Werk & Studie
alle pijlers
Persoonlijke mening en werk mengen
donderdag 14 mei 2009 om 13:14
Ik vind het lastig om mijn persoonlijke voor- en afkeuren voor mensen niet te mengen met mijn zakelijke mening.
Ik heb een aantal erg leuke collega's, die ambitieus, creatief en assertief zijn. Samen hebben we lol, maken we mooie dingen en verzetten we een hoop werk. We zijn allemaal rond dezelfde leeftijd.
Maar ik heb ook drie collega's met wie ik zo nu en dan erg veel moeite heb. Dat komt en gaat met golven. Dit zijn mensen met wie ik weinig persoonlijke raakvlakken heb. Af en toe erger ik me groen en geel (en ja, ik weet: ergernissen moet je bij jezelf zoeken) en vind ik het lastig om op een vriendelijke manier te discussieren of zaken niet te laten escaleren.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? En wie heeft het ook?
Ik heb een aantal erg leuke collega's, die ambitieus, creatief en assertief zijn. Samen hebben we lol, maken we mooie dingen en verzetten we een hoop werk. We zijn allemaal rond dezelfde leeftijd.
Maar ik heb ook drie collega's met wie ik zo nu en dan erg veel moeite heb. Dat komt en gaat met golven. Dit zijn mensen met wie ik weinig persoonlijke raakvlakken heb. Af en toe erger ik me groen en geel (en ja, ik weet: ergernissen moet je bij jezelf zoeken) en vind ik het lastig om op een vriendelijke manier te discussieren of zaken niet te laten escaleren.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? En wie heeft het ook?
donderdag 14 mei 2009 om 13:20
Je hebt het over creatief zijn. Creatieve mensen zijn (volgens mij) mensen die meer naar emotie handelen dan anderen. Dus dat jij met dit probleem zit is helemaal niet zo gek.
Het enige wat ik je zou kunnen meegeven is erover te praten. Met die persoon waar je op dat moment kriebels van krijgt.
Óf probeer het los te laten. Met de een klikt het, met een ander niet, dat lijkt mij niet meer dan normaal.
(hoezo moet je ergernissen trouwens bij jezelf zoeken?)
Het enige wat ik je zou kunnen meegeven is erover te praten. Met die persoon waar je op dat moment kriebels van krijgt.
Óf probeer het los te laten. Met de een klikt het, met een ander niet, dat lijkt mij niet meer dan normaal.
(hoezo moet je ergernissen trouwens bij jezelf zoeken?)
donderdag 14 mei 2009 om 13:24
Thanks Lotje
Ergernissen zijn je eigen probleem, niet die van een ander. Je zit zelf ergens mee... Vandaar mijn opmerking.
Grappig wat je schrijft over creatief en emotioneel zijn, dat klopt wel ja. Ik vind het lastig om de confrontatie met die persoon aan te gaan, omdat ik sowieso niet van confrontaties houd en bang ben boos te worden.
Hoe doe je dat loslaten?
Ergernissen zijn je eigen probleem, niet die van een ander. Je zit zelf ergens mee... Vandaar mijn opmerking.
Grappig wat je schrijft over creatief en emotioneel zijn, dat klopt wel ja. Ik vind het lastig om de confrontatie met die persoon aan te gaan, omdat ik sowieso niet van confrontaties houd en bang ben boos te worden.
Hoe doe je dat loslaten?
donderdag 14 mei 2009 om 13:26
Je kunt je er aan ergeren, maar je kunt ook gewoon bedenken dat je met die mensen niet zoveel hebt.
Je kunt niet iedereen aardig vinden, net zoals niet iedereen jou aardig vindt. (sorry )
Laat je in discussies niet meeslepen met je emoties en reageer niet vanuit het idee: 'ik vind jou niet lief, dus zal je eens de waarheid zeggen'
Het is goed dat je je bewust bent dat je niet met iedereen op dezelfde lijn zit (of je je aan sommigen ergert), als ik jou was zou ik het ook nog accepteren.
Je kunt niet iedereen aardig vinden, net zoals niet iedereen jou aardig vindt. (sorry )
Laat je in discussies niet meeslepen met je emoties en reageer niet vanuit het idee: 'ik vind jou niet lief, dus zal je eens de waarheid zeggen'
Het is goed dat je je bewust bent dat je niet met iedereen op dezelfde lijn zit (of je je aan sommigen ergert), als ik jou was zou ik het ook nog accepteren.
anoniem_85734 wijzigde dit bericht op 14-05-2009 13:27
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
donderdag 14 mei 2009 om 14:01
Ik begrijp je wel hoor!
Ik kan me ook erg laten meeslepen met de emotie die een persoon of een situatie bij me oproept. Maar daar kom je vaak geen steek verder mee. (eigenlijk nooit)
Wees ook vrij om 'bedenktijd' te vragen. Dus als je het gevoel hebt niet professioneel te kunnen reageren gewoon te zeggen: 'ik moet daar even over nadenken en kom daar later/ over 5 minuten/ morgen op terug' en dat dan ook doen. Op die manier geef je je zelf lucht om de gevoelens die iemand bij je oproept van je af te zetten en heb je tijd om te relativeren.
Ik kan me ook erg laten meeslepen met de emotie die een persoon of een situatie bij me oproept. Maar daar kom je vaak geen steek verder mee. (eigenlijk nooit)
Wees ook vrij om 'bedenktijd' te vragen. Dus als je het gevoel hebt niet professioneel te kunnen reageren gewoon te zeggen: 'ik moet daar even over nadenken en kom daar later/ over 5 minuten/ morgen op terug' en dat dan ook doen. Op die manier geef je je zelf lucht om de gevoelens die iemand bij je oproept van je af te zetten en heb je tijd om te relativeren.
donderdag 14 mei 2009 om 16:31
quote:Marianne1969 schreef op 14 mei 2009 @ 14:59:
Ik bespreek het altijd. Hoe moeilijk het ook is. Je zit tenslotte wel 8 uur per dag met je collega's "opgescheept".
Soms helpt alleen het uitspreken van "het klikt niet tussen ons" al.
Wat valt er dan te bespreken? Het enige wat ik lees is dat TO zich ergert.
En eerlijk gezegd als iemand mij zou benaderen met een 'het klikt niet zo tussen ons' zou ik behoorlijk verbaasd zijn en me afvragen wat dat er toe doet?
Ik denk dat je inderdaad aan professionaliteit veel bij te leren hebt als je persoonlijke voorkeuren zo sterk laat meewegen. Onderscheid maken tussen wat jij persoonlijk belangrijk vind en wat gezien de taak die je te doen hebt belangrijk is, minder zelf-gecentreerd zijn, hoofd- en bijzaken onderscheiden en proberen een beetje ratio te gebruiken lijken mij wel een goed startpunt.
Ik ga er vanuit dat je tot 10 tellen enzo al een paar jaar onder de knie hebt...
Ik bespreek het altijd. Hoe moeilijk het ook is. Je zit tenslotte wel 8 uur per dag met je collega's "opgescheept".
Soms helpt alleen het uitspreken van "het klikt niet tussen ons" al.
Wat valt er dan te bespreken? Het enige wat ik lees is dat TO zich ergert.
En eerlijk gezegd als iemand mij zou benaderen met een 'het klikt niet zo tussen ons' zou ik behoorlijk verbaasd zijn en me afvragen wat dat er toe doet?
Ik denk dat je inderdaad aan professionaliteit veel bij te leren hebt als je persoonlijke voorkeuren zo sterk laat meewegen. Onderscheid maken tussen wat jij persoonlijk belangrijk vind en wat gezien de taak die je te doen hebt belangrijk is, minder zelf-gecentreerd zijn, hoofd- en bijzaken onderscheiden en proberen een beetje ratio te gebruiken lijken mij wel een goed startpunt.
Ik ga er vanuit dat je tot 10 tellen enzo al een paar jaar onder de knie hebt...
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 14 mei 2009 om 18:35
quote:Marianne1969 schreef op 14 mei 2009 @ 14:59:
Ik bespreek het altijd. Hoe moeilijk het ook is. Je zit tenslotte wel 8 uur per dag met je collega's "opgescheept".
Soms helpt alleen het uitspreken van "het klikt niet tussen ons" al.
Dit zou ik nooit doen!
Volgens mij maak je daarmee het probleem alleen maar groter.
En wat kunnen die collega's ermee? Zich anders gaan gedragen om het jou naar je zin te maken?
Frutje, als je collega's verder prima mensen zijn waar jij alleen niet veel mee hebt, zo zeer zelfs dat je je eraan ergert, zul je de oplossing bij jezelf moeten zoeken - zoals je zelf ook al zegt. Dus niet met die mensen hierover in gesprek, want dat lost echt helemaal niks op.
Ik bespreek het altijd. Hoe moeilijk het ook is. Je zit tenslotte wel 8 uur per dag met je collega's "opgescheept".
Soms helpt alleen het uitspreken van "het klikt niet tussen ons" al.
Dit zou ik nooit doen!
Volgens mij maak je daarmee het probleem alleen maar groter.
En wat kunnen die collega's ermee? Zich anders gaan gedragen om het jou naar je zin te maken?
Frutje, als je collega's verder prima mensen zijn waar jij alleen niet veel mee hebt, zo zeer zelfs dat je je eraan ergert, zul je de oplossing bij jezelf moeten zoeken - zoals je zelf ook al zegt. Dus niet met die mensen hierover in gesprek, want dat lost echt helemaal niks op.
donderdag 14 mei 2009 om 19:00
Je kunt best dingen bespreken, maar dan wel vanuit feiten.
Met iets als 'het klikt niet' zou ik niets kunnen.
Je kunt wel concreet gedrag benoemen en aangeven hoe dat op jou overkomt, en dat werkt wél.
Voorbeeld 1:
'Jij praat ook altijd door me heen en je luistert nooit en je neemt me niet serieus he???!!!'
Voorbeeld 2:
'Toen wij gisteren die bespreking hadden vertelde ik mijn ervaringen met product X. Jij viel mij toen in de rede. Ik kreeg daardoor het gevoel dat je mijn bijdrage niet belangrijk vond.'
3x raden welke manier van feedback beter werkt
Ergernis zegt inderdaad vaak (niet altijd) iets over jezelf en je eigen leerpunten, dit legt het kernkwadrant uit.
Ieder mens heeft zijn kwaliteiten. Tevéél van zo'n kwaliteit, is je valkuil.
Iemand kan bijvoorbeeld spontaan zijn, dat is een prima eigenschap. Als je daar echter in doorslaat word je een haantje-de-voorste, iemand met een grote mond, iemand die altijd maar in de schijnwerpers wil staan. Dit is je valkuil, gedrag waar je voor op moet passen.
Het negatief tegenovergestelde ('de andere kant') van dat negatieve gedrag, is iemand die juist héél verlegen is, zich weg laat cijferen. Dat is vaak je allergie, gedrag waar je je aan ergert. De goede eigenschap die daar tegenover staat (bescheidenheid) is dan bijvoorbeeld je leerpunt.
Op die manier kun je, door de positieve kant te zoeken van het gedrag waar je je aan ergert, een eigen leerpunt vinden.
Tuurlijk werkt zo'n kernkwadrant niet altijd en overal maar op zich kan het zeker geen kwaad eens zo naar je eigen ergernissen te kijken. Soms zit er nog best wat in.
Met iets als 'het klikt niet' zou ik niets kunnen.
Je kunt wel concreet gedrag benoemen en aangeven hoe dat op jou overkomt, en dat werkt wél.
Voorbeeld 1:
'Jij praat ook altijd door me heen en je luistert nooit en je neemt me niet serieus he???!!!'
Voorbeeld 2:
'Toen wij gisteren die bespreking hadden vertelde ik mijn ervaringen met product X. Jij viel mij toen in de rede. Ik kreeg daardoor het gevoel dat je mijn bijdrage niet belangrijk vond.'
3x raden welke manier van feedback beter werkt
Ergernis zegt inderdaad vaak (niet altijd) iets over jezelf en je eigen leerpunten, dit legt het kernkwadrant uit.
Ieder mens heeft zijn kwaliteiten. Tevéél van zo'n kwaliteit, is je valkuil.
Iemand kan bijvoorbeeld spontaan zijn, dat is een prima eigenschap. Als je daar echter in doorslaat word je een haantje-de-voorste, iemand met een grote mond, iemand die altijd maar in de schijnwerpers wil staan. Dit is je valkuil, gedrag waar je voor op moet passen.
Het negatief tegenovergestelde ('de andere kant') van dat negatieve gedrag, is iemand die juist héél verlegen is, zich weg laat cijferen. Dat is vaak je allergie, gedrag waar je je aan ergert. De goede eigenschap die daar tegenover staat (bescheidenheid) is dan bijvoorbeeld je leerpunt.
Op die manier kun je, door de positieve kant te zoeken van het gedrag waar je je aan ergert, een eigen leerpunt vinden.
Tuurlijk werkt zo'n kernkwadrant niet altijd en overal maar op zich kan het zeker geen kwaad eens zo naar je eigen ergernissen te kijken. Soms zit er nog best wat in.
donderdag 14 mei 2009 om 20:24
Ik denk dat je inderdaad aan professionaliteit veel bij te leren hebt als je persoonlijke voorkeuren zo sterk laat meewegen. Onderscheid maken tussen wat jij persoonlijk belangrijk vind en wat gezien de taak die je te doen hebt belangrijk is, minder zelf-gecentreerd zijn, hoofd- en bijzaken onderscheiden en proberen een beetje ratio te gebruiken lijken mij wel een goed startpunt.
Ik ga er vanuit dat je tot 10 tellen enzo al een paar jaar onder de knie hebt...[/quote]
Nouja, ik heb het iig door. En ik wil graag professioneel zijn, de vraag was hoe dit aan te pakken.
@Tangerine. Bedankt voor je reactie, daar kan ik echt wat mee! Dus iets even laten zakken, nadenken en dan rustig formuleren zonder te beschuldigen.
Ik ga ook nadenken over die kernkwadranten, want daar zit zeker iets in. Twee van de drie zijn erg verlegen, stil etc. en dat ben ik dus totaal niet. En daarmee kan ik soms over ze heenwalsen.
Hmm, bedankt. Ik heb weer denkvoer!
Ik ga er vanuit dat je tot 10 tellen enzo al een paar jaar onder de knie hebt...[/quote]
Nouja, ik heb het iig door. En ik wil graag professioneel zijn, de vraag was hoe dit aan te pakken.
@Tangerine. Bedankt voor je reactie, daar kan ik echt wat mee! Dus iets even laten zakken, nadenken en dan rustig formuleren zonder te beschuldigen.
Ik ga ook nadenken over die kernkwadranten, want daar zit zeker iets in. Twee van de drie zijn erg verlegen, stil etc. en dat ben ik dus totaal niet. En daarmee kan ik soms over ze heenwalsen.
Hmm, bedankt. Ik heb weer denkvoer!
vrijdag 15 mei 2009 om 09:05
quote:Frutje schreef op 14 mei 2009 @ 13:14:
Ik vind het lastig om mijn persoonlijke voor- en afkeuren voor mensen niet te mengen met mijn zakelijke mening.
Ik heb een aantal erg leuke collega's, die ambitieus, creatief en assertief zijn. Samen hebben we lol, maken we mooie dingen en verzetten we een hoop werk. We zijn allemaal rond dezelfde leeftijd.
Maar ik heb ook drie collega's met wie ik zo nu en dan erg veel moeite heb. Dat komt en gaat met golven. Dit zijn mensen met wie ik weinig persoonlijke raakvlakken heb. Af en toe erger ik me groen en geel (en ja, ik weet: ergernissen moet je bij jezelf zoeken) en vind ik het lastig om op een vriendelijke manier te discussieren of zaken niet te laten escaleren.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? En wie heeft het ook?Ik begrijp niet precies wat het probleem is. Gaat het je erom dat jij je teveel ergert? Of wil je beter leren samenwerken? Of ruzies voorkomen?
Ik vind het lastig om mijn persoonlijke voor- en afkeuren voor mensen niet te mengen met mijn zakelijke mening.
Ik heb een aantal erg leuke collega's, die ambitieus, creatief en assertief zijn. Samen hebben we lol, maken we mooie dingen en verzetten we een hoop werk. We zijn allemaal rond dezelfde leeftijd.
Maar ik heb ook drie collega's met wie ik zo nu en dan erg veel moeite heb. Dat komt en gaat met golven. Dit zijn mensen met wie ik weinig persoonlijke raakvlakken heb. Af en toe erger ik me groen en geel (en ja, ik weet: ergernissen moet je bij jezelf zoeken) en vind ik het lastig om op een vriendelijke manier te discussieren of zaken niet te laten escaleren.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? En wie heeft het ook?Ik begrijp niet precies wat het probleem is. Gaat het je erom dat jij je teveel ergert? Of wil je beter leren samenwerken? Of ruzies voorkomen?
vrijdag 15 mei 2009 om 11:10
vrijdag 15 mei 2009 om 12:36
Het gaat dus met name om twee collega's die op dezelfde verdieping zitten.
Een zit naast me. Op zich werken we erg individueel, maar we controleren elkaars werk wel (tekstschrijven) en soms schrijven we teksten 'voor elkaar'. Dan is iemand de eindverantwoordelijke van dat project. Zij heeft vaak andere ideeën, een andere aanpak en een andere manier van werken. We zijn gelijken qua hiërarchie.
De andere collega zit iets verder weg, op een meter of drie. Zij is verantwoordelijk voor de opmaak. Ik moet met haar samenwerken als de teksten af zijn en de opmaak ingaan. Ik heb het contact met de klant en moet dus zorgen dat hun richtlijnen worden gevolgd. Zij werkt erg secuur (absoluut een pluspunt in dit vakgebied), maar is niet zo flexibel. Bovendien heeft ze een 'toontje' en klinkt kritiek vaak zeurderig. Ik probeer ervoor te zorgen dat alles perfect geregeld is, om kritiek te vermijden. Maar dat lukt natuurlijk niet altijd. Ik sta officieel gezien iets boven haar op de ladder.
Wat er zou veranderen? Het zou mijn werk leuker maken, dingen soepeler laten verlopen.
Een zit naast me. Op zich werken we erg individueel, maar we controleren elkaars werk wel (tekstschrijven) en soms schrijven we teksten 'voor elkaar'. Dan is iemand de eindverantwoordelijke van dat project. Zij heeft vaak andere ideeën, een andere aanpak en een andere manier van werken. We zijn gelijken qua hiërarchie.
De andere collega zit iets verder weg, op een meter of drie. Zij is verantwoordelijk voor de opmaak. Ik moet met haar samenwerken als de teksten af zijn en de opmaak ingaan. Ik heb het contact met de klant en moet dus zorgen dat hun richtlijnen worden gevolgd. Zij werkt erg secuur (absoluut een pluspunt in dit vakgebied), maar is niet zo flexibel. Bovendien heeft ze een 'toontje' en klinkt kritiek vaak zeurderig. Ik probeer ervoor te zorgen dat alles perfect geregeld is, om kritiek te vermijden. Maar dat lukt natuurlijk niet altijd. Ik sta officieel gezien iets boven haar op de ladder.
Wat er zou veranderen? Het zou mijn werk leuker maken, dingen soepeler laten verlopen.
vrijdag 15 mei 2009 om 16:24
Ik heb ook een collega waar ik totaal niet mee overweg kan. Mijn oplossing is dat ik haar zoveel mogelijk links laat liggen. We doen in principe ons eigen ding (is inherent aan de functie) en als we vergaderen of iets anders gezamenlijks hebben probeer ik me professioneel op te stellen. Ik denk dan voor ik reageer en bewust bij na of ik bij één van mijn andere collega's (met wie ik allemaal prima kan) hetzelfde zou reageren. het is wel vermoeiend, maar zo voorkom ik dat ik me door emoties laat leiden.
Het grappige is dat we beiden eigenlijk heel erg op elkaar lijken. We zijn beiden erg gedreven en willen graag de beste zijn. Het verschil tussen ons is echter dat ik dat vanuit mijn eigen capaciteiten wil doen en zij dat ook rustig doet over de rug van anderen (ik ben niet de enige die dat vindt, dus dat komt niet voort uit mijn negatieve gedachten over haar. Dat vinden meer collega's). Ik vind collegealiteit ook erg belangrijk.
Maar zoals ik lees is het in jou situatie wat anders. Jullie moeten veel directer samenwerken. Ik vind de manier waarop je het verwoord al van aardig wat inzicht getuigen (je zoekt de fout niet alleen bij de rest zoals mensen dat wel vaak doen). Wel heb je als je minder goed met mensen kunt de neiging te kijken naar wat je niet goed vindt of je ergert. Probeer eens bewust naar de positieve kanten te kijken, dat kan ook al erg helpen.
En af en toe zeggen wat je ervan vindt (uiteraard op opbouwende manier, zoals tangerine schrijft) mag ook best. Soms zijn mensen zich niet bewust van wat ze zeggen of doen en moeten ze er even op gewezen worden.
En je zult nooit met iedereen even goed overweg kunnen, maar als je prettig samen kunt werken is dat wel zo fijn, want als je je hele dagen ergert ga je denk ik ook niet met plezier naar je werk.
Het grappige is dat we beiden eigenlijk heel erg op elkaar lijken. We zijn beiden erg gedreven en willen graag de beste zijn. Het verschil tussen ons is echter dat ik dat vanuit mijn eigen capaciteiten wil doen en zij dat ook rustig doet over de rug van anderen (ik ben niet de enige die dat vindt, dus dat komt niet voort uit mijn negatieve gedachten over haar. Dat vinden meer collega's). Ik vind collegealiteit ook erg belangrijk.
Maar zoals ik lees is het in jou situatie wat anders. Jullie moeten veel directer samenwerken. Ik vind de manier waarop je het verwoord al van aardig wat inzicht getuigen (je zoekt de fout niet alleen bij de rest zoals mensen dat wel vaak doen). Wel heb je als je minder goed met mensen kunt de neiging te kijken naar wat je niet goed vindt of je ergert. Probeer eens bewust naar de positieve kanten te kijken, dat kan ook al erg helpen.
En af en toe zeggen wat je ervan vindt (uiteraard op opbouwende manier, zoals tangerine schrijft) mag ook best. Soms zijn mensen zich niet bewust van wat ze zeggen of doen en moeten ze er even op gewezen worden.
En je zult nooit met iedereen even goed overweg kunnen, maar als je prettig samen kunt werken is dat wel zo fijn, want als je je hele dagen ergert ga je denk ik ook niet met plezier naar je werk.
zaterdag 16 mei 2009 om 05:05
Hoi!
Zelf zou ik jou de tip willen geven om je niet te laten leiden door emoties. Collega's heb je, de een nog leuker dan de ander.
Het probleem is vaak bij dit soort situaties dat je het of voor je houd of je communiceerd dit naar een collega waar je wel goed mee overweg kan. Pas hier mee op want ook die aardige collega kan zijn of haar mond voorbij praten. Hier suggereer ik niet mee dat jij dit wil doet Fruitje. Waar ik je voor wil waken is dat je emoties en frustaties er vroeg of laat uitkomen vóórdat deze bij de juiste persoon terecht zijn gekomen
Dan naar het feit dat je het moeilijk vindt om je persoonlijke mening voor je te houden op de werkvloer.
Waarom zou je dit doen? Voordat je iemand confronteert met jou
irritaties is het verstandig om eerst na te gaan hoe je dit kan doen zonder dat het meteen verwijtend overkomt.
Zeg het gewoon. Uit je gevoel erover maar blijf enigzins "diplomatiek" Je wil het liefst tegen iemand zeggen dat je je mateloos irriteerd aan hem of haar. Dit gaat gepaard met heftige lichaamstaal en gezichtsuitdrukking.
Ook kan je eerst even afkoelen, loop vervolgens naar die persoon toe en vraag of je diegene even kan spreken. Zeg dat jij merkt dat je je irriteerd aan hem/haar en jij niet zo goed weet of dit wel terrecht is.
Ligt het misschien toch aan jou? Of werkt die persoon je echt op je zenieuwen. Als je het gesprek op deze wijze aangaat zal hij/of merken dat je geen discussie wil aangaan (Ja maar! nee dat is niet zo! methode) maar de sfeer open en prettig wil houden.
Wees eerlijk en oprecht!
Als je laat zien dat je erg emotioneel bent dan zak je weg en is het heel moeilijk om objectief te blijven.
Erger je niet maar maak vriendwn: "keep your friends close, but you're enemies closer. Het werkt en je zal merken dat de irritatie weg zakt omdat je er boven staat.
Fijne ochtend!
Zelf zou ik jou de tip willen geven om je niet te laten leiden door emoties. Collega's heb je, de een nog leuker dan de ander.
Het probleem is vaak bij dit soort situaties dat je het of voor je houd of je communiceerd dit naar een collega waar je wel goed mee overweg kan. Pas hier mee op want ook die aardige collega kan zijn of haar mond voorbij praten. Hier suggereer ik niet mee dat jij dit wil doet Fruitje. Waar ik je voor wil waken is dat je emoties en frustaties er vroeg of laat uitkomen vóórdat deze bij de juiste persoon terecht zijn gekomen
Dan naar het feit dat je het moeilijk vindt om je persoonlijke mening voor je te houden op de werkvloer.
Waarom zou je dit doen? Voordat je iemand confronteert met jou
irritaties is het verstandig om eerst na te gaan hoe je dit kan doen zonder dat het meteen verwijtend overkomt.
Zeg het gewoon. Uit je gevoel erover maar blijf enigzins "diplomatiek" Je wil het liefst tegen iemand zeggen dat je je mateloos irriteerd aan hem of haar. Dit gaat gepaard met heftige lichaamstaal en gezichtsuitdrukking.
Ook kan je eerst even afkoelen, loop vervolgens naar die persoon toe en vraag of je diegene even kan spreken. Zeg dat jij merkt dat je je irriteerd aan hem/haar en jij niet zo goed weet of dit wel terrecht is.
Ligt het misschien toch aan jou? Of werkt die persoon je echt op je zenieuwen. Als je het gesprek op deze wijze aangaat zal hij/of merken dat je geen discussie wil aangaan (Ja maar! nee dat is niet zo! methode) maar de sfeer open en prettig wil houden.
Wees eerlijk en oprecht!
Als je laat zien dat je erg emotioneel bent dan zak je weg en is het heel moeilijk om objectief te blijven.
Erger je niet maar maak vriendwn: "keep your friends close, but you're enemies closer. Het werkt en je zal merken dat de irritatie weg zakt omdat je er boven staat.
Fijne ochtend!
maandag 18 mei 2009 om 09:43
Zo Mags, jij was er zaterdag vroeg bij!
Thanks voor je reactie. Ik wil ook echt geen eindeloze discussie beginnen, juist niet! Dus diplomatiek blijven...
@DTJ, bedankt voor je reactie. Ik ga proberen te focussen op de positieve ipv de negatieve kanten. Daar heb je gelijk in, ik kijk momenteel voornamelijk naar de dingen die me irriteren. En dat is niet eerlijk.
Bedankt allemaal nogmaals. Jullie hebben me op een goede manier aan het denken gezet!
Thanks voor je reactie. Ik wil ook echt geen eindeloze discussie beginnen, juist niet! Dus diplomatiek blijven...
@DTJ, bedankt voor je reactie. Ik ga proberen te focussen op de positieve ipv de negatieve kanten. Daar heb je gelijk in, ik kijk momenteel voornamelijk naar de dingen die me irriteren. En dat is niet eerlijk.
Bedankt allemaal nogmaals. Jullie hebben me op een goede manier aan het denken gezet!
