Mijn verstand zegt:" het is doodzonde, doorzetten!" Maar mijn hart schreeuwt: "STOPP

Dit wordt waarschijnlijk een lang verhaal, ik wil het ook gewoon even van me afschrijven. In 2005 ben ik begonnen aan de opleiding journalistiek. Sommige vonden dit een opvallende keuze, ik heb een lichamelijke beperking en ben rolstoelgebonden. Toch wilde ik het graag. Mijn handicap heeft me er ook niet van weerhouden de Havo te gaan doen terwijl er vanuit het Speciaal Onderwijs waar ik bijna veertien jaar heb gezeten ( basisschool en Mavo gedaan) in eerste instantie grote twijfels waren of ik dat wel aan zou kunnen. . Tijdens het eerste jaar van mijn opleiding had ik het goed naar mijn zin. Ik leerde veel en wat ik leerde vond ik ook interessant. Natuurlijk, het ene project vond ik leuker dan het andere, maar dat houd je altijd. Het was wel een nadeel dat ik nog geen rijbewijs had ( ik was 19 toen ik aan de opleiding begon) en was afhankelijk van taxivervoer. Ik heb overigens altijd wel de hoop gehad dat ik ooit mijn rijbewijs zou mogen halen. Maar als wij bijvoorbeeld op locatie iets moesten verslaan, was dat voor mij altijd wat lastiger om er te komen want met het OV kan ik ook niet reizen. Maar in het tweede jaar begon ‘ de ellende' echt. Het hele HBO ging op de schop en het komt er op neer dat wij nu echt zo´n proefkonijnen lichting zijn geworden. We liepen natuurlijk tegen veel dingen aan die niet duidelijk waren of niet klopte. Als je dan hulp vroeg aan je Studieloopbaan begeleider dan kreeg je “ Ik weet het ook niet” te horen. Als je al iets te horen kreeg want vaak werd er op mail en dergelijke helemaal niet gereageerd. En dit was niet alleen bij mij het geval, dat was bij bijna iedereen zo. En het schijnt ook op andere scholen, als ik bijvoorbeeld vriendinnen spreek, net zo erg te zijn. Kort samengevat vond ik dit schooljaar geen leuk jaar. Steeds als ik bezig was met een project wat ik niet leuk vond hoopte ik dat het volgende beter zou zijn, maar dat was vaker niet zo dan wel. In januari van dit jaar overleed er een goede vriend van mij. Toen heb ik, ondanks dat ik totaal geen zin meer had in school, zo goed en zo kwaad als het ging proberen door te gaan. Ik hoopte dat de zin en de motivatie om toch met de opleiding door te gaan terug kwam naarmate het verdriet een beetje ging slijten. Maar hij is nu bijna een halfjaar dood en ik ben minder gemotiveerd dan ooit. Feit is dat ik dit jaar vooral theoretische dingen ( tentamens) heb gehaald, maar niet zoveel praktijk opdrachten. Soms was het terecht dat ik iets niet had gehaald, soms was ik het er ook echt niet mee eens Gisteren, toen mijn laatste beoordeling binnen kwam en ik wéér iets op 1 criteria niet gehaald had, barste bij mij de bom. Ik geloof dat alle onvrede en frustratie van dit jaar eruit kwam. Ik ben al zo lang aan het twijfelen ‘of dit het nu wel is’ en nu weet ik het gewoon echt niet meer. Dat onderdeel van gisteren heb ik niet gehaald omdat ik “ niet flexibel genoeg ben” en dat klopt. Ik ben ook niet flexibel, tenminste niet zo flexibel als mijn medestudenten, want ik ben afhankelijk van vervoer. De school is daar van op de hoogte, maar toch is het daarop ‘afgekeurd.’ Dit jaar is het me ook duidelijk geworden dat ik nooit een rijbewijs zou kunnen halen. Dat is medisch gewoon niet haalbaar. Ik zou er ( niet letterlijk) een moord voor doen maar het kan gewoon niet. Dit heeft de twijfel alleen maar versterkt. Het is als journalist gewoon niet handig om minder mobiel te zijn. Ik zou al tevreden zijn met een redacteur / bureau baan en kleine afstanden kan ik wel doen ( ik heb zo´n scooter) maar snel ergens ter plaatse zijn zal me gewoon niet lukken. Ik zal voor grotere afstanden altijd afhankelijk blijven van een taxi. Nu is het probleem dat ik dus in september op stage ga. Ik heb een plek op de redactie van een krant van een hogeschool. Maar nu weet ik dus niet wat ik moet doen. Mijn moeder heeft altijd gezegd: “Je kunt pas weten hoe het beroep écht is als je stage hebt gelopen.” Maar mijn gevoel schreeuwt dat ik hier geen zin meer in heb. Ik heb het gehad met die school met die stomme regeltjes en onduidelijkheden. Maar daarbij vind ik mezelf ( tot nu toe) ook niet zo´n goede journalist. Het kan in ieder geval veel beter en ben niet echt een natuur talent.Als je mij vraagt: wat wil je echt? Dan is het antwoord: boeken schrijven. Dat ben ik op dit moment ook aan het doen, ik ben met iets bezig. Maar ik wil eigenlijk ook graag een opleiding. Je bent niet zomaar schrijver. Je hebt gewoon minder zekerheid. Ik twijfel gewoon heel erg. Ik word over drie dagen 21. Als ik een nieuwe opleiding wil gaan doen kan ik me beter in september aanmelden. Maar het is misschien wel zonde van mijn stageplaats en van de twee jaar die ik al heb doorlopen. Dat krijg ik van familie en vrienden ook steeds te horen.Als ik mijn stage leuk vind wil ik misschien toch wel doorgaan met de opleiding. Maar als ik mijn stage niet leuk vind verlies ik alleen maar weer een halfjaar. Ik ben er overigens ook nog niet uit wat ik dan wel wil gaan doen als ik met deze opleiding stop, Ik denk aan communicatie, maar het nadeel is dat je dat hier in de buurt alleen maar in deeltijd hebt. En op kamers gaan in een andere stad is geen optie, ik heb hulp nodig en ga waarschijnlijk in december / januari wonen in een project waar de deeltijd opleiding veel dichterbij is Een deeltijd opleiding combineer je vaak met een baan, maar ik kom niet echt zomaar even aan een baan. En de deeltijd opleiding betekent dat je maar één dag naar school hoeft ( plus veel zelfstudie) maar zonder baan is het misschien toch wel erg weinig. Aan de andere kant vind ik deeltijd een voordeel. Ik zou ook niet echt zin hebben om op mijn 21ste nog tussen zeventienjarige te zitten Ik voel me vaak toch al wat ouder dan leeftijdgenoten. Ik heb ook wel iets meer meegemaakt dan gemiddeld omdat ik al drie keer ( in drie jaar tijd) iemand van mijn eigen leeftijd heb begraven. Daardoor besef je veel meer waar het leven écht om gaat en daarom wil ik eigenlijk juist níet iets doen wat ik niet leuk vind.Maar het blijft ook HBO. Dus je blijft vastzitten aan criteria ( competenties) die ik nu zo irritant vind en waarschijnlijk hebt te maken met dezelfde slechte begeleiding Daarom neig ik ook naar een administratieve opleiding. Dat wilde ik altijd juist niet. Ik wilde geen ‘ standaard negen tot vijf baan.’ Vaak zie je dat mensen met een beperking werkzaam zijn in een administratieve functie en ik wilde altijd ‘ bewijzen’ dat je als gehandicapte ook nog wel wat anders kon. Bovendien leek het me ook gewoon niet leuk, geen enkele MBO opleiding trouwens. Maar nu denk dat ik in een administratieve functie gewoon meer kans op een baan. En het is wel gebleken dat ik toch geen type ben voor onregelmatige werktijden. Ik heb ´s avonds echt minder energie dan leeftijdgenoten.Maar aan de andere kant vind ik het zonde van mijn Havo diploma op toch voor MBO te kiezen en ben ik bang dat het snel gaat vervelen. Meer kans op een baan is eigenlijk ook niet echt een goede reden om " dan maar die opleiding" te gaan doen vind ik. Misschien moet ik ook gewoon nog even doorzetten? Was dit niet mijn jaar, maar volgend jaar weer wel. Ik weet het niet… Maar ergens voelt het als falen als ik stop. Zeker als ik toch voor MBO ga kiezen. Ik weet dat ik uiteindelijk zelf de beslissing moet nemen, maar ik ben toch benieuwd naar jullie mening. Sorry voor het lange verhaal, ik heb het al ingekort maar korter lukte niet. Bedankt voor het lezen dus. Groetjes, Miniwieny

Hoi,



jij zit in Tilburg op de FHJ begrijp ik?

Ik ook, ik ga in september naar het vierde jaar.

Rot dat jij zoveel tegenslag hebt wat betreft je competenties halen.

Verder heb ik geen ervaring in dit soort situaties waar jij in zit.

Zelf heb ik in het derde jaar besloten om zoveel mogelijk projecten te volgen in deeltijd. Dat deed ik omdat ik 24 was toen ik startte met de opleiding in 2004,

en mijn voltijdklasgenoten werkten nooit hard aan een groepsproject terwijl ik dat wel wilde. Afspraken die niet nagekomen werden, en ja, ze zijn zo'n 6 jaar jonger en leven vaker voor uitgaan e.d. Ik heb vriendinnen met een baan, zit in de huwelijken en baby's en zodoende koos ik voor deeltijd.



Dit soort gedrag is inderdaad herkenbaar. Toch vind ik deeltijd niet echt een optie. Omdat ik ´s avonds minder energie heb, pik ik ook minder op en dat zal mijn resultaten ook wel niet ten goede komen. Maar bij jou is het sowieso anders. Want jij bent nog van het cohort ' oud onderwijs.'



De zware groepsprojecten (ik doe schrijvende pers-richting) is dus met volwassenen op di en do-avond. En de niet-zware zoals IV en VO doe ik

met de jonge klasgenootjes van voltijd. Zo zie ik die maar een keer per week, dat kan ik wel hebben.



Weet niet wie je mentor is maar ik heb een heel slechte. Er zijn wel goede te vinden op de FHJ, maak je eens flink boos?

Ik heb telkens tentamens niet gehaald doordat ik 1 criteria miste. Uiteindelijk kostte het me bloed, zweet en tranen en mijn sociaal leven maar ik kreeg het voor elkaar om de benodigde tentamens wel te halen.



Ook ik wil schrijfster worden. En zet door want voor mij is een hbo-papiertje belangrijk (ik heb verder alleen vbo). En natuurlijk heb ik mijn baan opgezegd en mijn auto verkocht om journalistiek te gaan studeren.

Goed, wat ik wil zeggen.......probeer voor jezelf door te zetten en trek in hemelsnaam echt duizendmaal aan die bel op school voor een persoonlijke begeleider (in jouw geval SLB'er).



Wij hebben idd een SLB´r. Had ik dit jaar echt zo weinig aan. Ik heb hem misschien wel 100 mailtjes gestuurd ( oke, iets minder) en hij heeft er 2 beantwoord en dan ook maar half. Als ik hem persoonlijk wilde spreken moest ik hem echt toevallig tegen komen. We zitten er onze hele tijd op de FHJ aan vast,. Ik heb wel veel gehad aan het hoofd van ons jaar, maar zij is niet de aangewezen persoon om te klagen. Dan moet je echt bij je SLB´rr zijn.



Als je vragen hebt dan hoor ik het wel!

Succes 

Dankje!  

 uit je postings blijkt dat je toch wel graag door wilt gaan met je scriptie.



Ik denk in ieder geval niet meer zo hard aan comunicatie door de postings hier. En een ander alternatief ( voor hbo) had ik niet echt.



Mocht je nog geinteresseerd zijn in studeren of stagelopen in het buitenland dan kun je meer info vinden op www.heagnet . org (zonder spaties). Bedankt voor de link, ik ga er zeker even kijken. 



Over hetgeen wat je vertelde over het vervoer; wat een gedoe! Ik vind het echt heel vervelend dat het zo moet gaan, weet ff niet hoe ik het anders moet zeggen.



Hoef je ook niks op te zeggen, ik wilde alleen maar even aangeven dat vervoer een moeilijk punt is in dit land.

. Mss kun je in die tijd ook je stufi stil zetten (tijdelijk) zodat je achteraf (als het niets blijkt te zijn) nog een halfjaar minder stufi ontvangt. (Ws krijg je Wajong en mss ook wel een stagevergoeding zodat je het toch kunt bolwerken???



Dat is misschien een goede tip, ik heb idd wajong. Bedankt!





. Mee eens! Ik ken bijna geen student die aan het eind van het studiejaar geen dip heeft! Mijn dips waren ook heel erg: tot janken toe. Is mss ook wel de stress, die in ee rustigere periode van je af valt.



Ik had er eigenlijk al wel langer last van, vandaar ook mijnn lange verhaal. Maar op het einde werd het wel steeds erger.

. Misschien kun je je aansluiten bij de Onderwijsfractie (o.i.d: het orgaan dat studentenbelangen vertegenwoordigt) om een positieve bijdrage te leveren?



Dat heb ik dit jaar inderdaad gedaan. ( Bij ons heet het klankbord groep.)  Studenten moeten dan problemen die zij singaleren oplossen ( proberen op te lossen) in overleg met de docenten. Aan het begin van het jaar ben ik daar in gaan zitten uit pure onvrede. Toen zag ik ook helemaal geen positieve dingen meer. Maar halverwege het jaar ben ik er weer mee opgehouden. De studenten binnen de klankbord groep raakte verdeeld in twee kanten, er was onenigheid via de mail. Dat ging allemaal over de mail en omdat ik het toen emotioneel best zwaar had met het overlijden van die vriend ben ik er weer uit gestapt.



 Wat ik probeer te zeggen is dat het best moeilijk is om te weten wat je wilt op zo'n jonge leeftijd. Ik vind het niet zo raar als je twijfelt aan je keuzes.



Tja ik vind het inderdaad moeilijk om een keuze te maken die zo... bindend is. Het lijkt wel: hoe ouder ik word hoe moeilijker ik dat ga vinden...





Je zegt dat je schrijfster wilt worden en bent al bezig met je eerste werk. Heel goed! Ga vooral door en zoek een uitgever/tijdschrift. Onthou wel dat er maar zeer weinig schrijvers van de inkomsten van hun werk kunnen rondkomen. De meesten krijgen ter aanvulling van hun inkomen een werkbeurs van het Fonds voor de Letteren. Deze beurs is afhankelijk van de kwaliteit van je werk. Of jouw werk goed genoeg geweest bepaalt de toelage van het jaar erop. Al met al geen financiele vetpot dus. Veel schrijvers verdienen geld erbij met lezingen, boekenbeurzen en jawel: artikelen schrijven in diverse media! ( Over diploma's gesproken: de meeste schrijvers die ik hebben Nederlands gestudeerd.) 



Ik weet dat er weinig schrijvers zijn die alleen van hun boeken / werk kunnen leven. Daarom wil ik eigenlijk ook gewoon een diploma zodat je wat meer kans hebt op een baan en wat meer zekerheid hebt. Aan Nederlands heb ik ook zitten denken. Als je bij ons op de opleiding aangeeft dat je wilt stoppen kun je versneld je P halen en dan zou ik dus Nederlands kunnen gaan doen. Maar dat lijkt me gewoon geen verstandige keuze. Ik vind mezelf, misschien een beetje dom gezegd, geen universitaire student. Niet zelfstandig genoeg misschien, moeilijk om uit te leggen. Maar ik vind hbo soms al moeilijk. ( Soms ook totaal niet, ligt erg aan de opdracht.) Ik ben in ieder geval bang dat ik het op de uni niet ga redden.



Ten aanzien van de praktische problemen van het komen op lokatie: zijn er geen medestudenten die je een lift kunnen geven. Zij moeten tenslotte toch ook naar de lokatie? Of misschien is er een bereid om samen met jou per OV naar de lokatie te gaan?



Het OV blijft moeilijk, ook als je met meerdere bent. Een bus kom je bijv gewoon niet in. Als we op locatie moeten zijn, zijn we ook hooguit met drie. De anderen gaan dan of met de fiets, of met de bus. Zelden met de auto. De meeste hebben of geen rijbewijs of geen auto bij. Het OV is tenslotte gratis, benzine niet.



Mijn advies: eerst de stage doorlopen! Wie weet of je passie voor het vak weer opbloeit.





Aangezien iedereen dit heeft aangeraden was ik ook wel van plan om dit te gaan doen.

Bedankt voor je reactie Skily maar ik schreef gisteren dit::):



Ik weet dat er weinig schrijvers zijn die alleen van hun boeken / werk kunnen leven. Daarom wil ik eigenlijk ook gewoon een diploma zodat je wat meer kans hebt op een baan en wat meer zekerheid hebt. Aan Nederlands heb ik ook zitten denken. Als je bij ons op de opleiding aangeeft dat je wilt stoppen kun je versneld je P halen en dan zou ik dus Nederlands kunnen gaan doen. Maar dat lijkt me gewoon geen verstandige keuze. Ik vind mezelf, misschien een beetje dom gezegd, geen universitaire student. Niet zelfstandig genoeg misschien, moeilijk om uit te leggen. Maar ik vind hbo soms al moeilijk. ( Soms ook totaal niet, ligt erg aan de opdracht.) Ik ben in ieder geval bang dat ik het op de uni niet ga redden.

Lijkt een beroepskeuze test je niets?

Nou eigenlijk niet als ie 500 euro kost, ik heb financieel niet echt te klagen ( zeker niet voor een student) maar ik vind het toch echt veel geld. Ik weet dan nu misschien niet zo goed wat ik wil maar ik weet wel dat er al heel veel opleidingen zijn die ik niet kan doen. Vaak wil ie die dan ook niet doen, maar ik heb bijvoorbeeld discalculatie, dus alles met economie, rekenwerk en dergelijke valt al af. Dan zijn er nog een paar beroepen die vanwege mijn handicap afvallen ( drama docent bijv.) en zo bleven in alle testen die ik tot nu toe gedaan heb ( ja dat warenn wel tests van internet) toch steeds dezelfde ( hbo) opleidingen over. Wat ik bedoel te zeggen is: ik vraag me af of ik er zoveel aan zou hebben. Dat jij er zoveel aan hebt gehad is natuurlijk fijn, maar ik vraag me af of dat voor mij om bovenstaande redenen ook zou gelden.