Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 om 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
donderdag 26 november 2020 om 21:29
Je lijkt wel gebrainwashed. Als je een nietsnut was, dan had je geen baan waarin je evenveel verdient als hij met minder werken.Pantera88 schreef: ↑25-11-2020 22:48Ik heb best wel therapie gehad in mijn leven voor mijn eigenwaarde. Valt niet mee om het om te draaien.
Mijn eigenwaarde steeg in de tijd dat ik alleenstaand moeder was. Toen was ik die vrouw die het zo goed voor elkaar had. Financieel genoeg om mijn kinderen een goed leven te geven. Geduld en liefde om iedereen uit te delen. Vriendinnen waren soms jaloers hoe ik het voor elkaar had.
Maar sinds wij een huis hebben gekocht ben ik die vrouw achter de man. De man die zo hard werkt, klust aan ons huis, en dan ook nog 2 avonden studeert (zonder moeite).
Mijn vriend benadrukt me regelmatig hoe makkelijk ik het heb. Ik kan privé dingen regelen tijdens mijn werk en verveel me en heb genoeg tijd voor mijn werk. En dat terwijl hij in dezelfde tijd zich uit de naad werkt.
En zo voel ik me dus, de nietsnut achter de hardwerkende man.
Ik wou dat ik weer trots op mezelf kon zijn. Dat anderen trots op me zijn.
Mijn ex ziet me als hetzelfde. Die vrouw die toch genoeg tijd heeft om alles te regelen.
Niemand ziet dat dit nou juist mijn kwaliteit is. Ik regel een hoop met gemak. Het gaat als vanzelf. Zo gaat dat met moeders denk ik. Maar dat betekent niet dat ik niks doe. Mijn hersens draaien de hele dag op volle toeren. Niet zoals een manager in een bedrijf. Maar wel als een beheerder van een wijkcentrum en een manager van een gezin.
Ik kan er alleen niet trots op zijn en dat doet me verdriet.
Ik heb bewondering voor vrouwen zonder baan. Je moet heel sterk zijn om alleen voor je gezin te zorgen en je daarnaast als vrouw nog te blijven ontwikkelen.
Het wordt tijd dat ik zelf eens iets te ondernemen om trots op te zijn. Ik weet alleen niet zo goed wat een hoe.
En dan deed je ook niet al het andere, terwijl hij achterover leunt.
Als je trots op jezelf wilt worden, dan zal dat pas lukken als je weggaat bij deze man. Hij heeft er namelijk baat bij dat jij je minderwaardig voelt, zodat je harder gaat werken...voor hem.
Wat betreft zelf ondernemen: je zal al een stuk meer tijd en energie hebben als je niet langer een extra persoon om je heen hebt om voor te zorgen/deuren voor te openen, en die gaat lopen knorren als het eten hem niet bevalt.
donderdag 26 november 2020 om 21:39
Ik snap het helemaal, als je allebei evenveel buitenshuis werkt, dat je ook de taken thuis evenredig verdeeld wilt zien. En dat is ook niet meer dan logisch.
Wat ik echter ook vaak zie, is dat vrouwen die een kleine baan hebben, alsnog denken dat hun fulltime werkende man alsnog 50% van het huishouden moet oppakken. Een collega van me kan daar ook over klagen. Die collega werkt 22 uur per week, haar man 40+ uur. Geen kleine kinderen, dus dat is het thema niet. Maar dan alsnog vindt mijn collega dat haar man wel eens wat vaker mag koken, of de was doen, of de badkamer poetsen. En dan denk ik écht: "Waar komt dit vandaan"? Want man of vrouw, als jij 18 uur MINDER buitenshuis werkt dan je partner, heb je toch in feite 18 uur om die badkamer even te doen, te koken, de was op te vouwen, of wat dan ook? Of is het dan de bedoeling dat die 18 uur die je minder werkt, opeens vrije tijd zijn en dat je partner alsnog 50% van de klussen moet oppakken thuis?
Wat ik echter ook vaak zie, is dat vrouwen die een kleine baan hebben, alsnog denken dat hun fulltime werkende man alsnog 50% van het huishouden moet oppakken. Een collega van me kan daar ook over klagen. Die collega werkt 22 uur per week, haar man 40+ uur. Geen kleine kinderen, dus dat is het thema niet. Maar dan alsnog vindt mijn collega dat haar man wel eens wat vaker mag koken, of de was doen, of de badkamer poetsen. En dan denk ik écht: "Waar komt dit vandaan"? Want man of vrouw, als jij 18 uur MINDER buitenshuis werkt dan je partner, heb je toch in feite 18 uur om die badkamer even te doen, te koken, de was op te vouwen, of wat dan ook? Of is het dan de bedoeling dat die 18 uur die je minder werkt, opeens vrije tijd zijn en dat je partner alsnog 50% van de klussen moet oppakken thuis?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 november 2020 om 22:03
Maar wat jij vaak ziet, PJK gaat hier niet op he? TO heeft geen 'klein baantje' maar werkt 30 uur. Slechts 10 uur minder dan haar vriend. En dan wil ze de huishoudelijke taken niet 50-50 verdelen, maar ze zou graag zien dat hij überhaupt wat doet. Uit zichzelf. Want die 10 uur die ze minder werkt, die haalt ze al in met dagelijks koken en de was doen. En ondertussen doet hij dus zo goed als niets in huis.pejeka schreef: ↑26-11-2020 21:39Ik snap het helemaal, als je allebei evenveel buitenshuis werkt, dat je ook de taken thuis evenredig verdeeld wilt zien. En dat is ook niet meer dan logisch.
Wat ik echter ook vaak zie, is dat vrouwen die een kleine baan hebben, alsnog denken dat hun fulltime werkende man alsnog 50% van het huishouden moet oppakken. Een collega van me kan daar ook over klagen. Die collega werkt 22 uur per week, haar man 40+ uur. Geen kleine kinderen, dus dat is het thema niet. Maar dan alsnog vindt mijn collega dat haar man wel eens wat vaker mag koken, of de was doen, of de badkamer poetsen. En dan denk ik écht: "Waar komt dit vandaan"? Want man of vrouw, als jij 18 uur MINDER buitenshuis werkt dan je partner, heb je toch in feite 18 uur om die badkamer even te doen, te koken, de was op te vouwen, of wat dan ook? Of is het dan de bedoeling dat die 18 uur die je minder werkt, opeens vrije tijd zijn en dat je partner alsnog 50% van de klussen moet oppakken thuis?
Dus leuk hoor, wat jij 'vaak ziet', maar daar heeft TO nogal weinig aan, vind je niet?
Later is nu
donderdag 26 november 2020 om 22:07
Koken is 5 uur per week, de was doen 5 minuten (machine vullen, wasmiddel erbij, aanzetten). En tuurlijk mag en moet die vriend dan ook best wat aanpakken. Lijkt me logisch. Wat ik echter wilde duidelijk maken, is dat ook veel vrouwen die stukken minder werken, alsnog vinden dat hun vriend/man minstens de helft mee moet aanpakken thuis. En dat snap ik echt niet.Dreamer schreef: ↑26-11-2020 22:03Maar wat jij vaak ziet, PJK gaat hier niet op he? TO heeft geen 'klein baantje' maar werkt 30 uur. Slechts 10 uur minder dan haar vriend. En dan wil ze de huishoudelijke taken niet 50-50 verdelen, maar ze zou graag zien dat hij überhaupt wat doet. Uit zichzelf. Want die 10 uur die ze minder werkt, die haalt ze al in met dagelijks koken en de was doen. En ondertussen doet hij dus zo goed als niets in huis.
Dus leuk hoor, wat jij 'vaak ziet', maar daar heeft TO nogal weinig aan, vind je niet?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 november 2020 om 22:11
Leuk, maar dat is hier totaal niet aan de orde. Hij kan niet eens zijn sleutels gebruiken bij de deur.pejeka schreef: ↑26-11-2020 21:39Ik snap het helemaal, als je allebei evenveel buitenshuis werkt, dat je ook de taken thuis evenredig verdeeld wilt zien. En dat is ook niet meer dan logisch.
Wat ik echter ook vaak zie, is dat vrouwen die een kleine baan hebben, alsnog denken dat hun fulltime werkende man alsnog 50% van het huishouden moet oppakken. Een collega van me kan daar ook over klagen. Die collega werkt 22 uur per week, haar man 40+ uur. Geen kleine kinderen, dus dat is het thema niet. Maar dan alsnog vindt mijn collega dat haar man wel eens wat vaker mag koken, of de was doen, of de badkamer poetsen. En dan denk ik écht: "Waar komt dit vandaan"? Want man of vrouw, als jij 18 uur MINDER buitenshuis werkt dan je partner, heb je toch in feite 18 uur om die badkamer even te doen, te koken, de was op te vouwen, of wat dan ook? Of is het dan de bedoeling dat die 18 uur die je minder werkt, opeens vrije tijd zijn en dat je partner alsnog 50% van de klussen moet oppakken thuis?
Overigens werkt ze 30 uur per week en verdient ze ongeveer hetzelfde als vriend.
Zo dom zal dat 'baantje' dan ook niet zijn.
Wel een beetje vreemd dat je het hier over een 'kleine baan' hebt, terwijl TO zichzelf al duidelijk minderwaardig voelt over dit thema.
30 uur is nu ook weer niet alsof ze twee midagjes ergens koffie inschenkt.
zonmuis wijzigde dit bericht op 26-11-2020 22:13
13.01% gewijzigd
donderdag 26 november 2020 om 22:12
Ik schrijf dat ze beiden (de vrouwen) ambitieloos zijn als het op carrière maken aan komt.pejeka schreef: ↑26-11-2020 19:36Ik snap niet waarom je die stellen totaal ambitieloos noemt. De man heeft blijkbaar een goedbetaalde baan, dus daar zal hij toch ambitie in gestoken hebben. De vrouw doet andere dingen die ook nuttig zijn, zoals vrijwilligerswerk. Of kan ambitie alleen maar vertaald worden in een betaalde baan waarin je steeds hogerop wilt/moet komen?
Snap je de woordjes ' als het op ... aankomt'? Of was je gewoon gestoptet lezen na het woord ambitieloos?
donderdag 26 november 2020 om 22:13
pejeka schreef: ↑26-11-2020 22:07Koken is 5 uur per week, de was doen 5 minuten (machine vullen, wasmiddel erbij, aanzetten). En tuurlijk mag en moet die vriend dan ook best wat aanpakken. Lijkt me logisch. Wat ik echter wilde duidelijk maken, is dat ook veel vrouwen die stukken minder werken, alsnog vinden dat hun vriend/man minstens de helft mee moet aanpakken thuis. En dat snap ik echt niet.
Nee, jij niet. Dat heb je dan nu weer duidelijk gemaakt Maar als het allemaal zo weinig voorstelt, waarom doen die mannen dan ook niets?
Want je zegt dus gewoon wat de man van TO ook zegt: Wat TO doet stelt niets voor. En ondertussen doet hij het niet, want hij heeft het te druk. Jaja.
Later is nu
donderdag 26 november 2020 om 22:17
Eens. Als het niks voorstelt, kan hij het ook makkelijk doen.Dreamer schreef: ↑26-11-2020 22:13Nee, jij niet. Dat heb je dan nu weer duidelijk gemaakt Maar als het allemaal zo weinig voorstelt, waarom doen die mannen dan ook niets?
Want je zegt dus gewoon wat de man van TO ook zegt: Wat TO doet stelt niets voor. En ondertussen doet hij het niet, want hij heeft het te druk. Jaja.
Maar in dit geval is een sleutel pakken zelfs te veel werk. En koken doet hij niet, maar hij kan wel knorrig worden als hij liever wat anders eet.
Lapzwans.
donderdag 26 november 2020 om 22:18
Maar wat ik bedoelde is dat ambitie op velerlei andere terreinen kan liggen dan carrière in een betaalde baan. Dat maakt de ambitie op zich niet minder waardevol, of minderwaardiger. Ik moet opeens denken aan een mooi gedichtje uit de jaren '70, gesitueerd tijdens het jaarlijkse defilé op Koninginnedag op Soestdijk:
Er liepen weer gehandicapten mee
In het defilé
Kwijl op hun oranje strik.
"Ik zou graag kunnen"
Dacht de koningin
"Wat die verzorgers kunnen,
Maar ach ja, wie ben ik"...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 november 2020 om 22:35
Dat ligt er toch aan hoe ze hebben afgesproken?pejeka schreef: ↑26-11-2020 21:39
Wat ik echter ook vaak zie, is dat vrouwen die een kleine baan hebben, alsnog denken dat hun fulltime werkende man alsnog 50% van het huishouden moet oppakken. Een collega van me kan daar ook over klagen. Die collega werkt 22 uur per week, haar man 40+ uur. Geen kleine kinderen, dus dat is het thema niet. Maar dan alsnog vindt mijn collega dat haar man wel eens wat vaker mag koken, of de was doen, of de badkamer poetsen. En dan denk ik écht: "Waar komt dit vandaan"? Want man of vrouw, als jij 18 uur MINDER buitenshuis werkt dan je partner, heb je toch in feite 18 uur om die badkamer even te doen, te koken, de was op te vouwen, of wat dan ook? Of is het dan de bedoeling dat die 18 uur die je minder werkt, opeens vrije tijd zijn en dat je partner alsnog 50% van de klussen moet oppakken thuis?
donderdag 26 november 2020 om 22:37
Nee, ik heb een was-droogcombinatie. En was ophangen heb ik ook vaak genoeg gedaan, is in 10 minuten gebeurd met een trommel vol.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 november 2020 om 22:38
Sure, en jij denkt dan echt dat dat afgesproken is? Dat een man die 40 uur per week werkt, tegen zijn vrouw die 22 uur per week werkt, zegt: joh, maakt niet uit, laat het huishouden maar lekker liggen tot ik thuis ben, doe ik er nog wel even bij, kan jij die 18 uur die je minder werkt lekker besteden aan je vrije tijd...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 november 2020 om 22:39
donderdag 26 november 2020 om 22:39
Ik zeg dat ik niet weet hoe ze het hebben afgesproken. Jij wel?pejeka schreef: ↑26-11-2020 22:38Sure, en jij denkt dan echt dat dat afgesproken is? Dat een man die 40 uur per week werkt, tegen zijn vrouw die 22 uur per week werkt, zegt: joh, maakt niet uit, laat het huishouden maar lekker liggen tot ik thuis ben, doe ik er nog wel even bij, kan jij die 18 uur die je minder werkt lekker besteden aan je vrije tijd...
donderdag 26 november 2020 om 22:40
Het gaat om het samen zorgen dat het huis netjes is. Dat hij het huis niet als hotel ziet, zijn vrouw niet als de ober, kok of de conciërge.pejeka schreef: ↑26-11-2020 22:07Koken is 5 uur per week, de was doen 5 minuten (machine vullen, wasmiddel erbij, aanzetten). En tuurlijk mag en moet die vriend dan ook best wat aanpakken. Lijkt me logisch. Wat ik echter wilde duidelijk maken, is dat ook veel vrouwen die stukken minder werken, alsnog vinden dat hun vriend/man minstens de helft mee moet aanpakken thuis. En dat snap ik echt niet.
Samen zorg je ervoor dat het leuk leven is.
Zodra je de ander maar voor lief neemt en niet het fatsoen meer kan opbrengen je partner normaal te woord te staan dan is het einde zoek.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 26 november 2020 om 22:43
Normale communicatie hoort in elke relatie, maar dat staat los van de verdeling van de taken. Maar ik blijf erbij dat als de ene partner 20 uur werkt en de andere 40 uur, ik het gewoon normaal vindt dat degene die 20 uur werkt buitenshuis thuis het merendeel van de taken oppakt.Doreia* schreef: ↑26-11-2020 22:40Het gaat om het samen zorgen dat het huis netjes is. Dat hij het huis niet als hotel ziet, zijn vrouw niet als de ober, kok of de conciërge.
Samen zorg je ervoor dat het leuk leven is.
Zodra je de ander maar voor lief neemt en niet het fatsoen meer kan opbrengen je partner normaal te woord te staan dan is het einde zoek.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 november 2020 om 22:50
Kortom, je kan niet lezen. Ik ga het even mansplainen aan je:pejeka schreef: ↑26-11-2020 22:18Maar wat ik bedoelde is dat ambitie op velerlei andere terreinen kan liggen dan carrière in een betaalde baan. Dat maakt de ambitie op zich niet minder waardevol, of minderwaardiger. Ik moet opeens denken aan een mooi gedichtje uit de jaren '70, gesitueerd tijdens het jaarlijkse defilé op Koninginnedag op Soestdijk:
Er liepen weer gehandicapten mee
In het defilé
Kwijl op hun oranje strik.
"Ik zou graag kunnen"
Dacht de koningin
"Wat die verzorgers kunnen,
Maar ach ja, wie ben ik"...
Ik benoem expliciet dat ze op het gebied van carrière maken geen ambitie hebben.
Impliciet geef ik daar mee aan dat ze dat op andere gebieden wellicht wel hebben en geef ik impliciet aan dat ik snap dat je op meerdere gebieden ambities kunt hebben.
Maar jij weigert het te snappen. Of wilde je graag ergens een punt over maken?
donderdag 26 november 2020 om 22:57
Dat ontbreekt hier volkomen. En dat is hier de kern van het probleem. Hij laadt de klussen op haar rug, als vanzelfsprekend. Zonder overleg, toekomst perspectief en met het nodige commentaar op haar leven.pejeka schreef: ↑26-11-2020 22:43Normale communicatie hoort in elke relatie, maar dat staat los van de verdeling van de taken. Maar ik blijf erbij dat als de ene partner 20 uur werkt en de andere 40 uur, ik het gewoon normaal vindt dat degene die 20 uur werkt buitenshuis thuis het merendeel van de taken oppakt.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 27 november 2020 om 07:30
Of in de droger doen, opvouwen. Met kinderen erbij is er sowieso veel meer was da met 2 volwassenen. Zeker als er dan ook nog gesport wordt.
Later is nu
vrijdag 27 november 2020 om 09:11
Ik mocht willen dat de was hier 5 minuten werk is. 4 personen, 2 pubers die veel sporten. Met sorteren, in de machine stoppen, in de droger en deels ophangen en daarna opvouwen, ben ik echt wel langer dan 5 minuten per was bezig.
Dus als je gaat beweren dat het 5 minuten is, dan gooi je of alles blind bij elkaar en was je maar 4 dingen per keer ofzo, of je doet het nooit.
Dus als je gaat beweren dat het 5 minuten is, dan gooi je of alles blind bij elkaar en was je maar 4 dingen per keer ofzo, of je doet het nooit.
vrijdag 27 november 2020 om 09:24
Opvouwen en strijken hoort blijkbaar ook niet bij "de was". En menu verzinnen, boodschappen doen en opruimen hoort niet bij koken. Ja, zo kan ik het huishouden ook in 6 uurtjes per week proppen.
vrijdag 27 november 2020 om 09:34
Ja dan zou mij dat ook wel lukken.nerdopviva schreef: ↑27-11-2020 09:24Opvouwen en strijken hoort blijkbaar ook niet bij "de was". En menu verzinnen, boodschappen doen en opruimen hoort niet bij koken. Ja, zo kan ik het huishouden ook in 6 uurtjes per week proppen.
Het meeste werk is ophangen, droger, opvouwen, inruimen. En dan strijk ik nog niet eens...
vrijdag 27 november 2020 om 10:16
pejeka schreef: ↑26-11-2020 22:07Koken is 5 uur per week, de was doen 5 minuten (machine vullen, wasmiddel erbij, aanzetten). En tuurlijk mag en moet die vriend dan ook best wat aanpakken. Lijkt me logisch. Wat ik echter wilde duidelijk maken, is dat ook veel vrouwen die stukken minder werken, alsnog vinden dat hun vriend/man minstens de helft mee moet aanpakken thuis. En dat snap ik echt niet.
Koken 5 uur per week?
Springt het bij jou vanzelf de pan in en uit?
Bij koken reken ik ook het halen van de producten, het voorbereiden, de bereiding en de afwas. Dat is bij mij wel wat meer dan 5 uur per week.
En de was 5 minuten?? Droogt, vouwt en strijkt het zichzelf bij jou??
