etc

Met 1 kind en zo'n grote familie dichtbij die op afroep beschikbaar is en van alle kanten te hulp schiet, snap ik dat het lukt.

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 21:27

Met 1 kind en zo'n grote familie dichtbij die op afroep beschikbaar is en van alle kanten te hulp schiet, snap ik dat het lukt.

Nja en gewoon hard werken.
Ik ben elke dag om 6u op, ook op de dagen dat ik vrij ben. En mijn man ook.
En ik lig er pas 23u in. Dat zijn veel uren op een dag waarin je veel kan doen

En zelf schiet ik ook mijn familie te hulp als ik thuis ben met m’n kind. Ik ben niet anders gewend, ook voor ik moeder was.

Verwacht niet dat ik je ga entertainen, maar als ik thuis ben en eten heb, wat let je om je kinderen te droppen of zelf even te komen crashen. Gezellig juist. En de kinderen zijn dan gecovered. Ze zijn t ook gewend, zien ze elkaar ook

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 21:21

Ik doe niks onder werktijd. Werk is echt werk bij ons, dan kun je niet ondertussen nog naar de tandarts of dokter gaan, of allerlei zaken bestellen op internet. Zomaar spontaan een paar uur vrij nemen als het zo uitkomt is niet aan de orde.

Misschien dat hier het grote verschil zit? Als ik al die dingen onder werktijd kon doen, dan was het makkelijk te regelen, maar dat is geen werktijd. Als ik al die uren als werk meetel, dan werk ik ook fulltime.

Bij mij is werk ook echt werk, maar het is gewoon vastgelegd in de wet dat je voor acute problemen naar de huisarts mag onder werktijd, dus daar zit het grote verschil niet in. Je neemt toch niet zomaar spontaan een paar uur vrij om naar de huisarts te gaan. Ik ga in ieder geval alleen naar de huisarts als ik iets acuuts heb en daar neem ik geen vrij voor, ik deel dan mede dat ik naar de huisarts moet, net als naar de specialist, ik probeer dat te plannen op een dag dat ik vrij ben, maar kan de specialist dan niet, dan ga ik ook onder werktijd. Als mijn werkgever daar moeilijk over zou doen, dan zou ik echt heel hard op zoek gaan naar een nieuwe baan, want mijn gezondheid gaat toch echt voor mijn werk.
Als het niet acuut is, dan vraag ik of de huisarts mij wil bellen als er niet iets zichtbaar mis met me is. Beltijd bij haar is meestal na 17.00 uur.

En ik bestel dingen gewoon online als ik thuis op de bank zit in de avond, heb ik ze de volgende dag in huis.

En ik kies heel bewust een dag uit om naar de kapper te gaan zodat ik dan even "vrij" heb van mijn gezin. Dus ik doe dat op zaterdag. Klinkt vast vaag, maar als ik dat op een vrije dag doe, dan is dat mijn eigen tijd die het mij kost, en op zaterdag is het ook vrije tijd, maar dan hoef ik even niet te helpen in de tuin, ons kind te leren skaten, of te kijken naar het 8 miljoenste trucje op de trampo, dan ben ik even 3 uur vrij van mijn leven (nu ga ik maar eens in de 3 maanden naar de kapper, dus dan vind ik dat ik dat ook heb verdiend).

-April- schreef: ↑

18-04-2023 21:31

Nja en gewoon hard werken.
Ik ben elke dag om 6u op, ook op de dagen dat ik vrij ben. En mijn man ook.
En ik lig er pas 23u in. Dat zijn veel uren op een dag waarin je veel kan doen

En je hebt als arts ook nachtdiensten neem ik aan? Knap dat het lukt, het lijkt mij een pittig leven.

-April- schreef: ↑

18-04-2023 21:31

Nja en gewoon hard werken.
Ik ben elke dag om 6u op, ook op de dagen dat ik vrij ben. En mijn man ook.
En ik lig er pas 23u in. Dat zijn veel uren op een dag waarin je veel kan doen

Met alle respect maar voor mij zijn dit soort opsommingen van drukke schema's juist een bevestiging van waarom mijn man en ik jaren geleden de keuze hebben gemaakt om beide parttime te werken.

Het lijkt me niks om zo te leven. Laptop altijd al op tafel tijdens het ontbijt, 's avonds ook geen tijd, want er moeten uren ingehaald worden, altijd om zes uur op, alles gehaast en snel, snel, snel en zo efficiënt mogelijk tussendoor doen, boterhammen in je mond proppen terwijl je door blijft werken. Elkaar aflossen, waardoor je als gezin bijna nooit tijd samen hebt.

Ieder z'n ding, maar voor mij hebben dit soort verhalen vooral een afschrikwekkend effect.

Hecamel schreef: ↑

18-04-2023 21:33

Bij mij is werk ook echt werk, maar het is gewoon vastgelegd in de wet dat je voor acute problemen naar de huisarts mag onder werktijd, dus daar zit het grote verschil niet in. Je neemt toch niet zomaar spontaan een paar uur vrij om naar de huisarts te gaan. Ik ga in ieder geval alleen naar de huisarts als ik iets acuuts heb en daar neem ik geen vrij voor, ik deel dan mede dat ik naar de huisarts moet, net als naar de specialist, ik probeer dat te plannen op een dag dat ik vrij ben, maar kan de specialist dan niet, dan ga ik ook onder werktijd. Als mijn werkgever daar moeilijk over zou doen, dan zou ik echt heel hard op zoek gaan naar een nieuwe baan, want mijn gezondheid gaat toch echt voor mijn werk.
Als het niet acuut is, dan vraag ik of de huisarts mij wil bellen als er niet iets zichtbaar mis met me is. Beltijd bij haar is meestal na 17.00 uur.

En ik bestel dingen gewoon online als ik thuis op de bank zit in de avond, heb ik ze de volgende dag in huis.

En ik kies heel bewust een dag uit om naar de kapper te gaan zodat ik dan even "vrij" heb van mijn gezin. Dus ik doe dat op zaterdag. Klinkt vast vaag, maar als ik dat op een vrije dag doe, dan is dat mijn eigen tijd die het mij kost, en op zaterdag is het ook vrije tijd, maar dan hoef ik even niet te helpen in de tuin, ons kind te leren skaten, of te kijken naar het 8 miljoenste trucje op de trampo, dan ben ik even 3 uur vrij van mijn leven (nu ga ik maar eens in de 3 maanden naar de kapper, dus dan vind ik dat ik dat ook heb verdiend).

Als je fulltime werkt dan is er inderdaad geen andere keuze dan onder werktijd naar de huisarts te gaan, maar dan zal er van je verwacht worden dat je die tijd op een ander moment inhaalt?

Hecamel schreef: ↑

18-04-2023 21:33

Bij mij is werk ook echt werk, maar het is gewoon vastgelegd in de wet dat je voor acute problemen naar de huisarts mag onder werktijd, dus daar zit het grote verschil niet in. Je neemt toch niet zomaar spontaan een paar uur vrij om naar de huisarts te gaan. Ik ga in ieder geval alleen naar de huisarts als ik iets acuuts heb en daar neem ik geen vrij voor, ik deel dan mede dat ik naar de huisarts moet, net als naar de specialist, ik probeer dat te plannen op een dag dat ik vrij ben, maar kan de specialist dan niet, dan ga ik ook onder werktijd. Als mijn werkgever daar moeilijk over zou doen, dan zou ik echt heel hard op zoek gaan naar een nieuwe baan, want mijn gezondheid gaat toch echt voor mijn werk.
Als het niet acuut is, dan vraag ik of de huisarts mij wil bellen als er niet iets zichtbaar mis met me is. Beltijd bij haar is meestal na 17.00 uur.

Ik bestel veel online, maar iets als een bikini, of schoenen voor de kinderen is handiger om te passen. Anders moet ik alles tien keer terugsturen en dat kost meer tijd.

Wat betreft medische afspraken heb je zo te horen geluk met je gezondheid en je kinderen ook, maar dat is niet in ieder gezin hetzelfde.

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 21:27

Met 1 kind en zo'n grote familie dichtbij die op afroep beschikbaar is en van alle kanten te hulp schiet, snap ik dat het lukt.

Meestal werkt dat met wederkerigheid. Dat hele beschikbare netwerk zal ook wel eens de vragende partij zijn.

Turtlerain schreef: ↑

18-04-2023 21:37

Als je fulltime werkt dan is er inderdaad geen andere keuze dan onder werktijd naar de huisarts te gaan, maar dan zal er van je verwacht worden dat je die tijd op een ander moment inhaalt?

Dat is een groot verschil met parttime werken, dan wordt verwacht dat je alles op je 'vrije dag' inplant.

Wat dat betreft lijkt me fulltime werken relaxter, met al die keren dat je er niet hoeft te zijn, werk je alsnog parttime.

Turtlerain schreef: ↑

18-04-2023 21:34

En je hebt als arts ook nachtdiensten neem ik aan? Knap dat het lukt, het lijkt mij een pittig leven.

Jep, ook nachtdienst.
Je went eraan. Ik was al lang voor ik moeder werd gewend aan het slaapgebrek door nachtwerk. Vond t met een baby niet veel anders.

Maar ik snap heel goed dat niet iedereen hiervoor kiest. Soms snak ik ook wel naar gewoon een hele week huismoeder zijn voor mijn kind. Niet iedereen kan en wil het doen zoals ik het doe.

En dat is niet gek. Daarom ook juist vind ik het te makkelijk om te denken/verwachten dat vrouwen meer uren gaan werken als daar niets tegenover staat om ze mee te ontlasten (mantelzorg, 3e shift noem maar op)

En toch denk ik nog steeds dat het ook de natuur van vrouwen is dat wij last hebben van deze problemen.
Mijn man liet zich bijv niet tegenhouden door mijn werk en ons kind om toch zelf ook te blijven werken. Ik vind dat zelf lastiger en had in zijn positie waarschijnlijk toch minder gewerkt. Net als de echtgenotes van mijn mannelijke collega’s

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 21:35

Met alle respect maar voor mij zijn dit soort opsommingen van drukke schema's juist een bevestiging van waarom mijn man en ik jaren geleden de keuze hebben gemaakt om beide parttime te werken.

Het lijkt me niks om zo te leven. Laptop altijd al op tafel tijdens het ontbijt, 's avonds ook geen tijd, want er moeten uren ingehaald worden, altijd om zes uur op, alles gehaast en snel, snel, snel en zo efficiënt mogelijk tussendoor doen, boterhammen in je mond proppen terwijl je door blijft werken. Elkaar aflossen, waardoor je als gezin bijna nooit tijd samen hebt.

Ieder z'n ding, maar voor mij hebben dit soort verhalen vooral een afschrikwekkend effect.

Ben jij de reïncarnatie van Pejeka?

Andersom schreef: ↑

18-04-2023 21:41

Meestal werkt dat met wederkerigheid. Dat hele beschikbare netwerk zal ook wel eens de vragende partij zijn.

Maar niet iedereen woont zo dichtbij familie, niet iedereen heeft überhaupt een grote familie, die ook nog gezond en beschikbaar is.

Dan wordt het erg lastig, die wederkerigheid

Turtlerain schreef: ↑

18-04-2023 21:37

Als je fulltime werkt dan is er inderdaad geen andere keuze dan onder werktijd naar de huisarts te gaan, maar dan zal er van je verwacht worden dat je die tijd op een ander moment inhaalt?

Ik werk 32 uur, ben op dinsdag vrij, maar als ik op donderdag een abces in mijn oksel krijg ga ik niet wachten tot de dinsdag, die moet dan meteen open gesneden worden. Die tijd hoef ik ook niet in te halen. Officieel moet je daar calamiteitenverlof voor opnemen, maar die wordt toch doorbetaald dus vaak vragen werkgevers daar niet eens om. Tenzij je natuurlijk elke week 3 uur lang weg bent omdat je naar de huisarts moet, maar over dat soort bezoeken heb ik het niet. Ik heb het over die bezoekjes 3 keer per jaar of zo die echt niet uit te stellen zijn tot de dag dat je vrij bent.

Overigens probeer ik het wel zoveel mogelijk in het begin van de ochtend of aan het eind van de middag te plannen als er ruimte is. Dat vind ik dan weer mijn taak als werknemer.

Sujatmi schreef: ↑

18-04-2023 21:40

Ik bestel veel online, maar iets als een bikini, of schoenen voor de kinderen is handiger om te passen. Anders moet ik alles tien keer terugsturen en dat kost meer tijd.

Wat betreft medische afspraken heb je zo te horen geluk met je gezondheid en je kinderen ook, maar dat is niet in ieder gezin hetzelfde.

Dat heb ik nou nooit, hooguit één keer.