Omscholen, maar welke studie?

Ik heb twee diploma's: HBO en WO, beide op het gebied van de 'letteren', zoals dat zo mooi heet. Er is amper geld in te verdienen, de meesten werken als zzp'er of in het onderwijs en een vast dienstverband is slechts voor weinig mensen weggelegd. Ik vind het bestaan als zzp'er te stressvol en ik heb eindeloos gesolliciteerd op een baan. (heb wel werk gehad, helaas kwijtgeraakt) Op dit moment ben ik in therapie en doe ik wat vrijwilligerswerk, maar ik ben mij wel aan het oriënteren op wat ik verder wil in mijn leven. Ik overweeg om mij te laten omscholen.

Ik merk dat ik van alles leuk vind. Sowieso de studies die ik gedaan heb, maar waar ik helaas geen werk in kan vinden. Maar ook mensen helpen, een stukje zorgzaamheid. Schrijven vind ik ook geweldig, ik kan mij zowel mondeling als schriftelijk goed uiten en liefst zou ik daar wat mee willen doen.

Ik twijfel over de volgende studies, waarbij ook meespeelt hoe groot de baankansen zullen zijn. Ik wil wel benadrukken dat een belangrijke voorwaarde is dat het psychisch beter gaat met mij, voor ik eraan begin. Ik wil me niet halsoverkop ergens op storten, vandaar da tik ook dit forum begin.

- ervaringsdeskundige in de ggz. Dit is het meest voor de hand liggend. Duurt 2 jaar en wordt in BBL-variant aangeboden. Het nadeel is dat het MBO niveau 4 is en ik er in die zin op 'achteruit' ga. Plus: het is tegenwoordig heel erg een hype, dat ervaringsdeskundigheid. Wat als dat straks verdwijnt, kun je dan wel iets met het diploma? Ik heb het idee dat iedereen ervaringsdeskundige is en ik wil mezelf wel ergens op kunnen onderscheiden.

- rechten. Ik heb een sterk gevoel voor rechtvaardigheid, ik kan goed schrijven en ook mondeling goed mijn zegje doen. Ben ook werkzaam geweest in een functie waarbij ik veel met recht te maken kreeg (strafrecht). Deze studie heeft eigenlijk mijn voorkeur. Maar je bent wel tig jaar verder, bovendien moet ik wettelijk instellingsgeld betalen. En wat zijn de baankansen hiervoor? Ik heb het dan over WO Rechten, ik zou het liefst advocaat willen worden.

- een of andere coachopleiding volgen (thuisstudie van een half jaar), zodat ik een van de vele coaches word. Maar ik wil dan wel specifiek een eetstoornis coach worden of een coach op een van de andere terreinen waarop ik problemen heb ervaren, en zeker geen vage 'life coach'. Voordeel is dat ik dan zelf mijn uren kan bepalen, maar ik weet niet in hoeverre hier vraag naar is. Bovendien heb ik er zelf geen hoge pet van op en sta ik heel kritisch tegenover die wildgroei aan coaches, en dan zou ik er zelf 1 worden..

- ik zou ook graag runningtherapeut worden, omdat ik graag werk met mensen met een psychische kwetsbaarheid en dol ben op hardlopen, maar klopt het dat je dan eerst al een functie als SPV'er moet hebben?

- SPH spreekt mij ook heel erg aan, sowieso beroepen in de hulpverlening. De duur is vier jaar, ook betaal ik dubbel collegegeld.

- ik zou ook heel graag met vluchtelingen willen werken, dat doe ik al als vrijwilligerswerk.

Eigenlijk speelt dat probleem van instellingsgeld op alle fronten, behalve als ik een MBO-studie of coachopleiding doe. Maar of ik dat nu de doorslag moet laten geven, ik weet niet... Hopelijk kunnen jullie mij wat adviezen gegeven.

Op basis van vorige banen heb ik wel een paar dingen ontdekt:
- ik vind het fijn als ik mijn werk zelf kan inplannen, hecht veel waarde aan vrijheid
- ik functioneer niet goed in een 9-5 kantoorbaan, dan kwijn ik weg. Maar ik vind het wel fijn om mensen om mij heen te hebben of met mensen te werken. Ik ben echt geen zolderkamertype.
- ik heb AD(H)D gerelateerde klachten, ik heb ruimte nodig om mijn eigen taken in te delen en ook creativiteit
- liefs heb ik een baan waarbij ik nog niet weet hoe de dag eruit ziet, waarin ik energie, creativiteit kwijt kan en dingen leer

-

Bedankt voor jullie reacties allemaal. Ik lees dat er meerdere keren het onderwijs wordt gesuggereerd, wat ook gezien mijn vooropleiding een logische keuze zou zijn. Maar helaas, ik heb een jaar de lerarenopleiding gedaan en kreeg het dringende advies te stoppen, omdat het niets voor mij zou zijn. En dat kan ik alleen maar beamen... het is echt een vak apart. Dus die optie valt helaas af.

De zorg heb ik ook overwogen, daarop ben ik mij nu een beetje aan het orienteren.