Werk & Studie
alle pijlers
ik kan niet samenwerken
vrijdag 27 februari 2009 om 22:39
Hoi meiden,
Ik werk al geruime tijd in de zorg en waar ik steeds weer opnieuw tegenaan loop is mijn ergenissen mbt het werk wat gedaan wordt of beter gezegd...anders dan ik doe.
Ik heb mijn opleidingen gehad en hou mezelf regelmatig bezig met vernieuwingen mbt tot zorg verlenen. Ik loop tegen medische dingen aan die ik mijn ogen niet kunnen. Het simpelste is het handen wassen met regelmaat en voor en na een handeling. Ik kan me vreselijk ergeren dat collega`s aan de slag gaan zonder voorzorgsmaatregelen. Ik zie handelingen waarvan ik denk....een normaal denkend mens doet dat niet zo op die manier, je hebt er toch voor geleerd? Steunkousen zonder slide aantrekken, maar er ook geen rekening mee houden dat iemand anders ze wel graag gebruikt en behoort te gebruiken dus zoek je je suf of moeten ze nog besteld worden. levensmiddelen over de datum of open zonder openingsdatum in de koelkast, niet eerst opmaken wat tegen de datum aanloopt maar gewoon wat uit de kast plukken. inco materiaal wat te klein of te groot is aangeven ipv de juiste maat zoeken of bestellen.
Ik rapporteer me suf en maak af waar ik mee bezig ben in het proces. Als ik een handeling doorkrijg van de arts rapporteer ik dat en geef aan waar er op gelet moet worden en waar je kan vinden waar het beschreven staat. Ik merk dan dat na 2 weken er nog niets mee gedaan is. Moeten er inco`s veranderd worden en geef ik dat aan, merk dat er niets mee gedaan wordt. Er worden afspraken gemaakt in vergaderingen waar niets mee gedaan wordt. De communicatie loopt slecht en soms heb ik het idee dat ik de kar alleen lijk te trekken mbt hygiene. Ik weet dat ik erg precies ben en als er schoongemaakt moet worden let ik op de kleinste details, maar naar mijn idee pakken collega`s het aan met de franse slag. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zich uit de naad werkt, maar toch blijf ik dat gevoel houden als ik zie wat er allemaal fout loopt. Medicatie niet gegeven of afgetekend, artsenrapportage niet goed lezen, personeelsrapportage niet goed lezen, lekker computeren ipv je met de bewoners vermaken. Er worden menu`s gemaakt maar daar wordt alleen maar van afgeweken omdat het personeel het niet kan klaarmaken of het zelf niet lust en ga zo maar door. Het lijkt wel een doorschuifsysteem. Wat de ene collega niet doet, doet de andere het wel, maar die doet het vervolgens ook niet. Inco`s worden niet bijgevuld, je zoekt je scheel naar spullen omdat het elke keer weer op andere plekken ligt, zijn produkten op wordt het niet bijgehaald en ga zo maar door.
Uiteraard heb ik gekeken naar mijn eigen aandeel erin, maar vreemd genoeg kom ik toch tot de conclusie dat ik naar mijn mening mijn werk goed doe. ik zorg dat alles geregeld is en netjes achterblijft als mijn dienst erop zit, ik rapporteer goed en duidelijk, reageer terug op rapportages van collega`s en laat alles met een goed gevoel achter. Kom ik er thuis achter dat ik wat vergeten ben bel ik nog even op.
Ik weet dat je met mensen werkt en niemand werkt hetzelfde, maar het lijkt mij gewoon algemeen logisch dat de communicatie goed hoort te verlopen, je medisch genoeg onderlegd hoort te zijn dat je de medicatie hoort te geven naar gebruiksaanwijzing of opdracht arts, dat je je medische handelingen hoort uit te voeren met het oog op de hygiene, dat je je werkplek netjes hoort achter te laten zodat je collega goed kan starten. Dat zijn in mijn ogen toch geen wereldvreemde of mijn persoonlijke eisen.
Soms denk ik dat ik gewoon niet kan samenwerken. Dat ik te precies ben. Ik heb me echt geprobeerd me aan te passen en soms gaat het een poosje goed maar dan toch zie ik weer iets waarvan ik denk...in welk land heb jij je papiertje gehaald of denk je nu werkelijk dat dat zo hoort?
Is het herkenbaar? en hoe ga je ermee om zodat het werk en collegacontacten toch goed en leuk blijft lopen? na tig vergaderingen is het wel duidelijk dat ik daar niets van hoef te verwachten.
Bedank iig dat ik ook even mijn frustratie kon uiten.
Ik werk al geruime tijd in de zorg en waar ik steeds weer opnieuw tegenaan loop is mijn ergenissen mbt het werk wat gedaan wordt of beter gezegd...anders dan ik doe.
Ik heb mijn opleidingen gehad en hou mezelf regelmatig bezig met vernieuwingen mbt tot zorg verlenen. Ik loop tegen medische dingen aan die ik mijn ogen niet kunnen. Het simpelste is het handen wassen met regelmaat en voor en na een handeling. Ik kan me vreselijk ergeren dat collega`s aan de slag gaan zonder voorzorgsmaatregelen. Ik zie handelingen waarvan ik denk....een normaal denkend mens doet dat niet zo op die manier, je hebt er toch voor geleerd? Steunkousen zonder slide aantrekken, maar er ook geen rekening mee houden dat iemand anders ze wel graag gebruikt en behoort te gebruiken dus zoek je je suf of moeten ze nog besteld worden. levensmiddelen over de datum of open zonder openingsdatum in de koelkast, niet eerst opmaken wat tegen de datum aanloopt maar gewoon wat uit de kast plukken. inco materiaal wat te klein of te groot is aangeven ipv de juiste maat zoeken of bestellen.
Ik rapporteer me suf en maak af waar ik mee bezig ben in het proces. Als ik een handeling doorkrijg van de arts rapporteer ik dat en geef aan waar er op gelet moet worden en waar je kan vinden waar het beschreven staat. Ik merk dan dat na 2 weken er nog niets mee gedaan is. Moeten er inco`s veranderd worden en geef ik dat aan, merk dat er niets mee gedaan wordt. Er worden afspraken gemaakt in vergaderingen waar niets mee gedaan wordt. De communicatie loopt slecht en soms heb ik het idee dat ik de kar alleen lijk te trekken mbt hygiene. Ik weet dat ik erg precies ben en als er schoongemaakt moet worden let ik op de kleinste details, maar naar mijn idee pakken collega`s het aan met de franse slag. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zich uit de naad werkt, maar toch blijf ik dat gevoel houden als ik zie wat er allemaal fout loopt. Medicatie niet gegeven of afgetekend, artsenrapportage niet goed lezen, personeelsrapportage niet goed lezen, lekker computeren ipv je met de bewoners vermaken. Er worden menu`s gemaakt maar daar wordt alleen maar van afgeweken omdat het personeel het niet kan klaarmaken of het zelf niet lust en ga zo maar door. Het lijkt wel een doorschuifsysteem. Wat de ene collega niet doet, doet de andere het wel, maar die doet het vervolgens ook niet. Inco`s worden niet bijgevuld, je zoekt je scheel naar spullen omdat het elke keer weer op andere plekken ligt, zijn produkten op wordt het niet bijgehaald en ga zo maar door.
Uiteraard heb ik gekeken naar mijn eigen aandeel erin, maar vreemd genoeg kom ik toch tot de conclusie dat ik naar mijn mening mijn werk goed doe. ik zorg dat alles geregeld is en netjes achterblijft als mijn dienst erop zit, ik rapporteer goed en duidelijk, reageer terug op rapportages van collega`s en laat alles met een goed gevoel achter. Kom ik er thuis achter dat ik wat vergeten ben bel ik nog even op.
Ik weet dat je met mensen werkt en niemand werkt hetzelfde, maar het lijkt mij gewoon algemeen logisch dat de communicatie goed hoort te verlopen, je medisch genoeg onderlegd hoort te zijn dat je de medicatie hoort te geven naar gebruiksaanwijzing of opdracht arts, dat je je medische handelingen hoort uit te voeren met het oog op de hygiene, dat je je werkplek netjes hoort achter te laten zodat je collega goed kan starten. Dat zijn in mijn ogen toch geen wereldvreemde of mijn persoonlijke eisen.
Soms denk ik dat ik gewoon niet kan samenwerken. Dat ik te precies ben. Ik heb me echt geprobeerd me aan te passen en soms gaat het een poosje goed maar dan toch zie ik weer iets waarvan ik denk...in welk land heb jij je papiertje gehaald of denk je nu werkelijk dat dat zo hoort?
Is het herkenbaar? en hoe ga je ermee om zodat het werk en collegacontacten toch goed en leuk blijft lopen? na tig vergaderingen is het wel duidelijk dat ik daar niets van hoef te verwachten.
Bedank iig dat ik ook even mijn frustratie kon uiten.
vrijdag 27 februari 2009 om 22:47
Tja, ik denk dat je er mee zult moeten leren leven op de een of andere manier dat je collega's hun werk vaak anders opvatten dan jij het doet. Zoveel mensen, zoveel smaken. Zeker in een werksituatie waarin de klanten door meerdere medewerkers worden verzorgd zal je dus ook het puin van je collega's ruimen, en misschien zij dan weer op andere gebieden.
Ik zou jou als tip geven op zoek te gaan naar een werksituatie waarin er 1 medewerker wordt geplaatst op 1 of meerdere clienten. Zodat je alleen bij het aannemen of overnemen van die clienten wordt geconfronteerd met het werk van anderen. Zulke werksituaties moet je kunnen vinden, lijkt me. Laat jezelf anders opleiden tot gespecialiseerd verzorgende om die kans groter te maken.
Zolang dat niet lukt: let it go. Doe je werk naar je beste vermogen, meer kan je niet doen.
Ik zou jou als tip geven op zoek te gaan naar een werksituatie waarin er 1 medewerker wordt geplaatst op 1 of meerdere clienten. Zodat je alleen bij het aannemen of overnemen van die clienten wordt geconfronteerd met het werk van anderen. Zulke werksituaties moet je kunnen vinden, lijkt me. Laat jezelf anders opleiden tot gespecialiseerd verzorgende om die kans groter te maken.
Zolang dat niet lukt: let it go. Doe je werk naar je beste vermogen, meer kan je niet doen.
vrijdag 27 februari 2009 om 22:50
Tja....hier heb ik zelf ook veel moeite mee. Als er een duidelijke positieverdeling/rangverdeling in een team zit, vind ik het geen probleem. Maar als ik moet samenwerken met mensen die precies dezelfde positie bekleden als ik....aii dat blijft moeilijk.
Het begin van je verhaal (handen wassen. steunkousen aandoen): probeer het los te laten! Deze dingen hebben op jou geen effect, alleen op de patient en die moet zelf (of familie) daarover klagen. probeer gewoon te denken dat jij hier niet op beoordeeld wordt en dat het dus jouw zaak niet is. Dit is de zaak van die persoon, de patient en jouw baas.
Maar met dingen als rapporteren, middelen over datum etc. krijg jij toch last als anderen niet goed handelen.
Misschien toch nog eens proberen bij een vergadering en anders bij je baas?
Maar bedenk steeds
-Gaat het mij persoonlijk aan?
-Beoordeelt iemand mij hierop?
Normaal zou je ook als je bij beide 'nee' antwoordt, er toch nog wat aan moeten kunnen doen natuurlijk, maar hier heeft het gewoon weinig zin en jou kost het stress dus......laat los
EN GEBRUIK AUB WAT ALINEA'S!!!
Het begin van je verhaal (handen wassen. steunkousen aandoen): probeer het los te laten! Deze dingen hebben op jou geen effect, alleen op de patient en die moet zelf (of familie) daarover klagen. probeer gewoon te denken dat jij hier niet op beoordeeld wordt en dat het dus jouw zaak niet is. Dit is de zaak van die persoon, de patient en jouw baas.
Maar met dingen als rapporteren, middelen over datum etc. krijg jij toch last als anderen niet goed handelen.
Misschien toch nog eens proberen bij een vergadering en anders bij je baas?
Maar bedenk steeds
-Gaat het mij persoonlijk aan?
-Beoordeelt iemand mij hierop?
Normaal zou je ook als je bij beide 'nee' antwoordt, er toch nog wat aan moeten kunnen doen natuurlijk, maar hier heeft het gewoon weinig zin en jou kost het stress dus......laat los
EN GEBRUIK AUB WAT ALINEA'S!!!
vrijdag 27 februari 2009 om 22:53
je kan wel sámenwerken ...je kan niet tegen het lakse gedrag van anderen . Jouw lat ligt hoog en daar is niks mis mee .
De meesten mensen die zoals jij zijn vallen inderdaad na een poos uit ; kiezen een andere baan , of willen niet meer op een vaste afdeling werken , of krijgen een knots van een burnout omdat zij inderdaad de kar trekken voor allen anderen .
De meesten mensen die zoals jij zijn vallen inderdaad na een poos uit ; kiezen een andere baan , of willen niet meer op een vaste afdeling werken , of krijgen een knots van een burnout omdat zij inderdaad de kar trekken voor allen anderen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 27 februari 2009 om 23:02
vrijdag 27 februari 2009 om 23:05
Ik kom uit de thuiszorg, en denk er soms weleens met heimwee aan terug. Ook daar liep ik wel tegen dingen aan, maar veel dingen had je toch meer zelf in de hand. Het reizen tussen clieenten door en de afwijkende werktijden gingen me tegenstaan.
Het werkveld waar ik nu werk vind ik super (geen traditioneel verpleeghuis overigens) en heb het goed naar mijn zin, maar het zijn gewoon al deze dingetjes bij elkaar. Soms gaat het ook een hele poos goed...ligt er ook aan welke collega`s voor mij dienst hebben gehad hoor.
Ik denk gewoon dat ik het meer persoonlijk moet houden....is het voor mij persoonlijk van belang of niet, kan ik er zelf op aangesproken worden of niet.
bedankt alvast voor de reakties.
Het werkveld waar ik nu werk vind ik super (geen traditioneel verpleeghuis overigens) en heb het goed naar mijn zin, maar het zijn gewoon al deze dingetjes bij elkaar. Soms gaat het ook een hele poos goed...ligt er ook aan welke collega`s voor mij dienst hebben gehad hoor.
Ik denk gewoon dat ik het meer persoonlijk moet houden....is het voor mij persoonlijk van belang of niet, kan ik er zelf op aangesproken worden of niet.
bedankt alvast voor de reakties.
zaterdag 28 februari 2009 om 01:25
Hallo,
Het is ook herkenbaar in andere sectoren zoals bv administratie/klantenservice. Je ergert je kapot aan hoe laks en kort door de bocht je collega's of die van andere afdelingen kunnen zijn. Je raakt veel tijd kwijt door dingen uit te zoeken die eigenlijk niet onder je taken horen. Je wordt de langzaamste, de persoon met de minste fouten, maar haalt je targets niet meer. Als je niet oppast wordt je net zo vlak als je collega's want de baas dringt er op aan dat je je targets haalt. Maar.... je bent trots op jezelf omdat je betere kwaliteit levert.
Tip: probeer je niet zo te ergeren want dat is compleet nutteloos
Het is ook herkenbaar in andere sectoren zoals bv administratie/klantenservice. Je ergert je kapot aan hoe laks en kort door de bocht je collega's of die van andere afdelingen kunnen zijn. Je raakt veel tijd kwijt door dingen uit te zoeken die eigenlijk niet onder je taken horen. Je wordt de langzaamste, de persoon met de minste fouten, maar haalt je targets niet meer. Als je niet oppast wordt je net zo vlak als je collega's want de baas dringt er op aan dat je je targets haalt. Maar.... je bent trots op jezelf omdat je betere kwaliteit levert.
Tip: probeer je niet zo te ergeren want dat is compleet nutteloos
zaterdag 28 februari 2009 om 02:13
Heel herkenbaar! Niet het werk in de zorg maar wel je opmerking t.a.v. niet kunnen samenwerken.
Ik maak ook genoeg fouten in mijn werk, maar dat betreft details in de uitvoering. En deadlines, ben ik heel slecht in. Altijd op het nippertje. Ik ken mijn eigen zwaktes ook.
Maar, waar ik vooral tegenaan loop is dat degenen met wie ik samenwerk 180 graden anders handelen dan tevoren is afgesproken, en zonder verder overleg. Puntje bij paaltje moet ik maar niet zo zeuren, iedereen vindt dat het lekker loopt en ik moet het maar loslaten. Maar waarom hebben we dan afspraken gemaakt?! Ze vinden me maar een zeikerd nu.
Met andere een collega hadden we een vooroverleg en ik heb een andere visie dan zij en haar collega. Ik pleit voor een eenvoudiger aanpak om zeker te zijn van het resultaat. Wat is nu de reactie: Het is niet fair dat ik op voorhand verwijten maak!
Hallo, we zouden toch met elkaar bespreken wat het einddoel is? En ik verwijt niemand iets, ik geef argumenten waarom de doelstelling naar mijn idee eenvoudiger te halen is. Ze hebben geen argumenten voor hun eigen aanpak, nee ik moet een ander de kans geven zich te bewijzen. Nou moe?! Als het spaak loopt dan ben ik ook verantwoordelijk. En als ik me nu terugtrek dan ben ik niet collegiaal bezig natuurlijk.
Ik maak ook genoeg fouten in mijn werk, maar dat betreft details in de uitvoering. En deadlines, ben ik heel slecht in. Altijd op het nippertje. Ik ken mijn eigen zwaktes ook.
Maar, waar ik vooral tegenaan loop is dat degenen met wie ik samenwerk 180 graden anders handelen dan tevoren is afgesproken, en zonder verder overleg. Puntje bij paaltje moet ik maar niet zo zeuren, iedereen vindt dat het lekker loopt en ik moet het maar loslaten. Maar waarom hebben we dan afspraken gemaakt?! Ze vinden me maar een zeikerd nu.
Met andere een collega hadden we een vooroverleg en ik heb een andere visie dan zij en haar collega. Ik pleit voor een eenvoudiger aanpak om zeker te zijn van het resultaat. Wat is nu de reactie: Het is niet fair dat ik op voorhand verwijten maak!
Hallo, we zouden toch met elkaar bespreken wat het einddoel is? En ik verwijt niemand iets, ik geef argumenten waarom de doelstelling naar mijn idee eenvoudiger te halen is. Ze hebben geen argumenten voor hun eigen aanpak, nee ik moet een ander de kans geven zich te bewijzen. Nou moe?! Als het spaak loopt dan ben ik ook verantwoordelijk. En als ik me nu terugtrek dan ben ik niet collegiaal bezig natuurlijk.
zaterdag 28 februari 2009 om 02:21
quote:droppertje schreef op 27 februari 2009 @ 22:50:
Maar bedenk steeds
-Gaat het mij persoonlijk aan?
-Beoordeelt iemand mij hierop?
Normaal zou je ook als je bij beide 'nee' antwoordt, er toch nog wat aan moeten kunnen doen natuurlijk, maar hier heeft het gewoon weinig zin en jou kost het stress dus......laat los
Tsja, tot op zekere hoogte. Als je gewoon ziet dat een bepaalde basis al niet gehaald wordt, nog los van je eigen 'hoge' eisen... Ik vind het ook moeilijk hoor.
Ik heb een keer iets gezegd over stekkers en snoeren met losse (open!) bedrading. Levensgevaarlijk. Niemand boeit het, nee sterker, ik ben die zeikerd die niet begrijpt hoe hard de anderen werken! Wat een gezeur die veiligheid, het gaat al jaren goed. En als het nou alleen hunzelf betrof, maar we krijgen ook bezoek van buiten over de vloer. Die moeten toch veilig kunnen zijn bij ons?!
Maar bedenk steeds
-Gaat het mij persoonlijk aan?
-Beoordeelt iemand mij hierop?
Normaal zou je ook als je bij beide 'nee' antwoordt, er toch nog wat aan moeten kunnen doen natuurlijk, maar hier heeft het gewoon weinig zin en jou kost het stress dus......laat los
Tsja, tot op zekere hoogte. Als je gewoon ziet dat een bepaalde basis al niet gehaald wordt, nog los van je eigen 'hoge' eisen... Ik vind het ook moeilijk hoor.
Ik heb een keer iets gezegd over stekkers en snoeren met losse (open!) bedrading. Levensgevaarlijk. Niemand boeit het, nee sterker, ik ben die zeikerd die niet begrijpt hoe hard de anderen werken! Wat een gezeur die veiligheid, het gaat al jaren goed. En als het nou alleen hunzelf betrof, maar we krijgen ook bezoek van buiten over de vloer. Die moeten toch veilig kunnen zijn bij ons?!
zaterdag 28 februari 2009 om 09:31
Somana, mocht je ooit uit de zorg willen stappen, mag je zo bij mij aan de slag! Medewerkers als jij, daar zijn er niet zo veel van, helaas moet ik zeggen.
Ik ben leidinggevende in de foodbranche en als ik zie hoe laks en weinig betrokken sommige van mijn collega's zijn, om te huilen. En dit zijn echt geen jonkies. En zo ingewikkeld is het allemaal niet om je aan bepaalde regels en richtlijnen te houden.
Maar het is inderdaad een mentaliteitskwestie. Zolang de eindverantwoording niet bij deze mensen ligt, zullen ze er weinig tot geen moeite voor doen om het werk zo te doen zoals is voorgeschreven. Tenminste, dat is wat mij opvalt bij meerdere van mijn collega's/ medewerkers.
Ik ben er ook heel makkelijk in. Als iemand (na meerdere) gesprekken niet wil functioneren, dan is het einde oefening. Logisch natuurlijk. Ik leg de lat voor mezelf heel hoog, maar voor mijn medewerkers leg ik die lat net zo hoog.
Dus, mocht je een carrière-switch willen maken, je bent welkom!
Ik ben leidinggevende in de foodbranche en als ik zie hoe laks en weinig betrokken sommige van mijn collega's zijn, om te huilen. En dit zijn echt geen jonkies. En zo ingewikkeld is het allemaal niet om je aan bepaalde regels en richtlijnen te houden.
Maar het is inderdaad een mentaliteitskwestie. Zolang de eindverantwoording niet bij deze mensen ligt, zullen ze er weinig tot geen moeite voor doen om het werk zo te doen zoals is voorgeschreven. Tenminste, dat is wat mij opvalt bij meerdere van mijn collega's/ medewerkers.
Ik ben er ook heel makkelijk in. Als iemand (na meerdere) gesprekken niet wil functioneren, dan is het einde oefening. Logisch natuurlijk. Ik leg de lat voor mezelf heel hoog, maar voor mijn medewerkers leg ik die lat net zo hoog.
Dus, mocht je een carrière-switch willen maken, je bent welkom!
zaterdag 28 februari 2009 om 11:22
Een bewonderenswaardige werkhouding hoor. Ik heb ook het idee dat je iets onder niveau werkt. Omdat jij de geestelijke capaciteiten hebt om niet alleen maar procedures uit je hoofd te leren, maar ook daadwerkelijk te begrijpen waar ze over gaan, kun jij ook de gevolgen van fouten overzien. Veel anderen kunnen dat blijkbaar niet of moeten daar teveel moeite voor doen.
Combineer een dergelijke kritische, zakelijke houding met het werken in een branche waarin voornamelijk vrouwen actief zijn (als ik het goed begrijp) en dan gaat het mis.Vrouwen trekken zich kritiek meer persoonlijk aan (is mijn ervaring) en in plaats van naar het werk te kijken en te denken "ik doe iets fout" denken ze "ik ben fout" of, nog erger, "ik ben aardig en jij bent gemeen" . Slachtofferrol, geen communicatie meer mogelijk, einde verhaal. Heel onprofessioneel en een van de redenen dat ik slecht met een bepaald slag vrouwen kan werken (er zijn natuurlijk ook hele goede waar ik dan ook respect voor heb).
Kun je niet verder gaan leren voor iets moeilijkers waar meer verantwoordelijkheid bij past (in dezelfde wereld)? Zo te lezen ben je iemand die dat wel aankan.
Combineer een dergelijke kritische, zakelijke houding met het werken in een branche waarin voornamelijk vrouwen actief zijn (als ik het goed begrijp) en dan gaat het mis.Vrouwen trekken zich kritiek meer persoonlijk aan (is mijn ervaring) en in plaats van naar het werk te kijken en te denken "ik doe iets fout" denken ze "ik ben fout" of, nog erger, "ik ben aardig en jij bent gemeen" . Slachtofferrol, geen communicatie meer mogelijk, einde verhaal. Heel onprofessioneel en een van de redenen dat ik slecht met een bepaald slag vrouwen kan werken (er zijn natuurlijk ook hele goede waar ik dan ook respect voor heb).
Kun je niet verder gaan leren voor iets moeilijkers waar meer verantwoordelijkheid bij past (in dezelfde wereld)? Zo te lezen ben je iemand die dat wel aankan.
zaterdag 28 februari 2009 om 12:25
quote:droppertje schreef op 27 februari 2009 @ 22:50:
.
Het begin van je verhaal (handen wassen. steunkousen aandoen): probeer het los te laten! Deze dingen hebben op jou geen effect, alleen op de patient en die moet zelf (of familie) daarover klagen. probeer gewoon te denken dat jij hier niet op beoordeeld wordt en dat het dus jouw zaak niet is. Dit is de zaak van die persoon, de patient en jouw baas.
!!!Sorry??? Dus de patient moet het maar uitzoeken? Potverdorie, je hoort de patient gewoon GOED te verzorgen! En een foutje kan gebeuren maar jouw houding van, heeft het effect op mij, vind ik ronduit asociaal en niet thuishoren in de zorgsector waarin JIJ als verpleegkundige de verantwoordelijkheid hebt over de wellbeing van patienten! Een patient weet gewoon niet hoe medische handelingen verricht worden en ziet fouten pas als het te laat is. De familie zit er ook niet de hele dag op natuurlijk. Ik vind dit echt iets om je voor te schamen. Ik mag hopen dat nooit iemand van mijn familie jou aan je bed krijgt!
.
Het begin van je verhaal (handen wassen. steunkousen aandoen): probeer het los te laten! Deze dingen hebben op jou geen effect, alleen op de patient en die moet zelf (of familie) daarover klagen. probeer gewoon te denken dat jij hier niet op beoordeeld wordt en dat het dus jouw zaak niet is. Dit is de zaak van die persoon, de patient en jouw baas.
!!!Sorry??? Dus de patient moet het maar uitzoeken? Potverdorie, je hoort de patient gewoon GOED te verzorgen! En een foutje kan gebeuren maar jouw houding van, heeft het effect op mij, vind ik ronduit asociaal en niet thuishoren in de zorgsector waarin JIJ als verpleegkundige de verantwoordelijkheid hebt over de wellbeing van patienten! Een patient weet gewoon niet hoe medische handelingen verricht worden en ziet fouten pas als het te laat is. De familie zit er ook niet de hele dag op natuurlijk. Ik vind dit echt iets om je voor te schamen. Ik mag hopen dat nooit iemand van mijn familie jou aan je bed krijgt!
zaterdag 28 februari 2009 om 14:34
quote:Zwieber schreef op 28 februari 2009 @ 12:25:
[...]
Sorry??? Dus de patient moet het maar uitzoeken? Potverdorie, je hoort de patient gewoon GOED te verzorgen! En een foutje kan gebeuren maar jouw houding van, heeft het effect op mij, vind ik ronduit asociaal en niet thuishoren in de zorgsector waarin JIJ als verpleegkundige de verantwoordelijkheid hebt over de wellbeing van patienten! Een patient weet gewoon niet hoe medische handelingen verricht worden en ziet fouten pas als het te laat is. De familie zit er ook niet de hele dag op natuurlijk. Ik vind dit echt iets om je voor te schamen. Ik mag hopen dat nooit iemand van mijn familie jou aan je bed krijgt! een steunkous zonder glijkous aantrekken is het vervelendst voor degene die de kous aantrekt. Lijkt mij dat droppertje dat ook bedoelt en niet dat als het slecht is voor de patient dat je het dan laat zitten. Beetje flauw om daar nu zo op in te hakken.
TO je werkt echt op de verkeerde afdeling. Bij jou is het blijkbaar zover dat velen zich niet verantwoordelijk voelen. Spreek je collega's er op aan. Praat hier met je leidinggevende over en blijf elkaar aanspreken. Maak duidelijke afspraken over wie wat doet of op welke dag dingen moeten gebeuren. En weer: blijf elkaar daar op aanspreken. Ieder mens en iedere collega heeft zijn kwaliteiten en die van je collega's liggen blijkbaar niet bij dit soort dingen.
[...]
Sorry??? Dus de patient moet het maar uitzoeken? Potverdorie, je hoort de patient gewoon GOED te verzorgen! En een foutje kan gebeuren maar jouw houding van, heeft het effect op mij, vind ik ronduit asociaal en niet thuishoren in de zorgsector waarin JIJ als verpleegkundige de verantwoordelijkheid hebt over de wellbeing van patienten! Een patient weet gewoon niet hoe medische handelingen verricht worden en ziet fouten pas als het te laat is. De familie zit er ook niet de hele dag op natuurlijk. Ik vind dit echt iets om je voor te schamen. Ik mag hopen dat nooit iemand van mijn familie jou aan je bed krijgt! een steunkous zonder glijkous aantrekken is het vervelendst voor degene die de kous aantrekt. Lijkt mij dat droppertje dat ook bedoelt en niet dat als het slecht is voor de patient dat je het dan laat zitten. Beetje flauw om daar nu zo op in te hakken.
TO je werkt echt op de verkeerde afdeling. Bij jou is het blijkbaar zover dat velen zich niet verantwoordelijk voelen. Spreek je collega's er op aan. Praat hier met je leidinggevende over en blijf elkaar aanspreken. Maak duidelijke afspraken over wie wat doet of op welke dag dingen moeten gebeuren. En weer: blijf elkaar daar op aanspreken. Ieder mens en iedere collega heeft zijn kwaliteiten en die van je collega's liggen blijkbaar niet bij dit soort dingen.
zaterdag 28 februari 2009 om 14:42
Pick your battles. Laat je dus niet door elk wissewasje op de kast jagen, hoezeer je inhoudelijk misschien ook gelijk mag hebben. Maak een top drie van de zaken die je meest dwars zitten en probeer vervolgens medestanders te vinden. Er zijn vast collega's of leidinggevenden die het bijvoorbeeld ook belangrijk vinden dat patiënten de correcte steunkousen dragen. Probeer vervolgens samen met je medestanders een oplossing te vinden door de zaak aan te kaarten in het werkoverleg of iets dergelijks. Je zult een lange adem moeten hebben omdat een bedrijfscultuur die door nonchalance wordt gekenmerkt zich niet zomaar laat veranderen. Kun je dat geduld niet opbrengen dan ligt het voor de hand dat je een andere werkplek gaat zoeken.
zaterdag 28 februari 2009 om 14:54
Het lijkt er op dat to bedoelt dat er geen goede steunkous aangetrokken wordt. Maar een slide is een hulpmiddel om een steunkous aan te krijgen en vooral in het voordeel van de verpleegkundige/verzorgende. Dus dat kun je als collega best een keer zeggen (ben je ook verplicht vind ik ivm rugklachten e.d.) maar als iemand het daarna nog niet doet dan zal het jou toch worst wezen to?
zaterdag 28 februari 2009 om 18:14
[quote]hanZie schreef op 28 februari 2009 @ 14:34:
[...]
een steunkous zonder glijkous aantrekken is het vervelendst voor degene die de kous aantrekt. Lijkt mij dat droppertje dat ook bedoelt en niet dat als het slecht is voor de patient dat je het dan laat zitten. Beetje flauw om daar nu zo op in te hakken.
quote]
Ja ik ken de ins en outs niet van steunkousen maar ik vond de hele strekking van de post enorm egoistisch overkomen en echt in de trant van: de patient zoekt het maar uit.
[...]
een steunkous zonder glijkous aantrekken is het vervelendst voor degene die de kous aantrekt. Lijkt mij dat droppertje dat ook bedoelt en niet dat als het slecht is voor de patient dat je het dan laat zitten. Beetje flauw om daar nu zo op in te hakken.
quote]
Ja ik ken de ins en outs niet van steunkousen maar ik vond de hele strekking van de post enorm egoistisch overkomen en echt in de trant van: de patient zoekt het maar uit.
zaterdag 28 februari 2009 om 22:02
Hai Zwieber,
Nee was zeeeeeker niet zo bedoeld!!!
snap wel een beetje hoe mijn verhaaltje overkwam. Ik bedoel dus dat als het niet schadelijk is voor de patient, maar misschien wat vervelend (stroeve kousen).....tja ik vind gewoon dat dat gezegd moet worden maar als dat ECHT niet kan zoals in TO's geval, wat moet je dan?
na eindeloos klagen bij vergadering en baas kan je verder toch niks meer doen?
Ben het verder eens met de strekking van vorige posts: Ik zou zeeeeer graag verpleegd worden door TO
Nee was zeeeeeker niet zo bedoeld!!!
snap wel een beetje hoe mijn verhaaltje overkwam. Ik bedoel dus dat als het niet schadelijk is voor de patient, maar misschien wat vervelend (stroeve kousen).....tja ik vind gewoon dat dat gezegd moet worden maar als dat ECHT niet kan zoals in TO's geval, wat moet je dan?
na eindeloos klagen bij vergadering en baas kan je verder toch niks meer doen?
Ben het verder eens met de strekking van vorige posts: Ik zou zeeeeer graag verpleegd worden door TO
zaterdag 28 februari 2009 om 22:11
bedankt voor de reakties en ook de steun. Even het punt van de steunkous: een slide gebruik je voor jezelf ivm schouderbelasting maar zeker ook voor de client. de huid stroopt niet op (oude vaak slappe huid of aangedane huid) en voelt prettiger aan. Het is dus zeker niet alleen een hulpmiddel voor de verzorging maar client heeft er ook belang bij.
Medestander zijn er genoeg, maar op de een of andere manier houden zij hun mond op de vergadering.
Ik merk ook aan mezelf dat hoe lief de leidinggevende ook is, ik toch zoiets heb van, dat zou ik anders doen of zeker meer op mijn strepen gaan staan. Qua leiding geven vind ik de leidinggevende te zacht en teveel gericht op aardig gevonden willen worden. Tuurlijk wil je het iedereen zoveel mogelijk naar zijn zin maken, maar soms kan het even niet anders. Zeker met het oog op werkzaamheden kan er best flink geinvesteerd worden in juiste aanpak van handelingen. Ik had als leidinggevende gekeken waarin een personeelslid uitblinkt, haar evt een kleine bijscholing gegeven en die aangesteld als aanspreekpunt voor beroepsmatig juiste handelingen verrichten. Zij kan op een vergadering een klein beetje juiste info (mondeling en schriftelijk) geven aan iedereen, zodat we dezelfde werkwijze hanteren. Iedereen heeft wel iets waar hij/zij net wat beter in is dan iemand anders en er is altijd iemand op de werkvloer waar je info aan kan vragen.
Ik heb vandaag geprobeerd het een beetje los te laten. Ik heb mijn werkzaamheden gedaan zoals het hoort en geprobeerd me minder te ergeren aan andere zaken. Het ging best goed moet ik zeggen. het enigste waar ik me echt niet over kon inhouden was een incident met medicatie omdat er weer niet goed de rapportage was gelezen. Ik zie dat dan maar als in het belang van de client ipv dat het mij persoonlijk aanging. Toch wil ik me blijven ontwikkelen en me hard blijven maken voor een juiste werkhouding ipv dat ik me totaal ga schikken naar de werkwijze van sommige lakse collega`s.
Medestander zijn er genoeg, maar op de een of andere manier houden zij hun mond op de vergadering.
Ik merk ook aan mezelf dat hoe lief de leidinggevende ook is, ik toch zoiets heb van, dat zou ik anders doen of zeker meer op mijn strepen gaan staan. Qua leiding geven vind ik de leidinggevende te zacht en teveel gericht op aardig gevonden willen worden. Tuurlijk wil je het iedereen zoveel mogelijk naar zijn zin maken, maar soms kan het even niet anders. Zeker met het oog op werkzaamheden kan er best flink geinvesteerd worden in juiste aanpak van handelingen. Ik had als leidinggevende gekeken waarin een personeelslid uitblinkt, haar evt een kleine bijscholing gegeven en die aangesteld als aanspreekpunt voor beroepsmatig juiste handelingen verrichten. Zij kan op een vergadering een klein beetje juiste info (mondeling en schriftelijk) geven aan iedereen, zodat we dezelfde werkwijze hanteren. Iedereen heeft wel iets waar hij/zij net wat beter in is dan iemand anders en er is altijd iemand op de werkvloer waar je info aan kan vragen.
Ik heb vandaag geprobeerd het een beetje los te laten. Ik heb mijn werkzaamheden gedaan zoals het hoort en geprobeerd me minder te ergeren aan andere zaken. Het ging best goed moet ik zeggen. het enigste waar ik me echt niet over kon inhouden was een incident met medicatie omdat er weer niet goed de rapportage was gelezen. Ik zie dat dan maar als in het belang van de client ipv dat het mij persoonlijk aanging. Toch wil ik me blijven ontwikkelen en me hard blijven maken voor een juiste werkhouding ipv dat ik me totaal ga schikken naar de werkwijze van sommige lakse collega`s.
zaterdag 28 februari 2009 om 22:16
quote:somana schreef op 28 februari 2009 @ 22:11:
Ik heb vandaag geprobeerd het een beetje los te laten. Ik heb mijn werkzaamheden gedaan zoals het hoort en geprobeerd me minder te ergeren aan andere zaken. Het ging best goed moet ik zeggen. het enigste waar ik me echt niet over kon inhouden was een incident met medicatie omdat er weer niet goed de rapportage was gelezen. Ik zie dat dan maar als in het belang van de client ipv dat het mij persoonlijk aanging. Toch wil ik me blijven ontwikkelen en me hard blijven maken voor een juiste werkhouding ipv dat ik me totaal ga schikken naar de werkwijze van sommige lakse collega`s.
Jeesss....jij bent echt een supercollega!
Wat goed dat het loslaten hielp, ben blij dat het iets beter gaat
En trouwens geheel terecht dat je je wel bemoeid hebt met die rapportage over medicatie. Ik weet niet waar het over ging, maar ik kan me voorstellen dat dat wel schadelijke effecten kan hebben voor de patient!
Enne.....bedankt voor de steunkous info
Ik heb vandaag geprobeerd het een beetje los te laten. Ik heb mijn werkzaamheden gedaan zoals het hoort en geprobeerd me minder te ergeren aan andere zaken. Het ging best goed moet ik zeggen. het enigste waar ik me echt niet over kon inhouden was een incident met medicatie omdat er weer niet goed de rapportage was gelezen. Ik zie dat dan maar als in het belang van de client ipv dat het mij persoonlijk aanging. Toch wil ik me blijven ontwikkelen en me hard blijven maken voor een juiste werkhouding ipv dat ik me totaal ga schikken naar de werkwijze van sommige lakse collega`s.
Jeesss....jij bent echt een supercollega!
Wat goed dat het loslaten hielp, ben blij dat het iets beter gaat
En trouwens geheel terecht dat je je wel bemoeid hebt met die rapportage over medicatie. Ik weet niet waar het over ging, maar ik kan me voorstellen dat dat wel schadelijke effecten kan hebben voor de patient!
Enne.....bedankt voor de steunkous info
