Motivatie werk/privéleven

Wat herkenbaar allemaal zeg.
Ik ben begin januari gestart bij een nieuwe werkgever. Nu, 5 weken later ben ik al tot de conclusie gekomen dat dit hem niet gaat worden. De motivatie ontbreekt ook en ook ik ben snel uitgekeken op taken. Gelukkig werk ik bewust lang niet zoveel als jij, ik moet er niet aan denken.
Hoe is jouw werk/privé balans? Met die uren die jij maakt hapt het werk wel extreem veel tijd weg uit je privé leven lijkt mij. Als je bijvoorbeeld 32 uur zou werken zou je misschien meer kunnen relativeren omdat je genoeg tijd voor jezelf hebt.

Zo'n jobcoach heb ik ook eens aangeschreven. Na een kennismakingsgesprek kwamen er behoorlijke bedragen (600-850 euro) op tafel voor de 'paketten'.
Dat is voor mij veel geld en ik heb ervoor gekozen om mijn ervaring (techniek en onderhoud) maar voort te zetten omdat dit, zeker in deze tijd, nu eenmaal het meeste perspectief biedt. Nog altijd weet ik niet van wat voor type werk ik nou echt blij zou worden. Ik geloof niet in "van je werk je hobby maken" of "je passie vinden". Nee, er moet brood op de plank komen, links of rechtsom. Maar het voelt anderzijds wel als een wat stuurloos geheel. Regelmatig geswitched van werkgever, wel meer gaan verdienen, maar ook regelmatig 'verkeerde' bedrijven gekozen.
Het is en blijft lastig, maar het enigste wat ik je wil meegeven is om vooral minder uren te maken, mij doet dat heel goed.

Je zegt dat het 5 jaar duurt voordat een engineer is ingewerkt, wie heeft je dat verteld?
En dat mensen die vaak switchen niet de meest waardevolle werknemers zijn, voor wie niet en vanuit welk oogpunt?
Je laat jezelf daarin beperken. Kies voor jezelf, als jij nu niet denkt hier gelukkig te worden dan ga je weer verder kijken of ga een tijdje via detachering werken om eens rond te kijken hoe het op andere plekken eraan toe gaat.

Hoe zit het met je privé-leven? Je geeft aan dat je zelf denkt dat het dieper zit, ik vind je eerlijk gezegd nogal gedeprimeerd overkomen. Als je gedeprimeerd bent is alles sowieso zwaarder, zeker als je iets moet doen wat je al niet zo top vindt. Heb je wel eens nagedacht om met een therapeut te praten? Is werk niet simpelweg een symptoom van je in het algemeen down voelen?

Voor mij is werk werk - het moet niet tegen steken, want je zit er wel een boel uren van je leven
maar het IS niet mijn leven - ik word er dus per definitie niet zo enthousiast van als van dingen in mijn privéleven
ik zet geen foto's in mijn album van een leuke klus op het werk - ik doe er wel foto's in van mijn kat of mijn kind, goedgelukte foto's (mijn hobby is fotografie) of van een mooie bloem in de tuin

En ik werk op zich graag, heb een goede baas en leuke collega's, maar als ik 's avonds de deur dicht trek, ben ik ze meteen vergeten.

Maar ik ervaar dat niet als een nadeel. Als ik zo'n collega's als jouw collega's hebben zou ik ze volgens mij gewoon inwendig uitlachen. Je geïnspireerd voelen door een nieuwe slogan ? Echt ? Ik kan me daar dus niets bij voorstellen.

Ik doe mijn ding goed - weet dat ik voldoende output lever. Dus mijn motivatie doet er daarbij niet zo toe vind ik.

JeroenP schreef: ↑

03-02-2022 18:49

Wat je nu zegt klinkt heel dubbel. Langs de ene kant "fantastische leuk", "helemaal op mijn plek" en "veel enthousiasme". Dat klinkt alsof je het over een optreden van je favoriete artiest hebt. Langs de andere kant "blijft het werk", klinkt als saai, sleur, in het rijtje van de afwas doen en de container aan straat zetten.

Jeetje wat bekijk jij het zwart-wit. Ik heb helemaal geen saaie baan en zit al helemaal niet in een sleur. En werken is ook niet als een avondje uit. Het is uitdagend, mijn hersenen worden aangesproken. Er zijn altijd dingen die niet leuk zijn. Net zoals ik mijn kind echt fantastisch vind, maar om 5.30u een klaarwakker kind aantreffen geniet ik echt niet van. Maar op mijn werk zijn ook een hop dingen die wél leuk zijn. Ik word uitgedaagd in mijn denken, ik werk met leuke collega's, het werk is inhoudelijk interessant en ik leer regelmatig nieuwe dingen.

JeroenP schreef: ↑

03-02-2022 20:31

Juichend is misschien veel gezegd. Toen ik student was werkte ik in een fabriek waar ik aan een lopende band doosjes moest vouwen. Ik vond het niet echt leuk maar het was maar 24u per weekend en betaalde goed omdat het ‘s nachts was. Er was daar zo’n vrouw en die vouwde al 35 jaar lang elke nacht die doosjes. En die kwam dan kijken of je het wel goed deed en wees je doosje aan als er een kreukel in zat. Die doosjes waren zo goed als haar leven. Ik heb dat enthousiasme nooit begrepen en die kreukels in de doosjes konden mij echt niks schelen.

Ik heb nu een betere baan dan doosjes vouwen uiteraard, maar nog steeds is het zoals je zegt: werk. Het hoort er bij. De ene dag gaat beter dan de andere. En toch lopen er ook bij mijn huidige baan van die overenthousiaste mensen rond. Ik zou zo ook wel willen zijn. Dan voel ik me vast beter. Want nu mis ik mijn sociale contacten van vroeger, ik probeer te sparen voor een eigen huis maar door de stijgende prijzen lijkt dat haast onmogelijk en dat motiveert ook niet, de spanning en het avontuur zijn weg (eens spontaan ergens naartoe zit er niet meer in), en het hele werken voelt gewoon een beetje als een slechte deal.

Nog zo'n gek voorbeeld. Doosjes vouwen in een fabriek? Ja, sommige mensen worden daar heel gelukkig van. Ik ken ze ook. En dat kan. Maar het gros van de mensen wordt dat niet en dat is óók prima. Je moet wel een baan hebben die past bij je wensen en je kwaliteiten.

Je hebt het over 'overenthousiaste mensen'. Je koppelt dat aan hun werk, maar vermoedelijk zitten die mensen privé óók lekker in hun vel. Je zegt "dat voel ik me vast beter". Is dat wel echt zo?

JeroenP schreef: ↑

03-02-2022 22:28

Er zijn te weinig ingenieurs dus ben je gewoon permanent onderbemand, overal. Verder ben je vaak ook de enige die iets kan oplossen en als er dus vrijdagavond wat mis gaat en je bent er nog dan kan je dat oplossen (kost je een paar uur vaak) of je gaat naar huis en laat de hele weekenddienst stilvallen, wat je wellicht één keer kan proberen maar geen tweede keer. Bij mijn vorige werkgever was het dan vaak nog zo dat ik vaak naar het buitenland moest. Als je 8u rijdt naar een klant in Duitsland die stil staat dan ga je niet zeggen: mijn dag zit er op ik kom het morgen wel oplossen. Nee je begint en je werkt door tot alles weer draait en dan zorgt die klant wel voor een goede overnachting en een stevig ontbijt. Op die manier maak je snel veel uren.

Ik zou mijn collega’s niet vreselijk ambitieus noemen, niet in de vervelende zin (het type dat zich probeert omhoog te slijmen), dat valt in mijn team wel mee. Maar sommigen zijn gewoon heel erg gedreven en willen alles goed doen. Ik ben dat thuis ook, ik wil dat mijn oldtimer tot de puntjes in orde is, maar op het werk moet ik mezelf echt dwingen om zo nauwkeurig te werken. Ik vraag me af waarom ik dat op het werk niet kan.

Mijn partner is ook ingenieur en werkt 4 dagen. Als jij je werkt niet leuk vindt ga je toch niet 40-50 uur werken? Laat staan 70. Als je arbeidsvoorwaarden niet passen bij hoe je wil leven, dan moet je op zoek naar een baan waar je wel die voorwaarden kan vinden. Permanent onderbemand is het probleem van je werkgever, niet van jou. Ik neem ook echt wel eens een telefoontje aan op mijn vrije dag, maar dat is alleen als ik dat zelf wil en als het past binnen de dingen die ik wou ondernemen die dag.

JeroenP schreef: ↑

04-02-2022 05:27

Je hebt van die mensen die Jeff Bezos ophemelen als één van de grootste en meest bijzondere mensen aller tijden, “Want hij brengt werkgelegenheid voor miljoenen mensen en laat zien dat je zelf vanuit je garage tot de top kan klimmen”.

In mijn ogen is het gewoon een gladde vent die geprofiteerd heeft van gaten in de wetgeving en enkel aan zichzelf dacht.

Hetzelfde verschil is er tussen die collega’s en mij.

Weer zo'n zwart-wit ding. Je collega's presenteren zich mogelijk zo, maar zoals hier boven als wordt gezegd: er zijn heel weinig collega's die foto's van hun werk opnemen in hun fotoboeken hoor. En ook weinig collega's die aan het einde van het leven denken "Joh, project XYZ, wat hadden we dát toch lekker aangepakt met z'n allen!".

Cootjecatootje schreef: ↑

03-02-2022 18:48

Heb je geen ADHD? Je lijkt zo snel uitgekeken op iets.

Dacht ik ook aan. Ik heb dat ook een beetje. Thuis kan ik in mijn hyperfocus raken en dan ga ik maar door en door. Op mijn werk moet ik me motiveren. Ook als ik mijn werk leuk vindt.

JeroenP schreef: ↑

03-02-2022 17:38

Ik heb van die collega's die vol spanning uitkijken naar de jaarcijfers, die tijdens de pauze nog volop artikels over het bedrijf zitten te lezen en als er een nieuwe slogan wordt voorgesteld nog staan te vertellen dat die slogan ze zelfs thuis inspireert.

Je collega’s zijn gevaarlijke gekken.

JeroenP schreef: ↑

04-02-2022 05:27

Je hebt van die mensen die Jeff Bezos ophemelen als één van de grootste en meest bijzondere mensen aller tijden, “Want hij brengt werkgelegenheid voor miljoenen mensen en laat zien dat je zelf vanuit je garage tot de top kan klimmen”.

In mijn ogen is het gewoon een gladde vent die geprofiteerd heeft van gaten in de wetgeving en enkel aan zichzelf dacht.

Hetzelfde verschil is er tussen die collega’s en mij.

Je legt een verband dat er niet is.