Werk & Studie
alle pijlers
Een nieuwe baan als je een lichamelijke beperking hebt?!
dinsdag 3 april 2007 om 17:45
Hallo allemaal,
Al 6 jaar werk ik parttime als administratief medewerkster bij een klein bedrijf. Op zich niet verkeerd, maar ik ben er een beetje uitgekeken en zou graag iets anders willen.
Ik ben bijna 39, dus het begint te voelen als 'nu of nooit'!
Omdat ik moeilijk loop en gebruik moet maken van een rollator, ben ik erg huiverig om te gaan solliciteren. Ik heb 2 opties:
1. In een sollicitatiebrief geen melding doen van mijn beperking (... in dat geval schrikt een potentiële werkgever zich het lazerus als ik voor de deur sta met mijn rollator);
2. wel zeggen dat ik een beperking heb (... en waarschijnlijk niet worden uitgenodigd voor een gesprek).
Ik heb zojuist geprobeerd om me on-line aan te melden bij het CWI, maar dat lukte niet, omdat ik niet werkloos ben en ook niet dreig te worden binnen nu en 4 maanden. En toch denk ik dat ik hulp nodig heb bij solliciteren! Dat wordt dus bellen, morgenvroeg!
Het is frusterend, hoor! Ik heb mijn handicap al mijn hele leven, maar pas de laatste 2 jaar gaat het lichamelijk zoveel minder dat ik gebruik moet maken van hulpmiddelen - al een sta-in-de-weg bij dagelijkse dingen, maar al helemaal bij zoiets als een nieuwe baan! Hoe kan ik een werkgever aan zijn verstand brengen dat iemand met (in mijn geval) een rollator géén ziekelijk, zorgelijk wezentje is, maar iemand die vrolijk en leergierig is, met misschien alleen wat minder mogelijkheden op lichamelijk gebied...?
Geestelijk ben ik niet minder dan wie ook... erg om dat specifiek te moeten benadrukken, maar jullie moeten eens weten hoe vaak ik als een kleuter word aangesproken wanneer mensen mij voor het eerst ontmoeten! :o
Mijn vraag: is er iemand die mij kan adviseren? Mijn beperking is zuiver lichamelijk, maar welke wegen kan ik het beste bewandelen om ervoor te zorgen dat ik zoveel mogelijk kans heb dat ik op een fijne plek terecht kom?
Alvast hartstikke bedankt!
Wuppie
Al 6 jaar werk ik parttime als administratief medewerkster bij een klein bedrijf. Op zich niet verkeerd, maar ik ben er een beetje uitgekeken en zou graag iets anders willen.
Ik ben bijna 39, dus het begint te voelen als 'nu of nooit'!
Omdat ik moeilijk loop en gebruik moet maken van een rollator, ben ik erg huiverig om te gaan solliciteren. Ik heb 2 opties:
1. In een sollicitatiebrief geen melding doen van mijn beperking (... in dat geval schrikt een potentiële werkgever zich het lazerus als ik voor de deur sta met mijn rollator);
2. wel zeggen dat ik een beperking heb (... en waarschijnlijk niet worden uitgenodigd voor een gesprek).
Ik heb zojuist geprobeerd om me on-line aan te melden bij het CWI, maar dat lukte niet, omdat ik niet werkloos ben en ook niet dreig te worden binnen nu en 4 maanden. En toch denk ik dat ik hulp nodig heb bij solliciteren! Dat wordt dus bellen, morgenvroeg!
Het is frusterend, hoor! Ik heb mijn handicap al mijn hele leven, maar pas de laatste 2 jaar gaat het lichamelijk zoveel minder dat ik gebruik moet maken van hulpmiddelen - al een sta-in-de-weg bij dagelijkse dingen, maar al helemaal bij zoiets als een nieuwe baan! Hoe kan ik een werkgever aan zijn verstand brengen dat iemand met (in mijn geval) een rollator géén ziekelijk, zorgelijk wezentje is, maar iemand die vrolijk en leergierig is, met misschien alleen wat minder mogelijkheden op lichamelijk gebied...?
Geestelijk ben ik niet minder dan wie ook... erg om dat specifiek te moeten benadrukken, maar jullie moeten eens weten hoe vaak ik als een kleuter word aangesproken wanneer mensen mij voor het eerst ontmoeten! :o
Mijn vraag: is er iemand die mij kan adviseren? Mijn beperking is zuiver lichamelijk, maar welke wegen kan ik het beste bewandelen om ervoor te zorgen dat ik zoveel mogelijk kans heb dat ik op een fijne plek terecht kom?
Alvast hartstikke bedankt!
Wuppie
dinsdag 3 april 2007 om 19:26
Ik herken je frustratie…..ik kan er een boek over schrijven.Ik heb zelf reuma vanaf mijn 7de, loop dus ook niet al te best…ik vind zelf dat ik nog aardig kan meedraaien met deze maatschappij. Maar daar denken de meeste werkgevers anders over…..Ik heb 3jr van de 5 jaar met veel plezier gewerkt bij een bedrijf totdat ik een nieuwe leidinggevende kreeg. Lang verhaal……….. zij had blijkbaar wel moeite met mijn ziekte. Om een lang verhaal dus iets korter te makenUiteindelijk moest ik dus opzoek naar een andere baan….in een jaar tijd heb ik veel brieven gestuurd werd ook regelmatig uitgenodigd. Ik denk dat ik toch wel rond de 35 gesprekken heb gehad. Ik heb nooit in de brief verteld dat ik reuma had. Idd zoals je zegt, ik was bang om niet eens een kans te krijgen voor een gesprek, om bij voorbaat al afgewezen te worden. Met als gevolg(wat je ook al zei) dat ze schrikken als ze je zien aankomen lopen. Meestal verzinnen ze wel wat om je dan af te wijzen, maar ik wist zeker dat het de reuma was. (zal niet altijd geweest zijn, maar het is zo makkelijk om de schuld te geven aan….)Ik zeg meestal omdat ik echt 1 keer ben afgewezen letterlijk vanwege de reuma. Ze durfden het niet aan, bang dat ik teveel ziek zou zijn. Dat was echt zo´n klap in gezicht, want dat was zo´n onzin. Daar ben ik echt dagen overstuur van geweest, want het was echt een baan, die ik lichamelijk goed aan zou kunnen. Tuurlijk, ik kan niet garanderen dat ik nooit ziek zal worden, maar dat kan niemand. En als ik even arrogant mag zijn, ik ben echt zelden tot nooit ziek. Tot nu toe, heb ik me nog nooit ziek gemeld omdat ik teveel pijn zou hebben. Ik heb regelmatig pijn, maar ben dan echt bikkelhard voor mezelf.Familie en vrienden zeiden al langer: waarom zet je het niet in je brief , dan heb je dat alvast gehad. Dat vond ik wel eng hoor!!! Ik had onderhand al elk bedrijf gehad in de omgeving, ik had het gevoel dat er bijna geen bedrijven meer over waren, waar ik kon solliciteren. Voor mijn gevoel nam ik daarom een groot risico, begrijp je wat ik bedoel….Maar uiteindelijk heb ik het gedaan en met succes!!! Het bedrijf dat ik als eerste een brief gestuurd heb, waarin ik eerlijk was over mezelf, heeft mij aangenomen. Tijdens het eerste gesprek kreeg ik er zelfs een complimentje over, ze vonden het knap dat ik zo eerlijk was. Ik werk er nu al weer 6 maanden en het gaat hartstikke goed. Al voel ik me nog erg onzeker, maar dat zal wel komen door die nare ervaring van mijn vorige werk. Ik heb nu een jaar contract en heb nog geen klachten gehad, maar ik ben nog steeds bang dat mijn contract niet verlengd zal worden. Ben er dagelijks mee bezig in mijn hoofd. Want wat als………dan begint alle ellende weer van voor af aan. In augustus ga ik zeker al vragen of ik mag blijven, want zeker met zo´n K..ziekte, zou ik eigenlijk nu al moeten beginnen met solliciteren. En misschien, heel misschien dan, heb ik tegen die tijd wat. Begrijp me niet verkeerd, ik wil echt dolgraag blijven, maar dat ligt helaas niet alleen in mijn handen.Dus mijn mening over het wel of niet in de brief zetten is totaal veranderd. Je hoeft “gelukkig”niet weg bij je huidige wg, dus waarom probeer je het niet gewoon? Uiteindelijk is het ook prettiger voor jou(lijkt me), dat als je wordt uitgenodigd, dat je weet dat zij het al weten. Ga je toch minder gespannen zo’n gesprek in.Helaas heb ik niet echt tips voor je, zoals je ziet alleen mijn ervaringen. Gaat jou beperking gepaard met pijn of loop je alleen moeilijk? Zijn het alleen je benen die je beperken of zijn het ook andere delen van je lichaam? Eigenlijk bedoel ik gewoon te vragen: wat heb je precies? (nieuwsgierig zeg maar).
dinsdag 3 april 2007 om 19:35
Hi wuppie, ik zou voor optie 2 gaan. Zéker als je het in je brief zou kunnen weergeven zoals je hier in je openingspost doet! Ik heb (gelukkig) ook geen specifieke ervaring met iets dergelijks, maar je toonzetting is zó positief, ik zou je zeker uitnodigen..
Je kunt op deze manier de lezer vast een beetje 'voorkneden', als je wordt uitgenodigd op basis van je brief, zal geen verbazing meer zijn over de rollator, en nieuwsgierigheid naar een kennismaking met jouw vrolijke en leergierige persoon!
Veel succes!
Je kunt op deze manier de lezer vast een beetje 'voorkneden', als je wordt uitgenodigd op basis van je brief, zal geen verbazing meer zijn over de rollator, en nieuwsgierigheid naar een kennismaking met jouw vrolijke en leergierige persoon!
Veel succes!
Computer says nooooo
donderdag 5 april 2007 om 10:49
Bumper en pph: bedankt voor jullie reacties! :)
Bumper: ik herken heel veel in je verhaal. Mag ik vragen hoe oud jij bent? Onze ervaringen komen erg overeen.
Het is mij bij een sollicitatie, jaren geleden alweer, zelfs een keer overkomen dat ik werd binnengelaten in het kantoor van de functionaris die het gesprek zou afnemen - ik liep naar zijn bureau, gaf hem een hand en die man zei :"Oh, u loopt een beetje moeilijk, zie ik". Na vier stappen!
Nou, dan weet je al dat je beter rechtsomkeert kunt maken en dat het gesprek verder een pure formaliteit is.
Ik ben (zoals het in de volksmond heet) spastisch. Vind het zelf een rotwoord, maar ja. Tijdens mijn geboorte heb ik een hersenbloeding gehad. In mijn geval betekent het dat de spieren in mijn rechterbeen zich soms abnormaal aanspannen, waardoor ik dus wiebelig loop.
Ongeveer twee jaar geleden kreeg ik zoveel problemen met mijn evenwicht, dat ik angstig werd om bijvoorbeeld de straat over te steken ofzo - ik ben bijna een keer aangereden.
En ja, je wilt geen kluizenaar worden, dus moest ik 'aan de rollator'. Ik heb 'm vooral buitenshuis nodig, gelukkig.
Ik rij auto (in een automaat) en zwem twee keer per week bij een zwemvereniging voor gehandicapten. Gelukkig heb ik praktisch nooit pijn!
Maar er wordt raar tegenaan gekeken hoor, een jonge meid met een rollator!
Voor a.s. dinsdag heb ik een gesprek met een arbeidsadviseur (via het CWI), misschien dat hij ook nog nuttige tips voor me heeft.
Zou het leuk en bemoedigend vinden om verdere reacties (en ervaringen) te ontvangen!
Bumper: ik herken heel veel in je verhaal. Mag ik vragen hoe oud jij bent? Onze ervaringen komen erg overeen.
Het is mij bij een sollicitatie, jaren geleden alweer, zelfs een keer overkomen dat ik werd binnengelaten in het kantoor van de functionaris die het gesprek zou afnemen - ik liep naar zijn bureau, gaf hem een hand en die man zei :"Oh, u loopt een beetje moeilijk, zie ik". Na vier stappen!
Nou, dan weet je al dat je beter rechtsomkeert kunt maken en dat het gesprek verder een pure formaliteit is.
Ik ben (zoals het in de volksmond heet) spastisch. Vind het zelf een rotwoord, maar ja. Tijdens mijn geboorte heb ik een hersenbloeding gehad. In mijn geval betekent het dat de spieren in mijn rechterbeen zich soms abnormaal aanspannen, waardoor ik dus wiebelig loop.
Ongeveer twee jaar geleden kreeg ik zoveel problemen met mijn evenwicht, dat ik angstig werd om bijvoorbeeld de straat over te steken ofzo - ik ben bijna een keer aangereden.
En ja, je wilt geen kluizenaar worden, dus moest ik 'aan de rollator'. Ik heb 'm vooral buitenshuis nodig, gelukkig.
Ik rij auto (in een automaat) en zwem twee keer per week bij een zwemvereniging voor gehandicapten. Gelukkig heb ik praktisch nooit pijn!
Maar er wordt raar tegenaan gekeken hoor, een jonge meid met een rollator!
Voor a.s. dinsdag heb ik een gesprek met een arbeidsadviseur (via het CWI), misschien dat hij ook nog nuttige tips voor me heeft.
Zou het leuk en bemoedigend vinden om verdere reacties (en ervaringen) te ontvangen!
donderdag 5 april 2007 om 11:49
Tuurlijk mag je vragen hoe oud ik ben. Nog 1,5 maand dan word ik 30.....
In en om het huis loop ik ook gewoon (wel mank). Voor het winkelen heb ik een scootmobiel en als er iemand meegaat gewoon een duwrolstoel.
Ik herken de reacties van mensen maar al te goed, vooral als ik in mijn scootmobiel rijd. De meeste met een scoot zijn toch al wel de 60 gepasseerd. En iets wat niet zo vaak voorkomt, daar moet natuurlijk een opmerking over geplaatst worden, blijkt wel......
Maar goed dat is een heel ander onderwerp!!
In en om het huis loop ik ook gewoon (wel mank). Voor het winkelen heb ik een scootmobiel en als er iemand meegaat gewoon een duwrolstoel.
Ik herken de reacties van mensen maar al te goed, vooral als ik in mijn scootmobiel rijd. De meeste met een scoot zijn toch al wel de 60 gepasseerd. En iets wat niet zo vaak voorkomt, daar moet natuurlijk een opmerking over geplaatst worden, blijkt wel......
Maar goed dat is een heel ander onderwerp!!
donderdag 5 april 2007 om 13:47
Ik heb geen ervaring met het hébben van een beperking, wel met het lezen van sollicitatiebrieven en dergelijke en het horen hoe mensen erover praten.
Ik denk dat het wel goed is om aan te geven wat je hebt en hoe je beperkt bent, maar daarbij te proberen zo prettig mogelijke woorden te vinden om te omschrijven wat er aan de hand is.
Woorden zoals beperking, handicap, stoornis, probleem, rollator, hebben voor veel mensen een negatieve lading. Je ziet dan meteen zo'n patiënt-achtig type voor je.
Voorbeeld: ik ken iemand die op zijn voicemail de boodschap had "wilt u luid en duidelijk praten, ik heb een gehoorstoornis", later heeft hij dat veranderd in "wilt u luid en duidelijk praten, ik kan niet goed horen". Het eerste klinkt negatiever dan het tweede vind ik.
Terug naar jouw vraag: ik zou dus proberen de woorden beperking en rollator te vermijden. Hoe het dan wel moet? Ik ben geen creatief wonder, maar misschien iets in de trant van "mijn benen werken wat anders dan standaard is, daarom gebruik ik mijn racemobiel om me te verplaatsen". Ik vind het nog geen briljante tekst :$, maar je snapt hoop ik de geest van wat ik probeer te zeggen. Misschien kun je er zelf nog wat inspiratie in stoppen. Succes.
Ik denk dat het wel goed is om aan te geven wat je hebt en hoe je beperkt bent, maar daarbij te proberen zo prettig mogelijke woorden te vinden om te omschrijven wat er aan de hand is.
Woorden zoals beperking, handicap, stoornis, probleem, rollator, hebben voor veel mensen een negatieve lading. Je ziet dan meteen zo'n patiënt-achtig type voor je.
Voorbeeld: ik ken iemand die op zijn voicemail de boodschap had "wilt u luid en duidelijk praten, ik heb een gehoorstoornis", later heeft hij dat veranderd in "wilt u luid en duidelijk praten, ik kan niet goed horen". Het eerste klinkt negatiever dan het tweede vind ik.
Terug naar jouw vraag: ik zou dus proberen de woorden beperking en rollator te vermijden. Hoe het dan wel moet? Ik ben geen creatief wonder, maar misschien iets in de trant van "mijn benen werken wat anders dan standaard is, daarom gebruik ik mijn racemobiel om me te verplaatsen". Ik vind het nog geen briljante tekst :$, maar je snapt hoop ik de geest van wat ik probeer te zeggen. Misschien kun je er zelf nog wat inspiratie in stoppen. Succes.
donderdag 5 april 2007 om 14:30
Ik kan je alleen maar adviseren om eerlijk te zijn, meteen in je brief. En gebruik inderdaad positieve woorden en als het even kan, probeer alvast een goede positieve referentie te krijgen van je huidige werkgever en stuur daar een kopie van mee.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 5 april 2007 om 17:39
Jaaaa, mijn cabrio :) (als het erg warm is) en mijn sneeuwschuiver (als er toevallig 1 x in het jaar eens sneeuw ligt).
Als het erg glad is, vraagt een kennis van mij altijd standaard of ik al winterbanden onder mijn snowmobiel heb laten leggen... :D
Humor!!!
Maarre... goeie tips van jullie hoor! Ik zal ze zeker in mijn achterhoofd houden.
Vind het leuk om te lezen dat er zoveel tips loskomen!
Toevallig heb ik vandaag een dipje (ach ja, hebben we allemaal wel eens), dus dit zijn leuke opkikkers!
Als het erg glad is, vraagt een kennis van mij altijd standaard of ik al winterbanden onder mijn snowmobiel heb laten leggen... :D
Humor!!!
Maarre... goeie tips van jullie hoor! Ik zal ze zeker in mijn achterhoofd houden.
Vind het leuk om te lezen dat er zoveel tips loskomen!
Toevallig heb ik vandaag een dipje (ach ja, hebben we allemaal wel eens), dus dit zijn leuke opkikkers!
vrijdag 6 april 2007 om 11:25
Ik zou er ook gewoon eerlijk over zijn in een brief, dan weet je tenminste ook dat als je uitgenodigd wordt dat je een redelijk normale kans hebt op die baan.
Nu is het na elk gesprek weer teleurgesteld raken omdat ze, mogelijk, het niet zagen zitten door je rollator. Meld je het (in positieve bewoordingen) in een brief, dan krijg je misschien minder uitnodigingen voor een gesprek, maar als je dan een uitnodiging krijgt, dan weet je tenminste ook vrijwel zeker dat je bij het gesprek beoordeeld wordt op je werk en kunnen.
En meer brieven versturen is toch vaak net even gemakkelijker dan steeds voor niets op een gesprek te komen.
Heel veel succes in ieder geval!
Nu is het na elk gesprek weer teleurgesteld raken omdat ze, mogelijk, het niet zagen zitten door je rollator. Meld je het (in positieve bewoordingen) in een brief, dan krijg je misschien minder uitnodigingen voor een gesprek, maar als je dan een uitnodiging krijgt, dan weet je tenminste ook vrijwel zeker dat je bij het gesprek beoordeeld wordt op je werk en kunnen.
En meer brieven versturen is toch vaak net even gemakkelijker dan steeds voor niets op een gesprek te komen.
Heel veel succes in ieder geval!
vrijdag 6 april 2007 om 22:00
zaterdag 7 april 2007 om 09:33
gewoon vermelden in je brief
het kan ook juist vóór je werken hoor, wij hadden een tijdje terug moeite om een secretariële ondersteuner te vinden en toen opperde mijn collega; misschien moeten we iemand met een handicap aannemen want dan heb je mensen die gemotiveerd zijn en die doorzettingsvermogen hebben en die niet meteen weer weggaan, dus........(uiteindelijk is het niet een gehandicapt persoon geworden, maar het had gekund)
het kan ook juist vóór je werken hoor, wij hadden een tijdje terug moeite om een secretariële ondersteuner te vinden en toen opperde mijn collega; misschien moeten we iemand met een handicap aannemen want dan heb je mensen die gemotiveerd zijn en die doorzettingsvermogen hebben en die niet meteen weer weggaan, dus........(uiteindelijk is het niet een gehandicapt persoon geworden, maar het had gekund)
dinsdag 24 april 2007 om 16:48
ik zou schrijven zonder vermelding van je rollator.
Mét rollator naar het gesprek gaan en dit: dat iemand met (in mijn geval) een rollator géén ziekelijk, zorgelijk wezentje is, maar iemand die vrolijk en leergierig is, met misschien alleen wat minder mogelijkheden op lichamelijk gebied...? ter sprake brengen.
Mét rollator naar het gesprek gaan en dit: dat iemand met (in mijn geval) een rollator géén ziekelijk, zorgelijk wezentje is, maar iemand die vrolijk en leergierig is, met misschien alleen wat minder mogelijkheden op lichamelijk gebied...? ter sprake brengen.
dinsdag 24 april 2007 om 17:31
vrijdag 27 april 2007 om 12:48
tjsa, lastig...
uit je posting spreekt zoveel energie, dat (als je je brief ook zo stelt) ik je zeker zou uitnodigen voor gesprek. maar, ik tegelijkertijd kunnen er praktische beperkingen zijn (zoals korenwolf aangeeft). ik kan me voorstellen dat een bedrijf niet zit te popelen om allerlei dure voorzieningen aan te leggen, terwijl ze nog helemaal niet weten of je wel echt daar past. 'k zou het in elk geval wel melden in de brief, wel zo eerlijk. bovendien, als ze iemand met beperking niet willen, verspil je alleen maar je energie aan een sollicitatiegesprek.
uit je posting spreekt zoveel energie, dat (als je je brief ook zo stelt) ik je zeker zou uitnodigen voor gesprek. maar, ik tegelijkertijd kunnen er praktische beperkingen zijn (zoals korenwolf aangeeft). ik kan me voorstellen dat een bedrijf niet zit te popelen om allerlei dure voorzieningen aan te leggen, terwijl ze nog helemaal niet weten of je wel echt daar past. 'k zou het in elk geval wel melden in de brief, wel zo eerlijk. bovendien, als ze iemand met beperking niet willen, verspil je alleen maar je energie aan een sollicitatiegesprek.
vrijdag 4 mei 2007 om 17:50
Ha meiden!
Goed nieuws! Mede door jullie meningen (en in het bijzonder het verhaal van Bumper) ben ik er intussen uit: ik zet mijn 'bijzonderheden' gewoon in de brief. Bovendien blijf ik dan dicht bij mijn eigen gevoel: ik ben een eerlijk mens en verstop me niet graag achter excuses of onduidelijkheden, voor zover je hiervan kunt spreken in dit geval ;)
Mijn eerste sollicitatie is vorige week de deur uit gegaan en raad eens: gisteren kreeg ik een telefoontje of ik a.s. dinsdag op gesprek wil komen! Hoehoe!!! Had ik helemaal niet op gerekend, eerlijk gezegd - maar het geeft me zó'n oppepper! :D
Ik ben er natuurlijk nog lang niet en heb inmiddels ook nog een tweede sollicitatie lopen, maar dit biedt vertrouwen voor de toekomst!
Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes,
Wuppie
Goed nieuws! Mede door jullie meningen (en in het bijzonder het verhaal van Bumper) ben ik er intussen uit: ik zet mijn 'bijzonderheden' gewoon in de brief. Bovendien blijf ik dan dicht bij mijn eigen gevoel: ik ben een eerlijk mens en verstop me niet graag achter excuses of onduidelijkheden, voor zover je hiervan kunt spreken in dit geval ;)
Mijn eerste sollicitatie is vorige week de deur uit gegaan en raad eens: gisteren kreeg ik een telefoontje of ik a.s. dinsdag op gesprek wil komen! Hoehoe!!! Had ik helemaal niet op gerekend, eerlijk gezegd - maar het geeft me zó'n oppepper! :D
Ik ben er natuurlijk nog lang niet en heb inmiddels ook nog een tweede sollicitatie lopen, maar dit biedt vertrouwen voor de toekomst!
Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes,
Wuppie
zaterdag 5 mei 2007 om 14:17
maandag 28 mei 2007 om 12:16
Ben ik weer!
Even een update: het sollicitatiegesprek is prima verlopen - behalve dan dat ik de baan niet gekregen heb :(
Maar meer omdat de functie-inhoud niet helemaal bij me bleek te passen, dan dat ik het lichamelijk niet aan zou kunnen, vond de personeelsfunctionaris.
Zij vond het erg positief dat ik zo eerlijk was in mijn brief en in het gesprek en houdt me 'in portefuille' voor de nabije toekomst.
Inmiddels heb ik, net zoals de meesten van ons hier, ook al de nodige afwijzigingen gehad, maar hee - het ligt niet aan mij; ze weten gewoon niet wat ze missen! :D
Ben nu in contact met Bureau MEE, die ondersteuning biedt aan mensen met een beperking. Via het UWV of de gemeente kunnen zij wellicht een jobcoach inschakelen, die mij eventueel ook kan helpen.
Onwikkelingen genoeg dus, maar het voelt wel goed om er zèlf mee bezig te zijn.
Wat betreft mijn huidige functie: in het bedrijf hebben de afgelopen maand maarliefst twee van mijn collega's hun ontslag ingediend! Samen met mijn baas ben ik nu nog het ENIGE personeelslid :o, dus 't wordt er allemaal niet leuker op - des te meer reden om actief te blijven zoeken!
Wuppie
Even een update: het sollicitatiegesprek is prima verlopen - behalve dan dat ik de baan niet gekregen heb :(
Maar meer omdat de functie-inhoud niet helemaal bij me bleek te passen, dan dat ik het lichamelijk niet aan zou kunnen, vond de personeelsfunctionaris.
Zij vond het erg positief dat ik zo eerlijk was in mijn brief en in het gesprek en houdt me 'in portefuille' voor de nabije toekomst.
Inmiddels heb ik, net zoals de meesten van ons hier, ook al de nodige afwijzigingen gehad, maar hee - het ligt niet aan mij; ze weten gewoon niet wat ze missen! :D
Ben nu in contact met Bureau MEE, die ondersteuning biedt aan mensen met een beperking. Via het UWV of de gemeente kunnen zij wellicht een jobcoach inschakelen, die mij eventueel ook kan helpen.
Onwikkelingen genoeg dus, maar het voelt wel goed om er zèlf mee bezig te zijn.
Wat betreft mijn huidige functie: in het bedrijf hebben de afgelopen maand maarliefst twee van mijn collega's hun ontslag ingediend! Samen met mijn baas ben ik nu nog het ENIGE personeelslid :o, dus 't wordt er allemaal niet leuker op - des te meer reden om actief te blijven zoeken!
Wuppie
dinsdag 29 mei 2007 om 11:29
Wilde toch even reageren, ook al is het meeste al gezegd. Heb persoonlijk geen ervaring met de situatie, maar mijn man heeft wel een handicap. Hij werkt nu alweer een tijdje bij een werkgever, waar hij het goed naar zijn zin heeft. Eignelijk zijn al zijn banen via-via verlopen. Hij heeft ook weleens via sollicitaties gewerkt en dan ook vaak het probleem (minder mobiel, geen traplopen enz) al in de brief verwerkt. Hij werd toen via UWV ook als arbeidsgehadicapt erkend, dan ben je niet afgekeurd, maar nwe werkgever is beter beschermd tegen evt. risico's van ziekte-uitval. Dat is idd ook via arbeidsadviseur van UWv verlopen.
Jammer dat deze sollicitatie niet is gelukt, maar ik duim iig voor positief antwoord op de volgende!!
Jammer dat deze sollicitatie niet is gelukt, maar ik duim iig voor positief antwoord op de volgende!!
dinsdag 29 mei 2007 om 15:45
dinsdag 29 mei 2007 om 15:59
Sollicitatiebrieven...? Eh ja! Drie :)
Eéntje loopt nog, twee zijn 'afgewerkt', plus nog die ene van het gesprek, maar die tel ik dan maar niet meer mee.
Ik heb me zojuist ook ingeschreven op Jobtrack.nl en overweeg om een uitzendbureau in te schakelen. Die 'doen' tegenwoordig ook in vast werk, toch?!
Ik zou willen dat ik op dit moment nog meer kon doen dan dit, maar mezelf kennende wil ik dan meteen weer teveel...
Hoe gaat het met jou op je werk, Bumper?
Eéntje loopt nog, twee zijn 'afgewerkt', plus nog die ene van het gesprek, maar die tel ik dan maar niet meer mee.
Ik heb me zojuist ook ingeschreven op Jobtrack.nl en overweeg om een uitzendbureau in te schakelen. Die 'doen' tegenwoordig ook in vast werk, toch?!
Ik zou willen dat ik op dit moment nog meer kon doen dan dit, maar mezelf kennende wil ik dan meteen weer teveel...
Hoe gaat het met jou op je werk, Bumper?
dinsdag 29 mei 2007 om 16:28
Op mijn werk? Goed, denk ik!!! Leuk werk, leuke collega's. Ik bedoel zelf vind ik het goed gaan en ik heb nog geen aanleiding gekregen om te denken dat mijn leidingevenden daar anders over denken.
Ik ben van plan deze week een tussentijdse evaluatie aan te vragen, maar ik durf niet zo goed....ik ben zo bang om te horen dat mijn contract niet verlengd gaat worden maar andere kant ik wil dat wel graag optijd weten. Het loopt eind september af en gezien mijn medische situatie wil ik het graag ruim van te voren weten.
Ik had me al een paar keer voorgenomen om het te vragen. 's avonds thuis voel ik me dan heel zeker, morgen ga ik het vragen. En zodra ik mijn werk binneloop zakt de moed me in mijn schoenen en denk ik: morgen, dan doe ik het echt!!!
Ik heb al een beetje bij colllega´s gepeild, door te vragen wat zij denken... En dan krijg ik antwoorden als: Ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken. Ik heb tegen een collega gezegd dat ik het morgen ga doen, want dan zijn zij (incl. mijn andere directe collega's) er om mij op te vangen, mocht dat nodig zijn :P
Het probleem is dat na een jaar contract, ze je verplicht zijn een vast contract voor onbepaalde tijd te geven, dat staat zo geregeld in de CAO. Ik dacht o dat is fijn, geen gezeik met al contracten voor bepaalde tijd. Maar het addertje is dat als ze ook maar enigzins aan je twijfelen dan lig je er dus uit.
Nog wel iets om trots op te zijn en wat wellicht in mijn voordeel kan werken: Ik ben al die tijd (sinds oktober) nog niet ziek geweest en mijn 'gezonde' collega die tegelijkertijd of na mij zijn begonnen die hebben er al heel wat ziekdaagjes op zitten
Ik ben van plan deze week een tussentijdse evaluatie aan te vragen, maar ik durf niet zo goed....ik ben zo bang om te horen dat mijn contract niet verlengd gaat worden maar andere kant ik wil dat wel graag optijd weten. Het loopt eind september af en gezien mijn medische situatie wil ik het graag ruim van te voren weten.
Ik had me al een paar keer voorgenomen om het te vragen. 's avonds thuis voel ik me dan heel zeker, morgen ga ik het vragen. En zodra ik mijn werk binneloop zakt de moed me in mijn schoenen en denk ik: morgen, dan doe ik het echt!!!
Ik heb al een beetje bij colllega´s gepeild, door te vragen wat zij denken... En dan krijg ik antwoorden als: Ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken. Ik heb tegen een collega gezegd dat ik het morgen ga doen, want dan zijn zij (incl. mijn andere directe collega's) er om mij op te vangen, mocht dat nodig zijn :P
Het probleem is dat na een jaar contract, ze je verplicht zijn een vast contract voor onbepaalde tijd te geven, dat staat zo geregeld in de CAO. Ik dacht o dat is fijn, geen gezeik met al contracten voor bepaalde tijd. Maar het addertje is dat als ze ook maar enigzins aan je twijfelen dan lig je er dus uit.
Nog wel iets om trots op te zijn en wat wellicht in mijn voordeel kan werken: Ik ben al die tijd (sinds oktober) nog niet ziek geweest en mijn 'gezonde' collega die tegelijkertijd of na mij zijn begonnen die hebben er al heel wat ziekdaagjes op zitten
dinsdag 29 mei 2007 om 17:45
Mag ik je dan van mijn kant héél veel succes wensen!!! 
En ooooooooooo, wat ken ik dat goed, die twijfels...
Zelf heb ik dat ook. Ben ook nooit ziek (klopklopklop - afkloppen!) en dan toch vaak twijfelen of ik wel 'goed' genoeg ben. Of ja, dat is niet precies hoe ik het voel, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel.
Maar ik weet van mezelf dat ik me altijd 100% inzet, en ik weet bijna wel zeker dat dat voor jou ook geldt. Dat zien ze op je werk vast ook wel!
Als je dat in gedachten houdt, kun je jezelf recht in de ogen kijken, denk ik altijd maar.
Ik zal voor je duimen
En ooooooooooo, wat ken ik dat goed, die twijfels...
Zelf heb ik dat ook. Ben ook nooit ziek (klopklopklop - afkloppen!) en dan toch vaak twijfelen of ik wel 'goed' genoeg ben. Of ja, dat is niet precies hoe ik het voel, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel.
Maar ik weet van mezelf dat ik me altijd 100% inzet, en ik weet bijna wel zeker dat dat voor jou ook geldt. Dat zien ze op je werk vast ook wel!
Als je dat in gedachten houdt, kun je jezelf recht in de ogen kijken, denk ik altijd maar.
Ik zal voor je duimen
