Werk & Studie alle pijlers

Praattopic: Solliciteren, vacatures en dromen....

28-09-2022 15:12 1148 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Er zijn vast meer mensen die aan het solliciteren zijn naar een nieuwe baan!

Ik vind het allemaal behoorlijk intens, het afwachten, het onderhandelen, goede hoop hebben of juist eventjes moedeloos zijn...

Wie wil er lekker meekletsen?
tripsie schreef:
15-06-2023 18:54
Het valt me om me heen wel echt op hoeveel mensen ontevreden zijn in hun werk / per direct opzeggen (zonder WW-recht zelfs) / burn out zijn. Best zorgwekkend allemaal.
Dat zijn dan wel mensen die zich dat kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
15-06-2023 19:02
Dat zijn dan wel mensen die zich dat kunnen veroorloven.
Dan heb je het over de mensen die ontslag nemen zonder uitzicht op een nieuwe baan? Volgens mij zitten die maar weinig in dit topic toch?
Yasminmax schreef:
15-06-2023 21:26
Dan heb je het over de mensen die ontslag nemen zonder uitzicht op een nieuwe baan? Volgens mij zitten die maar weinig in dit topic toch?
Geen idee. Ik reageer op wat er eerder gezegd werd. Ik ken ze niet, mensen die zomaar opzeggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
15-06-2023 21:33
Geen idee. Ik reageer op wat er eerder gezegd werd. Ik ken ze niet, mensen die zomaar opzeggen.

Yes, tja, en ik ken ze wel, en best veel (zeker 5 vrienden / kennisen / collega's momenteel, echt opvallend veel opeens). Sommigen zonder kinderen, dus dan kan dat stuk makkelijker. Maar ook met kinderen.

Maar ik had het ook over het aantal mensen om me heen die überhaupt ontevreden zijn en wel in hun baan blijven, sommigen die stoppen met / zonder ww, en de hoeveelheid burn-out.
Het ging me vooral over dat algemene beeld wat ik zie qua werktevredenheid, en dat ik dat zorgwekkend vind.

Maar misschien zegt dit dan ook veel over mijn cirkel aan vrienden, kennissen, collega's, als jij dat beeld totaal niet herkent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Irregular_Choice schreef:
06-06-2023 11:43
Ik weet niet wat ik moet doen!
Nadeel is, ik kan niks anders. Mijn diploma is zo specifiek, je kan assistenten-werk doen en dat was het. Als ik ander werk ga doen, zal dat dus geen gediplomeerd werk zijn en ga ik er op achteruit in salaris.
Dit is natuurlijk niet waar. Er zijn een heleboel vaardigheden in je werk die je zo kunt integreren in ander werk. Zeker als een werkgever iemand zoekt met interesse om te groeien en enthousiast is en jij hébt die interesse, zou ik het zeker niet laten om ook buiten je eigen vakgebied rond te kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
tripsie schreef:
15-06-2023 21:48
Yes, tja, en ik ken ze wel, en best veel (zeker 5 vrienden / kennisen / collega's momenteel, echt opvallend veel opeens). Sommigen zonder kinderen, dus dan kan dat stuk makkelijker. Maar ook met kinderen.

Maar ik had het ook over het aantal mensen om me heen die überhaupt ontevreden zijn en wel in hun baan blijven, sommigen die stoppen met / zonder ww, en de hoeveelheid burn-out.
Het ging me vooral over dat algemene beeld wat ik zie qua werktevredenheid, en dat ik dat zorgwekkend vind.

Maar misschien zegt dit dan ook veel over mijn cirkel aan vrienden, kennissen, collega's, als jij dat beeld totaal niet herkent.
Ik heb de indruk dat mensen eerder aangeven dat ze ongelukkig zijn in hun werk en dan sneller actie ondernemen door bijvoorbeeld minder werk of ander werk of andere werkzaamheden, in plaats van dat eeuwenoude motto van 'druk druk druk', doorploeteren, niet zeuren en dan uiteindelijk in een dikke vette burn-out belanden.

Dus volgens mij is het ergens wel een positieve beweging die is ontstaan na corona. Denk dat mensen in die tijd ook veel hebben kunnen nadenken over wat ze willen in hun werk.

Tegelijkertijd denk ik dat veel banen niet zijn meegegroeid in die wensen en de arbeidscultuur bij veel bedrijven sinds corona behoorlijk problematisch is geworden.

Daar komt nog bij dat de maatschappij extreem is veranderd in korte periode. Dat heeft ook grote gevolgen voor werkplezier in sociale en maatschappelijke banen. Dat soort banen zijn echt wel omhoog gegaan in werkdruk/werklast (weet nooit wat het verschil is). Plus de inflatie waardoor veel banen echt oneerlijk weinig verdienen.

Tegelijkertijd zijn er ook veel bullshitbanen bijgekomen. Ook niet goed voor de ziel.

Behoorlijk paradoxaal wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
sorry veel fouten zie ik, ben erg moe, ik ga nu slapen!
Yasminmax schreef:
15-06-2023 22:01
Ik heb de indruk dat mensen eerder aangeven dat ze ongelukkig zijn in hun werk en dan sneller actie ondernemen door bijvoorbeeld minder werk of ander werk of andere werkzaamheden, in plaats van dat eeuwenoude motto van 'druk druk druk', doorploeteren, niet zeuren en dan uiteindelijk in een dikke vette burn-out belanden.
Ja, dit geldt zeker voor mij. Ik heb ontslag genomen zonder een nieuwe baan op het oog te hebben, omdat ik overspannen werd (veel angsten en paniekaanvallen), en dat vond ik mijn werk niet waard. Dus afgetaaid met het idee 'we zien het wel, maar dit niet meer'. En nu dus ineens, toevallig, een geweldige andere baan elders :-) Nog wel steeds overspannen en last van een angststoornis, maar ik ben nu eerst een paar maanden vrij om bij te komen. Dat 'doorploeteren en wachten op een echte vette burnout' vond ik geen aantrekkelijk vooruitzicht.

En ja, ik kan het me even veroorloven en snap dat lang niet iedereen dat kan. Niet omdat ik nou zoveel geld verdien, maar wij geven weinig uit en hebben genoeg gespaard om het even uit te zitten (met parttime salaris van man), en we hebben geen kinderen.
tripsie schreef:
15-06-2023 18:56
Succes vrijdag!
Zijn de CAO onderhandelingen al begonnen? Dan kan je even kijken wat het huidige aanbod van weerszijden momenteel is, dat geeft dan nog een beter beeld.
Goede tip. Ga ik morgen even googlen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
15-06-2023 22:43
Ja, dit geldt zeker voor mij. Ik heb ontslag genomen zonder een nieuwe baan op het oog te hebben, omdat ik overspannen werd (veel angsten en paniekaanvallen), en dat vond ik mijn werk niet waard. Dus afgetaaid met het idee 'we zien het wel, maar dit niet meer'. En nu dus ineens, toevallig, een geweldige andere baan elders :-) Nog wel steeds overspannen en last van een angststoornis, maar ik ben nu eerst een paar maanden vrij om bij te komen. Dat 'doorploeteren en wachten op een echte vette burnout' vond ik geen aantrekkelijk vooruitzicht.

Gefeliciteerd!! En fijn om juist de zomermaanden even vrij te hebben om weer te herstellen.

Als ik vragen mag, hoe ben je in je sollicitatieprocedure omgegaan met het stukje dat je overspannen was? Dit omdat ik zelf op mijn huidige baan niet zo lekker ga, vanwege de werksfeer, en niet zo goed weet hoe daarmee om te gaan tijdens het sollicitatieproces voor nieuwe functies - vind het lastig hoe open je moet zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
15-06-2023 22:43
Ja, dit geldt zeker voor mij. Ik heb ontslag genomen zonder een nieuwe baan op het oog te hebben, omdat ik overspannen werd (veel angsten en paniekaanvallen), en dat vond ik mijn werk niet waard. Dus afgetaaid met het idee 'we zien het wel, maar dit niet meer'. En nu dus ineens, toevallig, een geweldige andere baan elders :-) Nog wel steeds overspannen en last van een angststoornis, maar ik ben nu eerst een paar maanden vrij om bij te komen. Dat 'doorploeteren en wachten op een echte vette burnout' vond ik geen aantrekkelijk vooruitzicht.

En ja, ik kan het me even veroorloven en snap dat lang niet iedereen dat kan. Niet omdat ik nou zoveel geld verdien, maar wij geven weinig uit en hebben genoeg gespaard om het even uit te zitten (met parttime salaris van man), en we hebben geen kinderen.

Respect voor je durf! Ik heb al meerdere banen 'versleten', maar ben nog nooit uit mezelf ergens weggegaan. Tuurlijk is het ook een luxe keuze, maar tegelijkertijd wist je van tevoren niet wanneer en óf die leuke vacature waarin jij perfect past, langskomt. Dit heeft zo moeten zijn. Een beloning voor je durf!
Zoals je het schrijft, denk ik in zo'n situatie ook: lekker, je werkgever zorgt voor die ziekmakende omstandigheden en jij mag het risico lopen door weg te gaan. Je vangt dit op, samen met je vriend... en de werkgever hoeft geen verantwoordelijkheid te dragen naar jou, terwijl er misschien wel iets te zeggen valt over de werkdruk en de situatie waardoor jij angsten ervaart. Ik denk daar toch wel regelmatig aan, vooral omdat het in mijn geval zo anders was voorgespiegeld toen ik kwam solliciteren.
Ik moest ooit ergens weg en ben toen in zo'n depressie beland, dat ik daar weer heel bang voor ben. Dat was vooral de angst voor het niet-weten... had ik geweten dat ik vrij snel wat anders vond, dan had ik er wat losser in gestaan. Het maakt ook dat ik geen keuzes maak, het eerste wat zich aandient, grijp ik en laat ik liever niet los. Dus ik vind het wel bewonderenswaardig, zoals je dit hebt aangepakt.
Ik heb bij mijn vorige baan wel een vso getekend omdat ik na mijn burnout echt weg wilde, maar daarbij had ik recht op ww.

Gesprek wat ik vandaag had was denk ik niet de setting die ik zoek. Maar net een uitnodiging voor andere sollicitatie ontvangen :yes:
tripsie schreef:
16-06-2023 12:13
Gefeliciteerd!! En fijn om juist de zomermaanden even vrij te hebben om weer te herstellen.

Als ik vragen mag, hoe ben je in je sollicitatieprocedure omgegaan met het stukje dat je overspannen was? Dit omdat ik zelf op mijn huidige baan niet zo lekker ga, vanwege de werksfeer, en niet zo goed weet hoe daarmee om te gaan tijdens het sollicitatieproces voor nieuwe functies - vind het lastig hoe open je moet zijn.
Ik heb daar niets over gezegd omdat ik er vanuit ging dat het tegen de tijd dat ik start met mijn nieuwe baan een stuk beter zal gaan. En in mijn nieuwe baan zijn mijn werkomstandigheden zoveel beter dat ik hoop dat ik dit in de toekomst vermijden kan.
vivinnetje schreef:
16-06-2023 13:57
Respect voor je durf! Ik heb al meerdere banen 'versleten', maar ben nog nooit uit mezelf ergens weggegaan. Tuurlijk is het ook een luxe keuze, maar tegelijkertijd wist je van tevoren niet wanneer en óf die leuke vacature waarin jij perfect past, langskomt. Dit heeft zo moeten zijn. Een beloning voor je durf!
Zoals je het schrijft, denk ik in zo'n situatie ook: lekker, je werkgever zorgt voor die ziekmakende omstandigheden en jij mag het risico lopen door weg te gaan. Je vangt dit op, samen met je vriend... en de werkgever hoeft geen verantwoordelijkheid te dragen naar jou, terwijl er misschien wel iets te zeggen valt over de werkdruk en de situatie waardoor jij angsten ervaart. Ik denk daar toch wel regelmatig aan, vooral omdat het in mijn geval zo anders was voorgespiegeld toen ik kwam solliciteren.
Ik moest ooit ergens weg en ben toen in zo'n depressie beland, dat ik daar weer heel bang voor ben. Dat was vooral de angst voor het niet-weten... had ik geweten dat ik vrij snel wat anders vond, dan had ik er wat losser in gestaan. Het maakt ook dat ik geen keuzes maak, het eerste wat zich aandient, grijp ik en laat ik liever niet los. Dus ik vind het wel bewonderenswaardig, zoals je dit hebt aangepakt.
Ja, het was ook wel eng, en ik heb zeker wel wat paniekaanvallen gehad nadat ik mijn ontslag aankondigde. Maar het alternatief: daar blijven met waarschijnlijk een echtr burnout tot gevolg, vond ik nog veel enger en het ook niet waard. En het gekke is, ik heb een angststoornis maar tegelijkertijd erg weinig moeite gehad met de sprong in het diepe. Ik ga ervan uit dat ik in ieder geval qua werk en carrière wel op mijn plekje beland: ik kan veel, leer snel en kan met veel mensen overweg. Grappig genoeg ben ik op het psychologiche vlak dan weer helemaal niet zo zelfverzekerd, maar dat is een ander verhaal ;-)

Wel bedankt, hoor - ik kan dit wel even gebruiken vandaag :-) Misschien kun jij toch ook wat zelfvertrouwen putten uit je eerdere ervaring dat je - itt je verwachtingen - vrij snel weer iets anders vond?
Merken jullie ook dat er minder leuke vacatures komen?

Ik heb gister gesprek gehad, maar daar hadden ze veel animo en veel mensen uitgenodigd dus kans is dan al stuk kleiner. Net wel sollicitatiebrief deur uit gedaan voor andere functie. Wel binnen hetzelfde ziekenhuis. En via LinkedIn nog 1. Fingers crossed.
Banananaa schreef:
23-06-2023 09:16
Merken jullie ook dat er minder leuke vacatures komen?
Ja, en het CBS merkt het ook. De arbeidsmarkt draait nog steeds als een dolle, maar het wordt ietsje minder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is natuurlijk ook zomer... Dan lopen de vacatures toch altijd wat terug? Niemand die zin heeft om naast alle "vakantiewaarnemingen" een sollicitatieprocedure uit te voeren of een nieuwe collega in te werken.

Hier gisteren een heel grote meevaller! Ik werd gebeld door een grote detacheerder in de branche waarin ik zoek (of ga zoeken). Hij wil me graag plaatsen, zei hij, dus ik ga doorgeven wanneer ik voldoende ver ben met re-integreren. En dat lijkt nu niet helemaal uit te kunnen breiden, omdat de directeur daar iets over moet zeggen en die is met vakantie... Maar ik belast mezelf nu meer door een beroepscursus te doen. Een schriftelijke/online cursus, dus het maakt niet zoveel uit wanneer en hoeveel ik daaraan doe. Gaat lekker zo, maar ik ga nog maar geen examen inplannen.

@Mia: dapper en verstandig dat je je baan opgezegd hebt! voor je het weet, zak je dieper en dieper weg in je eigen ellende en dan kan de weg naar omhoog wel heeeeel lang zijn. Goed van je, om op tijd in te grijpen! Bij mij is het tot een burn-out gekomen, maar daarvan lag de oorzaak vooral in een heel zware privé situatie. Alleen wilde werk er niet aan meewerken om mij weer te laten bijkomen. Kort door de bocht: in plaats van de zomervakantie waar ik om vroeg, kreeg geen contractverlenging. Ziek uit dienst, en ellende bij het UWV, waardoor ik pas na een kleine anderhalf jaar weer opbouwend aan de slag kon. De echte burn-out is eigenlijk al lang over, maar het opbouwen van werkritme/-conditie kost na zo'n lange uitval gewoon tijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik rol hier even tussendoor, denk dat dit de juiste plek is.

Ik zit te denken om m'n baan op te zeggen. Ik vind het 80% van de tijd niet leuk wat ik hier doe, kan de motivatie elke dag hierheen te komen maar moeilijk opbrengen en kan me niet concentreren. Zit eraan te denken om op te zeggen per 1 oktober. Ik heb nog nooit zonder baan gezeten, maar nooit opgezegd voor ik een nieuw contract heb getekend. Dat zou ik nu dan wel doen, maar hoe krap is de arbeidsmarkt nog? Ik werk in de marketingcommunicatie en zie dat die op veel plekken vacatures hebben.

Bijkomend feit: Ik ga verhuizen. Ik ga samenwonen in Noord-Holland en daar zijn een stuk meer banen beschikbaar dan waar ik nu woon (Oosten van het land) Dus ik verlaat dan én m'n baan én m'n regio. Zou de hele maand september vrij kunnen nemen om te acclimatiseren daar. Hoe bizar is dit plan? Ben ik volslagen idioot of is dit gewoon écht kiezen voor mezelf en gaan met die banaan?
Riding a racebike is an art - a thing that you do because you feel something inside.
Ik werk en spaar nu hard, zodat ik later (hopelijk) financieel wat meer vrijheid heb voor... vul maar in. Ben er nog niet uit wat dat is.
Het feit dat ik onder werktijd zoveel op Viva zit zegt ook ergens wel genoeg over hoe interessant/leuk ik mijn werk vind.

Denk er wel eens over na om een podcast op te zetten met slaapverhalen voor volwassenen. Meer als hobby, maar wellicht wie weet kan ik er wat aan verdienen als het echt aanslaat.

Soms twijfel ik wel eens om zzp'er te worden, tot ik zie wat je er allemaal voor moet doen en welke risico's/onzekerheden je hebt. Plus in het begin zal je moeten investeren, dat moet zich ook ergens weer terug verdienen. Blijkbaar wil ik het toch niet graag genoeg, want anders had ik het al wel gedaan.
@KleineSchnitzel: Als je het financieel aankan om paar maanden geen inkomen te hebben zou ik het doen. Wij hebben die financiële ruimte niet dus ik zeg mijn baan pas op als ik iets nieuws heb (of laat mijn aflopende contract niet verlengen maar dan moet dat met recht op ww dus in gezamenlijk overleg).
Alle reacties Link kopieren Quote
kleineschnitzel schreef:
10-07-2023 12:17
Ik rol hier even tussendoor, denk dat dit de juiste plek is.

Ik zit te denken om m'n baan op te zeggen. Ik vind het 80% van de tijd niet leuk wat ik hier doe, kan de motivatie elke dag hierheen te komen maar moeilijk opbrengen en kan me niet concentreren. Zit eraan te denken om op te zeggen per 1 oktober. Ik heb nog nooit zonder baan gezeten, maar nooit opgezegd voor ik een nieuw contract heb getekend. Dat zou ik nu dan wel doen, maar hoe krap is de arbeidsmarkt nog? Ik werk in de marketingcommunicatie en zie dat die op veel plekken vacatures hebben.

Bijkomend feit: Ik ga verhuizen. Ik ga samenwonen in Noord-Holland en daar zijn een stuk meer banen beschikbaar dan waar ik nu woon (Oosten van het land) Dus ik verlaat dan én m'n baan én m'n regio. Zou de hele maand september vrij kunnen nemen om te acclimatiseren daar. Hoe bizar is dit plan? Ben ik volslagen idioot of is dit gewoon écht kiezen voor mezelf en gaan met die banaan?

Of het een bizar plan is of niet hangt vooral ook af van je eigen prioriteiten, verantwoordelijkheden en financiële plaatje. Ik heb in het verleden twee keer mijn baan opgezegd zonder uitzicht op iets nieuws en zonder WW: een keer om een grote lange reis te maken en een keer omdat ik het echt niet naar mijn zin had op de plek waar ik zat. Als je toch gaat verhuizen en weet dat je dan toch wat nieuws nodig hebt, en als je het financieel kan dragen, zou ik het overwegen. Maar ik heb alleen de verantwoordelijkheid over een kat ;) , geen kinderen of zo.

Je kan ook nu alvast gaan solliciteren in je nieuwe regio, als je het heel spannend vindt om zonder baan te zitten. Oktober is nog ruim 2,5 maand, dus je hebt nog wel even dan. Misschien heb je dan al wel wat nieuws in het vooruitzicht, of iig wat procedures lopen, voor je weg bent bij je huidige baan.

Oh, of job-crafting - in gesprek gaan met je huidige werkgever over een ander takenpakket bij je huidige werkgever, desnoods zelfs in een nieuw team en heel wat anders. Dat is soms spannend, maar aan de andere kant heb je niks te verliezen - als dat niks wordt en ze negatief reageren ben je toch weg (makkelijker gezegd dan gedaan hoor ;))

En je kan het ook allemaal niet plannen. Toen ik terugkwam van mijn reis zat ik volop in de sollicitatieprocedures en zelfs een toezegging voor een baan, en brak opeens Corona uit... duurde maanden voor ik uiteindelijk bij die baan kon beginnen. Maar ook dan lost dat zich wel weer op (tijdelijk een baan van niveau 'bijbaantje' gehad, en daar redde ik het ook wel mee).
tripsie wijzigde dit bericht op 10-07-2023 13:56
12.57% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
suikerspinx schreef:
10-07-2023 12:28
Denk er wel eens over na om een podcast op te zetten met slaapverhalen voor volwassenen. Meer als hobby, maar wellicht wie weet kan ik er wat aan verdienen als het echt aanslaat.

Leuk idee!!
Alle reacties Link kopieren Quote
Irma_3110 schreef:
23-06-2023 18:41
Het is natuurlijk ook zomer... Dan lopen de vacatures toch altijd wat terug? Niemand die zin heeft om naast alle "vakantiewaarnemingen" een sollicitatieprocedure uit te voeren of een nieuwe collega in te werken.

Ik dacht ook dat het vooral de zomer is - het is ook lastiger om de juiste mensen die inspraak moeten hebben over de nieuwe kandidaat beschikbaar te hebben op hetzelfde tijdstip, met alle lange zomervakanties die worden opgenomen. Ik had ook het idee dat er daardoor voor de zomer juist extra veel vacatures openstonden, met het idee om het snel nog afgehandeld te krijgen voor de zomer.

Wat zegt het CBS precies, het je een linkje? Wel benieuwd :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank allemaal! :)

De enige verantwoordelijkheid die ik draag, is mijn kat. Geen kinderen. Financieel kunnen we het best een maandje of wat uithouden met z'n twee. We gaan natuurlijk ook van twee huishoudens (huur/hypotheek & G/W/L) naar één.

Ik heb inmiddels wat sollicitaties verstuurd, nog geen reactie gehad. Ik was voor mezelf vooral een kansberekening aan het maken 'hoe groot is de kans dat ik écht koos-werkloos ben na 1 oktober?'.

Als ik hier blijf werken, ga ik gillend gek worden. De werkdruk is absurd hoog, de taken die ik doe passen niet bij mijn functie en ik ben helemaal spuugzat van de commerciële wereld. (Wil me dan ook gaan richten op het maatschappelijk vlak, maar dat terzijde.)

Inmiddels ook wat aan het rekenen gegaan en m'n vriend zegt ook 'We redden het wel als jij even zonder werk zit'. Daarbij ben ik ook niet bang om via een uitzendbureau een één of ander baantje te gaan doen, zolang ik nog geen werk heb. Ik ben prima opgeleid (HBO) maar wil ook rustig een maandje fabriekswerk-of-wat-dan-ook doen zeg maar. Dan heb ik in ieder geval een (minimum) inkomen en kan ik verder solliciteren.

Zoals je leest, kom ik al typende steeds meer tot de conclusie dat ik volgens mij m'n baan op ga zeggen.. :$..
Riding a racebike is an art - a thing that you do because you feel something inside.
Alle reacties Link kopieren Quote
kleineschnitzel schreef:
10-07-2023 13:53
De enige verantwoordelijkheid die ik draag, is mijn kat.
Highfive!

kleineschnitzel schreef:
10-07-2023 13:53
Als ik hier blijf werken, ga ik gillend gek worden. De werkdruk is absurd hoog, de taken die ik doe passen niet bij mijn functie en ik ben helemaal spuugzat van de commerciële wereld. (Wil me dan ook gaan richten op het maatschappelijk vlak, maar dat terzijde.)

Inmiddels ook wat aan het rekenen gegaan en m'n vriend zegt ook 'We redden het wel als jij even zonder werk zit'. Daarbij ben ik ook niet bang om via een uitzendbureau een één of ander baantje te gaan doen, zolang ik nog geen werk heb. Ik ben prima opgeleid (HBO) maar wil ook rustig een maandje fabriekswerk-of-wat-dan-ook doen zeg maar. Dan heb ik in ieder geval een (minimum) inkomen en kan ik verder solliciteren.

Zoals je leest, kom ik al typende steeds meer tot de conclusie dat ik volgens mij m'n baan op ga zeggen.. :$..

Leuk! Het is ook weer een avontuur hoor! En je zult zien dat het inderdaad allemaal prima los loopt!

En er zijn best geinige bijbaantjes, in het "ergste geval" ga je lekker een paar weken rondcrossen in een picnic wagentje of barista zijn in een hippe koffiebar of zo!
En je kan de tijd ook gebruiken om wat cursussen of vrijwilligerswerk te doen voor wat CV-building, als je je carrière een andere wending wil geven.
Succes! Hou ons op de hoogte :D

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven