Werk & Studie
alle pijlers
Hoogte studiefinanciering afhankelijk van inkomen ouders
vrijdag 21 november 2008 om 10:12
Natuurlijk ben ik ontzettend blij dat het in Nederland financieel mogelijk is om te studeren. Ben erg blij met de studiefinanciering. Maar... ik vind het ronduit belachelijk dat de hoogte van de studiefinanciering (deels) afhankelijk is van het inkomen van de ouders.
Waarom zouden ouders moeten betalen voor de studie van de kinderen? Studie is een investering in jezelf. Als je na het afstuderen een goede baan krijgt, geef je toch niet opeens de helft van je salaris aan je ouders?
Zo kan ik nog wel een dozijn redenen noemen, maar wat in mijn geval vooral mateloos vervelend is, is dat ik de bijdrage van mijn ouder niet ontvang, omdat ik geen contact heb met een van beide . Ik ontvang deze bijdrage dan ook niet. Daar kan ik op zich prima mee leven (begrijp ergens ook wel dat mijn niet betaald, vanwege geen contact en andere bijzondere omstandigheden), maar regelmatig wordt mijn aanvullende beurs met terugwerkende kracht verlaagd, waardoor ik vervolgens een extra lening bij de IBG heb.
Mijn eerste vraag: wie heeft hetzelfde dilemma en heeft toen een procedure bij de IBG ingezet om het inkomen van de ouder buiten beschouwing te laten? Hoe ging dit? Ik zie dit traject echt als een enorm obstakel, gezien ik geen top contact hebt met de andere ouder en ik opzie tegen het verzamelen van de verschillende (psychologische) verklaringen, vanwege het oprakelen van oud zeer en confrontatie van allerlei problemen in het verleden. Is het iemand toevallig ook gelukt het inkomen van ouder(s) buiten beschouwing te laten zonder de verklaringen van psycholoog, ouder, etc.?
Mijn tweede vraag: zijn er meer mensen die het er niet mee eens zijn dat de hoogte van de studiefinanciering afhankelijk is van het inkomen van de ouders? Waarom ben je voor/tegen deze constructie?
Waarom zouden ouders moeten betalen voor de studie van de kinderen? Studie is een investering in jezelf. Als je na het afstuderen een goede baan krijgt, geef je toch niet opeens de helft van je salaris aan je ouders?
Zo kan ik nog wel een dozijn redenen noemen, maar wat in mijn geval vooral mateloos vervelend is, is dat ik de bijdrage van mijn ouder niet ontvang, omdat ik geen contact heb met een van beide . Ik ontvang deze bijdrage dan ook niet. Daar kan ik op zich prima mee leven (begrijp ergens ook wel dat mijn niet betaald, vanwege geen contact en andere bijzondere omstandigheden), maar regelmatig wordt mijn aanvullende beurs met terugwerkende kracht verlaagd, waardoor ik vervolgens een extra lening bij de IBG heb.
Mijn eerste vraag: wie heeft hetzelfde dilemma en heeft toen een procedure bij de IBG ingezet om het inkomen van de ouder buiten beschouwing te laten? Hoe ging dit? Ik zie dit traject echt als een enorm obstakel, gezien ik geen top contact hebt met de andere ouder en ik opzie tegen het verzamelen van de verschillende (psychologische) verklaringen, vanwege het oprakelen van oud zeer en confrontatie van allerlei problemen in het verleden. Is het iemand toevallig ook gelukt het inkomen van ouder(s) buiten beschouwing te laten zonder de verklaringen van psycholoog, ouder, etc.?
Mijn tweede vraag: zijn er meer mensen die het er niet mee eens zijn dat de hoogte van de studiefinanciering afhankelijk is van het inkomen van de ouders? Waarom ben je voor/tegen deze constructie?
vrijdag 21 november 2008 om 10:20
De betreffende ouder kan volgens mij een verklaring tekenen dat hij niet bij wil dragen aan je studie vanwege dit soort zaken. Maar ik vrees dat je dan dus wel iets moet laten tekenen oid.
En verder vind ik het vooral erg fijn dat er in NL zoiets bestaat als stufi, en vind ik het ook vrij redelijk dat dit enigszins naar inkomen van ouders gaat. Ik kan me voorstellen dat dat vervelend is in jouw situatie, maar in heel veel landen moet je sowieso alles zelf betalen en is studeren sowieso verbonden aan of enorme leningen of aan een elite clubje wat het wel kan betalen.
Ik kreeg ook geen aanvullende beurs vanwege het inkomen van mijn ouders, maar heb wel heel veel zelf betaald. Zo is dat voor iedereen anders natuurlijk.
En verder vind ik het vooral erg fijn dat er in NL zoiets bestaat als stufi, en vind ik het ook vrij redelijk dat dit enigszins naar inkomen van ouders gaat. Ik kan me voorstellen dat dat vervelend is in jouw situatie, maar in heel veel landen moet je sowieso alles zelf betalen en is studeren sowieso verbonden aan of enorme leningen of aan een elite clubje wat het wel kan betalen.
Ik kreeg ook geen aanvullende beurs vanwege het inkomen van mijn ouders, maar heb wel heel veel zelf betaald. Zo is dat voor iedereen anders natuurlijk.
vrijdag 21 november 2008 om 10:24
Ik snap wel dat het voor jou heel onrechtvaardig voelt, omdat jij geen contact hebt met jouw ouders, maar in principe ben ik het wel eens met deze regel. Studiefinanciering kost de samenleving een hoop geld. Het is niet meer dan terecht dat ouders die goed in de slappe was zitten, hun kinderen ondersteunen tijdens hun studie. Zo kunnen jongeren uit minder gegoede milieus een redelijke studiefinanciering blijven krijgen.
Voor bijzondere gevallen, zoals de jouwe, zou er wel een uitzondering moeten worden gemaakt.
Voor bijzondere gevallen, zoals de jouwe, zou er wel een uitzondering moeten worden gemaakt.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
vrijdag 21 november 2008 om 10:25
Hoi,
ik had met beide ouders geen contact toen ik begon met studeren, en heb die procedure idd ingezet. Het is niet zoveel gedoe hoor, je hebt een eigen verklaring nodig, een verklaring van je ouder(s) en een verklaring van 1 deskundige. In al die verklaringen moet naar voren komen dat ze geen bijdrage leveren, vanwege omstandigheid X.
Het gaat je niet lukken zonder ouder/deskundigenverklaringen, dan kan iedereen wel een brief schrijven om meer stufi te krijgen. Ik weet ook niet of het je gaat lukken om dit in werking te zetten terwíjl je al studeert, ik heb het van tevoren gedaan en h et gedoe valt echt wel mee. Gewoon die verklaringen regelen, aantal kopieen zelf houden en opsturen die handel.
Als antwoord op je tweede vraag, ik vind het ook niet oke dat stufi afhankelijk is van het inkomen van de ouders. Veel ouders betalen toch niet mee; bovendien is het ronduit raar als je op volwassen leeftijd studeert om dan nog geld aan je ouders te moeten vragen.
ik had met beide ouders geen contact toen ik begon met studeren, en heb die procedure idd ingezet. Het is niet zoveel gedoe hoor, je hebt een eigen verklaring nodig, een verklaring van je ouder(s) en een verklaring van 1 deskundige. In al die verklaringen moet naar voren komen dat ze geen bijdrage leveren, vanwege omstandigheid X.
Het gaat je niet lukken zonder ouder/deskundigenverklaringen, dan kan iedereen wel een brief schrijven om meer stufi te krijgen. Ik weet ook niet of het je gaat lukken om dit in werking te zetten terwíjl je al studeert, ik heb het van tevoren gedaan en h et gedoe valt echt wel mee. Gewoon die verklaringen regelen, aantal kopieen zelf houden en opsturen die handel.
Als antwoord op je tweede vraag, ik vind het ook niet oke dat stufi afhankelijk is van het inkomen van de ouders. Veel ouders betalen toch niet mee; bovendien is het ronduit raar als je op volwassen leeftijd studeert om dan nog geld aan je ouders te moeten vragen.
vrijdag 21 november 2008 om 10:28
Tja, ik kan niet in jouw portemonnee of studiedruk kijken, maar mijn situatie was als volgt: ik kreeg ook geen aanvullende beurs, vanwege het inkomen van mijn ouders, maar mijn ouders vonden het niet nodig om mij financieel te ondersteunen. Ik heb het toen zelf opgelost door twee bijbaantjes te nemen. Daar kon ik prima van rondkomen. Misschien een idee?
vrijdag 21 november 2008 om 10:29
Ik ben het altijd al oneens geweest met het inkomen van ouders gebeuren. Als je ouders net op de grens zitten, ga jij er heel erg op achteruit, zij ook.(Dit zijn dan hardwerkende mensen die niks meer voor zich zelf over houden) Terwel ouders die misschien op hun luie reet een uitkering aan het trekken zijn er niks voor hoeven te doen en hun kinderen lekker ook gratis geld krijgen.
Wat mij betreft gaat die hele regel eruit, en ja dan krijg je dat ook kinderen van doktoren dat geld krijgen, maar het is wel eerlijker voor de hardwerkende jan modaal.
Wat mij betreft gaat die hele regel eruit, en ja dan krijg je dat ook kinderen van doktoren dat geld krijgen, maar het is wel eerlijker voor de hardwerkende jan modaal.
vrijdag 21 november 2008 om 10:29
vrijdag 21 november 2008 om 10:34
Tja vanuit jouw positie is het inderdaad oneerlijk. Maar daar is iets aan te doen namelijk aangeven bij de Ib-groep dat jij het niet ontvangt.
Aan de andere kant ik ken ook genoeg verhalen van mensen waarbij alles door hun ouders betaalt werd en zij hun studiefinanciering als zakgeld kunnen gebruiken. Dat vind ik ook niet eerlijk en ik vind eigenlijk dat het daarom nog wel wat strenger mag met die bijdrage van de ouders. Als die mensen het voor hun kinderen kunnen betalen vind ik niet dat zij ook nog geld van het rijk hoeven te ontvangen. Dat kan dan beter gaan naar mensen zoals jij of mensen die het minder breed hebben en daardoor moeilijk kunnen studeren.
Aan de andere kant ik ken ook genoeg verhalen van mensen waarbij alles door hun ouders betaalt werd en zij hun studiefinanciering als zakgeld kunnen gebruiken. Dat vind ik ook niet eerlijk en ik vind eigenlijk dat het daarom nog wel wat strenger mag met die bijdrage van de ouders. Als die mensen het voor hun kinderen kunnen betalen vind ik niet dat zij ook nog geld van het rijk hoeven te ontvangen. Dat kan dan beter gaan naar mensen zoals jij of mensen die het minder breed hebben en daardoor moeilijk kunnen studeren.
vrijdag 21 november 2008 om 10:43
Waarom ouders mee zouden moeten betalen aan de studie van hun kinderen? Omdat het bij de opvoeding hoort. Je zet kinderen op de wereld en je bent er ook verantwoordelijk voor dat deze kinderen een goede toekomst tegemoet gaan.
Ik vind de regeling die er nu is en al jaren is, eigenlijk niet zo gek: een basisbeurs en daarbovenop een inkomensafhankelijke aanvullende beurs. Voor kinderen waarvan de ouders niet mee wilde werken, is er altijd een mogelijkheid geweest om toch een aanvullende beurs te krijgen, via een hardheidsclausule.
De basisbeurs maakt het mogelijk voor iedereen om te studeren, het zij met een aanvulling van ouders of van de IBG, of met een lening of met bijbaantjes. Ouders met een hoog inkomen betalen meer mee dan ouders met een laag inkomen. Het maakt mij niet veel uit of ouders met een uitkering daar dan van profiteren; hun kinderen hebben in ieder geval dezelfde mogelijkheden als kinderen uit het Gooi. En dat vind ik veel belangrijker.
Ik vind de regeling die er nu is en al jaren is, eigenlijk niet zo gek: een basisbeurs en daarbovenop een inkomensafhankelijke aanvullende beurs. Voor kinderen waarvan de ouders niet mee wilde werken, is er altijd een mogelijkheid geweest om toch een aanvullende beurs te krijgen, via een hardheidsclausule.
De basisbeurs maakt het mogelijk voor iedereen om te studeren, het zij met een aanvulling van ouders of van de IBG, of met een lening of met bijbaantjes. Ouders met een hoog inkomen betalen meer mee dan ouders met een laag inkomen. Het maakt mij niet veel uit of ouders met een uitkering daar dan van profiteren; hun kinderen hebben in ieder geval dezelfde mogelijkheden als kinderen uit het Gooi. En dat vind ik veel belangrijker.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 21 november 2008 om 10:45
Hoi Nomad,
Studeren in NL wordt is al ontzettend goedkoop voor ons! Er zijn ook zat ouders die niets bijdragen aan de studie van hun kind, ook al wordt het wel verwacht van de IB-groep.
In jouw geval kun je volgens mij wel een aanvullende beurs aanvragen, is wel een hoop papierwerk, maar uit eindelijk heb je misschien wel je aanvullende beurs. Dit heb ik ooit ook gedaan, maar uit eindelijk was het niet meer nodig.
mosterd
Studeren in NL wordt is al ontzettend goedkoop voor ons! Er zijn ook zat ouders die niets bijdragen aan de studie van hun kind, ook al wordt het wel verwacht van de IB-groep.
In jouw geval kun je volgens mij wel een aanvullende beurs aanvragen, is wel een hoop papierwerk, maar uit eindelijk heb je misschien wel je aanvullende beurs. Dit heb ik ooit ook gedaan, maar uit eindelijk was het niet meer nodig.
mosterd
vrijdag 21 november 2008 om 10:53
Ik vind het wel terecht dat het afhankelijk is van inkomen. Anders wordt het onbetaalbaar! Als ouders een goed inkomen hebben kunnen ze zat bijdragen. En grensgevallen heb je altijd.
Een studie is een investering in je toekomst. Je ouders kunnen bijdragen aan jou toekomst als ze dat kunnen en dat heeft niets te maken met later 'een deel van je salaris afstaan'. Het is je kind. Toen ik studeerde droegen vrijwel alle ouders bij aan de studie van hun kinderen. Probleem is dat de kinderen alles veel te vanzelfsprekend vinden.
En studiefinanciering is een gunst. Je krijgt het. Ik vind dat de eisen wel wat strenger mogen worden. Als je ziet hoe sommige studenten zich inzetten. Zien het gewoon als pleziertijd en studeren 'oja, dat moet ook nog ff'.
Ik heb zelf ook mijn studie volledig zelf betaald, ondanks dat ik wel een kleine bijdrage zou moeten krijgen van mijn ouders. Maar mijn ouders wilden wel, maar konden het gewoon echt niet missen (zijn gescheiden en dan tellen ze gewoon gezamelijk inkomen, terwijl ze natuurlijk beide alle lasten hebben) . Gewoon veel ernaast gewerkt (omdat ik perse niet wilde lenen).
Ik kreeg eerst helemaal geen aanvulling, omdat het uitkopen van mijn moeder door mijn vader gezien werd als 'inkomen'. Hiertegen heb ik bezwaar gemaakt en moest ik alle stukken aanleveren (echtscheidingsconvenant etc) en toen is het met terugwerkende kracht gecorrigeerd. Heeft wat moeite gekost, maar het is wel rechtgezet.
Ik denk dat jij de procedure (beschreven door iemand anders hier) ook moet starten. Zoals je het beschrijft is de kans groot dat het toegekend wordt. Het is logisch dat ze aan alleen een brief van jou niet genoeg hebben. Vervelend voor jou, maar begrijpelijk van IB uit (anders kan iedereen wel zoiets opstellen, is toch niet te controleren dan?).
Succes!
Een studie is een investering in je toekomst. Je ouders kunnen bijdragen aan jou toekomst als ze dat kunnen en dat heeft niets te maken met later 'een deel van je salaris afstaan'. Het is je kind. Toen ik studeerde droegen vrijwel alle ouders bij aan de studie van hun kinderen. Probleem is dat de kinderen alles veel te vanzelfsprekend vinden.
En studiefinanciering is een gunst. Je krijgt het. Ik vind dat de eisen wel wat strenger mogen worden. Als je ziet hoe sommige studenten zich inzetten. Zien het gewoon als pleziertijd en studeren 'oja, dat moet ook nog ff'.
Ik heb zelf ook mijn studie volledig zelf betaald, ondanks dat ik wel een kleine bijdrage zou moeten krijgen van mijn ouders. Maar mijn ouders wilden wel, maar konden het gewoon echt niet missen (zijn gescheiden en dan tellen ze gewoon gezamelijk inkomen, terwijl ze natuurlijk beide alle lasten hebben) . Gewoon veel ernaast gewerkt (omdat ik perse niet wilde lenen).
Ik kreeg eerst helemaal geen aanvulling, omdat het uitkopen van mijn moeder door mijn vader gezien werd als 'inkomen'. Hiertegen heb ik bezwaar gemaakt en moest ik alle stukken aanleveren (echtscheidingsconvenant etc) en toen is het met terugwerkende kracht gecorrigeerd. Heeft wat moeite gekost, maar het is wel rechtgezet.
Ik denk dat jij de procedure (beschreven door iemand anders hier) ook moet starten. Zoals je het beschrijft is de kans groot dat het toegekend wordt. Het is logisch dat ze aan alleen een brief van jou niet genoeg hebben. Vervelend voor jou, maar begrijpelijk van IB uit (anders kan iedereen wel zoiets opstellen, is toch niet te controleren dan?).
Succes!
vrijdag 21 november 2008 om 10:56
Tijdens mijn studie wilde mijn vader, die een erg hoog inkomen heeft, niet meebetalen. Hierdoor kwam ik niet in aanmerking voor aanvullende financiering.
Ik heb geprobeerd om gebruik te maken van de procedure om het inkomen van ouders niet mee te laten tellen in het bepalen van de hoogte van je studiebeurs. Dat is niet gelukt, want mijn vader wilde geen document ondertekenen.
Daarna heb ik, op aanraden van mijn moeder en een studiementor, mijn vader via de rechter verplicht tot het betalen van een studiebijdrage of het ondertekenen van het document. Dat is me gelukt, mijn vader moest betalen.
Hij heeft nooit betaald. En ik bleef die lage stufi houden. Met twee, soms zelfs drie bijbaantjes heb ik het gered. Het resultaat van deze gang van zaken is een hoge studieschuld (bijlenen kon wel en moest ook om het allemaal te bekostigen). Maar belangrijker: de relatie met mijn vader, die dus moeizaam was, is hierdoor verder verslechterd. We hebben pas na 15 jaar weer contact met elkaar. Ik weet zeker dat dat anders zou zijn, als die rechtzaak niet was geweest. Achteraf gezien heb ik dat verkeerd ingeschat en had ik die rechtzaak niet moeten beginnen, maar ja, ik was 19...
Met dit allemaal in het achterhoofd zou ik zeggen: vraag of je ouders die verklaring willen tekenen en als ze het niet willen, werk je dan de blubber om het zelf te betalen. Maar ja, iedere situatie is verschillend... dus misschien is dit niet op jou van toepassing.
Ik ben er erg trots op dat ik mijn studie uiteindelijk voor het grootste deel zelf heb betaald. Van die bijbaantjes heb ik geleerd keihard te werken, daar zal ik mijn hele leven ook profijt van hebben. Moet er wel bij aantekenen dat dit alleen mogelijk was omdat ik een studie had met weinig contacturen.
Heel veel succes met de toestanden rond je stufi én met je studie!
Ik heb geprobeerd om gebruik te maken van de procedure om het inkomen van ouders niet mee te laten tellen in het bepalen van de hoogte van je studiebeurs. Dat is niet gelukt, want mijn vader wilde geen document ondertekenen.
Daarna heb ik, op aanraden van mijn moeder en een studiementor, mijn vader via de rechter verplicht tot het betalen van een studiebijdrage of het ondertekenen van het document. Dat is me gelukt, mijn vader moest betalen.
Hij heeft nooit betaald. En ik bleef die lage stufi houden. Met twee, soms zelfs drie bijbaantjes heb ik het gered. Het resultaat van deze gang van zaken is een hoge studieschuld (bijlenen kon wel en moest ook om het allemaal te bekostigen). Maar belangrijker: de relatie met mijn vader, die dus moeizaam was, is hierdoor verder verslechterd. We hebben pas na 15 jaar weer contact met elkaar. Ik weet zeker dat dat anders zou zijn, als die rechtzaak niet was geweest. Achteraf gezien heb ik dat verkeerd ingeschat en had ik die rechtzaak niet moeten beginnen, maar ja, ik was 19...
Met dit allemaal in het achterhoofd zou ik zeggen: vraag of je ouders die verklaring willen tekenen en als ze het niet willen, werk je dan de blubber om het zelf te betalen. Maar ja, iedere situatie is verschillend... dus misschien is dit niet op jou van toepassing.
Ik ben er erg trots op dat ik mijn studie uiteindelijk voor het grootste deel zelf heb betaald. Van die bijbaantjes heb ik geleerd keihard te werken, daar zal ik mijn hele leven ook profijt van hebben. Moet er wel bij aantekenen dat dit alleen mogelijk was omdat ik een studie had met weinig contacturen.
Heel veel succes met de toestanden rond je stufi én met je studie!
vrijdag 21 november 2008 om 10:58
Mardjen en Sarinadanae, de aanvraag om het inkomen van (een van beide) ouder(s) niet mee te laten tellen, is inderdaad niet zo gecompliceerd, en theoretisch gezien ook heel redelijk. Echter, in mijn geval (en ik ben vast niet de enige) is het in de praktijk wel een heel groot obstakel, omdat er pijnlijke herinneringen zijn, en er veel conflicten zijn geweest tussen/met ouders, waardoor het eigenlijk geen optie is met een van de ouders te praten over hun scheiding of over onderlinge relaties.
Ik ben ook een enorm voorstander van (financiële) onafhankelijkheid van studenten. In principe vind ik dat elke minderjarige zelf voor zijn inkomen/uitgaven verantwoordelijk is en geen geld moeten vragen bij de ouders. Daarom werk ik al sinds ongeveer mijn twaalfde (begonnen met makkelijke baantjes, zoals appels plukken en een krantenwijk).
Ik vind het, net als Sarinadanae, ronduit belachelijk dat ouders betalen voor studie of levensonderhoud van een meerderjarige kind, zeker als deze studeert, daar er goede voorzieningen zijn voor een studiebeurs en/of lening bij de IBG.
Dus, ik vind dat alle beurzen gelijk moeten zijn, zelfs als dit betekent dat studenten dan in totaal (dus basisbeurs en aanvullende beurs samen) een minder grote bijdrage per maand krijgen. Dus een dokterszoon moet dezelfde beurs krijgen als een kind uit een "arm" gezin. Als deze beurs niet voldoende is, dan bijbaantje en/of lening. De lening is relatief makkelijk terug te betalen na het afstuderen.
Wat mij in mijn geval vooral tegenstaat, is het feit dat mijn aanvullende beurs al een paar keer met terugwerkende kracht is verlaagd (doordat een van mijn ouders meer is gaan verdienen), waardoor ik vervolgens een extra lening bij de IBG heb. Op deze manier kan ik nooit zeker zijn van de hoogte van mijn beurs, en het is, mijns inziens, bovendien niet helemaal eerlijk, omdat ik zo achteraf nog eens geconfronteerd wordt met een schuld, waarvan ik vooraf geen enkel idee had en ook niet had kunnen hebben. Mij is overigens verteld dat er in principe geen tijdlimiet is aan de periode waarover de beurs met terugwerkende kracht kan veranderen. In theorie zou het daarom zomaar kunnen dat ik volgend jaar weer een brief krijg met daarin de mededeling dat mijn beurs over bijvoorbeeld 2006 nog eens met een x bedrag is verlaagd. Dat is bizar.
Ik ben ook een enorm voorstander van (financiële) onafhankelijkheid van studenten. In principe vind ik dat elke minderjarige zelf voor zijn inkomen/uitgaven verantwoordelijk is en geen geld moeten vragen bij de ouders. Daarom werk ik al sinds ongeveer mijn twaalfde (begonnen met makkelijke baantjes, zoals appels plukken en een krantenwijk).
Ik vind het, net als Sarinadanae, ronduit belachelijk dat ouders betalen voor studie of levensonderhoud van een meerderjarige kind, zeker als deze studeert, daar er goede voorzieningen zijn voor een studiebeurs en/of lening bij de IBG.
Dus, ik vind dat alle beurzen gelijk moeten zijn, zelfs als dit betekent dat studenten dan in totaal (dus basisbeurs en aanvullende beurs samen) een minder grote bijdrage per maand krijgen. Dus een dokterszoon moet dezelfde beurs krijgen als een kind uit een "arm" gezin. Als deze beurs niet voldoende is, dan bijbaantje en/of lening. De lening is relatief makkelijk terug te betalen na het afstuderen.
Wat mij in mijn geval vooral tegenstaat, is het feit dat mijn aanvullende beurs al een paar keer met terugwerkende kracht is verlaagd (doordat een van mijn ouders meer is gaan verdienen), waardoor ik vervolgens een extra lening bij de IBG heb. Op deze manier kan ik nooit zeker zijn van de hoogte van mijn beurs, en het is, mijns inziens, bovendien niet helemaal eerlijk, omdat ik zo achteraf nog eens geconfronteerd wordt met een schuld, waarvan ik vooraf geen enkel idee had en ook niet had kunnen hebben. Mij is overigens verteld dat er in principe geen tijdlimiet is aan de periode waarover de beurs met terugwerkende kracht kan veranderen. In theorie zou het daarom zomaar kunnen dat ik volgend jaar weer een brief krijg met daarin de mededeling dat mijn beurs over bijvoorbeeld 2006 nog eens met een x bedrag is verlaagd. Dat is bizar.
vrijdag 21 november 2008 om 11:00
Voor ik ging studeren had ik al op mezelf gewoond en was toen niet afhankelijk van mijn ouders, toen ik aan mijn studie begon, moest ik ineens weer mijn handje bij ze ophouden. Ik vond dat erg vervelend.
Mijn moeder werkte freelance en had daardoor een sterk wisselend inkomen. Ik moest ik weet niet hoe vaak extra aanvulling aanvragen en die dan dus ook weer op tijd afzeggen als het inkomen van mijn moeder weer hoger werd. Hierdoor ontving ik de ene maand alleen een basisbeurs en de volgende maand weer dubbel op, om een maand daarna weer het te veel ontvangen geld (dat er vaak niet meer was) terug te moeten betalen omdat de wijzigingen te laat doorgegeven en/of doorgevoerd waren.
Kortom, ik werd er gek van. Dat gezeur de hele tijd. Na anderhalf jaar heb ik mijn ouders doorgegeven dat ik geen geld meer hoefde en nam naast de basisbeurs een extra lening en een bijbaantje.
Voor mij zou het dus zeker een uitkomst geweest zijn als de stufi niet inkomensafhankelijk was geweest.
Mijn moeder werkte freelance en had daardoor een sterk wisselend inkomen. Ik moest ik weet niet hoe vaak extra aanvulling aanvragen en die dan dus ook weer op tijd afzeggen als het inkomen van mijn moeder weer hoger werd. Hierdoor ontving ik de ene maand alleen een basisbeurs en de volgende maand weer dubbel op, om een maand daarna weer het te veel ontvangen geld (dat er vaak niet meer was) terug te moeten betalen omdat de wijzigingen te laat doorgegeven en/of doorgevoerd waren.
Kortom, ik werd er gek van. Dat gezeur de hele tijd. Na anderhalf jaar heb ik mijn ouders doorgegeven dat ik geen geld meer hoefde en nam naast de basisbeurs een extra lening en een bijbaantje.
Voor mij zou het dus zeker een uitkomst geweest zijn als de stufi niet inkomensafhankelijk was geweest.
vrijdag 21 november 2008 om 11:04
En oja, een een onderhoudsplicht naar je kind toe tot haar/zijn 21ste, dat is prima, maar ik ben nu al halverwege de 20. Volgens mij kun je studiefinanciering krijgen tot je 30 bent (of in ieder geval aanvragen tot je 30 bent)... het is toch belachelijk dat je zelfs als je bijvoorbeeld 29 bent, je volgens de stufi regeling nog steeds afhankelijk bent van je ouders.
Zouden jullie zelf als ouder zijnde, willen betalen voor de studie van je kinderen? Vind je dat niet een vreemd idee? Studies duren minstens vier jaar, en soms wel meer. Bovendien geeft het kind toch ook niet een deel van zijn/haar salaris aan jou wanneer het een baan heeft gevonden? Verder zijn er natuurlijk ook nog argumenten dat ouders op deze manier een bepaalde invloed op het studieleven en op de studiekeuze van hun kinderen hebben.
Zouden jullie zelf als ouder zijnde, willen betalen voor de studie van je kinderen? Vind je dat niet een vreemd idee? Studies duren minstens vier jaar, en soms wel meer. Bovendien geeft het kind toch ook niet een deel van zijn/haar salaris aan jou wanneer het een baan heeft gevonden? Verder zijn er natuurlijk ook nog argumenten dat ouders op deze manier een bepaalde invloed op het studieleven en op de studiekeuze van hun kinderen hebben.
vrijdag 21 november 2008 om 11:11
Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar het is helemaal niet zo'n gedoe om te bewijzen dat je ouders niet bijdragen. Kwestie van er achter aan gaan. Ik heb geen contact met mijn biologische vader, en bij mij was het zo dat ik kon kiezen: of ik moest papierwerk invullen dat ik niet wist waar hij woonde en dat ik geen contact met hem heb of ik gaf de ib-groep al zijn gegevens en hij kon dat papierwerk invullen. Ik heb dat laatste gedaan. Hij heeft in zijn hele leven niks voor me gedaan, dus die paar formuliertjes moesten kunnen.
Ik denk dat ik wel zou balen als mijn vader rijk zou zijn en ik door hem geen aanvullende beurs zou krijgen. Maar dan zou ik er achter aan gaan om aan te tonen dat ik niks van hem ontvang.
Ik vind het raar dat de ibgroep niet kijkt naar wat ik verdien! Ik heb in 2006 best wel veel verdient omdat ik er toen een half jaartje tussen uit ben geweest, maar niet zoveel dat ik over de grens van de ibgroep heen ging. Dat telt nu niet mee bij het vaststellen van mijn stufi. Apart dat wel. Nu verdien ik overigens nog geen 5000 per jaar, maar goed.
Ik denk dat ik wel zou balen als mijn vader rijk zou zijn en ik door hem geen aanvullende beurs zou krijgen. Maar dan zou ik er achter aan gaan om aan te tonen dat ik niks van hem ontvang.
Ik vind het raar dat de ibgroep niet kijkt naar wat ik verdien! Ik heb in 2006 best wel veel verdient omdat ik er toen een half jaartje tussen uit ben geweest, maar niet zoveel dat ik over de grens van de ibgroep heen ging. Dat telt nu niet mee bij het vaststellen van mijn stufi. Apart dat wel. Nu verdien ik overigens nog geen 5000 per jaar, maar goed.
vrijdag 21 november 2008 om 11:12
eigenlijk is het heel simpel. Je hebt een basisbeurs, die krijgt iedereen. Voor ouders die het niet kunnen betalen, is er een mogelijkheid voor een aanvullende beurs. Als je stelt dat het belachelijk is dat ouders meebetalen, denk ik dat je puur de basisbeurs overhoudt. Waarbij je dan kunt gaan werken of lenen. Kortom denk ik niet dat als de aanvullende beurs wordt afgeschaft, de situatie van TO er op vooruit zou gaan.
vrijdag 21 november 2008 om 11:14
Appelsientje, ik kan me helemaal vinden in jouw verhaal. Ik begrijp ook wel dat ik die procedure gewoon in gang zou kunnen zetten, maar ik ben juist aan het onderzoeken of ik weer een beetje contact met mijn ouder zou kunnen krijgen, en daar gaat zo'n IBG procedure en/of een eventuele rechtzaak echt niet bij helpen.
Bij Appelsientje heeft het dit studiebeurs gedoe de relatie met haar vader heel erg verstoord, en dat is het mij niet waard. Liever een paar duizend euro extra schuld, dan de kans op contact met mijn ouder(s) op het spel zetten. Dat heeft me al genoeg pijn opgeleverd.
Yette, voor mij geldt ook dat het inkomen van mijn ouder(s) voortdurend veranderd. Dit is super verwarrend voor mij, vooral omdat het achteraf gebeurd, dus een hele tijd nadat ik de stufi heb ontvangen.
Ik heb dit topic geopend omdat ik eens wilde peilen hoe andere mensen hierover denken. Ik had eigenlijk niet verwacht dat er vrij veel mensen voor het huidige systeem zijn waarbij de hoogte van de studiefinanciering (deels) afhankelijk is van het inkomen van de ouders. Ik vind het wel interessant.
Is er dan niemand voor een systeem waarbij iedereen dezelfde beurs krijgt en dat de student de rest gewoon leent bij de IBG? Zo gaat dat in andere landen (bijvoorbeeld in Zweden) ook en ik vind dat een heel goed systeem. Ouders zijn dan vrij om te kiezen of ze iets willen bijdragen (dat kunnen ze dan zelf overleggen met de kinderen) en als je geen bijdrage wilt of je ouders willen/kunnen geen bijdrage geven, dan werk je gewoon extra of leen je.
Bij Appelsientje heeft het dit studiebeurs gedoe de relatie met haar vader heel erg verstoord, en dat is het mij niet waard. Liever een paar duizend euro extra schuld, dan de kans op contact met mijn ouder(s) op het spel zetten. Dat heeft me al genoeg pijn opgeleverd.
Yette, voor mij geldt ook dat het inkomen van mijn ouder(s) voortdurend veranderd. Dit is super verwarrend voor mij, vooral omdat het achteraf gebeurd, dus een hele tijd nadat ik de stufi heb ontvangen.
Ik heb dit topic geopend omdat ik eens wilde peilen hoe andere mensen hierover denken. Ik had eigenlijk niet verwacht dat er vrij veel mensen voor het huidige systeem zijn waarbij de hoogte van de studiefinanciering (deels) afhankelijk is van het inkomen van de ouders. Ik vind het wel interessant.
Is er dan niemand voor een systeem waarbij iedereen dezelfde beurs krijgt en dat de student de rest gewoon leent bij de IBG? Zo gaat dat in andere landen (bijvoorbeeld in Zweden) ook en ik vind dat een heel goed systeem. Ouders zijn dan vrij om te kiezen of ze iets willen bijdragen (dat kunnen ze dan zelf overleggen met de kinderen) en als je geen bijdrage wilt of je ouders willen/kunnen geen bijdrage geven, dan werk je gewoon extra of leen je.
vrijdag 21 november 2008 om 11:16
hmm Nomad, lastige situatie voor je. Je valt eigenlijk net buiten de redelijkheid van deze wet, doordat jou situatie afwijkend is dan de gemiddelde situatie. Ik denk dat als je hierover in gesprek gaat met ibg, of bijvoorbeeld protest/klacht indient, je al een heel eind kan komen. Misschien dat ze 'wegens afwijkende omstandigheden' oid jou buiten deze regeling kunnen plaatsen. Je kunt het iig proberen!
vrijdag 21 november 2008 om 11:22
Het zal natuurlijk absoluut afhankelijk zijn van hoe kostenintensief je studie is, maar ik heb die ouderlijke bijdrage nooit gemist. Basisbeurs met bijbaantjes waren prima. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik idioot arm was of idioot hard moest werken. Nee, ik had niet zoveel spullen, en ja, ik moest heel creatief zijn, maar moeilijk? Nee, ik heb het nooit moeilijk gehad.
Dat is dan ook de reden dat ik het huidige systeem prima vind. Fijn dat iedereen in de gelegenheid gesteld wordt om te studeren, en fijn voor de mensen met dure studies of weinig tijd, dat er zoiets is als een aanvullende beurs. En als dat teveel rompslomp is of ellende oplevert? Sja, dan is het bikkelen met bijbaantjes of creatief zijn met het geld dat je wel hebt. Zo is het toch voor zoveel mensen?
Dat is dan ook de reden dat ik het huidige systeem prima vind. Fijn dat iedereen in de gelegenheid gesteld wordt om te studeren, en fijn voor de mensen met dure studies of weinig tijd, dat er zoiets is als een aanvullende beurs. En als dat teveel rompslomp is of ellende oplevert? Sja, dan is het bikkelen met bijbaantjes of creatief zijn met het geld dat je wel hebt. Zo is het toch voor zoveel mensen?
vrijdag 21 november 2008 om 11:23
quote:ambrosia9 schreef op 21 november 2008 @ 11:11:
Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar het is helemaal niet zo'n gedoe om te bewijzen dat je ouders niet bijdragen. Kwestie van er achter aan gaan. Ik heb geen contact met mijn biologische vader, en bij mij was het zo dat ik kon kiezen: of ik moest papierwerk invullen dat ik niet wist waar hij woonde en dat ik geen contact met hem heb of ik gaf de ib-groep al zijn gegevens en hij kon dat papierwerk invullen. Ik heb dat laatste gedaan. Hij heeft in zijn hele leven niks voor me gedaan, dus die paar formuliertjes moesten kunnen.
Ik denk dat ik wel zou balen als mijn vader rijk zou zijn en ik door hem geen aanvullende beurs zou krijgen. Maar dan zou ik er achter aan gaan om aan te tonen dat ik niks van hem ontvang.
Ik vind het raar dat de ibgroep niet kijkt naar wat ik verdien! Ik heb in 2006 best wel veel verdient omdat ik er toen een half jaartje tussen uit ben geweest, maar niet zoveel dat ik over de grens van de ibgroep heen ging. Dat telt nu niet mee bij het vaststellen van mijn stufi. Apart dat wel. Nu verdien ik overigens nog geen 5000 per jaar, maar goed.
Ze kijken wel naar wat je verdient. Als je teveel verdient wordt je beurs stopgezet. (grens lag toen ik studeerde ronde de 10.500,- dacht ik). Dat is de grens van de IB-groep. Tot die grens mag je dus bijverdienen. En dan kun je behoorlijk veel werken hoor. Ik kwam er meestal net overheen (maar liet de laatste 2 maanden dan later uitbetalen en in het jaar van afsturen telde maar een half jaar en dus maakte het niet meer uit).
Dat ze niet in verschillende stapjes kijken is logisch. Want als je meer zou krijgen als je bv een jaartje wat minder bijverdient motiveer je studenten niet echt om erbij te gaan werken....
Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar het is helemaal niet zo'n gedoe om te bewijzen dat je ouders niet bijdragen. Kwestie van er achter aan gaan. Ik heb geen contact met mijn biologische vader, en bij mij was het zo dat ik kon kiezen: of ik moest papierwerk invullen dat ik niet wist waar hij woonde en dat ik geen contact met hem heb of ik gaf de ib-groep al zijn gegevens en hij kon dat papierwerk invullen. Ik heb dat laatste gedaan. Hij heeft in zijn hele leven niks voor me gedaan, dus die paar formuliertjes moesten kunnen.
Ik denk dat ik wel zou balen als mijn vader rijk zou zijn en ik door hem geen aanvullende beurs zou krijgen. Maar dan zou ik er achter aan gaan om aan te tonen dat ik niks van hem ontvang.
Ik vind het raar dat de ibgroep niet kijkt naar wat ik verdien! Ik heb in 2006 best wel veel verdient omdat ik er toen een half jaartje tussen uit ben geweest, maar niet zoveel dat ik over de grens van de ibgroep heen ging. Dat telt nu niet mee bij het vaststellen van mijn stufi. Apart dat wel. Nu verdien ik overigens nog geen 5000 per jaar, maar goed.
Ze kijken wel naar wat je verdient. Als je teveel verdient wordt je beurs stopgezet. (grens lag toen ik studeerde ronde de 10.500,- dacht ik). Dat is de grens van de IB-groep. Tot die grens mag je dus bijverdienen. En dan kun je behoorlijk veel werken hoor. Ik kwam er meestal net overheen (maar liet de laatste 2 maanden dan later uitbetalen en in het jaar van afsturen telde maar een half jaar en dus maakte het niet meer uit).
Dat ze niet in verschillende stapjes kijken is logisch. Want als je meer zou krijgen als je bv een jaartje wat minder bijverdient motiveer je studenten niet echt om erbij te gaan werken....
