Werk & Studie
alle pijlers
hoe sta jij in het leven?
dinsdag 8 januari 2008 om 15:18
Hoi,
zelf ben ik een half jaar geleden afgestudeerd en werk ik nu 2 dagen in de week in het voortgezet onderwijs. Ik merk dat ik nu andere zaken belangrijker vind dan een half jaar geleden. Het is allemaal niet meer zo vrijblijvend.....Werk is nu erg belangrijk geworden, je ''mag'' niet ziek worden.. je hebt nu een voorbeeldfunctie tov andere mensen (in dit geval kinderen). Stappen doe ik minder vaak, ga vroeger naar bed. Omdat ik samenwoon met iemand die nog aan het afstuderen is is soms het contrast groot.... aan de ene kant mis je het student zijn, aan de andere kant moet ik s'ochtends om 5.30 uur vroeg op om naar mijn werk te gaan. Binnen het jaar zullen er nog meer veranderingen komen... soms gaat alles zo snel, dat ik alles maar moeilijk kan bijbenen maar het is ook wel weer spannend...
zelf ben ik een half jaar geleden afgestudeerd en werk ik nu 2 dagen in de week in het voortgezet onderwijs. Ik merk dat ik nu andere zaken belangrijker vind dan een half jaar geleden. Het is allemaal niet meer zo vrijblijvend.....Werk is nu erg belangrijk geworden, je ''mag'' niet ziek worden.. je hebt nu een voorbeeldfunctie tov andere mensen (in dit geval kinderen). Stappen doe ik minder vaak, ga vroeger naar bed. Omdat ik samenwoon met iemand die nog aan het afstuderen is is soms het contrast groot.... aan de ene kant mis je het student zijn, aan de andere kant moet ik s'ochtends om 5.30 uur vroeg op om naar mijn werk te gaan. Binnen het jaar zullen er nog meer veranderingen komen... soms gaat alles zo snel, dat ik alles maar moeilijk kan bijbenen maar het is ook wel weer spannend...
dinsdag 8 januari 2008 om 15:35
haha, inderdaad! Ik werk nu drie jaar, maar dat vroege opstaan ben ik nog steeds niet aan gewend... vooral in de donkere, koude wintermaanden heb ik er zooooveel moeite mee om mn warme bedje uit te komen! Heb sinds kort een philips wake-up light, prettig hoor, maar dat ik nu ineens met een glimlach naast mn bed sta?!?! 
En inderdaad, het is veel minder "lang leve de lol" dan toen ik nog studeerde... mèèèèn wat mis ik dat soms!
En inderdaad, het is veel minder "lang leve de lol" dan toen ik nog studeerde... mèèèèn wat mis ik dat soms!
dinsdag 8 januari 2008 om 15:43
ja zeker dat vroege opstaan went nooit, hoewel ik dat ook tijdens mijn studie altijd wel moest, vooral met stageplekken en dergelijke die dan ook echt op meer dan een uur reizen van huis af waren.
@onderdezon... ja ik werk nu maar 2 dagen. maar heb tijdens mijn afstuderen ook een half jaar een fultime baan in het onderwijs erbij gehad (zwangerschapsverlof) dus weet ook hoe dat voelt... wat dat betreft heb ik het nu een stuk rustiger.... Maar toch mis ik soms dat gevoel nog wel... lang leve de lol.....
Laat ik het zo zeggen.... ik mis nu ook wel het drukke leven wat er toen was.... hoewel ik vanaf febraauri een dag meer ga werken....
@onderdezon... ja ik werk nu maar 2 dagen. maar heb tijdens mijn afstuderen ook een half jaar een fultime baan in het onderwijs erbij gehad (zwangerschapsverlof) dus weet ook hoe dat voelt... wat dat betreft heb ik het nu een stuk rustiger.... Maar toch mis ik soms dat gevoel nog wel... lang leve de lol.....
Laat ik het zo zeggen.... ik mis nu ook wel het drukke leven wat er toen was.... hoewel ik vanaf febraauri een dag meer ga werken....
dinsdag 8 januari 2008 om 15:55
ik denk dat je gewoon nog even moet wennen. want lang leve de lol kan net zo goed als je niet meer student bent. zou wat zijn zeg, als dan t leven over was...
voor mij is t leven nu ook weer heel anders dan vorig jaar om deze tijd. toen werkte ik fulltime, had een vriend op 250 km afstand, ging zo nu en dan lekker stappen... en nu moet ik een nieuwe baan zoeken (heb tot maart de tijd) voor na mn zwangerschapsverlof, ben de hele dag (nouja..) bezig met de kleine man, woon samen met zijn papa in een voor ons beide nieuwe stad.
werk is voor mij dus zeker niet het belangrijkste meer wat er is en ik ga nu ook niet fulltime meer werken.
voor mij is t leven nu ook weer heel anders dan vorig jaar om deze tijd. toen werkte ik fulltime, had een vriend op 250 km afstand, ging zo nu en dan lekker stappen... en nu moet ik een nieuwe baan zoeken (heb tot maart de tijd) voor na mn zwangerschapsverlof, ben de hele dag (nouja..) bezig met de kleine man, woon samen met zijn papa in een voor ons beide nieuwe stad.
werk is voor mij dus zeker niet het belangrijkste meer wat er is en ik ga nu ook niet fulltime meer werken.
dinsdag 8 januari 2008 om 16:02
nee kan me voorstellen dat dat ook zo is....tis wel gek eigenlijk dat je de ene dag dit leventje hebt.. en dat dit de andere dag zomaar weer anders kan zijn.
Met een kind erbij heb je natuurlijk andere prioriteiten dan als je geen kind hebt, en het lijkt me ook wennen voor je als je dan ook nog in een nieuwe stad woont en op zoek moet naar nieuw werk.
Met een kind erbij heb je natuurlijk andere prioriteiten dan als je geen kind hebt, en het lijkt me ook wennen voor je als je dan ook nog in een nieuwe stad woont en op zoek moet naar nieuw werk.
dinsdag 8 januari 2008 om 16:06
wennen is het zeker, maar ik ben wel t type wat zich makkelijk aanpast gelukkig :-)
daarbij ben ik weer terug gaan wonen in 'mijn' provincie, dus dat maakt t weer n beetje meer bekend.
en wat t werk betreft... das gewoon ronduit k*t. ik was blij met mn werk, voelde me er erg goed, tot dat ze dus wisten dat ik zwanger was... mn (2de) contract liep af op t zelfde moment als dat ik met verlof zou moeten gaan.. en dan weet je het eigenlijk al. lang leve de grote bedrijven waarvoor je niet meer dan een nummertje bent.
overigens ben ik niet bang dat ik geen werk vind, er is altijd wel iets te doen immers. we blijven positief
(heerlijke manier om in t leven te staan overigens
)
daarbij ben ik weer terug gaan wonen in 'mijn' provincie, dus dat maakt t weer n beetje meer bekend.
en wat t werk betreft... das gewoon ronduit k*t. ik was blij met mn werk, voelde me er erg goed, tot dat ze dus wisten dat ik zwanger was... mn (2de) contract liep af op t zelfde moment als dat ik met verlof zou moeten gaan.. en dan weet je het eigenlijk al. lang leve de grote bedrijven waarvoor je niet meer dan een nummertje bent.
overigens ben ik niet bang dat ik geen werk vind, er is altijd wel iets te doen immers. we blijven positief
(heerlijke manier om in t leven te staan overigens
)
dinsdag 8 januari 2008 om 16:08
Nou, ik kan me wel iets voorstellen bij je gevoel whopper. Een vriend van mij is jarenlang leraar geweest. Sinds een halfjaar werkt hij "gewoon" op een kantoor en bij deze baan gaat hij 's avonds weer eens de stad in om iets te drinken ofzo. Als leraar had hij gewoon een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel en vond hij het gevoelsmatig niet kunnen om 's avonds nog even de stad in te duiken als er de volgende ochtend weer een groep kinderen op hem wachtte. Hij voelde zich op school ook verantwoordelijk voor vanalles en men leunde ook erg op hem, terwijl hij niet eens directeur was ofzo. Zit misschien een beetje in de aard van het beestje?
Ik herken het zelf trouwens ook hoor. Mijn bijbaan is vrij verantwoordelijk (zeker voor een bijbaan) en naast dat die verantwoordelijkheid van mij wordt verwacht door de mensen waarmee ik werk, heb ik ook een bepaalde functie waarbij ik die verantwoordelijkheid ook enigszins zichtbaar moet uitdragen zeg maar. Tja, moeilijk uit te leggen en het is (denk ik) deels gevoelsmatig, maar ik zou me er dus ook niet prettig bij voelen als ik de avond tevoren misschien een piepklein beetje te diep in het glaasje heb gekeken en anderen dat zouden kunnen merken. Vind ik niet zo professioneel. Maar misschien ligt dat dus echt in contact met de "buitenwacht" (zoals jij dat hebt met je leerlingen) die jou een bepaald "aanzien" toedichten en daar ook verwachtingen bij hebben.
Trouwens, soms is het qua opstaan makkelijker om fulltime te werken dan parttime hoor. Op die manier heb je namelijk echt een ritme dat je bij parttime werken niet hebt.
Ik herken het zelf trouwens ook hoor. Mijn bijbaan is vrij verantwoordelijk (zeker voor een bijbaan) en naast dat die verantwoordelijkheid van mij wordt verwacht door de mensen waarmee ik werk, heb ik ook een bepaalde functie waarbij ik die verantwoordelijkheid ook enigszins zichtbaar moet uitdragen zeg maar. Tja, moeilijk uit te leggen en het is (denk ik) deels gevoelsmatig, maar ik zou me er dus ook niet prettig bij voelen als ik de avond tevoren misschien een piepklein beetje te diep in het glaasje heb gekeken en anderen dat zouden kunnen merken. Vind ik niet zo professioneel. Maar misschien ligt dat dus echt in contact met de "buitenwacht" (zoals jij dat hebt met je leerlingen) die jou een bepaald "aanzien" toedichten en daar ook verwachtingen bij hebben.
Trouwens, soms is het qua opstaan makkelijker om fulltime te werken dan parttime hoor. Op die manier heb je namelijk echt een ritme dat je bij parttime werken niet hebt.
dinsdag 8 januari 2008 om 18:36
Hm mijn vriend is ook leraar en hij is gelukkig niet opeens omgeslagen van een langlevedelol naar een serieus type. Oké, hij is geen 18 meer, dus nee hij stapt niet elk weekend meer tot diep in de nacht. Maar we gaan wel gewoon naar de lokale kroeg (waar ook wel eens een leerling binnenstapt, a la) en gaat af en toe ook gewoon stappen hoor. Gelukkig maar Ik denk dat het ook komt dat je ouder wordt, een vaster ritme krijgt enzo... Maar ben blij dat mn vriend nog ff niet zo is En met dat verantwoordelijkheidsgevoel... hij heeft volgens mij een heel natuurlijke band met die leerlingen waardoor ze hem ook gewoon als mens zien zeg maar. En hij kent de helft van de leerlingen ook buiten de klas om (voetbal, dorp etc.), dusss...
Ik denk dat het ook komt dat je ouder wordt, een vaster ritme krijgt enzo... Maar ben blij dat mn vriend nog ff niet zo is En met dat verantwoordelijkheidsgevoel... hij heeft volgens mij een heel natuurlijke band met die leerlingen waardoor ze hem ook gewoon als mens zien zeg maar. En hij kent de helft van de leerlingen ook buiten de klas om (voetbal, dorp etc.), dusss...
