Werk & Studie
alle pijlers
op de stoel van de casemanager bij de sociale dienst
woensdag 18 juni 2008 om 11:20
Ik zie hier regelmatig topics met vragen over uitkeringen, reintegratietrajecten en alles wat daarmee samenhangt.
Nu lijkt het me interessant en leuk, om eens te horen hoe jullie een casus uit de praktijk zouden oplossen.
Ik werk er dagelijks mee, en het is tevens een manier om eens toe te lichten hoe het er in de praktijk aan toe gaat op de afdeling sociale zaken.
Er is m.i. nog heel veel onduidelijkheid en onwetendheid waardoor er vaak negatieve verhalen de ronde doen.
Maar hoe gaat het nou eigenlijk in zijn werk; moet je inderdaad meteen aan de slag als je een uitkering hebt aangevraagd?
Op grond waarvan wordt er bepaald of je wel of niet aan het werk moet, en meer van dit soort vragen.
Casus; alleenstaande vrouw van 25, met twee kindjes van 2 en 5 jaar oud. Werkt een paar uur per week in de thuiszorg, maar het val haar allemaal heel zwaar om eea te combineren. Er is nog geen kinderopvang geregeld. De kinderen zijn van twee verschillende vaders die beiden niks met de kinderen te maken willen hebben. Moeder heeft sinds een jaar erge last van haar rug, en heeft na de huishoudschool niet meer op school gezeten. Eén van haar ex-mannen heeft haar en de kinderen geterroriseerd en daar heeft ze nu nog last van. Haar jeugd was erg problematisch en ze is van mening dat je geen kinderen krijgt, om ze vervolgens te dumpen in een kinderopvang.
Wie biedt?
Nu lijkt het me interessant en leuk, om eens te horen hoe jullie een casus uit de praktijk zouden oplossen.
Ik werk er dagelijks mee, en het is tevens een manier om eens toe te lichten hoe het er in de praktijk aan toe gaat op de afdeling sociale zaken.
Er is m.i. nog heel veel onduidelijkheid en onwetendheid waardoor er vaak negatieve verhalen de ronde doen.
Maar hoe gaat het nou eigenlijk in zijn werk; moet je inderdaad meteen aan de slag als je een uitkering hebt aangevraagd?
Op grond waarvan wordt er bepaald of je wel of niet aan het werk moet, en meer van dit soort vragen.
Casus; alleenstaande vrouw van 25, met twee kindjes van 2 en 5 jaar oud. Werkt een paar uur per week in de thuiszorg, maar het val haar allemaal heel zwaar om eea te combineren. Er is nog geen kinderopvang geregeld. De kinderen zijn van twee verschillende vaders die beiden niks met de kinderen te maken willen hebben. Moeder heeft sinds een jaar erge last van haar rug, en heeft na de huishoudschool niet meer op school gezeten. Eén van haar ex-mannen heeft haar en de kinderen geterroriseerd en daar heeft ze nu nog last van. Haar jeugd was erg problematisch en ze is van mening dat je geen kinderen krijgt, om ze vervolgens te dumpen in een kinderopvang.
Wie biedt?
woensdag 18 juni 2008 om 11:24
Niet gehinderd door enige kennis op dit gebied, zou dit mijn oplossing zijn.
Ik zou haar een volledige uitkering geven tot haar tweede kind naar de basisschool gaat, zonder sollicitatieplicht. Ik zou haar wel verplicht psychische hulp toewijzen, en haar de mogelijkheid geven een studie te volgen.
Ik zou haar een volledige uitkering geven tot haar tweede kind naar de basisschool gaat, zonder sollicitatieplicht. Ik zou haar wel verplicht psychische hulp toewijzen, en haar de mogelijkheid geven een studie te volgen.
anoniem_648d867ac9e9b wijzigde dit bericht op 18-06-2008 11:24
Reden: toetsenbord laptop doet stom
Reden: toetsenbord laptop doet stom
% gewijzigd
woensdag 18 juni 2008 om 11:27
Onderdezon, goede oplossing. Punt is alleen, dat zij met de twee kindjes zit en geen opvang heeft. Die studie kan zij gaan doen, mits er een grote kans is dat zij daarmee in eigen onderhoud kan voorzien. Zij wil liever de kinderen niet naar de opvang brengen, en een studie wordt lastig omdat zij nog teveel aan haar hoofd heeft...
die verplichte psychische hulpverlening is stap nummer 1, ware het niet dat het eigenlijk niet te verplichten is. Je kunt het bij wet wel als verplichting opleggen, maar stel, ze zegt elke keer de afspraak af...moet ik haar dan een maatregel opleggen volgens jou?
die verplichte psychische hulpverlening is stap nummer 1, ware het niet dat het eigenlijk niet te verplichten is. Je kunt het bij wet wel als verplichting opleggen, maar stel, ze zegt elke keer de afspraak af...moet ik haar dan een maatregel opleggen volgens jou?
woensdag 18 juni 2008 om 11:29
Ok..het zou dan een opleiding van een jaar kunnen zijn. Langer zit er helaas niet in. Maar stel dat ze voltijd wil gaan studeren en daardoor stufi ontvangt, dan is het een ander verhaal, omdat ze dan daarmee uitstroomt (uitkering en stufi mogen niet samen). Als alleenstaane ouder krijg je dan een toeslag waarmee je hetzelfde of meer krijgt dan een uitkering.
Maar goed, ze wil eigenlijk niet studeren..ze wil het liefste met rust worden gelaten het komende jaar.
Maar goed, ze wil eigenlijk niet studeren..ze wil het liefste met rust worden gelaten het komende jaar.
woensdag 18 juni 2008 om 11:32
Mevrouwdek; iemand een opleiding afdwingen gaat niet lukken. Dat moet je ook zien als een extra "service" van de soos, omdat die dan wordt betaald.
Als iemand niet wil, dan houdt het op.
Die tweede optie klinkt logisch en is ook je doelstelling, maar...ze heeft erg veel last van de nasleep van haar huwelijk, en zit nog met onverwerkte traumas uit haar jeugd. Daardoor valt het haar erg zwaar. Bovendien werkt ze al parttime en dat is ook al zwaar. Ze meldt zich al regelmatig ziek.
Als iemand niet wil, dan houdt het op.
Die tweede optie klinkt logisch en is ook je doelstelling, maar...ze heeft erg veel last van de nasleep van haar huwelijk, en zit nog met onverwerkte traumas uit haar jeugd. Daardoor valt het haar erg zwaar. Bovendien werkt ze al parttime en dat is ook al zwaar. Ze meldt zich al regelmatig ziek.
woensdag 18 juni 2008 om 11:33
woensdag 18 juni 2008 om 11:35
Dat ze de kinderen liever niet naar de opvang brengt, vind ik eerlijk gezegd niet zo relevant. Lieverkoekjes worden niet gebakken, aldus mijn wijze oma.
Zsm opvang regelen dus zodat moeder de handen vrij heeft om uit de ellende te komen.
Krijgt ze alimentatie van de vaders? Zo niet, dat zsm regelen.
Medisch gezien wat met die rug doen, en vervolgens bekijken wat voor haar het beste is: een verdere opleiding dan wel werk. Met rust laten kan helaas niet in uitkeringssituaties.
Zsm opvang regelen dus zodat moeder de handen vrij heeft om uit de ellende te komen.
Krijgt ze alimentatie van de vaders? Zo niet, dat zsm regelen.
Medisch gezien wat met die rug doen, en vervolgens bekijken wat voor haar het beste is: een verdere opleiding dan wel werk. Met rust laten kan helaas niet in uitkeringssituaties.
woensdag 18 juni 2008 om 11:37
Er is een Part-time baan, dan kan er van daar uit door de bedrijfsarts toch een traject gestart worden om het ziekteverzuim tegen te gaan?
Kijk ik denk dat de extra service die jij noemt geen extra service is/ zou moeten zijn, niet bij de weinig vriendelijke wetgeving die we hebben. Het is strenge nare wetgeving en je krijgt een beroerd bedrag, máár dan wél alle hens aan dek zodat het iets tijdelijks is.
Kijk ik denk dat de extra service die jij noemt geen extra service is/ zou moeten zijn, niet bij de weinig vriendelijke wetgeving die we hebben. Het is strenge nare wetgeving en je krijgt een beroerd bedrag, máár dan wél alle hens aan dek zodat het iets tijdelijks is.
woensdag 18 juni 2008 om 11:38
In elk geval moet er een belastbaarheidsonderzoek komen, om te kijken hoe veel ze zou kunnen werken in verband met haar klachten.
Bij mij in de gemeente wordt zo iemand naar een reïntegratiebureau toegeleid. En als daar niks uit komt het volgende bureau, etc. Pas als ze zelf hard aan de bel trekt volgt er maatwerk, voor zover dat mogelijk is dan. Hier zijn ook reïntegratiebureau's die toeleiden naar vrijwilligerswerk of opstapbanen. Weet niet of één van die opties zou worden ingezet in jouw casus -ik ben strontnieuwsgierig naar jouw oplossing van deze casus-
Bij mij in de gemeente wordt zo iemand naar een reïntegratiebureau toegeleid. En als daar niks uit komt het volgende bureau, etc. Pas als ze zelf hard aan de bel trekt volgt er maatwerk, voor zover dat mogelijk is dan. Hier zijn ook reïntegratiebureau's die toeleiden naar vrijwilligerswerk of opstapbanen. Weet niet of één van die opties zou worden ingezet in jouw casus -ik ben strontnieuwsgierig naar jouw oplossing van deze casus-
woensdag 18 juni 2008 om 11:41
Idd, lieverkoekjes kun je bakken als je een dikke leasebak, dertiende maand, winstuitkering en mogelijkheden zat hebt. Op het moment dat je randje uitkering met een goede kans op in de bijstand te komen zit dan heb je die niet. Als je daar niet heel goed van doordrongen bent is dat dus prio 1, dan geestelijke en lichamelijke attentie om huidige baan vol te kunnen houden, daarna een traject de (aanvullende) bijstand uit.
woensdag 18 juni 2008 om 11:41
Een opleiding is niet te verplichten, werk gaat eigenlijk altijd voor, maar als iemand geen startkwalificatie heeft en nog redelijk jong is, dan is dat een mogelijkheid. Take it or leave it.
Dhelia; yep, als eerste een ggd-keuring aanvragen en kijken wat daar uit komt. Het advies kan leidend zijn, maar is niet altijd even duidelijk. Als daar uit komt dat ze arbeidsongeschikt is, dan is dat wettelijk gezien leidend.
Komt eruit dat ze eerste psychische hulpverlening nodig heeft, dan volg ik uiteraard dat advies. Vaak wordt iemand daarna nog een keer gezien door de arts om opnieuw de mogelijkheden te bepalen.Maar het komt heeeel vaak voor dat iemand intussen andere klachten opwerpt en dat begin je overnieuw. Je moet heel goed inschatten of iemand niet wil of niet kan en dat is vaak niet duidelijk. Hoe los je dat op?
Dhelia; yep, als eerste een ggd-keuring aanvragen en kijken wat daar uit komt. Het advies kan leidend zijn, maar is niet altijd even duidelijk. Als daar uit komt dat ze arbeidsongeschikt is, dan is dat wettelijk gezien leidend.
Komt eruit dat ze eerste psychische hulpverlening nodig heeft, dan volg ik uiteraard dat advies. Vaak wordt iemand daarna nog een keer gezien door de arts om opnieuw de mogelijkheden te bepalen.Maar het komt heeeel vaak voor dat iemand intussen andere klachten opwerpt en dat begin je overnieuw. Je moet heel goed inschatten of iemand niet wil of niet kan en dat is vaak niet duidelijk. Hoe los je dat op?
woensdag 18 juni 2008 om 11:45
Elle; haar moeder past die uurtjes op, maar meer lukt niet omdat ze zelf ook werkt.
Elke keer een traject opstarten, om vervolgens tegen hetzelfder probleem aan te blijven lopen, is zonde en is niet bevordelijk.
Het gebeurt trouwens wel vaak, maar is niet mijn ding.
Mamzelle; ja opstap-en sleutelbanen worden ingezet. Er is heel veel mogelijk, en er is inderdaad maatwerk mogelijk.
Maar als gemeente moet je het doen met de bureaus die vanuit de aanbesteding worden gecontracteerd. En dus ook als casemanager, je hebt het te doen met de middelen die worden aangeboden.
Elke keer een traject opstarten, om vervolgens tegen hetzelfder probleem aan te blijven lopen, is zonde en is niet bevordelijk.
Het gebeurt trouwens wel vaak, maar is niet mijn ding.
Mamzelle; ja opstap-en sleutelbanen worden ingezet. Er is heel veel mogelijk, en er is inderdaad maatwerk mogelijk.
Maar als gemeente moet je het doen met de bureaus die vanuit de aanbesteding worden gecontracteerd. En dus ook als casemanager, je hebt het te doen met de middelen die worden aangeboden.
woensdag 18 juni 2008 om 11:48
Mamzelle; in een ggd-advies mag geen uitspraak worden gedaan over iemands ziektebeeld. Dat krijgen we dus niet te horen. Er wordt een inschatting gedaan, al dan niet mbv informatie van andere medici, over belastbaarheid, het aantal uren, met welke beperking er rekening moet worden gehouden etc.
Soms blijkt iemand al jarenlang bekend te zijn in hulpverleningsland vanwege een psychiatrische stoornis en dat werpt een ander licht op de zaak. Ik krijg verder geen info, maar moet het van de klant zelf krijgen.
Soms blijkt iemand al jarenlang bekend te zijn in hulpverleningsland vanwege een psychiatrische stoornis en dat werpt een ander licht op de zaak. Ik krijg verder geen info, maar moet het van de klant zelf krijgen.
woensdag 18 juni 2008 om 11:49
woensdag 18 juni 2008 om 11:50
Tja, als je niet wilt, dan ga ik ervan uit dat de artsen gekwalificeerd genoeg zijn om zo iemand op een gegeven moment er uit te plukken.
En volgens mij zou het hele systeem van reïntegratie cq toegeleiding naar werk ook zo moeten worden ingericht dat iemand niet tussen de mazen door kán glippen. Dus als iemand een uitkering wil, komt hij/zij in een stramien waar hij/zij de hele dag 'aan het werk' gehouden wordt. Of in een baan, of in een opleiding, of in therapie. Maar in elk geval niet thuis op de bank. Dan haal je de gedemotiveerden er snel genoeg uit.
woensdag 18 juni 2008 om 11:50
Klopt, er zijn rechten en plichten. En de gemeente dient ook een maatschappelijk belang. Je laat iemand niet creperen en als je constateert dat iemand hulp nodig heeft, dan moet je daar stappen in ondernemen. Echter, het moet allemaal op vrijwillige basis gebeuren....je KUNT het verplichten bij wet, maar als iemand niet komt opdagen...en je weet dat het een schizofreen is..wat doe jij dan?
woensdag 18 juni 2008 om 11:52
Ja, klopt, daar zijn tegenwoordig ook leuke constructies voor.
Bijvoorbeeld een bewegingstraject, werkt heel goed.
Van die bank af, werken aan je klachten en als je niet wilt, zal dat snel genoeg blijken. Of een workfirst constructie, of startwerklocatie. Voor mensen die arbeidsritme/structuur moeten opbouwen.
woensdag 18 juni 2008 om 11:55
Aangezien op woensdag en vrijdag nog wel plek is in de kinderopvang daar haar kinderen voor 2 dagen naartoe laten brengen.
Op deze 2 dagen kan ze dan eerst aan haarzelf gaan werken,zowel psychische hulp voor haar trauma's uit het verleden als medische hulp voor haar rug.Haar werk in de thuiszorg blijft gewoon doorgaan.Ze krijgt aanvullende uitkering.
Daar krijgt ze 2 jaar de tijd voor.Dan is haar jongste 4 en gaat ook naar school.Dan kan ze een BBL opleiding gaan volgen wat aansluit bij haar thuiszorg ervaring Helpende Zorg&Welzijn.4 dagen werken en 1 dag naar school.Wordt betaald door haar leerplekwerkgeven.Kinderen gaan naar school en gaan daarnaast naar de BSO in de uren dat moeders niet thuis is.
Op deze 2 dagen kan ze dan eerst aan haarzelf gaan werken,zowel psychische hulp voor haar trauma's uit het verleden als medische hulp voor haar rug.Haar werk in de thuiszorg blijft gewoon doorgaan.Ze krijgt aanvullende uitkering.
Daar krijgt ze 2 jaar de tijd voor.Dan is haar jongste 4 en gaat ook naar school.Dan kan ze een BBL opleiding gaan volgen wat aansluit bij haar thuiszorg ervaring Helpende Zorg&Welzijn.4 dagen werken en 1 dag naar school.Wordt betaald door haar leerplekwerkgeven.Kinderen gaan naar school en gaan daarnaast naar de BSO in de uren dat moeders niet thuis is.
