Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 om 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
dinsdag 24 november 2020 om 18:33
viewtopic.php?f=1&t=456221&p=30873106&start=#p30873106
Wat heb je sinds februari ondernomen TO?
Wat heb je sinds februari ondernomen TO?
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 24 november 2020 om 18:40
Hij wil geen eigen kinderen meer, heeft mijn kinderen in zijn testament opgenomen en heb een huis met hem gekocht. Op die manier voelt hij zich meer verantwoordelijk. Dat lukt ook wel. Maar ja, het blijft een man die een schoon en opgeruimd huis totaal niet interessant vindt. Gaat hem denk ik ook niet worden.Eurus schreef: ↑24-11-2020 18:33viewtopic.php?f=1&t=456221&p=30873106&start=#p30873106
Wat heb je sinds februari ondernomen TO?
dinsdag 24 november 2020 om 18:42
Leuk kado voor jezelf: kerst zonder hemPantera88 schreef: ↑24-11-2020 18:40Hij wil geen eigen kinderen meer, heeft mijn kinderen in zijn testament opgenomen en heb een huis met hem gekocht. Op die manier voelt hij zich meer verantwoordelijk. Dat lukt ook wel. Maar ja, het blijft een man die een schoon en opgeruimd huis totaal niet interessant vindt. Gaat hem denk ik ook niet worden.
dinsdag 24 november 2020 om 18:44
Echt?Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 16:43Dat van dat jaren 50 huisvrouw zeg ik ook wel eens, haha. Maar er verandert niets.
Hij wil echt dat ik de deur voor hem open doe maar ik heb na een tijdje toch echt gezegd dat hij dat voortaan zelf mag doen. Dat doet hij dan ook wel maar hij snapt het niet.
Mocht ik eens later thuis zijn dan hij (wat weinig gebeurt) doet hij ook de deur voor me open. Als hij een staart had zou hij kwispelen. We hebben het er wel eens over. Ik ben een kat en hij een hond. Zo blij als ik weer thuis kom. Hij kan moeilijk alleen zijn.
En ja, ik geniet er ook wel van. Zo een jonge hond. Hij is enorm trouw en adopteert de grond waar ik op wandel.
Maar ik hoef gewoon niet te verwachten dat hij huishouden, financiën of opruimen doet.
Hij klust best veel maar daarna laat hij alles vallen en gaat weer op de bank zitten.
En ik weet echt wel dat er meerdere mannen zo zijn. Ik ben bang dat het er ook gewoon niet in zit en het nooit verandert. Daarom wil ik me er gewoon bij neerleggen.
Maar dat kost me moeite momenteel.
Hij is 28? EN jij?
Dan ga je nog 40 jaar zo verder, want 'hij leert het toch niet'? Hij doet toch ook een studie? Daar leert hij toch ook? EN dat kan hij wel? Daarvoor kan hij plannen. Daarvoor kan hij z'n benen uit het lijf lopen, maar voor jou kwispelt hij en jij bent tevreden.
Hij kan dus klussen, dan kan hij ook stofzuigen. Is ook een apparaat. En zo kan ik nog wel doorgaan.
Maar goed
Wees er blij mee dan.
Maar goed, jij wil graag die jaren 50 huisvrouw blijven, maar dan mét baan. Dan doe je dat dus.
Later is nu
dinsdag 24 november 2020 om 18:46
Ik heb het over deze opmerking: 'Ik ben geen vrouw om alleen achter het aanbracht te staan. Ik ben meer dan dat. Hij kan de pot op wat dat betreft 'Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 18:40Hij wil geen eigen kinderen meer, heeft mijn kinderen in zijn testament opgenomen en heb een huis met hem gekocht. Op die manier voelt hij zich meer verantwoordelijk. Dat lukt ook wel. Maar ja, het blijft een man die een schoon en opgeruimd huis totaal niet interessant vindt. Gaat hem denk ik ook niet worden.
Je schreef het zat te zijn, maar iets ondernomen heb je tig maanden later nog steeds niet.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 24 november 2020 om 18:47
Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 17:13Mijn partner verdient netto in zijn 40 uur net zoveel als ik met 30 uur werk (25 uur contract en 5 uur schoonmaak zwart). Ik denk dat hij daar ook best van baalt. Hij werkt zich te pletter en ik hang wat rond. Nu met de planning hogerop te klimmen zal hij meer gaan verdienen dan ik in de toekomst.
Hij werkt zich te pletter, maar thuis hoeft hij niets meer te doen. Jij hebt 2 banen, je kinderen én het huishouden. JIJ werkt je te pletter, zodat hij rust heeft.
Later is nu
dinsdag 24 november 2020 om 18:52
Vlaginvaas schreef: ↑24-11-2020 17:34Heel zwart/wit zijn de meeste mannen gemakzuchtig. Zeker van een paar generaties terug. De mijne is ook niet helemaal lekker afgeleverd door mn schoonmoeder. Ze lijden aan wat ik noem “ aangeboren hulpeloosheid”. Het is te genezen maar net als bij hondentraining: consequent blijven, korte en duidelijke commando’s. Ik heb weinig hoop voor het kansloze exemplaar van jou. En stop eens met dat schuldig voelen. Als jij in 30 uur genoeg verdiend om goed van te kunnen leven heb je je zaakjes gewoon goed op orde.
Heel zwart/wit geldt dat helemaal niet alleen voor mannen.
Ik ben ook best gemakzuchtig. Ik zou ook graag thuiskomen bij een gedekte tafel, hebben dat iemand anders m'n huishouden doet en dat ik naast m'n werk me alleen druk hoeft te maken over m'n hobby's. Maar zo werkt het niet he.
En dan hondentraining
Vrouwen moeten eens ophouden hun man als kind te behandelen maar voor vol aan gaan zien. Echt hoor. Als mij was verteld dat ik het huishouden niet kon doen, vanwege m'n geslacht, dan was ik ook aangeboren hulpeloos. Super toch! Geen huishouden. Heerlijk!
Later is nu
dinsdag 24 november 2020 om 18:55
Mijn schoonmoeder had de stelregel: "Als er een vrouw in huis is, hoeft de man niets te doen"Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 17:51Nou, inderdaad. Dat geloof ik nou ook. En wat ik al eerder zei: "ik vind het te vermoeiend om hem op te voeden. Ik ben er niet streng en consequent genoeg voor". Dus doe ik alles maar. Ik heb al 2 kinderen om op te voeden. Heb helemaal geen zin in het opvoeden van een man.
Maar als ik de andere dames mag geloven zijn er toch echt mannen op aarde die gelijkwaardig helpen in het huishouden. Zijn die dan zo goed opgevoed door hun moeder of hun partner? Of zijn ze uit zichzelf zo goed?
Toch heb ik mijn man niet op hoeven voeden. Die snapte uit zichzelf wel dat ik dat niet allemaal alleen ging doen. Nou was hem dat de eerste keer dat hij bij mij thuis kwam al duidelijk, want ik had toen ik alleen woonde een zootje in huis.
Echt hoor, er zijn ook mannen die verantwoordelijkheid voor hun leven kunnen nemen en niet alleen voor hun baan
Later is nu
dinsdag 24 november 2020 om 18:56
Dan gaat hij dat maar rap even worden. Komt hij vanuit zijn ouderlijk huis met je samenwonen?Pantera88 schreef: ↑24-11-2020 18:40Hij wil geen eigen kinderen meer, heeft mijn kinderen in zijn testament opgenomen en heb een huis met hem gekocht. Op die manier voelt hij zich meer verantwoordelijk. Dat lukt ook wel. Maar ja, het blijft een man die een schoon en opgeruimd huis totaal niet interessant vindt. Gaat hem denk ik ook niet worden.
Want hij leeft zijn leven PRECIES zoals hij dat bij zijn moeder leefde.: Werken en studeren. Geen huishouden, altijd eten op tafel en volle kasten. Alleen kon hij eerder niet meer bij zijn moeder in bed kruipen, dus hij is er op vooruit gegaan met jou.
Ben jij zijn moeder?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 24 november 2020 om 19:01
Doreia* schreef: ↑24-11-2020 18:56Dan gaat hij dat maar rap even worden. Komt hij vanuit zijn ouderlijk huis met je samenwonen?
Want hij leeft zijn leven PRECIES zoals hij dat bij zijn moeder leefde.: Werken en studeren. Geen huishouden, altijd eten op tafel en volle kasten. Alleen kon hij eerder niet meer bij zijn moeder in bed kruipen, dus hij is er op vooruit gegaan met jou.
Ben jij zijn moeder?
Achja, Boys wil be boys
(zeker zolang er vrouwen zijn, die ervan overtuigd zijn dat mannen het echt noooit zullen leren, omdat ze nou eenmaal een X missen)
Later is nu
dinsdag 24 november 2020 om 19:23
dinsdag 24 november 2020 om 19:41
Wat ik nooit heb begrepen, is wat er zo denigrerend of onbevredigend aan is om gewoon te zorgen dat je huis, in alle opzichten, een opgeruimde en schone plaats is voor je gezin om in te wonen, te relaxen, ervan te genieten, zich te ontspannen, enz. En begrijp me goed, maakt niet uit of er een man of vrouw voor zorgt, is me om het even en moet iedereen zelf binnen de eigen relatie maar bepalen. Maar wat ik gewoon NIET snap is dat het minderwaardiger zou zijn te zorgen voor schone frisse bedden en een schoongemaakte huiskamer, dan voor het uittikken van een memo op een kantoor waar je als kantoorbediende zit.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 24 november 2020 om 19:45
Ik vind er geen klap aan, dus ik doe liever de helft (of minder). Ik doe mijn baan met plezier. Het huishouden niet.pejeka schreef: ↑24-11-2020 19:41Wat ik nooit heb begrepen, is wat er zo denigrerend of onbevredigend aan is om gewoon te zorgen dat je huis, in alle opzichten, een opgeruimde en schone plaats is voor je gezin om in te wonen, te relaxen, ervan te genieten, zich te ontspannen, enz. En begrijp me goed, maakt niet uit of er een man of vrouw voor zorgt, is me om het even en moet iedereen zelf binnen de eigen relatie maar bepalen. Maar wat ik gewoon NIET snap is dat het minderwaardiger zou zijn te zorgen voor schone frisse bedden en een schoongemaakte huiskamer, dan voor het uittikken van een memo op een kantoor waar je als kantoorbediende zit.
dinsdag 24 november 2020 om 19:48
Ik heb gewoon een blinde vlek (letterlijk, zie niet zo goed) voor het huishouden en ben een beetje door de wolven opgevoed, en culinair weinig verfijnd.
Mijn ervaring is dat het gewoon niet doen/heel saai koken je heel ver brengt
Er waren er weleens die naar bleven zeuren om schoonmaak of leuk koken, en die hadden inderdaad vrienden wiens vriendin zowel haar eigen huis als het zijne schoonmaakten en zelfgekookte maaltijden langsbrachten.
Of eentje die eigenlijk amper contact mocht (ik geloof in het weekend alleen na het uitgaan als logeeradres fungeren), die kwam als er game avonden waren eten en drinken en zelfgemaakte snacks brengen.
En als haar vriend werkte kwam ze overdag schoonmaken.
Dat soort dingen had ik echt geen tijd voor hoor, ik was allang blij dat ik mezelf af en toe wat te eten kon geven en zelf het een beetje op orde had.
dinsdag 24 november 2020 om 19:48
Dat kan. Maar sommige dingen in het leven moeten nou eenmaal gedaan worden. Ik doe bepaalde dingen in mijn werk ook niet met evenveel plezier als andere dingen. Maar het hoort erbij. Vrijwel niemand kan in het leven alleen maar dingen doen die hij leuk vindt.captain_hindsight schreef: ↑24-11-2020 19:45Ik vind er geen klap aan, dus ik doe liever de helft (of minder). Ik doe mijn baan met plezier. Het huishouden niet.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 24 november 2020 om 19:55
Tuurlijk. Daarom besteden wij het ook grotendeels uit trouwens.
Ik probeer mijn leven juist wel zo in te richten dat ik vooral dingen doe die ik leuk vind trouwens.
Maar ik vind het dus onbevredigend dat huishouden. Dus ik doe liever niet meer dan nodig.
dinsdag 24 november 2020 om 20:57
Ik heb hier wel een gesprek gehad. Hij wil wel een gedeeld huishouden maar weet niet waar hij de tijd vandaan moet halen. Ik moet geduld hebben tot hij klaar is met zijn studie.
Ik geloof niet dat er dan iets verandert. Hij kijkt er naar uit om na zijn studie weer in de garage te gaan hobbyen.
Hij zegt dat ik toe ben aan vakantie. Ja, dat klopt maar hoe helpt me dat nu dan? Zijn antwoord: "je vindt dus dat ik niks doe?". Zucht, ja, hij doet heel veel maar niets in de huishouding.
Voor nu heeft hij het eten klaar gemaakt toen hij in 19 uur thuis kwam en de komende 2 avonden zit ik bij vrienden. Dan regelt hij zijn eigen eten ipv dat hij met honger naar school gaat, daar 2 marsen naar binnen werkt en wacht tot ik om 21 uur zijn eten klaar heb staan als hij thuis komt.
Hij is dan ook echt dankbaar.
Ik denk niet dat er wat gaat veranderen. Ja, voor een paar dagen. Daarna is het weer terug bij af. Het is mijn eigen schuld. Ik wil hem niet kwijt.
Ondanks alles geeft hij me nog dagelijks vlindertjes (op de afgelopen dagen na). Hij hoeft me maar aan te kijken met zijn verliefde puppy oogjes, zegt dat ik zo mooi ben en ik sta weer met knikkende knieën te giechelen als een klein meisje. Wie weet hoort dat niet bij de liefde op je 43ste en ben ik gek. Maar ik geniet er zo van.
Maar soms is de prijs die ik betaal voor die knikkende knieën te hoog.
Ik geloof niet dat er dan iets verandert. Hij kijkt er naar uit om na zijn studie weer in de garage te gaan hobbyen.
Hij zegt dat ik toe ben aan vakantie. Ja, dat klopt maar hoe helpt me dat nu dan? Zijn antwoord: "je vindt dus dat ik niks doe?". Zucht, ja, hij doet heel veel maar niets in de huishouding.
Voor nu heeft hij het eten klaar gemaakt toen hij in 19 uur thuis kwam en de komende 2 avonden zit ik bij vrienden. Dan regelt hij zijn eigen eten ipv dat hij met honger naar school gaat, daar 2 marsen naar binnen werkt en wacht tot ik om 21 uur zijn eten klaar heb staan als hij thuis komt.
Hij is dan ook echt dankbaar.
Ik denk niet dat er wat gaat veranderen. Ja, voor een paar dagen. Daarna is het weer terug bij af. Het is mijn eigen schuld. Ik wil hem niet kwijt.
Ondanks alles geeft hij me nog dagelijks vlindertjes (op de afgelopen dagen na). Hij hoeft me maar aan te kijken met zijn verliefde puppy oogjes, zegt dat ik zo mooi ben en ik sta weer met knikkende knieën te giechelen als een klein meisje. Wie weet hoort dat niet bij de liefde op je 43ste en ben ik gek. Maar ik geniet er zo van.
Maar soms is de prijs die ik betaal voor die knikkende knieën te hoog.
dinsdag 24 november 2020 om 21:00
Tja, zolang hij alleen maar lief hoeft te lachen om je weer te laten rennen en de schuld kaart trekt zodra de lieve lach even niet werkt, zit HIJ gebakken.
Zoek een eigen hobby: vind je eigenwaarde en zelfvertrouwen terug.
Zoek een eigen hobby: vind je eigenwaarde en zelfvertrouwen terug.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 24 november 2020 om 21:44
