Werk & Studie
alle pijlers
Ik heb eindelijk ontslag genomen!
maandag 1 juni 2020 om 16:03
en ik ben zoooooooo vreselijk blij!
Ik had hier een aantal keer topics geplaatst met de wrijvingen die onstaan zijn tussen werkgever en mij (eigenlijk in dit geval, leidinggevende en mij). Er zijn veel dingen gebeurt en gezegd en ik ben wel de laatste die met de vinger gaat wijzen, maar ook ik had mijn minder leuke kanten. Dit komt dan wel vooral door het feit dat ik nooit mocht doorgroeien, de ander wel. De één wel gehoord werd, ik niet. En solliciteren naar ander werk, en niet de geschikte kandidaat zijn was ook een dingetje waarvan ik dacht, ik kom hier nooit weg.
Ik heb het niet over een baan waar ik 'maar' een paar jaar gewerkt had. Nee ik heb het hier over 16 jaar! En al moet ik zeggen dat het sinds 2015, nu dus 5 jaar geleden echt aan het rammelen was. Gediscrimineerd, uitgefoeterd en vernederingen, dit alles heb ik helaas moeten ondergaan, maar er werd nooit iets mee gedaan door hoger hand. Ik werd hierdoor ook een minder leuke collega, jegens de leiding toe en wat 'opkomen' voor jezelf betreft, betekende dat in de ogen van de leiding en hoger hand een 'opstandige collega'.
Je zou haast denken, als je zo vernederd werd waarom hou je het dan nog vol? Ik zou het zelf niet weten. Na al die jaren, was ik kind aan huis en dacht ik altijd dat het wel goed zou komen. Maar ook het financiële plaatje speelde hierin een rol. Ik ben op een dag voor mijn dienst direct naar de leidinggevende gelopen en heb mijn ontslag ingediend, zonder ook maar iets verder te zeggen, ben ik weer aan het werk gegaan, en heb ik mijn ontslag ook schriftelijke ingeleverd.
Wat was ik blij! Echt ik kon wel janken van blijdschap. Het was net alsof ik een loodzware steen kwijt was! Ik had mijn eigen collega's in de team niet eens ingelicht, maar sommige wisten wel dat ik er klaar mee was. Sommige collega's wilde ook weg, omdat ze verschrikkelijk behandeld worden, maar niet durven (financiële plaatje, net als ik) of gewoonweg zichzelf te oud vinden om elders aangenomen te worden. Ik kreeg dezelfde dag een telefoontje van personeelszaken waarom ik weg ging. Ik stond hier versteld van, aangezien ik veel gesprekken ben aangegaan met PZ over bepaalde dingen die gezegd en gedaan zijn en hun hier nooit wat mee hebben gedaan. Dus heb ik alles gezegd waar mijn hart jaren vol van zat.
Ik ben voor mezelf begonnen sinds een paar maanden en ondanks dat het onwijs spannend is en risicovol in deze crisis, kan ik alleen maar zeggen dat alles goed gaat en ik geen moment spijt heb van mijn beslissing. Ik spreek af en toe collega's, althans oud collega's en een paar zijn na mij ook vertrokken.
Wat ik hiermee wil zeggen, is blijf nooit lang hangen bij een werkgever die jou als persoon, en jou werk niet waardeert. Ik heb nu ondervonden dat er écht meer licht in de tunnel is en ik wel heel lang onder die 'ene rots' ben blijven zitten. Wat mij tegenhield was de hoop op verandering, die nooit kwam en het financiële plaatje. Zelfs met het laatste gaat het veel beter! Ik ga zelfs starten met een opleiding binnenkort om meer uit mezelf te halen. Omdat ik weet dat ik meer kan, waarom er dan niks mee doen? Dit zijn dingen die ik al vaak aangaf bij mijn vorige werkgever, maar hier helaas nooit wat mee heeft gedaan. De rottigste opmerking die ik ooit heb gehad was, "We willen als bedrijf niet investeren in jou". Fijn, dacht ik. Terwijl ik mijn energie, mijn hele ziel wel investeerde in het bedrijf.
Hoe dan ook, lap tekst I know. Maar ik wilde dit gewoon even delen. Na 16 jaren een afgesloten hoofstuk, met alleen maar mooie dingen in het verschiet!
Ik had hier een aantal keer topics geplaatst met de wrijvingen die onstaan zijn tussen werkgever en mij (eigenlijk in dit geval, leidinggevende en mij). Er zijn veel dingen gebeurt en gezegd en ik ben wel de laatste die met de vinger gaat wijzen, maar ook ik had mijn minder leuke kanten. Dit komt dan wel vooral door het feit dat ik nooit mocht doorgroeien, de ander wel. De één wel gehoord werd, ik niet. En solliciteren naar ander werk, en niet de geschikte kandidaat zijn was ook een dingetje waarvan ik dacht, ik kom hier nooit weg.
Ik heb het niet over een baan waar ik 'maar' een paar jaar gewerkt had. Nee ik heb het hier over 16 jaar! En al moet ik zeggen dat het sinds 2015, nu dus 5 jaar geleden echt aan het rammelen was. Gediscrimineerd, uitgefoeterd en vernederingen, dit alles heb ik helaas moeten ondergaan, maar er werd nooit iets mee gedaan door hoger hand. Ik werd hierdoor ook een minder leuke collega, jegens de leiding toe en wat 'opkomen' voor jezelf betreft, betekende dat in de ogen van de leiding en hoger hand een 'opstandige collega'.
Je zou haast denken, als je zo vernederd werd waarom hou je het dan nog vol? Ik zou het zelf niet weten. Na al die jaren, was ik kind aan huis en dacht ik altijd dat het wel goed zou komen. Maar ook het financiële plaatje speelde hierin een rol. Ik ben op een dag voor mijn dienst direct naar de leidinggevende gelopen en heb mijn ontslag ingediend, zonder ook maar iets verder te zeggen, ben ik weer aan het werk gegaan, en heb ik mijn ontslag ook schriftelijke ingeleverd.
Wat was ik blij! Echt ik kon wel janken van blijdschap. Het was net alsof ik een loodzware steen kwijt was! Ik had mijn eigen collega's in de team niet eens ingelicht, maar sommige wisten wel dat ik er klaar mee was. Sommige collega's wilde ook weg, omdat ze verschrikkelijk behandeld worden, maar niet durven (financiële plaatje, net als ik) of gewoonweg zichzelf te oud vinden om elders aangenomen te worden. Ik kreeg dezelfde dag een telefoontje van personeelszaken waarom ik weg ging. Ik stond hier versteld van, aangezien ik veel gesprekken ben aangegaan met PZ over bepaalde dingen die gezegd en gedaan zijn en hun hier nooit wat mee hebben gedaan. Dus heb ik alles gezegd waar mijn hart jaren vol van zat.
Ik ben voor mezelf begonnen sinds een paar maanden en ondanks dat het onwijs spannend is en risicovol in deze crisis, kan ik alleen maar zeggen dat alles goed gaat en ik geen moment spijt heb van mijn beslissing. Ik spreek af en toe collega's, althans oud collega's en een paar zijn na mij ook vertrokken.
Wat ik hiermee wil zeggen, is blijf nooit lang hangen bij een werkgever die jou als persoon, en jou werk niet waardeert. Ik heb nu ondervonden dat er écht meer licht in de tunnel is en ik wel heel lang onder die 'ene rots' ben blijven zitten. Wat mij tegenhield was de hoop op verandering, die nooit kwam en het financiële plaatje. Zelfs met het laatste gaat het veel beter! Ik ga zelfs starten met een opleiding binnenkort om meer uit mezelf te halen. Omdat ik weet dat ik meer kan, waarom er dan niks mee doen? Dit zijn dingen die ik al vaak aangaf bij mijn vorige werkgever, maar hier helaas nooit wat mee heeft gedaan. De rottigste opmerking die ik ooit heb gehad was, "We willen als bedrijf niet investeren in jou". Fijn, dacht ik. Terwijl ik mijn energie, mijn hele ziel wel investeerde in het bedrijf.
Hoe dan ook, lap tekst I know. Maar ik wilde dit gewoon even delen. Na 16 jaren een afgesloten hoofstuk, met alleen maar mooie dingen in het verschiet!
dinsdag 2 juni 2020 om 16:09
Hartstikke bedankt!Stormysea schreef: ↑02-06-2020 13:43Gefeliciteerd!!!
Heel veel succes met jouw eigen onderneming. Dat het je veel geluk, plezier mag brengen.
Ikzelf heb ook te maken gehad met zo'n situatie en weet hoe erg zoiets aan je vreet. Ik had het geluk dat mijn contract niet verlengt werd en ik ben ziek uit dienst gegaan.
Nu hard op zoek naar iets waar ik gelukkig van word.
Ik hoop dat ik straks ook net zo'n jubelbericht heb.
Ik hoop het ook voor je en hopelijk vind je gauw iets waar je happy van wordt. Tis je gegund
dinsdag 2 juni 2020 om 23:03
Gefeliciteerd!!
Ik ken het maar al te goed. Maar het wordt niet beter als zo'n sfeer en onderlinge omgang kennelijk werkt voor management om een of andere reden. Toen ik wegging kwam ik er ook pas achter dat strijd en naar beneden trappen onder collega's helemaal niet de norm is, en de werkgever altijd meer probeert te krijgen dan je wilt geven. Go you!
Ik ken het maar al te goed. Maar het wordt niet beter als zo'n sfeer en onderlinge omgang kennelijk werkt voor management om een of andere reden. Toen ik wegging kwam ik er ook pas achter dat strijd en naar beneden trappen onder collega's helemaal niet de norm is, en de werkgever altijd meer probeert te krijgen dan je wilt geven. Go you!
woensdag 3 juni 2020 om 00:28
Vreselijk he? Ik heb letterlijk het licht gezien daarna haha er is een andere wereld voor me open gegaan! Dat had ik precies ook. Ik kreeg complimenten van mijn cliënten en ik weet nog dat ik even raar opkeek. Gewoonweg omdat ik het niet gewend was bij mijn vorige werkgever. Alles was vanzelfsprekend, het moet, niet klagen anders vlieg je eruit. Ben echt blij!ringaroundtherosie schreef: ↑02-06-2020 23:03Gefeliciteerd!!
Ik ken het maar al te goed. Maar het wordt niet beter als zo'n sfeer en onderlinge omgang kennelijk werkt voor management om een of andere reden. Toen ik wegging kwam ik er ook pas achter dat strijd en naar beneden trappen onder collega's helemaal niet de norm is, en de werkgever altijd meer probeert te krijgen dan je wilt geven. Go you!
woensdag 3 juni 2020 om 13:26
Blijenvrij schreef: ↑03-06-2020 07:53He, wat fijn voor je. Zoiets kan zo opluchten. Ooit zelf gehad, en man, ik voelde minimaal een half jaar lang dagelijks de opluchting.
Heel veel succes!
Haha ik las je tekst en mijn oog viel op je gebruikersnaam! Hoe toepassend!
