Werk & Studie
alle pijlers
Gedoe collega
maandag 17 mei 2021 om 21:51
Hoi alvast sorry voor het lange verhaal,
Onlangs in de volgende situatie terecht geraakt: Ik heb een nieuwe collega waar ik niet veel mee samenwerk, maar waar ik een aantal keer per maand voor gezamenlijke werkzaamheden contact mee heb. In haar vorige functie (ook bij ons bedrijf) had ze vaak al gedoe met mijn directe collega's. Ze staat bekend om het feit dat ze nogal direct communiceert en niet bepaald een gevoel voor tact heeft. Toen ik hoorde dat ze nu terecht kwam in een functie waar ik relatief vaak contact met haar moet hebben baalde ik een beetje, maar ik wilde haar wel een kans geven.
Inmiddels heb ik een aantal gesprekken met haar gehad, die bijna allemaal erg onprettig waren. Haar manier van communiceren is erg vijandig (haast intimiderend) en ik word daar ongemakkelijk van. Deze week was het zelfs zo erg dat ik in huilen uit barstte tijdens een overleg. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ik gaf aan dat ik mij niet prettig voelde met de manier waarop ze omging met mijn werk. Waarop zij aangaf dat ze niks kon met mijn gevoelens en dat ik daar toch maar zelf mee om moest gaan. Voor mij was dat dit de eerste keer ooit dat ik op werk heb gehuild en ik schaamde mij nogal. Alleen was mijn emotionele staat geen signaal voor haar om op de rem te gaan trappen, ze ging gewoon als een bulldozer door met haar opmerkingen. Ik heb toen het gesprek maar afgekapt en gezegd dat ik even een rondje ging lopen om weer terug tot mijzelf te komen.
Mijn manager wil dat ik met haar in gesprek om elkaar feedback te geven en van te leren, maar ik doe dat liever niet. Ik ben bang dat ik weer emotioneel word en ik heb het gevoel dat het toch nergens toe zal leiden. Mijn eerdere gesprekken met haar en ervaringen van collega's wijzen er niet op dat ze dit punt over haar communicatiestijl ooit leert begrijpen. Ook heb ik niet echt behoefte aan haar feedback, omdat ik er van overtuigd ben dat dit niet aan mij lag. Ik was die dag wel emotioneler dan normaal doordat ik erg moe was, maar ik vind alsnog dat de manier waarop ze mij benaderde voordat ik huilde onacceptabel en de manier waarop ze reageerde toen ik eenmaal aan het huilen was vond ik bijzonder onsympathiek. Een aanvullend gesprek zou voor mij alleen kunnen leiden tot meer begrip voor hoe ik met 'types zoals haar' kan omgaan en misschien zou het de werkrelatie wel kunnen normaliseren. Ik weet alleen niet of ik wel behoefte heb aan het normaliseren van de werkrelatie met haar, omdat gesprekken hiervoor ook allemaal erg vermoeiend waren en ik liever mijn tijd anders besteed.
Voor mij is het dus klaar. Ik ben mij bewust van het feit dat dit misschien niet de meest professionele gedachtegang is, maar als het een kennis was geweest had ik hierna geen contact meer gezocht.
Alleen heb ik haar helaas wel met regelmaat nodig. Wat moet ik nu doen? Een collega suggereerde om te mailen dat we elkaar niet liggen qua communicatie en dat ik nu het contact alleen zakelijk via de mail wil houden. In principe zitten we zo ver van elkaar dat we elkaar fysiek nooit 1-op-1 zouden hoeven zien. Kan ik dat maken? En iemand ooit wat vergelijkbaars meegemaakt?
Onlangs in de volgende situatie terecht geraakt: Ik heb een nieuwe collega waar ik niet veel mee samenwerk, maar waar ik een aantal keer per maand voor gezamenlijke werkzaamheden contact mee heb. In haar vorige functie (ook bij ons bedrijf) had ze vaak al gedoe met mijn directe collega's. Ze staat bekend om het feit dat ze nogal direct communiceert en niet bepaald een gevoel voor tact heeft. Toen ik hoorde dat ze nu terecht kwam in een functie waar ik relatief vaak contact met haar moet hebben baalde ik een beetje, maar ik wilde haar wel een kans geven.
Inmiddels heb ik een aantal gesprekken met haar gehad, die bijna allemaal erg onprettig waren. Haar manier van communiceren is erg vijandig (haast intimiderend) en ik word daar ongemakkelijk van. Deze week was het zelfs zo erg dat ik in huilen uit barstte tijdens een overleg. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ik gaf aan dat ik mij niet prettig voelde met de manier waarop ze omging met mijn werk. Waarop zij aangaf dat ze niks kon met mijn gevoelens en dat ik daar toch maar zelf mee om moest gaan. Voor mij was dat dit de eerste keer ooit dat ik op werk heb gehuild en ik schaamde mij nogal. Alleen was mijn emotionele staat geen signaal voor haar om op de rem te gaan trappen, ze ging gewoon als een bulldozer door met haar opmerkingen. Ik heb toen het gesprek maar afgekapt en gezegd dat ik even een rondje ging lopen om weer terug tot mijzelf te komen.
Mijn manager wil dat ik met haar in gesprek om elkaar feedback te geven en van te leren, maar ik doe dat liever niet. Ik ben bang dat ik weer emotioneel word en ik heb het gevoel dat het toch nergens toe zal leiden. Mijn eerdere gesprekken met haar en ervaringen van collega's wijzen er niet op dat ze dit punt over haar communicatiestijl ooit leert begrijpen. Ook heb ik niet echt behoefte aan haar feedback, omdat ik er van overtuigd ben dat dit niet aan mij lag. Ik was die dag wel emotioneler dan normaal doordat ik erg moe was, maar ik vind alsnog dat de manier waarop ze mij benaderde voordat ik huilde onacceptabel en de manier waarop ze reageerde toen ik eenmaal aan het huilen was vond ik bijzonder onsympathiek. Een aanvullend gesprek zou voor mij alleen kunnen leiden tot meer begrip voor hoe ik met 'types zoals haar' kan omgaan en misschien zou het de werkrelatie wel kunnen normaliseren. Ik weet alleen niet of ik wel behoefte heb aan het normaliseren van de werkrelatie met haar, omdat gesprekken hiervoor ook allemaal erg vermoeiend waren en ik liever mijn tijd anders besteed.
Voor mij is het dus klaar. Ik ben mij bewust van het feit dat dit misschien niet de meest professionele gedachtegang is, maar als het een kennis was geweest had ik hierna geen contact meer gezocht.
Alleen heb ik haar helaas wel met regelmaat nodig. Wat moet ik nu doen? Een collega suggereerde om te mailen dat we elkaar niet liggen qua communicatie en dat ik nu het contact alleen zakelijk via de mail wil houden. In principe zitten we zo ver van elkaar dat we elkaar fysiek nooit 1-op-1 zouden hoeven zien. Kan ik dat maken? En iemand ooit wat vergelijkbaars meegemaakt?
maandag 17 mei 2021 om 21:59
Als je denkt dat een gesprek niets uithaalt, dan zou ik er eigenlijk zo min mogelijk woorden aan vuil maken.
Je benadert haar alleen als je iets nodig hebt, en dan zo zakelijk mogelijk.
Hoef je verder allemaal niet van te voren uit te leggen.
Als ze later aangeeft dat ze het ander wil: prima, maar dan zal er in haar gedrag ook iets moeten veranderen. Tot die tijd kan ze het doen met een mailtje of korte reacties.
Sommige mensen zijn niet aardig of niet fijn in de omgang. Het is maar een collega.
Je benadert haar alleen als je iets nodig hebt, en dan zo zakelijk mogelijk.
Hoef je verder allemaal niet van te voren uit te leggen.
Als ze later aangeeft dat ze het ander wil: prima, maar dan zal er in haar gedrag ook iets moeten veranderen. Tot die tijd kan ze het doen met een mailtje of korte reacties.
Sommige mensen zijn niet aardig of niet fijn in de omgang. Het is maar een collega.
maandag 17 mei 2021 om 22:04
Haha klinkt als mijn oudcollega, bom is toen ooit gebarsten en is een flinke discussie geworden. Ze haalde me gevoelsmatig altijd onderuit en alles werd een strijd. Als ik aangaf een gesprek ergens over te willen voeren had ze een lijst gemaakt met alles wat ik fout deed, alle mogelijke reacties die ze overal op kon geven.
Na 1,5 jaar kreeg ik een andere functie, in die tijd wel wat discussies gehad en onenigheid waar de manager bij moest komen. Maar daarna konden we vanuit andere functies goed met elkaar door een deur. Maar voornamelijk ik was wat milder geworden en zij wat minder onzeker. Al haar gekke sprongen kwamen voort uit onzekerheid.
Dat maakt het zeker niet oke om zo te reageren. Maar je kan niet alleen per mail communiceren, althans expres. Je krijgt dan dingen zwart op wit, gaat het beide anders interpreteren. Allemaal voeding voor nog meer gedoe.
Wat mij hielp is de emotie er af halen, gewoon samenwerken en zakelijk. Steken onder water laten gaan, probeer ze ergens anders te ventileren. Liefst niet op kantoor want dan krijg je helemaal een roddelcultuur en kampen.
Maar realiseer je ook dat ze iets raakt bij jou, anders kon het je niet zoveel schelen dat je nu de muur optrekt. Probeer daar ook naar te kijken, naar haar wat milder en naar jezelf misschien wat scherper. Haar gedrag ga je waarschijnlijk niet veranderen, je hoeft dus niet overal in mee te gaan maar kan wel bepalen hoe je er zelf op reageert en hoe erg je er mee aan de haal gaat.
Sterkte! Herken de struggels zeker wel.
Na 1,5 jaar kreeg ik een andere functie, in die tijd wel wat discussies gehad en onenigheid waar de manager bij moest komen. Maar daarna konden we vanuit andere functies goed met elkaar door een deur. Maar voornamelijk ik was wat milder geworden en zij wat minder onzeker. Al haar gekke sprongen kwamen voort uit onzekerheid.
Dat maakt het zeker niet oke om zo te reageren. Maar je kan niet alleen per mail communiceren, althans expres. Je krijgt dan dingen zwart op wit, gaat het beide anders interpreteren. Allemaal voeding voor nog meer gedoe.
Wat mij hielp is de emotie er af halen, gewoon samenwerken en zakelijk. Steken onder water laten gaan, probeer ze ergens anders te ventileren. Liefst niet op kantoor want dan krijg je helemaal een roddelcultuur en kampen.
Maar realiseer je ook dat ze iets raakt bij jou, anders kon het je niet zoveel schelen dat je nu de muur optrekt. Probeer daar ook naar te kijken, naar haar wat milder en naar jezelf misschien wat scherper. Haar gedrag ga je waarschijnlijk niet veranderen, je hoeft dus niet overal in mee te gaan maar kan wel bepalen hoe je er zelf op reageert en hoe erg je er mee aan de haal gaat.
Sterkte! Herken de struggels zeker wel.
maandag 17 mei 2021 om 22:08
Als je de werkrelatie niet wil normaliseren, zeg je eigenlijk dat je wil dat de situatie blijft zoals deze nu is.sonicmodus schreef: ↑17-05-2021 21:51Een aanvullend gesprek zou voor mij alleen kunnen leiden tot meer begrip voor hoe ik met 'types zoals haar' kan omgaan en misschien zou het de werkrelatie wel kunnen normaliseren. Ik weet alleen niet of ik wel behoefte heb aan het normaliseren van de werkrelatie met haar, omdat gesprekken hiervoor ook allemaal erg vermoeiend waren en ik liever mijn tijd anders besteed.
Voor mij is het dus klaar. Ik ben mij bewust van het feit dat dit misschien niet de meest professionele gedachtegang is, maar als het een kennis was geweest had ik hierna geen contact meer gezocht.
Behalve dat dit zeer onprofessioneel is, strookt het ook niet met wat je tussen de regels door vertelt. Of begrijp ik het niet goed en wil je vaker de grip op je emoties kwijtraken tijdens een overleg?
De suggestie van je collega vind ik al helemaal vijandig. Bij wat voor bedrijf werk jij dat jullie zo met elkaar (willen) omgaan?
Ik zou een gesprek aangaan met de collega, en er in stappen met de aanname dat iedereen de beste intenties heeft en fijn willen kunnen werken. Dat betekent niet dat je vrienden wil worden, maar dat er wel moet worden gezocht naar een benadering en sfeer die voor iedereen werkt.
anoniem_401365 wijzigde dit bericht op 17-05-2021 23:08
17.50% gewijzigd
maandag 17 mei 2021 om 22:08
Kun je niet een gesprek aangaan met jullie gezamenlijke manager erbij? Of iemand anders die zorg kan dragen dat het een constructief en zinvol gesprek zal worden?
Als het dan een erg onprettig gesprek wordt voor jou, of het wordt onveilig gevoelsmatig voor jou, dan kan die persoon ook meesturen of er later over rapporteren mocht dat nodig zijn.
Als het dan een erg onprettig gesprek wordt voor jou, of het wordt onveilig gevoelsmatig voor jou, dan kan die persoon ook meesturen of er later over rapporteren mocht dat nodig zijn.
maandag 17 mei 2021 om 22:08
maandag 17 mei 2021 om 22:08
Je 'wil geen feedback omdat je er van overtuigd bent dat het niet aan jou lag'.
Dat vind ik een vrij onvolwassen houding. Juist door het gesprek aan te gaan en aan te geven hoe jij je voelde en dan haar reactie daarop aan te horen geeft een duidelijk beeld. Nu heb jij vanuit je emotie gereageerd en blijkbaar zit je daar nog steeds in. Dan zet je jezelf in de slachtoffer houding. Daar ga je niet sterker uitkomen.
Dat vind ik een vrij onvolwassen houding. Juist door het gesprek aan te gaan en aan te geven hoe jij je voelde en dan haar reactie daarop aan te horen geeft een duidelijk beeld. Nu heb jij vanuit je emotie gereageerd en blijkbaar zit je daar nog steeds in. Dan zet je jezelf in de slachtoffer houding. Daar ga je niet sterker uitkomen.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 17 mei 2021 om 22:10
Jemig wat vreselijk.
Ik heb dat ook ooit met een collega gehad, die vond het duidelijk flauwekul ofzo dat ik emotioneel werd en ging keihard door.
Echt over een flutonderwerp en maar doordrammen.
Ik heb toen duidelijk gemaakt dat ik niet meer wil overleggen/samenwerken totdat er op een respectvolle manier kan worden gesproken, en diegene eigenlijk in haar sop gaat laten koken. Jij wil geen samenwerking dan dus geen samenwerking.
Hou maar lekker die grote meisjes broek aan dan. Als je op een bepaald level wil functioneren moet je je als een normaal mens kunnen gedragen en niet als de een of andere bully.
Kun je dat niet dan doe je maar een cursus ofzo, dat ga je niet in mijn tijd leren.
Ik deed gewoon diegene's taak zodanig erbij dat ik mijn taak kon uitvoeren, liever nog wat extra werk dan dit contact.
Is uiteindelijk wel goed gekomen, ik ben niet rancuneus maar ik accepteer dat echt niet en dat zou jij ook niet moeten doen.
Er dus omheen werken, is mijn advies.
Oh ja en niet behulpzaam zijn. Letterlijk laten vragen.
Ik ben normaal super collegiaal en deelde alles maar tja, dat gesnauw snapte ik allemaal niet zo goed hoor.
Ik heb dat ook ooit met een collega gehad, die vond het duidelijk flauwekul ofzo dat ik emotioneel werd en ging keihard door.
Echt over een flutonderwerp en maar doordrammen.
Ik heb toen duidelijk gemaakt dat ik niet meer wil overleggen/samenwerken totdat er op een respectvolle manier kan worden gesproken, en diegene eigenlijk in haar sop gaat laten koken. Jij wil geen samenwerking dan dus geen samenwerking.
Hou maar lekker die grote meisjes broek aan dan. Als je op een bepaald level wil functioneren moet je je als een normaal mens kunnen gedragen en niet als de een of andere bully.
Kun je dat niet dan doe je maar een cursus ofzo, dat ga je niet in mijn tijd leren.
Ik deed gewoon diegene's taak zodanig erbij dat ik mijn taak kon uitvoeren, liever nog wat extra werk dan dit contact.
Is uiteindelijk wel goed gekomen, ik ben niet rancuneus maar ik accepteer dat echt niet en dat zou jij ook niet moeten doen.
Er dus omheen werken, is mijn advies.
Oh ja en niet behulpzaam zijn. Letterlijk laten vragen.
Ik ben normaal super collegiaal en deelde alles maar tja, dat gesnauw snapte ik allemaal niet zo goed hoor.
maandag 17 mei 2021 om 22:10
Wat vervelend! Ik heb ook ooit zo'n collega gehad. Toen ik het met haar besprak zei ze "ik heb nooit door dat ik mensen kwets, pas als ze beginnen te huilen". Toen leerde ik dat dat gewoon haar (kennelijk on-empatische) karakter is en kon ik dingen makkelijker van me af zetten. Sommige mensen zijn gewoon gevoelloos en dat is echt heel erg vervelend voor ze.
maandag 17 mei 2021 om 22:14
Ik heb een training persoonlijke effectiviteit gehad waarin ik was gekoppeld aan mijn tegenpool. Die vrouw was zo emotioneel en echt alles vatte ze persoonlijk op. Ik wilde leren wat meer aandacht te hebben voor de onderliggende communicatie, en zij wilde juist leren wat flegmatieker (is dat een woord?) te zijn. Heel verhelderend was dat, want ik dacht altijd dat emotionele jankerds weinig inhoudelijks te bieden hadden, en zij dacht dat ik geen onzekerheid kende. Ik ben zo ongeveer overal onzeker over, behalve als ik als een hork mijn standpunten verdedigcunnilinguist schreef: ↑17-05-2021 22:10Wat vervelend! Ik heb ook ooit zo'n collega gehad. Toen ik het met haar besprak zei ze "ik heb nooit door dat ik mensen kwets, pas als ze beginnen te huilen". Toen leerde ik dat dat gewoon haar (kennelijk on-empatische) karakter is en kon ik dingen makkelijker van me af zetten. Sommige mensen zijn gewoon gevoelloos en dat is echt heel erg vervelend voor ze.
maandag 17 mei 2021 om 22:16
Jammer dat je niet met haar in gesprek wil. Dan blijft dit ook de status quo.
Ik herken het wel, ik had ook eens zo'n collega. En, je raadt het nooit... eenmaal daar doorheen geprikt bleek het een schat van een mens. Mét haar nukken, tamelijk principieel en een bijzondere manier van communiceren, maar toch een schat van een mens.
Ik zeg niet dat jouw collega dat ook is. Maar jij gooit de deur nu dicht. Je hebt daar alleen jezelf mee. Zij zit daar niet mee.
Ze is waarschijnlijk iemand die niet veel kan met emotionele argumenten. En ook niet met tranen. Bedenk heel goed wat je doel is van een gesprek, benoem dat ook. Schrijf wat dingen op die je wil zeggen, en hou je daaraan vast. Klaar de lucht, kijk of jullie daardoor wat naar elkaar toe kunnen bewegen.
Wil je dit échte niet? Dan zal je moeten accepteren dat zij communiceert zoals ze dat doet. Dan is het aan jou om er een weg in te vinden. Maak het in ieder geval niet persoonlijk. Het gaat haar niet om jou persoonlijk. Hou het zakelijk.
Als laatste een opmerking: je legt nu wel erg de schuld bij haar. Daar ga je niets mee bereiken. Kijk naar jóu. Wat kun JIJ doen. Haar kun je niet veranderen, al vind je haar nog zo'n heks. Maar eerlijk, je kunt niet alles bij haar leggen.
Ik herken het wel, ik had ook eens zo'n collega. En, je raadt het nooit... eenmaal daar doorheen geprikt bleek het een schat van een mens. Mét haar nukken, tamelijk principieel en een bijzondere manier van communiceren, maar toch een schat van een mens.
Ik zeg niet dat jouw collega dat ook is. Maar jij gooit de deur nu dicht. Je hebt daar alleen jezelf mee. Zij zit daar niet mee.
Ze is waarschijnlijk iemand die niet veel kan met emotionele argumenten. En ook niet met tranen. Bedenk heel goed wat je doel is van een gesprek, benoem dat ook. Schrijf wat dingen op die je wil zeggen, en hou je daaraan vast. Klaar de lucht, kijk of jullie daardoor wat naar elkaar toe kunnen bewegen.
Wil je dit échte niet? Dan zal je moeten accepteren dat zij communiceert zoals ze dat doet. Dan is het aan jou om er een weg in te vinden. Maak het in ieder geval niet persoonlijk. Het gaat haar niet om jou persoonlijk. Hou het zakelijk.
Als laatste een opmerking: je legt nu wel erg de schuld bij haar. Daar ga je niets mee bereiken. Kijk naar jóu. Wat kun JIJ doen. Haar kun je niet veranderen, al vind je haar nog zo'n heks. Maar eerlijk, je kunt niet alles bij haar leggen.
maandag 17 mei 2021 om 22:18
Ik heb eens een collega gehad die overal om kon huilen. En ik vind mezelf heel beslist niet gevoelloos, maar dat was echt heel vervelend.cunnilinguist schreef: ↑17-05-2021 22:10Wat vervelend! Ik heb ook ooit zo'n collega gehad. Toen ik het met haar besprak zei ze "ik heb nooit door dat ik mensen kwets, pas als ze beginnen te huilen". Toen leerde ik dat dat gewoon haar (kennelijk on-empatische) karakter is en kon ik dingen makkelijker van me af zetten. Sommige mensen zijn gewoon gevoelloos en dat is echt heel erg vervelend voor ze.
maandag 17 mei 2021 om 22:21
Dat is redelijk herkenbaar! Ik kan ook heel principieel worden als ik ergens echt in geloof en daar flink over debatteren dan. Collega destijds was ook wel iemand die iedereen uit ons team minstens 1x aan het huilen had gemaakt dus dat was toch echt wel even andere koek. En ook zelfs zij bleek uiteindelijk niet zo verkeerd te zijn, alleen méga onhandig op sociaal vlak.KamilleT schreef: ↑17-05-2021 22:14Ik heb een training persoonlijke effectiviteit gehad waarin ik was gekoppeld aan mijn tegenpool. Die vrouw was zo emotioneel en echt alles vatte ze persoonlijk op. Ik wilde leren wat meer aandacht te hebben voor de onderliggende communicatie, en zij wilde juist leren wat flegmatieker (is dat een woord?) te zijn. Heel verhelderend was dat, want ik dacht altijd dat emotionele jankerds weinig inhoudelijks te bieden hadden, en zij dacht dat ik geen onzekerheid kende. Ik ben zo ongeveer overal onzeker over, behalve als ik als een hork mijn standpunten verdedig
Mijn ervaring is wel dat de tolerantie voor iemand die in je allergie zit wel omhoog gaat na een gesprek. Gewoon omdat je dan makkelijker dingen van je los kan koppelen en kan denken 'oh dat is haar karakter gewoon'. Ik ben zelf vrij diplomatiek en had een super directe en vrij harde collega op mijn vorige werkplek. Begin was even wennen maar uiteindelijk waren we een super goed team - mijn gevoel voor tact icm haar directheid maakte ons uiteindelijk juist een goede combi.
maandag 17 mei 2021 om 22:25
Dank dat iedereen zo meedenkt! Ik ben normaal dus helemaal niet emotioneel op werk. Ik weet dus ook niet precies waarom zij mij wel zo raakt, maar ik heb het gevoel dat het te maken heeft met het drammerige gedrag. Ik kan daar niet goed mee omgaan en neem dat misschien te persoonlijk op. Ik zie daarom ook wel in dat ook iets beter had kunnen doen in dit gesprek, maar ik hoef dat niet persé van haar te horen. Ik weet nu eenmaal dat zij graag dramt. Ik ben wel kritisch op mijzelf over hoe ik om ben gegaan met haar gedrag. Ik vond het zelfs erg schaamtevol dus.
@lemoos: zij is niet mij meerdere. Zij geeft mij ook niet echt feedback op mijn werk, maar ze maakt gebruikt van mijn werk.
@lemoos: zij is niet mij meerdere. Zij geeft mij ook niet echt feedback op mijn werk, maar ze maakt gebruikt van mijn werk.
maandag 17 mei 2021 om 22:29
Dat lijkt me ook vervelend, maar nogmaals dat is niet te situatie. Ik heb nog nooit gehuild op het werk en ik huil privé ook zelden. Daarnaast kan ik soms zelf ook wel direct zijn en hard, maar niet zo drammerig.
maandag 17 mei 2021 om 22:30
Dat wilde ik ook niet suggereren!sonicmodus schreef: ↑17-05-2021 22:29Dat lijkt me ook vervelend, maar nogmaals dat is niet te situatie. Ik heb nog nooit gehuild op het werk en ik huil privé ook zelden. Daarnaast kan ik soms zelf ook wel direct zijn en hard, maar niet zo drammerig.
maandag 17 mei 2021 om 22:33
@Jufjoke: Deels herken ik je eerste reactie trouwens wel. Ik heb wel één leuk gesprek gehad met haar, ons kennismakingsgesprek. Toen we niks van elkaar nodig hadden was het allemaal wel gezellig en ik weet daarom ook wel dat ze het niet verkeerd bedoelt. Het is alleen dat zodra het over de inhoud gaat dat er een soort bulldozer-stijl geactiveerd wordt waar ik gewoon door platgereden wordt. En ja dat kan ik voorkomen, maar of ik zin heb om daar zoveel tijd aan te besteden? Dat weet ik niet. Het is inderdaad maar een collega, maar ik merk dat ik er toch mee zit.
maandag 17 mei 2021 om 22:38
Ik zou dus wel even door die zure appel heenbijten, wie weet haalt het net even het harde randje eraf als je met haar praat. En who cares, voor het zelfde geldt gaan jullie een rondje wandelen en een koffie halen.Het is ook de manier waarop je dat gesprek insteekt. Als je nu zegt: ik ga een afspraak inplannen om je manier van communiceren te bespreken, dan is dat geheid tegen het verkeerde been. Nodig haar uit voor een koffiewandeling (geen idee of jullie op kantoor werken), misschien valt het juist mee. Of niet en is het gewoon een kutwijf, maar dan weet je ook dat het niet aan jou ligt en kan je het waarschijnlijk makkelijker van je afschuiven 
maandag 17 mei 2021 om 22:40
Dan zou ik zeggen: laat lekker gaan. Jij bent niet verantwoordelijk om haar te voorzien van feedback en te dienen als oefendummy. Wees ook niet al te hard voor jezelf, shit happens, je denkt erover na en je wil het de volgende keer anders aanpakken. Meer kun je toch niet doen? Jezelf op je kop geven is niet productief.sonicmodus schreef: ↑17-05-2021 22:25Dank dat iedereen zo meedenkt! Ik ben normaal dus helemaal niet emotioneel op werk. Ik weet dus ook niet precies waarom zij mij wel zo raakt, maar ik heb het gevoel dat het te maken heeft met het drammerige gedrag. Ik kan daar niet goed mee omgaan en neem dat misschien te persoonlijk op. Ik zie daarom ook wel in dat ook iets beter had kunnen doen in dit gesprek, maar ik hoef dat niet persé van haar te horen. Ik weet nu eenmaal dat zij graag dramt. Ik ben wel kritisch op mijzelf over hoe ik om ben gegaan met haar gedrag. Ik vond het zelfs erg schaamtevol dus.
@lemoos: zij is niet mij meerdere. Zij geeft mij ook niet echt feedback op mijn werk, maar ze maakt gebruikt van mijn werk.
Bepaal voor jezelf de volgende keer hoeveel herhaling je aankunt (en wat je technisch gezien zou moeten incasseren onder jouw werktitel) en kap excessen af.
“Dat is vervelend voor je Carla” en doorgaan met inpakken van je spullen na overleg. Geen ‘maar’, geen verklaringen, helemaal niets. Op repeat. ‘Ik ga nu door naar mijn volgende afspraak’.
M.b.t. geleverde werk: “Dit is conform punt A, B, C. Als jij D erbij wil dan staat het jou vrij dat op te pakken Carla”. Heel af en toe aanvullen met een ‘loos compliment’ zoals: “Dat is een nieuwe invalshoek Carla, daar moet ik even over nadenken hoe dat eventueel vorm te geven” (het woord ‘eventueel’ hierin is cruciaal
)Denk Tefal. Je bent een Tefal pan met een teflonlaag. En laten glijden.
Waar je wel op moet letten: krenten uit de pap pikken. Als ze op een professionele wijze iets voorstelt of vraagt daar professioneel mee omgaan. De Tefalmethode zet je in op de drammomenten.
maandag 17 mei 2021 om 22:41
Ik zou dat gesprek ook niet aangaan. Je bent een keer in huilen uitgebarsten. Vervelend, maar een incident in je carrière. Laat collega lekker zelf haar problemen uitzoeken.
Stel jezelf harder op en laat je niet raken. Bovengenoemde teflonmethode pas ik ook toe. Laten gaan.
Mensen die direct zijn hoef je niet met handschoentjes aan te pakken.
Stel jezelf harder op en laat je niet raken. Bovengenoemde teflonmethode pas ik ook toe. Laten gaan.
Mensen die direct zijn hoef je niet met handschoentjes aan te pakken.
anoniem_404358 wijzigde dit bericht op 17-05-2021 22:46
39.53% gewijzigd
maandag 17 mei 2021 om 22:45
Echt? Voel je je dan niet net een kleuter? Als je als twee volwassen collega's een manager nodig hebt om je onenigheid op te lossen? Wat is de conclusie van de manager dan? Allebei een half uur naar je kamer en sorry zeggen als je bent afgekoeld?Arequipa schreef: ↑17-05-2021 22:04Haha klinkt als mijn oudcollega, bom is toen ooit gebarsten en is een flinke discussie geworden. Ze haalde me gevoelsmatig altijd onderuit en alles werd een strijd. Als ik aangaf een gesprek ergens over te willen voeren had ze een lijst gemaakt met alles wat ik fout deed, alle mogelijke reacties die ze overal op kon geven.
Na 1,5 jaar kreeg ik een andere functie, in die tijd wel wat discussies gehad en onenigheid waar de manager bij moest komen.
