Werk & Studie
alle pijlers
PhD naast je baan. Ervaring gevraagd!
maandag 28 februari 2022 om 20:29
Ik heb misschien de kans een PhD te starten naast mijn baan. Omdat ik niemand ken die dit ook gedaan heeft ben ik op zoek naar ervaringsverhalen.
Ik ben vooral benieuwd naar de haalbaarheid, hoeveel tijd anderen ervoor nodig hadden (per week/maand) en hoe lang anderen er over gedaan hebben (hoeveel jaar).
Ik wil dan 1 dag minder werken om eraan te besteden en ik mag er in ieder geval langer dan de normale 4 jaar over doen.
Verder ben ik benieuwd of er nog dingen zijn waar ik op moet letten of die handig zijn om over na te denken.
Ik ben vooral benieuwd naar de haalbaarheid, hoeveel tijd anderen ervoor nodig hadden (per week/maand) en hoe lang anderen er over gedaan hebben (hoeveel jaar).
Ik wil dan 1 dag minder werken om eraan te besteden en ik mag er in ieder geval langer dan de normale 4 jaar over doen.
Verder ben ik benieuwd of er nog dingen zijn waar ik op moet letten of die handig zijn om over na te denken.
hendrikdenderde wijzigde dit bericht op 28-02-2022 20:39
4.10% gewijzigd
maandag 28 februari 2022 om 20:37
Doe. Het. Niet.
Één dag per week is echt véél te weinig. Je gaat iedere week weer opnieuw moeten ‘inkomen’ en dat kost zó ontzettend veel tijd en energie. Je vrije tijd gaat nooit meer je vrije tijd zijn, want je gaat je constant schuldig voelen over al het werk dat je nog moet doen. En vier jaar? Ik weet niet in welk veld je gaat promoveren maar de meeste fulltime trajecten duren al langer dan dat. Vrienden van mij, die fulltime begonnen zijn maar na het einde van hun contract het naast een andere baan zijn gaan doen, hebben het ontzettend zwaar. Zelfs als ze “alleen nog maar het boekje hoeven te schrijven”. Kan je nagaan hoe dat gaat zijn als je uberhaupt al begint met slechts één dag in de week?
En sowieso, als jij onbetaald zo’n traject gaat doen, laat je je echt gigantisch voor een anders karretje spannen.
Ik herhaal: bespaar je zelf alle stress, ellende en ongeluk en doe het niet.
Één dag per week is echt véél te weinig. Je gaat iedere week weer opnieuw moeten ‘inkomen’ en dat kost zó ontzettend veel tijd en energie. Je vrije tijd gaat nooit meer je vrije tijd zijn, want je gaat je constant schuldig voelen over al het werk dat je nog moet doen. En vier jaar? Ik weet niet in welk veld je gaat promoveren maar de meeste fulltime trajecten duren al langer dan dat. Vrienden van mij, die fulltime begonnen zijn maar na het einde van hun contract het naast een andere baan zijn gaan doen, hebben het ontzettend zwaar. Zelfs als ze “alleen nog maar het boekje hoeven te schrijven”. Kan je nagaan hoe dat gaat zijn als je uberhaupt al begint met slechts één dag in de week?
En sowieso, als jij onbetaald zo’n traject gaat doen, laat je je echt gigantisch voor een anders karretje spannen.
Ik herhaal: bespaar je zelf alle stress, ellende en ongeluk en doe het niet.
maandag 28 februari 2022 om 20:41
Je kan toch gewoonweg niet in 4, 5 of 8 jaar aan 1 dag per week iets doen waar anderen fulltime 5 dagen per week 5 jaar mee bezig zijn?
En "je mag er langer aan bezig zijn". Maar op een bepaald moment stoppen die fondsen ook wel. En wil de onderzoeks-wereld resultaten ipv nog meer centen erin te pompen.
Plus dat de hele wetenschaps-wereld natuurlijk verandert en dat wat jij nu ontdekt misschien over 8 of 10 jaar - tegen de tijd dat je misschien een keer klaar zou zijn - totaal achterhaald is.
En "je mag er langer aan bezig zijn". Maar op een bepaald moment stoppen die fondsen ook wel. En wil de onderzoeks-wereld resultaten ipv nog meer centen erin te pompen.
Plus dat de hele wetenschaps-wereld natuurlijk verandert en dat wat jij nu ontdekt misschien over 8 of 10 jaar - tegen de tijd dat je misschien een keer klaar zou zijn - totaal achterhaald is.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 28 februari 2022 om 20:47
Werkelijk iedereen die ik ken met een PhD heeft 4-5 jaar lang 70 uur per week gewerkt. Dit kan niet naast je fulltime baan in 4 dagen. Dan ben je 8-10 jaar met je PhD bezig.
Vraag jezelf af wat de toegevoegde waarde is van een PhD op dit punt in je carrière en of er geen andere weg naar die toegevoegde waarde is.
Vraag jezelf af wat de toegevoegde waarde is van een PhD op dit punt in je carrière en of er geen andere weg naar die toegevoegde waarde is.
maandag 28 februari 2022 om 20:56
Honingbij_ schreef: ↑28-02-2022 20:37Één dag per week is echt véél te weinig. Je gaat iedere week weer opnieuw moeten ‘inkomen’ en dat kost zó ontzettend veel tijd en energie. Je vrije tijd gaat nooit meer je vrije tijd zijn, want je gaat je constant schuldig voelen over al het werk dat je nog moet doen.
Ik herhaal: bespaar je zelf alle stress, ellende en ongeluk en doe het niet.
Dit. Woord voor woord. Ik verlang enorm terug naar de tijd dat ik de deur van werk achter me dicht trok en dat dat het dan was.
maandag 28 februari 2022 om 21:02
Zelf niet gepromoveerd, maar van wat ik om mij heen zie en gezien heb lijkt me jouw plan wel erg ambitieus. De mensen die ik van dichtbij ken (3 artsen wel, ik vermoed dat jij een ander beroep hebt) zijn zonder uitzondering meer dan 60 uur per week druk. Jarenlang. En als ze op een gegeven moment “alleen nog het boekje moeten schrijven”, blijkt dat nog erg veel tijd en energie te kosten. Van wat zij zeggen is dat vrije tijd eigenlijk niet bestaat, omdat je altijd nog bezig bent met alles wat niet is afgerond en wat je nog moet doen. Veel druk.
Dus hoe je dat naast je 4 daagse baan wil gaan combineren? Lijkt mij niet te doen. En bedenk ook wat je motivatie is. 1 iemand die ik ken wil echt die hard onderzoeker worden, de andere twee zijn ontzettend gemotiveerd omdat dit kansen op een opleidingsplek vergroot ( en natuurlijk vinden ze de verdieping in hun vakgebied interessant). Wat zou jouw reden zijn om dit te willen?
Dus hoe je dat naast je 4 daagse baan wil gaan combineren? Lijkt mij niet te doen. En bedenk ook wat je motivatie is. 1 iemand die ik ken wil echt die hard onderzoeker worden, de andere twee zijn ontzettend gemotiveerd omdat dit kansen op een opleidingsplek vergroot ( en natuurlijk vinden ze de verdieping in hun vakgebied interessant). Wat zou jouw reden zijn om dit te willen?
anoniem_63bd6ce152323 wijzigde dit bericht op 28-02-2022 21:03
0.59% gewijzigd
die tijd komt weer!
maandag 28 februari 2022 om 21:06
Ik snap overigens wel dat je hier vol goeie moed aan zou beginnen en misschien zal denken: dit overkomt mij niet.
Hou jezelf niet voor de gek. Zelfs de meest vlekkeloos verlopende promotietrajecten kosten echt bloed, zweet en tranen. Tuurlijk is het een kick als dat boekje eenmaal af is en misschien is het voor je carriere ook fijn, maar de weg er naartoe, al helemaal op deze halfslachtige manier, gaat je echt ongelukkig maken.
Kan niet genoeg benadrukken dat het een onverstandige keuze is, sorry
Hou jezelf niet voor de gek. Zelfs de meest vlekkeloos verlopende promotietrajecten kosten echt bloed, zweet en tranen. Tuurlijk is het een kick als dat boekje eenmaal af is en misschien is het voor je carriere ook fijn, maar de weg er naartoe, al helemaal op deze halfslachtige manier, gaat je echt ongelukkig maken.
Kan niet genoeg benadrukken dat het een onverstandige keuze is, sorry
maandag 28 februari 2022 om 21:21
Ietsje ander geluid dan: het ligt er wel aan naast wat voor baan. Ik ken redelijk veel mensen die naast hun onderzoeksbaan een PhD hebben gedaan. Dus een baan als 'gewone' onderzoeker bij een onderzoeksinstituut ofzo en dan in de richting van het werk wat je toch al doet promoveren. Als je het op die manier doet kost het nog steeds veel tijd, het is afzien, etc. maar wel minder dan dat je echt je complete onderzoek naast je bestaande baan moet optuigen. De mensen die ik ken hebben dus het onderzoek wat ze toch al deden gebruikt in hun promotietraject, maar het wel verder verdiept en dus wetenschappelijker ingestoken dan normaal gesproken het geval zou zijn geweest.
maandag 28 februari 2022 om 21:22
Wat wil je ermee bereiken? Ambieer je een wetenschappelijke carrière, wil je de titel of is het meer om de fun van je ergens in te verdiepen? Is het echt een apart traject of kan je je huidige werk gebruiken in het traject? Heb je ervaring in onderzoek doen of is het relatief nieuw?
Ik ken alleen docenten die in de onderwijswetenschappen promoveren. De data halen ze uit hun eigen klassen en scholen. De meesten doen het niet betaald. Een promotiebeurs voor leraren is erg gewild en maar weinig kunnen ze uiteindelijk krijgen. Ik zie op een enkele uitzondering na dat het heel pittig is. Een collega van mij, verzamelt wel data in werkgeverstijd maar doet de rest op zaterdag- en zondagochtend. Hij zit op schema maar ik kan hem wel eens vragen wat zijn geheim is.
Ik ken alleen docenten die in de onderwijswetenschappen promoveren. De data halen ze uit hun eigen klassen en scholen. De meesten doen het niet betaald. Een promotiebeurs voor leraren is erg gewild en maar weinig kunnen ze uiteindelijk krijgen. Ik zie op een enkele uitzondering na dat het heel pittig is. Een collega van mij, verzamelt wel data in werkgeverstijd maar doet de rest op zaterdag- en zondagochtend. Hij zit op schema maar ik kan hem wel eens vragen wat zijn geheim is.
maandag 28 februari 2022 om 21:22
Wat de rest zegt. Bedenk: het is niet alleen die ene dag per week, maar ook je weekenden, vakanties, al je vrije tijd voor de voorzienbare toekomst als je dat ding ooit af wil krijgen. Enige uitzondering is misschien als je promotieonderwerp heel erg in het verlengde van je werk ligt, maar ook dan zou ik goed bedenken wat een dokterstitel jou gaat opleveren.
En ook: afhankelijk van je vakgebied/onderwerp gaan er periodes zijn wanneer je er meer dan 1 dag per week aan moet besteden. Bijvoorbeeld omdat je mensen moet interviewen die nu net niet op jouw phd-dag kunnen, of omdat je experimenten moet doen die binnen een bepaalde tijd af moeten. Daarnaast wil je ook af en toe naar congressen gaan, daar ben je makkelijk een week aan kwijt. Is je werk flexibel genoeg om dat op te kunnen vangen?
En ook: afhankelijk van je vakgebied/onderwerp gaan er periodes zijn wanneer je er meer dan 1 dag per week aan moet besteden. Bijvoorbeeld omdat je mensen moet interviewen die nu net niet op jouw phd-dag kunnen, of omdat je experimenten moet doen die binnen een bepaalde tijd af moeten. Daarnaast wil je ook af en toe naar congressen gaan, daar ben je makkelijk een week aan kwijt. Is je werk flexibel genoeg om dat op te kunnen vangen?
maandag 28 februari 2022 om 21:35
Ooit vrij concreet overwogen te promoveren (wel fulltime), maar na 3 jaar in het onderzoek in een andere functie ben ik vrij gedesillusioneerd vertrokken. De promovendi waarmee ik samenwerkte zaten in no tim in burn outs. Het was 24/7. Nee, eerder 48/7. En het gehijg in je nek van de financierders, de faculteit die maar 1 belang hebben: geld.
Vreselijk. Ik had een passie voor de wetenschap, niet voor de door geld geregeerde slangenkuil die het blijkt te zijn. Nooit never dat ik me hier nog aan waag..
Vreselijk. Ik had een passie voor de wetenschap, niet voor de door geld geregeerde slangenkuil die het blijkt te zijn. Nooit never dat ik me hier nog aan waag..
maandag 28 februari 2022 om 21:36
Zoo, dat maakte wat los.
Super bedankt voor de feedback alvast!
Ik moet zeggen dat ik een beetje schrik van de reacties, vooral over de onhaalbaarheid.
Ter verduidelijking, het zou in het verlengde liggen van mijn huidige werk, waarvan ik een groot deel van de kennis en kunde kan hergebruiken. Ook het onderwerp is een verlengstuk van mijn huidige werk. Een beetje zoals ZouBisou zegt.
Ik wil dit graag omdat ik meer richting de wetenschap wil en het daarvoor echt van toegevoegde waarde is (en omdat het me eigenlijk best leuk lijkt).
Daarnaast was ik misschien niet zo duidelijk, ik dacht aan 1 dag minder werken om er volledig aan te besteden. De avonduren en weekenden had ik al op gerekend.
Congressen zouden in theorie geen probleem hoeven zijn, aangezien ik bij een erg flexibele werkgever zit en mijn eigen tijd mag indelen. Maar goed punt, dit zou ik dan wel nog even moeten bespreken met mijn werkgever.
Super bedankt voor de feedback alvast!
Ik moet zeggen dat ik een beetje schrik van de reacties, vooral over de onhaalbaarheid.
Ter verduidelijking, het zou in het verlengde liggen van mijn huidige werk, waarvan ik een groot deel van de kennis en kunde kan hergebruiken. Ook het onderwerp is een verlengstuk van mijn huidige werk. Een beetje zoals ZouBisou zegt.
Ik wil dit graag omdat ik meer richting de wetenschap wil en het daarvoor echt van toegevoegde waarde is (en omdat het me eigenlijk best leuk lijkt).
Daarnaast was ik misschien niet zo duidelijk, ik dacht aan 1 dag minder werken om er volledig aan te besteden. De avonduren en weekenden had ik al op gerekend.
Congressen zouden in theorie geen probleem hoeven zijn, aangezien ik bij een erg flexibele werkgever zit en mijn eigen tijd mag indelen. Maar goed punt, dit zou ik dan wel nog even moeten bespreken met mijn werkgever.
maandag 28 februari 2022 om 21:39
Ik heb een paar jaar een postdoc proberen te doen naast m’n 32 uur baan, maar met moeite één paper geschreven, niet eens gepubliceerd gekregen. M’n werk sloot heel beperkt aan op m’n onderzoek, ondanks dat ze wel zo lief waren m’n postdoc te financieren, ik kwam er gewoon niet in die ene dag die ik eraan kon besteden. Ken wel iemand die gepromoveerd is naast haar werk, maar volgens mij baarde zij in 4 jaar zowel een proefschrift alsmede 3 kinderen, dus ik denk dat zij sowieso een supervrouw was. 
maandag 28 februari 2022 om 21:44
Mja, wel wat extreme reacties lees ik hier. Ik denk inderdaad wel dat 1 dag per week te weinig is. Maar met meer dagen per week kan het absoluut (als je er een jaar of 6-8 de tijd voor krijgt). Ik ken meerdere mensen die dit gedaan hebben. En daarnaast bepaal je ook wel zelf een beetje hoe druk je het hebt, mensen die een burn-out krijgen geven hun grenzen niet aan. Ik heb tijdens mijn PhD alleen in de laatste paar weken (toen het boekje afmoest) wat meer dan 40 uur per week gewerkt. Verder precies in 4 jaar afgerond, ook gewoon regelmatig vakanties genomen tussendoor.
Kijk, luister en geniet... want mooier dan dit wordt het niet!
maandag 28 februari 2022 om 21:47
Maar je gaat dus vrijwillig minder verdienen om véél meer te moeten werken?Hendrikdenderde schreef: ↑28-02-2022 21:36Zoo, dat maakte wat los.
Super bedankt voor de feedback alvast!
Ik moet zeggen dat ik een beetje schrik van de reacties, vooral over de onhaalbaarheid.
Ter verduidelijking, het zou in het verlengde liggen van mijn huidige werk, waarvan ik een groot deel van de kennis en kunde kan hergebruiken. Ook het onderwerp is een verlengstuk van mijn huidige werk. Een beetje zoals ZouBisou zegt.
Ik wil dit graag omdat ik meer richting de wetenschap wil en het daarvoor echt van toegevoegde waarde is (en omdat het me eigenlijk best leuk lijkt).
Daarnaast was ik misschien niet zo duidelijk, ik dacht aan 1 dag minder werken om er volledig aan te besteden. De avonduren en weekenden had ik al op gerekend.
Congressen zouden in theorie geen probleem hoeven zijn, aangezien ik bij een erg flexibele werkgever zit en mijn eigen tijd mag indelen. Maar goed punt, dit zou ik dan wel nog even moeten bespreken met mijn werkgever.
Als een promotietraject echt iets is wat je ambieert, zorg dan dat de randvoorwaarden hiervoor optimaal zijn: dus gewoon loon krijgen voor je werk. Ga het er niet als een hobbyproject of vrijwilligerswerk naast doen.
En ik zou ook zeer kritisch blijven denken over “meer richting de wetenschap willen gaan”. Hoe ziet dat er voor je uit? Wat gaat je dat extra opleveren? Hoe zijn je baankansen?
Een vriend van mij riep al vanaf de middelbare school dat hij een geboren en getogen wetenschapper was en dat hij professor wilde worden. Heeft z’n hele studie lang keihard z’n schouders eronder gezet om zich als zodanig te profileren. PhD was een hel voor hem, ondanks al zijn goede inzet liep hij enorm tegen muren op. Je bent zó afhankelijk van je promotor en co-promotor. Uiteindelijk keihard doorgebuffeld en nu doet hij een postdoc. En hij heeft er enorm spijt van, het hele traject. Heeft het gevoel zelden echt iets te bereiken ondanks zijn tomeloze inzet. Zou het liefste morgen tekenen voor een vastomkaderde kantoorbaan. Maar die zijn er in zijn werkveld nauwelijks.
Geen haat aan de wetenschap, het is uiterst noodzakelijk voor ons voortbestaan maar de manier waarop het bedreven wordt is zó slecht geregeld vaak.
maandag 28 februari 2022 om 21:53
Ik promoveer nu naast een andere baan. Aangezien ik nog niet lang bezig ben weet ik niet of ik het binnen de tijd ga halen, maar tot nu toe loop ik op schema. En ik doe niet aan onbetaald werk, los van het nadenken over mijn onderzoek. Maar ik ga geen weekenddagen of avonden opofferen (al zou ik het willen, dat kan ik niet eens).
Ik begon met 1 dag per week. Dat is te weinig. Je bent dan namelijk niet een volle dag met je onderzoek bezig, maar ook alles er omheen: mail, vergaderingen, duizend formulieren en systemen leren kennen, administratie, verplichte bijeenkomsten die vaak niet op die ene dag vallen...
Nu werk ik een halve werkweek aan onderzoek en nog twee dagen elders. En er zit een beetje overlap tussen beide werkgebieden, dat helpt ook.
Kijk ook goed wat de eisen om te promoveren zijn, bijvoorbeeld of/wat je moet publiceren, conferenties, verplichte cursussen, en of dat te combineren is met je andere werk. En zoek van tevoren uit wat de consequenties zijn bij uitloop of afbraak van het traject. Moet je dan financiering terugbetalen? Kun je het in eigen tijd afmaken?
Ik begon met 1 dag per week. Dat is te weinig. Je bent dan namelijk niet een volle dag met je onderzoek bezig, maar ook alles er omheen: mail, vergaderingen, duizend formulieren en systemen leren kennen, administratie, verplichte bijeenkomsten die vaak niet op die ene dag vallen...
Nu werk ik een halve werkweek aan onderzoek en nog twee dagen elders. En er zit een beetje overlap tussen beide werkgebieden, dat helpt ook.
Kijk ook goed wat de eisen om te promoveren zijn, bijvoorbeeld of/wat je moet publiceren, conferenties, verplichte cursussen, en of dat te combineren is met je andere werk. En zoek van tevoren uit wat de consequenties zijn bij uitloop of afbraak van het traject. Moet je dan financiering terugbetalen? Kun je het in eigen tijd afmaken?
What a nuanced anxiety
maandag 28 februari 2022 om 21:55
Friction-90 schreef: ↑28-02-2022 21:44Mja, wel wat extreme reacties lees ik hier. Ik denk inderdaad wel dat 1 dag per week te weinig is. Maar met meer dagen per week kan het absoluut (als je er een jaar of 6-8 de tijd voor krijgt). Ik ken meerdere mensen die dit gedaan hebben. En daarnaast bepaal je ook wel zelf een beetje hoe druk je het hebt, mensen die een burn-out krijgen geven hun grenzen niet aan. Ik heb tijdens mijn PhD alleen in de laatste paar weken (toen het boekje afmoest) wat meer dan 40 uur per week gewerkt. Verder precies in 4 jaar afgerond, ook gewoon regelmatig vakanties genomen tussendoor.
Fijn dat je het zo hebt ervaren en goed ook dat je een tegengeluid deelt, maar ik vind dit echt heel naar gezegd. Geef je grenzen maar eens aan in een onveilige werkomgeving waarin je totaal afhankelijk bent van je (co)promotor en voor jou 20 anderen in de rij staan. Al helemaal als die personen ook nog eens een vinger in de pap hebben m.b.t. de rest van je carrière na de PhD.
maandag 28 februari 2022 om 22:11
Ik denk dat je er meer aan hebt om bij je huidige werkveld heel erg om je heen te gaan vragen en te zoeken tot je mensen kunt spreken die het daar hebben gedaan. Want het zal echt per werkveld verschillen. Hoewel het wel een teken aan de wand is dat 95% hier hetzelfde zegt..
Dat over de deur niet meer achter je dicht kunnen trekken is echt groter dan je van tevoren denkt. Voor heel veel wetenschappers is hun persoon zo met hun onderzoekswerk verwikkeld, dat 'winst' een enorme kick is, en het werk een passie, maar verlies dus ook als een persoonlijke trap in je maag voelt. En je voelt je dan dus ook nog veel verantwoordelijker voor je werk dan bij een normale baan. Scheelt vast ook weer per werkveld, maar vaak het geval.
Wat friction zegt over zelf grenzen aangeven en niet veel uren hoeven werken is ook heel erg werkveld en ook werkomgeving gedreven denk ik. Experimenten met levend materiaal laten zich niet zomaar in een werkweek passen, net zomin als veldwerk. Daarnaast: hoe experimenteler, hoe groter de kans op dat een goed experiment toch geen publiceerbaar resultaat geeft. Dan loop je dus sowieso vertraging op. Dat soort dingen zijn bij jou wellicht niet aan de orde, maar goed om na te denken wat er in zo'n geval gebeurt. Krijg je dan langer salaris?
Dat over de deur niet meer achter je dicht kunnen trekken is echt groter dan je van tevoren denkt. Voor heel veel wetenschappers is hun persoon zo met hun onderzoekswerk verwikkeld, dat 'winst' een enorme kick is, en het werk een passie, maar verlies dus ook als een persoonlijke trap in je maag voelt. En je voelt je dan dus ook nog veel verantwoordelijker voor je werk dan bij een normale baan. Scheelt vast ook weer per werkveld, maar vaak het geval.
Wat friction zegt over zelf grenzen aangeven en niet veel uren hoeven werken is ook heel erg werkveld en ook werkomgeving gedreven denk ik. Experimenten met levend materiaal laten zich niet zomaar in een werkweek passen, net zomin als veldwerk. Daarnaast: hoe experimenteler, hoe groter de kans op dat een goed experiment toch geen publiceerbaar resultaat geeft. Dan loop je dus sowieso vertraging op. Dat soort dingen zijn bij jou wellicht niet aan de orde, maar goed om na te denken wat er in zo'n geval gebeurt. Krijg je dan langer salaris?
