Werk & Studie
alle pijlers
Familie van vriend
maandag 24 februari 2020 om 08:34
Hoi dames ik heb een ander acc aangemaakt vanwege herkenning etc.
Ik ben op dit moment 6 maanden zwanger van mijn vriend z’n eerste kindje. Ik heb van een vorige relatie een dochter van 4 die wij samen opvoeden. Wij wonen nu al een jaar samen in Spanje. Met zijn familie hebben we normaal contact. Hij heeft een familiebedrijf dus ziet zijn zus, broer en vader bijna iedere dag. Toen ik net in Spanje kwam wonen heb ik pas na 3 maanden kennis gemaakt met zijn broer en zus tijdens een etentje. 3 maanden later waren we zwanger en heeft hij dit op z’n werk verteld aan iedereen toen ik ongeveer 10 weken zwanger was.
Ruim een maand erna was er een soort 10 jarig jubileum op zijn werk waarbij zijn medewerkers op een weekend weg werden getrakteeerd om dit te vieren. Daar kwam ik dus ook zijn vader en zus tegen. Die begroetten mij gewoon normaal en we aten nog samen maar ze zeiden niets tegen mij over de zwangerschap geen gefeliciteerd. Geen woord erover. Die avond heb ik aan m’n vriend gevraagd of ze überhaupt wel op de hoogte zijn en inderdaad hij gaf aan dat ze dit al wisten omdat hij dat een maand geleden al had verteld. Vreemd, dacht ik. De volgende dag bij de check out van het hotel hebben we nog 10 minuten gekletst en ‘ geknuffeld ‘ hoe ze dat doen in Spanje maar weer geen woord over de zwangerschap of een felicitatie.
Twee weken heb ik maar gezwegen maar heb toen toch mijn vriend verteld dat ik er mee zat.( mijn familie in nl heeft een voor een mijn vriend gebeld om hem te feliciteren en elke keer werd er aan mij gevraagd en ? En ? Hoe reageerde zijn familie heb je al met hun gesproken ? Nou nee dus .. niemand van zijn kant had maar een woord gesproken over de zwangerschap ) Was zijn familie niet blij? Mijn vriend kwam met allemaal smoezen ‘ ja misschien waren ze verlegen of bang dat je het niet begreep door de taalbarriere..’ ik vond dit geen goed excuus en was zelfs nog meer gekwetst. Die week was er een kerst etentje met de familie en ben niet gegaan. Ik was misselijk en had er om eerlijk te zijn geen zin in om mijn kerst te verpesten. Mijn vriend is wel gegaan en heeft op het etentje verteld dat hij het jammer vind dat niemand mij heeft gefeliciteerd met de zwangerschap. ( ons kindje is het eerste kleinkind in de familie wat in zuiderlijke landen toch best belangrijk is ). Zijn zus heeft mij toen een dronken spraak memo gestuurd waar in zij 3 minuten lang aan het lachen was en aan het zingen. Dit kon ik niet serieus nemen en op een of andere manier voelde ik me gekwetst en niet serieus genomen.
De dag erna heeft mijn vriend zijn zus geappt en gezegd dat die memo echt niet netjes was aangezien ik er echt mee zat. Zij beaamde dus dat het haar speet en dat ze de dag erna haar excuses zou aanbieden. De dag erna was er een ander etentje en tijdens het groeten vroeg ze aan me of ik nog boos was. Ik zei vanwel. Waarbij zij gewoon wegliep en de rest van de dag niets tegen mij zei ook geen gedag meer.
Op nieuwjaarsdag heeft zij mijn vriend geen eens een gelukkig nieuwjaar gewenst en een week erna heeft mijn vriend met haar gepraat op het werk waarom zei niet netjes haar excuses had aangeboden. En zij vertelde dat ik juist haar voorschut heb gezet omdat zij vroeg of ik boos was en ik dus ja zei. En dat het mijn schuld was, ik had maar dit moeten doen ik had maar dat moeten doen .. ik had haar maar uit moeten nodigen bij ons huis. Een hele reeks aan excuses kwamen voort waarin ze zei dat het mijn schuld was. Ze zei dat ze mij geen excuses verontschuldigingd is en dat zij niks verkeerds heeft gedaan. Ze heeft al in een memo gezongen voor me terwijl ze dronken was en dat was blijkbaar genoeg.
Met mijn vriend sprak ze niet meer. De vader heeft wel excuses aangeboden en vertelde dat hij mij wilde feliciteren op het kerst diner dus met hem heb ik nu wel normaal contact.
Totdat vorige week wij op vakantie waren en zij ineens voor de deur stond om ons te brengen naar het vliegveld. Mijn vriend z’n beste vriend had afgezegd en zijn vader had de zus gevraagd om ons op te halen. Toen we uitstapte uit de auto begon ze aan mijn buik te zitten en mijn vriend begon met ‘ misschien is dit een nieuwe start en wil mijn zus nu wel haar excuses aan bieden ‘ de zus keek en zei niets. Ze had me een knuffel gegeven, en reed weg. Nu bemoeit zijn vader zich ermee en is zijn vader + broer boos dat mijn vriend haar eergisteren dus niet heeft gefeliciteerd met haar verjaardag. Hij is nu zelf namelijk ook gekwetstst door de zus aangezien ze hem compleet negeert, alleen praat over werkgerelateerde zaken en niet eens aan hem vraagt over het verloop van de zwangerschap of iets erover.
Overdrijf ik? Slaan mijn hormonen op hol ofzo? Is het kleiner dan dat ik denk?
Is het mijn schuld? Ik wil geen groot familie drama starten maar ik ben wel gekwetst.
Ik ben op dit moment 6 maanden zwanger van mijn vriend z’n eerste kindje. Ik heb van een vorige relatie een dochter van 4 die wij samen opvoeden. Wij wonen nu al een jaar samen in Spanje. Met zijn familie hebben we normaal contact. Hij heeft een familiebedrijf dus ziet zijn zus, broer en vader bijna iedere dag. Toen ik net in Spanje kwam wonen heb ik pas na 3 maanden kennis gemaakt met zijn broer en zus tijdens een etentje. 3 maanden later waren we zwanger en heeft hij dit op z’n werk verteld aan iedereen toen ik ongeveer 10 weken zwanger was.
Ruim een maand erna was er een soort 10 jarig jubileum op zijn werk waarbij zijn medewerkers op een weekend weg werden getrakteeerd om dit te vieren. Daar kwam ik dus ook zijn vader en zus tegen. Die begroetten mij gewoon normaal en we aten nog samen maar ze zeiden niets tegen mij over de zwangerschap geen gefeliciteerd. Geen woord erover. Die avond heb ik aan m’n vriend gevraagd of ze überhaupt wel op de hoogte zijn en inderdaad hij gaf aan dat ze dit al wisten omdat hij dat een maand geleden al had verteld. Vreemd, dacht ik. De volgende dag bij de check out van het hotel hebben we nog 10 minuten gekletst en ‘ geknuffeld ‘ hoe ze dat doen in Spanje maar weer geen woord over de zwangerschap of een felicitatie.
Twee weken heb ik maar gezwegen maar heb toen toch mijn vriend verteld dat ik er mee zat.( mijn familie in nl heeft een voor een mijn vriend gebeld om hem te feliciteren en elke keer werd er aan mij gevraagd en ? En ? Hoe reageerde zijn familie heb je al met hun gesproken ? Nou nee dus .. niemand van zijn kant had maar een woord gesproken over de zwangerschap ) Was zijn familie niet blij? Mijn vriend kwam met allemaal smoezen ‘ ja misschien waren ze verlegen of bang dat je het niet begreep door de taalbarriere..’ ik vond dit geen goed excuus en was zelfs nog meer gekwetst. Die week was er een kerst etentje met de familie en ben niet gegaan. Ik was misselijk en had er om eerlijk te zijn geen zin in om mijn kerst te verpesten. Mijn vriend is wel gegaan en heeft op het etentje verteld dat hij het jammer vind dat niemand mij heeft gefeliciteerd met de zwangerschap. ( ons kindje is het eerste kleinkind in de familie wat in zuiderlijke landen toch best belangrijk is ). Zijn zus heeft mij toen een dronken spraak memo gestuurd waar in zij 3 minuten lang aan het lachen was en aan het zingen. Dit kon ik niet serieus nemen en op een of andere manier voelde ik me gekwetst en niet serieus genomen.
De dag erna heeft mijn vriend zijn zus geappt en gezegd dat die memo echt niet netjes was aangezien ik er echt mee zat. Zij beaamde dus dat het haar speet en dat ze de dag erna haar excuses zou aanbieden. De dag erna was er een ander etentje en tijdens het groeten vroeg ze aan me of ik nog boos was. Ik zei vanwel. Waarbij zij gewoon wegliep en de rest van de dag niets tegen mij zei ook geen gedag meer.
Op nieuwjaarsdag heeft zij mijn vriend geen eens een gelukkig nieuwjaar gewenst en een week erna heeft mijn vriend met haar gepraat op het werk waarom zei niet netjes haar excuses had aangeboden. En zij vertelde dat ik juist haar voorschut heb gezet omdat zij vroeg of ik boos was en ik dus ja zei. En dat het mijn schuld was, ik had maar dit moeten doen ik had maar dat moeten doen .. ik had haar maar uit moeten nodigen bij ons huis. Een hele reeks aan excuses kwamen voort waarin ze zei dat het mijn schuld was. Ze zei dat ze mij geen excuses verontschuldigingd is en dat zij niks verkeerds heeft gedaan. Ze heeft al in een memo gezongen voor me terwijl ze dronken was en dat was blijkbaar genoeg.
Met mijn vriend sprak ze niet meer. De vader heeft wel excuses aangeboden en vertelde dat hij mij wilde feliciteren op het kerst diner dus met hem heb ik nu wel normaal contact.
Totdat vorige week wij op vakantie waren en zij ineens voor de deur stond om ons te brengen naar het vliegveld. Mijn vriend z’n beste vriend had afgezegd en zijn vader had de zus gevraagd om ons op te halen. Toen we uitstapte uit de auto begon ze aan mijn buik te zitten en mijn vriend begon met ‘ misschien is dit een nieuwe start en wil mijn zus nu wel haar excuses aan bieden ‘ de zus keek en zei niets. Ze had me een knuffel gegeven, en reed weg. Nu bemoeit zijn vader zich ermee en is zijn vader + broer boos dat mijn vriend haar eergisteren dus niet heeft gefeliciteerd met haar verjaardag. Hij is nu zelf namelijk ook gekwetstst door de zus aangezien ze hem compleet negeert, alleen praat over werkgerelateerde zaken en niet eens aan hem vraagt over het verloop van de zwangerschap of iets erover.
Overdrijf ik? Slaan mijn hormonen op hol ofzo? Is het kleiner dan dat ik denk?
Is het mijn schuld? Ik wil geen groot familie drama starten maar ik ben wel gekwetst.
maandag 24 februari 2020 om 10:15
Je zit jezelf enorm op te fokken met wat "hoort". En wat hoort is nogal lastig te duiden, want er is sprake van een taal- en cultuurverschil. Je tilt er enorm zwaar aan, je had ook kunnen lachen om je schoonzus en gewoon met een schone lei beginnen.
Je weet niet hoe familie in Spanje hierop reageert (gemiddeld genomen) en zij weten niet hoe we daar in Nederland normaliter mee omgaan.
Je schuift ze nogal wat negativiteit in de schoenen, terwijl het net zo aannemelijk is, dat ze gewoon niet weten wat je verwacht of juist wat terughoudend zijn geweest om niet niet "het verkeerde" te doen. Het is ook best snel gegaan he? Die zwangerschap? Snap best dat mensen dan wat afwachtend zijn. Ze kennen je nog maar net!
Maar nu is het jou al in je verkeerde keelgat geschoten en zie je overal bevestiging dat ze het stom aanpakken.
Voel je je verder ook buitengesloten? Ben je eenzaam? Mis je je eigen familie/vrienden in deze spannende tijd? De vanzelfsprekendheid? Want dat kan ik me best voorstellen. Heb alleen het idee dat je dat een beetje afreageert op je schoonfamilie en ik vraag me af of deze mensen dat echt verdiend hebben. Ik hoor meer onhandigheid dan kwaadwillendheid.
Je weet niet hoe familie in Spanje hierop reageert (gemiddeld genomen) en zij weten niet hoe we daar in Nederland normaliter mee omgaan.
Je schuift ze nogal wat negativiteit in de schoenen, terwijl het net zo aannemelijk is, dat ze gewoon niet weten wat je verwacht of juist wat terughoudend zijn geweest om niet niet "het verkeerde" te doen. Het is ook best snel gegaan he? Die zwangerschap? Snap best dat mensen dan wat afwachtend zijn. Ze kennen je nog maar net!
Maar nu is het jou al in je verkeerde keelgat geschoten en zie je overal bevestiging dat ze het stom aanpakken.
Voel je je verder ook buitengesloten? Ben je eenzaam? Mis je je eigen familie/vrienden in deze spannende tijd? De vanzelfsprekendheid? Want dat kan ik me best voorstellen. Heb alleen het idee dat je dat een beetje afreageert op je schoonfamilie en ik vraag me af of deze mensen dat echt verdiend hebben. Ik hoor meer onhandigheid dan kwaadwillendheid.
maandag 24 februari 2020 om 10:17
Ach joh.
Ingewikkelde familiebanden. Tijd om vriendelijk lachend afstandelijk te doen. De dynamiek tussen broer en zus lijkt mij er een om ver weg van te blijven.
Dus de volgende keer dat je zus ziet: Vriendelijk lachen, knuffeltje en vooral weer door!
Ingewikkelde familiebanden. Tijd om vriendelijk lachend afstandelijk te doen. De dynamiek tussen broer en zus lijkt mij er een om ver weg van te blijven.
Dus de volgende keer dat je zus ziet: Vriendelijk lachen, knuffeltje en vooral weer door!
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
maandag 24 februari 2020 om 10:22
Ik zou die zus gewoon een beetje links laten liggen zover mogelijk. Een felicitatie is wel op zn plaats, en als ze dan zegt dat ze excuses zal aanbieden maar het niet doet vind ik dat gewoon laf. Ze is nou eenmaal deel van de familie, maar ik zou gewoon zorgen dat je met de rest goed contact hebt, en laat haar lekker gaan. Als ze zich buitengesloten gaat voelen komt ze vanzelf wel, en zo niet dan niet.
maandag 24 februari 2020 om 10:25
Jeeezus wat een gezeik en gekwetstheid om niks. Word eens volwassen, je krijgt nota bene zelf een kind. Edit: je hebt er al één.
En jouw familie heeft één voor één je vriend gebeld om hem te feliciteren? Really? Dat is pas raar.
En jouw familie heeft één voor één je vriend gebeld om hem te feliciteren? Really? Dat is pas raar.
merano wijzigde dit bericht op 24-02-2020 10:34
6.43% gewijzigd
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 24 februari 2020 om 10:27
Ik vind het dan weer overdreven dat jouw familie allemaal jouw vriend apart hebben gebeld en gefeliciteerd en dat ze steeds vragen of jouw schoonfamilie al heeft gereageerd.
Ik denk echt dat je er een te groot drama van maakt. Je lijkt er heel veel mee bezig, zo'n gedetailleerd verhaal ook.
Laat het gaan en geniet van je zwangerschap, je vriend, de plek waar je woont en ja, toch ook van je schoonfamilie. Probeer je te richten op hun leuke kanten, die zijn er vast ook, je vriend is er immers mee opgegroeid én ziet ze dagelijks.
gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik denk echt dat je er een te groot drama van maakt. Je lijkt er heel veel mee bezig, zo'n gedetailleerd verhaal ook.
Laat het gaan en geniet van je zwangerschap, je vriend, de plek waar je woont en ja, toch ook van je schoonfamilie. Probeer je te richten op hun leuke kanten, die zijn er vast ook, je vriend is er immers mee opgegroeid én ziet ze dagelijks.
gefeliciteerd met je zwangerschap
Later is nu
maandag 24 februari 2020 om 10:29
Waarom blijven hameren op dat je nog boos bent? Je had toch kunnen zeggen dat je het niet leuk vond, maar dat het nu prima is? Wat verwacht je nou precies?
Ik zou er niet zo’n drama van maken. Blijkbaar kennen jullie elkaar pas net, maar besef dat jullie de rest van je leven aan elkaar gekoppeld zijn.
Ik hoop dat het je hormonen zijn, zo niet, probeer wat losser in het leven te gaan staan. Niet altijd je gelijk willen halen en dat mensen doen zoals jjj vindt dat het hoort.
Ik zou er niet zo’n drama van maken. Blijkbaar kennen jullie elkaar pas net, maar besef dat jullie de rest van je leven aan elkaar gekoppeld zijn.
Ik hoop dat het je hormonen zijn, zo niet, probeer wat losser in het leven te gaan staan. Niet altijd je gelijk willen halen en dat mensen doen zoals jjj vindt dat het hoort.
maandag 24 februari 2020 om 10:34
En nog een overweging: Ik ben goed opgevoed dus ik weet dat er een felicitatie van me verwacht wordt als er weer een collega of vriendin vertelt zwanger te zijn. Maar diep in mijn hart denk ik alleen maar: Oh gruwel, jij liever dan ik.
En ik ken ook nog genoeg mensen die hoegenaamd niet geinteresseerd zijn in andermans zwangerschap of kinderen.
Dit om je vast even voor te bereiden op het feit dat waarschijnlijk niet iedereen in je omgeving staat te juichen bij jouw zwangerschap of kind straks.
En ik ken ook nog genoeg mensen die hoegenaamd niet geinteresseerd zijn in andermans zwangerschap of kinderen.
Dit om je vast even voor te bereiden op het feit dat waarschijnlijk niet iedereen in je omgeving staat te juichen bij jouw zwangerschap of kind straks.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 24 februari 2020 om 10:38
Waarom pas na 3 maanden kennis gemaakt met zijn familie? Want je woonde toen al samen en jouw vriend voedt je kind mede op? Is je schoonfamilie erg gelovig? Veel Spanjaarden zijn zwaar katholiek en daar past een ongehuwde moeder die ook nog eens ongehuwd met hun zoon een kindje gaat krijgen moeilijk in het plaatje. Hun verwachtingen lagen misschien anders en nu projecteren ze hun gevoel op jou?
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 24 februari 2020 om 11:31
Dit is inderdaad vreemd.
Plus al dat feliciteren is denk ik echt iets Nederlands.
Er kan ook vanalles extra meespelen waar jij geen weet van hebt.
Bijvoorbeeld misschien vind de familie alles veel te snel gaan.
Of ze vinden het eigenlijk niet oké dat jullie een kind krijgen zonder te trouwen.
Wij kennen ook mensen waarbij het in de familie de gewoonte is pas "blij" en "enthousiast" te zijn over een zwangerschap
als er al een duidelijke buik zichtbaar is. Ervoor happy zijn en feleciteren brengt volgens hen ongeluk omdat er dan nog veel mis kan gaan.
Ik denk dat je best eens rustig met je partner praat.
Wat verwacht je van zijn familie?
En daarna het gesprek rustig samen aangaat met zijn familie.
maandag 24 februari 2020 om 11:47
Je legt alles wat zij doen negatief uit maar zelf ga je niet naar hun kerst-etentje. Als ik schoonfamilie was zou ik denken dat je mij niet moest. En als ik schoonzus was zou ik denken: allemaal drama, laat maar zitten.
Ik heb ook zo’n schoonzus die alles wat ik deed of niet deed negatief uitlegde en dan moest ik weer iets “uitpraten”, terwijl ik me van geen kwaad bewust was.
Misschien voldoen ze niet aan jouw verwachtingen. Nou en?
Ik heb ook zo’n schoonzus die alles wat ik deed of niet deed negatief uitlegde en dan moest ik weer iets “uitpraten”, terwijl ik me van geen kwaad bewust was.
Misschien voldoen ze niet aan jouw verwachtingen. Nou en?
maandag 24 februari 2020 om 11:56
Vreemd verhaal. Je hebt zijn familie nog nooit ontmoet terwijl je al drie maanden samenwoonde? En dat terwijl je ook een dochter hebt?
Natuurlijk hadden ze je kunnen feliciteren maar wie weet waren ze wat overrompeld dat het allemaal zo snel gaat bij jullie.
Dat jouw familie hem een voor een opbelt lijkt me ook wat overdreven trouwens.
Niet naar het kerstdiner gaan omdat je op je teentjes getrapt bent kan echt niet. Het kerstdiner is zo´n beetje de belangrijkste gebeurtenis in een Spaanse familie, dat was geen handige zet.
Maar weet je, als jullie beiden gelukkig zijn met jullie relatie en de keuzes die jullie maken zou dat goed moeten zijn en heb je de goedkeuring van zijn familie ook niet nodig. Dus doe niet zo moeilijk en haal je schouders op.
Natuurlijk hadden ze je kunnen feliciteren maar wie weet waren ze wat overrompeld dat het allemaal zo snel gaat bij jullie.
Dat jouw familie hem een voor een opbelt lijkt me ook wat overdreven trouwens.
Niet naar het kerstdiner gaan omdat je op je teentjes getrapt bent kan echt niet. Het kerstdiner is zo´n beetje de belangrijkste gebeurtenis in een Spaanse familie, dat was geen handige zet.
Maar weet je, als jullie beiden gelukkig zijn met jullie relatie en de keuzes die jullie maken zou dat goed moeten zijn en heb je de goedkeuring van zijn familie ook niet nodig. Dus doe niet zo moeilijk en haal je schouders op.
maandag 24 februari 2020 om 11:56
Dankjewel voor je reactie. Inderdaad Pijnlijkmerano schreef: ↑24-02-2020 10:34En nog een overweging: Ik ben goed opgevoed dus ik weet dat er een felicitatie van me verwacht wordt als er weer een collega of vriendin vertelt zwanger te zijn. Maar diep in mijn hart denk ik alleen maar: Oh gruwel, jij liever dan ik.
En ik ken ook nog genoeg mensen die hoegenaamd niet geinteresseerd zijn in andermans zwangerschap of kinderen.
Dit om je vast even voor te bereiden op het feit dat waarschijnlijk niet iedereen in je omgeving staat te juichen bij jouw zwangerschap of kind straks.
maandag 24 februari 2020 om 11:57
Nee zijn niet katholiek of zwaar gelovig .. ja ik woonde met m’n vriend eerst samen in nl en zijn daaruit naar Spanje verhuisd ivm zijn werk. En wij voeden ‘ mijn ‘ dochter meer dan een jaar samen opSweetFirefly schreef: ↑24-02-2020 10:38Waarom pas na 3 maanden kennis gemaakt met zijn familie? Want je woonde toen al samen en jouw vriend voedt je kind mede op? Is je schoonfamilie erg gelovig? Veel Spanjaarden zijn zwaar katholiek en daar past een ongehuwde moeder die ook nog eens ongehuwd met hun zoon een kindje gaat krijgen moeilijk in het plaatje. Hun verwachtingen lagen misschien anders en nu projecteren ze hun gevoel op jou?
maandag 24 februari 2020 om 11:58
Misschien is dat inderdaad Nederlands ik heb geen idee. Misschien had ik teveel verwachtingen.Olifantje89 schreef: ↑24-02-2020 11:31Dit is inderdaad vreemd.
Plus al dat feliciteren is denk ik echt iets Nederlands.
Er kan ook vanalles extra meespelen waar jij geen weet van hebt.
Bijvoorbeeld misschien vind de familie alles veel te snel gaan.
Of ze vinden het eigenlijk niet oké dat jullie een kind krijgen zonder te trouwen.
Wij kennen ook mensen waarbij het in de familie de gewoonte is pas "blij" en "enthousiast" te zijn over een zwangerschap
als er al een duidelijke buik zichtbaar is. Ervoor happy zijn en feleciteren brengt volgens hen ongeluk omdat er dan nog veel mis kan gaan.
Ik denk dat je best eens rustig met je partner praat.
Wat verwacht je van zijn familie?
En daarna het gesprek rustig samen aangaat met zijn familie.
maandag 24 februari 2020 om 11:59
Pardon?
maandag 24 februari 2020 om 12:00
Ik doelde met mijn familie op mijn ouders en mijn broers die hem feliciteerde. Is toch heel normaalRosalind schreef: ↑24-02-2020 11:56Vreemd verhaal. Je hebt zijn familie nog nooit ontmoet terwijl je al drie maanden samenwoonde? En dat terwijl je ook een dochter hebt?
Natuurlijk hadden ze je kunnen feliciteren maar wie weet waren ze wat overrompeld dat het allemaal zo snel gaat bij jullie.
Dat jouw familie hem een voor een opbelt lijkt me ook wat overdreven trouwens.
Niet naar het kerstdiner gaan omdat je op je teentjes getrapt bent kan echt niet. Het kerstdiner is zo´n beetje de belangrijkste gebeurtenis in een Spaanse familie, dat was geen handige zet.
Maar weet je, als jullie beiden gelukkig zijn met jullie relatie en de keuzes die jullie maken zou dat goed moeten zijn en heb je de goedkeuring van zijn familie ook niet nodig. Dus doe niet zo moeilijk en haal je schouders op.
?
