Werk & Studie
alle pijlers
Hoogbegaafd en weinig aansluiting (onderwijs)
woensdag 29 november 2023 om 11:16
Ik weet dat topics over hoogbegaafdheid niet altijd even soepel lopen, maar ik hoop op herkenning en adviezen.
Een paar jaar geleden heb ik de stap genomen om vanuit een baan in het wetenschappelijk onderzoek om te scholen naar het basisonderwijs. Ik sta nu met veel plezier voor de klas, maar merk dat het contact met collega's regelmatig niet soepel loopt.
Ik ben hoogbegaafd en ik analyseer veel, maar ik ben ook wel een piekeraar. Veel van mijn collega's zijn doeners. Het zou elkaar mooi aan kunnen vullen wellicht, maar ik voel dat ik mensen op de zenuwen werk. Als ik iets signaleer (dat een methodiek niet evidence-based is en weinig op lijkt te brengen, dat een leerling onder- of overvraagd wordt of niet lekker in zijn vel lijkt te zitten oid) krijg ik bijvoorbeeld vaak terug dat het wel meevalt, dat we nu eenmaal niet overal iets mee kunnen of dat ik gewoon wat strenger moet zijn. Vaak blijkt er dan achteraf weldegelijk meer te spelen of iets mis te lopen.
Nu krijg ik door bovenstaande steeds minder plezier in mijn werk. Het maakt me onzeker en gefrustreerd, ik voel me vaak alleen staan en weinig gewaardeerd.
Hoe kan ik dicht bij mezelf blijven zonder over te komen als een vervelende zeur? Is dit herkenbaar voor iemand? (Al dan niet in een ander werkveld en om een andere reden?) Wat heb je toen gedaan?
PS het komt nu wellicht een beetje arrogant over, maar ik ben het vak nog aan het leren en heb daarom juist behoefte aan meer overleg en samenwerking. Lang niet alles wat ik signaleer weet ik ook al zelfstandig op te lossen namelijk.
Een paar jaar geleden heb ik de stap genomen om vanuit een baan in het wetenschappelijk onderzoek om te scholen naar het basisonderwijs. Ik sta nu met veel plezier voor de klas, maar merk dat het contact met collega's regelmatig niet soepel loopt.
Ik ben hoogbegaafd en ik analyseer veel, maar ik ben ook wel een piekeraar. Veel van mijn collega's zijn doeners. Het zou elkaar mooi aan kunnen vullen wellicht, maar ik voel dat ik mensen op de zenuwen werk. Als ik iets signaleer (dat een methodiek niet evidence-based is en weinig op lijkt te brengen, dat een leerling onder- of overvraagd wordt of niet lekker in zijn vel lijkt te zitten oid) krijg ik bijvoorbeeld vaak terug dat het wel meevalt, dat we nu eenmaal niet overal iets mee kunnen of dat ik gewoon wat strenger moet zijn. Vaak blijkt er dan achteraf weldegelijk meer te spelen of iets mis te lopen.
Nu krijg ik door bovenstaande steeds minder plezier in mijn werk. Het maakt me onzeker en gefrustreerd, ik voel me vaak alleen staan en weinig gewaardeerd.
Hoe kan ik dicht bij mezelf blijven zonder over te komen als een vervelende zeur? Is dit herkenbaar voor iemand? (Al dan niet in een ander werkveld en om een andere reden?) Wat heb je toen gedaan?
PS het komt nu wellicht een beetje arrogant over, maar ik ben het vak nog aan het leren en heb daarom juist behoefte aan meer overleg en samenwerking. Lang niet alles wat ik signaleer weet ik ook al zelfstandig op te lossen namelijk.
zondag 3 december 2023 om 20:19
zondag 3 december 2023 om 20:26
Ik zou een welbevinden-verhaal houden over kinderen die géén gewenst gedrag vertonen bij onvoldoende uitdaging. En op m’n strepen staan.
•
zondag 3 december 2023 om 20:30
Ja, dankjewel.
Nu hij ouder is, ook groot voor zijn leeftijd, dwingt hij daarmee ook wel af dat leraren hem serieus nemen. Hij kan samen met een vriend heel goed over het voetlicht brengen dat ze werk al zo goed kunnen dat ze het niet hoeven te doen. En zo regelt hij zijn eigen vrije tijd om dingen in te mogen doen, wat inmiddels de hele donderdag en vrijdag al inhoudt. Hij maakt zijn werkweek dus in 2.5 dagen....
Ik moet er wat mee, dat wordt me wederom weer eens duidelijk gemaakt. Dank allen!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 3 december 2023 om 20:32
2 scholen zelfs. Basisschool was idem. Er heerst nog steeds heel erg het idee dat plusklassen/lessen een beloning zijn voor gewenst gedrag/werkhouding etc. Terwijl het natuurlijk juist andersom werkt.
zondag 3 december 2023 om 20:46
zondag 3 december 2023 om 21:45
Bij ons is extra buitenschoolse begeleiding (het heet geen plusklas, is het ook niet) vooral voor de kinderen waar het niet goed mee gaat. 1 van mijn kinderen ging er wel heen, het andere niet.Doreia* schreef: ↑03-12-2023 19:16God, dit is dus waar ik met mijn kind dus ook bang voor ben, dat het deze kant op gaat. Die teleurstelling elke keer.
Overigens heeft school nu een plusklas gestart, maar denken ze mijn kind nog wel uit te dagen zonder plusklas. Ik heb gevloekt en gehuild. School wil EERST gewenst gedrag zien en dan als beloning de plusklas. Terwijl hij dat niet gaat vertonen omdat hij er.... De noodzaak niet van inziet. Dus kom je er niet samen. Hij haalt zijn schouders op over de plusklas uitloting, dus ik weet niet of hij ook of alleen ik teleurgesteld is.
zondag 3 december 2023 om 21:53
VO is ook voornamelijk kennis kunnen reproduceren. Ik heb 1 kind die er zo zonder enige inspanning doorheen fietste (wat soms best een nadeel kan zijn) bij mijn andere kinderen kost het aanzienlijk minder moeite/gedoe.Moiren schreef: ↑03-12-2023 19:10Haha, de allergrootste teleurstelling die mijn zoon kreeg toen hij naar het gymnasium ging was dat het weer gewoon rijtjes leren was.
Dat deed hij niet, dus cijfers te laag, dus geen plusklassen, verplicht afstromen, nog ongemotiveerden. Samen met een afgrijselijke puber zijn werd dat een succes voor vroegtijdig schoolverlaten. Mijn kind was echt geen voorbeeldig kind, maar school (scholen) zijn niet in staat geweest om aan te sluiten bij zijn leerbehoefte en daardoor ook zijn welzijn.
zondag 3 december 2023 om 21:55
Mijn kind had de verwachting dat je dan echt mocht gaan nadenken. Dat viel flink tegen.
zondag 3 december 2023 om 21:56
Ik heb het idee dat hier wel wat in veranderd is tegenwoordig. Wat ik ook geheel terecht vind, al is het maar omdat ik vind dat ze in een plusklas ook echt dingen moeten leren (en dat kan soms confronterend zijn en voor weerstand zorgen, omdat ze dan dingen moeten doen die ze niet per se erg leuk vinden: samenwerken bijvoorbeeld).
zondag 3 december 2023 om 22:00
Dat hoop ik echt. VO is nog niet zo lang geleden, maar ik heb het idee dat daar wat meer weerstand is of het idee dat er geen noodzaak is, want toch gymnasium/ vwo.Enchine schreef: ↑03-12-2023 21:56Ik heb het idee dat hier wel wat in veranderd is tegenwoordig. Wat ik ook geheel terecht vind, al is het maar omdat ik vind dat ze in een plusklas ook echt dingen moeten leren (en dat kan soms confronterend zijn en voor weerstand zorgen, omdat ze dan dingen moeten doen die ze niet per se erg leuk vinden: samenwerken bijvoorbeeld).
zondag 3 december 2023 om 22:02
Zeker op het vwo draait het in de kern (naar mijn mening dan) om kennis te kunnen reproduceren in context. In het woordje context zit dan wellicht een klein deel nadenken. Mijn pubers zijn het hier niet altijd mee eens overigens.
zondag 3 december 2023 om 22:05
Dat zou best kunnen. Met VO geen ervaring, omdat mijn kinderen daar geen interesse hebben/hadden in extra uitdaging/lesuren snipperen e.d. Dus daar durf ik niets over te zeggen.
zondag 3 december 2023 om 22:54
Het is vooral heel veel zoeken en trial and error in mijn bescheiden ervaring met één kind.
Het is heel erg wat ik nu ga schrijven maar het is ergens een ‘zegen’ geweest dat zoon al heel vroeg zwaar depressief tot suïcidaal werd (8 jaar). Dat bracht ons als ouders maar ook de hele verdere familie naar een soort van ground zero. Alles ging het raam uit: bepaalde verwachtingen, bepaalde toekomstbeelden. En alle focus naar de basis. Cambridge Engels in de avonduren samen met mij (ook al was het veel te laat voor zo’n jonkie in de avonduren) en natuurlijk Corona lockdowns (een verkapte zegen, in twee maanden thuisonderwijs was iedere ‘achterstand’ volledig ingelopen). Zaten we daar als leraar en GZ-psycholoog met de handen in het haar.
Ik ben zo blij met zijn VO-school die hem gewoon lekker laat rond hobbelen. Geen docent die daar wat neerbuigend zit te doen met ‘Hoogbegaafd? En dan zit je hier op een mavo?’. Hij zal zijn eigen pad gaan volgen en het moeilijkste is om een soort van aan de zijlijn te zitten en er vertrouwen in te hebben. Ik heb veel gehad aan Enn hier op het forum maar zij schrijft helaas al een tijdje niet meer mee.
Het is heel erg wat ik nu ga schrijven maar het is ergens een ‘zegen’ geweest dat zoon al heel vroeg zwaar depressief tot suïcidaal werd (8 jaar). Dat bracht ons als ouders maar ook de hele verdere familie naar een soort van ground zero. Alles ging het raam uit: bepaalde verwachtingen, bepaalde toekomstbeelden. En alle focus naar de basis. Cambridge Engels in de avonduren samen met mij (ook al was het veel te laat voor zo’n jonkie in de avonduren) en natuurlijk Corona lockdowns (een verkapte zegen, in twee maanden thuisonderwijs was iedere ‘achterstand’ volledig ingelopen). Zaten we daar als leraar en GZ-psycholoog met de handen in het haar.
Ik ben zo blij met zijn VO-school die hem gewoon lekker laat rond hobbelen. Geen docent die daar wat neerbuigend zit te doen met ‘Hoogbegaafd? En dan zit je hier op een mavo?’. Hij zal zijn eigen pad gaan volgen en het moeilijkste is om een soort van aan de zijlijn te zitten en er vertrouwen in te hebben. Ik heb veel gehad aan Enn hier op het forum maar zij schrijft helaas al een tijdje niet meer mee.
zondag 3 december 2023 om 23:50
Ik heb met haar over en weer PB’s verstuurd. Ze praatte mij een beetje moed in toen ik op dat dieptepunt zat. Zij had het altijd over ‘het juiste ‘mandje’ vinden’ voor zoon. Het hielp mij enorm met manlief, die vooral gericht was op ‘eruit halen wat erin zit’ waar ik al genoegen nam met ‘niet meer dood willen’. Het idee dat er een school bestaat die bij zoon past heb ik al laten varen toen hij vijf jaar was.
En snap het dat je niet dieper wil gaan. Het is allemaal al ellendig genoeg.
maandag 4 december 2023 om 00:18
maandag 4 december 2023 om 08:14
oh het raakt me zo jouw berichten. Die depressie gaat toch door merg en been?lemoos2 schreef: ↑03-12-2023 23:50Ik heb met haar over en weer PB’s verstuurd. Ze praatte mij een beetje moed in toen ik op dat dieptepunt zat. Zij had het altijd over ‘het juiste ‘mandje’ vinden’ voor zoon. Het hielp mij enorm met manlief, die vooral gericht was op ‘eruit halen wat erin zit’ waar ik al genoegen nam met ‘niet meer dood willen’. Het idee dat er een school bestaat die bij zoon past heb ik al laten varen toen hij vijf jaar was.
En snap het dat je niet dieper wil gaan. Het is allemaal al ellendig genoeg.
Trouwens, bij Moi ook. En dan helpt het dat er een soort van eind-goed-al-goed doorheen sijpelt.
Kind geeft het hier anders aan, maar we zijn als ouders wel enorm op onze vingers getikt door verwachtingen te hebben. Kind werkt gewoon niet mee en wordt onhandelbaar (thuis vooral) als we teveel focussen op 'eruit halen wat erin zit'. En als we het los laten, dan blijkt er (gelukkig!) nog wel iets van plezier te bestaan.
Ik moest mijn eigen ideeen over werk/carriere toch al opgeven voor dit kind. Maar nu we ons daaraan over hebben gegeven ontstaat er veel meer ruimte voor het hebben van een 'leuk' leven. En grappig genoeg blijkt kind dan ineens wél leergierig.
Hoewel ik denk dat we het juiste doen, beneid ik ouders/gezinnen soms wel waarbij het leren daadwerkelijk op school plaats vindt. School is hier vooral dagbesteding. Het leven is thuis.
maandag 4 december 2023 om 09:21
Ja. Wel jammer dat we al die jaren door bakken veel shit hebben moeten worstelen. Nu hoeft hij trouwens nog niet te leren en vooral harder te werken om alle achterstanden in te halen.
Maar ik heb wel jaren gehad dat ik het gewoon niet meer wist en er geen vertrouwen in had dat hij ooit nog op het goede spoor kwam (en dan bedoel ik niet specifiek dat diploma natuurlijk).
Grijs worden ging rap
maandag 4 december 2023 om 09:26
Ik herken de zorgen en het gemis aan vertrouwen op een goede afloop. Dan zijn dit soort verhalen fijn om te lezen.Moiren schreef: ↑04-12-2023 09:21Ja. Wel jammer dat we al die jaren door bakken veel shit hebben moeten worstelen. Nu hoeft hij trouwens nog niet te leren en vooral harder te werken om alle achterstanden in te halen.
Maar ik heb wel jaren gehad dat ik het gewoon niet meer wist en er geen vertrouwen in had dat hij ooit nog op het goede spoor kwam (en dan bedoel ik niet specifiek dat diploma natuurlijk).
Grijs worden ging rap
maandag 4 december 2023 om 09:28
maandag 4 december 2023 om 09:37
Hoe oud is die van jou ook alweer?
dat is ook echt pittig ja, geen school is ook geen bso waarschijnlijk?
ondoenlijk om in je eentje de zorg te dragen voor een kind dat niet in het 'systeem' past. Wij zijn met zijn tweetjes en hebben alsnog veel steun nodig van informele opvang van opa's en oma's.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
