Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 om 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
woensdag 25 november 2020 om 13:11
Luci_Mster2 schreef: ↑25-11-2020 07:47Waarom zou je dat willen?
gewoon huisvrouw zou kunnen zijn met een baantje waar ik niets voor hoef te doen Er is nog meer hoor.
En het is maar wat je goed komen vindt. Vrees dat jouw lat erg ligt.
Ze mag natuurlijk helemaal zelf bepalen hoe hoog of laag ze haar lat legt.
Ik denk overigens dat bij veel vrouwen de druk van het presteren of het moeten voldoen aan een bepaald beeld,, voornamelijk opgelegd wordt door hun mede soortgenoten.. de vrouwen!
Ik ben bijvoorbeeld fulltime thuis geweest tot mijn jongste naar school ging.
Ik kan me oprecht niet herinneren dat ik daar ooit een neerbuigende blik of opmerking op heb gekregen van een man..
Van vrouwen daarentegen...
woensdag 25 november 2020 om 13:23
Dat ontkent helemaal niemand. Maar doe het gewoon samen.
Honey, you should see me in a crown
woensdag 25 november 2020 om 13:25
Tsja nou veel geluk verder dan maar he.Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 20:57Ik heb hier wel een gesprek gehad. Hij wil wel een gedeeld huishouden maar weet niet waar hij de tijd vandaan moet halen. Ik moet geduld hebben tot hij klaar is met zijn studie.
Ik geloof niet dat er dan iets verandert. Hij kijkt er naar uit om na zijn studie weer in de garage te gaan hobbyen.
Hij zegt dat ik toe ben aan vakantie. Ja, dat klopt maar hoe helpt me dat nu dan? Zijn antwoord: "je vindt dus dat ik niks doe?". Zucht, ja, hij doet heel veel maar niets in de huishouding.
Voor nu heeft hij het eten klaar gemaakt toen hij in 19 uur thuis kwam en de komende 2 avonden zit ik bij vrienden. Dan regelt hij zijn eigen eten ipv dat hij met honger naar school gaat, daar 2 marsen naar binnen werkt en wacht tot ik om 21 uur zijn eten klaar heb staan als hij thuis komt.
Hij is dan ook echt dankbaar.
Ik denk niet dat er wat gaat veranderen. Ja, voor een paar dagen. Daarna is het weer terug bij af. Het is mijn eigen schuld. Ik wil hem niet kwijt.
Ondanks alles geeft hij me nog dagelijks vlindertjes (op de afgelopen dagen na). Hij hoeft me maar aan te kijken met zijn verliefde puppy oogjes, zegt dat ik zo mooi ben en ik sta weer met knikkende knieën te giechelen als een klein meisje. Wie weet hoort dat niet bij de liefde op je 43ste en ben ik gek. Maar ik geniet er zo van.
Maar soms is de prijs die ik betaal voor die knikkende knieën te hoog.
Honey, you should see me in a crown
woensdag 25 november 2020 om 14:55
en dat geldt beide kanten opPindakaasjes schreef: ↑25-11-2020 13:11
Ik ben bijvoorbeeld fulltime thuis geweest tot mijn jongste naar school ging.
Ik kan me oprecht niet herinneren dat ik daar ooit een neerbuigende blik of opmerking op heb gekregen van een man..
Van vrouwen daarentegen...
Fulltime werkende vrouwen krijgen ook vooral gezeik van andere vrouwen. Het uit je leven bannen van dat soort types, geeft al veel rust
woensdag 25 november 2020 om 16:10
Vrouwen kunnen best wel zeuren op elkaar ja.
Ik noem mezelf huisvrouw omdat dat denk ik in mijn beleving het meest zinnige is dat ik doe en omdat het huishouden op mijn schouders ligt.
30 uur werk en 15 uur huishouden ofzo. En zo kom ik op ongeveer net zoveel uren als mijn partner. Ik denk dat alleen niet gezien wordt hoe een verantwoordelijkheid voor een gezin 24 uur per dag door gaat.
Ik noem mezelf huisvrouw omdat dat denk ik in mijn beleving het meest zinnige is dat ik doe en omdat het huishouden op mijn schouders ligt.
30 uur werk en 15 uur huishouden ofzo. En zo kom ik op ongeveer net zoveel uren als mijn partner. Ik denk dat alleen niet gezien wordt hoe een verantwoordelijkheid voor een gezin 24 uur per dag door gaat.
woensdag 25 november 2020 om 16:14
Je kan je geest prima verruimen als huisvrouw hoor. Ik ga echt niet beweren dat je alleen met een drukke baan je geest goed gebruikt. Sterker nog, de mensen die alleen maar werken zijn net zo goed geestelijk lui, want ze doen er maar één ding mee.
Maar je zin over een makkelijk baantje willen waarbij je vooral privé dingen kunt doen onder werktijd, die komt op mij geestelijk lui over.
Maar je zin over een makkelijk baantje willen waarbij je vooral privé dingen kunt doen onder werktijd, die komt op mij geestelijk lui over.
woensdag 25 november 2020 om 16:34
Echt joh, ik heb niet eens betaald werk maar noem mijzelf absoluut geen huisvrouw. Sommigen zullen het vast zo zien en dat zal wel zo zijn dan maar zo ervaar ik het niet.
woensdag 25 november 2020 om 16:42
Dat noemen ze de derde shift.Pantera88 schreef: ↑25-11-2020 16:10Vrouwen kunnen best wel zeuren op elkaar ja.
Ik noem mezelf huisvrouw omdat dat denk ik in mijn beleving het meest zinnige is dat ik doe en omdat het huishouden op mijn schouders ligt.
30 uur werk en 15 uur huishouden ofzo. En zo kom ik op ongeveer net zoveel uren als mijn partner. Ik denk dat alleen niet gezien wordt hoe een verantwoordelijkheid voor een gezin 24 uur per dag door gaat.
Zorgen dat alles voorbereid is, de tandarts en de kapper en de cv ketel onderhoud is ingepland, de eigen bijdrage school is betaald, er een knutsel is voor Sinterklaas volgende week... enzovoort enzovoort.
Maar daar ben JIJ ook debet aan. Ook JIJ hebt deze situatie laten ontstaan. En nu is het tijd om dat per 1 januari 2021 te wijzigen naar een meer in balans verdeling.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 25 november 2020 om 17:50
Doreia* schreef: ↑25-11-2020 16:42Dat noemen ze de derde shift.
Zorgen dat alles voorbereid is, de tandarts en de kapper en de cv ketel onderhoud is ingepland, de eigen bijdrage school is betaald, er een knutsel is voor Sinterklaas volgende week... enzovoort enzovoort.
Maar daar ben JIJ ook debet aan. Ook JIJ hebt deze situatie laten ontstaan. En nu is het tijd om dat per 1 januari 2021 te wijzigen naar een meer in balans verdeling.
Nou ja, het zijn niet zijn kinderen hè, niet zo gek dat hij zich niet bemoeit met de tandarts, kapper, bijdrage school en knutselwerkjes. Dat zijn primair toch zaken tussen de ouders.
Verder maakt het niet uit wat je tegen TO zegt, de seks en het laten opvullen van het gat aan eigenwaarde is het belangrijkste.
woensdag 25 november 2020 om 17:55
Je spreekt jezelf tegen. Je doet niet maar 15 uur huishouden als een gezin 24 uur per dag doorgaat.Pantera88 schreef: ↑25-11-2020 16:10Vrouwen kunnen best wel zeuren op elkaar ja.
Ik noem mezelf huisvrouw omdat dat denk ik in mijn beleving het meest zinnige is dat ik doe en omdat het huishouden op mijn schouders ligt.
30 uur werk en 15 uur huishouden ofzo. En zo kom ik op ongeveer net zoveel uren als mijn partner. Ik denk dat alleen niet gezien wordt hoe een verantwoordelijkheid voor een gezin 24 uur per dag door gaat.
Als het allemaal zo makkelijk was, dan deed hij wel iets.
Als je zo'n luizebaan had en hij zoiets belangrijks deed, dan verdiende je niet evenveel als hem met minder uren werken.
Het komt op mij over alsof je structureel jezelf heel erg onderschat.
Ik zou je professionele hulp adviseren om sterker in je schoenen te gaan staan en jezelf meer op waarde te schatten, ook in belang van je kinderen.
Hierover op het forum doorgaan zet, zoals wel duidelijk is, weinig zoden aan de dijk.
woensdag 25 november 2020 om 22:48
Ik heb best wel therapie gehad in mijn leven voor mijn eigenwaarde. Valt niet mee om het om te draaien.
Mijn eigenwaarde steeg in de tijd dat ik alleenstaand moeder was. Toen was ik die vrouw die het zo goed voor elkaar had. Financieel genoeg om mijn kinderen een goed leven te geven. Geduld en liefde om iedereen uit te delen. Vriendinnen waren soms jaloers hoe ik het voor elkaar had.
Maar sinds wij een huis hebben gekocht ben ik die vrouw achter de man. De man die zo hard werkt, klust aan ons huis, en dan ook nog 2 avonden studeert (zonder moeite).
Mijn vriend benadrukt me regelmatig hoe makkelijk ik het heb. Ik kan privé dingen regelen tijdens mijn werk en verveel me en heb genoeg tijd voor mijn werk. En dat terwijl hij in dezelfde tijd zich uit de naad werkt.
En zo voel ik me dus, de nietsnut achter de hardwerkende man.
Ik wou dat ik weer trots op mezelf kon zijn. Dat anderen trots op me zijn.
Mijn ex ziet me als hetzelfde. Die vrouw die toch genoeg tijd heeft om alles te regelen.
Niemand ziet dat dit nou juist mijn kwaliteit is. Ik regel een hoop met gemak. Het gaat als vanzelf. Zo gaat dat met moeders denk ik. Maar dat betekent niet dat ik niks doe. Mijn hersens draaien de hele dag op volle toeren. Niet zoals een manager in een bedrijf. Maar wel als een beheerder van een wijkcentrum en een manager van een gezin.
Ik kan er alleen niet trots op zijn en dat doet me verdriet.
Ik heb bewondering voor vrouwen zonder baan. Je moet heel sterk zijn om alleen voor je gezin te zorgen en je daarnaast als vrouw nog te blijven ontwikkelen.
Het wordt tijd dat ik zelf eens iets te ondernemen om trots op te zijn. Ik weet alleen niet zo goed wat een hoe.
Mijn eigenwaarde steeg in de tijd dat ik alleenstaand moeder was. Toen was ik die vrouw die het zo goed voor elkaar had. Financieel genoeg om mijn kinderen een goed leven te geven. Geduld en liefde om iedereen uit te delen. Vriendinnen waren soms jaloers hoe ik het voor elkaar had.
Maar sinds wij een huis hebben gekocht ben ik die vrouw achter de man. De man die zo hard werkt, klust aan ons huis, en dan ook nog 2 avonden studeert (zonder moeite).
Mijn vriend benadrukt me regelmatig hoe makkelijk ik het heb. Ik kan privé dingen regelen tijdens mijn werk en verveel me en heb genoeg tijd voor mijn werk. En dat terwijl hij in dezelfde tijd zich uit de naad werkt.
En zo voel ik me dus, de nietsnut achter de hardwerkende man.
Ik wou dat ik weer trots op mezelf kon zijn. Dat anderen trots op me zijn.
Mijn ex ziet me als hetzelfde. Die vrouw die toch genoeg tijd heeft om alles te regelen.
Niemand ziet dat dit nou juist mijn kwaliteit is. Ik regel een hoop met gemak. Het gaat als vanzelf. Zo gaat dat met moeders denk ik. Maar dat betekent niet dat ik niks doe. Mijn hersens draaien de hele dag op volle toeren. Niet zoals een manager in een bedrijf. Maar wel als een beheerder van een wijkcentrum en een manager van een gezin.
Ik kan er alleen niet trots op zijn en dat doet me verdriet.
Ik heb bewondering voor vrouwen zonder baan. Je moet heel sterk zijn om alleen voor je gezin te zorgen en je daarnaast als vrouw nog te blijven ontwikkelen.
Het wordt tijd dat ik zelf eens iets te ondernemen om trots op te zijn. Ik weet alleen niet zo goed wat een hoe.
woensdag 25 november 2020 om 23:09
Je maakt 1 gigantische denkfout....
Toen jij alleenstaande was, het goed voor elkaar had, jezelf op nummer 1 zette was je blij en gelukkig.
Hoe heb je jezelf zo terug kunnen zetten in een kleine ondergeschikte, terug in je hok rol?
Wat heeft deze man precies met jouw eigenwaarde gedaan? Waar heeft hij dat verstopt? Pak het terug! Waarom zou je voor minder settelen? Waarom ga je hiermee akkoord? Waarom geloof je wat hij zegt? Waarom luister je niet meer naar hem?
Toen jij alleenstaande was, het goed voor elkaar had, jezelf op nummer 1 zette was je blij en gelukkig.
Hoe heb je jezelf zo terug kunnen zetten in een kleine ondergeschikte, terug in je hok rol?
Wat heeft deze man precies met jouw eigenwaarde gedaan? Waar heeft hij dat verstopt? Pak het terug! Waarom zou je voor minder settelen? Waarom ga je hiermee akkoord? Waarom geloof je wat hij zegt? Waarom luister je niet meer naar hem?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 25 november 2020 om 23:37
Jij bent nog net zoveel waard als toen je alleenstaande moeder was. Exact hetzelfde. De enige fout die je maakt, is luisteren naar mensen die jou door hun eigen onzekerheid! Klein proberen te maken.
Want wat voor een sukkel is jouw vent eigenlijk, dat ie zoveel meer moet werken voor minder geld?
Zie je dan niet dat hij jou een rotgevoel over je baantje waartussendoor je zoveel kunt regelen, probeert te geven, omdat hij jaloers is?
Waarom zou hij niet apetrots op je zijn omdat je 30 uur werkt voor een flink salaris?
Waarom waardeer je jezelf zo af? Baantje, doet niet zoveel, kan veel tussendoor doen?
Hoe kun je het ook noemen: Ik heb een verantwoordelijke baan, een flink aantal uren met het bijbehorende flinke salaris en daarbij ben ik zo goed in mijn werk dat ik tussendoor ook nog andere organisatorische zaken kan regelen! Ja, ik ben organisatorisch bijzonder sterk.
Wedden dat alleen een echte l*l dan nog wat durft te zeggen.
Want zijn baan, zijn studie, zijn tijd, alles is belangrijker. Terwijl jouw baan, jouw organisatie zorgt dat jullie gezin draait. Wie is er onmisbaar?
Wie vindt zichzelf onmisbaar?
Het zijn niet dezelfde mensen he.
Want wat voor een sukkel is jouw vent eigenlijk, dat ie zoveel meer moet werken voor minder geld?
Zie je dan niet dat hij jou een rotgevoel over je baantje waartussendoor je zoveel kunt regelen, probeert te geven, omdat hij jaloers is?
Waarom zou hij niet apetrots op je zijn omdat je 30 uur werkt voor een flink salaris?
Waarom waardeer je jezelf zo af? Baantje, doet niet zoveel, kan veel tussendoor doen?
Hoe kun je het ook noemen: Ik heb een verantwoordelijke baan, een flink aantal uren met het bijbehorende flinke salaris en daarbij ben ik zo goed in mijn werk dat ik tussendoor ook nog andere organisatorische zaken kan regelen! Ja, ik ben organisatorisch bijzonder sterk.
Wedden dat alleen een echte l*l dan nog wat durft te zeggen.
Want zijn baan, zijn studie, zijn tijd, alles is belangrijker. Terwijl jouw baan, jouw organisatie zorgt dat jullie gezin draait. Wie is er onmisbaar?
Wie vindt zichzelf onmisbaar?
Het zijn niet dezelfde mensen he.
woensdag 25 november 2020 om 23:57
Dank je! Heel lief.Bloem1970 schreef: ↑25-11-2020 23:37Jij bent nog net zoveel waard als toen je alleenstaande moeder was. Exact hetzelfde. De enige fout die je maakt, is luisteren naar mensen die jou door hun eigen onzekerheid! Klein proberen te maken.
Want wat voor een sukkel is jouw vent eigenlijk, dat ie zoveel meer moet werken voor minder geld?
Zie je dan niet dat hij jou een rotgevoel over je baantje waartussendoor je zoveel kunt regelen, probeert te geven, omdat hij jaloers is?
Waarom zou hij niet apetrots op je zijn omdat je 30 uur werkt voor een flink salaris?
Waarom waardeer je jezelf zo af? Baantje, doet niet zoveel, kan veel tussendoor doen?
Hoe kun je het ook noemen: Ik heb een verantwoordelijke baan, een flink aantal uren met het bijbehorende flinke salaris en daarbij ben ik zo goed in mijn werk dat ik tussendoor ook nog andere organisatorische zaken kan regelen! Ja, ik ben organisatorisch bijzonder sterk.
Wedden dat alleen een echte l*l dan nog wat durft te zeggen.
Want zijn baan, zijn studie, zijn tijd, alles is belangrijker. Terwijl jouw baan, jouw organisatie zorgt dat jullie gezin draait. Wie is er onmisbaar?
Wie vindt zichzelf onmisbaar?
Het zijn niet dezelfde mensen he.
Mijn vriend kan echt een schatje zijn. Komt vandaag thuis met een hele mooie ring. Maar eigenlijk wil ik hem ondankbaar in zijn gezicht gooien. Zo makkelijk kom je er niet vanaf!
Van de week zei ik dat ik er zo een moeite mee hem dat het hele gezin op mijn schouders rust. Antwoord: "don't flatter yourself ". Huh?
Ik denk dat dat jaloers wel een beetje waar is. Hij werkt erg hard. En eigenlijk pakt hij alles van de baas aan om zichzelf toch op een positie te zetten dat gelijkwaardig is aan mijn positie. Ik verdien hetzelfde geld en kan nog geregeld op mijn kont mijn eigen tijd indelen. Dat doet best zeer aan zijn ego.
Maar zucht, dat ego van hem koop ik weinig voor. Ik ben trots op hem wat hij ook doet. Hij is heel goed in wat hij doet. Maar moet ik dat dan elke dag weer te horen krijgen? Zucht.
donderdag 26 november 2020 om 00:01
donderdag 26 november 2020 om 06:17
Deze week doe ik niets. Tenminste... ik zorg voor mezelf. Verder doe ik niets. Tot nu toe is de uitwerking:
A. Mijn vriend eet alleen fruit van zijn werk en wat er verder nog in de kast ligt (chocolade).
B. De wasmand puilt uit. Ik ga vandaag alleen wassen wat van mij is en de kinderen.
Maar zo leefde hij ook in de korte tijd dat hij op zichzelf woonde. Hij ging pas wassen als hij geen onderbroeken meer had. En als hij honger had reed hij naar de supermarkt (als hij tijd had) en haalde hij voor dat moment te eten.
Het wordt heel moelijk maar de enige manier om hem duidelijk te maken hoe belangrijk mijn werk is hier in huis is door alles te laten vallen. Post maak ik niet meer open, rekeningen zullen opstapelen, wasgoed overal, rommel, niets meer te eten, ik laat ook gewoon al mijn gereedschap slingeren enz.
Ik weet alleen nog niet wat ik ga doen als de kinderen er weer zijn. Die verdienen een normaal leven.
A. Mijn vriend eet alleen fruit van zijn werk en wat er verder nog in de kast ligt (chocolade).
B. De wasmand puilt uit. Ik ga vandaag alleen wassen wat van mij is en de kinderen.
Maar zo leefde hij ook in de korte tijd dat hij op zichzelf woonde. Hij ging pas wassen als hij geen onderbroeken meer had. En als hij honger had reed hij naar de supermarkt (als hij tijd had) en haalde hij voor dat moment te eten.
Het wordt heel moelijk maar de enige manier om hem duidelijk te maken hoe belangrijk mijn werk is hier in huis is door alles te laten vallen. Post maak ik niet meer open, rekeningen zullen opstapelen, wasgoed overal, rommel, niets meer te eten, ik laat ook gewoon al mijn gereedschap slingeren enz.
Ik weet alleen nog niet wat ik ga doen als de kinderen er weer zijn. Die verdienen een normaal leven.
donderdag 26 november 2020 om 06:44
Mijn man is er juist trots op dat ik een tijd meer heb verdiend dan hem, met veel minder uren werk.Pantera88 schreef: ↑25-11-2020 23:57Dank je! Heel lief.
Mijn vriend kan echt een schatje zijn. Komt vandaag thuis met een hele mooie ring. Maar eigenlijk wil ik hem ondankbaar in zijn gezicht gooien. Zo makkelijk kom je er niet vanaf!
Van de week zei ik dat ik er zo een moeite mee hem dat het hele gezin op mijn schouders rust. Antwoord: "don't flatter yourself ". Huh?
Ik denk dat dat jaloers wel een beetje waar is. Hij werkt erg hard. En eigenlijk pakt hij alles van de baas aan om zichzelf toch op een positie te zetten dat gelijkwaardig is aan mijn positie. Ik verdien hetzelfde geld en kan nog geregeld op mijn kont mijn eigen tijd indelen. Dat doet best zeer aan zijn ego.
Maar zucht, dat ego van hem koop ik weinig voor. Ik ben trots op hem wat hij ook doet. Hij is heel goed in wat hij doet. Maar moet ik dat dan elke dag weer te horen krijgen? Zucht.
Daar heb ik voor gestudeerd en dat weet hij.
Ik vind zijn gebrek aan eigenwaarde en hoe hij dat afstraalt naar jou een gesprek waard.
Hij waardeert zijn eigen prestaties enorm en doet jouw prestaties af als 'minder'. Daar moet hij mee ophouden, want hij profiteert wel van jouw harde werk en heeft nog eisen ook.
Met zijn deur openmaken als hij thuiskomt.
Ik denk dat je er wel uit kan komen met hem maar dat je daarbij wel op je strepen moet staan.
Mijn man heeft ook weleens een minder leuk grapje gemaakt over mijn werk en salaris en vergelijking met dat van hem, hij had het toen over mazzel. Daar ben ik toen met hem over in gesprek gegaan.
Ik wil dat soort denkbeelden niet in mijn huis, zo'n geintje komt toch ergens vandaan. Was dus inderdaad een beetje jaloezie en hij vertelde toen ook hoe hij erin zat.
Geen halszaak maar het lijkt bij jullie scheef te zijn gegroeid.
Je moet mensen leren hoe je behandeld wil worden, en dit is er een mooi voorbeeld van.
Jullie relatie lijkt gelukkig gebaseerd te zijn op andere zaken dan jij sloven en hij het prinsje, je hebt een macho te pakken maar zo te horen wel eentje die jou gelukkig wil maken.
donderdag 26 november 2020 om 07:42
Kijk, dat bedoel ik. Ben blij dat ik nog bij iemand goed overgekomen ben. Klopt, hij houdt zielsveel van me. Komt met een ring omdat hij bang is me kwijt te raken. Vraagt wat hij kan doen om mijn verdriet te verzachten enz. Maar hij snapt echt geen reet van mijn verdriet. Het enige dat hij hoeft te doen is de was oppakken! Maar ik kan praten als brugman, ik kom niet over.Surebaby schreef: ↑26-11-2020 06:44Mijn man is er juist trots op dat ik een tijd meer heb verdiend dan hem, met veel minder uren werk.
Daar heb ik voor gestudeerd en dat weet hij.
Ik vind zijn gebrek aan eigenwaarde en hoe hij dat afstraalt naar jou een gesprek waard.
Hij waardeert zijn eigen prestaties enorm en doet jouw prestaties af als 'minder'. Daar moet hij mee ophouden, want hij profiteert wel van jouw harde werk en heeft nog eisen ook.
Met zijn deur openmaken als hij thuiskomt.
Ik denk dat je er wel uit kan komen met hem maar dat je daarbij wel op je strepen moet staan.
Mijn man heeft ook weleens een minder leuk grapje gemaakt over mijn werk en salaris en vergelijking met dat van hem, hij had het toen over mazzel. Daar ben ik toen met hem over in gesprek gegaan.
Ik wil dat soort denkbeelden niet in mijn huis, zo'n geintje komt toch ergens vandaan. Was dus inderdaad een beetje jaloezie en hij vertelde toen ook hoe hij erin zat.
Geen halszaak maar het lijkt bij jullie scheef te zijn gegroeid.
Je moet mensen leren hoe je behandeld wil worden, en dit is er een mooi voorbeeld van.
Jullie relatie lijkt gelukkig gebaseerd te zijn op andere zaken dan jij sloven en hij het prinsje, je hebt een macho te pakken maar zo te horen wel eentje die jou gelukkig wil maken.
Hij lijkt de hele dag maar bezig te zijn met 1 ding: beter en beter worden zodat hij het gezin kan onderhouden. Maakt hem echt niet uit wat ik doe. Al zou ik de hele dag op de bank zitten. Maar hij wil zich echt het mannetje voelen. Ondanks zijn jonge leeftijd is hij echt enorm ouderwets. En ik heb geprobeerd hem dat ouderwetse leven te geven. Maar ik word gewoon niet gelukkig van dat 50er jaren huisvrouw leven. Tenminste, niet als er geen waardering voor is.
Ik ben altijd bezig, ik verzin wel wat om te doen. Maar ben niet echt bezig met hard werken voor een baas. En dat is alles wat hij kent.
Ik weet op dit moment gewoon even niet of het gaat werken. Ik heb regelmatig geprobeerd schema's te maken en taken te verdelen. Maar na een week versloft het weer. En dan moet ik weer vragen of hij iets wil doen.
Hij voelt zich op dit moment alleen in de verdediging. "Je doet het steeds overkomen alsof ik niets doe ". Zucht, hij doet veel maar neemt totaal geen verantwoordelijkheid voor thuis.
En daarbij geen idee wat het überhaupt inhoudt. Hij denkt dat ik nog steeds thuis zit de hele dag. Echt totaal geen idee. En wat ik ook zeg, het lijkt niet door te dringen. Het enige dat hij ziet is dat als hij de deur uit gaat ben ik nog in bed en als hij thuis komt ben ik weer thuis en is alles geregeld.
Maar nu ligt zijn schone was van afgelopen weekend opgevouwen boven op zolder en ik voel me toch schuldig. Ik had terwijl ik hier zit te typen ook gewoon even zijn was kunnen vouwen, zucht.
donderdag 26 november 2020 om 08:16
Pantera, door nu te stoppen met jou aandeel, maar ZONDER hen te melden wat je nu verwacht ( waardering voor wat je allemaal doet) krijg je zo alleen maar ruzie en gezeik en niet het door jou beoogde effect.
Hij kan niet ruiken dat hij nu opeens het huishouden moet doen natuurlijk! Daar moet je eerst overleggen.
Hij kan niet ruiken dat hij nu opeens het huishouden moet doen natuurlijk! Daar moet je eerst overleggen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 26 november 2020 om 08:34
Dat heb ik hem afgelopen zaterdag gezegd. Ik heb een groot gedeelte van de middag huilend rond gelopen. Was het zo zat. Heb toen gevraagd om hulp. Gevraagd of hij de komende week het huishouden op zich wou nemen. Ook apart genoemd wat daar onder verstaan wordt.
Later voelde ik me zo schuldig dat ik gezegd heb "zorg in ieder geval een week voor jezelf". Nou ja, dat doet hij nu ook denk ik.
Later voelde ik me zo schuldig dat ik gezegd heb "zorg in ieder geval een week voor jezelf". Nou ja, dat doet hij nu ook denk ik.
donderdag 26 november 2020 om 08:50
Goed, dan is het afgesproken.Pantera88 schreef: ↑26-11-2020 08:34Dat heb ik hem afgelopen zaterdag gezegd. Ik heb een groot gedeelte van de middag huilend rond gelopen. Was het zo zat. Heb toen gevraagd om hulp. Gevraagd of hij de komende week het huishouden op zich wou nemen. Ook apart genoemd wat daar onder verstaan wordt.
Later voelde ik me zo schuldig dat ik gezegd heb "zorg in ieder geval een week voor jezelf". Nou ja, dat doet hij nu ook denk ik.
En dan weet je ook wat je aan hem hebt. Die korte tijd dat hij op zichzelf woonde en daar zijn huishouden regelde, is de graadmeter geweest. Aan jou om nog een keer een vólwassen gesprek sámen te voeren over de taken in huis, maar als dat niet lukt, moet je je afvragen of je niet beter af was zonder hem.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 26 november 2020 om 08:50
donderdag 26 november 2020 om 09:07
donderdag 26 november 2020 om 09:15
Ik ben ook wel een beetje sneu. Met bijna 3 hbo diploma's (de derde niet afgemaakt) op mijn naam. Als ze op school vragen aan mijn zoon wat mama doet voor een beroep is het antwoord "schoonmaakster", whaha. En ze zijn apetrots op papa met zijn mooie bedrijf waar hij 60 uur in de week voor werkt. Wat hij kan doen omdat ik alles voor de kinderen doe.
Maar goed, ik moet uit mijn zelfmedelijden modus. Ik heb het allemaal zelf gedaan. Daarna gaat er ben ik bang niets veranderen en pak ik gewoon alles weer zonder mokken op. En eens in de zoveel tijd ben ik het weer even zat.
Maar ik ga echt weer proberen met taakverdeling te werken. Ik moet gewoon wat langer vol houden.
Maar goed, ik moet uit mijn zelfmedelijden modus. Ik heb het allemaal zelf gedaan. Daarna gaat er ben ik bang niets veranderen en pak ik gewoon alles weer zonder mokken op. En eens in de zoveel tijd ben ik het weer even zat.
Maar ik ga echt weer proberen met taakverdeling te werken. Ik moet gewoon wat langer vol houden.
