Inwerken nieuwe baan - er gaat iets niet goed maar hoe?

caretta_01 schreef: ↑

09-07-2022 02:40

Ach, wat een vervelende situatie! Neem van mij aan: dit ligt niet aan jou!
Zo herkenbaar, ik heb zo’n zelfde situatie net achter me gelaten. Ik heb jaren als verpleegkundige gewerkt, toen ik kinderen kreeg ben ik binnen het ziekenhuis in een administratieve functie gaan werken. Nu met grote tekorten aan verpleegkundigen op mijn werkplek, had ik aangeboden wel weer mijn BIG-registratie te willen activeren en bij hen ingeroosterd te worden. Aangezien ik er bijna 16 jaar uit was en de werkomgeving niet overeenkomt met een verpleegafdeling, kreeg ik een opleidingsplaats, ik zou meedraaien onder supervisie en daarnaast mijn opleiding doen.
Begon rustig, totdat er een acuut personeelsprobleem ontstond door een vertrekkende collega. Ineens kreeg ik bij mijn eerste evaluatie te horen dat ik toch al wel de leiding had moeten nemen op de behandelruimte…Ik was er immers al een maand. Was nooit over gesproken…
Hierna verslechterde de situatie snel, overige collega’s liepen op hun tandvlees en ik kon niks goed doen. Deed ik een handeling volgens instructie van collega A, vond collega B dit niet goed en moest het anders. Na twee maanden weer een evaluatie…en weer niks goed. Door ( vervangende leidinggevende, ook die functie was door een wisseling ingevuld door een ander), werd specifiek gevraagd naar een compliment, wat gaat er gewoon goed? En toen bleef het stil…na lang aarzelen zei 1 collega dat ik wel heel enthousiast was, dat wel.
Lang verhaal korter…ik kon er niet meer tegen. Ik kreeg het gevoel dat ze me zelfs zouden corrigeren als ik een nieuwe vuilniszak in de afvalbak zou doen.
Ik doe deze maand praktijkexamen en als ik slaag, dan met gierende banden weg daar. Tot die tijd ben ik gelukkig teruggeplaatst naar mijn oude administratieve functie bij lieve collega’s die mij nog nooit zo teneergeslagen hadden gezien als in de afgelopen 3 maanden.

Tig schreef: ↑

09-07-2022 08:48

Ja precies, ik heb heel veel gehuild in die 9 maanden. Al deed ik 100 dingen goed en eentje 1 fout, kreeg ik dat de hele dag te horen. De druppel was dat mijn leidinggevende tegen me schreeuwde nadat ik van pure stress een klein foutje had gemaakt. Later hoorde ik dat een collega dit gehoord had en naar HR gestapt was. Dit vertelde die collega nadat ik opgezegd had en hij zei ook dat mijn leidinggevende het ook bij mijn voorganger deed. Dus het lag echt niet aan mij.

TO, je twijfelt aan jezelf omdat je heel graag wil dat dit lukt. Maar zoals iedereen in dit topic zegt, het ligt niet aan jou. *edit* (want al uit proeftijd)
Maak je niet druk om die maand opzegtermijn, gewoon de dagen afstrepen en je niks aantrekken van die collega's. Ze willen misschien weten waarom je weg gaat, dan zeg je gewoon 'het is niet helemaal wat ik zocht'.

Doreia* schreef: ↑

09-07-2022 08:58

Goed zo.
Denk je eens in dat je daar weg bent. Als dat als een opluchting voelt, weet je echt genoeg.

Fijn weekend!

Charlie591 schreef: ↑

09-07-2022 09:53

Wat vervelend. Ik zie dat er al heeeeel veel reacties zijn. Ik wil nog toevoegen; als je nog iets wil doen om het een kans te geven kan je:
1) Allereerst het idee loslaten dat zij er zijn voor jou, in plaats van andersom. En dat jij je in bochten moet wringen om hen te pleasen. Het gaat twee kanten op! En in de huidige markt mogen ze wsl in hun handjes knijpen dat jij er voor hén bent.

En 2) in het verlengde daarvan heel duidelijk communiceren. Vraag je leidinggevende om een gesprek. Schrijf op wat je merkt (feitelijk) en dat je hierdoor het gevoel hebt dat het nooit goed is, en dat je je best wil doen, maar dat je dan graag dit en dat veranderd ziet, omdat je graag het gevoel hebt als een volwassene behandeld te worden. Als zij jou, of jouw vragen, niet zien zitten ook goed, maar dan ga je hier geen tijd meer aan verdoen.