ik kan niet samenwerken

Hoi meiden,



Ik werk al geruime tijd in de zorg en waar ik steeds weer opnieuw tegenaan loop is mijn ergenissen mbt het werk wat gedaan wordt of beter gezegd...anders dan ik doe.

Ik heb mijn opleidingen gehad en hou mezelf regelmatig bezig met vernieuwingen mbt tot zorg verlenen. Ik loop tegen medische dingen aan die ik mijn ogen niet kunnen. Het simpelste is het handen wassen met regelmaat en voor en na een handeling. Ik kan me vreselijk ergeren dat collega`s aan de slag gaan zonder voorzorgsmaatregelen. Ik zie handelingen waarvan ik denk....een normaal denkend mens doet dat niet zo op die manier, je hebt er toch voor geleerd? Steunkousen zonder slide aantrekken, maar er ook geen rekening mee houden dat iemand anders ze wel graag gebruikt en behoort te gebruiken dus zoek je je suf of moeten ze nog besteld worden. levensmiddelen over de datum of open zonder openingsdatum in de koelkast, niet eerst opmaken wat tegen de datum aanloopt maar gewoon wat uit de kast plukken. inco materiaal wat te klein of te groot is aangeven ipv de juiste maat zoeken of bestellen.

Ik rapporteer me suf en maak af waar ik mee bezig ben in het proces. Als ik een handeling doorkrijg van de arts rapporteer ik dat en geef aan waar er op gelet moet worden en waar je kan vinden waar het beschreven staat. Ik merk dan dat na 2 weken er nog niets mee gedaan is. Moeten er inco`s veranderd worden en geef ik dat aan, merk dat er niets mee gedaan wordt. Er worden afspraken gemaakt in vergaderingen waar niets mee gedaan wordt. De communicatie loopt slecht en soms heb ik het idee dat ik de kar alleen lijk te trekken mbt hygiene. Ik weet dat ik erg precies ben en als er schoongemaakt moet worden let ik op de kleinste details, maar naar mijn idee pakken collega`s het aan met de franse slag. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zich uit de naad werkt, maar toch blijf ik dat gevoel houden als ik zie wat er allemaal fout loopt. Medicatie niet gegeven of afgetekend, artsenrapportage niet goed lezen, personeelsrapportage niet goed lezen, lekker computeren ipv je met de bewoners vermaken. Er worden menu`s gemaakt maar daar wordt alleen maar van afgeweken omdat het personeel het niet kan klaarmaken of het zelf niet lust en ga zo maar door. Het lijkt wel een doorschuifsysteem. Wat de ene collega niet doet, doet de andere het wel, maar die doet het vervolgens ook niet. Inco`s worden niet bijgevuld, je zoekt je scheel naar spullen omdat het elke keer weer op andere plekken ligt, zijn produkten op wordt het niet bijgehaald en ga zo maar door.

Uiteraard heb ik gekeken naar mijn eigen aandeel erin, maar vreemd genoeg kom ik toch tot de conclusie dat ik naar mijn mening mijn werk goed doe. ik zorg dat alles geregeld is en netjes achterblijft als mijn dienst erop zit, ik rapporteer goed en duidelijk, reageer terug op rapportages van collega`s en laat alles met een goed gevoel achter. Kom ik er thuis achter dat ik wat vergeten ben bel ik nog even op.

Ik weet dat je met mensen werkt en niemand werkt hetzelfde, maar het lijkt mij gewoon algemeen logisch dat de communicatie goed hoort te verlopen, je medisch genoeg onderlegd hoort te zijn dat je de medicatie hoort te geven naar gebruiksaanwijzing of opdracht arts, dat je je medische handelingen hoort uit te voeren met het oog op de hygiene, dat je je werkplek netjes hoort achter te laten zodat je collega goed kan starten. Dat zijn in mijn ogen toch geen wereldvreemde of mijn persoonlijke eisen.

Soms denk ik dat ik gewoon niet kan samenwerken. Dat ik te precies ben. Ik heb me echt geprobeerd me aan te passen en soms gaat het een poosje goed maar dan toch zie ik weer iets waarvan ik denk...in welk land heb jij je papiertje gehaald of denk je nu werkelijk dat dat zo hoort?



Is het herkenbaar? en hoe ga je ermee om zodat het werk en collegacontacten toch goed en leuk blijft lopen? na tig vergaderingen is het wel duidelijk dat ik daar niets van hoef te verwachten.

Bedank iig dat ik ook even mijn frustratie kon uiten.

Medicatiefouten worden niet gerapporteerd....hoort wel maar ja...*zegt even niets*

Ik snap best dat het overkomt alsof alleen mijn manier van werken goed is maar ik handel naar protocol. Het staat dus op schrift hoe handelingen gedaan horen te worden. Daarbuiten kom je weleens tegen dat een net iets andere aanpak misschien beter kan werken bij een client en daar zoek ik vaak info over op en overleg met collega`s. Ik merk gewoon dat er niet volgens protocol gehandeld word. Als basis al niet. Iedereen heeft een eigen manier van werken...niets mis mee natuurlijk maar enige basis moet er toch wel inzitten.

We hebben mic`s idd. De ene collega vult ze in en de andere niet.

Weet je wat het is....ik kan natuurlijk best op zoek gaan naar een ander werkveld, maar ik heb het juist erg naar mijn zin met het werk wat ik nu doe. Ik heb niet het idee dat het ergens anders veel beter is omdat deze fouten overal wel gemaakt worden. Het ligt er ook maar net aan welke collega`s voor me hebben gewerkt en met wie ik werk. Soms erger ik me suf als ik weer een fase heb en teveel zie. Ik blijf nog steeds goede hoop houden dat we kunnen leren van elkaar en er heel langzaamaan toch wat dingen veranderen. Dan neem je al wat sneller andere minder belangrijkere dingen weer voor lief. Het gaat me in eerste instantie toch om het welzijn van de client.

Als ik de enigste ben die wil dat een bedrijfscultuur veranderd en daar ook als enigste energie insteek dan ben ik uiteindelijk de bitch die niet in het team pas en altijd wel wat te zeiken heeft. Ik kan me dan beter concentreren op mijn eigen functioneren, bepaalde zaken los te laten en mezelf laten horen op vergaderingen maar niet meer tussendoor overal aan ergeren of mezelf uiten. Het ging mij er om hoe ik met deze gevoelens toch een goede band kan houden met collega`s en een prettige werksfeer erop na houden en hoe anderen dat doen. Vanwege herkenning zeg ik niet waar ik werk maar het gaat om zorgen/verplegen vanr mensen in de breedste zin.

Floor, het gaat mij er ook niet om dat de koffie niet een keer is bijgevuld en een keer niet dweilen omdat het lekker weer is en je met clienten naar buiten gaat. Tuurlijk is het heerlijk om leuke dingen te doen en dat hoort helemaal bij het werk. Het punt is dan de communicatie. Bij ons worden dat soort dingen niet gecommuniceerd. Het is heel makkelijk om even op de schrijven dat je bv niet aan schoonmaken bent toegekomen omdat iedereen buiten heeft genoten van een wandeling. de collega na jou kan dan even dweilen. De keuken netjes achterlaten na het koken vind ik echter wel bij de handeling koken horen. Afwassen moet ook gebeuren dus gelijk dat doekje over de kookplaat halen is niet een extra taak. Ik hoef niet te zien dat er 4 dagen geleden bietjes gekookt zijn.

Je kijkt, neem ik aan toch naar dingen die gedaan moeten worden die ook echt nodig zijn. Ik heb ook weleens het dweilen overgeslagen omdat de clienten voorrang kregen en het niet vies was maar ik heb het overgedragen. Zie ik dat er modder of lichaamssappen ed op de vloer liggen heeft het dweilen wel voorrang bij mij en moeten de clieenten maar even wachten. dan gaan we maar 15 min later naar buiten. Als iedereen zich gewoon aan de werkzaamheden houd vervuild het ook niet zo heel snel en ben je sneller klaar omdat je het bijhoud met z`n allen. Als er erg laks mee omgegaan wordt gaat iedereen prioriteiten stellen....dan slaan ze de vloer over omdat de keuken er niet uitziet en prioriteit heeft, dan worden kasten gesorteerd ipv de badkamers een beurt omdat iedereen maar vanalles in die kasten gooit zonder te kijken. Als snel heeft dat lijstje helemaal geen zin meer want iedereen doet zijn eigen ding en worden er dingen overgeslagen.



Bij ons werkt iedereen zich een slag in de rondte...daar twijfel ook niet aan, maar ik denk wel dat als iedereen gewoon doet wat gedaan hoort te worden binnen die dienst dat er geen vervuilde situaties hoeven te ontstaan. Overdragen is the key. crisis kan overal zijn natuurlijk....mensen ziek of personeelsgebrek en dan kom je niet aan dingen toe en dat is voor mij echt geen punt. de volgende dienst werkt het gewoon even bij. dan vervuild het niet een paar weken.



Ik maak me niet druk om koffie bijvullen of andere kleine dingen hoor. Waar mensen werken worden fouten gemaakt of weleens dingen vergeten zonder er erg in het hebben...heel menselijk.



Ik vind het wel een probleem dat er handelingen zonder voorbereiding gedaan worden en de gevolgen daarvan niet opruimen. Als er iemand verpleegd moet worden, wordt er gewoon begonnen zonder eerst alles rustig klaar te zetten. Wat het gevolg is is dat er een catheter afgekoppeld is, je met je handen vol staat, beseft dat er dus geen nieuwe gepakt is, je met 1 hand alles vast probeerd te houden terwijl je met je andere hand een kast probeerd open te trekken en ergens een nieuwe zak al voelend uit die kast probeerd te trekken. Lukt natuurlijk niet dus oude systeem maar weer vastkoppelen en zorgen dat je heel snel wat pakt want bedhekken zijn al laag, client al uit de inco en kleding en teveel moeite om ze weer omhoog te doen. Kast overhoop en dan gewoon de deur dichtdoen want wat je niet ziet is er niet. De volgende trekt de kast open, zoekt wat die nodig heeft, ziet de zooi, kan niet gelijk pakken wat ze wil hebben dus zoekt ook met als gevolg nog meer zooi en alles door elkaar. Het stapelt zich allemaal op.



Ik wil iedereen bedanken voor de reakties. Ik ga proberen meer los te laten, minder te zien en het leuk te hebben met collega`s. Ik besef me des te meer dat een leuke sfeer op het werk en een goede band met collega`s voor iedereen fijner werken is. In een fijne werksfeer kan je ook meer zeggen als er iets is. Idd de grootste ergenissen aankaarten en de rest naast me neerleggen voor de lieve vrede. Collega`s bedanken voor hulp deed ik al, maar echt complimenten maken voor extra dingen die ze doen niet dus daar ga ik meer op letten.

Ik merkte gewoon dat de ergenissen zich opgestapeld hebben en dat de dingen die er veel minder toe doen ineens ook grotere ergenissen worden.

quote:floor72 schreef op 02 maart 2009 @ 12:53:

Communicatie is het sleutelwoord, je noemt het zelf al, maar ik vind 't niet nodig om over te dragen dat de vloer niet gedweild is, want als ie echt zo smerig is dan zie je dat vanzelf wel. Ik vind het ook niet nodig om te zeggen dat ie wel gedweild is, want als 't goed is valt dat ook wel op.



Gun elkaar wat ruimte (binnen het acceptabele natuurlijk). Ik heb zelf verschrikkelijk de pest aan lijstjes, maar wil mijn collega's die daar wel behoefte aanhebben best tegemoet komen. Daartegenover staat dat ik waarschijnlijk in hun ogen in een chaos werk, maar het is wel mijn chaos en ik vind het prettig. Zou jammer zijn als dat ergernis veroorzaakt. Het belangrijkste is dat ik de cliënten niet tekort doe.

Ik stoor me er niet aan als ik een keer misgrijp of wat van een ander op moet ruimen.Dit vind ik dan weer een beetje jammer. Jij vind de communicatie niet nodig, jij werkt graag in chaos omdat dat jouw chaos is. Heb jij er wel eens bij stil gestaan hoe jouw manier van werken voor een andere collega is? Die komt dan in jouw chaos terecht. Hoe zie jij het tekort schieten voor de client? Alleen de wandeling of het spelletje wat ze mislopen of realiseer jij je ook dat als het een zooitje is op de afdeling dat de collega na jou aan het puinruimen is en dat zij dan niet de zorg kan geven die ze graag wil geven?

oja, het extra rondje zou niet nodig hoeven zijn als gewoon het werk gedaan wordt zoals dat gedaan hoort te worden naar afspraken die er gemaakt zijn. Afspraken zijn er niet voor niets. Ben je het er niet mee eens geef je dan aan in een vergadering, maar ik vind het vreemd dat er dan gewoon maar een eigen draai aan iets wordt gegeven omdat het niet naar de zin gaat.

Je stukje kwam op mij een beetje over alsof je je eigen koers vaart. Laat mij maar lekker werken in mijn chaos zeg maar. Nu snap ik je beter nu je het uitlegt.

Meeveren op de waan van de dag is mijn punt ook niet. meer koffie schenken ook niet. In belevingsgerichte zorg staat de wens van de client voorop, ook bij ons. We hebben geen vaste plas, slaap/wek tijden en vaste eettijden. Er wordt ingesprongen op de wens van de client. Als je mijn eerste post nog een keer leest, lees je ook waar mijn knelpunten zitten.

Ik vind het ook prettig dat de andere kant belicht wordt. Waarom werkt iemand zoals die werkt al geloof ik niet dat er mensen uit de zorg reageren die er op het werk een potje van maken omdat je voor je eigen gevoel het altijd wel goed doet. Dat maakt het juist zo moeilijk.

Als iedereen zo`n beetje dezelfde slag op de werkvloer heeft hoeft je eigen koers varen niet een groot probleem te zijn mits de werkzaamheden gewoon verdeeld worden. Bij ons is dat niet zo en werken een paar mensen zich de blubbers terwijl anderen er gewoon maling aan hebben en zich meer bezig houden met leuke dingen doen. De ene afdeling heeft meer leiding nodig in de vorm van lijsten en schema`s dan andere. Het is niet de bedoeling dat collega`s met een burnout thuis zitten of om de haverklap ziek worden van werkstress en daardoor verminderde weerstand. Ik vind dat daar best over vergaderd kan worden. Is de werkdruk eerlijk verdeeld?



Ik werk ruim 7 jaar in de zorg.