Werk & Studie
alle pijlers
Ik heb een collega die benaming echt niet verdient.
zondag 16 november 2008 om 21:45
Ik heb een probleem en ik zit er ontzettend mee. Ik werk sinds een jaar bij een bedrijf waar ik het ontzettend naar m'n zin heb. Ik ben daar directiesecretaresse. Ik zit met nog 5 collega's op een afdeling. Nu heb ik een collega van 56 jaar en zij werkt daar 6 jaar. Eigenlijk is ze een hele aardige belangstellende vrouw maar zakelijk gezien is het een draak. Eigenlijk neemt ze het er lekker van. Ze begint vaak veel te laat en gaat te vroeg naar huis. Vrij nemen of met pauze gaan overlegt ze niet maar kondigt ze aan. Nu is het zo dat ze door omstandigheden eigenlijk het werk als administratief medewerkster niet meer kan doen. Ze is totaal niet meer gemotiveerd. Ze maakt ontzettend veel fouten en heeft een heel vervelende instelling. Dit is allemaal tot daar aan toe. Maar nu begin ik er persoonlijk heel erg last van te krijgen. Donderdag zaten we met z'n tweeën op de afdeling toen ze aankondigde dat ze om 11.45 met pauze ging. Toen ik antwoordde dat ik het prettig zou vinden als ze dat in overleg zou doen kreeg ik als antwoord: "je bekijkt het maar" om vervolgens een uur met pauze te gaan (terwijl we maar een half uur hebben. Ik klapte echt helemaal dicht en toen ze terugkwam was het te laat voor mij om met pauze te gaan. Mijn leidinggevende heeft er geen zicht op wat er gebeurd omdat ze op een andere afdeling zit. Ik heb wel een keer aangegeven hoe ze als collega is maar ook mijn leidinggevende kan eigenlijk niet tegen haar op. Ik heb een keer geprobeert om met mijn collega erover te praten maar dan zegt ze dat ze niet weet wat ik bedoel. Ondertussen heb ik er slapeloze nachten van. Wil iemand mij adviseren want het ontneemt me langzamerhand mijn werkplezier.
maandag 17 november 2008 om 21:17
Ook dat ga ik morgen dus inbrengen in het werkoverleg hoewel het te kinderachtig voor woorden is. En ze weet het heus wel maar ze doet het gewoon niet. Als ik tot 17.00 uur moet werken sluit ik ook alles af heel logisch. Tja, en wat ze dan in dat half uur doet? Praten met collega's op een andere afdeling. Zucht...
maandag 17 november 2008 om 21:20
Nummerzoveel: er zijn 2 collega's bij die er ook last van hebben. Maar 1 collega werkt net bij ons dus die wil zichzelf op de vlakte houden en wil/durft niet zoveel te zeggen. Die andere collega is een collega in opleiding die dolblij is met de plek waar ze nu werkt dus die wil ook niets zeggen. Maar wel zijn ze het met mij eens dat onze collega niets in overleg doet.
maandag 17 november 2008 om 22:25
Hmm, lastig! Ik twijfel ook een beetje of je het in dat overleg zo moet doen. Ik zou eerder met een leidinggevende (en evt haar erbij) om de tafel gaan. Maar ja, kan me ook voorstellen dat het wat raar voelt om dit punt niet aan te kaarten als het over 'samenwerking' gaat. Maar ik vraag me bij zo'n punt ook af wat eigenlijk de bedoeling is? Dan kun je toch bijna niet anders dan persoonlijke situaties aankaarten? Je zou ook van tevoren kunnen informeren wat bij dat punt de bedoeling is of het even aan kunnen kijken voor je het inbrengt. Maar goed, ik ben hier ook niet erg sterk in.
zaterdag 22 november 2008 om 15:27
Ik zou het niet in een overleg doen, maar alleen met je leidinggevende. Bij mijn leidinggevende werkte het heel goed om zijn hulp te vragen bij het oplossen van een probleem. Hij vond het namelijk leuk om mij hierbij te helpen en mij sterk naar buiten te laten komen. Ik heb dit namelijk aan de hand gehad met een verhuizing; mensen die niet op een bepaalde plek wilde zitten en eisten dat de bureau-eilanden 90% gedraaid werden zodat zij recht naar buiten konden kijken, maar ze wel bij hun buren zowat op schoot zaten: heel gezeik. Gevolg was dat ik heel sterk mijn voet neerzette en het op de spits dreef waardoor die bewuste dwarsliggende collega bij mijn leidinggevende verhaal ging halen. Die stelde dan wat vragen en gaf hem ongelijk. Klaar. Dit kun jij ook doen, door aan te geven aan degenen die op de afdeling achterblijven dat je nu met pauze gaat en dat je het heel vervelend vind dat collega X nog niet terug is omdat jullie allebei graag een half uur met pauze willen. Dat je het wel een keertje over wilt nemen of je pauze in wil korten, maar niet aan de lopende band. Je collega's zullen je dan toch wel begrijpen? Zeg ook dat ze ELK MOMENT terug kan komen. En anders klagen ze maar bij haar: "Waar was je nou, je zou elk moment terug komen".
dinsdag 2 december 2008 om 20:50
Erg vervelend, zulk soort collega's, ik heb er op mijn werk ook last van. Altijd mensen die de snor drukken en die de dag beginnen met een half uurtje de vorige dag door te nemen en ik maar werken, want ik hou niet van dat zinneloze geklets 's ochtends, dan heb je volgens mij gewoon geen zin in je werk en dat straalt ervan af.
Ja, mensen die niet gemotiveerd zijn, zijn erg lastig om mee samen te werken, ik erger me ook groen en geel en er wat van zeggen, helpt niet, want ze klitten samen met de baas.
Gelukkig is mijn werk maar tijdelijk, maar ik baal er af en toe ook van. Ik doe dan baliewerk en ik blijf dan net zolang achter zitten tot de desbetreffende collega wel naar de balie moet lopen en dan verkneukel ik mezelf en denk ik: ha, ha, heb ik er toch mooit te pakken, ik ben gekke Henkie niet, ik werken voor 2 of 3 en zij lekker niets doen en de mooie mevrouw uit zitten te hangen. Echt niet dus he. Ik heb mijn lesje ook geleerd door de jaren heen en ik laat dus echt niet meer over me heen lopen, want dan ben je binnen de kortst mogelijke tijd overspannen. En dan vertelt ze me vandaag doodleuk dat je geen WW-uitkering kan aanvragen, want dan vang je van de staat. Ja, zij vangt al jaren van haar steenrijke man en zelf voert ze niets uit. Ze komt gewoon alleen naar haar werk omdat dat zo leuk lijkt. Kotsen kan ik van zulk soort mensen. Ze zijn verwend en voeren niets uit. En maar kletsen de hele dag. Over eten en over kleren, het gaat gewoon nergens over en ik word er steeds stiller van. Ik ben blij dat ik binnenkort wegga, want zo'n oppervlakkige club bevalt me niets.
Ja, mensen die niet gemotiveerd zijn, zijn erg lastig om mee samen te werken, ik erger me ook groen en geel en er wat van zeggen, helpt niet, want ze klitten samen met de baas.
Gelukkig is mijn werk maar tijdelijk, maar ik baal er af en toe ook van. Ik doe dan baliewerk en ik blijf dan net zolang achter zitten tot de desbetreffende collega wel naar de balie moet lopen en dan verkneukel ik mezelf en denk ik: ha, ha, heb ik er toch mooit te pakken, ik ben gekke Henkie niet, ik werken voor 2 of 3 en zij lekker niets doen en de mooie mevrouw uit zitten te hangen. Echt niet dus he. Ik heb mijn lesje ook geleerd door de jaren heen en ik laat dus echt niet meer over me heen lopen, want dan ben je binnen de kortst mogelijke tijd overspannen. En dan vertelt ze me vandaag doodleuk dat je geen WW-uitkering kan aanvragen, want dan vang je van de staat. Ja, zij vangt al jaren van haar steenrijke man en zelf voert ze niets uit. Ze komt gewoon alleen naar haar werk omdat dat zo leuk lijkt. Kotsen kan ik van zulk soort mensen. Ze zijn verwend en voeren niets uit. En maar kletsen de hele dag. Over eten en over kleren, het gaat gewoon nergens over en ik word er steeds stiller van. Ik ben blij dat ik binnenkort wegga, want zo'n oppervlakkige club bevalt me niets.
dinsdag 2 december 2008 om 21:06
Dus waar gaat het nou om? Dat ze de kastdeuren 's ochtends niet van het slot doet en dat ze te lang gaat lunchen zonder overleg? Vind het nog steeds een hoog debiteuren-crediteuren-gehalte hebben.
Ik kan me voorstellen dat je je bij een collega die je niet ligt, op het laatst aan álles gaat ergeren. Je vindt de manier waarop haar oren aan haar hoofd vastzitten al irritant, zeg maar. Lijkt me toch het beste om je er zo min mogelijk aan te ergeren (ja, makkelijk gezegd, ik weet het) en áls ze je grens overschrijdt, er zo netjes mogelijjk iets van te zeggen. Om het op een vergadering te bespreken...
Ik kan me voorstellen dat je je bij een collega die je niet ligt, op het laatst aan álles gaat ergeren. Je vindt de manier waarop haar oren aan haar hoofd vastzitten al irritant, zeg maar. Lijkt me toch het beste om je er zo min mogelijk aan te ergeren (ja, makkelijk gezegd, ik weet het) en áls ze je grens overschrijdt, er zo netjes mogelijjk iets van te zeggen. Om het op een vergadering te bespreken...
zondag 7 december 2008 om 17:06
Ik heb inderdaad een onderscheid zitten maken. Wat doet ze waar ik me aan erger maar waar ik qua werk geen last van heb en wat doet ze wat wel invloed heeft op m'n werk. En ik vind als zij bepaalde handelingen doet of niet doet en het slaat terug op m'n werk dan heb ik zeker recht om actie te ondernemen. Het is dus wel besproken tijdens het werkoverleg, gewoon omdat het zo uitkwam. We hebben het uitstekend kunnen uitpraten. Nog steeds begint ze te laat en gaat ze te vroeg weg maar ik heb er geen last van. Dat komt nog wel een keer uit. Verder deelt ze niets meer mee maar overlegt gewoon. Ze realiseert zich dat ik niet de enige ben die het in de gaten heeft. Eigenlijk heeft ze het heel goed opgepakt en weet ik nu dat ik in alle redelijkheid rustig iets tegen haar kan zeggen. Ik heb wel met mijn leidinggevende af gesproken dat als ze weer de kantjes eraf loopt en ik heb er last van het ga melden bij mijn leidinggevende. Die moet het dan maar oplossen.
