Werk & Studie
alle pijlers
Na behalen van diploma, jezelf tegenkomen
zaterdag 23 februari 2008 om 10:36
Eind januari heb ik na 4.5 zwoegen en zweten mijn diploma gehaald. Direct erna kon ik beginnen in een leuke, fulltime baan met een vast contract.
Ik merkte direct dat er iets vokomen totaal anders was tijdens het werkende leven na een fulltime studie: Ik heb zeeen van tijd over !!!
Voorheen was ik constant bezig met verslagen,toetsen,huiswerk,projecten etc. Nu kom ik thuis na een dag werken (ik woon nog thuis) en ik ben klaar !
Buiten dat dit best wel wennen was, werd ik er een beetje depri van. Ik zag in mijn prive-leven namelijk ineens problemen die ik voorheen nooit zag en begon 24-7 te piekeren hierover.
Ik heb me vaak afgevraagd of deze problemen er altijd al waren en dat ik geen tijd had om ze te zien, of dat ik problemen 'zoek' om iets te doen te hebben. Feit blijft dat het niet echt prettig is.
Wie herkent dit? Ineens (gevoelsmatig) heel veel tijd over hebben in je werkende leven en tegen problemen aanlopen waar je voorheen geen last van had.
Ik merkte direct dat er iets vokomen totaal anders was tijdens het werkende leven na een fulltime studie: Ik heb zeeen van tijd over !!!
Voorheen was ik constant bezig met verslagen,toetsen,huiswerk,projecten etc. Nu kom ik thuis na een dag werken (ik woon nog thuis) en ik ben klaar !
Buiten dat dit best wel wennen was, werd ik er een beetje depri van. Ik zag in mijn prive-leven namelijk ineens problemen die ik voorheen nooit zag en begon 24-7 te piekeren hierover.
Ik heb me vaak afgevraagd of deze problemen er altijd al waren en dat ik geen tijd had om ze te zien, of dat ik problemen 'zoek' om iets te doen te hebben. Feit blijft dat het niet echt prettig is.
Wie herkent dit? Ineens (gevoelsmatig) heel veel tijd over hebben in je werkende leven en tegen problemen aanlopen waar je voorheen geen last van had.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
zaterdag 23 februari 2008 om 11:32
Ik had ook het gevoel veel tijd over te hebben toen ik eenmaal ging werken. Maar ik woonde niet meer thuis, was na mijn studie 200km verhuisd om samen te gaan wonen. Had toen ik nog studeerde ook wel eens depri gevoelens, later toen ik ging werken ook. Pas sinds twee jaar ofzo heb ik daar helemaal geen last meer van. Eigenlijk had ik het al snel met werk net zo druk als met de studie, dus het gevoel tijd over te hebben was helaas van korte duur.
Tegen welke problemen loop je dan aan waar je voorheen geen last van had?
Misschien wordt het eens tijd om op jezelf te gaan wonen?
Tegen welke problemen loop je dan aan waar je voorheen geen last van had?
Misschien wordt het eens tijd om op jezelf te gaan wonen?
zaterdag 23 februari 2008 om 13:20
Je laatste twee vragen zijn min of meer de kern van mijn 'problemen'.
Ik twijfel over mijn relatie, die ik al 3 jaar aan het aanduwen ben om met me te gaan samenwonen.
Alsie der geen zin in heeft, ga ik over een tijdje indd op mezelf wonen
Ik twijfel over mijn relatie, die ik al 3 jaar aan het aanduwen ben om met me te gaan samenwonen.
Alsie der geen zin in heeft, ga ik over een tijdje indd op mezelf wonen
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
zaterdag 23 februari 2008 om 13:29
Hoi,
ik woon zelf ook nog thuis en ben nu halverwege mijn studie. Ik studeer sinds dit schooljaar in deeltijd, en daarnaast werk ik 3 dagen. Ik heb ook echt tijd over. Nu ben ik voor school wel meer tijd kwijt (minor) dan vorig half jaar, maar nog is het niet echt veel.
heb je het wel naar je zin op je werk?
ik woon zelf ook nog thuis en ben nu halverwege mijn studie. Ik studeer sinds dit schooljaar in deeltijd, en daarnaast werk ik 3 dagen. Ik heb ook echt tijd over. Nu ben ik voor school wel meer tijd kwijt (minor) dan vorig half jaar, maar nog is het niet echt veel.
heb je het wel naar je zin op je werk?
zaterdag 23 februari 2008 om 14:19
Ja, dan snap ik het wel. Je hebt zelf een fase afgesloten en een stap voorwaarts gemaakt en je hoopt dat je vriend ook klaar is voor een volgende stap. Als ik jouw stukje zo lees, dan is dat niet het geval.
Misschien kun je hem nog even laten wennen aan jouw stap en het over een maand of twee nog eens proberen bij hem? En anders inderdaad, ga lekker op jezelf wonen. Je zult zien hoe vaak hij bij jou zal zijn, uiteindelijk wil hij de stap dan ook vast wel zetten.
Mijn man is ook altijd zeer terughoudend geweest om dat soort stappen te nemen, ik heb ook meer dan eens moeten trekken aan hem, en dat voelde ook wel eens als trekken aan een dood paard. Uiteindelijk is ie wel heel blij dat ie ze heeft gezet hoor. Niet zo erg lekker voor je zelf vertrouwen en je wordt ook wel eens gewoon doodmoe van het non-enthausiasme. Betrek het niet op jezelf, sommigen zijn gewoon wat slakkeriger dan anderen in hun leven, af en toe hebben ze een figuurlijke schop nodig. Het is aan jou of je de juiste wilt/kunt uitdelen en hoe lang je daar mee doorgaat.
Misschien kun je hem nog even laten wennen aan jouw stap en het over een maand of twee nog eens proberen bij hem? En anders inderdaad, ga lekker op jezelf wonen. Je zult zien hoe vaak hij bij jou zal zijn, uiteindelijk wil hij de stap dan ook vast wel zetten.
Mijn man is ook altijd zeer terughoudend geweest om dat soort stappen te nemen, ik heb ook meer dan eens moeten trekken aan hem, en dat voelde ook wel eens als trekken aan een dood paard. Uiteindelijk is ie wel heel blij dat ie ze heeft gezet hoor. Niet zo erg lekker voor je zelf vertrouwen en je wordt ook wel eens gewoon doodmoe van het non-enthausiasme. Betrek het niet op jezelf, sommigen zijn gewoon wat slakkeriger dan anderen in hun leven, af en toe hebben ze een figuurlijke schop nodig. Het is aan jou of je de juiste wilt/kunt uitdelen en hoe lang je daar mee doorgaat.
