Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 om 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
dinsdag 24 november 2020 om 22:04
Behalve die leuke vriend van TO. Die heeft het voor elkaar gekregen alleen maar te doen wat hij leuk vindt en de rest bij haar te parkeren.
woensdag 25 november 2020 om 00:14
Herkenbaarpejeka schreef: ↑24-11-2020 19:41Wat ik nooit heb begrepen, is wat er zo denigrerend of onbevredigend aan is om gewoon te zorgen dat je huis, in alle opzichten, een opgeruimde en schone plaats is voor je gezin om in te wonen, te relaxen, ervan te genieten, zich te ontspannen, enz. En begrijp me goed, maakt niet uit of er een man of vrouw voor zorgt, is me om het even en moet iedereen zelf binnen de eigen relatie maar bepalen. Maar wat ik gewoon NIET snap is dat het minderwaardiger zou zijn te zorgen voor schone frisse bedden en een schoongemaakte huiskamer, dan voor het uittikken van een memo op een kantoor waar je als kantoorbediende zit.
Wanneer ik zeg dat ik geen hekel aan het huishouden heb, kan genieten van een mooie en opgeruimde woonkamer, lekker eten in de pan of het beddengoed dat fris aan de lijn wappert... dan krijg ik geregeld van die blikken of dat toontje van: "ach gut kind, heb je verder geen leven of kwaliteiten?"
Jammer vind ik dat.
woensdag 25 november 2020 om 06:50
Nou, inderdaad! Ik wou dat ik me gewoon geen reet kon aantrekken van de rest van de wereld en gewoon huisvrouw zou kunnen zijn met een baantje waar ik niets voor hoef te doen. Maar ik kan het toch niet zo goed helpen te luisteren naar de stemmetjes in mijn hoofd die zeggen dat het nooit goed genoeg is.Pindakaasjes schreef: ↑25-11-2020 00:14Herkenbaar
Wanneer ik zeg dat ik geen hekel aan het huishouden heb, kan genieten van een mooie en opgeruimde woonkamer, lekker eten in de pan of het beddengoed dat fris aan de lijn wappert... dan krijg ik geregeld van die blikken of dat toontje van: "ach gut kind, heb je verder geen leven of kwaliteiten?"
Jammer vind ik dat.
Mijn vader die teleurgesteld is dat ik geen universiteit ben gaan doen (en nu zelfs van hbo gezakt ben naar mbo plus). Ik kon het wel maar had er gewoon geen zin in.
Ik geniet van met mijn handen werken. De buitenboel schilderen, een trap bekleden met laminaat, een fiets opknappen. Dan voel ik me echt trots op mezelf. En ik geniet van mijn eigen tijd met de katjes en een haakwerk op de bank. Of een spelletje met de kinderen.
Maar ik denk dat het grootste probleem is dat ik het nooit genoeg vind wat ik sta te doen.
In de jaren dat ik gescheiden ben heb ik het goed voor elkaar gehad. Ik leunde niet op een man en kon mijn kinderen een goed leven geven. Daar ben ik trots op. En dan heb ik nu een man die zichzelf super goed en belangrijk vind en dan vind ik mezelf te weinig. Stom hè?
Ja, daar moet ik aan werken.
Ik heb ook eens goed geslapen de afgelopen nacht. Dat scheelt ook een hoop. Ik ga nog een paar nachten vroeg naar bed. Ik sta altijd voor iedereen klaar, zelfs in de nacht. Katten, kinderen, vent die wil knuffelen. Maar een nacht dat ik goed slaap is zeldzaam.
Komt allemaal weer goed maar er is voor ons wel werk aan de winkel.
woensdag 25 november 2020 om 07:37
hahahaha we zijn echt van het zelfde jaar en ook hou ik van klussenPantera88 schreef: ↑25-11-2020 06:50Nou, inderdaad! Ik wou dat ik me gewoon geen reet kon aantrekken van de rest van de wereld en gewoon huisvrouw zou kunnen zijn met een baantje waar ik niets voor hoef te doen. Maar ik kan het toch niet zo goed helpen te luisteren naar de stemmetjes in mijn hoofd die zeggen dat het nooit goed genoeg is.
Mijn vader die teleurgesteld is dat ik geen universiteit ben gaan doen (en nu zelfs van hbo gezakt ben naar mbo plus). Ik kon het wel maar had er gewoon geen zin in.
Ik geniet van met mijn handen werken. De buitenboel schilderen, een trap bekleden met laminaat, een fiets opknappen. Dan voel ik me echt trots op mezelf. En ik geniet van mijn eigen tijd met de katjes en een haakwerk op de bank. Of een spelletje met de kinderen.
Maar ik denk dat het grootste probleem is dat ik het nooit genoeg vind wat ik sta te doen.
In de jaren dat ik gescheiden ben heb ik het goed voor elkaar gehad. Ik leunde niet op een man en kon mijn kinderen een goed leven geven. Daar ben ik trots op. En dan heb ik nu een man die zichzelf super goed en belangrijk vind en dan vind ik mezelf te weinig. Stom hè?
Ja, daar moet ik aan werken.
Ik heb ook eens goed geslapen de afgelopen nacht. Dat scheelt ook een hoop. Ik ga nog een paar nachten vroeg naar bed. Ik sta altijd voor iedereen klaar, zelfs in de nacht. Katten, kinderen, vent die wil knuffelen. Maar een nacht dat ik goed slaap is zeldzaam.
Komt allemaal weer goed maar er is voor ons wel werk aan de winkel.
. Manlief heeft er een hekel aan en ik ben constant bezig.
woensdag 25 november 2020 om 07:40
Ga aan je zelfbeeld werken. Je bent goed zoals je bent. Echt waar. Je bent goed als iemand die zijn nachtrust daadwerkelijk nodig heeft en dan niet wil knuffelen je bent goed als iemand die niet naar de deur wilt rennen als een man thuis komt. Enz enz
Je hoeft dit niet te accepteren. Oke je kunt je vriend niet dwingen om bepaalde dingen te doen. Maar je kunt wel stoppen met het hem wel heel makkelijk maken. En je kunt stoppen met je eigen gevoelens opzij te zetten omwille van hem.
Je bent goed zoals je bent en al je gevoelens zijn legitiem, hoe onredelijk ze soms ook lijken.
Je hoeft dit niet te accepteren. Oke je kunt je vriend niet dwingen om bepaalde dingen te doen. Maar je kunt wel stoppen met het hem wel heel makkelijk maken. En je kunt stoppen met je eigen gevoelens opzij te zetten omwille van hem.
Je bent goed zoals je bent en al je gevoelens zijn legitiem, hoe onredelijk ze soms ook lijken.
woensdag 25 november 2020 om 07:47
Waarom zou je dat willen?Pantera88 schreef: ↑25-11-2020 06:50Nou, inderdaad! Ik wou dat ik me gewoon geen reet kon aantrekken van de rest van de wereld en gewoon huisvrouw zou kunnen zijn met een baantje waar ik niets voor hoef te doen. Maar ik kan het toch niet zo goed helpen te luisteren naar de stemmetjes in mijn hoofd die zeggen dat het nooit goed genoeg is.
Mijn vader die teleurgesteld is dat ik geen universiteit ben gaan doen (en nu zelfs van hbo gezakt ben naar mbo plus). Ik kon het wel maar had er gewoon geen zin in.
Ik geniet van met mijn handen werken. De buitenboel schilderen, een trap bekleden met laminaat, een fiets opknappen. Dan voel ik me echt trots op mezelf. En ik geniet van mijn eigen tijd met de katjes en een haakwerk op de bank. Of een spelletje met de kinderen.
Maar ik denk dat het grootste probleem is dat ik het nooit genoeg vind wat ik sta te doen.
In de jaren dat ik gescheiden ben heb ik het goed voor elkaar gehad. Ik leunde niet op een man en kon mijn kinderen een goed leven geven. Daar ben ik trots op. En dan heb ik nu een man die zichzelf super goed en belangrijk vind en dan vind ik mezelf te weinig. Stom hè?
Ja, daar moet ik aan werken.
Ik heb ook eens goed geslapen de afgelopen nacht. Dat scheelt ook een hoop. Ik ga nog een paar nachten vroeg naar bed. Ik sta altijd voor iedereen klaar, zelfs in de nacht. Katten, kinderen, vent die wil knuffelen. Maar een nacht dat ik goed slaap is zeldzaam.
Komt allemaal weer goed maar er is voor ons wel werk aan de winkel.
gewoon huisvrouw zou kunnen zijn met een baantje waar ik niets voor hoef te doen Er is nog meer hoor.
En het is maar wat je goed komen vindt. Vrees dat jouw lat erg ligt.
woensdag 25 november 2020 om 08:04
Je stelt je ontzettend onderdanig op. Je bent zo bang om hem kwijt te raken dat je je schikt in dit patroon van zorgen en klaarstaan voor een volwassen kerel die het liefst heeft dat jij als moeder (letterlijk) de vrouw hem opvangt als hij thuiskomt en hem alles uit handen neemt. Je bent niet tevreden over deze invulling gezien je vele topics, maar zooo bang dag hij weg gaat. Er is toch niets gelijkwaardigs aan deze relatie? Mens, waar is je zelfrespect!Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 20:57..
Hij is dan ook echt dankbaar.
Ik denk niet dat er wat gaat veranderen. Ja, voor een paar dagen. Daarna is het weer terug bij af. Het is mijn eigen schuld. Ik wil hem niet kwijt.
Ondanks alles geeft hij me nog dagelijks vlindertjes (op de afgelopen dagen na). Hij hoeft me maar aan te kijken met zijn verliefde puppy oogjes, zegt dat ik zo mooi ben en ik sta weer met knikkende knieën te giechelen als een klein meisje. Wie weet hoort dat niet bij de liefde op je 43ste en ben ik gek. Maar ik geniet er zo van.
Maar soms is de prijs die ik betaal voor die knikkende knieën te hoog.
woensdag 25 november 2020 om 08:22
Geloof je dit nu zelf....Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 20:57Ik heb hier wel een gesprek gehad. Hij wil wel een gedeeld huishouden maar weet niet waar hij de tijd vandaan moet halen. Ik moet geduld hebben tot hij klaar is met zijn studie.
Ik geloof niet dat er dan iets verandert. Hij kijkt er naar uit om na zijn studie weer in de garage te gaan hobbyen.
Hij zegt dat ik toe ben aan vakantie. Ja, dat klopt maar hoe helpt me dat nu dan? Zijn antwoord: "je vindt dus dat ik niks doe?". Zucht, ja, hij doet heel veel maar niets in de huishouding.
Voor nu heeft hij het eten klaar gemaakt toen hij in 19 uur thuis kwam en de komende 2 avonden zit ik bij vrienden. Dan regelt hij zijn eigen eten ipv dat hij met honger naar school gaat, daar 2 marsen naar binnen werkt en wacht tot ik om 21 uur zijn eten klaar heb staan als hij thuis komt.
Hij is dan ook echt dankbaar.
Ik denk niet dat er wat gaat veranderen. Ja, voor een paar dagen. Daarna is het weer terug bij af. Het is mijn eigen schuld. Ik wil hem niet kwijt.
Ondanks alles geeft hij me nog dagelijks vlindertjes (op de afgelopen dagen na). Hij hoeft me maar aan te kijken met zijn verliefde puppy oogjes, zegt dat ik zo mooi ben en ik sta weer met knikkende knieën te giechelen als een klein meisje. Wie weet hoort dat niet bij de liefde op je 43ste en ben ik gek. Maar ik geniet er zo van.
Maar soms is de prijs die ik betaal voor die knikkende knieën te hoog.
woensdag 25 november 2020 om 09:26
Dan moet je stoppen met zeuren of je doet er iets aan. Meer smaken zijn er niet.Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 17:51Nou, inderdaad. Dat geloof ik nou ook. En wat ik al eerder zei: "ik vind het te vermoeiend om hem op te voeden. Ik ben er niet streng en consequent genoeg voor". Dus doe ik alles maar. Ik heb al 2 kinderen om op te voeden. Heb helemaal geen zin in het opvoeden van een man.
Maar als ik de andere dames mag geloven zijn er toch echt mannen op aarde die gelijkwaardig helpen in het huishouden. Zijn die dan zo goed opgevoed door hun moeder of hun partner? Of zijn ze uit zichzelf zo goed?
woensdag 25 november 2020 om 09:35
Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 16:43Dat van dat jaren 50 huisvrouw zeg ik ook wel eens, haha. Maar er verandert niets.
Hij wil echt dat ik de deur voor hem open doe maar ik heb na een tijdje toch echt gezegd dat hij dat voortaan zelf mag doen. Dat doet hij dan ook wel maar hij snapt het niet.
Mocht ik eens later thuis zijn dan hij (wat weinig gebeurt) doet hij ook de deur voor me open. Als hij een staart had zou hij kwispelen. We hebben het er wel eens over. Ik ben een kat en hij een hond. Zo blij als ik weer thuis kom. Hij kan moeilijk alleen zijn.
En ja, ik geniet er ook wel van. Zo een jonge hond. Hij is enorm trouw en adopteert adoreert de grond waar ik op wandel.
Maar ik hoef gewoon niet te verwachten dat hij huishouden, financiën of opruimen doet.
Hij klust best veel maar daarna laat hij alles vallen en gaat weer op de bank zitten.
En ik weet echt wel dat er meerdere mannen zo zijn. Ik ben bang dat het er ook gewoon niet in zit en het nooit verandert. Daarom wil ik me er gewoon bij neerleggen.
Maar dat kost me moeite momenteel.
Mijn god, hier is zoveel mee mis dat het wel weer duidelijk is dat we hier met z'n allen kunnen lullen als brugman, maar dat we nog niet eens een beetje door dat bord heen gaan komen. Geen beginnen aan, getuige ook al je andere eindeloze topics met dezelfde rode draad. Ik geloof er ook geen zak van dat je nu aan jezelf gaat werken.
woensdag 25 november 2020 om 09:41
Goede vraag! Ik weet het antwoord er ook op. En eigenlijk nu ik dat weer even voor ogen heb zie ik het leven weer wat positiever.Luci_Mster2 schreef: ↑25-11-2020 07:47Waarom zou je dat willen?
gewoon huisvrouw zou kunnen zijn met een baantje waar ik niets voor hoef te doen Er is nog meer hoor.
En het is maar wat je goed komen vindt. Vrees dat jouw lat erg ligt.
Vrijheid!
Ik voelde me vroeger zo opgesloten in een baan waar ik verplicht om half 8 moest verschijnen, alle schriftjes nagekeken moesten worden en ik geen zeggenschap had over wanneer ik op vakantie ging (buiten het feit dat het gewoon niet mijn roeping was).
Kinderen opvoeden ontneemt mij al genoeg vrijheid. Dat doe ik uiteraard met alle liefde van de wereld. Maar tot voor kort (ze zijn inmiddels oud genoeg om zelfstandig overal heen te gaan) racete ik net als iedere andere ouder van hot naar her.
Hoe lekker is het dan om een baan te hebben waarbij niemand het boeit wanneer je binnen komt en weer weg gaat? Of je tussendoor gewoon je persoonlijke financiën ofzo zit te regelen.
Ik ben alleen in dit leven dat ik gekozen heb veel meer afhankelijk van wat ik van mezelf en mijn kunnen vind. Geen baas die vertelt dat je je werk zo goed doet ofzo.
En huisvrouw zijn is nou ook niet bepaald de dankbaarste taak op aarde.
En af en toe komt ineens dat stemmetje boven dat zegt dat ik niets waard ben. En dan word ik verdrietig, boos en teleurgesteld in mijn leven.
De kunst is die eigenlijk die stemmetjes hun mond te laten houden.
En ja, de verdeling in huis mag wel eens anders. Dat ga ik ook aanpakken. Ik heb er alleen niet zoveel last van als ik wat meer zelfvertrouwen zou hebben .
woensdag 25 november 2020 om 09:43
Ik denk zeker dat je gelijk hebt!
woensdag 25 november 2020 om 10:28
Heerlijk is dat! Ik geniet ook zo van mijn cirkelzaag en bandschuurmachine. Die goede boormachine wil ik ook nog.Pindakaasjes schreef: ↑25-11-2020 10:23Ik heb onlangs een super geavanceerde boormachine en bladzaag gekocht!
Heel blij mee.
Heerlijk om mee aan de gang te gaan en zelf te kunnen.
woensdag 25 november 2020 om 10:45
Een ding is zeker: jij hebt géén vrijheid. Jij zit gevangen in je huishouden en het de deur open moeten doen en de pannen precies op tijd op tafel hebben. HIJ bepaalt je ritme en je leven en je klusjes. Hij is je baas.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 25 november 2020 om 10:52
Feitelijk is TO net zo erg als die leuke vriend van haar. Ze doet het huishouden omdat ze er niet aan ontkomt, maar verder zou ze het liefst ook lui zijn en betaald worden voor niet werken, getuige haar teksten.
Vriend is fysiek lui, TO is vooral geestelijk heel lui. Beiden net zo erg wat mij betreft.
Vriend is fysiek lui, TO is vooral geestelijk heel lui. Beiden net zo erg wat mij betreft.
woensdag 25 november 2020 om 11:13
Nou dit.dannas schreef: ↑25-11-2020 10:52Feitelijk is TO net zo erg als die leuke vriend van haar. Ze doet het huishouden omdat ze er niet aan ontkomt, maar verder zou ze het liefst ook lui zijn en betaald worden voor niet werken, getuige haar teksten.
Vriend is fysiek lui, TO is vooral geestelijk heel lui. Beiden net zo erg wat mij betreft.
woensdag 25 november 2020 om 11:13
Hállo, zelfs als je volledig thuis zou zijn hoef je niet alles te doen. Zou ik vriendelijk voor bedanken. Spreek gewoon af dat je de verantwoordelijkheden op financieel em huishoudelijk gebied 50/50 regelt. En ja, degene die wat meer tijd thuis doorbrengt, kan best de alledaagse dingen wat meer en vaker doen. Maar je hoeft echt niet de taak van een huishoudster uit te gaan voeren puur omdat je meer uren thuis bent.
woensdag 25 november 2020 om 11:18
Geestelijk lui? Misschien wel. Van mijn iq van 126 is in ieder geval niets meer over. Maar nooit meer ga ik terug naar de tijd dat ik geestelijk volledig overstroomde en soms alleen nog maar kon schreeuwen tegen mijn gezin. Ik zie bij vrienden hoe ze hard werken voor een eigen bedrijf en geen greintje geduld voor hun kinderen kunnen opbrengen. Zij hebben met hun goedlopende bedrijven echt wat bereikt in het leven. Maar ik pas ervoor.
Al 8 jaar heb ik alleen maar geduld en liefde voor mijn gezin. En dat verdienen ze.
En ik heb ineens een geweldig seksleven (tot een week geleden en die komt wel weer). En ik heb tijd en aandacht voor vrienden en familie. Ik durf niet terug naar geestelijke uitdaging. Zwak? Ja, waarschijnlijk wel.
En mijn vriend werkt keihard dag in dag uit. Maar als het om de verzorgende taken gaat is hij inderdaad lui. het boeit hem geen rochel. Maar lui in het algemeen zeker niet.
Al 8 jaar heb ik alleen maar geduld en liefde voor mijn gezin. En dat verdienen ze.
En ik heb ineens een geweldig seksleven (tot een week geleden en die komt wel weer). En ik heb tijd en aandacht voor vrienden en familie. Ik durf niet terug naar geestelijke uitdaging. Zwak? Ja, waarschijnlijk wel.
En mijn vriend werkt keihard dag in dag uit. Maar als het om de verzorgende taken gaat is hij inderdaad lui. het boeit hem geen rochel. Maar lui in het algemeen zeker niet.
pantera88 wijzigde dit bericht op 25-11-2020 11:21
Reden: Spelfouten
Reden: Spelfouten
14.41% gewijzigd
woensdag 25 november 2020 om 11:19
Oké, die zal ik onthouden. En ga ik zeker aanpakken.NYC schreef: ↑25-11-2020 11:13Hállo, zelfs als je volledig thuis zou zijn hoef je niet alles te doen. Zou ik vriendelijk voor bedanken. Spreek gewoon af dat je de verantwoordelijkheden op financieel em huishoudelijk gebied 50/50 regelt. En ja, degene die wat meer tijd thuis doorbrengt, kan best de alledaagse dingen wat meer en vaker doen. Maar je hoeft echt niet de taak van een huishoudster uit te gaan voeren puur omdat je meer uren thuis bent.
