Werk & Studie
alle pijlers
Lawaaierige collega
maandag 12 januari 2009 om 17:05
Wie o wie helpt me eventjes de boel weer in perspectief te zien...?
Ik zit met een paar man op kantoor, allemaal aan het promoveren in verschillende onderwerpen. Meestal erg gezellig en leuk. Nu is mijn collega net weer terug van een hele lange tijd veldwerk (> 6 maanden). En ik was vergeten hoe lawaaierig hij is . Werkelijk, wat maakt die jongen een lawaai. Stommelt de trap op, laden open en dicht gooien, kopje thee zetten....zefs met zijn bureaustoel rollen kan niet 'rustig'. Alles gaan een beetje stommelend en bonkerig. Het gekke is dat ik me er vroeger kennelijk niet zo aan ergerde, maar de laatste week wel. Moet me concentreren op wat moeilijke (voor mij, hahaha) statiestiek en wil het zo rustig mogelijk hebben.
Thuis werken mag in principe ook, maar dan ga ik alleen maar kopjes thee zetten en de afwas doen, dus dat werkt voor mij niet zo goed (bovendien heb ik hier al mijn boeken en zo als ik iets na moet slaan..)
Het is dus niet zo dat ik van hém af wil, hij is een erg aardig persoon en ik vind vooral ook dat ik mezelf aanstel. Maar ik wil wel van mijn ergernis af....!
Wie heeft dus voor mij de tip om alles weer even in perspectief te zien zodat ik niet, wanneer hij weer de trap op komt stommelen en met de deur slaat, de neiging tot een luid zuchten moet onderdrukken
Hoe gaan jullie met luide collega's om? Ik ben er benieuwd!!!
Ik zit met een paar man op kantoor, allemaal aan het promoveren in verschillende onderwerpen. Meestal erg gezellig en leuk. Nu is mijn collega net weer terug van een hele lange tijd veldwerk (> 6 maanden). En ik was vergeten hoe lawaaierig hij is . Werkelijk, wat maakt die jongen een lawaai. Stommelt de trap op, laden open en dicht gooien, kopje thee zetten....zefs met zijn bureaustoel rollen kan niet 'rustig'. Alles gaan een beetje stommelend en bonkerig. Het gekke is dat ik me er vroeger kennelijk niet zo aan ergerde, maar de laatste week wel. Moet me concentreren op wat moeilijke (voor mij, hahaha) statiestiek en wil het zo rustig mogelijk hebben.
Thuis werken mag in principe ook, maar dan ga ik alleen maar kopjes thee zetten en de afwas doen, dus dat werkt voor mij niet zo goed (bovendien heb ik hier al mijn boeken en zo als ik iets na moet slaan..)
Het is dus niet zo dat ik van hém af wil, hij is een erg aardig persoon en ik vind vooral ook dat ik mezelf aanstel. Maar ik wil wel van mijn ergernis af....!
Wie heeft dus voor mij de tip om alles weer even in perspectief te zien zodat ik niet, wanneer hij weer de trap op komt stommelen en met de deur slaat, de neiging tot een luid zuchten moet onderdrukken
Hoe gaan jullie met luide collega's om? Ik ben er benieuwd!!!
maandag 12 januari 2009 om 17:18
quote:ramiaatje schreef op 12 januari 2009 @ 17:09:
Er een grapje van maken; dus gewoon zoiets zeggen van; je kan wel horen dat je er weer bent, het was net zo lekker rustig. Of gewoon: kan het iets zachter?
Dat laatste zou ik in NL wel doen, maar ik woon dus in Engeland....waar ze altijd zo gruwelijk beleefd zijn.Ik heb al een reputatie als 'Direct Dutch Girl' hahahaha. Maar inderdaad een grapje zal ik es proberen.
Het is ook meer dat het een beetje in zijn hele manier van doen zit (type stille lange onhandige en dus ook stommelende slungel....) waardoor het me moeilijk lijkt te veranderen.
Maar ook voor mezelf, in mijn hoofd is een grapje maken beter dan ergeren....
Ik ben vooral benieuwd wat adneren dus bij ergernis doen.
Een eigen kantoor zit er helaas niet in
Ben nog laaaang niet belangrijk genoeg. Maar ik zou wel ergens anders kunen gaan zitten voor een dag, maar dan loop ik weer de hele tijd terug om andere boeken te pakken (en word ik dan de lastige collega die de hele tijd in en uit loopt te kleppen )
Er een grapje van maken; dus gewoon zoiets zeggen van; je kan wel horen dat je er weer bent, het was net zo lekker rustig. Of gewoon: kan het iets zachter?
Dat laatste zou ik in NL wel doen, maar ik woon dus in Engeland....waar ze altijd zo gruwelijk beleefd zijn.Ik heb al een reputatie als 'Direct Dutch Girl' hahahaha. Maar inderdaad een grapje zal ik es proberen.
Het is ook meer dat het een beetje in zijn hele manier van doen zit (type stille lange onhandige en dus ook stommelende slungel....) waardoor het me moeilijk lijkt te veranderen.
Maar ook voor mezelf, in mijn hoofd is een grapje maken beter dan ergeren....
Ik ben vooral benieuwd wat adneren dus bij ergernis doen.
Een eigen kantoor zit er helaas niet in
Ben nog laaaang niet belangrijk genoeg. Maar ik zou wel ergens anders kunen gaan zitten voor een dag, maar dan loop ik weer de hele tijd terug om andere boeken te pakken (en word ik dan de lastige collega die de hele tijd in en uit loopt te kleppen )
Maar dan ben je nog niet van het probleem van de herrie af.
maandag 12 januari 2009 om 18:14
Kun jij werken met muziek aan op een koptelefoon? Dat doen een aantal collega's van mij... Voordeel is dat je zelf kiest wat je luistert, en je dus niet gaat "letten" op wat die luideling nu weer voor een irritant geluid maakt...
Zelf heb ik het twijfelachtige talent me helemaal voor lawaaimakers te kunnen afsluiten, praten, lachen, schuiven, rommelen, ik vind het allemaal prima, BEHALVE als het om een repeterend geluid gaat (bijv. hoesten of neus ophalen, daar kan ik dan weer -heel onhebbelijk - niet tegen)
Zelf heb ik het twijfelachtige talent me helemaal voor lawaaimakers te kunnen afsluiten, praten, lachen, schuiven, rommelen, ik vind het allemaal prima, BEHALVE als het om een repeterend geluid gaat (bijv. hoesten of neus ophalen, daar kan ik dan weer -heel onhebbelijk - niet tegen)
maandag 12 januari 2009 om 18:48
Ik zou ook gaan voor muziek opzetten, neem je mp3 speler mee of luister naar de radio via het internet... Dat scheelt een hoop, ik doe het ook heel af en toe als het bij ons erg hectisch is op kantoor.
Als je de telefoon aan moet nemen is het een minder goed idee Wij doen dat omstebeurt volgens een schema en ik had die middag dienst. Toen dacht ik elke keer: goh, gaat de telefoon nou? Koptelefoon op, af, op, af.... Toen heb ik de muziek maar gewoon uitgezet.
Als je de telefoon aan moet nemen is het een minder goed idee Wij doen dat omstebeurt volgens een schema en ik had die middag dienst. Toen dacht ik elke keer: goh, gaat de telefoon nou? Koptelefoon op, af, op, af.... Toen heb ik de muziek maar gewoon uitgezet.
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
maandag 12 januari 2009 om 18:52
quote:alieke schreef op 12 januari 2009 @ 18:14:
Kun jij werken met muziek aan op een koptelefoon? Dat doen een aantal collega's van mij... Voordeel is dat je zelf kiest wat je luistert, en je dus niet gaat "letten" op wat die luideling nu weer voor een irritant geluid maakt...
Zelf heb ik het twijfelachtige talent me helemaal voor lawaaimakers te kunnen afsluiten, praten, lachen, schuiven, rommelen, ik vind het allemaal prima, BEHALVE als het om een repeterend geluid gaat (bijv. hoesten of neus ophalen, daar kan ik dan weer -heel onhebbelijk - niet tegen)
Het ligt eraan wat ik aan het doen ben... Ben nu wat aan het klooien in Matlab (gebruik jij dat ook Alieke?) met wat functies aan het curvefitten en ik ben daar al niet zo sterk in en moet me echt even concentreren...... Als ik me dan wil concentreren ben ik ook heel slecht met muziek erbij. Vooral als ik het ken of de taal kan verstaan...lezen kan ik ook niet goed met zingen op de achtergrond. Wel met instrumentale dingetjes.....
Maar goed, ik heb wel zo'n grote koptelefoon vaak op (zo eentje dat het lijkt alsof je twee koekepannen op je kop hebt). Soms ook als ik niks luister, maar dat is dan meer dat ik een excuus heb om niet antwoord te geven als me wat wordt gevraagd vannuit de hoek.....
....met van die kleine dopjes in begon iedereen altijd tegen me aan te ouwehoeren...want ze zagen niet dat ik muziek aan het luisteren was.
Misschien ga ik maar eens oordopjes proberen en voor de rest er gewoon vooral om blijven lachen
Kun jij werken met muziek aan op een koptelefoon? Dat doen een aantal collega's van mij... Voordeel is dat je zelf kiest wat je luistert, en je dus niet gaat "letten" op wat die luideling nu weer voor een irritant geluid maakt...
Zelf heb ik het twijfelachtige talent me helemaal voor lawaaimakers te kunnen afsluiten, praten, lachen, schuiven, rommelen, ik vind het allemaal prima, BEHALVE als het om een repeterend geluid gaat (bijv. hoesten of neus ophalen, daar kan ik dan weer -heel onhebbelijk - niet tegen)
Het ligt eraan wat ik aan het doen ben... Ben nu wat aan het klooien in Matlab (gebruik jij dat ook Alieke?) met wat functies aan het curvefitten en ik ben daar al niet zo sterk in en moet me echt even concentreren...... Als ik me dan wil concentreren ben ik ook heel slecht met muziek erbij. Vooral als ik het ken of de taal kan verstaan...lezen kan ik ook niet goed met zingen op de achtergrond. Wel met instrumentale dingetjes.....
Maar goed, ik heb wel zo'n grote koptelefoon vaak op (zo eentje dat het lijkt alsof je twee koekepannen op je kop hebt). Soms ook als ik niks luister, maar dat is dan meer dat ik een excuus heb om niet antwoord te geven als me wat wordt gevraagd vannuit de hoek.....
....met van die kleine dopjes in begon iedereen altijd tegen me aan te ouwehoeren...want ze zagen niet dat ik muziek aan het luisteren was.Misschien ga ik maar eens oordopjes proberen en voor de rest er gewoon vooral om blijven lachen
maandag 12 januari 2009 om 19:54
Sjees, Matlab? Dat dat nog bestaat...
Meestal zegt ergernis ook iets over jezelf. Is het misschien zo dat je je ergert aan de ruimte die hij inneemt, er was immers voordat ie terug was minder ruimte voor jou. Misschien kun je proberen om zelf meer ruimte in te nemen. Je spullen meer verspreid neerleggen, zelf meer herrie maken, meer tijd van anderen vragen.
Of anders: Verzin een mop/anekdote over een herriemaker. Als hij dan weer eens herrie maakt dan kun je lachend zeggen dat hij net als die ene uit die mop/anekdote is.
Meestal zegt ergernis ook iets over jezelf. Is het misschien zo dat je je ergert aan de ruimte die hij inneemt, er was immers voordat ie terug was minder ruimte voor jou. Misschien kun je proberen om zelf meer ruimte in te nemen. Je spullen meer verspreid neerleggen, zelf meer herrie maken, meer tijd van anderen vragen.
Of anders: Verzin een mop/anekdote over een herriemaker. Als hij dan weer eens herrie maakt dan kun je lachend zeggen dat hij net als die ene uit die mop/anekdote is.
maandag 12 januari 2009 om 19:56
Ik heb een collega die de neiging heeft om hard te gaan praten (haast schreeuwen ) in een gesprek. Mijn reactie daarop is dat ik juist zachter ga praten. In de hoop zijn luidheid naar beneden te halen.
En verder kan hij een beetje vieze geluiden maken, vies smakken of hijgerig zuchten. Maar daar probeer ik me voor af te sluiten.
Ik werk immers maar 2 tot 3 dagen met hem samen en het is maar voor 4 maanden.
Zou ook niet zo goed weten wat ik daar mee moet eigenlijk, hij heeft het zelf waarschijnlijk niet eens in de gaten
En verder kan hij een beetje vieze geluiden maken, vies smakken of hijgerig zuchten. Maar daar probeer ik me voor af te sluiten.
Ik werk immers maar 2 tot 3 dagen met hem samen en het is maar voor 4 maanden.
Zou ook niet zo goed weten wat ik daar mee moet eigenlijk, hij heeft het zelf waarschijnlijk niet eens in de gaten
maandag 12 januari 2009 om 20:04
quote:Vl43inder schreef op 12 januari 2009 @ 19:54:
Sjees, Matlab? Dat dat nog bestaat...
Meestal zegt ergernis ook iets over jezelf. Is het misschien zo dat je je ergert aan de ruimte die hij inneemt, er was immers voordat ie terug was minder ruimte voor jou. Misschien kun je proberen om zelf meer ruimte in te nemen. Je spullen meer verspreid neerleggen, zelf meer herrie maken, meer tijd van anderen vragen.
Of anders: Verzin een mop/anekdote over een herriemaker. Als hij dan weer eens herrie maakt dan kun je lachend zeggen dat hij net als die ene uit die mop/anekdote is.
Ik vind het juist wel fijn om Matlab te gebruiken, je bent toch vrijer dan met allerhande programma's waar je boxjes aan moet klikken. Ik probeer nu ook "R" te doen....met weinig succes overigens...
Het gaat me eigenlijk vooral ook om mezelf, zoals in de openingspost staat....hoe kan ík er beter mee omgaan, me ervoor afsluiten...
Sjees, Matlab? Dat dat nog bestaat...
Meestal zegt ergernis ook iets over jezelf. Is het misschien zo dat je je ergert aan de ruimte die hij inneemt, er was immers voordat ie terug was minder ruimte voor jou. Misschien kun je proberen om zelf meer ruimte in te nemen. Je spullen meer verspreid neerleggen, zelf meer herrie maken, meer tijd van anderen vragen.
Of anders: Verzin een mop/anekdote over een herriemaker. Als hij dan weer eens herrie maakt dan kun je lachend zeggen dat hij net als die ene uit die mop/anekdote is.
Ik vind het juist wel fijn om Matlab te gebruiken, je bent toch vrijer dan met allerhande programma's waar je boxjes aan moet klikken. Ik probeer nu ook "R" te doen....met weinig succes overigens...
Het gaat me eigenlijk vooral ook om mezelf, zoals in de openingspost staat....hoe kan ík er beter mee omgaan, me ervoor afsluiten...
vrijdag 16 januari 2009 om 23:17
Nou, nog even een update.......de tweede helft van de week ging het al een stuk beter! Ik denk ook dat het kwam omdat ik zelf een paar daagjes niet zo in mijn vel zat (en ongesteld moest worden) dus misschien dat ik me daarom meer ergerde dan normaal...
Mijn tactiek voorlopig is: er om lachen, muziekje zelf opzetten (met mijn koekepan koptelefoon) en me bedenken wat voor een irritante dingen ik allemaal in 'the office' doe....
Mijn tactiek voorlopig is: er om lachen, muziekje zelf opzetten (met mijn koekepan koptelefoon) en me bedenken wat voor een irritante dingen ik allemaal in 'the office' doe....
zaterdag 17 januari 2009 om 09:12
Ergernis heeft de nare gewoonte niet meer te verdwijnen. Het wordt eerder erger. Natuurlijk is het goed om het bij jezelf te zoeken, maar openheid is misschien wel zo eerlijk.
Mijn collega heeft de onhebbelijke gewoonte haar stem te verheffen wanneer ze telefoneert. Ze zit dan gewoon te schreeuwen. Ik heb haar erop gewezen dat ze dat doet en gevraagd of haar telefoon misschien wat zacht stond. Daarop bekende ze dat ze zelf dacht dat ze misschien wat dovig werd en inderdaad wist dat ze het deed, maar dat het ongemerkt ging. Nu hoef ik alleen nog maar met mijn hand te gebaren als ze weer begint te krijsen en ze dempt gelijk haar stem.
Soms is ergernis uitspreken dus juist het begin van de oplossing.
Mijn collega heeft de onhebbelijke gewoonte haar stem te verheffen wanneer ze telefoneert. Ze zit dan gewoon te schreeuwen. Ik heb haar erop gewezen dat ze dat doet en gevraagd of haar telefoon misschien wat zacht stond. Daarop bekende ze dat ze zelf dacht dat ze misschien wat dovig werd en inderdaad wist dat ze het deed, maar dat het ongemerkt ging. Nu hoef ik alleen nog maar met mijn hand te gebaren als ze weer begint te krijsen en ze dempt gelijk haar stem.
Soms is ergernis uitspreken dus juist het begin van de oplossing.
