Werk & Studie
alle pijlers
Salaris - Crisis
donderdag 4 juni 2009 om 22:46
Hoi Allemaal,
Even een vraag over mijn werk. Ik werk sinds 2 jaar bij een best wel leuk bedrijf,maar ben sinds die tijd precies 50 euro gegroeid per maand wat betreft salaris, tewijl ik wel ben gegroeid in mn functionenren. Dit is ook aangegeven toen ik die 50 euro kreeg . Nu zou ik eigenlijk binnenkort willen aangeven meer te willen verdienen, maar nu is net bekend geworden dat het er niet zo goed uitziet voor de komende tijd, waarschijnlijk moeten er zelfs 3 mensen ontslagen worden. Is het reeel om wel verhoging te vragen of kan ik beter wachten? Op zich vind ik wel dat ik het verdien, ook omdat ik straks waarschijnlijk werk van anderen zal moeten overnemen, maar aan de andere kant schat ik de kans niet groot dat ik echt een sprong ga maken qua salaris..
Ik hoor graag serieuze reacties, want ik kom er niet zo goed uit.
Even een vraag over mijn werk. Ik werk sinds 2 jaar bij een best wel leuk bedrijf,maar ben sinds die tijd precies 50 euro gegroeid per maand wat betreft salaris, tewijl ik wel ben gegroeid in mn functionenren. Dit is ook aangegeven toen ik die 50 euro kreeg . Nu zou ik eigenlijk binnenkort willen aangeven meer te willen verdienen, maar nu is net bekend geworden dat het er niet zo goed uitziet voor de komende tijd, waarschijnlijk moeten er zelfs 3 mensen ontslagen worden. Is het reeel om wel verhoging te vragen of kan ik beter wachten? Op zich vind ik wel dat ik het verdien, ook omdat ik straks waarschijnlijk werk van anderen zal moeten overnemen, maar aan de andere kant schat ik de kans niet groot dat ik echt een sprong ga maken qua salaris..
Ik hoor graag serieuze reacties, want ik kom er niet zo goed uit.
vrijdag 5 juni 2009 om 18:38
vrijdag 5 juni 2009 om 20:19
quote:Tia Dalma schreef op 05 juni 2009 @ 18:35:
nummerzoveel: ik zat het net te lezen en wilde exact hetzelfde neerpennen. Hoewel het uiteindelijk in mijn vorige branche dusdanig slecht ging dat ook ik uiteindelijk het veld heb geruimd (met een goede regeling), werd niet zo lang daarvoor die houding ten opzichte van mijn direct leidinggevende in een ontwikkelgesprek ook erg op prijs gesteld. Ik weet zeker dat als ik wel behouden had kunnen worden danwel misschien ooit weer door hen aan mijn deur geklopt wordt, die goodwill naar mij toe er nog steeds zal zijn en zich ook letterlijk dubbel en dwars uit zal betalen.
Nu je vasthouden aan 'het is een zakelijke overeenkomst en dat staat los van hoe het met het bedrijf als geheel en met mijn collega's gaat', lijkt me een te korte termijn visie. Die je op de langere termijn misschien juist dubbel gaat opbreken. Ik ben erg voor de individuele beloningsmogelijkheden, maar in tijden als deze misstaat een stuk solidariteit en begrip voor de situatie ook niet. Dat noemen ze in je beoordelingsgesprek ook wel de competentie 'organisatie-sensitiviteit'...
Daar zal het mij aan ontbreken
Laten we niet vergeten dat het één (afvloeing van personeelsleden) heel goed kan samengaan met het ander (salarisverhogingen en vaste aanstellingen bij weer andere personeelsleden). Een salarisverhoging van tweehonderd euro per maand zal een ander niet in staat stellen zijn arbeidsovereenkomst te behouden. Daarnaast zijn verschillende medewerkers nou eenmaal niet inwisselbaar.
nummerzoveel: ik zat het net te lezen en wilde exact hetzelfde neerpennen. Hoewel het uiteindelijk in mijn vorige branche dusdanig slecht ging dat ook ik uiteindelijk het veld heb geruimd (met een goede regeling), werd niet zo lang daarvoor die houding ten opzichte van mijn direct leidinggevende in een ontwikkelgesprek ook erg op prijs gesteld. Ik weet zeker dat als ik wel behouden had kunnen worden danwel misschien ooit weer door hen aan mijn deur geklopt wordt, die goodwill naar mij toe er nog steeds zal zijn en zich ook letterlijk dubbel en dwars uit zal betalen.
Nu je vasthouden aan 'het is een zakelijke overeenkomst en dat staat los van hoe het met het bedrijf als geheel en met mijn collega's gaat', lijkt me een te korte termijn visie. Die je op de langere termijn misschien juist dubbel gaat opbreken. Ik ben erg voor de individuele beloningsmogelijkheden, maar in tijden als deze misstaat een stuk solidariteit en begrip voor de situatie ook niet. Dat noemen ze in je beoordelingsgesprek ook wel de competentie 'organisatie-sensitiviteit'...
Daar zal het mij aan ontbreken
Laten we niet vergeten dat het één (afvloeing van personeelsleden) heel goed kan samengaan met het ander (salarisverhogingen en vaste aanstellingen bij weer andere personeelsleden). Een salarisverhoging van tweehonderd euro per maand zal een ander niet in staat stellen zijn arbeidsovereenkomst te behouden. Daarnaast zijn verschillende medewerkers nou eenmaal niet inwisselbaar.
vrijdag 5 juni 2009 om 20:33
Zeker bij een bedrijf waar ontslagen gaan vallen is het niet slim om nu over een salarisverhoging te praten. Dat valt altijd verkeerd. Wanneer het bedrijf (hopelijk) weer opkrabbelt, dan is er weer ruimte voor een salarisgesprek.
Het nu doen is zeker vragen om een nee en is niet in jouw voordeel.
Wanneer jij vindt dat je meer waard bent, dan is het verstandiger om elders een soortgelijke betrekking te zoeken.
Salarissen staan onder druk in veel sectoren. Veel bedrijven hebben moeite om het hoofd boven water te houden en zitten niet te wachten om nog een verhoging van de kosten terwijl ze juist de besparing zoeken.
Het nu doen is zeker vragen om een nee en is niet in jouw voordeel.
Wanneer jij vindt dat je meer waard bent, dan is het verstandiger om elders een soortgelijke betrekking te zoeken.
Salarissen staan onder druk in veel sectoren. Veel bedrijven hebben moeite om het hoofd boven water te houden en zitten niet te wachten om nog een verhoging van de kosten terwijl ze juist de besparing zoeken.
vrijdag 5 juni 2009 om 20:53
@ Wuiles
Ben het op zich helemaal met je stelling eens. Het een hoeft niet altijd met het ander te maken te hebben, dat kan ook afhangen van de specifieke omstandigheden.
Bij ons in het bedrijf is er voor dit jaar een algemene stop op salarisverhogingen, maar dat wil niet zeggen dat helemaal niemand dit jaar een verhoging krijgt. Als iemand bijvoorbeeld van baan verandert en promotie maakt, dan hoort daar ook een hoger salaris bij.
Als je echter in dezelfde baan zit en blijft, en eventueel wat extra taken er bij neemt omdat iedereen wat meer moet doen, dan vind ik nu niet het moment om over verhoging te beginnen.
Ik bedenk me net, bij mijn man speelt het ook. Ook een algehele salarisstop en zijn functie is uitgebreid als gevolg van reorganisatie waarbij er ontslagen zijn gevallen. Hij heeft (ook op mijn aanraden) aangegeven dat hij de nieuwe taken er best bij wil nemen, dat hij eigenlijk vindt dat daar ook een hoger salaris bij past (want meer verantwoordelijkheid over meer processen en meer mensen), maar dat hij daar op terug zal komen zodra de zaken weer beter gaan.
Ben het op zich helemaal met je stelling eens. Het een hoeft niet altijd met het ander te maken te hebben, dat kan ook afhangen van de specifieke omstandigheden.
Bij ons in het bedrijf is er voor dit jaar een algemene stop op salarisverhogingen, maar dat wil niet zeggen dat helemaal niemand dit jaar een verhoging krijgt. Als iemand bijvoorbeeld van baan verandert en promotie maakt, dan hoort daar ook een hoger salaris bij.
Als je echter in dezelfde baan zit en blijft, en eventueel wat extra taken er bij neemt omdat iedereen wat meer moet doen, dan vind ik nu niet het moment om over verhoging te beginnen.
Ik bedenk me net, bij mijn man speelt het ook. Ook een algehele salarisstop en zijn functie is uitgebreid als gevolg van reorganisatie waarbij er ontslagen zijn gevallen. Hij heeft (ook op mijn aanraden) aangegeven dat hij de nieuwe taken er best bij wil nemen, dat hij eigenlijk vindt dat daar ook een hoger salaris bij past (want meer verantwoordelijkheid over meer processen en meer mensen), maar dat hij daar op terug zal komen zodra de zaken weer beter gaan.
vrijdag 5 juni 2009 om 21:02
Wuiles,
TO stelt dat ze er naar alle waarschijnlijkheid taken bij moet nemen naar aanleiding van ontslagen. Ik ga er daarom (te gemakkelijk?) van uit dat het gaat om directe collega's. In dat geval vind ik inderdaad dat het niet getuigt van sensibiliteit om wegens het aantrekken van die extra taken en onvoldoende groei het afgelopen jaar nu een verhoging te vragen.
Zelf heb ik per 1 mei een nieuwe baan geaccepteerd, eveneens in een branche waar het economisch niet bepaald rooskleurig gaat. Sterker nog, in het bedrijfsonderdeel waarvoor ik werkzaam ben, worden momenteel alle tijdelijke contracten per definitie niet verlengd. En dat zijn er nogal wat. Veel kostwinners ook, niet fijn.
Toch heb ik niet geprotesteerd met het oog op deze collega's toen ik een salarisvoorstel kreeg waardoor ik nu meer verdien met minder uren werk, dan hiervoor.
Nobel? Welnee. Ter onderscheid juist dat ik ook hierin wel degelijk de nuance zie.
TO stelt dat ze er naar alle waarschijnlijkheid taken bij moet nemen naar aanleiding van ontslagen. Ik ga er daarom (te gemakkelijk?) van uit dat het gaat om directe collega's. In dat geval vind ik inderdaad dat het niet getuigt van sensibiliteit om wegens het aantrekken van die extra taken en onvoldoende groei het afgelopen jaar nu een verhoging te vragen.
Zelf heb ik per 1 mei een nieuwe baan geaccepteerd, eveneens in een branche waar het economisch niet bepaald rooskleurig gaat. Sterker nog, in het bedrijfsonderdeel waarvoor ik werkzaam ben, worden momenteel alle tijdelijke contracten per definitie niet verlengd. En dat zijn er nogal wat. Veel kostwinners ook, niet fijn.
Toch heb ik niet geprotesteerd met het oog op deze collega's toen ik een salarisvoorstel kreeg waardoor ik nu meer verdien met minder uren werk, dan hiervoor.
Nobel? Welnee. Ter onderscheid juist dat ik ook hierin wel degelijk de nuance zie.
zaterdag 6 juni 2009 om 13:45
@ sneeuwvrouw:
Wat je ook kunt doen: In een gesprek met je manager aangeven dat je een ontwikkeling hebt doorgemaakt w.b. functioneren + concrete voorbeelden noemen, dat je begrijpt dat op dit moment niets mogelijk is, en dat je ook niets verwacht omdat het niet goed gaat met het bedrijf, maar dat je wel een plan met je manager wilt opstellen om over een x aantal maanden een verhoging te krijgen. Laat het wel vastleggen op schrift. Kun je hier iets mee?
Groetjes,
Plopje
Wat je ook kunt doen: In een gesprek met je manager aangeven dat je een ontwikkeling hebt doorgemaakt w.b. functioneren + concrete voorbeelden noemen, dat je begrijpt dat op dit moment niets mogelijk is, en dat je ook niets verwacht omdat het niet goed gaat met het bedrijf, maar dat je wel een plan met je manager wilt opstellen om over een x aantal maanden een verhoging te krijgen. Laat het wel vastleggen op schrift. Kun je hier iets mee?
Groetjes,
Plopje
zaterdag 6 juni 2009 om 15:53
quote:Tia Dalma schreef op 05 juni 2009 @ 18:35:
nummerzoveel: ik zat het net te lezen en wilde exact hetzelfde neerpennen. Hoewel het uiteindelijk in mijn vorige branche dusdanig slecht ging dat ook ik uiteindelijk het veld heb geruimd (met een goede regeling), werd niet zo lang daarvoor die houding ten opzichte van mijn direct leidinggevende in een ontwikkelgesprek ook erg op prijs gesteld. Ik weet zeker dat als ik wel behouden had kunnen worden danwel misschien ooit weer door hen aan mijn deur geklopt wordt, die goodwill naar mij toe er nog steeds zal zijn en zich ook letterlijk dubbel en dwars uit zal betalen.
Nu je vasthouden aan 'het is een zakelijke overeenkomst en dat staat los van hoe het met het bedrijf als geheel en met mijn collega's gaat', lijkt me een te korte termijn visie. Die je op de langere termijn misschien juist dubbel gaat opbreken. Ik ben erg voor de individuele beloningsmogelijkheden, maar in tijden als deze misstaat een stuk solidariteit en begrip voor de situatie ook niet. Dat noemen ze in je beoordelingsgesprek ook wel de competentie 'organisatie-sensitiviteit'...Ja, ze noemen dat ook wel: de reden waarom veel vrouwen structureel minder verdienen dan mannen. Je kan ook te sensitief zijn.
nummerzoveel: ik zat het net te lezen en wilde exact hetzelfde neerpennen. Hoewel het uiteindelijk in mijn vorige branche dusdanig slecht ging dat ook ik uiteindelijk het veld heb geruimd (met een goede regeling), werd niet zo lang daarvoor die houding ten opzichte van mijn direct leidinggevende in een ontwikkelgesprek ook erg op prijs gesteld. Ik weet zeker dat als ik wel behouden had kunnen worden danwel misschien ooit weer door hen aan mijn deur geklopt wordt, die goodwill naar mij toe er nog steeds zal zijn en zich ook letterlijk dubbel en dwars uit zal betalen.
Nu je vasthouden aan 'het is een zakelijke overeenkomst en dat staat los van hoe het met het bedrijf als geheel en met mijn collega's gaat', lijkt me een te korte termijn visie. Die je op de langere termijn misschien juist dubbel gaat opbreken. Ik ben erg voor de individuele beloningsmogelijkheden, maar in tijden als deze misstaat een stuk solidariteit en begrip voor de situatie ook niet. Dat noemen ze in je beoordelingsgesprek ook wel de competentie 'organisatie-sensitiviteit'...Ja, ze noemen dat ook wel: de reden waarom veel vrouwen structureel minder verdienen dan mannen. Je kan ook te sensitief zijn.
zaterdag 6 juni 2009 om 15:56
quote:pom508 schreef op 05 juni 2009 @ 20:33:
Zeker bij een bedrijf waar ontslagen gaan vallen is het niet slim om nu over een salarisverhoging te praten. Dat valt altijd verkeerd. Wanneer het bedrijf (hopelijk) weer opkrabbelt, dan is er weer ruimte voor een salarisgesprek.
Het nu doen is zeker vragen om een nee en is niet in jouw voordeel.
Wanneer jij vindt dat je meer waard bent, dan is het verstandiger om elders een soortgelijke betrekking te zoeken.
Ja, daar is een onderneming mee geholpen. Mensen die niet durven vragen om wat ze waard zijn, en dan vertrekken. Zou het misschien zo zijn dat ook een bedrijf in zwaar weer slechts kan voortbestaan als de goede werknemers willen blijven? En dat ze daar voor willen betalen?
En dan wordt mij een korte termijn-visie verweten, en is er sprake van gebrek aan organisatie-sensitiviteit. Kom op zeg, als je weet wat je waard bent voor je werkgever, weglopen omdat je er niet om durfde te vragen, wat een treurnis.
Zeker bij een bedrijf waar ontslagen gaan vallen is het niet slim om nu over een salarisverhoging te praten. Dat valt altijd verkeerd. Wanneer het bedrijf (hopelijk) weer opkrabbelt, dan is er weer ruimte voor een salarisgesprek.
Het nu doen is zeker vragen om een nee en is niet in jouw voordeel.
Wanneer jij vindt dat je meer waard bent, dan is het verstandiger om elders een soortgelijke betrekking te zoeken.
Ja, daar is een onderneming mee geholpen. Mensen die niet durven vragen om wat ze waard zijn, en dan vertrekken. Zou het misschien zo zijn dat ook een bedrijf in zwaar weer slechts kan voortbestaan als de goede werknemers willen blijven? En dat ze daar voor willen betalen?
En dan wordt mij een korte termijn-visie verweten, en is er sprake van gebrek aan organisatie-sensitiviteit. Kom op zeg, als je weet wat je waard bent voor je werkgever, weglopen omdat je er niet om durfde te vragen, wat een treurnis.
zaterdag 6 juni 2009 om 16:04
Weglopen zou dus inderdaad niet mijn optie zijn. Vind de aanpak van Plopje bijvoorbeeld een hele goede: wat is er mis met benoemen dat je op basis van je eigen functioneren zou mogen groeien, maar tegelijkertijd kunt aangeven dat je zelf prima begrijpt dat dit momenteel niet mogelijk is, en dat je een en ander in groter verband ziet. Laat het vastleggen in je POP, ontwikkelgesprek, functioneringsverslag of g*d weet welk instrument jou in jouw bedrijf ter beschikking staat.
Het onderscheid tussen man en vrouw en het suggereren van een oorzaak voor een glazen plafond snap ik niet: ik vind dit een vorm van strategisch inzicht gecombineerd met loyaliteit. Dat is toch niet alleen aan vrouwen voorbehouden?
Maar allez, het zou prima kunnen dat dit iets persoonlijks is, hoor!
Het onderscheid tussen man en vrouw en het suggereren van een oorzaak voor een glazen plafond snap ik niet: ik vind dit een vorm van strategisch inzicht gecombineerd met loyaliteit. Dat is toch niet alleen aan vrouwen voorbehouden?
Maar allez, het zou prima kunnen dat dit iets persoonlijks is, hoor!
zaterdag 6 juni 2009 om 16:42
quote:Tia Dalma schreef op 06 juni 2009 @ 16:04:
Weglopen zou dus inderdaad niet mijn optie zijn. Vind de aanpak van Plopje bijvoorbeeld een hele goede: wat is er mis met benoemen dat je op basis van je eigen functioneren zou mogen groeien, maar tegelijkertijd kunt aangeven dat je zelf prima begrijpt dat dit momenteel niet mogelijk is, en dat je een en ander in groter verband ziet. Laat het vastleggen in je POP, ontwikkelgesprek, functioneringsverslag of g*d weet welk instrument jou in jouw bedrijf ter beschikking staat.Dat zou zeker een optie zijn. Mijn punt, en als ik het goed zie dat van Wuiles ook, is dat het er om te beginnen om draait realistisch je eigen waarde in te schatten, en daarover in gesprek te gaan. Prijsvorming komt tot stand door vraag en aanbod, dus natuurlijk moet je oog hebben voor de situatie van je werkgever. Maar niet omdat het zo zielig is voor drie mensen die ontslagen worden, of uit "organisatie-sensitiviteit", maar simpelweg omdat je met verstand naar de prijsvorming van je product (jouw tijd) kijkt.
Voorbeeldje: ik heb recent bij een vaste klant mijn tarief met 20% verlaagd. Daar is nog niemand ontslagen, maar ik zag wel aankomen dat ik iets moest doen om de relatie in stand te houden. Dan doe je dat, maar uit rationele overwegingen, niet omdat het anders zo zielig is, of "not done".
quote:Het onderscheid tussen man en vrouw en het suggereren van een oorzaak voor een glazen plafond snap ik niet: ik vind dit een vorm van strategisch inzicht gecombineerd met loyaliteit. Dat is toch niet alleen aan vrouwen voorbehouden?
Maar allez, het zou prima kunnen dat dit iets persoonlijks is, hoor!Het is mijn persoonlijke waarneming, ondersteund door aardig wat onderzoek op dit terrein, dat mannen gemiddeld genomen veel beter voor zichzelf durven te vragen wat ze willen, terwijl vrouwen gemiddeld genoemn veel beter weten te verzinnen waarom ze dat toch niet zullen krijgen en er dus maar niet om vragen.
Weglopen zou dus inderdaad niet mijn optie zijn. Vind de aanpak van Plopje bijvoorbeeld een hele goede: wat is er mis met benoemen dat je op basis van je eigen functioneren zou mogen groeien, maar tegelijkertijd kunt aangeven dat je zelf prima begrijpt dat dit momenteel niet mogelijk is, en dat je een en ander in groter verband ziet. Laat het vastleggen in je POP, ontwikkelgesprek, functioneringsverslag of g*d weet welk instrument jou in jouw bedrijf ter beschikking staat.Dat zou zeker een optie zijn. Mijn punt, en als ik het goed zie dat van Wuiles ook, is dat het er om te beginnen om draait realistisch je eigen waarde in te schatten, en daarover in gesprek te gaan. Prijsvorming komt tot stand door vraag en aanbod, dus natuurlijk moet je oog hebben voor de situatie van je werkgever. Maar niet omdat het zo zielig is voor drie mensen die ontslagen worden, of uit "organisatie-sensitiviteit", maar simpelweg omdat je met verstand naar de prijsvorming van je product (jouw tijd) kijkt.
Voorbeeldje: ik heb recent bij een vaste klant mijn tarief met 20% verlaagd. Daar is nog niemand ontslagen, maar ik zag wel aankomen dat ik iets moest doen om de relatie in stand te houden. Dan doe je dat, maar uit rationele overwegingen, niet omdat het anders zo zielig is, of "not done".
quote:Het onderscheid tussen man en vrouw en het suggereren van een oorzaak voor een glazen plafond snap ik niet: ik vind dit een vorm van strategisch inzicht gecombineerd met loyaliteit. Dat is toch niet alleen aan vrouwen voorbehouden?
Maar allez, het zou prima kunnen dat dit iets persoonlijks is, hoor!Het is mijn persoonlijke waarneming, ondersteund door aardig wat onderzoek op dit terrein, dat mannen gemiddeld genomen veel beter voor zichzelf durven te vragen wat ze willen, terwijl vrouwen gemiddeld genoemn veel beter weten te verzinnen waarom ze dat toch niet zullen krijgen en er dus maar niet om vragen.
zaterdag 6 juni 2009 om 17:33
quote:rider schreef op 06 juni 2009 @ 16:42:
[...]
Dat zou zeker een optie zijn. Mijn punt, en als ik het goed zie dat van Wuiles ook, is dat het er om te beginnen om draait realistisch je eigen waarde in te schatten, en daarover in gesprek te gaan. Prijsvorming komt tot stand door vraag en aanbod, dus natuurlijk moet je oog hebben voor de situatie van je werkgever. Maar niet omdat het zo zielig is voor drie mensen die ontslagen worden, of uit "organisatie-sensitiviteit", maar simpelweg omdat je met verstand naar de prijsvorming van je product (jouw tijd) kijkt.
Goed gezien
De gedachte "ik kan geen salarisverhoging krijgen want het is crisis en er moeten mensen uit" klinkt heel sympathiek maar is naar mijn idee te kort door de bocht. En vrouwen zijn doorgaans sneller bereid voor een ander, in dit geval de werkgever, te denken zonder daadwerkelijk in gesprek te gaan en hun wensen op tafel te leggen. In goede tijden en in slechte tijden is het binnenhouden van goede medewerkers een behoorlijke opgave. Daarnaast is het bekend dat in tijden van reorganisatie de beste medewerkers als eerste een andere baan hebben. Ook werkgevers hebben er belang bij hun goede mensen te behouden en zullen daar, binnen de grenzen van wat redelijk is, moeite voor willen doen.
[...]
Dat zou zeker een optie zijn. Mijn punt, en als ik het goed zie dat van Wuiles ook, is dat het er om te beginnen om draait realistisch je eigen waarde in te schatten, en daarover in gesprek te gaan. Prijsvorming komt tot stand door vraag en aanbod, dus natuurlijk moet je oog hebben voor de situatie van je werkgever. Maar niet omdat het zo zielig is voor drie mensen die ontslagen worden, of uit "organisatie-sensitiviteit", maar simpelweg omdat je met verstand naar de prijsvorming van je product (jouw tijd) kijkt.
Goed gezien
De gedachte "ik kan geen salarisverhoging krijgen want het is crisis en er moeten mensen uit" klinkt heel sympathiek maar is naar mijn idee te kort door de bocht. En vrouwen zijn doorgaans sneller bereid voor een ander, in dit geval de werkgever, te denken zonder daadwerkelijk in gesprek te gaan en hun wensen op tafel te leggen. In goede tijden en in slechte tijden is het binnenhouden van goede medewerkers een behoorlijke opgave. Daarnaast is het bekend dat in tijden van reorganisatie de beste medewerkers als eerste een andere baan hebben. Ook werkgevers hebben er belang bij hun goede mensen te behouden en zullen daar, binnen de grenzen van wat redelijk is, moeite voor willen doen.
zaterdag 6 juni 2009 om 20:19
@rider
Ik snap je punt, en dat zou in andere situaties wellicht ook aan de orde kunnen zijn, maar ik geloof niet dat ik typisch vrouwengedrag vertoon door in deze even pas op de plaats te maken. Vergeet niet dat ik uit hoofde van mijn functie volledig inzicht heb in alle salarissen, in mijn eigen positie ten opzichte van de rest van het loongebouw, in de manier waarop de organisatie reageert op dergelijke verzoeken, in alle organisatieveranderingen die al hebben plaats gevonden, enz. Soms creeer je gewoon een veel betere onderhandelingspositie door daar het juiste moment voor te kiezen. Ik laat nu zien wat ik waard ben en ben er van overtuigd dat ik daar straks de vruchten van zal plukken.
Ik snap je punt, en dat zou in andere situaties wellicht ook aan de orde kunnen zijn, maar ik geloof niet dat ik typisch vrouwengedrag vertoon door in deze even pas op de plaats te maken. Vergeet niet dat ik uit hoofde van mijn functie volledig inzicht heb in alle salarissen, in mijn eigen positie ten opzichte van de rest van het loongebouw, in de manier waarop de organisatie reageert op dergelijke verzoeken, in alle organisatieveranderingen die al hebben plaats gevonden, enz. Soms creeer je gewoon een veel betere onderhandelingspositie door daar het juiste moment voor te kiezen. Ik laat nu zien wat ik waard ben en ben er van overtuigd dat ik daar straks de vruchten van zal plukken.
zaterdag 6 juni 2009 om 22:13
quote:nummerzoveel schreef op 06 juni 2009 @ 20:19:
@rider
Ik snap je punt, en dat zou in andere situaties wellicht ook aan de orde kunnen zijn, maar ik geloof niet dat ik typisch vrouwengedrag vertoon door in deze even pas op de plaats te maken.Ik reageerde op TO he. Als ik je zo heb leren kennen op dit forum, ben je nu niet bepaald het type "sensitieve muts" quote:Vergeet niet dat ik uit hoofde van mijn functie volledig inzicht heb in alle salarissen, in mijn eigen positie ten opzichte van de rest van het loongebouw, in de manier waarop de organisatie reageert op dergelijke verzoeken, in alle organisatieveranderingen die al hebben plaats gevonden, enz. Soms creeer je gewoon een veel betere onderhandelingspositie door daar het juiste moment voor te kiezen. Ik laat nu zien wat ik waard ben en ben er van overtuigd dat ik daar straks de vruchten van zal plukken.
Maar we zijn het niet oneens hoor. Ik benadruk volgens mij ook dat prijsvorming het evenwicht brengt tussen vraag en aanbod. Jij hebt de unieke positie dat je met een totaal transparante markt zit voor jezelf. Maar de meeste mensen, TO ook zo te lezen, hebben die transparantie niet. En dan is het dus wel verstandig om in gesprek te gaan. Op basis van realistische standpunten, en zoveel mogelijk feiten.
En je werkgever sneu vinden is géén rationeel argument
Het feit dat er drie collega's uit gaan is, op zichzelf, géén rationeel argument
Weglopen naar een andere werkgever is géén teken van loyaliteit, maar gewoon stom, als je niet eerst in gesprek bent gegaan.
@rider
Ik snap je punt, en dat zou in andere situaties wellicht ook aan de orde kunnen zijn, maar ik geloof niet dat ik typisch vrouwengedrag vertoon door in deze even pas op de plaats te maken.Ik reageerde op TO he. Als ik je zo heb leren kennen op dit forum, ben je nu niet bepaald het type "sensitieve muts" quote:Vergeet niet dat ik uit hoofde van mijn functie volledig inzicht heb in alle salarissen, in mijn eigen positie ten opzichte van de rest van het loongebouw, in de manier waarop de organisatie reageert op dergelijke verzoeken, in alle organisatieveranderingen die al hebben plaats gevonden, enz. Soms creeer je gewoon een veel betere onderhandelingspositie door daar het juiste moment voor te kiezen. Ik laat nu zien wat ik waard ben en ben er van overtuigd dat ik daar straks de vruchten van zal plukken.
Maar we zijn het niet oneens hoor. Ik benadruk volgens mij ook dat prijsvorming het evenwicht brengt tussen vraag en aanbod. Jij hebt de unieke positie dat je met een totaal transparante markt zit voor jezelf. Maar de meeste mensen, TO ook zo te lezen, hebben die transparantie niet. En dan is het dus wel verstandig om in gesprek te gaan. Op basis van realistische standpunten, en zoveel mogelijk feiten.
En je werkgever sneu vinden is géén rationeel argument
Het feit dat er drie collega's uit gaan is, op zichzelf, géén rationeel argument
Weglopen naar een andere werkgever is géén teken van loyaliteit, maar gewoon stom, als je niet eerst in gesprek bent gegaan.
zondag 7 juni 2009 om 12:10
quote:rider schreef op 06 juni 2009 @ 22:13:
[...]
Ik reageerde op TO he. Als ik je zo heb leren kennen op dit forum, ben je nu niet bepaald het type "sensitieve muts"
Dank voor het compliment!
[...]
Weglopen naar een andere werkgever is géén teken van loyaliteit, maar gewoon stom, als je niet eerst in gesprek bent gegaan.
En daar ben ik het uiteraard ook helemaal mee eens!
[...]
Ik reageerde op TO he. Als ik je zo heb leren kennen op dit forum, ben je nu niet bepaald het type "sensitieve muts"
Dank voor het compliment!
[...]
Weglopen naar een andere werkgever is géén teken van loyaliteit, maar gewoon stom, als je niet eerst in gesprek bent gegaan.
En daar ben ik het uiteraard ook helemaal mee eens!
