Werk & Studie
alle pijlers
Ik baal van mijn werk
donderdag 20 maart 2008 om 13:33
Nou, de titel zegt het al, ik baal van mijn werk. Sinds 1989 werk ik bij deze werkgever (een zorgverzekeraar), sinds een jaar of 9 op de afdeling waar ik nu zit. Altijd met veel plezier, totdat we gingen fuseren. Het eerste jaar viel het wel mee, maar de laatste tijd is het niks meer. Door de bedrijven is vorig jaar besloten om te werken op de manier zoals het andere bedrijf werkt. Dat bedrijf is groter, en soms lijkt het wel alsof we overgenomen zijn. De administratie van dat andere bedrijf verziekt in een paar maanden tijd een administratie die door mijn collega en ik zorgvuldig werd bijgehouden. Dat andere bedrijf heeft achterstanden van hier tot Tokyo en is erg laks en het duurt weken voordat je antwoord krijgt op een vraag. Tot vervelens toe heb ik dit aangegeven en iedere keer wordt er wel gezegd dat er naar gekeken wordt, maar er gebeurt uiteindelijk niks. Vandaag heb ik weer een standje gekregen omdat ik iets in het systeem gewijzigd heb, omdat anders een rekening niet betaald kon worden. Als dat door de personen laat doen die dat nu moeten doen dan duurt het anderhalve maand voordat het gedaan is en kan de verzekerde dus anderhalve maand op zijn geld wachten.
Omdat dat andere bedrijf (al mag ik het eigenlijk niet meer het andere bedrijf noemen, want we horen nu bij elkaar) veel van onze werkzaamheden heeft overgenomen, hebben wij niet veel meer te doen. Het is niet dat we niks te doen hebben, maar het beetje werk dat we hebben moeten we erg langzaam afhandelen, anders zitten we straks echt uit onze neus te eten. Maar langzaam werken is totaal niks voor mij. Omdat de administratie van het andere bedrijf 3 maanden achterstand heeft, heb ik al tig keer gezegd dat wij wel wat voor hun willen doen. Ze zijn dan helemaal blij dat wij wat willen doen, maar vervolgens gebeurt er niks! We zien niks, we horen niks, we krijgen niks.
Het is zo frustrerend te zien dat het werk wat je jaren goed hebt gedaan nu verpest wordt door een stelletje dombo’s (ondanks een uitgebreide handleiding weten sommigen nog niet hoe ze iets moeten verwerken en bellen dan ons op voor hulp) en het is nog frustrerender als je niks te doen hebt, terwijl je weet dat anderen een gigantische achterstand hebben. En ook al geven we dat tig keer aan, er gebeurt niks. Soms krijgen wij het idee dat ze stiekum hopen dat 1 van ons weggaat, zodat er weer een werknemer minder is.
Een andere baan zoeken kan ik helaas niet. Ik woon samen, maar mijn vriend heeft nog wat rommel van zijn ex op te ruimen, waardoor er een groot gedeelte van zijn salaris wegvalt. We hebben een koopflat die op mijn naam staat. Als ik nu een andere baan zoek en vind en na een half jaar wordt bijvoorbeeld het contract niet verlengd, komen we in de problemen. Ik verdien nu goed, werk 34 uur per week (1 dag in de week vrij) en heb ook nog variabele werktijden. Daarnaast een 13e maand, goede sociale voorzieningen en korting op verzekeringen. En ook nog leuke collega’s (de directe dan), dus kan eigenlijk niet beter. Maar ja………het werk wordt wel steeds minder. Ik probeer het te vergeten en gewoon het werk wat ik nog heb te doen, maar de uitdaging is weg en de dagen duren veel te lang. Wat kan ik hier nu aan doen??
Omdat dat andere bedrijf (al mag ik het eigenlijk niet meer het andere bedrijf noemen, want we horen nu bij elkaar) veel van onze werkzaamheden heeft overgenomen, hebben wij niet veel meer te doen. Het is niet dat we niks te doen hebben, maar het beetje werk dat we hebben moeten we erg langzaam afhandelen, anders zitten we straks echt uit onze neus te eten. Maar langzaam werken is totaal niks voor mij. Omdat de administratie van het andere bedrijf 3 maanden achterstand heeft, heb ik al tig keer gezegd dat wij wel wat voor hun willen doen. Ze zijn dan helemaal blij dat wij wat willen doen, maar vervolgens gebeurt er niks! We zien niks, we horen niks, we krijgen niks.
Het is zo frustrerend te zien dat het werk wat je jaren goed hebt gedaan nu verpest wordt door een stelletje dombo’s (ondanks een uitgebreide handleiding weten sommigen nog niet hoe ze iets moeten verwerken en bellen dan ons op voor hulp) en het is nog frustrerender als je niks te doen hebt, terwijl je weet dat anderen een gigantische achterstand hebben. En ook al geven we dat tig keer aan, er gebeurt niks. Soms krijgen wij het idee dat ze stiekum hopen dat 1 van ons weggaat, zodat er weer een werknemer minder is.
Een andere baan zoeken kan ik helaas niet. Ik woon samen, maar mijn vriend heeft nog wat rommel van zijn ex op te ruimen, waardoor er een groot gedeelte van zijn salaris wegvalt. We hebben een koopflat die op mijn naam staat. Als ik nu een andere baan zoek en vind en na een half jaar wordt bijvoorbeeld het contract niet verlengd, komen we in de problemen. Ik verdien nu goed, werk 34 uur per week (1 dag in de week vrij) en heb ook nog variabele werktijden. Daarnaast een 13e maand, goede sociale voorzieningen en korting op verzekeringen. En ook nog leuke collega’s (de directe dan), dus kan eigenlijk niet beter. Maar ja………het werk wordt wel steeds minder. Ik probeer het te vergeten en gewoon het werk wat ik nog heb te doen, maar de uitdaging is weg en de dagen duren veel te lang. Wat kan ik hier nu aan doen??
donderdag 20 maart 2008 om 13:41
Vervelende situatie! Iets anders zoeken lijkt me alleen de enige en snelste oplossing
Hoezo kom je dan in de problemen? WW uitkering niet voldoende denk je?
Want ook als je zelf iets anders zoekt zal het toch niet zo zijn dat je verwijdbaar werkloos bent als je contract dan niet verlengd zou worden. Er zijn volgens mij uitspraken geweest waarin dit duidelijk werd omdat dan niemand met vaste lasten meer onbezorgd een andere baan zou kunnen zoeken, toch?
Succes!
Hoezo kom je dan in de problemen? WW uitkering niet voldoende denk je?
Want ook als je zelf iets anders zoekt zal het toch niet zo zijn dat je verwijdbaar werkloos bent als je contract dan niet verlengd zou worden. Er zijn volgens mij uitspraken geweest waarin dit duidelijk werd omdat dan niemand met vaste lasten meer onbezorgd een andere baan zou kunnen zoeken, toch?
Succes!
donderdag 20 maart 2008 om 13:58
donderdag 20 maart 2008 om 15:20
ik heb eigenlijk een beetje in dezelfde situatie gezeten als jij. Werk bij een groot fitnesscentrum die 2 jaar geleden is overgenomen. Leuke collega's, goede werksfeer en leuke werkzaamheden. Huis dat betaald moet worden, net een kind gekregen en op termijn ook een wens voor een tweede kindje.
Maar ik diep ongelukkig van mijn werk.
Vorige week ben ik aangenomen bij een andere organisatie en het is echt een pak van mijn hart. Inderdaad een halfjaarscontract. Het is niet zeker dat er kans op verlenging is. Ik zie het wel. Wie wil werken, die komt wel aan de bak. Mocht het zo zijn dat contract niet verlengd wordt, dan kom ik dus ook wel weer aan de slag.
Maar ik diep ongelukkig van mijn werk.
Vorige week ben ik aangenomen bij een andere organisatie en het is echt een pak van mijn hart. Inderdaad een halfjaarscontract. Het is niet zeker dat er kans op verlenging is. Ik zie het wel. Wie wil werken, die komt wel aan de bak. Mocht het zo zijn dat contract niet verlengd wordt, dan kom ik dus ook wel weer aan de slag.
donderdag 20 maart 2008 om 16:07
Ik heb natuurlijk wel eens gekeken en zelfs gesprekken gehad. Maar overal zou ik dan het bedrag wat ik nu netto verdien bruto gaan verdienen, dat zou een ontzettende achteruitgang zijn. Als mijn vriend niet kon opdraaien voor de ellende die zijn ex veroorzaakt heeft (hij is daardoor bijna 800 euro per maand van zijn salaris kwijt en dat zal nog zeker 4 jaar duren) dan zou het wat anders zijn. Dan had je tenminste nog een salaris om op terug te vallen. Als ik nu ergens een jaarcontract krijg en dat wordt niet verlengd dan zitten we, dan valt er een heel salaris weg. Dan moet je nog maar afwachten of je een uitkering krijgt en wanneer je die krijgt. Ik kom ook wel aan de slag, ook al heb ik ‘maar’ Mavo, dat is het probleem niet. Maar een stuk minder gaan verdienen of zelfs een uitkering dan redden wij het wat geld betreft niet.
Soms hoop ik dat ze me wegsturen met een jaarsalaris, dan kan ik wel een baan nemen die minder verdient en tegelijk sparen om als er minder inkomsten zijn die periode te overbruggen. Maar ja…dat is toch ook niet de manier. Ik moet gewoon proberen dit vol te houden, maar dat is best moeilijk. Ik ben snel geirriteerd, op het werk en thuis. Ben moe en ga met tegenzin naar mijn werk. Terwijl ik dat nooit heb gehad! Ik vind het zo ontzettend jammer dat het zo gaat.
Krokusje, gefeliciteerd met je nieuwe baan. Leuk voor je!!
Soms hoop ik dat ze me wegsturen met een jaarsalaris, dan kan ik wel een baan nemen die minder verdient en tegelijk sparen om als er minder inkomsten zijn die periode te overbruggen. Maar ja…dat is toch ook niet de manier. Ik moet gewoon proberen dit vol te houden, maar dat is best moeilijk. Ik ben snel geirriteerd, op het werk en thuis. Ben moe en ga met tegenzin naar mijn werk. Terwijl ik dat nooit heb gehad! Ik vind het zo ontzettend jammer dat het zo gaat.
Krokusje, gefeliciteerd met je nieuwe baan. Leuk voor je!!
donderdag 20 maart 2008 om 19:08
@Daantje
Als je het gevoel hebt dat jij je op dit moment echt niet kunt veroorloven om weg te gaan, dan zul je er dus het beste van moeten maken zolang je daar nog werkt!
Natuurlijk is het een frustrerende situatie, maar helaas heb jij het niet voor het zeggen hoe de dingen in jouw bedrijf (niet) geregeld worden. Probeer dat dus los te laten en alleen naar je eigen werk te kijken. Je zegt dat dit te weinig werk is om je tijd nuttig vol te maken. Kun je de tijd die je overhoudt niet voor iets anders gebruiken wat dan in elk geval nuttig is voor jezelf? Bijv. je verdiepen in een onderwerp dat je interessant vindt of een schriftelijke cursus volgen via internet of... Op die manier geef je zelf een zinvolle invulling aan je tijd en hou je minder tijd over om je te irriteren aan de gang van zaken in het bedrijf.
En dan voor wat betreft je motivatie. Probeer je te focussen op alle goede dingen. Geniet van de contacten met je collega's op de afdeling en het plezier dat jullie hebben. Geniet van je banksaldo als je salaris weer is gestort. Geniet van de dingen die wel goed gaan.
Ik weet dat voorgaande makkelijker gezegd is dan gedaan. Maar het is erg makkelijk om in een negatieve spiraal te raken en je op een gegeven moment overal aan te ergeren. Door actief de focus te verleggen op het positieve, kun je proberen om die spiraal van negativiteit te doorbreken.
Als je het gevoel hebt dat jij je op dit moment echt niet kunt veroorloven om weg te gaan, dan zul je er dus het beste van moeten maken zolang je daar nog werkt!
Natuurlijk is het een frustrerende situatie, maar helaas heb jij het niet voor het zeggen hoe de dingen in jouw bedrijf (niet) geregeld worden. Probeer dat dus los te laten en alleen naar je eigen werk te kijken. Je zegt dat dit te weinig werk is om je tijd nuttig vol te maken. Kun je de tijd die je overhoudt niet voor iets anders gebruiken wat dan in elk geval nuttig is voor jezelf? Bijv. je verdiepen in een onderwerp dat je interessant vindt of een schriftelijke cursus volgen via internet of... Op die manier geef je zelf een zinvolle invulling aan je tijd en hou je minder tijd over om je te irriteren aan de gang van zaken in het bedrijf.
En dan voor wat betreft je motivatie. Probeer je te focussen op alle goede dingen. Geniet van de contacten met je collega's op de afdeling en het plezier dat jullie hebben. Geniet van je banksaldo als je salaris weer is gestort. Geniet van de dingen die wel goed gaan.
Ik weet dat voorgaande makkelijker gezegd is dan gedaan. Maar het is erg makkelijk om in een negatieve spiraal te raken en je op een gegeven moment overal aan te ergeren. Door actief de focus te verleggen op het positieve, kun je proberen om die spiraal van negativiteit te doorbreken.
donderdag 20 maart 2008 om 19:10
Heel vervelend Daantje.
Toch denk ik dat je in NL niet zo snel helemaal in de goot belandt, zelfs als je na een jaar andere baan daar geen verlenging zou krijgen. Is je koophuis zo belangrijk voor je, dat je geen enkel -klein- risico wil lopen om het kwijt te raken?
Wat zou er gebeuren als je naar een huurhuis zou moeten?
Kan zijn hoor, dat dat in jouw situatie en omgeving heel vervelend is, maar mijn visie is, je leeft maar een keer, en een koopflat kun je niet meenemen aan't eind..
Iets anders wat je misschien kunt doen is op je vrije dag voor een uitzendbureau gaan werken. Misschien ontdek je dan weer lol in je werk. Je bouwt nieuwe ervaring en nieuwe contacten op, en je verdient wat extra dat je misschien als buffer kunt gebruiken als je de stap durft te wagen om weg te gaan. Wie weet bieden ze je wel een contract voor onbepaalde tijd aan, als ze je al als uitzendkracht kennen.
Toch denk ik dat je in NL niet zo snel helemaal in de goot belandt, zelfs als je na een jaar andere baan daar geen verlenging zou krijgen. Is je koophuis zo belangrijk voor je, dat je geen enkel -klein- risico wil lopen om het kwijt te raken?
Wat zou er gebeuren als je naar een huurhuis zou moeten?
Kan zijn hoor, dat dat in jouw situatie en omgeving heel vervelend is, maar mijn visie is, je leeft maar een keer, en een koopflat kun je niet meenemen aan't eind..
Iets anders wat je misschien kunt doen is op je vrije dag voor een uitzendbureau gaan werken. Misschien ontdek je dan weer lol in je werk. Je bouwt nieuwe ervaring en nieuwe contacten op, en je verdient wat extra dat je misschien als buffer kunt gebruiken als je de stap durft te wagen om weg te gaan. Wie weet bieden ze je wel een contract voor onbepaalde tijd aan, als ze je al als uitzendkracht kennen.
vrijdag 21 maart 2008 om 09:30
Ja, op papier is het een fusie, maar in de praktijk is het gewoon een overname. Zo denkt bijna al het personeel van ons bedrijf erover. Dat we er zo over denken laten we ook regelmatig merken, maar we zien het verkeerd zeggen ze dan altijd. Toch raar dat wij moeten gaan werken zoals zij werken, terwijl wij het al veel langer doen.
Mijn koophuis is helemaal niet belangrijk voor mij hoor, het is maar een klein flatje geen megahuis. Ik zou huren helemaal niet erg vinden, alleen ben ik in de regio waar ik woon dan per maand meer kwijt dan nu. Daarbij duurt het hier zeker 3 jaar voordat je een huurhuis of flat hebt. Dus dat schiet niet op.
Mijn vrije dag voor een uitzendbureau gaan werken is misschien wel een idee, maar ik ben niet elke week op dezelfde dag vrij, dat verschilt iedere week. Weet niet of ik een werkgever kan vinden het leuk vindt als ik de ene keer op dinsdag kan werken, de andere keer op woensdag, en de derde week op donderdag. Lijkt me lastig.
Nummerzoveel, ik weet dat ik er het beste van moet maken. Daarom kom ik ook hier om te tips te krijgen hoe ik dat moet doen. Het trage werken om ervoor te zorgen dat we straks zonder werk zitten is zo frustrerend, zeker als je weet dat ze op een andere lokatie om komen in het werk. Voor mij is langzaam werken al helemaal niks, ik heb liever een hoop werk, dat stimuleert mij veel meer. En ik heb het al tig keer met mijn leidinggevende besproken. Tot vervelens toe. Zelfs gisteren heb ik het weer 2 keer aangegeven. Het enige wat ik hoor is dat ze gaan regelen dat er van het andere bedrijf werk naar ons toe komt, maar ze praten alleen maar, ze doen helemaal niks!! Ik word er echt gek van. Mijn collega en ik smeken zelfs om het werk, maar blijkbaar willen ze het niet weggeven. Ze willen zelf de controle houden lijkt het wel.
Nou ja...ga nu maar even lekker genieten van 4 vrije dagen. Daarna kunnen we er weer tegenaan! Fijne dagen allemaal!
Mijn koophuis is helemaal niet belangrijk voor mij hoor, het is maar een klein flatje geen megahuis. Ik zou huren helemaal niet erg vinden, alleen ben ik in de regio waar ik woon dan per maand meer kwijt dan nu. Daarbij duurt het hier zeker 3 jaar voordat je een huurhuis of flat hebt. Dus dat schiet niet op.
Mijn vrije dag voor een uitzendbureau gaan werken is misschien wel een idee, maar ik ben niet elke week op dezelfde dag vrij, dat verschilt iedere week. Weet niet of ik een werkgever kan vinden het leuk vindt als ik de ene keer op dinsdag kan werken, de andere keer op woensdag, en de derde week op donderdag. Lijkt me lastig.
Nummerzoveel, ik weet dat ik er het beste van moet maken. Daarom kom ik ook hier om te tips te krijgen hoe ik dat moet doen. Het trage werken om ervoor te zorgen dat we straks zonder werk zitten is zo frustrerend, zeker als je weet dat ze op een andere lokatie om komen in het werk. Voor mij is langzaam werken al helemaal niks, ik heb liever een hoop werk, dat stimuleert mij veel meer. En ik heb het al tig keer met mijn leidinggevende besproken. Tot vervelens toe. Zelfs gisteren heb ik het weer 2 keer aangegeven. Het enige wat ik hoor is dat ze gaan regelen dat er van het andere bedrijf werk naar ons toe komt, maar ze praten alleen maar, ze doen helemaal niks!! Ik word er echt gek van. Mijn collega en ik smeken zelfs om het werk, maar blijkbaar willen ze het niet weggeven. Ze willen zelf de controle houden lijkt het wel.
Nou ja...ga nu maar even lekker genieten van 4 vrije dagen. Daarna kunnen we er weer tegenaan! Fijne dagen allemaal!
woensdag 26 maart 2008 om 17:50
Misschien wordt het langzaamaan wel beter als de kinderziektes eruit zijn? Ik heb een jaar als uitzendkracht bij een energiebedrijf gewerkt met collega's die al 30 jaar daar werkten. Die mensen waren ook helemaal cynisch bij elke reorganisatie die weer doorgevoerd werd, groot of klein. Er worden weer nieuwe lui ingehuurd die weer nieuwe ideeen hebben waar ze bijvoorbeeld 5 jaar eerder juist vanaf waren gestapt, etc. Ik denk dat dit er een beetje bij hoort als je een administratieve baan hebt.
woensdag 26 maart 2008 om 19:39
Ik baalde ook een beetje van mijn werk. Dan ging het een tijdje goed, dan weer hopeloos, en op een gegeven moment heb ik besloten te gaan solliciteren. Ik had na 2 maanden een nieuwe baan, wel minder uren, maar bruin kan het nog trekken. Half jaar contract of niet, als het niet bevalt ga ik zelf toch ook weg. Er is genoeg werk om de rekeningen van te kunnen betalen. Mijn man ondervond dit een paar jaar geleden. Die heeft zeggen en schrijven 3 dagen thuis gezeten.
Om een lang verhaal kort te maken. Wat ben ik blij dat ik de stap heb genomen. Ik vond het zo eng! Maar nu zie ik wat een verrijking het is om in een andere organisatie te werken. Ik snap dat niet voor iedereen zo'n beslissing even makkelijk te maken is, maar soms moet je ook er een keer voor gaan. Hopelijk komt er voor jou ook een gelegenheid. Succes!
(sinds 1989 is..........19 jaar!?)
Om een lang verhaal kort te maken. Wat ben ik blij dat ik de stap heb genomen. Ik vond het zo eng! Maar nu zie ik wat een verrijking het is om in een andere organisatie te werken. Ik snap dat niet voor iedereen zo'n beslissing even makkelijk te maken is, maar soms moet je ook er een keer voor gaan. Hopelijk komt er voor jou ook een gelegenheid. Succes!
(sinds 1989 is..........19 jaar!?)
donderdag 27 maart 2008 om 10:02
Sagrera, ik hoop zo dat het over een tijdje beter gaat, maar ik ben bang van niet. Wij moeten gaan werken zoals de grootste werkt en dat is gewoon niet goed. Ze hebben al jaren grote achterstanden. In februari waren ze met mailtjes bezig van november!! Als ik een vraag heb, duurt het bijna 2 maanden voordat ik antwoord heb. Zo is hun werkwijze al jaren. Degene die ons werk hebben overgenomen maken fout op fout, waardoor declaraties niet op tijd betaald kunnen worden, zo gaat het bij hun al jaren. Bij ons was het altijd zo dat beperkingen vooraf ingebouwd werden, dit bedrijf gaat liever later geld terughalen bij de zorgverleners, zo werken hun al jaren. Een systeem dat door ons opgebouwd is en jarenlang goed werd onderhouden wordt door hun in een paar maanden compleet afgebroken, omdat dat nou eenmaal hun werkwijze is. Zo werken ze al jaren en dat zal niet veranderen, want zij zijn nou eenmaal groter en blijkbaar de baas. En dat werkt megafrustrerend.
Nogeensdan, als mijn vriend een volledig salaris zou hebben en niet bijna 800 per maand moet 'weggeven' dan zou het heel anders zijn. Dan zou er genoeg geld zijn om een periode zonder inkomen of minder inkomen te overbruggen. Maar dat gaat helaas niet. En ik wil absoluut geen schulden maken!
En ja sinds januari 1989, eerst via een uitzendbureau en sinds juli 1989 vast. Dat is lang en heb natuurlijk een hoop opgebouwd. Ergens anders moet je weer onderaan beginnen. Nou zou ik dat geen ramp vinden hoor, alleen ja...het geld. Ik moet dus gewoon blijven, tenzij ze met een jaarsalaris wegsturen, dan ben ik weg en kan ik een baan nemen die minder betaalt en dan wat anders zoeken.
Nogeensdan, als mijn vriend een volledig salaris zou hebben en niet bijna 800 per maand moet 'weggeven' dan zou het heel anders zijn. Dan zou er genoeg geld zijn om een periode zonder inkomen of minder inkomen te overbruggen. Maar dat gaat helaas niet. En ik wil absoluut geen schulden maken!
En ja sinds januari 1989, eerst via een uitzendbureau en sinds juli 1989 vast. Dat is lang en heb natuurlijk een hoop opgebouwd. Ergens anders moet je weer onderaan beginnen. Nou zou ik dat geen ramp vinden hoor, alleen ja...het geld. Ik moet dus gewoon blijven, tenzij ze met een jaarsalaris wegsturen, dan ben ik weg en kan ik een baan nemen die minder betaalt en dan wat anders zoeken.
vrijdag 28 maart 2008 om 19:54
Vervelend dat je zo klem zit eigenlijk. Is er geen enkele optie om je vriend dat geld in egen zak te laten houden, bijv. via juridische wegen? Maar sowieso zou ik toch ook actief rond blijven kijken, je weet maar nooit wat je tegenkomt. Zeker met zoveel ervaring kun je voor een bedrijf ook een echte aanwinst zijn waar ze wat voor over hebben, toch? Succes iig!
zaterdag 29 maart 2008 om 08:07
Ik blijf zeker rondkijken, uiteraard. Nee, mijn vriend heeft nu eenmaal de afspraken gemaakt om dat geld te betalen. Niet aan haar hoor, dat zou hij nooit doen. Maar aan schuldeisers. Dat is nu eenmaal het nadeel als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent geweest en de ene een schuld van hier tot Tokyo maakt. Dan kan de ander meebetalen. Niet leuk, maar is niet anders.
