Werk & Studie
alle pijlers
Gedoe collega
maandag 17 mei 2021 om 21:51
Hoi alvast sorry voor het lange verhaal,
Onlangs in de volgende situatie terecht geraakt: Ik heb een nieuwe collega waar ik niet veel mee samenwerk, maar waar ik een aantal keer per maand voor gezamenlijke werkzaamheden contact mee heb. In haar vorige functie (ook bij ons bedrijf) had ze vaak al gedoe met mijn directe collega's. Ze staat bekend om het feit dat ze nogal direct communiceert en niet bepaald een gevoel voor tact heeft. Toen ik hoorde dat ze nu terecht kwam in een functie waar ik relatief vaak contact met haar moet hebben baalde ik een beetje, maar ik wilde haar wel een kans geven.
Inmiddels heb ik een aantal gesprekken met haar gehad, die bijna allemaal erg onprettig waren. Haar manier van communiceren is erg vijandig (haast intimiderend) en ik word daar ongemakkelijk van. Deze week was het zelfs zo erg dat ik in huilen uit barstte tijdens een overleg. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ik gaf aan dat ik mij niet prettig voelde met de manier waarop ze omging met mijn werk. Waarop zij aangaf dat ze niks kon met mijn gevoelens en dat ik daar toch maar zelf mee om moest gaan. Voor mij was dat dit de eerste keer ooit dat ik op werk heb gehuild en ik schaamde mij nogal. Alleen was mijn emotionele staat geen signaal voor haar om op de rem te gaan trappen, ze ging gewoon als een bulldozer door met haar opmerkingen. Ik heb toen het gesprek maar afgekapt en gezegd dat ik even een rondje ging lopen om weer terug tot mijzelf te komen.
Mijn manager wil dat ik met haar in gesprek om elkaar feedback te geven en van te leren, maar ik doe dat liever niet. Ik ben bang dat ik weer emotioneel word en ik heb het gevoel dat het toch nergens toe zal leiden. Mijn eerdere gesprekken met haar en ervaringen van collega's wijzen er niet op dat ze dit punt over haar communicatiestijl ooit leert begrijpen. Ook heb ik niet echt behoefte aan haar feedback, omdat ik er van overtuigd ben dat dit niet aan mij lag. Ik was die dag wel emotioneler dan normaal doordat ik erg moe was, maar ik vind alsnog dat de manier waarop ze mij benaderde voordat ik huilde onacceptabel en de manier waarop ze reageerde toen ik eenmaal aan het huilen was vond ik bijzonder onsympathiek. Een aanvullend gesprek zou voor mij alleen kunnen leiden tot meer begrip voor hoe ik met 'types zoals haar' kan omgaan en misschien zou het de werkrelatie wel kunnen normaliseren. Ik weet alleen niet of ik wel behoefte heb aan het normaliseren van de werkrelatie met haar, omdat gesprekken hiervoor ook allemaal erg vermoeiend waren en ik liever mijn tijd anders besteed.
Voor mij is het dus klaar. Ik ben mij bewust van het feit dat dit misschien niet de meest professionele gedachtegang is, maar als het een kennis was geweest had ik hierna geen contact meer gezocht.
Alleen heb ik haar helaas wel met regelmaat nodig. Wat moet ik nu doen? Een collega suggereerde om te mailen dat we elkaar niet liggen qua communicatie en dat ik nu het contact alleen zakelijk via de mail wil houden. In principe zitten we zo ver van elkaar dat we elkaar fysiek nooit 1-op-1 zouden hoeven zien. Kan ik dat maken? En iemand ooit wat vergelijkbaars meegemaakt?
Onlangs in de volgende situatie terecht geraakt: Ik heb een nieuwe collega waar ik niet veel mee samenwerk, maar waar ik een aantal keer per maand voor gezamenlijke werkzaamheden contact mee heb. In haar vorige functie (ook bij ons bedrijf) had ze vaak al gedoe met mijn directe collega's. Ze staat bekend om het feit dat ze nogal direct communiceert en niet bepaald een gevoel voor tact heeft. Toen ik hoorde dat ze nu terecht kwam in een functie waar ik relatief vaak contact met haar moet hebben baalde ik een beetje, maar ik wilde haar wel een kans geven.
Inmiddels heb ik een aantal gesprekken met haar gehad, die bijna allemaal erg onprettig waren. Haar manier van communiceren is erg vijandig (haast intimiderend) en ik word daar ongemakkelijk van. Deze week was het zelfs zo erg dat ik in huilen uit barstte tijdens een overleg. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ik gaf aan dat ik mij niet prettig voelde met de manier waarop ze omging met mijn werk. Waarop zij aangaf dat ze niks kon met mijn gevoelens en dat ik daar toch maar zelf mee om moest gaan. Voor mij was dat dit de eerste keer ooit dat ik op werk heb gehuild en ik schaamde mij nogal. Alleen was mijn emotionele staat geen signaal voor haar om op de rem te gaan trappen, ze ging gewoon als een bulldozer door met haar opmerkingen. Ik heb toen het gesprek maar afgekapt en gezegd dat ik even een rondje ging lopen om weer terug tot mijzelf te komen.
Mijn manager wil dat ik met haar in gesprek om elkaar feedback te geven en van te leren, maar ik doe dat liever niet. Ik ben bang dat ik weer emotioneel word en ik heb het gevoel dat het toch nergens toe zal leiden. Mijn eerdere gesprekken met haar en ervaringen van collega's wijzen er niet op dat ze dit punt over haar communicatiestijl ooit leert begrijpen. Ook heb ik niet echt behoefte aan haar feedback, omdat ik er van overtuigd ben dat dit niet aan mij lag. Ik was die dag wel emotioneler dan normaal doordat ik erg moe was, maar ik vind alsnog dat de manier waarop ze mij benaderde voordat ik huilde onacceptabel en de manier waarop ze reageerde toen ik eenmaal aan het huilen was vond ik bijzonder onsympathiek. Een aanvullend gesprek zou voor mij alleen kunnen leiden tot meer begrip voor hoe ik met 'types zoals haar' kan omgaan en misschien zou het de werkrelatie wel kunnen normaliseren. Ik weet alleen niet of ik wel behoefte heb aan het normaliseren van de werkrelatie met haar, omdat gesprekken hiervoor ook allemaal erg vermoeiend waren en ik liever mijn tijd anders besteed.
Voor mij is het dus klaar. Ik ben mij bewust van het feit dat dit misschien niet de meest professionele gedachtegang is, maar als het een kennis was geweest had ik hierna geen contact meer gezocht.
Alleen heb ik haar helaas wel met regelmaat nodig. Wat moet ik nu doen? Een collega suggereerde om te mailen dat we elkaar niet liggen qua communicatie en dat ik nu het contact alleen zakelijk via de mail wil houden. In principe zitten we zo ver van elkaar dat we elkaar fysiek nooit 1-op-1 zouden hoeven zien. Kan ik dat maken? En iemand ooit wat vergelijkbaars meegemaakt?
maandag 17 mei 2021 om 22:47
Haha je maakt echt mijn avond lemoos. Ongeacht of ik nog een gesprek ga voeren of niet kan ik hier in elk geval een hoop mee.lemoos2 schreef: ↑17-05-2021 22:40
“Dat is vervelend voor je Carla” en doorgaan met inpakken van je spullen na overleg. Geen ‘maar’, geen verklaringen, helemaal niets. Op repeat. ‘Ik ga nu door naar mijn volgende afspraak’.
M.b.t. geleverde werk: “Dit is conform punt A, B, C. Als jij D erbij wil dan staat het jou vrij dat op te pakken Carla”. Heel af en toe aanvullen met een ‘loos compliment’ zoals: “Dat is een nieuwe invalshoek Carla, daar moet ik even over nadenken hoe dat eventueel vorm te geven” (het woord ‘eventueel’ hierin is cruciaal)
Denk Tefal. Je bent een Tefal pan met een teflonlaag. En laten glijden.
Waar je wel op moet letten: krenten uit de pap pikken. Als ze op een professionele wijze iets voorstelt of vraagt daar professioneel mee omgaan. De Tefalmethode zet je in op de drammomenten.
maandag 17 mei 2021 om 23:02
Succes. Je kunt het! Teflonsonicmodus schreef: ↑17-05-2021 22:47Haha je maakt echt mijn avond lemoos. Ongeacht of ik nog een gesprek ga voeren of niet kan ik hier in elk geval een hoop mee.
maandag 17 mei 2021 om 23:06
dinsdag 18 mei 2021 om 05:42
Ik had een collega die al vanaf het moment dat ik binnenkwam, iets tegen mij had. Altijd precies het andere willen, ze had altijd vanalles op mij aan te merken.
Ik was zo groen als gras en in al mijn naïviteit dacht ik dat ik dat wel kon oplossen door het gesprek aan te gaan. Maar tijdens twee van die gesprekken bulldozerde ze over mij heen. Heel onprofessioneel van haar, maar kennelijk had ik aanleiding gegeven om eens lekker tekeer te gaan.
En ik was flabbergasted en het raakte mij heel erg. Geen manager die zich eraan brandde en godzijdank moest zij er uiteindelijk in een reorganisatie uit.
Ik heb me toen voorgenomen dat mocht ik nog eens zo'n collega hebben, het meteen korte metten is. Ook al ben ik het type er niet naar, als zo iemand op die manier communiceert, dan kan die het terug krijgen. Ik laat me niet meer koeioneren, ik verdien respect.
(Dat ik dan dus even uit mijn comfortzone moet en wat harder moet zijn dan normaal, dat zij dan maar zo, ik laat dit niet meer gebeuren.)
Dus: ga wel het gesprek aan, laat duidelijk merken dat je niet met je laat sollen (doe de teflonjas van Lemoos aan) en gebruik dit voor jezelf als leerproces.
Nogmaals, jij verdient dit niet, jij verdient respect!
Ik was zo groen als gras en in al mijn naïviteit dacht ik dat ik dat wel kon oplossen door het gesprek aan te gaan. Maar tijdens twee van die gesprekken bulldozerde ze over mij heen. Heel onprofessioneel van haar, maar kennelijk had ik aanleiding gegeven om eens lekker tekeer te gaan.
En ik was flabbergasted en het raakte mij heel erg. Geen manager die zich eraan brandde en godzijdank moest zij er uiteindelijk in een reorganisatie uit.
Ik heb me toen voorgenomen dat mocht ik nog eens zo'n collega hebben, het meteen korte metten is. Ook al ben ik het type er niet naar, als zo iemand op die manier communiceert, dan kan die het terug krijgen. Ik laat me niet meer koeioneren, ik verdien respect.
(Dat ik dan dus even uit mijn comfortzone moet en wat harder moet zijn dan normaal, dat zij dan maar zo, ik laat dit niet meer gebeuren.)
Dus: ga wel het gesprek aan, laat duidelijk merken dat je niet met je laat sollen (doe de teflonjas van Lemoos aan) en gebruik dit voor jezelf als leerproces.
Nogmaals, jij verdient dit niet, jij verdient respect!
Ozo.
dinsdag 18 mei 2021 om 07:21
Dat jij na een aantal gesprekken al in huilen uitbarst zegt vrij weinig over haar. Het is niet zo dat ze jou al jaren terroriseert. Dus dan moet jij je eens afvragen, waarom jij zo snel huilt. Begrijp me niet verkeerd, ze klinkt vermoeiend. Maar iemand die nare dingen zegt, is geen reden om te gaan huilen. Ook niet als je moe bent. Dat is ook geen reden om haar nu te gaan ontwijken.
Ik zou ook echt niets kunnen met iemand die huilt, en daarna niet meer wil praten. Daarmee heb je alleen jezelf. Je bent volwassen. Trek het je niet zo aan.
Zegt ze weer eens wat " Hey Karin, ff dimmen joh. Ik ben niet je deurmat. Wanneer je normaal constructief kan praten, dan hoor ik je weer, en anders ben ik ineens toevallig veeeeel te druk om je aan te horen, capice?".
Gaat ze door : Sta je op: " Ik accepteer dit gedrag niet. Goh, Ik heb ineens zo'n trek in een broodje! Ga jij lekker door? Joh neem het ff over van me, je bent zo efficient. Ga ik lekker een broodje eten!
Gaat ze weer door als je terug bent " Ik ben te druk om naar je asociale aanpak te luisteren. Blijf oefenen Karin! Je kan het!''.
Gaat ze naar baas " Karin wil haar aggressieve houding niet aanpassen, en ik accepteer dat niet. Van niemand. Of ze past zich aan, of ze lost het alleen op. Meer smaken zijn er niet. Fatsoen is een norm en niet een optie. Kan ze dat niet opbrengen, dan is dat een groot probleem, waar zij aan moet werken. ".
"Tot die tijd, sta ik uiteraard open voor proffesionele communicatie, vrij van ongegronde en onacceptabele opmerkingen.".
Echt....Laat niet met je sollen. Zo eng is ze niet. Echt niet.
Ik zou ook echt niets kunnen met iemand die huilt, en daarna niet meer wil praten. Daarmee heb je alleen jezelf. Je bent volwassen. Trek het je niet zo aan.
Zegt ze weer eens wat " Hey Karin, ff dimmen joh. Ik ben niet je deurmat. Wanneer je normaal constructief kan praten, dan hoor ik je weer, en anders ben ik ineens toevallig veeeeel te druk om je aan te horen, capice?".
Gaat ze door : Sta je op: " Ik accepteer dit gedrag niet. Goh, Ik heb ineens zo'n trek in een broodje! Ga jij lekker door? Joh neem het ff over van me, je bent zo efficient. Ga ik lekker een broodje eten!
Gaat ze weer door als je terug bent " Ik ben te druk om naar je asociale aanpak te luisteren. Blijf oefenen Karin! Je kan het!''.
Gaat ze naar baas " Karin wil haar aggressieve houding niet aanpassen, en ik accepteer dat niet. Van niemand. Of ze past zich aan, of ze lost het alleen op. Meer smaken zijn er niet. Fatsoen is een norm en niet een optie. Kan ze dat niet opbrengen, dan is dat een groot probleem, waar zij aan moet werken. ".
"Tot die tijd, sta ik uiteraard open voor proffesionele communicatie, vrij van ongegronde en onacceptabele opmerkingen.".
Echt....Laat niet met je sollen. Zo eng is ze niet. Echt niet.
dinsdag 18 mei 2021 om 07:28
dinsdag 18 mei 2021 om 07:35
Je bent mens, je hebt je emoties, je was een keer moe en kon minder hebben, het kan gebeuren hoor.
De tips die Universinmotion geeft, kan je daar wat mee? Met dit soort mensen moet je flink duidelijk zijn, anders komt het niet aan.
Als zij zo de overhand heeft dan vrees ik dat zo'n gesprek tussen jullie beiden niets oplost.
De tips die Universinmotion geeft, kan je daar wat mee? Met dit soort mensen moet je flink duidelijk zijn, anders komt het niet aan.
Als zij zo de overhand heeft dan vrees ik dat zo'n gesprek tussen jullie beiden niets oplost.
dinsdag 18 mei 2021 om 07:40
'Op je werk hoor je normaal te communiceren'....tsja, dat doet die collega ook niet dus...die gedraagt zich ook als een hork.
En zij zou ook best eens rekening kunnen houden met mensen die nou eenmaal niet uit een milieu komen van meteen een grote bek teruggeven. Of die dat simpelweg nog nooit gedaan hebben/kunnen omdat ze een wat zachter karakter hebben.
Maar goed, in dit geval is de collega van repliek dienen waarschijnlijk de enige manier.
Ozo.
dinsdag 18 mei 2021 om 07:55
Die collega is verantwoordelijk voor een professionele houding.
Als meer mensen in de organisatie emotioneel van die persoon worden moet zij een andere manier van communiceren leren.
To zegt zelf dat ze nooit huilt, er zijn meerdere mensen die deze ervaring hebben, collega dendert gewoon door terwijl to huilend tegenover haar zit.
De enige die zich onprofessioneel gedraagt is die collega.
dinsdag 18 mei 2021 om 08:04
Wow, ik hoor je voeten nog net niet stampen. . De " Als zij niet aardig is, dan lekker puh" houding, is gewoon onvolwassen en passief aggressief.hallekie schreef: ↑18-05-2021 07:40'Op je werk hoor je normaal te communiceren'....tsja, dat doet die collega ook niet dus...die gedraagt zich ook als een hork.
En zij zou ook best eens rekening kunnen houden met mensen die nou eenmaal niet uit een milieu komen van meteen een grote bek teruggeven. Of die dat simpelweg nog nooit gedaan hebben/kunnen omdat ze een wat zachter karakter hebben.
Maar goed, in dit geval is de collega van repliek dienen waarschijnlijk de enige manier.
Beide manieren van communiceren zijn niet proffessioneel. Een steen en een zacht ei horen beide te werken aan een constructieve manier van communiceren. De wereld is hard. Niet zo hard als een steen, maar zeker niet zo zacht als een ei. Als ei kun je dan gaan jammeren en stampvoeten, maar helaas, de wereld is een drie dagen oud stokbrood waar je doorheen moet bijten!
dinsdag 18 mei 2021 om 08:11
Als jouw manager van jou verwacht dat jullie het gesprek aan gaan, dan is dat wat je moet doen. Jullie hebben een werkrelatie en issues uitpraten hoort daarbij. Als je dat weigert, ben je zelf degene die bijdraagt aan een verstoorde relatie met die collega. Ga je het gesprek aan en heeft dat niet het gewenste resultaat, dan koppel je dat terug aan je manager en laat hem/haar daar dan een conclusie aan verbinden.
Enkel communicatie per mail is natuurlijk zeer onwenselijk voor een werkrelatie en ook niet professioneel. Net als een gesprek met haar weigeren. Ga er bovenstaan, bereid je goed voor en ga dat gesprek aan. Wie weet ben jij wel degene die tot haar doordringt.
Ik heb zelf ook een collega die me totaal niet ligt maar hij en ik moeten nu eenmaal samenwerken. Zo vaak liggen we overhoop maar we gaan iedere x weer in gesprek met elkaar want we weten allebei dat we samen moet werken. Inmiddels hebben we er zelfs lol over soms. Privé gesprekken gaan namelijk prima tussen ons. We spreken elkaar aan op wat we vinden van elkaars reacties en hebben ook allebei voldoende zelfreflectie waardoor we weten waarom we botsen.
Maar niet iets uit gaan praten in een werkrelatie is gewoon niet professioneel en als je manager dat van je vraagt, ook nog eens een soort van verwijtbaar omdat je een redelijk instructie naast je neerlegt. Daarmee kan je jezelf in juridische zin ook in een lastig parket brengen. Als je niet weet hoe je het aan moet pakken, ga dan terug naar je manager eerst en bespreek dat met hem/haar zodat je handvaten kan krijgen.
Enkel communicatie per mail is natuurlijk zeer onwenselijk voor een werkrelatie en ook niet professioneel. Net als een gesprek met haar weigeren. Ga er bovenstaan, bereid je goed voor en ga dat gesprek aan. Wie weet ben jij wel degene die tot haar doordringt.
Ik heb zelf ook een collega die me totaal niet ligt maar hij en ik moeten nu eenmaal samenwerken. Zo vaak liggen we overhoop maar we gaan iedere x weer in gesprek met elkaar want we weten allebei dat we samen moet werken. Inmiddels hebben we er zelfs lol over soms. Privé gesprekken gaan namelijk prima tussen ons. We spreken elkaar aan op wat we vinden van elkaars reacties en hebben ook allebei voldoende zelfreflectie waardoor we weten waarom we botsen.
Maar niet iets uit gaan praten in een werkrelatie is gewoon niet professioneel en als je manager dat van je vraagt, ook nog eens een soort van verwijtbaar omdat je een redelijk instructie naast je neerlegt. Daarmee kan je jezelf in juridische zin ook in een lastig parket brengen. Als je niet weet hoe je het aan moet pakken, ga dan terug naar je manager eerst en bespreek dat met hem/haar zodat je handvaten kan krijgen.
anjer84 wijzigde dit bericht op 18-05-2021 08:34
0.19% gewijzigd
dinsdag 18 mei 2021 om 08:15
Ik ken de exacte situatie niet. Als het echt pesten is of bijvoorbeeld met uitschelden, dan kan ik miss nog begrip op brengen voor een dergelijke standvastige houding maar in algemene zin, vind ik deze houding onacceptabel. Als ik je leidinggevende was zou deze houding iig reden voor mij zijn om het gesprek met je aan te gaan over hoe en wat en wat je wil bereiken met zo'n houding behalve een statement maken t.a.v. je grenzen.Surebaby schreef: ↑17-05-2021 22:10Jemig wat vreselijk.
Ik heb dat ook ooit met een collega gehad, die vond het duidelijk flauwekul ofzo dat ik emotioneel werd en ging keihard door.
Echt over een flutonderwerp en maar doordrammen.
Ik heb toen duidelijk gemaakt dat ik niet meer wil overleggen/samenwerken totdat er op een respectvolle manier kan worden gesproken, en diegene eigenlijk in haar sop gaat laten koken. Jij wil geen samenwerking dan dus geen samenwerking.
Hou maar lekker die grote meisjes broek aan dan. Als je op een bepaald level wil functioneren moet je je als een normaal mens kunnen gedragen en niet als de een of andere bully.
Kun je dat niet dan doe je maar een cursus ofzo, dat ga je niet in mijn tijd leren.
Ik deed gewoon diegene's taak zodanig erbij dat ik mijn taak kon uitvoeren, liever nog wat extra werk dan dit contact.
Is uiteindelijk wel goed gekomen, ik ben niet rancuneus maar ik accepteer dat echt niet en dat zou jij ook niet moeten doen.
Er dus omheen werken, is mijn advies.
Oh ja en niet behulpzaam zijn. Letterlijk laten vragen.
Ik ben normaal super collegiaal en deelde alles maar tja, dat gesnauw snapte ik allemaal niet zo goed hoor.
dinsdag 18 mei 2021 om 08:20
Wat een belabberd leiderschap van de managers in de organisatie. Kan daar super slecht tegen.hallekie schreef: ↑18-05-2021 05:42Ik had een collega die al vanaf het moment dat ik binnenkwam, iets tegen mij had. Altijd precies het andere willen, ze had altijd vanalles op mij aan te merken.
Ik was zo groen als gras en in al mijn naïviteit dacht ik dat ik dat wel kon oplossen door het gesprek aan te gaan. Maar tijdens twee van die gesprekken bulldozerde ze over mij heen. Heel onprofessioneel van haar, maar kennelijk had ik aanleiding gegeven om eens lekker tekeer te gaan.
En ik was flabbergasted en het raakte mij heel erg. Geen manager die zich eraan brandde en godzijdank moest zij er uiteindelijk in een reorganisatie uit.
Ik heb me toen voorgenomen dat mocht ik nog eens zo'n collega hebben, het meteen korte metten is. Ook al ben ik het type er niet naar, als zo iemand op die manier communiceert, dan kan die het terug krijgen. Ik laat me niet meer koeioneren, ik verdien respect.
(Dat ik dan dus even uit mijn comfortzone moet en wat harder moet zijn dan normaal, dat zij dan maar zo, ik laat dit niet meer gebeuren.)
Dus: ga wel het gesprek aan, laat duidelijk merken dat je niet met je laat sollen (doe de teflonjas van Lemoos aan) en gebruik dit voor jezelf als leerproces.
Nogmaals, jij verdient dit niet, jij verdient respect!
dinsdag 18 mei 2021 om 08:30
Wat is normaal communiceren? Met die uitspraken bereik je sowieso niks want iedereen heeft een eigen beleving van normaal communiceren. Sommigen vinden dat ze normaal communiceren omdat ze niet schelden. Je moet dus sowieso concreet zijn als je uitlegt wat je niet normaal vindt aan iemand zn communicatie. Dan kom je ergens. Niet met van die loze uitspraken als ik accepteer je gedrag niet en je communiceert niet normaal ed.hallekie schreef: ↑18-05-2021 07:40'Op je werk hoor je normaal te communiceren'....tsja, dat doet die collega ook niet dus...die gedraagt zich ook als een hork.
En zij zou ook best eens rekening kunnen houden met mensen die nou eenmaal niet uit een milieu komen van meteen een grote bek teruggeven. Of die dat simpelweg nog nooit gedaan hebben/kunnen omdat ze een wat zachter karakter hebben.
Maar goed, in dit geval is de collega van repliek dienen waarschijnlijk de enige manier.
dinsdag 18 mei 2021 om 08:48
Ik had ook ooit zo’n collega. Type olifant in een porseleinkast. Ik ben zakelijk niet zo emotioneel maar veel collega’s, vooral vrouwen, braken meermaals in huilen uit. Ikzelf vind rechtdoorzee wel prettig. Liever een ‘je doet dit fout, je zou het zo moeten doen’ lekker snel en duidelijk. Daar hoeven geen 100 doekjes en verzachtende woorden omheen voor me. Als een ‘ ik zie dat je het nu zus en zo doet, heb je het al eens op deze manier geprobeerd want dan scheelt het je erg veel tijd etc etc’. Hoe je het ook brengt de boodschap is gelijk. Je doet iets fout. Daar hoef je niet om te gaan huilen als iemand je dat zegt. Althans, ik niet dan, ik leer graag hoe het wel moet.
Bij deze collega kwamen ook gesprekken tot hij een keer in de groep gooide dat hij het syndroom van Asperger had en het nooit zo hart of bot bedoelt was als het eruit kwam. Prima. Toen iedereen het wist werd niemand meer emotioneel.
In dit geval denk ik dat beide partijen iets moeten leren. De een om niet de botte hork te zijn de ander om niet zo emotioneel te worden/huilen in een zakelijke/professionele omgeving. Beide vormen van communicatie horen gewoon niet thuis op de werkvloer maar in een speeltuin rondom de wipkip tussen 5 jarigen.
Bij deze collega kwamen ook gesprekken tot hij een keer in de groep gooide dat hij het syndroom van Asperger had en het nooit zo hart of bot bedoelt was als het eruit kwam. Prima. Toen iedereen het wist werd niemand meer emotioneel.
In dit geval denk ik dat beide partijen iets moeten leren. De een om niet de botte hork te zijn de ander om niet zo emotioneel te worden/huilen in een zakelijke/professionele omgeving. Beide vormen van communicatie horen gewoon niet thuis op de werkvloer maar in een speeltuin rondom de wipkip tussen 5 jarigen.
dinsdag 18 mei 2021 om 09:02
Ik ben ook zo'n hork. Vind het een vreselijk zwaktebod om op het werk te gaan huilen. Ik kan daar ook helemaal niets mee. Vrouwelijke leidinggevende van een afdeling hier heeft ook al een paar gehuild in een overleg met andere afdelingshoofden. Allemaal mannen, die reageren heel begripvol en heel bezorgd, en ik zit daar dan tussen: nou en nu weer door! Werkelijk, in al die jaren nog nooit een mannelijke manager zien huilen in een overleg. Daar zou ook echt niet zo begripvol op gereageerd worden. En door het gehuil van die vrouwelijke leidinggevende wordt nu achter de schermen al gesproken: we moeten er rekening mee houden dat ze het niet aan kan, op zoek gaan naar enz.. Tja, zo wordt het ook nooit wat met vrouwen aan de top. Dus ik vind huilen op het werk echt not done.
dinsdag 18 mei 2021 om 09:07
dinsdag 18 mei 2021 om 09:22
Ook in reactie op vorige reageerders: Dat vond ik ook totdat het mij overkwam. Het is ook niet alsof ik mij vrijwillig graag iets van werk wil aan trekken. Ik begrijp best dat het vermoeiend is als mensen steeds in huilen uit barsten, maar nogmaals dat is niet het geval. Het ging niet op de exacte inhoud van waar we het over hadden, maar de manier waarop. Juist dat drammerig reageren sloeg het gesprek dood en zorgde ervoor dat ik zo reageerde. Ik had liever niet over mij heen laten lopen en meestal overkomt mij dat ook niet. Ik denk dat ik ook zo schrok van mijn eigen reactie dat ik daarom niet echt meer tot rust kon komen en een rondje moest gaan lopen. Ik had liever gehad dat ik het wel kon controleren maar dat lukte niet. Ik vind het bijzonder dat iemand meteen zegt dat vrouwen nooit hoger op komen nadat ik een keer huilen ben uitgebarsten. Het is echt niet zo dat ik geen normale discussies aan kan gaan met collega’s en dat die altijd rekening moeten houden met mijn gevoelens. Het gaat om één collega waar ik één keer een heftige reactie op heb gehad.BuzzieBee schreef: ↑18-05-2021 09:07Nou, ik ben geen hork, maar huilen op het werk om iets werkgerelateerds vind ik ook dus een no go. Ik kan er echt helemaal niets mee. Het slaat alles dood en dus ook vooruitgang. Anders als iemand even breekt om een gruwelijke prive situatie, maar over iets zakelijks? Komop zeg.
dinsdag 18 mei 2021 om 09:27
Universeinmotion schreef: ↑18-05-2021 08:04Wow, ik hoor je voeten nog net niet stampen. . De " Als zij niet aardig is, dan lekker puh" houding, is gewoon onvolwassen en passief aggressief.
Beide manieren van communiceren zijn niet proffessioneel. Een steen en een zacht ei horen beide te werken aan een constructieve manier van communiceren. De wereld is hard. Niet zo hard als een steen, maar zeker niet zo zacht als een ei. Als ei kun je dan gaan jammeren en stampvoeten, maar helaas, de wereld is een drie dagen oud stokbrood waar je doorheen moet bijten!
we leven in Nederland, to werkt niet in een fabriek in Bangladesh.
Als iemand op een onprofessionele manier over je grens heengaat bepaalt diegene niet ook nog eens hoe jij daarop mag reageren. Beetje omgekeerde wereld.
Een werkgever hoort voor een professionele werkomgeving te zorgen, daar zijn zelfs gewoon regels voor.
Dit valt onder pestgedrag.
dinsdag 18 mei 2021 om 10:59
Ik weet niet wat TO tegen de manager heeft gezegd. Ze heeft het over 1x deze uitbarsting maar wel meerdere vervelende gesprekken. Als ze dat op die manier tegen de manager zegt, dan hoort hij/zij dus dat het al een tijdje niet loopt. Dat maakt aansturen op een gesprek wel anders. Persoonlijk was ik sowieso niet naar mn manager gestapt na zoiets maar had ik dat op eigen initiatief al met collega uitgesproken.
dinsdag 18 mei 2021 om 15:58
Da’s waar, ik had de manager er niet bij betrokken. Misschien is het op een andere manier bij manager terecht gekomen. Ik was ook niet verder het gesprek aan gegaan. Ik zou me puur richten op mezelf weerbaar maken tegen deze collega en mij niet te laten raken.anjer84 schreef: ↑18-05-2021 10:59Ik weet niet wat TO tegen de manager heeft gezegd. Ze heeft het over 1x deze uitbarsting maar wel meerdere vervelende gesprekken. Als ze dat op die manier tegen de manager zegt, dan hoort hij/zij dus dat het al een tijdje niet loopt. Dat maakt aansturen op een gesprek wel anders. Persoonlijk was ik sowieso niet naar mn manager gestapt na zoiets maar had ik dat op eigen initiatief al met collega uitgesproken.
dinsdag 18 mei 2021 om 17:00
Ik had een collega die best horkerig kon zijn. Toen ik dus een keer enigszins uitgefoeterd werd omdat ik echt wel iets stoms had gedaan, heb ik ook wel op mijn lip moeten bijten. Want ik baalde zelf ook van mijn fout. Maar huilen in het gesprek? No way. Ik ben zelf niet horkerig maar ik kan ook weinig met hele emotionele mensen op het werk.
