Werk & Studie
alle pijlers
meerdaagse schooltrip, puber wil niet
donderdag 15 december 2022 om 11:29
volgend jaar staat er voor onze 16 jarige puber een meerdaagse schooltrip op het programma. Een reis die door 99% van de leerlingen als heel leuk wordt ervaren. Oudere zus is ook geweest en van het 1 van de leukste trips die ze heeft gemaakt. Ook zij wilde eigenlijk eerst niet.
Maar puber wil dus niet, hij haat reizen, gaat ook niet meer met mij mee op vakantie. Blijft dan bij zijn vader. Reis is van maandag tot en met vrijdag. School stimuleert enorm dat hij meegaat. Hij zal als hij niet meegaat zo ongeveer de enige zijn van zijn leerjaar die hier blijft. Er is geen vervangend programma op school omdat meerdere trips die week zijn en dus veel docenten afwezig zijn. Ik hou niet van dwingen, 16 jaar en ik vind dat hij eigen keuzes kan maken. Maar ik ben toch wel bang dat hij spijt gaat krijgen. Vader wil perse dat hij gaat maar ik heb ook al aangegeven dat ik hem niet aan zijn haren naar de bus kan trekken. Wat zouden jullie doen? dwingender zijn en zo proberen hem mee te krijgen of echt zijn eigen keuze laten zijn.
Maar puber wil dus niet, hij haat reizen, gaat ook niet meer met mij mee op vakantie. Blijft dan bij zijn vader. Reis is van maandag tot en met vrijdag. School stimuleert enorm dat hij meegaat. Hij zal als hij niet meegaat zo ongeveer de enige zijn van zijn leerjaar die hier blijft. Er is geen vervangend programma op school omdat meerdere trips die week zijn en dus veel docenten afwezig zijn. Ik hou niet van dwingen, 16 jaar en ik vind dat hij eigen keuzes kan maken. Maar ik ben toch wel bang dat hij spijt gaat krijgen. Vader wil perse dat hij gaat maar ik heb ook al aangegeven dat ik hem niet aan zijn haren naar de bus kan trekken. Wat zouden jullie doen? dwingender zijn en zo proberen hem mee te krijgen of echt zijn eigen keuze laten zijn.
zondag 18 december 2022 om 21:51
Raar? Is echt des Viva's volgens mij.
Het wordt steeds extremer, uit z'n verband gerukt, om maar een punt te maken.
Onsterfelijk Verheven
zondag 18 december 2022 om 21:59
Was waarschijnlijk te druk met haar bijbaan.PizzaVreter schreef: ↑18-12-2022 21:38En terecht! Als hij niet wil dan wil hij niet.
En die post van wickedwitchDie had echt even terug moeten lezen wat ze typte voordat ze op "Verstuur" drukte, ze komt behoorlijk onstabiel over in die post. Hoe vaker ik die post teruglees hoe meer ik moet lachen
Sorry, W
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zondag 18 december 2022 om 22:08
Pubers moeten naast hun volledige schoolweek, die inclusief huiswerk ook makkelijk 36 uur beslaat, ook nog een zaterdagbaantje, sportclub en stapavonden.
Waarom neem jij genoegen met zo'n lui leventje?
Onsterfelijk Verheven
zondag 18 december 2022 om 22:08
zondag 18 december 2022 om 22:14
Hoe durf ook eigenlijk ook wel he, wist je trouwens dat 4 x 9 werk
Aangezien we toch helemaal offtopic gaan, had ik een aantal dames in het begin nog wel begrepen als zoon wel op vakantie ging met gezin enzo maar voor de trip als excuus zou hebben "Ik haat reizen". Dan zou ik wel een huh momentje hebben, en zeggen maar je gaat wel mee met ons op vakantie wat maakt dit zo anders? Ik zou het niet helemaal tot op het bot analyseren verder maar misschien nog wel zeggen, dat veel leerlingen daar lol hebben. En mijn eigen ervaring vertellen, maar ik zou altijd de keuze van kind laten, zonder het kapot te analyseren. Het zou dan ook bij 1 gesprek bij mij blijven, want "ik wil niet" is ook een reden om niet naar een NIET verplichte excursie te willen.
En ik denk dat, dat ook speelt dat er zich gefocust wordt op 1 ding en niet het gehele plaatje "kind haat reizen in het algemeen" en heeft niet veel behoefte aan sociale contacten na schooltijd.
pizzavreter wijzigde dit bericht op 18-12-2022 22:19
8.78% gewijzigd
zondag 18 december 2022 om 22:19
Lui ouderschap.PizzaVreter schreef: ↑18-12-2022 22:14Hoe durf ook eigenlijk ook wel he, wist je trouwens dat 4 x 9 werk
Aangezien we toch helemaal offtopic gaan, had ik een aantal dames in het begin nog wel begrepen als zoon wel op vakantie ging met gezin enzo maar voor de trip als excuus zou hebben "Ik haat reizen". Dan zou ik wel een huh momentje hebben, en zeggen maar je gaat wel mee met ons op vakantie wat maakt dit zo anders? Ik zou het niet helemaal tot op het bot analyseren verder maar misschien nog wel zeggen, dat veel leerlingen daar lol hebben. En mijn eigen ervaring vertellen, maar ik zou altijd de keuze van kind laten, zonder het kapot te analyseren. Het zou dan ook bij 1 gesprek bij mij blijven, want "ik wil niet" is ook een reden om niet naar een NIET verplichte excursie te willen.
Kan ook niet anders als je constant zit te gamen.
Onsterfelijk Verheven
zondag 18 december 2022 om 22:34
Nou heb ik regelmatig in dit topic naar mijn hoofd geslingerd gekregen dat ik geen kinderen heb. En daardoor kennelijk geen mening mag hebben, maar ik praat ook wel eens met mensen in de straat. En er wonen hier 2 paar ouders, waarvan beide kinderen arts willen worden. Eentje is 16 en zit op vwo en zit nu al in allerlei commissies en doet relevant vrijwilligerswerk en die andere is 10 zit op de basisschool en gaat vrijwillig de hele www.khanacademy.org door om zeker te weten dat ze hoge scores haalt op het vwo 
Op het werk, hebben we wat studenten rondlopen waarvan ik heb gehoord dat ze "Letters of recommendation" nodig hebben voor hun master Ja, ik praat ook met de studenten op mijn werk.
Dan denk ik wat is er gebeurd met ooit toegelaten worden op basis van je vooropleiding/cijfers/numerus fixus..... Ik zelf vind dat kinderen meegezogen worden in allerlei dingen "moeten" tegenwoordig. En er is ook geen plaats meer, vind ik, om fouten te maken. Dan zou je toch JUIST in deze tijd blij moeten zijn dat je een kind hebt die heel duidelijk zijn grenzen aangeeft? In plaats van ook dat kapot te analyseren omdat er wel een reden moet zijn?
Op het werk, hebben we wat studenten rondlopen waarvan ik heb gehoord dat ze "Letters of recommendation" nodig hebben voor hun master
Ja, ik praat ook met de studenten op mijn werk.Dan denk ik wat is er gebeurd met ooit toegelaten worden op basis van je vooropleiding/cijfers/numerus fixus..... Ik zelf vind dat kinderen meegezogen worden in allerlei dingen "moeten" tegenwoordig. En er is ook geen plaats meer, vind ik, om fouten te maken. Dan zou je toch JUIST in deze tijd blij moeten zijn dat je een kind hebt die heel duidelijk zijn grenzen aangeeft? In plaats van ook dat kapot te analyseren omdat er wel een reden moet zijn?
zondag 18 december 2022 om 22:38
Ja maar, ja maar, ja maar, het is toch veel leuker om gewoon niet te lezen en om te insinueren dat een puber verwaarloosd, zonder vrienden en gameverslaafd zijn dagen al vegeterend op zijn kamertje slijt en dat het dramatisch is dat een moeder geen interesse toont in het waarom zoon niet wil? Zij gunt haar kinderen niet meer dan een intens treurig leven en moet vragen stellen als ‘wat bedoel je met niet willen reizen, bedoel je daarmee dat je de stad niet uit wil of durf je niet verder dan de hoek van de straat?’PizzaVreter schreef: ↑18-12-2022 22:14Hoe durf ook eigenlijk ook wel he, wist je trouwens dat 4 x 9 werk
Aangezien we toch helemaal offtopic gaan, had ik een aantal dames in het begin nog wel begrepen als zoon wel op vakantie ging met gezin enzo maar voor de trip als excuus zou hebben "Ik haat reizen". Dan zou ik wel een huh momentje hebben, en zeggen maar je gaat wel mee met ons op vakantie wat maakt dit zo anders? Ik zou het niet helemaal tot op het bot analyseren verder maar misschien nog wel zeggen, dat veel leerlingen daar lol hebben. En mijn eigen ervaring vertellen, maar ik zou altijd de keuze van kind laten, zonder het kapot te analyseren. Het zou dan ook bij 1 gesprek bij mij blijven, want "ik wil niet" is ook een reden om niet naar een NIET verplichte excursie te willen.
En ik denk dat, dat ook speelt dat er zich gefocust wordt op 1 ding en niet het gehele plaatje "kind haat reizen in het algemeen" en heeft niet veel behoefte aan sociale contacten na schooltijd.
Echt, ik snap niet dat mensen al dit soort dingen met droge ogen kunnen neerpennen.
Op naar een 2023 met meer empathie en vrede op aarde.
Peace out!
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zondag 18 december 2022 om 22:41
Ik heb wel kinderen.
En ben het geheel met je eens.
Mijn oudste is zonder diploma van de middelbare school gegaan, wilde heel graag studeren en heeft via een colloquium doctum (3 vwo-certificaten in zijn geval) nu alsnog toegang gekregen tot de uni.
Maar ook zonder die certificaten had hij prima die studie kunnen doen.
Hij heeft de middelbare school ervaren als een poging om te zorgen dat zo veel mogelijk leerlingen 'met een vlekje' werden afgeserveerd.
Als je niet alles mee kunt of wilt doen, dan maar helemaal niks.
En ben het geheel met je eens.
Mijn oudste is zonder diploma van de middelbare school gegaan, wilde heel graag studeren en heeft via een colloquium doctum (3 vwo-certificaten in zijn geval) nu alsnog toegang gekregen tot de uni.
Maar ook zonder die certificaten had hij prima die studie kunnen doen.
Hij heeft de middelbare school ervaren als een poging om te zorgen dat zo veel mogelijk leerlingen 'met een vlekje' werden afgeserveerd.
Als je niet alles mee kunt of wilt doen, dan maar helemaal niks.
Onsterfelijk Verheven
maandag 19 december 2022 om 05:47
maandag 19 december 2022 om 06:33
Mijn oudste doet nu via de vavo haar eindexamen vwo. Is ruim een jaar geleden van het reguliere vwo geswitched naar de vavo. Doet het op haar tempo. Het werkt voor haar en uiteindelijk komt ze er wel. Het was haar eigen beslissing om dit op deze manier te doen. Wij twijfelden wel want is snel je diploma niet beter. Maar ze wilde het echt op haar manier doen. En het was de juiste beslissing voor haarSolomio schreef: ↑18-12-2022 22:41Ik heb wel kinderen.
En ben het geheel met je eens.
Mijn oudste is zonder diploma van de middelbare school gegaan, wilde heel graag studeren en heeft via een colloquium doctum (3 vwo-certificaten in zijn geval) nu alsnog toegang gekregen tot de uni.
Maar ook zonder die certificaten had hij prima die studie kunnen doen.
Hij heeft de middelbare school ervaren als een poging om te zorgen dat zo veel mogelijk leerlingen 'met een vlekje' werden afgeserveerd.
Als je niet alles mee kunt of wilt doen, dan maar helemaal niks.
maandag 19 december 2022 om 08:12
maandag 19 december 2022 om 12:17
hoop gelezen hier en waarom kan het niet allemaal waar zijn:
kind A - "wil niet" want ... (beren op de weg voornamelijk) en heeft een zetje nodig om te durven proberen
kind B - "wil niet" want weet verdomde goed dat hij na drie dagen van prikkels een klasgenoot onder de bus gaat duwen of zelf onder de tram wil springen
kind C - "wil hartstikke graag" en is een sociale vlinder die de tijd van zijn leven gaat hebben
kind D - "wil hartstikke graag" maar moet een beetje tegen zichzelf in bescherming genomen worden, want loopt zonder toezicht in twintig sloten tegelijk of wordt hartstikke overprikkeld zonder het zelf te beseffen.
Ouder kent kind het beste, dus zal heus wel inzien dat je over bepaalde thema's nog eens een extra gesprekje kan of moet voeren.
Ik heb juist een kind dat af en toe eens afgeremd moet worden, dat een miljoen projecten naar zich toe trekt want "leuk" en dan op het einde zichzelf keihard voorbij rent. Daar trap ik dus regelmatig eens op de rem als ouder. Of ik kies er eens bewust voor om kind tegen de muur te laten knallen om zelf te leren wanneer het te veel wordt.
Zoals je het ene kind een beetje moet kietelen om eens wat meer te ondernemen, moet je het andere juist realisme bijbrengen.
En je bent niet af op 16 - dus helemaal 100% altijd alles goed inschatten hoeft niet.
Ik geloof dat TO goed bezig is als ik lees welke gesprekken er al geweest zijn en dat het nu een kwestie is van alternatief thuisprogramma van school af te wachten.
kind A - "wil niet" want ... (beren op de weg voornamelijk) en heeft een zetje nodig om te durven proberen
kind B - "wil niet" want weet verdomde goed dat hij na drie dagen van prikkels een klasgenoot onder de bus gaat duwen of zelf onder de tram wil springen
kind C - "wil hartstikke graag" en is een sociale vlinder die de tijd van zijn leven gaat hebben
kind D - "wil hartstikke graag" maar moet een beetje tegen zichzelf in bescherming genomen worden, want loopt zonder toezicht in twintig sloten tegelijk of wordt hartstikke overprikkeld zonder het zelf te beseffen.
Ouder kent kind het beste, dus zal heus wel inzien dat je over bepaalde thema's nog eens een extra gesprekje kan of moet voeren.
Ik heb juist een kind dat af en toe eens afgeremd moet worden, dat een miljoen projecten naar zich toe trekt want "leuk" en dan op het einde zichzelf keihard voorbij rent. Daar trap ik dus regelmatig eens op de rem als ouder. Of ik kies er eens bewust voor om kind tegen de muur te laten knallen om zelf te leren wanneer het te veel wordt.
Zoals je het ene kind een beetje moet kietelen om eens wat meer te ondernemen, moet je het andere juist realisme bijbrengen.
En je bent niet af op 16 - dus helemaal 100% altijd alles goed inschatten hoeft niet.
Ik geloof dat TO goed bezig is als ik lees welke gesprekken er al geweest zijn en dat het nu een kwestie is van alternatief thuisprogramma van school af te wachten.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 19 december 2022 om 14:23
Aanvulling op Belgali: Kind E heeft wel contact op school en daarbuiten irl, maar wil diep van binnen liefst ook wat (meer) vrienden en vindt dat om eoa reden niet, iig niet met klasgenoten of in de buurt.
Kan ook zijn door weinig overeenkomende interesses of om andere redenen geen of weinig passende leeftijdgenoten.
Mijn zoon heeft dat vrij lang gehad, heb me daar best zorgen over gemaakt, hij was en is sociaal en breed geinteresseerd, kon altijd al veel beter met volwassenen omgaan dan leeftijdgenoten. Op de lagere 1 beste vriendje en wisselend een tijdje wisselend een paar anderen, maar vielen er een beetje buiten.
En als puber "anders" (niet gamen en geen social media, ging niet uit enzo, maar als enige van de klas had hij klussen als grote passie.
Vond school totaal niet boeiend, ik zag hem nooit huiswerk maken maar heeft VWO easy doorlopen, bijna alle vrije tijd was hij bezig met zijn handen, zich in verdiepen, iets maken, eigenmaken of repareren, uiteindelijk kunnen oefenen op mijn huis, en met vrestand van zaken ook. Het huis in de loop der jaren eigenhandig verbouwd, heeft daar inmiddels zijn werk van gemaakt en gespecialiseerd.
Ergens halverwege de middelbare heeft hij een eigen vriendenkring gekregen, sommigen daarvan ziet en spreekt hij nog regelmatig, hoewel ze zijn uitgewaaid over het hele land vanwege studies.
Hij heeft zelf ook 2 jaar gestudeerd en haalde goede resultaten, maar dat slokte alle energie op en werd hij doodongelukkig van. Nu hij doet wat hij het liefste doet is ie helemaal in zijn element!
(en daarnaast algemeen geinteresseerd, en op de hoogte van politiek en wereldgebeuren en landelijke ontwikkelingen, fijne gesprekspartner).
Ik denk je moet het ook een beetje treffen, hangt voor pubers ook af van de klas en buurt, of het een beetje klikt.
Mijn dochter kreeg na verhuizing (lagere school) pas een (hecht) groepje op de nieuwe school. Bij de vorige had ze dat hooguit met wat oudere kinderen, destijds 1 beste vriendin maar niet in dezelfde klas, stond bij de pauzes vaak alleen, wel hier en daar speelafspraakje of uitgenodigd op een verjaardagsfeestje, maar viel er toch wat buiten.
Nieuwe school had haar na tests een klas hoger gezet en "probleem" was opgelost, wel die klik met een paar anderen, bloeide helemaal op!
Op de middelbare zeer eigengereid, eigen uitgesproken (kleding)smaak, trok zich niks aan van wat "iedereen" daarvan vond of deed, ging haar eigen gang (en nog).
En ook daar pasten vriend(inn)en bij, deels dezelfden als vd lagere school nog.
En is nu nog de "motor" achter sociale aktiviteiten met vroegere en latere vrienden, ook al leidt ze nog steeds een "ander" leven dan de meesten van haar vrienden, en heeft al een langdurige, innige relatie.
Wat ik ermee wil zeggen is dat als je niet oppast, een kind zelf of anderen een etiketje willen plakken wat "eraan mankeert", terwijl het voor een deel ook gewoon pech of geluk is of het klikt, in wat voor klas of omgeving je zit of komt.
Online is een extraatje om mensen te "ontmoeten" die bij je kunnen passen, vanwege gedeelde hobby of interesses, die je soms irl niet in de buurt vindt.
Net als online daten, wat nu dé geaccepteerde manier van een partner zoeken/vinden is, zeker als je die "in het wild" (nog) niet ontmoet (hebt).
Ook daar gaan volwassen mensen (jong en oud) vaak twijfelen waarom het niet "lukt" (en anderen wel), wat er aan hun mist of mankeert, of ze te veeleisend/ selectief/ zich niet makkelijk aanpassen oid, terwijl waar dan ook, irl of online, ook qua relaties voor een groot deel een kwestie is van pech en geluk.
Als je op eoa manier uitgesproken bent of ergens in "afwijkt van "de groep" of van wat populair is bij de groep) het aanbod) ís het gewoon lastiger om die klik toch te vinden, dat geldt niet alleen voor relaties, maar ook voor vriendschappen.
De zoon van TO vindt online blijkbaar meer gelijkgestemdheid en heeft -naast niet willen reizen en in een vreemd gastoudergezin eten/slapen, gezamenlijke groepsaktiviteiten, drukte, prikkels en geen privacy of "me-time" of wat er dan ook aan ten grondslag ligt misschien (te) weinig met (niet-gekozen) medeleerlingen.
Dat is vooral jammer, maar niet altijd zorgelijk.
Je leert op school vanzelf ook om te gaan met wie je niet ligt en andersom (voor zover geen sprake is van pesten of buitensluiten).
Het hoeft niet zorgelijk te zijn, vooral als hij wel op school met enkelen en leerkrachten door de bocht kan, en kan helemaal goedkomen als hij nu online en later in opleiding, werk en hobby's meer mensen treft met wie hij "klikt".
Oh ja, mijn zoon had de laatste jaren ook een hekel aan reizen en (vlieg)vakanties, totaal geen behoefte aan, de reis zelf al en niet zijn eigen agenda en gang kunnen gaan oa.
Hecht zeer aan eigen huis en haard, eigen planning, bezigheden en tijdsinvulling.
Toch laatst eroverheen gezet (met zijn vader mee) en dat ging prima, maar dat was maar een paar dagen en dat was ook wel de max.
Het hangt er denk ik ook vanaf met wie en in hoeverre je "jezelf" kunt zijn (met vreemden, andere omgeving, eigen gewoontes), ik zou ook niet met iedereen op vakantie willen, laat staan een slaapkamer delen, hoe leuk de bestemming ook is, hoe graag ik ze ook mag.
En zo ken ik er meer.
Het voordeel van ouder worden is dat je steeds meer zelf kunt kiezen, alleen al wat bij je past en goed in bent en je interesseert qua inhoud studie/ werkzaamhedenen en heb je hopelijk dát iig al met anderen gemeenschappelijk, als kind is dat niet zo en wordt er al vanalles verwacht en van buitenaf "opgelegd".
Ja, op je werk later moet je ook omgaan met collega's enzo, ook met wie je niks hebt en niet klikt, maar dat vind ik van een andere orde (en als het helemaal niet bevalt kun je elders solliciteren).
Het gaat er misschien ook om dat je op sommige dingen weinig tot geen (eigen) inbreng of invloed hebt en ook dat verschilt van mens tot mens (en dus ook per kind) of je dat prima vindt of moeite mee hebt.
Vooralsnog lijkt me dat de zoon van TO er zelf niet onder gebukt gaat en juist goed zijn eigen grenzen aangeeft, tegen evt school- en groepsdruk in, en dat vind ik overwegend een goede/ sterke eigenschap!
Kan ook zijn door weinig overeenkomende interesses of om andere redenen geen of weinig passende leeftijdgenoten.
Mijn zoon heeft dat vrij lang gehad, heb me daar best zorgen over gemaakt, hij was en is sociaal en breed geinteresseerd, kon altijd al veel beter met volwassenen omgaan dan leeftijdgenoten. Op de lagere 1 beste vriendje en wisselend een tijdje wisselend een paar anderen, maar vielen er een beetje buiten.
En als puber "anders" (niet gamen en geen social media, ging niet uit enzo, maar als enige van de klas had hij klussen als grote passie.
Vond school totaal niet boeiend, ik zag hem nooit huiswerk maken maar heeft VWO easy doorlopen, bijna alle vrije tijd was hij bezig met zijn handen, zich in verdiepen, iets maken, eigenmaken of repareren, uiteindelijk kunnen oefenen op mijn huis, en met vrestand van zaken ook. Het huis in de loop der jaren eigenhandig verbouwd, heeft daar inmiddels zijn werk van gemaakt en gespecialiseerd.
Ergens halverwege de middelbare heeft hij een eigen vriendenkring gekregen, sommigen daarvan ziet en spreekt hij nog regelmatig, hoewel ze zijn uitgewaaid over het hele land vanwege studies.
Hij heeft zelf ook 2 jaar gestudeerd en haalde goede resultaten, maar dat slokte alle energie op en werd hij doodongelukkig van. Nu hij doet wat hij het liefste doet is ie helemaal in zijn element!
(en daarnaast algemeen geinteresseerd, en op de hoogte van politiek en wereldgebeuren en landelijke ontwikkelingen, fijne gesprekspartner).
Ik denk je moet het ook een beetje treffen, hangt voor pubers ook af van de klas en buurt, of het een beetje klikt.
Mijn dochter kreeg na verhuizing (lagere school) pas een (hecht) groepje op de nieuwe school. Bij de vorige had ze dat hooguit met wat oudere kinderen, destijds 1 beste vriendin maar niet in dezelfde klas, stond bij de pauzes vaak alleen, wel hier en daar speelafspraakje of uitgenodigd op een verjaardagsfeestje, maar viel er toch wat buiten.
Nieuwe school had haar na tests een klas hoger gezet en "probleem" was opgelost, wel die klik met een paar anderen, bloeide helemaal op!
Op de middelbare zeer eigengereid, eigen uitgesproken (kleding)smaak, trok zich niks aan van wat "iedereen" daarvan vond of deed, ging haar eigen gang (en nog).
En ook daar pasten vriend(inn)en bij, deels dezelfden als vd lagere school nog.
En is nu nog de "motor" achter sociale aktiviteiten met vroegere en latere vrienden, ook al leidt ze nog steeds een "ander" leven dan de meesten van haar vrienden, en heeft al een langdurige, innige relatie.
Wat ik ermee wil zeggen is dat als je niet oppast, een kind zelf of anderen een etiketje willen plakken wat "eraan mankeert", terwijl het voor een deel ook gewoon pech of geluk is of het klikt, in wat voor klas of omgeving je zit of komt.
Online is een extraatje om mensen te "ontmoeten" die bij je kunnen passen, vanwege gedeelde hobby of interesses, die je soms irl niet in de buurt vindt.
Net als online daten, wat nu dé geaccepteerde manier van een partner zoeken/vinden is, zeker als je die "in het wild" (nog) niet ontmoet (hebt).
Ook daar gaan volwassen mensen (jong en oud) vaak twijfelen waarom het niet "lukt" (en anderen wel), wat er aan hun mist of mankeert, of ze te veeleisend/ selectief/ zich niet makkelijk aanpassen oid, terwijl waar dan ook, irl of online, ook qua relaties voor een groot deel een kwestie is van pech en geluk.
Als je op eoa manier uitgesproken bent of ergens in "afwijkt van "de groep" of van wat populair is bij de groep) het aanbod) ís het gewoon lastiger om die klik toch te vinden, dat geldt niet alleen voor relaties, maar ook voor vriendschappen.
De zoon van TO vindt online blijkbaar meer gelijkgestemdheid en heeft -naast niet willen reizen en in een vreemd gastoudergezin eten/slapen, gezamenlijke groepsaktiviteiten, drukte, prikkels en geen privacy of "me-time" of wat er dan ook aan ten grondslag ligt misschien (te) weinig met (niet-gekozen) medeleerlingen.
Dat is vooral jammer, maar niet altijd zorgelijk.
Je leert op school vanzelf ook om te gaan met wie je niet ligt en andersom (voor zover geen sprake is van pesten of buitensluiten).
Het hoeft niet zorgelijk te zijn, vooral als hij wel op school met enkelen en leerkrachten door de bocht kan, en kan helemaal goedkomen als hij nu online en later in opleiding, werk en hobby's meer mensen treft met wie hij "klikt".
Oh ja, mijn zoon had de laatste jaren ook een hekel aan reizen en (vlieg)vakanties, totaal geen behoefte aan, de reis zelf al en niet zijn eigen agenda en gang kunnen gaan oa.
Hecht zeer aan eigen huis en haard, eigen planning, bezigheden en tijdsinvulling.
Toch laatst eroverheen gezet (met zijn vader mee) en dat ging prima, maar dat was maar een paar dagen en dat was ook wel de max.
Het hangt er denk ik ook vanaf met wie en in hoeverre je "jezelf" kunt zijn (met vreemden, andere omgeving, eigen gewoontes), ik zou ook niet met iedereen op vakantie willen, laat staan een slaapkamer delen, hoe leuk de bestemming ook is, hoe graag ik ze ook mag.
En zo ken ik er meer.
Het voordeel van ouder worden is dat je steeds meer zelf kunt kiezen, alleen al wat bij je past en goed in bent en je interesseert qua inhoud studie/ werkzaamhedenen en heb je hopelijk dát iig al met anderen gemeenschappelijk, als kind is dat niet zo en wordt er al vanalles verwacht en van buitenaf "opgelegd".
Ja, op je werk later moet je ook omgaan met collega's enzo, ook met wie je niks hebt en niet klikt, maar dat vind ik van een andere orde (en als het helemaal niet bevalt kun je elders solliciteren).
Het gaat er misschien ook om dat je op sommige dingen weinig tot geen (eigen) inbreng of invloed hebt en ook dat verschilt van mens tot mens (en dus ook per kind) of je dat prima vindt of moeite mee hebt.
Vooralsnog lijkt me dat de zoon van TO er zelf niet onder gebukt gaat en juist goed zijn eigen grenzen aangeeft, tegen evt school- en groepsdruk in, en dat vind ik overwegend een goede/ sterke eigenschap!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
