Werk & Studie
alle pijlers
Help, mijnnieuwe baan bevalt niet, wil m'n oude terug.
dinsdag 7 april 2009 om 10:37
Na 7,5 jaar in de thuiszorg te hebben gewerkt, heb ik deze baan een half jaar geleden verruild voor een baan in een zorgcentrum, omdat ik dacht dat dit (door vaste diensttijden) beter te combineren was met een gezin.
Op zich doe ik het werk graag, maar door de hogere werkdruk heb ik het gevoel dat ik verzuip. Constant (ook thuis) het gevoel:
Ik red het niet, ik wil dit niet meer. De afhankelijkheid van de bewoners vind ik verschrikkelijk. Ik wil het liefst iedereen meteen helpen, zeker als ze daarom vragen (bellen), maar dat kan niet. Bovendien is er te weinig tijd om ook eens een beetje aandacht aan de mensen te geven. Als ik zo doorga, wordt ik doodongelukkig. Ook de combinatie met het gezin valt tegen. Als ik twee avonddiensten heb (wekelijks) leven we drie dagen langs elkaar heen.
Steeds vaker denk ik: mijn hart ligt toch bij de thuiszorg.
Het liefst zou ik teruggaan naar mijn oude baan/ werkgever, of binnen deze organisatie in de thuiszorg gaan werken.
Ik weet dat mijn echtgenoot er niet blij mee zal zijn.
Die vind het een veel geruster idee dat ik tijdens een avonddienst gewoon binnen ben, ipv over afgelegen weggetjes naar boerderijtjes buiten het dorp te rijden. Mij gaf dat juist een gevoel van vrijheid en zelfstandigheid.
Wat moet ik toch?????
Op zich doe ik het werk graag, maar door de hogere werkdruk heb ik het gevoel dat ik verzuip. Constant (ook thuis) het gevoel:
Ik red het niet, ik wil dit niet meer. De afhankelijkheid van de bewoners vind ik verschrikkelijk. Ik wil het liefst iedereen meteen helpen, zeker als ze daarom vragen (bellen), maar dat kan niet. Bovendien is er te weinig tijd om ook eens een beetje aandacht aan de mensen te geven. Als ik zo doorga, wordt ik doodongelukkig. Ook de combinatie met het gezin valt tegen. Als ik twee avonddiensten heb (wekelijks) leven we drie dagen langs elkaar heen.
Steeds vaker denk ik: mijn hart ligt toch bij de thuiszorg.
Het liefst zou ik teruggaan naar mijn oude baan/ werkgever, of binnen deze organisatie in de thuiszorg gaan werken.
Ik weet dat mijn echtgenoot er niet blij mee zal zijn.
Die vind het een veel geruster idee dat ik tijdens een avonddienst gewoon binnen ben, ipv over afgelegen weggetjes naar boerderijtjes buiten het dorp te rijden. Mij gaf dat juist een gevoel van vrijheid en zelfstandigheid.
Wat moet ik toch?????
dinsdag 7 april 2009 om 10:50
dinsdag 7 april 2009 om 10:56
Het is niet je man, maar jij die dit werk moet doen. Het is niet zijn leven, maar jouw leven. Samengevat: je vindt wat je nu doet niet leuk omdat het frustrerend is dat je niet kunt doen wat je zou willen in dit verzorgingstehuis door de werkdruk. Jij wilt het zo niet, mist de vrijheid en zelfstandigheid van je vorige werkkring en hebt een prima alternatief voor een functie waarin je je wel prettig voelt. In wezen geef je alle antwoorden op de vraag die je stelt zelf al dus: ga ervoor!
dinsdag 7 april 2009 om 11:12
Je moet doen wat jij wil, en niet wat je man beter vindt.
Het is jammer dat je nu er achterkomt dat je vorige baan beter bij je pastte. Maar, dat weet je nu in ieder geval en dat is ook wat waard, nietwaar?
Heb je een auto? Dan zie ik niet in waarom het gevaarlijk zou zijn om 's avonds over afgelegen straatjes te rijden. Op de fiets, dan kan ik me iets voorstellen bij de bezwaren van je man.
2de hands autos worden steeds goedkoper. Zou het een compromis zijn als je met de auto je avonddiensten kon doen?
Het is jammer dat je nu er achterkomt dat je vorige baan beter bij je pastte. Maar, dat weet je nu in ieder geval en dat is ook wat waard, nietwaar?
Heb je een auto? Dan zie ik niet in waarom het gevaarlijk zou zijn om 's avonds over afgelegen straatjes te rijden. Op de fiets, dan kan ik me iets voorstellen bij de bezwaren van je man.
2de hands autos worden steeds goedkoper. Zou het een compromis zijn als je met de auto je avonddiensten kon doen?
dinsdag 7 april 2009 om 11:14
Hoi, wat vervelend om te merken dat een stap die je bewust neemt, niet de goede blijkt te zijn.
Je hebt deze stap genomen met het oog op het stichten van een gezin. Heel goed om met je toekomst rekening te houden.
Maar wees reëel. Je weet helaas niet zeker óf en wanneer dat gaat lukken. Zo is het leven. Verder heeft je aanstaande kind ook niets aan een moeder die niet gelukkig is in haar leven. En werk is nu eenmaal een belangrijke factor daarin, om je te kunnen ontplooien, om je nuttig en gewaardeerd te voelen, om jezelf te testen, te ontwikkelen, te verbreden.
Kies nu voor iets dat bij jou past, en waar je je gelukkig in voelt. Als later als je hopelijk zwanger bent, blijkt dat dit werk praktisch niet te doen blijkt, valt er tegen die tijd heus alsnog een mouw aan te passen. (Zeker in de zorg, lijkt me, met al die personeelstekorten). Richt nu je leven in op wat jou past. Als het eenmaal zover is, kun je het waar nodig alsnog herinrichten op jullie.
Veel succes met kiezen.
EDIT: ik meende te lezen dat je nog een gezin moet stichten, of heb je al kinderen? Dan ging het toch nu ook al goed?
Je hebt deze stap genomen met het oog op het stichten van een gezin. Heel goed om met je toekomst rekening te houden.
Maar wees reëel. Je weet helaas niet zeker óf en wanneer dat gaat lukken. Zo is het leven. Verder heeft je aanstaande kind ook niets aan een moeder die niet gelukkig is in haar leven. En werk is nu eenmaal een belangrijke factor daarin, om je te kunnen ontplooien, om je nuttig en gewaardeerd te voelen, om jezelf te testen, te ontwikkelen, te verbreden.
Kies nu voor iets dat bij jou past, en waar je je gelukkig in voelt. Als later als je hopelijk zwanger bent, blijkt dat dit werk praktisch niet te doen blijkt, valt er tegen die tijd heus alsnog een mouw aan te passen. (Zeker in de zorg, lijkt me, met al die personeelstekorten). Richt nu je leven in op wat jou past. Als het eenmaal zover is, kun je het waar nodig alsnog herinrichten op jullie.
Veel succes met kiezen.
EDIT: ik meende te lezen dat je nog een gezin moet stichten, of heb je al kinderen? Dan ging het toch nu ook al goed?
dinsdag 7 april 2009 om 11:47
bespreek het met je man. Vertel hoe je je nu voelt bij deze baan en vertel hem dat je ongeveer 1/3de deel van je leven werkend doorbrengt en dat je dat deel graag goed en prettig wil hebben.
Ik snap dat je man het niet prettig vind dat je over verlaten weggetjes rijd om naar de mensen toe te gaan maar wat AE al zegt over een 2de hands auto? Misschien een optie en jullie zijn beide tevreden...
Ik snap dat je man het niet prettig vind dat je over verlaten weggetjes rijd om naar de mensen toe te gaan maar wat AE al zegt over een 2de hands auto? Misschien een optie en jullie zijn beide tevreden...
Nee echt?
dinsdag 7 april 2009 om 12:19
Dood ongelukkig van je baan worden neem je ook mee naar huis. Ik kan me niet voorstellen dat je man dat wil. Dus, wat iedereen schrijft: praat met hem.
En over verlaten landweggetjes rijden in een auto is toch niet zo'n big deal? Kan me namelijk niet voorstellen dat je bij de Thuiszorg werkt en alleen een fiets hebt. Eventueel kun je altijd met hem afspreken, als hem dat gerust stelt, dat je em sms't als je op de plek van bestemming bent.
Werken doe je veel uur per week en behoorlijk wat jaren achter elkaar en heeft toch wat impact op je leven. Belangrijk dus dat je iets doet wat je echt leuk vindt.
En over verlaten landweggetjes rijden in een auto is toch niet zo'n big deal? Kan me namelijk niet voorstellen dat je bij de Thuiszorg werkt en alleen een fiets hebt. Eventueel kun je altijd met hem afspreken, als hem dat gerust stelt, dat je em sms't als je op de plek van bestemming bent.
Werken doe je veel uur per week en behoorlijk wat jaren achter elkaar en heeft toch wat impact op je leven. Belangrijk dus dat je iets doet wat je echt leuk vindt.
dinsdag 7 april 2009 om 12:30
Probeer bij dezelfde organisatie een aan bij de thuiszorg te krijgen.
Ik weet hoe erg het is om een baan te hebben waar je het zo druk hebt dan je geen tijd meer kan besteden aan de bewoners,niet meer direct op bellen kunt reageren.
Zelf werk ik bij de thuiszorg en heb een klein autootje waarmee ik overdag of `savonds de wegen onveilig maak.
Mijn man vond het ook een rotidee,te weten waar ik s`avonds rond rij, door de bossen en ook eenzame weggetjes, maar ik heb een veilig wagentje en de telefoon bij me.
Voornaamste is, niet bang wezen en plezier te hebben in je werk.
Voor het werk in de wijk zijn moeilijk mensen te vinden, de kans is groot dat je de wijk weer in kan, ervaring heb je tenslote.
In een verzorgingshuis kan je ook van alles gebeuren.
Ik weet hoe erg het is om een baan te hebben waar je het zo druk hebt dan je geen tijd meer kan besteden aan de bewoners,niet meer direct op bellen kunt reageren.
Zelf werk ik bij de thuiszorg en heb een klein autootje waarmee ik overdag of `savonds de wegen onveilig maak.
Mijn man vond het ook een rotidee,te weten waar ik s`avonds rond rij, door de bossen en ook eenzame weggetjes, maar ik heb een veilig wagentje en de telefoon bij me.
Voornaamste is, niet bang wezen en plezier te hebben in je werk.
Voor het werk in de wijk zijn moeilijk mensen te vinden, de kans is groot dat je de wijk weer in kan, ervaring heb je tenslote.
In een verzorgingshuis kan je ook van alles gebeuren.
dinsdag 7 april 2009 om 14:07
De auto is het probleem niet, die staat hier voor de deur.
Ben ook niet bang aangelegd, heb toch een telefoon bij me!
Mijn huidige werk kan ik lopend naartoe, dat was een van de voordelen waardoor ik hiervoor gekozen heb.
We hebben al een gezin, 1 dochter. Zij zal dan waarschijnlijk wel weer meer uren bij de oppas zijn, maar denk dat een "happy mom" belangrijker voor haar is, dan weinig naar de oppas gaan.
Bedankt voor jullie reacties.
Ga de vacaturesites maar 's doorsnuffelen, en mijn mannetje inlichten dat ik zo echt niet verder wil.
Ben ook niet bang aangelegd, heb toch een telefoon bij me!
Mijn huidige werk kan ik lopend naartoe, dat was een van de voordelen waardoor ik hiervoor gekozen heb.
We hebben al een gezin, 1 dochter. Zij zal dan waarschijnlijk wel weer meer uren bij de oppas zijn, maar denk dat een "happy mom" belangrijker voor haar is, dan weinig naar de oppas gaan.
Bedankt voor jullie reacties.
Ga de vacaturesites maar 's doorsnuffelen, en mijn mannetje inlichten dat ik zo echt niet verder wil.
donderdag 16 april 2009 om 22:21
Vervelend voor je!
Als je zeker weet dat je dit niet trekt, en dat het geen kwestie van wennen is...
Dan zou ik doorwerken en ondertussen iets anders zoeken ja..
Ik ben ook begonnen aan een nieuwe baan en heb het ook niet echt naar mn zin nog.
Ik probeer me nog met de gedachte te sussen dat ik moet wennen. Soms maak je het jezelf moeilijk, terwijl dat helemaal niet nodig is. Dus laat ik het eerst de tijd eens gaan geven zonder oordelen, wat is dat moeilijk!
Als je zeker weet dat je dit niet trekt, en dat het geen kwestie van wennen is...
Dan zou ik doorwerken en ondertussen iets anders zoeken ja..
Ik ben ook begonnen aan een nieuwe baan en heb het ook niet echt naar mn zin nog.
Ik probeer me nog met de gedachte te sussen dat ik moet wennen. Soms maak je het jezelf moeilijk, terwijl dat helemaal niet nodig is. Dus laat ik het eerst de tijd eens gaan geven zonder oordelen, wat is dat moeilijk!
zaterdag 18 april 2009 om 10:07
Heb precies hetzelfde gehad! Na een paar maanden bij mijn nieuwe werkgever wist ik al dat dit niks ging worden, veel te hoge werkdruk en ik werd ineens heel vaak ziek ( in het weekend....)
Ik heb mijn oude leidinggevende gebeld en mijn situatie uitgelegd. Toen er een vacature vrij kwam ( zo'n twee maanden later) kon ik zo weer beginnen. Het is wel even slikken geweest, want het voelde wel een beetje als falen maar ik ben heel blij dat ik niet doorgemodderd heb op een werkplek waar ik mij niet gelukkig voelde. Zit nu weer helemaal in mijn element.
Ik hoop voor je dat zoiets voor jou ook lukt!
Ik heb mijn oude leidinggevende gebeld en mijn situatie uitgelegd. Toen er een vacature vrij kwam ( zo'n twee maanden later) kon ik zo weer beginnen. Het is wel even slikken geweest, want het voelde wel een beetje als falen maar ik ben heel blij dat ik niet doorgemodderd heb op een werkplek waar ik mij niet gelukkig voelde. Zit nu weer helemaal in mijn element.
Ik hoop voor je dat zoiets voor jou ook lukt!
