Werk & Studie
alle pijlers
Graves, nieuwe baan
zaterdag 5 september 2020 om 04:05
Afgelopen zomer kreeg ik de diagnose Ziekte van Graves, een schildklieraandoening. Jaren van fysiek kwakkelen vielen op hun plek. Wegens Corona vond mijn behandeling voornamelijk telefonisch plaats, er werd niet over medicatie gesproken omdat mijn T-waardes net te normaal waren. Omdat ik zomervakantie had rond die tijd en veel kon uitrusten vond ik dat ook voldoende. Ik dacht dat het weer over zou gaan, was voornamelijk erg moe.
Vorige week ben ik weer begonnen aan mijn baan als docent. Ik heb net een nieuwe baan op een zich ontwikkelende school, dus er was heel veel nieuwe informatie en er werd veel schakelen van mij verwacht. Ik ben een ervaren docent, ik geef al enkele jaren les, normaal gaat dit vlekkeloos.
Maar dit jaar verliep heel gek. Bij de informatieweek voor nieuwe docenten was ik opeens heel warrig, ik nam weinig informatie meer op ondanks dat ik gestructureerd aantekeningen maakte en kwam onzeker over. Een symptoom van de aandoening, vooral bij stressvolle situaties. Bij de introductiedag van mijn mentorklasje culmineerde dit. Ik moest een excursie begeleiden en dat ging mis. Ik werd flauw en warrig. Mijn teamleider heeft mij apart genomen en gezegd dat ze zich zorgen maakte. Ik was totaal niet mezelf en ze herkende de persoon van het sollicitatiegesprek niet meer.
Godzijdank was ik er vrijdag weer bovenop, stond sterk in mijn schoenen en gaf weer goed les, ook waar zij bij was. Haar mening over mij was gelukkig weer bijgesteld zei ze. Maar ze maakte zich terecht zorgen dat dit weer zou gebeuren, en ik nu eigenlijk ook.
Ik ga maandag meteen mijn internist bellen, de HAP kon weinig doen gisteravond. Ik wil toch iets van medicatie, ik kan me niet veroorloven labiel te zijn in mijn werk. Ik sta heel vroeg op en ga dus vroeg naar bed, let op mijn eten en beweeg, alles wat mijn internist me heeft aangeraden. Mijn lichaam lijkt echter een klap te hebben gehad van de verandering van slaapritme na de vakantie.
Maandag is ook de teamvergadering en er is me aangeraden open te zijn binnen het team hierover. Zij zijn ook in de war, wat was er nu aan de hand? Ik vind het lastig, ik weet het zelf ook niet,ik heb pas net een diagnose en ben ook erg geschrokken. Daarbij wil ik mijn baan echt niet kwijt. Ik vind het een fijne school en word enthousiast van hun visie, zo erg dat ik er op 5 uur opstaan voor over heb.
Wat moet ik hiermee?
Vorige week ben ik weer begonnen aan mijn baan als docent. Ik heb net een nieuwe baan op een zich ontwikkelende school, dus er was heel veel nieuwe informatie en er werd veel schakelen van mij verwacht. Ik ben een ervaren docent, ik geef al enkele jaren les, normaal gaat dit vlekkeloos.
Maar dit jaar verliep heel gek. Bij de informatieweek voor nieuwe docenten was ik opeens heel warrig, ik nam weinig informatie meer op ondanks dat ik gestructureerd aantekeningen maakte en kwam onzeker over. Een symptoom van de aandoening, vooral bij stressvolle situaties. Bij de introductiedag van mijn mentorklasje culmineerde dit. Ik moest een excursie begeleiden en dat ging mis. Ik werd flauw en warrig. Mijn teamleider heeft mij apart genomen en gezegd dat ze zich zorgen maakte. Ik was totaal niet mezelf en ze herkende de persoon van het sollicitatiegesprek niet meer.
Godzijdank was ik er vrijdag weer bovenop, stond sterk in mijn schoenen en gaf weer goed les, ook waar zij bij was. Haar mening over mij was gelukkig weer bijgesteld zei ze. Maar ze maakte zich terecht zorgen dat dit weer zou gebeuren, en ik nu eigenlijk ook.
Ik ga maandag meteen mijn internist bellen, de HAP kon weinig doen gisteravond. Ik wil toch iets van medicatie, ik kan me niet veroorloven labiel te zijn in mijn werk. Ik sta heel vroeg op en ga dus vroeg naar bed, let op mijn eten en beweeg, alles wat mijn internist me heeft aangeraden. Mijn lichaam lijkt echter een klap te hebben gehad van de verandering van slaapritme na de vakantie.
Maandag is ook de teamvergadering en er is me aangeraden open te zijn binnen het team hierover. Zij zijn ook in de war, wat was er nu aan de hand? Ik vind het lastig, ik weet het zelf ook niet,ik heb pas net een diagnose en ben ook erg geschrokken. Daarbij wil ik mijn baan echt niet kwijt. Ik vind het een fijne school en word enthousiast van hun visie, zo erg dat ik er op 5 uur opstaan voor over heb.
Wat moet ik hiermee?
zaterdag 5 september 2020 om 09:54
Graves is een heel vervelende ziekte, maar met medicatie goed behapbaar. De stap naar de internist is dus de juiste.
En voor wat betreft jouw collega’s zou ik dat ook gewoon zo aangeven (als jij je daar prettig bij voelt). Dus dit:
Ik weet het zelf ook niet,ik heb pas net een diagnose en ben ook erg geschrokken. Daarbij wil ik mijn baan echt niet kwijt. Ik vind het een fijne school en word enthousiast van hun visie, zo erg dat ik er op 5 uur opstaan voor over heb
En daar dan bij vertellen dat dit je niet eerder is overkomen en dat je meteen contact op hebt genomen met de arts voor een plan van aanpak.
En voor wat betreft jouw collega’s zou ik dat ook gewoon zo aangeven (als jij je daar prettig bij voelt). Dus dit:
Ik weet het zelf ook niet,ik heb pas net een diagnose en ben ook erg geschrokken. Daarbij wil ik mijn baan echt niet kwijt. Ik vind het een fijne school en word enthousiast van hun visie, zo erg dat ik er op 5 uur opstaan voor over heb
En daar dan bij vertellen dat dit je niet eerder is overkomen en dat je meteen contact op hebt genomen met de arts voor een plan van aanpak.
zaterdag 5 september 2020 om 09:59
Fijne tip, dank je. Ik ga het zo zeggen dan. En inderdaad, medicatie vragen, want ik kan niet zo door.Nummer*Zoveel schreef: ↑05-09-2020 09:54Graves is een heel vervelende ziekte, maar met medicatie goed behapbaar. De stap naar de internist is dus de juiste.
En voor wat betreft jouw collega’s zou ik dat ook gewoon zo aangeven (als jij je daar prettig bij voelt). Dus dit:
Ik weet het zelf ook niet,ik heb pas net een diagnose en ben ook erg geschrokken. Daarbij wil ik mijn baan echt niet kwijt. Ik vind het een fijne school en word enthousiast van hun visie, zo erg dat ik er op 5 uur opstaan voor over heb
En daar dan bij vertellen dat dit je niet eerder is overkomen en dat je meteen contact op hebt genomen met de arts voor een plan van aanpak.
zaterdag 5 september 2020 om 10:00
Die waren 3 weken terug ok maar het kan weer gezakt zijn. Mijn internist gaf aan dat ik vooral moest rusten maar dat heeft dus niet geholpen.Sannee-Y92 schreef: ↑05-09-2020 09:48Hmm wat vervelend zo zeg..
Begrijp ik het goed dat je Graves hebt maar hier geen medicijnen voor slikt? Voor zover ik weet gaan schildklierproblemen niet over door uit te rusten.. weet je je waardes?
zaterdag 5 september 2020 om 10:40
zaterdag 5 september 2020 om 11:03
Weet je je waardes? Meestal kun je die in je patiëntendossier van het ziekenhuis inzien.
Kleine schommelingen kunnen echt de boel verwarren en daar kan je je echt naar over gaan voelen.
Als je wel medicatie krijgt kan het helaas ook een poosje duren voordat jullie de juiste dosering hebben gevonden.
Ik wil je veel succes wensen op je werk, ik denk dat het goed is om het bespreekbaar te maken.
Kleine schommelingen kunnen echt de boel verwarren en daar kan je je echt naar over gaan voelen.
Als je wel medicatie krijgt kan het helaas ook een poosje duren voordat jullie de juiste dosering hebben gevonden.
Ik wil je veel succes wensen op je werk, ik denk dat het goed is om het bespreekbaar te maken.
zaterdag 5 september 2020 om 12:15
Ik zou zelf nog opener zijn naar het team. Dat je inderdaad net de diagnose hebt, en dat er tijd overheen gaat voor je goed ingesteld bent. Dan weten ze ook dat ze niet meteen in de kramp moeten schieten als je weer een keer warrig bent of een wegtrekker hebt.
Zelf zou ik zeker niet vermelden dat je bang bent je baan te verliezen. Dan plant je een idee in hun hoofd, en zien zij het als mogelijke optie. Dat is een zelfmoordzin. Gewoon zelfverzekerd vertellen dat je net een diagnose hebt, dat dat balen is maar niet onoverkomelijk (maak het ook niet te groot), en dat het dus even tijd kost voor je goed ingesteld bent.
Succes!
Zelf zou ik zeker niet vermelden dat je bang bent je baan te verliezen. Dan plant je een idee in hun hoofd, en zien zij het als mogelijke optie. Dat is een zelfmoordzin. Gewoon zelfverzekerd vertellen dat je net een diagnose hebt, dat dat balen is maar niet onoverkomelijk (maak het ook niet te groot), en dat het dus even tijd kost voor je goed ingesteld bent.
Succes!
Geen onzekerheden of je lot in andermans handen leggen.
zaterdag 5 september 2020 om 12:18
vooral ditVerrassingswolkje schreef: ↑05-09-2020 12:15Ik zou zelf nog opener zijn naar het team. Dat je inderdaad net de diagnose hebt, en dat er tijd overheen gaat voor je goed ingesteld bent. Dan weten ze ook dat ze niet meteen in de kramp moeten schieten als je weer een keer warrig bent of een wegtrekker hebt.
Zelf zou ik zeker niet vermelden dat je bang bent je baan te verliezen. Dan plant je een idee in hun hoofd, en zien zij het als mogelijke optie. Dat is een zelfmoordzin. Gewoon zelfverzekerd vertellen dat je net een diagnose hebt, dat dat balen is maar niet onoverkomelijk (maak het ook niet te groot), en dat het dus even tijd kost voor je goed ingesteld bent.
Succes!
zaterdag 5 september 2020 om 14:40
zaterdag 5 september 2020 om 15:26
Eens met bovenstaande berichten, maar wel met een kanttekening.
Ik vind het wel onverantwoord om in deze staat excursies te begeleiden met kinderen. Dat zou ik pas weer doen als je klachten over zijn. Je moet wel helder zijn en kunnen handelen als er calamiteiten zijn. Daar zou ik dus ook helder over zijn: binnen het schoolgebouw: prima. Buiten: nu even niet.
In elk geval: beterschap!
Ik vind het wel onverantwoord om in deze staat excursies te begeleiden met kinderen. Dat zou ik pas weer doen als je klachten over zijn. Je moet wel helder zijn en kunnen handelen als er calamiteiten zijn. Daar zou ik dus ook helder over zijn: binnen het schoolgebouw: prima. Buiten: nu even niet.
In elk geval: beterschap!
zaterdag 5 september 2020 om 15:34
Inderdaad ook team en teamleider meenemen in plan van aanpak. Totdat het zich stabiliseert ga je niet een team begeleiden op de sportdag of allerlei extraatjes/projecten op de hals halen.
Ik heb een herseninfarct gehad en kan gewoon veel dingen niet meer als docent. Ik kan niet meer met vijftien leerlingen tig kilometer fietsen. Ik kan wel de mindervalide leerlingen met het busje naar de juiste locatie rijden. Of halverwege de route de lunch uitdelen en pleisters plakken.
Ik kan niet meer mentor zijn van een hele klas maar ik kan wel twee leerlingen die extra zorg nodig hebben begeleiden. Of stagiaires begeleiden.
Kijk naar wat je wel allemaal kan en wees eerlijk over zaken die even niet gaan. Geef zelf een alternatief voor iets wat even niet kan.
Ik heb een herseninfarct gehad en kan gewoon veel dingen niet meer als docent. Ik kan niet meer met vijftien leerlingen tig kilometer fietsen. Ik kan wel de mindervalide leerlingen met het busje naar de juiste locatie rijden. Of halverwege de route de lunch uitdelen en pleisters plakken.
Ik kan niet meer mentor zijn van een hele klas maar ik kan wel twee leerlingen die extra zorg nodig hebben begeleiden. Of stagiaires begeleiden.
Kijk naar wat je wel allemaal kan en wees eerlijk over zaken die even niet gaan. Geef zelf een alternatief voor iets wat even niet kan.
zaterdag 5 september 2020 om 15:35
Eens, maar gelukkig zijn de kinderen al zelfstandige pubers dus het is wat minder nauw dan vierjarigen. Ik zal het wel aangeven als ik me weer zo voel, maar ik hoop van niet natuurlijk.Tiana_76 schreef: ↑05-09-2020 15:26Eens met bovenstaande berichten, maar wel met een kanttekening.
Ik vind het wel onverantwoord om in deze staat excursies te begeleiden met kinderen. Dat zou ik pas weer doen als je klachten over zijn. Je moet wel helder zijn en kunnen handelen als er calamiteiten zijn. Daar zou ik dus ook helder over zijn: binnen het schoolgebouw: prima. Buiten: nu even niet.
In elk geval: beterschap!
zaterdag 5 september 2020 om 15:55
Heftig! Ik durf dat dus niet omdat ik echt net begonnen ben...lemoos2 schreef: ↑05-09-2020 15:34Inderdaad ook team en teamleider meenemen in plan van aanpak. Totdat het zich stabiliseert ga je niet een team begeleiden op de sportdag of allerlei extraatjes/projecten op de hals halen.
Ik heb een herseninfarct gehad en kan gewoon veel dingen niet meer als docent. Ik kan niet meer met vijftien leerlingen tig kilometer fietsen. Ik kan wel de mindervalide leerlingen met het busje naar de juiste locatie rijden. Of halverwege de route de lunch uitdelen en pleisters plakken.
Ik kan niet meer mentor zijn van een hele klas maar ik kan wel twee leerlingen die extra zorg nodig hebben begeleiden. Of stagiaires begeleiden.
Kijk naar wat je wel allemaal kan en wees eerlijk over zaken die even niet gaan. Geef zelf een alternatief voor iets wat even niet kan.
Voor mij is het nu vooral het fysieke, in de klas en mentoraat is prima, kilometers fietsen is lastig. Ik ben dan op.
zaterdag 5 september 2020 om 17:01
Je hoeft ook niet je hele hebben en houden op tafel te gooien. In zo’n teamvergadering kun je heel goed zeggen dat je pas sinds kort de diagnose Graves hebt (even kort uitleggen wat het concreet is) en dat het voor jou ook nog even aftasten is wat wel en niet kan totdat alles zich stabiliseert.
zaterdag 5 september 2020 om 17:37
Ja, ik blijf sowieso in gesprek met mijn teamleider. Gelukkig heeft ze mij zien lesgeven, dat scheelt al.
zaterdag 5 september 2020 om 17:38
Goed idee!lemoos2 schreef: ↑05-09-2020 17:01Je hoeft ook niet je hele hebben en houden op tafel te gooien. In zo’n teamvergadering kun je heel goed zeggen dat je pas sinds kort de diagnose Graves hebt (even kort uitleggen wat het concreet is) en dat het voor jou ook nog even aftasten is wat wel en niet kan totdat alles zich stabiliseert.
zaterdag 5 september 2020 om 21:50
Je vertelt in je OP dat je behandeling van Graves momenteel telefonisch plaatsvindt, maar dat je geen medicatie hebt. Waar bestaat die behandeling dan uit?
Daarnaast zeg je dat de waarden voor de zomer slecht waren. Wat is dan slecht? Bij graves worden je waarden zonder medicatie niet beter.
Ik heb ook Graves (met medicatie) en mijn bloed wordt elke 3 a 4 weken bepaald. Het verbaasd me dat er bij jou dan een hele zomer over heen gaat en je zelf nu weer aan de bel moet trekken voor een afspraak. Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde, dus ben benieuwd waar jouw behandeling uit bestaat.
Daarnaast zeg je dat de waarden voor de zomer slecht waren. Wat is dan slecht? Bij graves worden je waarden zonder medicatie niet beter.
Ik heb ook Graves (met medicatie) en mijn bloed wordt elke 3 a 4 weken bepaald. Het verbaasd me dat er bij jou dan een hele zomer over heen gaat en je zelf nu weer aan de bel moet trekken voor een afspraak. Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde, dus ben benieuwd waar jouw behandeling uit bestaat.
zaterdag 5 september 2020 om 22:05
Bloedtests, nu om de zoveel maanden, het leek zich te verbeteren. Dat is alles. Ik vind het ook ontoereikend en ga dat ook aangeven. Het hele ziekenhuis is gericht op Corona en alle anderen moeten maar wachten...waarompaktieniet schreef: ↑05-09-2020 21:50Je vertelt in je OP dat je behandeling van Graves momenteel telefonisch plaatsvindt, maar dat je geen medicatie hebt. Waar bestaat die behandeling dan uit?
Daarnaast zeg je dat de waarden voor de zomer slecht waren. Wat is dan slecht? Bij graves worden je waarden zonder medicatie niet beter.
Ik heb ook Graves (met medicatie) en mijn bloed wordt elke 3 a 4 weken bepaald. Het verbaasd me dat er bij jou dan een hele zomer over heen gaat en je zelf nu weer aan de bel moet trekken voor een afspraak. Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde, dus ben benieuwd waar jouw behandeling uit bestaat.
Mijn waarden weet ik niet meer, het werd ook zo terloops gezegd, ik heb alles zelf online op moeten zoeken. Heel onprofessioneel. De diagnose is het enige officiele wat van hun kant uit kwam.
zondag 6 september 2020 om 15:19
ik merk dat ik me wel zorgen maak dat ik de komende weken weer ziek word. Ik heb er geen controle over en ik hoop dat ik deze week nog ergens terecht kan, maar ik heb geen al te grote hoop..
Stel ik word weer ziek, wat kan ik op dat moment het beste doen? Ik wil echt laten zien dat ik een goede, professionele werknemer ben.
Stel ik word weer ziek, wat kan ik op dat moment het beste doen? Ik wil echt laten zien dat ik een goede, professionele werknemer ben.
