Werk & Studie
alle pijlers
failliet wat mag je houden?
maandag 22 december 2008 om 11:07
hey,
Zware vraag..
Wij worden waarschijnlijk met onze zaak failliet verklaard,omdat we een VOF zijn zijn wij ook hoofdelijk aansprakelijk.
Nu kan ik nergens informatie vinden over welke spullen er verkocht gaan worden.
De een zegt t valt mee de ander zegt dat zelf de kleding van de kinderen uitgezocht en verkocht wordt dat je maar bestek mag bezitten als t aantal inwonenden.
wil me hierop voor kunnen bereiden maar wie weet waarop?
penelope
Zware vraag..
Wij worden waarschijnlijk met onze zaak failliet verklaard,omdat we een VOF zijn zijn wij ook hoofdelijk aansprakelijk.
Nu kan ik nergens informatie vinden over welke spullen er verkocht gaan worden.
De een zegt t valt mee de ander zegt dat zelf de kleding van de kinderen uitgezocht en verkocht wordt dat je maar bestek mag bezitten als t aantal inwonenden.
wil me hierop voor kunnen bereiden maar wie weet waarop?
penelope
maandag 22 december 2008 om 12:55
quote:rider schreef op 22 december 2008 @ 12:48:
Niet ieders privé-idee van eerlijkheid.
Hier ben ik het helemaal met je eens!
Ter verduidelijking, ik bedoelde te zeggen dat je zelf, door een onderneming te beginnen, het risico bent aangegaan door zaken te doen met bepaalde andere ondernemingen. Een ander mag, m.i. (maar idd prive-idee van eerlijkheid) niet de dupe worden van een verkeerde risico-inschatting van TO&co.
Niet ieders privé-idee van eerlijkheid.
Hier ben ik het helemaal met je eens!
Ter verduidelijking, ik bedoelde te zeggen dat je zelf, door een onderneming te beginnen, het risico bent aangegaan door zaken te doen met bepaalde andere ondernemingen. Een ander mag, m.i. (maar idd prive-idee van eerlijkheid) niet de dupe worden van een verkeerde risico-inschatting van TO&co.
maandag 22 december 2008 om 13:12
we zijn het eens hoor.
Mijn probleem met dit soort dingen is altijd het dubbele waar lad ook al over schrijft.
Failliet gaan lijkt me een verschrikking, zeker als het om een persoonlijk faillissement gaat. Als mijn BV failliet gaat ben ik ook echt niet blij, maar ik zorg wel dat ik zolang het nog goed gaat mijn activa veilig stel door ze naar een holding BV te brengen. Gaat de werk-BV failliet, dan kost me dat toch maar beperkt geld.
Maar als je als natuurlijk persoon failliet gaat, en dat ga je als de VOF waarin je onderneemt omvalt, dan ben je in essentie wel alles kwijt. Je woont gelukkig in een land waar je ook dan niet uit de vuilnisbakken hoeft te vreten, maar het zit er echt niet zo heel ver vanaf. Iemand die in die situatie komt, ga ik niet vertellen wat eerlijk of oneerlijk is in mijn ogen. Daar heb ik alleen maar heel, heel veel medelijden mee. In dat opzicht ben ik misschien een sufferd, maar ik krijg vochtige ogen als ik de vraag van Penelope lees.
Maar noch met visies op eerlijkheid, noch met vochtige ogen, schiet Penelope ene donder op. Wel met enige juridische zekerheid, hoop ik.
En Penelope, serieus die vraag: is faillissement echt onafwendbaar?
Mijn probleem met dit soort dingen is altijd het dubbele waar lad ook al over schrijft.
Failliet gaan lijkt me een verschrikking, zeker als het om een persoonlijk faillissement gaat. Als mijn BV failliet gaat ben ik ook echt niet blij, maar ik zorg wel dat ik zolang het nog goed gaat mijn activa veilig stel door ze naar een holding BV te brengen. Gaat de werk-BV failliet, dan kost me dat toch maar beperkt geld.
Maar als je als natuurlijk persoon failliet gaat, en dat ga je als de VOF waarin je onderneemt omvalt, dan ben je in essentie wel alles kwijt. Je woont gelukkig in een land waar je ook dan niet uit de vuilnisbakken hoeft te vreten, maar het zit er echt niet zo heel ver vanaf. Iemand die in die situatie komt, ga ik niet vertellen wat eerlijk of oneerlijk is in mijn ogen. Daar heb ik alleen maar heel, heel veel medelijden mee. In dat opzicht ben ik misschien een sufferd, maar ik krijg vochtige ogen als ik de vraag van Penelope lees.
Maar noch met visies op eerlijkheid, noch met vochtige ogen, schiet Penelope ene donder op. Wel met enige juridische zekerheid, hoop ik.
En Penelope, serieus die vraag: is faillissement echt onafwendbaar?
maandag 22 december 2008 om 14:10
Ik heb één keer meegemaakt dat een tijdschrift failliet ging op een manier waar ik veel sympathie en bewondering voor had. Het was al een tijdje duidelijk dat het blad niet levensvatbaar was. Er kwam te weinig geld binnen; er ging te veel geld uit. De lijn liep gestaag naar beneden en wat ze ook probeerden aan marketing en acquisitie; het zat er domweg niet in.
Toen hebben die jongens gezegd: we kunnen wel doorgaan totdat het schip écht strandt en de zaak failliet gaat, maar dan zijn de freelancers de lul die zich voor dit blad hebben ingezet. Die móeten we betalen, al is het (letterlijk) het laatste dat we als blad doen. Dit blad was óns probeersel, en dus mogen alleen wíj er de dupe van worden. Onze mensen mogen er geen euro bij inschieten.
Daarom hebben ze gezegd: dan stoppen we nu. Meteen na het eerstvolgende nummer. Nu kunnen we iedereen nog het geld geven waar 'ie netjes voor gewerkt heeft. Van de paar honderd euro die er dan nog overblijft geven we een afscheidsborrel en daarna dragen we het blad ten grave en trekken we de stekker eruit. Project mislukt, maar wel een zuiver geweten.
Zo doen fatsoenlijke mensen dat. Ik zou het ook zo doen.
Het probleem is dat de meeste bedrijven (als puntje bij paaltje komt) ijskoud schijt hebben aan mensen die recht hebben op hun geld. Ze laten het er liever op aan komen: als je je mensen categorisch niet op de hoogte houdt van de ontwikkelingen, dan ben je zelf de enige die weet wanneer de zaak het ravijn in gaat kukelen - en ben je dus ook de enige die een eerlijke kans heeft om precies op tijd van de trein te springen.
Bij zulke bedrijven merk je als freelancer dat je fakturen niet meer worden betaald. Bellen dus, maar de 'financial controller' heeft dan allang een spreekverbod gekregen (dus die moet tegen al die freelancers zeggen dat hij het ook niet weet). Vervolgens gaat er een officiële verklaring naar de medewerkers waarin zij doodleuk worden voorgelogen: "Er is even een liquiditeitsprobleem, maar dat is van tijdelijke aard en de betalingen komen zo snel mogelijk weer op gang." Ondertussen wordt de strategische terugtocht via een sterfhuisconstructie voorbereid: bv'tje leeghalen, failliet laten verklaren, vlak voor de afgrond van de rijdende trein springen en klaar is Kees.
Zo doen onfatsoenlijke mensen dat. Tegen die categorie is veel, zo niet alles gerechtvaardigd als ze er over jouw rug proberen tussenuit te knijpen. Ik vertik het om te capituleren voor dat soort klanten. Die gaan bij mij een buitengewoon vervelende tijd tegemoet, totdat ze niet alleen 'voor de wet' maar ook moreel de zaakjes hebben afgewikkeld zoals het hoort. Of de rechter het daar nou wel of niet mee eens is.
Toen hebben die jongens gezegd: we kunnen wel doorgaan totdat het schip écht strandt en de zaak failliet gaat, maar dan zijn de freelancers de lul die zich voor dit blad hebben ingezet. Die móeten we betalen, al is het (letterlijk) het laatste dat we als blad doen. Dit blad was óns probeersel, en dus mogen alleen wíj er de dupe van worden. Onze mensen mogen er geen euro bij inschieten.
Daarom hebben ze gezegd: dan stoppen we nu. Meteen na het eerstvolgende nummer. Nu kunnen we iedereen nog het geld geven waar 'ie netjes voor gewerkt heeft. Van de paar honderd euro die er dan nog overblijft geven we een afscheidsborrel en daarna dragen we het blad ten grave en trekken we de stekker eruit. Project mislukt, maar wel een zuiver geweten.
Zo doen fatsoenlijke mensen dat. Ik zou het ook zo doen.
Het probleem is dat de meeste bedrijven (als puntje bij paaltje komt) ijskoud schijt hebben aan mensen die recht hebben op hun geld. Ze laten het er liever op aan komen: als je je mensen categorisch niet op de hoogte houdt van de ontwikkelingen, dan ben je zelf de enige die weet wanneer de zaak het ravijn in gaat kukelen - en ben je dus ook de enige die een eerlijke kans heeft om precies op tijd van de trein te springen.
Bij zulke bedrijven merk je als freelancer dat je fakturen niet meer worden betaald. Bellen dus, maar de 'financial controller' heeft dan allang een spreekverbod gekregen (dus die moet tegen al die freelancers zeggen dat hij het ook niet weet). Vervolgens gaat er een officiële verklaring naar de medewerkers waarin zij doodleuk worden voorgelogen: "Er is even een liquiditeitsprobleem, maar dat is van tijdelijke aard en de betalingen komen zo snel mogelijk weer op gang." Ondertussen wordt de strategische terugtocht via een sterfhuisconstructie voorbereid: bv'tje leeghalen, failliet laten verklaren, vlak voor de afgrond van de rijdende trein springen en klaar is Kees.
Zo doen onfatsoenlijke mensen dat. Tegen die categorie is veel, zo niet alles gerechtvaardigd als ze er over jouw rug proberen tussenuit te knijpen. Ik vertik het om te capituleren voor dat soort klanten. Die gaan bij mij een buitengewoon vervelende tijd tegemoet, totdat ze niet alleen 'voor de wet' maar ook moreel de zaakjes hebben afgewikkeld zoals het hoort. Of de rechter het daar nou wel of niet mee eens is.
maandag 22 december 2008 om 15:16
quote:lindy schreef op 22 december 2008 @ 14:57:
Hee Lad, ben je redacteur/journalist of fotgraaf? Verhaal komt me zeer bekend voor.
Ik heb dergelijke sterfhuiszaakjes altijd door de vakbond laten uitzoeken, zelf doe je er weinig tegen. Begrijp je dubbele gevoel wat betreft de B.V.'tjes in ieder geval heel goed.
Ik ben freelance journalist, ja - en ik heb twee van dit soort ervaringen: één keer met een vage, kleine Franse uitgever die eind jaren negentig kortstondig een blad in Nederland uitbracht, en één keer met de gevreesde Argo Media Groep.
Beide keren uiteindelijk mijn geld gekregen: van Argo Media Groep door een zaak aan te spannen, en van dat Franse cluppie (weet de naam niet eens meer) door de financiële 'director' letterlijk bij zijn strot te pakken en hem duidelijk te maken dat ik hem zou mollen als ik mijn geld niet kreeg.
Hij: "Dat is bedreiging!"
Ik: "Klopt."
Hij: "Daar kan ik aangifte van doen!"
Ik: "Dat zou de allergrootste en meest tragische denkfout van je leven zijn."
Hij: "Ik doe alleen de boekhouding! Ik ben niet verantwoordelijk!"
Ik: "Nou, zeg me dan maar wie er dan wél verantwoordelijk is. Dan zoek ik die persoon op, en ben jij van me af."
Hij: "Dat mag ik niet zeggen!"
Ik: "Oké. Dan pak ik jou. En dan reken jij op jouw beurt maar weer af met de figuur die je in deze positie gebracht heeft."
Beide keren ging het om geld waar ik gewoon voor gewerkt had - en dus was mijn optreden beide keren volkomen legitiem. En succesvol.
Hee Lad, ben je redacteur/journalist of fotgraaf? Verhaal komt me zeer bekend voor.
Ik heb dergelijke sterfhuiszaakjes altijd door de vakbond laten uitzoeken, zelf doe je er weinig tegen. Begrijp je dubbele gevoel wat betreft de B.V.'tjes in ieder geval heel goed.
Ik ben freelance journalist, ja - en ik heb twee van dit soort ervaringen: één keer met een vage, kleine Franse uitgever die eind jaren negentig kortstondig een blad in Nederland uitbracht, en één keer met de gevreesde Argo Media Groep.
Beide keren uiteindelijk mijn geld gekregen: van Argo Media Groep door een zaak aan te spannen, en van dat Franse cluppie (weet de naam niet eens meer) door de financiële 'director' letterlijk bij zijn strot te pakken en hem duidelijk te maken dat ik hem zou mollen als ik mijn geld niet kreeg.
Hij: "Dat is bedreiging!"
Ik: "Klopt."
Hij: "Daar kan ik aangifte van doen!"
Ik: "Dat zou de allergrootste en meest tragische denkfout van je leven zijn."
Hij: "Ik doe alleen de boekhouding! Ik ben niet verantwoordelijk!"
Ik: "Nou, zeg me dan maar wie er dan wél verantwoordelijk is. Dan zoek ik die persoon op, en ben jij van me af."
Hij: "Dat mag ik niet zeggen!"
Ik: "Oké. Dan pak ik jou. En dan reken jij op jouw beurt maar weer af met de figuur die je in deze positie gebracht heeft."
Beide keren ging het om geld waar ik gewoon voor gewerkt had - en dus was mijn optreden beide keren volkomen legitiem. En succesvol.
maandag 22 december 2008 om 15:27
maandag 22 december 2008 om 15:35
Waarschijnlijk deed jij het collectief via de NVJ?
De NVJ staat erom bekend dat ze alleen tamelijk grote zaken aanpakken, voor journalisten die in vaste dienst zijn (cao in de hand) of groepen freelancers die in hetzelfde schuitje zitten. Voor een individu doen ze geen moer.
In mijn zaak tegen Argo stond ik alleen (column voor een kleine Argo-uitgave; ik was hun enige freelancer). Met die Franse uitgever waren we wel met een groep, maar de NVJ wilde er niet aan omdat het zo'n vaag bedrijf was (was ook zo).
Tja, dan moet je alleen actie ondernemen.
Van Argo kreeg ik nog bijna 5000 euro, dus die zaak was ook financieel wel belangrijk voor me. Uiteindelijk alles teruggekregen, plus rente én 80% van de proceskosten. Al met al schoot ik er 250 euro bij in, geloof ik, maar kreeg ik wel 4750 euro waar ik al niet meer op gerekend had.
Bij die rare Fransen ging het om veel minder (paar honderd euro), maar wat me woest maakt is het principe. Een bedrijf dat minzaam glimlachend een klein freelancertje laat barsten onder het mom van een failissement. Het is gewoon mijn eer te na om dat soort lui te laten ontsnappen. Ik vertik het.
Als freelancer eis ik bijna niks. Ze hoeven geen sociale premies voor me af te dragen, ze hoeven geen pensioen voor me op te bouwen, ik hoef geen vrije dagen, geen vakantiegeld en zelfs geen kerstpakket. Ik wil maar één ding: het bedrag dat was afgesproken. Wie denkt dat hij onder die minimale basisverplichting uit kan komen, op welke wijze of onder welke juridische vlag dan ook, die heeft met mij gewoon een levensgroot probleem.
Maar verder ben ik heel aardig.
De NVJ staat erom bekend dat ze alleen tamelijk grote zaken aanpakken, voor journalisten die in vaste dienst zijn (cao in de hand) of groepen freelancers die in hetzelfde schuitje zitten. Voor een individu doen ze geen moer.
In mijn zaak tegen Argo stond ik alleen (column voor een kleine Argo-uitgave; ik was hun enige freelancer). Met die Franse uitgever waren we wel met een groep, maar de NVJ wilde er niet aan omdat het zo'n vaag bedrijf was (was ook zo).
Tja, dan moet je alleen actie ondernemen.
Van Argo kreeg ik nog bijna 5000 euro, dus die zaak was ook financieel wel belangrijk voor me. Uiteindelijk alles teruggekregen, plus rente én 80% van de proceskosten. Al met al schoot ik er 250 euro bij in, geloof ik, maar kreeg ik wel 4750 euro waar ik al niet meer op gerekend had.
Bij die rare Fransen ging het om veel minder (paar honderd euro), maar wat me woest maakt is het principe. Een bedrijf dat minzaam glimlachend een klein freelancertje laat barsten onder het mom van een failissement. Het is gewoon mijn eer te na om dat soort lui te laten ontsnappen. Ik vertik het.
Als freelancer eis ik bijna niks. Ze hoeven geen sociale premies voor me af te dragen, ze hoeven geen pensioen voor me op te bouwen, ik hoef geen vrije dagen, geen vakantiegeld en zelfs geen kerstpakket. Ik wil maar één ding: het bedrag dat was afgesproken. Wie denkt dat hij onder die minimale basisverplichting uit kan komen, op welke wijze of onder welke juridische vlag dan ook, die heeft met mij gewoon een levensgroot probleem.
Maar verder ben ik heel aardig.
maandag 22 december 2008 om 15:37
quote:pemberley schreef op 22 december 2008 @ 15:27:
Er staat toch NERGENS in penelope's post dat ze dingen wil gaan verbergen of weghalen uit huis? Ze wil weten waar ze aan toe is, wat ze kan verwachten.
Als je nu de reacties leest lijkt het net of penelope heeft gevraagd om tips om er zo makkelijk mogelijk van af te komen, en dat is toch niet zo.
Het gesprek is inmiddels weggedreven van de openingspost, en gaat nu over de boosaardige en doortrapte kantjes van het failliet gaan.
Dat heeft inderdaad geen betrekking op de topic-opener. Haar situatie ken ik niet.
Er staat toch NERGENS in penelope's post dat ze dingen wil gaan verbergen of weghalen uit huis? Ze wil weten waar ze aan toe is, wat ze kan verwachten.
Als je nu de reacties leest lijkt het net of penelope heeft gevraagd om tips om er zo makkelijk mogelijk van af te komen, en dat is toch niet zo.
Het gesprek is inmiddels weggedreven van de openingspost, en gaat nu over de boosaardige en doortrapte kantjes van het failliet gaan.
Dat heeft inderdaad geen betrekking op de topic-opener. Haar situatie ken ik niet.
maandag 22 december 2008 om 15:56
En ik zeg er ook meteen bij dat ik in elf jaar freelancen maar twee van dat soort negatieve ervaringen heb gehad. Ik heb in mijn werk 99% van de tijd met betrouwbare, aardige en uit het goede hout gesneden mensen te maken. Amper klachten. Zie ook één van mijn eerdere postings: dat blad dat gewoon op tijd stopte, om iedereen nog te kunnen betalen.
Wat dat betreft ben ik geen argwanende, op zijn rechten hamerende idioot. Ik stap overal met goed vertrouwen in en ben een optimist van het zuiverste water. Al 33 jaar maakt de wereld om mij heen zelden tot nooit misbruik van mijn goede vertrouwen en optimisme. Slechte ervaringen, op welk vlak dan ook, zijn tot nu toe erg zeldzaam geweest. Ik vind het dolle pret hoor - het leven.
Maar ik kán genadeloos zijn. Om met die kant van mij geconfronteerd te worden, moet je wel een hele erge klootzak zijn, óf een ruggengraatloze soepstengel die zich voor het karretje van een hele erge klootzak heeft laten spannen. Met dat soort types ken ik geen clementie. Die kan de wereld best missen.
Wat dat betreft ben ik geen argwanende, op zijn rechten hamerende idioot. Ik stap overal met goed vertrouwen in en ben een optimist van het zuiverste water. Al 33 jaar maakt de wereld om mij heen zelden tot nooit misbruik van mijn goede vertrouwen en optimisme. Slechte ervaringen, op welk vlak dan ook, zijn tot nu toe erg zeldzaam geweest. Ik vind het dolle pret hoor - het leven.
Maar ik kán genadeloos zijn. Om met die kant van mij geconfronteerd te worden, moet je wel een hele erge klootzak zijn, óf een ruggengraatloze soepstengel die zich voor het karretje van een hele erge klootzak heeft laten spannen. Met dat soort types ken ik geen clementie. Die kan de wereld best missen.
maandag 22 december 2008 om 16:12
maandag 22 december 2008 om 16:22
quote:absoluteEinstein schreef op 22 december 2008 @ 16:12:
Lad, een persoonlijk faillissement is heel wat anders dan een BV laten klappen. En als je daar over wil praten, zal je denk ik een ander topic moeten openen.
Ik geef toe: de discussie is wat afgedreven, Lindy en ik zullen maar weer eens kappen met onze freelancers-ervaringen met dubieuze bedrijven maar het aanvankelijke punt was hartstikke on-topic. Een failissement kán een persoonlijke tragedie zijn; het kan echter ook een zakelijke zet zijn, die je kunt toepassen om een hoop mensen zoals Lindy en ik in de kou te laten staan.
Iemand die failliet gaat, is niet per definitie zielig. Dat was het punt. Wijzen op de andere kant van de faillissements-praktijk lijkt me wel degelijk relevant.
Maar oké, zoals ik al zei: terug naar de problematiek van de topicstarter!
(Off-topic: ik zie niet in waarom een afbeelding van een vrijheidsstrijder als Che Guevara strijdig zou zijn met wat ik doe, of hier beweerd heb. Hij streed voor rechtvaardigheid, desnoods met geweld. Daar komt de strijd die ik in dit topic beschreven heb feitelijk ook op neer. Bovendien ben ik geen zelfstandig ondernemer, maar heb ik een vrij beroep).
Lad, een persoonlijk faillissement is heel wat anders dan een BV laten klappen. En als je daar over wil praten, zal je denk ik een ander topic moeten openen.
Ik geef toe: de discussie is wat afgedreven, Lindy en ik zullen maar weer eens kappen met onze freelancers-ervaringen met dubieuze bedrijven maar het aanvankelijke punt was hartstikke on-topic. Een failissement kán een persoonlijke tragedie zijn; het kan echter ook een zakelijke zet zijn, die je kunt toepassen om een hoop mensen zoals Lindy en ik in de kou te laten staan.
Iemand die failliet gaat, is niet per definitie zielig. Dat was het punt. Wijzen op de andere kant van de faillissements-praktijk lijkt me wel degelijk relevant.
Maar oké, zoals ik al zei: terug naar de problematiek van de topicstarter!
(Off-topic: ik zie niet in waarom een afbeelding van een vrijheidsstrijder als Che Guevara strijdig zou zijn met wat ik doe, of hier beweerd heb. Hij streed voor rechtvaardigheid, desnoods met geweld. Daar komt de strijd die ik in dit topic beschreven heb feitelijk ook op neer. Bovendien ben ik geen zelfstandig ondernemer, maar heb ik een vrij beroep).
maandag 22 december 2008 om 16:27
quote:Lad schreef op 22 december 2008 @ 16:22:
[...]
Ik geef toe: de discussie is wat afgedreven, Lindy en ik zullen maar weer eens kappen met onze freelancers-ervaringen met dubieuze bedrijven maar het aanvankelijke punt was hartstikke on-topic. Een failissement kán een persoonlijke tragedie zijn; het kan echter ook een zakelijke zet zijn, die je kunt toepassen om een hoop mensen zoals Lindy en ik in de kou te laten staan.
Of ik, ik ben ondertussen al zo'n 20.000,- kwijt geraakt aan geklapte BV's en daardoor niet betaalde rekeningen. Maar ik vond het niet op z'n plaats om hierover in dit topic te spreken. Het is namelijk een probleem van heel andere orde dan na hard werken huis en haard kwijtraken en je zorgen maken of je kinderen hun speelgoed wel kunnen houden.
[...]
Ik geef toe: de discussie is wat afgedreven, Lindy en ik zullen maar weer eens kappen met onze freelancers-ervaringen met dubieuze bedrijven maar het aanvankelijke punt was hartstikke on-topic. Een failissement kán een persoonlijke tragedie zijn; het kan echter ook een zakelijke zet zijn, die je kunt toepassen om een hoop mensen zoals Lindy en ik in de kou te laten staan.
Of ik, ik ben ondertussen al zo'n 20.000,- kwijt geraakt aan geklapte BV's en daardoor niet betaalde rekeningen. Maar ik vond het niet op z'n plaats om hierover in dit topic te spreken. Het is namelijk een probleem van heel andere orde dan na hard werken huis en haard kwijtraken en je zorgen maken of je kinderen hun speelgoed wel kunnen houden.
maandag 22 december 2008 om 16:52
maandag 22 december 2008 om 16:56
quote:lindy schreef op 22 december 2008 @ 16:43:
Ik vraag me dan ook af waarom topicstarter een VOF-constructie heeft genomen. Gezien het effect op kinderkleding/speelgoed en dat soort onmenselijke gevolgen.Nogal veel mensen ondernemen niet via een rechtspresoon hoor. Nogal wat "vrije beroepsbeoefenaren" die denken dat ze geen ondernemer zijn, bijvoorbeeld. Er zijn voordelen aan een BV of NV en er zijn voordelen aan IB-ondernemerschap. Faillissement is niet het enige, en voor veel ondernemers ook bepaald niet het eerste, dat meeweegt in de afweging welke rechts- of contractsvorm te gebruiken.
Ik vraag me dan ook af waarom topicstarter een VOF-constructie heeft genomen. Gezien het effect op kinderkleding/speelgoed en dat soort onmenselijke gevolgen.Nogal veel mensen ondernemen niet via een rechtspresoon hoor. Nogal wat "vrije beroepsbeoefenaren" die denken dat ze geen ondernemer zijn, bijvoorbeeld. Er zijn voordelen aan een BV of NV en er zijn voordelen aan IB-ondernemerschap. Faillissement is niet het enige, en voor veel ondernemers ook bepaald niet het eerste, dat meeweegt in de afweging welke rechts- of contractsvorm te gebruiken.
maandag 22 december 2008 om 19:39
Ik werk voor mijn werk met faillissementen en het is inderdaad mogelijk om vanuit een faillissement in de schuldsanering te komen. Je moet hier een aanvraag voor doen en dan zal de rechtbank beslissen om je toe te laten tot de WSNP. Veel hangt af van curator. Bij ons vragen wij mensen een inventarislijst in te vullen, bij bedrijven gaan we wel langs om alles te noteren. De priveboedel zeg maar wordt meestal op nihil geschat, en zal niet snel verkocht worden. (behalve bijvoorbeeld een dure ferrari of villa.) men zal eerder kijken naar hetgeen in de vof zit. Probeer nu alsvast met crediteuren contact op te nemen. Als je kan aantonen dat je al afspraken maakt heb je bij rechtbank altijd een streeptje voor wat betreft toelating in WSNP> HOud er rekening mee dat de curator ook je financieen overneemt. Men zal een bedrag bepalen wat per maand mag worden doorbetaald en de rest gaat naar de boedel. ook belastingteruggave etc, gaanb naar de boedel. Mocht het faill. zijn aangevraagd maar nog in behandeling zijn neem dan met spoed contact op met de aanvrager en probeer wat te regelen. Bijvoorbeeld dat ze de zaak aanhouden in afwachting van betalingen. In totaal mag een faill. aanvraag 8 weken worden aangehouden. De zaak kan dan ingetrokken worden door de aanvrager of de rechter doet uitspraak(meestal bij een rechtmatige zaak, inhoudende het faillissement
Succes
Succes
dinsdag 23 december 2008 om 09:27
Ik was nog vrij jong (14) toen mijn vader failliet ging, en ik kan me herinneren dat er in de weken voorafgaand aan de verkoop van ons huis af en toe mensen (deurwaarders?) langskwamen om alles te inventariseren. Mijn ouders hebben ruime tijd van te voren wel spullen weggebracht. Maar de deurwaarders (?) waren ook druk in mijn kamer en die van mijn broertjes/zusjes aan het rondkijken. De dag dat we uit huis werden gezet is ALLES in beslag genomen. Nou moet ik er bij zeggen dat mijn vader al de tijd heeft gedaan alsof het niet gebeurde dus ik weet niet of dit op een andere manier had gekund.
Hou dus iig goed je hoofd erbij!
Ik wens je heel veel sterkte
Hou dus iig goed je hoofd erbij!
Ik wens je heel veel sterkte
