Werk & Studie
alle pijlers
Gedoe met collega
donderdag 23 januari 2020 om 20:28
Hallo allemaal 
Sinds 2 maanden ben ik begonnen met een nieuwe baan. Een mooie stap, in het verlengde van waar ik ervaring in heb, maar er is nog genoeg te leren. Die ruimte wordt niet door alle collega's gegeven. Er is een collega die een leidinggevende functie heeft, maar niet mijn leidinggevende is. Ik rapporteer rechtstreeks aan de directeur net als zij. De directeur heeft me aangenomen en is heel tevreden (al ziet hij ook dat ik nog dingen moet leren en dat is voor hem ook geen probleem gelukkig, er zit vooruitgang in). Die collega stelt zich wel op alsof ze mijn leidinggevende is, maar maakt echt denigrerende opmerkingen. Zo zegt ze bijvoorbeeld 'dat jij dit niet snapt, daar snap ik niks van' of 'dus omdat jij je werk niet af hebt, moet ik nou mijn agenda omgooien?' (om iets uit te leggen) heel vervelend en ik voel me er super ongemakkelijk bij. Ik weet ook wel dat ik nog niet alles onder de knie heb, maar moet ze dat nou echt steeds zo inpeperen?? Ik probeer 'er boven' te staan, en aardig te blijven maar kan wel janken als ik eraan denk haar maandag weer te zien. De andere collega's geven me ook geen super welkom gevoel, een aantal heb ik zelfs horen praten over me bij de printer.
Pfff... Even m'n hart luchten hier... Iemand tips?
Sinds 2 maanden ben ik begonnen met een nieuwe baan. Een mooie stap, in het verlengde van waar ik ervaring in heb, maar er is nog genoeg te leren. Die ruimte wordt niet door alle collega's gegeven. Er is een collega die een leidinggevende functie heeft, maar niet mijn leidinggevende is. Ik rapporteer rechtstreeks aan de directeur net als zij. De directeur heeft me aangenomen en is heel tevreden (al ziet hij ook dat ik nog dingen moet leren en dat is voor hem ook geen probleem gelukkig, er zit vooruitgang in). Die collega stelt zich wel op alsof ze mijn leidinggevende is, maar maakt echt denigrerende opmerkingen. Zo zegt ze bijvoorbeeld 'dat jij dit niet snapt, daar snap ik niks van' of 'dus omdat jij je werk niet af hebt, moet ik nou mijn agenda omgooien?' (om iets uit te leggen) heel vervelend en ik voel me er super ongemakkelijk bij. Ik weet ook wel dat ik nog niet alles onder de knie heb, maar moet ze dat nou echt steeds zo inpeperen?? Ik probeer 'er boven' te staan, en aardig te blijven maar kan wel janken als ik eraan denk haar maandag weer te zien. De andere collega's geven me ook geen super welkom gevoel, een aantal heb ik zelfs horen praten over me bij de printer.
Pfff... Even m'n hart luchten hier... Iemand tips?
vrijdag 24 januari 2020 om 08:29
Volgens mij is wat het beste werkt met dit soort types; professioneel en open in gesprek gaan. Evt met manager erbij.
Vraag aan haar hoe ze jullie samenwerking ziet en wat je daarin kan verbeteren. Dat jij graag een mooie bijdrage wil leveren aan het werk dat jullie doen en haar daar de komende tijd nog voor nodig hebt, tot je helemaal zelfstandig kan werken. Kom ook met een voorstel hoe je dat voor je ziet. Bijv elke week een vast kort overleg waarin je de dingen waar je tegenaan bent gelopen in 1x met haar af kan stemmen, ipv op random momenten en je haar mogelijk stoort in haar planning. Of vraag aan haar waar je de info vandaan kan halen als ze er niet is of te druk is.
En geef je grenzen aan. Veel mensen blijven duwen tot je terugduwt. Gewoon het gedrag teruggeven. Ik vermoed dat je door er omheen te werken of je onderdanig op te stellen, je alleen maar meer aversie wekt.
Sterkte iig. Is een rottige situatie.
Vraag aan haar hoe ze jullie samenwerking ziet en wat je daarin kan verbeteren. Dat jij graag een mooie bijdrage wil leveren aan het werk dat jullie doen en haar daar de komende tijd nog voor nodig hebt, tot je helemaal zelfstandig kan werken. Kom ook met een voorstel hoe je dat voor je ziet. Bijv elke week een vast kort overleg waarin je de dingen waar je tegenaan bent gelopen in 1x met haar af kan stemmen, ipv op random momenten en je haar mogelijk stoort in haar planning. Of vraag aan haar waar je de info vandaan kan halen als ze er niet is of te druk is.
En geef je grenzen aan. Veel mensen blijven duwen tot je terugduwt. Gewoon het gedrag teruggeven. Ik vermoed dat je door er omheen te werken of je onderdanig op te stellen, je alleen maar meer aversie wekt.
Sterkte iig. Is een rottige situatie.
vrijdag 24 januari 2020 om 08:51
Nou dit! Ik ben jarenlang gedetacheerde geweest en weet hoe er soms gereageerd kan worden op 'nieuwelingen'. Je zult moeite moeten doen om je nieuwe collega's te 'paaien'. Soms is dit bij een nieuwe baan helemaal niet nodig en zijn je collega's uitnodigend en blij dat je er bent. Soms zien ze je als een bedreiging en zul jij moeite moeten doen om de obstakels weg te werken. Verplaats je in een ander en kijk naar een ingang. Ontwijkend gedrag: hopen dat een ander weg gaat, of het op leeftijd gooien vind ik eerlijk gezegd de makkelijkste weg kiezen en ook wel een beetje zwak eerlijk gezegd. Hier zul je in je leven nog echt wel meer mee te maken krijgen, kijk, observeer en leer. Het kan natuurlijk blijken dat je collega hardstikke lastig is en niet mee te werken maar als dat zo is kun je altijd nog andere opties overwegen. Mijn 2 centen hoor.viva-amber schreef: ↑23-01-2020 22:14Zeg voor al dingen zoals: wat fijn dat jij het allemaal zo goed weet. Wat goed dat je tijd voor mij vrij maakt. Voor al veel veren in haar onzekere reet steken.
vrijdag 24 januari 2020 om 08:57
Rotwijven zijn het. Ik heb dit vaak meegemaakt op het werk, heb vanalles geprobeerd, maar ik ben nog nooit gebleven in zo'n baan. Vaak wordt het van kwaad tot erger en je kunt er niets aan doen, want ze willen je weghebben vanaf het begin. Zelfs toen ik bij bepaalde banen na een tijdje prima kon meedraaien, haalden ze me nog onderuit. Het is gewoon pesten. Mijn advies is dan ook dat je je werkgeluk beter ergens anders kunt gaan zoeken. Sterkte!
Groetjes!
vrijdag 24 januari 2020 om 11:40
+1Doreia* schreef: ↑23-01-2020 22:12Ik denk dat tegen de tijd dat jij ingehaald wordt door de jongere generatie na jou, jij ook overlevingstechnieken inzet om je staande te houden. Dan heb je alles wel een, twee, drie keer gezien en komt er weer een huppeltje (TO, ik heb het nu niet over jou en jouw situatie!) het allemaal wel even beter weten en vertellen. Koud binnen en alles wel even veranderen. Terwijl jij er al heel lang zit en ziet hoe het wiel al 3x is uitgevonden. En je doorziet het vaak al snel, wat er gaat gebeuren en dat het niet gaat werken. Maar nee, dan ben jij de oude zuurpruim die verandering tegenhoudt.
Beter is het om te leren samenwerken. De sneeuwvlokjes en de boomers.
vrijdag 24 januari 2020 om 18:52
Dat is hoe het nu gebeurt. De mentaliteit om beter te zijn dan een ander.Doreia* schreef: ↑23-01-2020 22:12Ik denk dat tegen de tijd dat jij ingehaald wordt door de jongere generatie na jou, jij ook overlevingstechnieken inzet om je staande te houden. Dan heb je alles wel een, twee, drie keer gezien en komt er weer een huppeltje (TO, ik heb het nu niet over jou en jouw situatie!) het allemaal wel even beter weten en vertellen. Koud binnen en alles wel even veranderen. Terwijl jij er al heel lang zit en ziet hoe het wiel al 3x is uitgevonden. En je doorziet het vaak al snel, wat er gaat gebeuren en dat het niet gaat werken. Maar nee, dan ben jij de oude zuurpruim die verandering tegenhoudt.
Beter is het om te leren samenwerken. De sneeuwvlokjes en de boomers.
Dat is ergens voor nodig.
vrijdag 24 januari 2020 om 19:35
Het kan wel pesten zijn, maar je kunt altijd kijken wat je er aan kunt doen. Opstappen kan altijd nog. Ontwikkel maar haar op je tanden! Dit soort mensen ga je wel vaker tegenkomen.libe schreef: ↑24-01-2020 08:57Rotwijven zijn het. Ik heb dit vaak meegemaakt op het werk, heb vanalles geprobeerd, maar ik ben nog nooit gebleven in zo'n baan. Vaak wordt het van kwaad tot erger en je kunt er niets aan doen, want ze willen je weghebben vanaf het begin. Zelfs toen ik bij bepaalde banen na een tijdje prima kon meedraaien, haalden ze me nog onderuit. Het is gewoon pesten. Mijn advies is dan ook dat je je werkgeluk beter ergens anders kunt gaan zoeken. Sterkte!
Ik proef een beetje dat je meegaat met de stroom, je wilt je niet opstellen als een moeilijke collega. Dat werkt blijkbaar niet. Misschien krijgen ze meer respect als je er eens lekker tegenin gaat. Wat denkt die zure gleuf eigenlijk wel?!
Screw it, let's do it!
vrijdag 24 januari 2020 om 23:22
Kimberlyclarke: Ik heb meerdere malen geprobeerd om er tegenin te gaan, maar het was pikorde daar. Als ik iets terug zei, zagen ze dat als een reden om in de ruziesfeer te schieten. (Hoe durft ze tegen mij in te gaan?). Wat er dus in resulteerde dat ik soms hevige stress had op kantoor en het uiteindeliijk totaal niet meer trok. Het maakte dusniet zoveel uit wat ik deed. Ik ben zelfs naar de baas gestapt, maar die hield zich er liever buiten, die sloot gewoon zijn ogen.
Groetjes!
vrijdag 24 januari 2020 om 23:37
DitDoreia* schreef: ↑23-01-2020 20:34Ik denk dat je na 2 maanden nog even moet leren hoe de hazen lopen. En dat je deze collega met leidinggevende functie niet ondersteboven moet lopen, want zoals je ziet wordt het je dan niet bepaald makkelijk gemaakt.
Leer haar kennen. Kijk hoe je andere collega's dingen doen en wat er van je wordt verwacht. Je komt nieuw binnen, hou je een beetje gedeisd tot je weet hoe het allemaal werkt en hoe de cultuur is.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 25 januari 2020 om 09:01
Ik denk dat ik toch komende week het uit ga spreken. Ik overweeg het maar gewoon open te gooien, zoiets als
'ik heb het gevoel dat je je ergert aan mij, zullen we dat uitpraten zodat we beter kunnen samenwerken' dan is mijn intentie meteen duidelijk. Ik wil voorkomen dat het een opsomming wordt van waar ze zich dan precies allemaal aan ergert; dat maakt me alleen maar onzeker. Maar ik wil wel de wijste zijn hierin, en er boven staan. Ze mag best weten wat haar opmerkingen met me doen. Is dat een idee?
Ik denk dat ze geen jaren gaat blijven, en dat betekent dat het er alleen maar beter op kan worden. Voor mij een reden om niet zomaar op te geven, verder is deze baan echt te leuk en ik zie veel kansen om er WEL iets van te maken.
Het geklets van de collega's bij de printer was 'ik snap wel waarom de directeur haar aangenomen heeft, echt gebaseerd op uiterlijk' terwijl ik de werkervaring en opleiding heb die aansluiten bij het werk, moet er alleen even inkomen. Vond het toch kwetsend. Ik heb graag een leuke outfit aan naar mijn werk, denk aan spijkerbroek, jasje en pumps of enkellaarsjes. Niks spannends, korts of bijzonders. Daarnaast ben ik getrouwd en heb ik 2 jonge kinderen.
'ik heb het gevoel dat je je ergert aan mij, zullen we dat uitpraten zodat we beter kunnen samenwerken' dan is mijn intentie meteen duidelijk. Ik wil voorkomen dat het een opsomming wordt van waar ze zich dan precies allemaal aan ergert; dat maakt me alleen maar onzeker. Maar ik wil wel de wijste zijn hierin, en er boven staan. Ze mag best weten wat haar opmerkingen met me doen. Is dat een idee?
Ik denk dat ze geen jaren gaat blijven, en dat betekent dat het er alleen maar beter op kan worden. Voor mij een reden om niet zomaar op te geven, verder is deze baan echt te leuk en ik zie veel kansen om er WEL iets van te maken.
Het geklets van de collega's bij de printer was 'ik snap wel waarom de directeur haar aangenomen heeft, echt gebaseerd op uiterlijk' terwijl ik de werkervaring en opleiding heb die aansluiten bij het werk, moet er alleen even inkomen. Vond het toch kwetsend. Ik heb graag een leuke outfit aan naar mijn werk, denk aan spijkerbroek, jasje en pumps of enkellaarsjes. Niks spannends, korts of bijzonders. Daarnaast ben ik getrouwd en heb ik 2 jonge kinderen.
zaterdag 25 januari 2020 om 09:04
Dus jij gaat in vrijetijdskleding naar je werk?Smam1517 schreef: ↑25-01-2020 09:01Ik denk dat ik toch komende week het uit ga spreken. Ik overweeg het maar gewoon open te gooien, zoiets als
'ik heb het gevoel dat je je ergert aan mij, zullen we dat uitpraten zodat we beter kunnen samenwerken' dan is mijn intentie meteen duidelijk. Ik wil voorkomen dat het een opsomming wordt van waar ze zich dan precies allemaal aan ergert; dat maakt me alleen maar onzeker. Maar ik wil wel de wijste zijn hierin, en er boven staan. Ze mag best weten wat haar opmerkingen met me doen. Is dat een idee?
Ik denk dat ze geen jaren gaat blijven, en dat betekent dat het er alleen maar beter op kan worden. Voor mij een reden om niet zomaar op te geven, verder is deze baan echt te leuk en ik zie veel kansen om er WEL iets van te maken.
Het geklets van de collega's bij de printer was 'ik snap wel waarom de directeur haar aangenomen heeft, echt gebaseerd op uiterlijk' terwijl ik de werkervaring en opleiding heb die aansluiten bij het werk, moet er alleen even inkomen. Vond het toch kwetsend. Ik heb graag een leuke outfit aan naar mijn werk, denk aan spijkerbroek, jasje en pumps of enkellaarsjes. Niks spannends, korts of bijzonders. Daarnaast ben ik getrouwd en heb ik 2 jonge kinderen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 25 januari 2020 om 10:30
zaterdag 25 januari 2020 om 11:15
Gesprek aangaan en uitspreken dat je graag op een goede manier wil samenwerken prima, maar zoals iemand opperde niet aangeven dat je door haar gedrag onzeker wordt dan heeft ze weer extra munitie en je maakt jezelf zo onnodig klein. Veder zou ik er voor nu geen leidinggevende bij halen. Managers gaan ervan uit dat je eerst zelf zulk soort situaties moet proberen op te losssen.
zaterdag 25 januari 2020 om 11:26
zaterdag 25 januari 2020 om 12:46
Ik wil niet vervelend doen, maar wat jij hier beschrijft noem ik geen uitpraten.Smam1517 schreef: ↑25-01-2020 09:01Ik denk dat ik toch komende week het uit ga spreken. Ik overweeg het maar gewoon open te gooien, zoiets als
'ik heb het gevoel dat je je ergert aan mij, zullen we dat uitpraten zodat we beter kunnen samenwerken' dan is mijn intentie meteen duidelijk. Ik wil voorkomen dat het een opsomming wordt van waar ze zich dan precies allemaal aan ergert; dat maakt me alleen maar onzeker. Maar ik wil wel de wijste zijn hierin, en er boven staan. Ze mag best weten wat haar opmerkingen met me doen. Is dat een idee?
Uitpraten is voor mij dat beide partijen open staan voor wat de ander wil zeggen. Jij wil echter voorkomen dat zij bepaalde dingen zegt omdat jij daar onzeker van wordt. En hoe kan je haar laten weten wat het met je doet als je net doet alsof je erboven staat? Het raakt je, je staat er dus niet boven.
Waarom laat je haar niet opsommen waar ze zich aan ergert? Daar pik je dan uit wat concrete acties zijn en wat haar interpretatie is. Dikke kans dat je concreet niks verkeerd doet, en dat haar interpretatie gewoon negatief is. Of jouw interpretatie van haar opmerkingen, kan ook.
zaterdag 25 januari 2020 om 12:46
zaterdag 25 januari 2020 om 12:58
Bedankt voor je reactie. Ik vind het moeilijk om haar te laten opsommen waar ze zich aan ergert. Weet ook niet of dat echt gaat helpen. Want dan ben ik na dat gesprek misschien gekwetst of onzeker of verdrietig en zij is het mooi kwijt.Betonrot schreef: ↑25-01-2020 12:46Ik wil niet vervelend doen, maar wat jij hier beschrijft noem ik geen uitpraten.
Uitpraten is voor mij dat beide partijen open staan voor wat de ander wil zeggen. Jij wil echter voorkomen dat zij bepaalde dingen zegt omdat jij daar onzeker van wordt. En hoe kan je haar laten weten wat het met je doet als je net doet alsof je erboven staat? Het raakt je, je staat er dus niet boven.
Waarom laat je haar niet opsommen waar ze zich aan ergert? Daar pik je dan uit wat concrete acties zijn en wat haar interpretatie is. Dikke kans dat je concreet niks verkeerd doet, en dat haar interpretatie gewoon negatief is. Of jouw interpretatie van haar opmerkingen, kan ook.
Maar zoals het nu gaat wil ik ook niet dus denk toch dat er iets moet worden uitgesproken... Hoe kan ik het gesprek dan starten?
zaterdag 25 januari 2020 om 13:14
Wat wil je precies bereiken met het gesprek? Wil je echt met haar samenwerken of wil je gewoon dat ze aardiger doet of haar kop houdt?Smam1517 schreef: ↑25-01-2020 12:58Bedankt voor je reactie. Ik vind het moeilijk om haar te laten opsommen waar ze zich aan ergert. Weet ook niet of dat echt gaat helpen. Want dan ben ik na dat gesprek misschien gekwetst of onzeker of verdrietig en zij is het mooi kwijt.
Maar zoals het nu gaat wil ik ook niet dus denk toch dat er iets moet worden uitgesproken... Hoe kan ik het gesprek dan starten?
Moet je koste wat kost vermijden om gekwetst of onzeker of verdrietig te zijn? Maakt het dat je je werk niet kan doen? Kan hoor, soms kwetst iemand mij zo ernstig dat ik direct wil weglopen. Maar dat los ik niet op door net te doen alsof er niks aan de hand is.
Ik denk dat het helpt om eerst beter uit te zoeken wat maakt dat jij zo onzeker wordt van haar gedrag. Je wimpelt nu jouw onzekerheid op haar af.
zaterdag 25 januari 2020 om 13:25
Ik moet met haar samenwerken en wil graag dat het soepel verloopt zonder dat zij zich boven mij stelt.
Daarnaast wil ik me positief en constructief opstellen zodat onze directeur (die er al vanaf weet want ze is bij hem wezen klagen over me) ziet dat ik het probeer te verbeteren.
Het liefst wil ik dat ze dr kop houdt en een andere baan zoekt maar tot die tijd moet ik toch met haar door één deur...
Deze baan is voor mij een stap en ik wil me graag bewijzen. Haar vervelende opmerkingen maken me onzeker, terwijl ik diep van binnen weet dat ik dit werk goed kan en graag doe.
Daarnaast wil ik me positief en constructief opstellen zodat onze directeur (die er al vanaf weet want ze is bij hem wezen klagen over me) ziet dat ik het probeer te verbeteren.
Het liefst wil ik dat ze dr kop houdt en een andere baan zoekt maar tot die tijd moet ik toch met haar door één deur...
Deze baan is voor mij een stap en ik wil me graag bewijzen. Haar vervelende opmerkingen maken me onzeker, terwijl ik diep van binnen weet dat ik dit werk goed kan en graag doe.
zaterdag 25 januari 2020 om 13:36
Wat waren haar klachten, en waarom kwam ze daarmee niet bij jou? Of heb ik daar overheen gelezen?Smam1517 schreef: ↑25-01-2020 13:25Ik moet met haar samenwerken en wil graag dat het soepel verloopt zonder dat zij zich boven mij stelt.
Daarnaast wil ik me positief en constructief opstellen zodat onze directeur (die er al vanaf weet want ze is bij hem wezen klagen over me) ziet dat ik het probeer te verbeteren.
zaterdag 25 januari 2020 om 15:30
Goede reactie, helemaal mee eens. Zou trouwens zelf eerst een mail sturen dat je graag een gesprek met haar wil en daarin een en ander alvast aankaarten. Kan zij er al vast over nadenken, bovendien 'dek' je je zelf ook in als ze de zwarte piet naar jou probeert te schuiven.Merrick schreef: ↑24-01-2020 08:29Volgens mij is wat het beste werkt met dit soort types; professioneel en open in gesprek gaan. Evt met manager erbij.
Vraag aan haar hoe ze jullie samenwerking ziet en wat je daarin kan verbeteren. Dat jij graag een mooie bijdrage wil leveren aan het werk dat jullie doen en haar daar de komende tijd nog voor nodig hebt, tot je helemaal zelfstandig kan werken. Kom ook met een voorstel hoe je dat voor je ziet. Bijv elke week een vast kort overleg waarin je de dingen waar je tegenaan bent gelopen in 1x met haar af kan stemmen, ipv op random momenten en je haar mogelijk stoort in haar planning. Of vraag aan haar waar je de info vandaan kan halen als ze er niet is of te druk is.
En geef je grenzen aan. Veel mensen blijven duwen tot je terugduwt. Gewoon het gedrag teruggeven. Ik vermoed dat je door er omheen te werken of je onderdanig op te stellen, je alleen maar meer aversie wekt.
Sterkte iig. Is een rottige situatie.
zaterdag 25 januari 2020 om 15:40
Smam1517 schreef: ↑25-01-2020 09:01Ik denk dat ik toch komende week het uit ga spreken. Ik overweeg het maar gewoon open te gooien, zoiets als
'ik heb het gevoel dat je je ergert aan mij, zullen we dat uitpraten zodat we beter kunnen samenwerken' dan is mijn intentie meteen duidelijk. Ik wil voorkomen dat het een opsomming wordt van waar ze zich dan precies allemaal aan ergert; dat maakt me alleen maar onzeker. Maar ik wil wel de wijste zijn hierin, en er boven staan. Ze mag best weten wat haar opmerkingen met me doen. Is dat een idee?
hiermee maak je het meteen heel persoonlijk, dat zou ik in eerste instantie niet doen.
kan je het niet meer werk-gerelateerd maken door te zeggen: 'Marjan, ik ben druk bezig mij alles hier eigen te maken, maar daar heb ik af en toe wat hulp van jou bij nodig. ik merk dat je het soms vervelend vind als ik met vragen kom. hoe kunnen we dat op een manier inrichten dat het voor ons allebei prettig is?'
dan kan je het houden op afspraken als: iedere dinsdag een half uurtje vragen en koffie. of ik mail je op maandag alvast mijn vragen en dan bespreken we die dinsdagmiddag..
dat het hen niet bevalt wat voor kleding je draagt. of dat zij zich stoort aan hoe jij achter je bureau zit is niet jouw probleem en ik zou het ook zeker willen vermijden het jouw probleem te maken door er naar te gaan vragen waarom zij zich ergert.
