Werk & Studie
alle pijlers
Ik ben zo vreselijk blij dat ik weg ben bij die baan!!!!!
vrijdag 1 augustus 2008 om 09:47
Een poosje geleden had ik een topic geopend over mijn presentatie waar ze het over hadden op m'n werk en nu, na 3 weken ben ik echt vreselijk blij dat ik bij die baan weg ben, echt waar.
Ik had al reacties gekregen dat ik niet voor die functie geschikt was en ergens was ik het daar niet mee eens, want ik wilde gewoon werken, koste wat het kost en ik dacht bij mezelf: thuiszitten is ook niet alles, dus ik ging elke dag braaf met de trein naar Hoofddorp om daar te gaan werken, elke dag 3 uur heen en weer en ik zweer op de Bijbel en op deze computer, ik wilde dat ik het nooit en te nimmer had gedaan.
De man van het detacheringsbureau had me mooi overgehaald en ik wilde wel snel gaan werken daar, ik moest er de volgende dag al heen en ik heb er een sollicitatie voor een vaste baan laten lopen, en al was de reistijd om en nablij rond de anderhalf uur, ik ben toch gegaan, zeker toen de persoon mij zo'n 150 euro per 4 weken meer bood en misschien had ik toen al wantrouwend moeten worden, maar een mens doet veel voor geld, nietwaar.
De voornaamste reden was voor mij dat ik wilde gaan werken, dat ik het thuiszitten zat was en dat ik weer eens wat mensen wilde gaan zien, om mee om te gaan, om dingen van te leren etc. Maar ik wist niet van tevoren dat het daar zo'n vreselijk saaie, droge, bureaucratische boel zou zijn, het is niet voor niets de gemeentelijke overheid waar ik werkte.
Ik dacht: de overheid valt wel mee, ze hebben gewoon wat regels die je moet volgen, maar dat ze de regels daar zo vreselijk serieus zouden nemen, wist ik echt niet, ik heb 4 maanden op het stadhuis van Rotterdam gewerkt en natuurlijk waren er daar ook regels, zeker weten, maar soms word ik er gewoon gek van, hoe wantrouwend je telkens moet zijn als ambtenaar, hoe je altijd van het slechte van een mens uit moet gaan als er iemand een paspoort voor haar dochter aanvraagt, moet daar altijd de toestemming van de vader bij zitten met een legitimatiebewijs, maar ik dacht dat een kopie van een legitimatiebewijs voldoende was, zeker toen ik merkte dat de verhouding met de vader van het meisje erg slecht lag, zowel voor de moeder als voor het kind, dus ik zei heel lief en erg braaf dat ze terug konden komen met een kopie van het leg.bewijs, maar toen ze de volgende dag terug kwamen met een kopie, zei een collega van mij dat dat niet klopte en ze stuurde hen terug voor een origineel en dat zijn dingen waar ik gewoon totaal niet tegen kan, echt niet, ik wilde die mensen helpen door iets soepeler te zijn, omdat dat nu eenmaal het beste werkt, maar nee, hoor, mijn collega werd lekker streng en ze vroeg om het origineel, waardoor die vrouw dus flipte met dat kind.
Ik merk gewoon dat ik geen zin heb om streng te zijn voor mensen, altijd maar weer de grenzen en de regels aan te geven, ik pas daar voor, ik wil mensen helpen, niet frustreren en kapot maken en daarom ben ik het denk ik eens met iemand die tegen mij de opmerking maakte, dat ik toch wel niet geschikt zou zijn voor deze functie, maar ik vind het moeilijk om dan weer helemaal om te switchen en een totaal andere functie te zoeken, ik vond en vind het contact met mensen erg leuk, maar het werk bestaat nu eenmaal niet alleen maar uit het contact met mensen, 9 van de 10 keer gaat het goed, maar ik heb er zo'n pesthekel om regels en grenzen aan te geven, zeker als ik weet dat ik mensen daarmee pijn en verdriet doe, wat dat betreft ben ik veel en veel te inlevend en gevoelig, ik leef teveel met de mensen mee, ik verplaats me teveel in hun situatie, ik zou wat harder moeten zijn, maar dat zit er bij mij gewoon niet in, misschien moet ik toch maar maatschappelijk werker worden, maar dan sla ik ook weer door in het dragen van dingen, ik kan gewoon niet tegen te heftige emoties en ik dacht in deze functie een beetje evenwicht te hebben gevonden, maar niet dus.
De hele dag achter de balie zitten, vind ik al vreselijk en ik kom constant in conflict met mijn collega's over die domme, frustrerende regeltjes, ik kan me daar gewoon niet overheel zetten, ik kots van al die rotregels en ik heb het gevoel dat de overheid die regels heeft opgesteld om mensen kapot te maken, om mensen te frustreren, om ze te pesten, om te kijken hoe ver de overheid kan gaan etc. Wat dat betreft heb ik nog meer een hekel aan overheidsinstanties dan de gewone burger.
Ik had al reacties gekregen dat ik niet voor die functie geschikt was en ergens was ik het daar niet mee eens, want ik wilde gewoon werken, koste wat het kost en ik dacht bij mezelf: thuiszitten is ook niet alles, dus ik ging elke dag braaf met de trein naar Hoofddorp om daar te gaan werken, elke dag 3 uur heen en weer en ik zweer op de Bijbel en op deze computer, ik wilde dat ik het nooit en te nimmer had gedaan.
De man van het detacheringsbureau had me mooi overgehaald en ik wilde wel snel gaan werken daar, ik moest er de volgende dag al heen en ik heb er een sollicitatie voor een vaste baan laten lopen, en al was de reistijd om en nablij rond de anderhalf uur, ik ben toch gegaan, zeker toen de persoon mij zo'n 150 euro per 4 weken meer bood en misschien had ik toen al wantrouwend moeten worden, maar een mens doet veel voor geld, nietwaar.
De voornaamste reden was voor mij dat ik wilde gaan werken, dat ik het thuiszitten zat was en dat ik weer eens wat mensen wilde gaan zien, om mee om te gaan, om dingen van te leren etc. Maar ik wist niet van tevoren dat het daar zo'n vreselijk saaie, droge, bureaucratische boel zou zijn, het is niet voor niets de gemeentelijke overheid waar ik werkte.
Ik dacht: de overheid valt wel mee, ze hebben gewoon wat regels die je moet volgen, maar dat ze de regels daar zo vreselijk serieus zouden nemen, wist ik echt niet, ik heb 4 maanden op het stadhuis van Rotterdam gewerkt en natuurlijk waren er daar ook regels, zeker weten, maar soms word ik er gewoon gek van, hoe wantrouwend je telkens moet zijn als ambtenaar, hoe je altijd van het slechte van een mens uit moet gaan als er iemand een paspoort voor haar dochter aanvraagt, moet daar altijd de toestemming van de vader bij zitten met een legitimatiebewijs, maar ik dacht dat een kopie van een legitimatiebewijs voldoende was, zeker toen ik merkte dat de verhouding met de vader van het meisje erg slecht lag, zowel voor de moeder als voor het kind, dus ik zei heel lief en erg braaf dat ze terug konden komen met een kopie van het leg.bewijs, maar toen ze de volgende dag terug kwamen met een kopie, zei een collega van mij dat dat niet klopte en ze stuurde hen terug voor een origineel en dat zijn dingen waar ik gewoon totaal niet tegen kan, echt niet, ik wilde die mensen helpen door iets soepeler te zijn, omdat dat nu eenmaal het beste werkt, maar nee, hoor, mijn collega werd lekker streng en ze vroeg om het origineel, waardoor die vrouw dus flipte met dat kind.
Ik merk gewoon dat ik geen zin heb om streng te zijn voor mensen, altijd maar weer de grenzen en de regels aan te geven, ik pas daar voor, ik wil mensen helpen, niet frustreren en kapot maken en daarom ben ik het denk ik eens met iemand die tegen mij de opmerking maakte, dat ik toch wel niet geschikt zou zijn voor deze functie, maar ik vind het moeilijk om dan weer helemaal om te switchen en een totaal andere functie te zoeken, ik vond en vind het contact met mensen erg leuk, maar het werk bestaat nu eenmaal niet alleen maar uit het contact met mensen, 9 van de 10 keer gaat het goed, maar ik heb er zo'n pesthekel om regels en grenzen aan te geven, zeker als ik weet dat ik mensen daarmee pijn en verdriet doe, wat dat betreft ben ik veel en veel te inlevend en gevoelig, ik leef teveel met de mensen mee, ik verplaats me teveel in hun situatie, ik zou wat harder moeten zijn, maar dat zit er bij mij gewoon niet in, misschien moet ik toch maar maatschappelijk werker worden, maar dan sla ik ook weer door in het dragen van dingen, ik kan gewoon niet tegen te heftige emoties en ik dacht in deze functie een beetje evenwicht te hebben gevonden, maar niet dus.
De hele dag achter de balie zitten, vind ik al vreselijk en ik kom constant in conflict met mijn collega's over die domme, frustrerende regeltjes, ik kan me daar gewoon niet overheel zetten, ik kots van al die rotregels en ik heb het gevoel dat de overheid die regels heeft opgesteld om mensen kapot te maken, om mensen te frustreren, om ze te pesten, om te kijken hoe ver de overheid kan gaan etc. Wat dat betreft heb ik nog meer een hekel aan overheidsinstanties dan de gewone burger.
zaterdag 2 augustus 2008 om 18:50
Je kunt best hartstikke empatisch zijn en toch vasthouden aan regels.
Gewoon uitleggen, 'mevrouw, ik snap dat het u extra moeite kost en ik snap dat u het liever nu dan morgen regelt, maar helaas kan ik alleen een paspoort aanmaken voor uw dochter als u ook het originele legitimatiebewijs van haar vader toont. Die regel is er omdat er anders helaas mogelijkheden tot fraude zijn en ik hoop dat u begrijpt dat wij, ook voor uw eigen veiligheid en dat van uw dochter, geen uitzonderingen mogen maken op de regel.'
Hartstikke netjes, begripvol, en je houdt je aan de regels.
Ik hou me ook elke dag aan een hele serie regels, dat hoort gewoon bij je werk.
Gewoon uitleggen, 'mevrouw, ik snap dat het u extra moeite kost en ik snap dat u het liever nu dan morgen regelt, maar helaas kan ik alleen een paspoort aanmaken voor uw dochter als u ook het originele legitimatiebewijs van haar vader toont. Die regel is er omdat er anders helaas mogelijkheden tot fraude zijn en ik hoop dat u begrijpt dat wij, ook voor uw eigen veiligheid en dat van uw dochter, geen uitzonderingen mogen maken op de regel.'
Hartstikke netjes, begripvol, en je houdt je aan de regels.
Ik hou me ook elke dag aan een hele serie regels, dat hoort gewoon bij je werk.
zondag 3 augustus 2008 om 00:30
quote:Ja, ik ben nu met een studie Nederlands Recht bezig, aan de ou.
Josefientje, ik heb Arbeidsrecht gedaan, maar denk je dat je met Recht nooit tegen je gevoel in hoeft te gaan of je aan regels moet houden waar je diep in je hart op dat moment misschien wel helemaal niet achter staat?
Als je daar echt zoveel moeite mee hebt, zou ik dat serieus maar in overweging nemen...
Josefientje, ik heb Arbeidsrecht gedaan, maar denk je dat je met Recht nooit tegen je gevoel in hoeft te gaan of je aan regels moet houden waar je diep in je hart op dat moment misschien wel helemaal niet achter staat?
Als je daar echt zoveel moeite mee hebt, zou ik dat serieus maar in overweging nemen...
zondag 3 augustus 2008 om 12:56
Met alle respect hoor, maar als je dit topic nu even leest naast het "presentatie"-topic, en naast de uitgebreide verhalen in andere topics, dan is de conclusie toch niet extreem moeilijk te trekken? Josefientje, heel goed dat je aan een opleiding bent begonnen, want athenaeum is dus gewoon "ongeschoold". Maar misschien nog iets belangrijker: zou je niet nog wat verder werken aan je persoonlijke issues, voor je in welke baan dan ook aan de slag gaat? Met je knappe en veel-verdienende echtgenoot hoef je toch niet te werken om het geld? Besteed je tijd dan liever volledig aan opleiding en, laten we zeggen persoonlijke ontwikkeling.
maandag 4 augustus 2008 om 08:33
Maar ze schreef toch al dat werken bij de gemeentelijke overheid niet beviel?
Ik heb in mijn werk ineens ook met allerlei regels te maken (zorg), dat wist ik niet vantevoren in deze functie en werkelijk ik kan er niks mee. En dan ben ik ook wat makkelijker, moet ik eerlijk zeggen. (scheelt wel dat het bij niet direct om mensen gaat). En nee, ik ben niet geschikt voor deze functie en dat is dus een van de redenen.
Wat dat betreft kan ik mde houding van TO wel voorstellen. Maar ja, uitvoeren moet nog steeds wel, omdat het gewoonweg je werk is...of je het wel of niet leuk vindt.
Ik heb in mijn werk ineens ook met allerlei regels te maken (zorg), dat wist ik niet vantevoren in deze functie en werkelijk ik kan er niks mee. En dan ben ik ook wat makkelijker, moet ik eerlijk zeggen. (scheelt wel dat het bij niet direct om mensen gaat). En nee, ik ben niet geschikt voor deze functie en dat is dus een van de redenen.
Wat dat betreft kan ik mde houding van TO wel voorstellen. Maar ja, uitvoeren moet nog steeds wel, omdat het gewoonweg je werk is...of je het wel of niet leuk vindt.
maandag 4 augustus 2008 om 10:06
Ik denk dat ik het advies van een mede-forummer ter harte ga nemen en even pas op de plaats ga maken wat ik werkelijk wil en vooral voor nu: even tot mezelf komen, want elke dag 3 uur reizen, vergt ook veel van iemand en daar ben ik ook zo ontzettend moe van gewordne, maar het gaat geleidelijk en ik denk dat die moeheid er mede de oorzaak van is dat ik zo gestoord werd van al die regeltjes, ik zag er het nut niet meer van in, dacht dat het was om mensen te focken ipv ze te beschermen, ik was even mezelf helemaal kwijt en ik ben blij dat ik nu weer thuis zit om tot mezelf te komen en alles op een rijtje te zetten, want ik was een beetje doorgeslagen geloof ik en dat is toch echt niet de bedoeling.
Bedankt voor alle reacties.
Bedankt voor alle reacties.
woensdag 6 augustus 2008 om 12:15
Hallo Josefien,
Iedereen die zoiets serieus als een paspoort komt regelen, snapt 100% dat de ambtenaar in kwestie zich volledig aan alle regels moet houden. Als je af en toe mensen wilt kunnen matsen, kun je bv beter op de incasso afdeling van een energiebedrijf gaan werken. Maar daar had ik af en toe ook wel de twijfel of ik goed had gedaan om iemand wel of niet te geloven en bv een boete kwijt te schelden of me op een andere manier voor de persoon in te spannen. Het is zo moeilijk om zoveel verschillende mensen te kunnen inschatten op de waarheid. (Bij een incasso afdeling kun je dan nog kijken naar de verslagen van vorige contacten en de betaalgeschiedenis.)
Misschien ben je ook wel een typisch voorbeeld van een 'hoger opgeleid' persoon die te veel doordenkt.
Tip: Zoek een baan waarbij je zelf je regels kunt maken en niet gewoon dom (maar absoluut noodzakelijk) die van anderen moet volgen.
Iedereen die zoiets serieus als een paspoort komt regelen, snapt 100% dat de ambtenaar in kwestie zich volledig aan alle regels moet houden. Als je af en toe mensen wilt kunnen matsen, kun je bv beter op de incasso afdeling van een energiebedrijf gaan werken. Maar daar had ik af en toe ook wel de twijfel of ik goed had gedaan om iemand wel of niet te geloven en bv een boete kwijt te schelden of me op een andere manier voor de persoon in te spannen. Het is zo moeilijk om zoveel verschillende mensen te kunnen inschatten op de waarheid. (Bij een incasso afdeling kun je dan nog kijken naar de verslagen van vorige contacten en de betaalgeschiedenis.)
Misschien ben je ook wel een typisch voorbeeld van een 'hoger opgeleid' persoon die te veel doordenkt.
Tip: Zoek een baan waarbij je zelf je regels kunt maken en niet gewoon dom (maar absoluut noodzakelijk) die van anderen moet volgen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:36
nu ben ik afgelopen woensdag bij een reintegratie-adviseuse geweest en zij adviseerde me om een beroepentest te laten doen en voordat ik die beroepentest had gedaan even niet te solliciteren, vond ik best een goed advies, ik kom heerlijk tot rust thuis, doe leuke dingen, maar ik ben het niet gewend zo tot mezelf te komen, daarom vind ik het hartstikke moeilijk, want nu moet ik wel nadenken over het feit wat ik echt leuk vind en wat niet en dat is best confronterend, ik heb het gevoel dat ik wel moet werken omdat ik anders mensen in de steek laat, maar zij zei dat ik maar eerst de test moet afwachten om verdere teleurstellingen te voorkomen en daar heeft ze dan ook wel weer gelijk in en ik heb het van de week reuze naar m'n zin gehad, maar ik word ook zo verdrietig, want nu ben ik de hele dag aan het nadenken over mezelf, over mijn leven tot nu toe en dat is ook niet altijd even prettig.
Gisteren had ik op zich een leuke dag: voor heel weinig geld kleren en schoenen gekocht, dan voel ik me prettig, maar ik ben ook ongesteld aan het worden en dan word ik minder actief en moe en daar heb ik denk ik heel erg veel moeite mee, ik wil altijd maar actief blijven, iets om handen hebben om die depressieve en moe- en verdrietigmakende gedachten maar uit m'n hoofd te weren, de twijfels en onzekerheden over mezelf en over m'n leven, vaak denk ik nog na over de discussie die ik een poosje geleden op het forum had bewerkstelligd en alles wat daarbij hoorde, toen wilde ik dat en stond ik ervoor open, maar nu doe ik dat echt niet meer want ik word er veel en veel teveel door geprikkeld, door de mening van iedereen en het doet ook soms zo vreselijk veel pijn als een of meerdere van de forummers mij niet wil begrijpen en dan toch te pas en te onpas haar mening blijft geven, terwijl ik er haar meerdere keren op heb gewezen: doe dit nu niet, daar heb ik gewoon helemaal niets aan op dit moment, maar toch onverstoorbaar doorgaan, zo van: ik mag toch ook mijn mening geven, terwijl dat op dat moment niet relevant is en ik herinner me dat ik dat ook heb gedaan bij het topic van brummetje, gewoon om te zieken en m'n eigen ei kwijt te kunnen, terwijl ik erop werd gewezen door meerdere forummers dat dit niet mijn forum was en ik begrijp dat nu beter, ik zit nu ook meer in de onderlaag van mijn emoties en niet in de bovenlaag waarbij ik meestal rebelleer en opschudding veroorzaak, dat wil ik echt niet meer, maar die onderlaag doet wel veel en veel meer pijn en daar weet ik eigenlijk totaal geen raad mee, omdat daar nu eenmaal nooit en te nimmer aandacht is geschonken, die onderlaag is eigenlijk emotioneel niet ontwikkeld en dat doet pijn, heel erg veel pijn.
Wat zou het leven er voor mij een stuk prettiger uit hebben gezien als ik mijn emoties wel had kunnen ontwikkelen, als ik op dit moment wel wist wie ik ben en wat ik kan, maar helaas, pindakaas, is dat niet het geval en is mijn zelfbewustzijn overschaduwd door heel andere dingen zoals godsdienstwaanzin etc, waar ik gewoon veel en veel te veel tijd aan heb besteed om te vluchten voor mijn echte emoties, omdat ik daar nu eenmaal nooit en te nimmer aan toe was gekomen en ik herhaalde het gedrag van mijn ouders door bij problemen te vluchten in het geloof, de kerk, die nu eenmaal geen oplossing biedt voor problemen op persoonlijk gebied, maar je alleen maar verder en dieper het bos in stuurt, totdat je de weg uit het donkere, eenzame bos niet meer terug kan vinden.
Maar goed, we vechten door, net zolang ik mezelf weer geheel en al onder controle heb, maar het blijft een hele moeilijke en zware weg.
Gisteren had ik op zich een leuke dag: voor heel weinig geld kleren en schoenen gekocht, dan voel ik me prettig, maar ik ben ook ongesteld aan het worden en dan word ik minder actief en moe en daar heb ik denk ik heel erg veel moeite mee, ik wil altijd maar actief blijven, iets om handen hebben om die depressieve en moe- en verdrietigmakende gedachten maar uit m'n hoofd te weren, de twijfels en onzekerheden over mezelf en over m'n leven, vaak denk ik nog na over de discussie die ik een poosje geleden op het forum had bewerkstelligd en alles wat daarbij hoorde, toen wilde ik dat en stond ik ervoor open, maar nu doe ik dat echt niet meer want ik word er veel en veel teveel door geprikkeld, door de mening van iedereen en het doet ook soms zo vreselijk veel pijn als een of meerdere van de forummers mij niet wil begrijpen en dan toch te pas en te onpas haar mening blijft geven, terwijl ik er haar meerdere keren op heb gewezen: doe dit nu niet, daar heb ik gewoon helemaal niets aan op dit moment, maar toch onverstoorbaar doorgaan, zo van: ik mag toch ook mijn mening geven, terwijl dat op dat moment niet relevant is en ik herinner me dat ik dat ook heb gedaan bij het topic van brummetje, gewoon om te zieken en m'n eigen ei kwijt te kunnen, terwijl ik erop werd gewezen door meerdere forummers dat dit niet mijn forum was en ik begrijp dat nu beter, ik zit nu ook meer in de onderlaag van mijn emoties en niet in de bovenlaag waarbij ik meestal rebelleer en opschudding veroorzaak, dat wil ik echt niet meer, maar die onderlaag doet wel veel en veel meer pijn en daar weet ik eigenlijk totaal geen raad mee, omdat daar nu eenmaal nooit en te nimmer aandacht is geschonken, die onderlaag is eigenlijk emotioneel niet ontwikkeld en dat doet pijn, heel erg veel pijn.
Wat zou het leven er voor mij een stuk prettiger uit hebben gezien als ik mijn emoties wel had kunnen ontwikkelen, als ik op dit moment wel wist wie ik ben en wat ik kan, maar helaas, pindakaas, is dat niet het geval en is mijn zelfbewustzijn overschaduwd door heel andere dingen zoals godsdienstwaanzin etc, waar ik gewoon veel en veel te veel tijd aan heb besteed om te vluchten voor mijn echte emoties, omdat ik daar nu eenmaal nooit en te nimmer aan toe was gekomen en ik herhaalde het gedrag van mijn ouders door bij problemen te vluchten in het geloof, de kerk, die nu eenmaal geen oplossing biedt voor problemen op persoonlijk gebied, maar je alleen maar verder en dieper het bos in stuurt, totdat je de weg uit het donkere, eenzame bos niet meer terug kan vinden.
Maar goed, we vechten door, net zolang ik mezelf weer geheel en al onder controle heb, maar het blijft een hele moeilijke en zware weg.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:42
quote:Sagrera schreef op 06 augustus 2008 @ 12:15:
Hallo Josefien,
Iedereen die zoiets serieus als een paspoort komt regelen, snapt 100% dat de ambtenaar in kwestie zich volledig aan alle regels moet houden. Als je af en toe mensen wilt kunnen matsen, kun je bv beter op de incasso afdeling van een energiebedrijf gaan werken. Maar daar had ik af en toe ook wel de twijfel of ik goed had gedaan om iemand wel of niet te geloven en bv een boete kwijt te schelden of me op een andere manier voor de persoon in te spannen. Het is zo moeilijk om zoveel verschillende mensen te kunnen inschatten op de waarheid. (Bij een incasso afdeling kun je dan nog kijken naar de verslagen van vorige contacten en de betaalgeschiedenis.)
Misschien ben je ook wel een typisch voorbeeld van een 'hoger opgeleid' persoon die te veel doordenkt.
Tip: Zoek een baan waarbij je zelf je regels kunt maken en niet gewoon dom (maar absoluut noodzakelijk) die van anderen moet volgen.
Op zich ben ik vrij intelligent, maar hoogopgeleid ben ik niet, maar ik denk idd wel veel na, teveel zefls en misschien ben ik te intelligent en te begaafd om zomaar domweg de regeltjes van anderen op te volgen, terwijl ik daarvan nu niet direct het nut ervan in ziet, maar dat is dan weer mijn zwakheid en mijn mankement: ik moest altijd domweg de regeltjes van anderen opvolgen, zonder mijn eigen mening daarover te hebben en dat is nu niet echt iets waar je volwassen en zelfverzekerd van wordt, als je dat je hele leven moet doen zonder dat jij mag zeggen wat je daarvan vindt etc, ik vind het een daad van iemand klein en dom houden en ik heb dat meerdere malen meegemaakt, zowel thuis als in de pleeggezinnen waar ik in heb gezeten als op school en misschien is mijn houding op het werk daar wel een reactie op, hoewel dat natuurlijk niet zo slim is.
En daar hebben we het probleem weer van mij: aan de ene kant ben ik hartstikke slim, maar ik heb met die slimheid en intelligentie nu eenmaal niets kunnen doen, omdat dat door meerdere mensen de grond is ingetrapt, mn mijn ex-pleegmoeder uit Rotterdam, die was daar zeer goed in om mij publiekelijk voor gek te zetten als ik diep doordacht en een opmerking plaatste, net alsof ik niet intelligent mocht zijn, volgens mij was zij stik- en stikjaloers op mij, dat ik wel zo intelligent was en zij niet, en daarom heeft ze mij altijd zo hard aangepakt, volgens mij was ik een bedreiging voor haar, want zij had altijd kinderen in huis van drugsverslaafden en dan kwam ik met mijn hoogbegaafdheid, ze heeft nooit met mij om kunnen gaan en zij heeft mij toen in een inrichting willen stoppen.
Hallo Josefien,
Iedereen die zoiets serieus als een paspoort komt regelen, snapt 100% dat de ambtenaar in kwestie zich volledig aan alle regels moet houden. Als je af en toe mensen wilt kunnen matsen, kun je bv beter op de incasso afdeling van een energiebedrijf gaan werken. Maar daar had ik af en toe ook wel de twijfel of ik goed had gedaan om iemand wel of niet te geloven en bv een boete kwijt te schelden of me op een andere manier voor de persoon in te spannen. Het is zo moeilijk om zoveel verschillende mensen te kunnen inschatten op de waarheid. (Bij een incasso afdeling kun je dan nog kijken naar de verslagen van vorige contacten en de betaalgeschiedenis.)
Misschien ben je ook wel een typisch voorbeeld van een 'hoger opgeleid' persoon die te veel doordenkt.
Tip: Zoek een baan waarbij je zelf je regels kunt maken en niet gewoon dom (maar absoluut noodzakelijk) die van anderen moet volgen.
Op zich ben ik vrij intelligent, maar hoogopgeleid ben ik niet, maar ik denk idd wel veel na, teveel zefls en misschien ben ik te intelligent en te begaafd om zomaar domweg de regeltjes van anderen op te volgen, terwijl ik daarvan nu niet direct het nut ervan in ziet, maar dat is dan weer mijn zwakheid en mijn mankement: ik moest altijd domweg de regeltjes van anderen opvolgen, zonder mijn eigen mening daarover te hebben en dat is nu niet echt iets waar je volwassen en zelfverzekerd van wordt, als je dat je hele leven moet doen zonder dat jij mag zeggen wat je daarvan vindt etc, ik vind het een daad van iemand klein en dom houden en ik heb dat meerdere malen meegemaakt, zowel thuis als in de pleeggezinnen waar ik in heb gezeten als op school en misschien is mijn houding op het werk daar wel een reactie op, hoewel dat natuurlijk niet zo slim is.
En daar hebben we het probleem weer van mij: aan de ene kant ben ik hartstikke slim, maar ik heb met die slimheid en intelligentie nu eenmaal niets kunnen doen, omdat dat door meerdere mensen de grond is ingetrapt, mn mijn ex-pleegmoeder uit Rotterdam, die was daar zeer goed in om mij publiekelijk voor gek te zetten als ik diep doordacht en een opmerking plaatste, net alsof ik niet intelligent mocht zijn, volgens mij was zij stik- en stikjaloers op mij, dat ik wel zo intelligent was en zij niet, en daarom heeft ze mij altijd zo hard aangepakt, volgens mij was ik een bedreiging voor haar, want zij had altijd kinderen in huis van drugsverslaafden en dan kwam ik met mijn hoogbegaafdheid, ze heeft nooit met mij om kunnen gaan en zij heeft mij toen in een inrichting willen stoppen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:33
