Werk & Studie
alle pijlers
Salaris onderhandelingen (mijn eerste keer)
maandag 6 juli 2009 om 17:34
Hallo allemaal,
Ik heb sinds een paar maanden een nieuwe baan en mijn proeftijd is voorbij. Afgesproken is dat ik in de proeftijd een minimumsalaris voor de functie zou verdienen, en daarna wordt het meer.
Ik ben er vanuit gegaan dat er dus onderhandeld zou worden, maar inmiddels weet ik dat niet zeker. Ik woon in het buitenland (oh dit zeg ik vanwege het cultuurverschil) en toen ik hier mensen ging polsen over hoe voor te bereiden op deze onderhandelingen gaven sommigen aan te verwachten dat er niet onderhandeld zou worden, maar gewoon take it or leave it.
In het geval dat er wel onderhandeld gaat worden:
Hoe kom je erachter wat marktconform is? Ik ben bekend met de site salarischecker maar mijn baan staat er trouwens niet bij (tenminste, valt in een héél grote, niet specifieke groep).
Hoe kan je er op een andere manier achterkomen wat jouw collega's, leeftijdsgenoten ed. betaald krijgen??
Want stel dat het salaris ongeveer tussen de 1000 en 1500 euro zou liggen, en je vraagt 2500 dan kan dat de boel weer grondig verpesten stel ik mij voor. Ik ben zelf bang voor deze situatie omdat in Nederland veel beter betaald wordt dan hier en mijn beeld dus niet klopt.
Maar ik wil ook zeker voorkomen dat ik 1000 vraag en 900 krijg als ik ook 1500 kan krijgen, vooral omdat het salaris al zo'n lachertje is, wil ik er het maximale uitslepen. Wie heeft tips?
In het geval van dat ze mij gewoon een nieuw salaris geven zonder hierover te praten vantevoren (dit zou ik dan dus eind deze maand zien), hoe zouden jullie dan reageren?
Ik had zelf bedacht dat als het een teleurstellend bedrag zou zijn ik zou zeggen dat ik verwacht had dat hier eerst over gesproken zou worden. Ik denk dat dan de reactie zal zijn: hoezo, ben je niet tevreden? En dan kan ik zeggen wat ik dan in gedachten had (wat ik dus nog niet eens weet maar okee).
Als het een positieve verrassing zou zijn kan ik zeggen dat ik verwacht had er nog over te praten, maar dat ik het een mooie (eerste) verhoging vind.
Wat moet ik doen als het ongeveer het bedrag is wat ik in gedachten had? Bv. 100 euro ofzo minder?
Nouja, wie heeft er ideeën of tips?
Ik heb sinds een paar maanden een nieuwe baan en mijn proeftijd is voorbij. Afgesproken is dat ik in de proeftijd een minimumsalaris voor de functie zou verdienen, en daarna wordt het meer.
Ik ben er vanuit gegaan dat er dus onderhandeld zou worden, maar inmiddels weet ik dat niet zeker. Ik woon in het buitenland (oh dit zeg ik vanwege het cultuurverschil) en toen ik hier mensen ging polsen over hoe voor te bereiden op deze onderhandelingen gaven sommigen aan te verwachten dat er niet onderhandeld zou worden, maar gewoon take it or leave it.
In het geval dat er wel onderhandeld gaat worden:
Hoe kom je erachter wat marktconform is? Ik ben bekend met de site salarischecker maar mijn baan staat er trouwens niet bij (tenminste, valt in een héél grote, niet specifieke groep).
Hoe kan je er op een andere manier achterkomen wat jouw collega's, leeftijdsgenoten ed. betaald krijgen??
Want stel dat het salaris ongeveer tussen de 1000 en 1500 euro zou liggen, en je vraagt 2500 dan kan dat de boel weer grondig verpesten stel ik mij voor. Ik ben zelf bang voor deze situatie omdat in Nederland veel beter betaald wordt dan hier en mijn beeld dus niet klopt.
Maar ik wil ook zeker voorkomen dat ik 1000 vraag en 900 krijg als ik ook 1500 kan krijgen, vooral omdat het salaris al zo'n lachertje is, wil ik er het maximale uitslepen. Wie heeft tips?
In het geval van dat ze mij gewoon een nieuw salaris geven zonder hierover te praten vantevoren (dit zou ik dan dus eind deze maand zien), hoe zouden jullie dan reageren?
Ik had zelf bedacht dat als het een teleurstellend bedrag zou zijn ik zou zeggen dat ik verwacht had dat hier eerst over gesproken zou worden. Ik denk dat dan de reactie zal zijn: hoezo, ben je niet tevreden? En dan kan ik zeggen wat ik dan in gedachten had (wat ik dus nog niet eens weet maar okee).
Als het een positieve verrassing zou zijn kan ik zeggen dat ik verwacht had er nog over te praten, maar dat ik het een mooie (eerste) verhoging vind.
Wat moet ik doen als het ongeveer het bedrag is wat ik in gedachten had? Bv. 100 euro ofzo minder?
Nouja, wie heeft er ideeën of tips?
maandag 6 juli 2009 om 17:43
Maar als ze 'gewoon' een nieuw salaris storten, wat dan? Dan zou ik dus zelf onderhandelingen moeten openen.
(het gaat hier zo informeel Ik ben toch wel een echte hollandse wat dat betreft)
En als zij een eerste bod doen en ik heb zelf geen flauw idee wat een marktconform salaris is reageer ik daar misschien dom op.
(het gaat hier zo informeel Ik ben toch wel een echte hollandse wat dat betreft)
En als zij een eerste bod doen en ik heb zelf geen flauw idee wat een marktconform salaris is reageer ik daar misschien dom op.
maandag 6 juli 2009 om 18:04
Ik ben de enige werknemer! Mijn 'collegas' zijn allemaal maten in een maatschap.
We hebben een uren-tel programma en dan kom je met veertig uur uit op een bepaald salaris, waarvan ik verwacht dat zij dat verdienen, maar ik weet niet of ze zichzelf een standaard salaris geven en wat ze vervolgens met de winst doen.
Ook zei mijn vader later dat het ook vanwege belastingtechnische redenen aantrekkelijk kan zijn een laag 'basissalaris' voor de maten vast te stellen, waar in de praktijk dan nog veel bovenop komt.
Dus dat zegt ook niet zoveel.
We hebben een uren-tel programma en dan kom je met veertig uur uit op een bepaald salaris, waarvan ik verwacht dat zij dat verdienen, maar ik weet niet of ze zichzelf een standaard salaris geven en wat ze vervolgens met de winst doen.
Ook zei mijn vader later dat het ook vanwege belastingtechnische redenen aantrekkelijk kan zijn een laag 'basissalaris' voor de maten vast te stellen, waar in de praktijk dan nog veel bovenop komt.
Dus dat zegt ook niet zoveel.
maandag 6 juli 2009 om 18:46
Ja, allereerst moet je er gewoon achter zien te komen wat je waard bent. Door idd op internet te kijken en rond te vragen. Ken je via via geen mensen met een vergelijkbare functie. Hoeft niet helemaal hetzelfde te zijn. Als je maar ongeveer een beeld hebt (en let ook op ervaringsjaren).
Daarna zou ik niet afwachten maar actief in de aanval gaan. "Hee, we zouden nog praten over mijn nieuwe salaris. Waar denken jullie zo n beetje aan?"
Idd wel goed om hun eerst een bod te laten doen. Dan kan je daar nog wat boven gaan zitten (als tactiek) en dan zie je wel waar het schip strandt.
Go girl! Je kan het. Niet bescheiden zijn. Gewoon pro-actief vragen wat je toekomt. Nee kan je altijd nog krijgen. Die maten vinden het vast heel macha als jij gewoon voor jezelf opkomt.
*einde peptalk*
Daarna zou ik niet afwachten maar actief in de aanval gaan. "Hee, we zouden nog praten over mijn nieuwe salaris. Waar denken jullie zo n beetje aan?"
Idd wel goed om hun eerst een bod te laten doen. Dan kan je daar nog wat boven gaan zitten (als tactiek) en dan zie je wel waar het schip strandt.
Go girl! Je kan het. Niet bescheiden zijn. Gewoon pro-actief vragen wat je toekomt. Nee kan je altijd nog krijgen. Die maten vinden het vast heel macha als jij gewoon voor jezelf opkomt.
*einde peptalk*
maandag 6 juli 2009 om 20:11
Eens met Nijntje. Als buitenlander kun je je vaak wel permiteren om ivm dit soort dingen, zeker als jonge vrouw. Als je vraag 'raar' is in Spanje zullen ze waarschijnlijk denken 'zo zijn ze dat waarschijnlijk gewend in NL'.
Hier zijn mensen meestal een stuk opener over salaris dan in NL (al verdenk ik ze ervan dat ze geneigd zijn te zeggen dat ze meer verdienen dan ze daadwerkelijk doen )... Maar als ik info wil waar moeilijk achter te komen is, stel ik de vraag meestal op een (Iers) internetforum. Tot nu toe heb ik altijd bruikbare antwoorden gekregen. Hier kun je dit soort vragen trouwens ook stellen bij het loopbaancentrum van de universiteit of bij het arbeidsbureau. (volgens Inad zijn Ieren net Spanjaarden, dus wie weet gaat het voor jou ook op )
Hier zijn mensen meestal een stuk opener over salaris dan in NL (al verdenk ik ze ervan dat ze geneigd zijn te zeggen dat ze meer verdienen dan ze daadwerkelijk doen )... Maar als ik info wil waar moeilijk achter te komen is, stel ik de vraag meestal op een (Iers) internetforum. Tot nu toe heb ik altijd bruikbare antwoorden gekregen. Hier kun je dit soort vragen trouwens ook stellen bij het loopbaancentrum van de universiteit of bij het arbeidsbureau. (volgens Inad zijn Ieren net Spanjaarden, dus wie weet gaat het voor jou ook op )
dinsdag 7 juli 2009 om 10:02
Thanks ladies!!!
Die van het spaanse forum is wel een goeie, dat ga ik doen. Het loopbaancentrum bij de universiteit hier waar ik mijn master heb gedaan is een lachertje, maar ik ga wel mailen.
Ik ga even nadenken maar volgens mij ken ik niemand in een vergelijkbare functie hier in Spanje. Wel mensen met andere functies maar vergelijkbare studie en wat die voor bedragen noemden was niet al te hoopgevend.
Wat is 'wat erboven gaan zitten'? 100 euro, 200 euro? wat is ok?
Hoe lang kan je aandringen? Ik neem aan dat ze mijn eerste bod afslaan.
Als ze gewoon nee zeggen en geen millimeter willen wijken, dan kan ik daar weinig aan doen natuurlijk.
Ik zit vooral hier vanwege de ervaring die ik op kan doen, dus salaris is secundair, ik ga dus niet dreigen met ontslag of whatever.
Die van het spaanse forum is wel een goeie, dat ga ik doen. Het loopbaancentrum bij de universiteit hier waar ik mijn master heb gedaan is een lachertje, maar ik ga wel mailen.
Ik ga even nadenken maar volgens mij ken ik niemand in een vergelijkbare functie hier in Spanje. Wel mensen met andere functies maar vergelijkbare studie en wat die voor bedragen noemden was niet al te hoopgevend.
Wat is 'wat erboven gaan zitten'? 100 euro, 200 euro? wat is ok?
Hoe lang kan je aandringen? Ik neem aan dat ze mijn eerste bod afslaan.
Als ze gewoon nee zeggen en geen millimeter willen wijken, dan kan ik daar weinig aan doen natuurlijk.
Ik zit vooral hier vanwege de ervaring die ik op kan doen, dus salaris is secundair, ik ga dus niet dreigen met ontslag of whatever.
dinsdag 7 juli 2009 om 12:07
Hi Margaretha,
Gefeliciteerd met je baan! Is het een Spaans bedrijf? In dat geval zou ik me vooral laten leiden tot wat normaal is in Spanje, dus inderdaad Spaanse forums/carrieresites raadplegen. Het heeft weinig zijn om tips te geven die gebaseerd zijn op de Nederlandse arbeidsmarkt en -cultuur.
Maar in het algemeen: ook in Nederland is een salaris redelijk take it or leave it, als het je eerste baan betreft en je geen alternatieve aanbiedingen hebt. Het heeft geen zin om aan te houden, als je toch niet van plan bent om de baan af te slaan. Mijn stelregel (alle girlpower ten spijt): onderhandelen kun je pas als je een onderhandelingspositie hebt.
Neemt niet weg dat je altijd een tegenbod kunt doen. En je kunt proberen te beargumenteren waarom het salaris hoger moet zijn. Tip: doe dit niet vanuit jezelf ("ik heb het geld nodig"), maar vanuit je werkgever ("als je het zelf zou moeten doen/iemand anders inhuurt, kost het je ook ...") Daarvoor heb je dus wel vergelijkbare salarissen nodig. Kijk inderdaad vooral naar starters van jouw opleidingsniveau (er vanuit gaande dat jij ook een starter bent) in het land waar je gaat werken.
Lukt het niet om het salaris hoger te krijgen, dan kun je kijken of er iets te regelen met secundaire arbeidsvoorwaarden (vrije dagen, tickets naar Nederland, zaken als laptop, telefoon en internetvergoeding) of een periodiek afspreken waarop je salaris verhoogd wordt (inclusief criteria!). Dit laatste lijkt me vooral belangrijk als je werkgever geen standaard functionerings-beoordelingscyclus kent, zoals in Nederland gebruikelijk is.
Succes!
Gefeliciteerd met je baan! Is het een Spaans bedrijf? In dat geval zou ik me vooral laten leiden tot wat normaal is in Spanje, dus inderdaad Spaanse forums/carrieresites raadplegen. Het heeft weinig zijn om tips te geven die gebaseerd zijn op de Nederlandse arbeidsmarkt en -cultuur.
Maar in het algemeen: ook in Nederland is een salaris redelijk take it or leave it, als het je eerste baan betreft en je geen alternatieve aanbiedingen hebt. Het heeft geen zin om aan te houden, als je toch niet van plan bent om de baan af te slaan. Mijn stelregel (alle girlpower ten spijt): onderhandelen kun je pas als je een onderhandelingspositie hebt.
Neemt niet weg dat je altijd een tegenbod kunt doen. En je kunt proberen te beargumenteren waarom het salaris hoger moet zijn. Tip: doe dit niet vanuit jezelf ("ik heb het geld nodig"), maar vanuit je werkgever ("als je het zelf zou moeten doen/iemand anders inhuurt, kost het je ook ...") Daarvoor heb je dus wel vergelijkbare salarissen nodig. Kijk inderdaad vooral naar starters van jouw opleidingsniveau (er vanuit gaande dat jij ook een starter bent) in het land waar je gaat werken.
Lukt het niet om het salaris hoger te krijgen, dan kun je kijken of er iets te regelen met secundaire arbeidsvoorwaarden (vrije dagen, tickets naar Nederland, zaken als laptop, telefoon en internetvergoeding) of een periodiek afspreken waarop je salaris verhoogd wordt (inclusief criteria!). Dit laatste lijkt me vooral belangrijk als je werkgever geen standaard functionerings-beoordelingscyclus kent, zoals in Nederland gebruikelijk is.
Succes!
hadea1 wijzigde dit bericht op 07-07-2009 12:10
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
dinsdag 7 juli 2009 om 12:09
quote:Margaretha2 schreef op 07 juli 2009 @ 10:41:
Zijn er maar weinig (viva)vrouwen die flink onderhandeld hebben en me tips van de hand kunnen doen ?
Vinden jullie het niet leuk te onderhandelen?Om je vraag te beantwoorden: ik ben nog al eens van werkgever geswitcht, dus heb ervaring met onderhandelen, maar flink onderhandelen en hakken in het zand zetten, heb ik nooit gedaan. Ik vind het niet echt leuk, maar heb inmiddels wel geleerd dat gewoon vragen al snel iets opleverd.
Zijn er maar weinig (viva)vrouwen die flink onderhandeld hebben en me tips van de hand kunnen doen ?
Vinden jullie het niet leuk te onderhandelen?Om je vraag te beantwoorden: ik ben nog al eens van werkgever geswitcht, dus heb ervaring met onderhandelen, maar flink onderhandelen en hakken in het zand zetten, heb ik nooit gedaan. Ik vind het niet echt leuk, maar heb inmiddels wel geleerd dat gewoon vragen al snel iets opleverd.
dinsdag 7 juli 2009 om 12:26
Thanks Hadea!!! Goeie tips daar kan ik wat mee!
Het is inderdaad een Spaans bedrijf maar het opereert internationaal en mijn werkgevers hebben een behoorlijk europese mentaliteit.
Ik heb inderdaad geen onderhandelingspositie dat besef ik me helaas maar al te goed haha. Het is zo dat ik de eerste maanden minimumloon kreeg en daarna zou het verhoogd worden, dus ik vind dat ik er in elk geval íets van moet zeggen, of er nou een gesprek aan vooraf gaat of niet.
Vooral je laatste tip is een goeie, er zijn volgens mij geen standaard functioneringsgesprekken, ik heb zelf in mijn proeftijd om een evaluatie / feedback gevraagd (vanuit de gedachte dat als ik nu iets fout doe ik het nog kan veranderen voor ik ontslagen word), en dat is er nog niet gekomen. 29 juni zouden ze mij feedback sturen, is ook nog niet gekomen.
Ik wil ook niet teveel er bovenop zitten, want dat kan heel irritant worden ben ik bang.
Toen ik nog studeerde werd mij altijd verteld dat je vooral wél moest onderhandelen, het salaris van je eerste baan is belangrijk voor de rest van je carrière, onderhandelen is een leuk spel dat je gewoon onder de knie moet krijgen ,het is geen vijandige confrontatie, enzovoort.
Inmiddels is de hele economie omgekeerd, waar ik woon is er tegen de 20% werkeloosheid, dus ik weet niet wat daarvan nog geldig is.
Ik ga ook kijken naar secundaire voorwaarden. Ik heb al een paar heel fijne: ik kan veel vanuit huis werken, de werktijden zijn redelijk flexibel, en internet krijg ik vergoed (maar dat moet ik dan ook constant voor het werk gebruiken), telefoonkosten alleen die ik voor het werk maak.
Maar inderdaad is er natuurlijk veel meer te verzinnen.
Ik heb mijn vraag inmiddels ook op een Spaans forum gezet, ben benieuwd wat daar uit komt.
Het is inderdaad een Spaans bedrijf maar het opereert internationaal en mijn werkgevers hebben een behoorlijk europese mentaliteit.
Ik heb inderdaad geen onderhandelingspositie dat besef ik me helaas maar al te goed haha. Het is zo dat ik de eerste maanden minimumloon kreeg en daarna zou het verhoogd worden, dus ik vind dat ik er in elk geval íets van moet zeggen, of er nou een gesprek aan vooraf gaat of niet.
Vooral je laatste tip is een goeie, er zijn volgens mij geen standaard functioneringsgesprekken, ik heb zelf in mijn proeftijd om een evaluatie / feedback gevraagd (vanuit de gedachte dat als ik nu iets fout doe ik het nog kan veranderen voor ik ontslagen word), en dat is er nog niet gekomen. 29 juni zouden ze mij feedback sturen, is ook nog niet gekomen.
Ik wil ook niet teveel er bovenop zitten, want dat kan heel irritant worden ben ik bang.
Toen ik nog studeerde werd mij altijd verteld dat je vooral wél moest onderhandelen, het salaris van je eerste baan is belangrijk voor de rest van je carrière, onderhandelen is een leuk spel dat je gewoon onder de knie moet krijgen ,het is geen vijandige confrontatie, enzovoort.
Inmiddels is de hele economie omgekeerd, waar ik woon is er tegen de 20% werkeloosheid, dus ik weet niet wat daarvan nog geldig is.
Ik ga ook kijken naar secundaire voorwaarden. Ik heb al een paar heel fijne: ik kan veel vanuit huis werken, de werktijden zijn redelijk flexibel, en internet krijg ik vergoed (maar dat moet ik dan ook constant voor het werk gebruiken), telefoonkosten alleen die ik voor het werk maak.
Maar inderdaad is er natuurlijk veel meer te verzinnen.
Ik heb mijn vraag inmiddels ook op een Spaans forum gezet, ben benieuwd wat daar uit komt.
dinsdag 7 juli 2009 om 16:13
Het is lastig, maar mijn ervaring is dat je hen beter níet het eerste bod kunt laten doen. Dat heb ik 1 x gedaan en ook toen heb ik er nog wel het een en ander bovenop kunnen praten (ook mijn eerste baan, dus ook geen onderhandelingspositie) maar bij mijn tweede baan (huidige) ben ik gewoon brutaal geweest, heb een bedrag genoemd, tussenpersoon vond het eigenlijk te hoog, wilde het niet voorstellen, toch op aangedrongen en ik kreeg het zowaar ook nog, tot op de cent af.
En na 5 maanden bleken mijn werkzaamheden toch wel behoorlijk meer in te houden dan waarvoor ik was aangenomen, gesprekje met mijn baas gehad waarin hij aangaf dat hij me graag nog een dag extra wilde en domweg gezegd dat ik dat best wilde, plus alle extra verantwoordelijkheden, maar ik wel graag meer loon wilde, en dat kreeg ik
Niet te bang zijn met onderhandelen. Hoog inzetten, maar niet beláchelijk hoog en niet denken dat je de werkgever tekort doet. Het is maar een bod, je komt er samen uiteindelijk wel uit, als je al in zo'n vergevorderd stadium zit.
Vrouwen zijn superslecht in onderhandelen, omdat ze denken dat álles wat ze vragen ten koste gaat van de werkgever en dat het asociaal is om een goed loon te vragen.
En na 5 maanden bleken mijn werkzaamheden toch wel behoorlijk meer in te houden dan waarvoor ik was aangenomen, gesprekje met mijn baas gehad waarin hij aangaf dat hij me graag nog een dag extra wilde en domweg gezegd dat ik dat best wilde, plus alle extra verantwoordelijkheden, maar ik wel graag meer loon wilde, en dat kreeg ik
Niet te bang zijn met onderhandelen. Hoog inzetten, maar niet beláchelijk hoog en niet denken dat je de werkgever tekort doet. Het is maar een bod, je komt er samen uiteindelijk wel uit, als je al in zo'n vergevorderd stadium zit.
Vrouwen zijn superslecht in onderhandelen, omdat ze denken dat álles wat ze vragen ten koste gaat van de werkgever en dat het asociaal is om een goed loon te vragen.
dinsdag 7 juli 2009 om 16:41
Dankje Thyra!
Dat denk ik ook, dat 'wij vrouwen' niet goed zijn in onderhandelen.
Wat ik zelf heel moeilijk vind, is dat er een heel vriendschappelijke sfeer op het werk is. Het is een klein bedrijf gestart een aantal jaar geleden door een aantal man die samen gestudeerd hebben, en nu zijn het echt vrienden geworden. We hebben ook al een keer gegeten bij iemand thuis met alle aanhang erbij, enzovoort.
Ik vind dat best wel leuk maar ook heel lastig. Het zijn allemaal aardige mensen waarmee ik best vrienden zou kunnen worden, als het mijn bazen niet zouden zijn! Ik hou liever wat meer afstand, dan is alles voor iedereen duidelijker. Maar okee, dat ging dus niet .
Mijn vriend zegt dat ik altijd moet onthouden dat iedereen voor zijn eigen belang gaat, en dat ik dat dus ook moet doen, en dat dat verder los staat van vriendschappelijk met elkaar omgaan. Maar dat vind ik zelf wel lastig! Ik heb zelf een salaris in mijn hoofd wat bijna het dubbele is van wat ik nu verdien (maargoed, dat is dan ook een absoluut minimum: 950 euro), maar veel mensen hebben gezegd 1200 - 1300 euro. Ik zou bv. 1700 of 1800 echt niet absurd hoog vinden, maar durf het nu haast niet meer te vragen. Ik wil geen 1300 vragen, want ik ben bang dat ze er dan nog wat af doen. Maar als bijna iedereen zegt 1200 euro, dan is het waarschijnlijk zwaar belachelijk om zelf 2000 voor te stellen. Als ik 1600 ofzo zou krijgen zou ik dat ook een aardig salaris vinden. 1200 vind ik eigenlijk gewoon belachelijk weinig, maar okee, zoals ik al eerder zei, 20% werkeloosheid, veel ervaring opdoen, enzovoort.
Zouden jullie net als Nijntje ook zelf het initiatief nemen tot een gesprek over de loonsverhoging? Of zouden jullie afwachten (die tip kreeg ik van iemand anders) tot zij komen, of tot ze aan het eind van de maand zelf een verhoging verzinnen?
Dat denk ik ook, dat 'wij vrouwen' niet goed zijn in onderhandelen.
Wat ik zelf heel moeilijk vind, is dat er een heel vriendschappelijke sfeer op het werk is. Het is een klein bedrijf gestart een aantal jaar geleden door een aantal man die samen gestudeerd hebben, en nu zijn het echt vrienden geworden. We hebben ook al een keer gegeten bij iemand thuis met alle aanhang erbij, enzovoort.
Ik vind dat best wel leuk maar ook heel lastig. Het zijn allemaal aardige mensen waarmee ik best vrienden zou kunnen worden, als het mijn bazen niet zouden zijn! Ik hou liever wat meer afstand, dan is alles voor iedereen duidelijker. Maar okee, dat ging dus niet .
Mijn vriend zegt dat ik altijd moet onthouden dat iedereen voor zijn eigen belang gaat, en dat ik dat dus ook moet doen, en dat dat verder los staat van vriendschappelijk met elkaar omgaan. Maar dat vind ik zelf wel lastig! Ik heb zelf een salaris in mijn hoofd wat bijna het dubbele is van wat ik nu verdien (maargoed, dat is dan ook een absoluut minimum: 950 euro), maar veel mensen hebben gezegd 1200 - 1300 euro. Ik zou bv. 1700 of 1800 echt niet absurd hoog vinden, maar durf het nu haast niet meer te vragen. Ik wil geen 1300 vragen, want ik ben bang dat ze er dan nog wat af doen. Maar als bijna iedereen zegt 1200 euro, dan is het waarschijnlijk zwaar belachelijk om zelf 2000 voor te stellen. Als ik 1600 ofzo zou krijgen zou ik dat ook een aardig salaris vinden. 1200 vind ik eigenlijk gewoon belachelijk weinig, maar okee, zoals ik al eerder zei, 20% werkeloosheid, veel ervaring opdoen, enzovoort.
Zouden jullie net als Nijntje ook zelf het initiatief nemen tot een gesprek over de loonsverhoging? Of zouden jullie afwachten (die tip kreeg ik van iemand anders) tot zij komen, of tot ze aan het eind van de maand zelf een verhoging verzinnen?
dinsdag 7 juli 2009 om 17:00
Ja, ik heb dat dus wel zelf gedaan, tijdens een gesprek over meer werk en meer verantwoordelijkheid. Gewoon een voorwaarde daaraan gehangen.
Dat is dus de fout die veel vrouwen vooral maken Margaretha. Denk je dat die mensen je minder aardig vinden als je een flinke eis op tafel legt? Ben je opeens een minder goede werknemer? Gaan ze je erom ontslaan?
Lijkt me niet. Ze zeggen hoogstens, 'nou, wij hadden een ander bedrag in gedachten, namelijk:... ' en dan kom je tot een compromis. Je kunt áltijd nog genoegen nemen met wat ze je bieden, zolang je maar weet waar je goed in bent, wat je voor het bedrijf betekend en wat je waard bent.
Dat is dus de fout die veel vrouwen vooral maken Margaretha. Denk je dat die mensen je minder aardig vinden als je een flinke eis op tafel legt? Ben je opeens een minder goede werknemer? Gaan ze je erom ontslaan?
Lijkt me niet. Ze zeggen hoogstens, 'nou, wij hadden een ander bedrag in gedachten, namelijk:... ' en dan kom je tot een compromis. Je kunt áltijd nog genoegen nemen met wat ze je bieden, zolang je maar weet waar je goed in bent, wat je voor het bedrijf betekend en wat je waard bent.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:01
Mijn advies is vooral ook heel goed luisteren naar de positieve dingen die over je gezegd worden of gezegd zijn in eerdere gesprekken en die gebruiken in je onderhandeling, naast punten die je zelf belangrijk vindt. Je hebt namelijk kans dat die beter aanslaan dan de positieve punten die je zelf ziet.
Verder doe je het nu al goed door uit te zoeken wat een marktconform salaris is in jouw geval. Wees niet bang om meer te vragen. Als ze er niet aan willen merk je het wel.
Ik heb in NL altijd bij de overheid gewerkt. Daar werkten ze met salarisschalen (verbonden aan functie, vaak niet onderhandelbaar) en periodieken (gebaseerd op werkervaringsjaren). Bij de onderhandelingen voor mijn eerste baan heb ik een lijstje gemaakt van alle relevante 'werkervaring', waarbij ik werkervaring heel ruim nam, dus ook vrijwilligerswerk, bestuursfuncties etc en daarmee uiteindelijk een periodiek meer heb weten te krijgen dan dat ze me boden. Bij jou is het natuurlijk minder gestructureerd, maar de kans is groot dat werkervaring ook relevant is voor de hoogte van je salaris. Dat het minder gestructureerd is heeft als voordeel dat er wellicht meer onderhandelingsruimte zal zijn.
Ik zou vragen of er iets geregeld is mbt functioneringsgesprekken/beoordelingsgesprekken. Zo niet, dan zou ik proberen af te spreken dat je een halfjaarlijks of jaarlijks functioneringsgesprek krijgt. Dit zijn namelijk ook goede momenten om om meer salaris te vragen. In mijn geval ben ik er in de eerste paar jaar heel snel op vooruit gegaan. De kans is groot dat je als je eenmaal aan het werk bent je veel beter kunt onderscheiden dan alleen op basis van je cv als je voornamelijk nog hebt gestudeerd.
Verder doe je het nu al goed door uit te zoeken wat een marktconform salaris is in jouw geval. Wees niet bang om meer te vragen. Als ze er niet aan willen merk je het wel.
Ik heb in NL altijd bij de overheid gewerkt. Daar werkten ze met salarisschalen (verbonden aan functie, vaak niet onderhandelbaar) en periodieken (gebaseerd op werkervaringsjaren). Bij de onderhandelingen voor mijn eerste baan heb ik een lijstje gemaakt van alle relevante 'werkervaring', waarbij ik werkervaring heel ruim nam, dus ook vrijwilligerswerk, bestuursfuncties etc en daarmee uiteindelijk een periodiek meer heb weten te krijgen dan dat ze me boden. Bij jou is het natuurlijk minder gestructureerd, maar de kans is groot dat werkervaring ook relevant is voor de hoogte van je salaris. Dat het minder gestructureerd is heeft als voordeel dat er wellicht meer onderhandelingsruimte zal zijn.
Ik zou vragen of er iets geregeld is mbt functioneringsgesprekken/beoordelingsgesprekken. Zo niet, dan zou ik proberen af te spreken dat je een halfjaarlijks of jaarlijks functioneringsgesprek krijgt. Dit zijn namelijk ook goede momenten om om meer salaris te vragen. In mijn geval ben ik er in de eerste paar jaar heel snel op vooruit gegaan. De kans is groot dat je als je eenmaal aan het werk bent je veel beter kunt onderscheiden dan alleen op basis van je cv als je voornamelijk nog hebt gestudeerd.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:04
quote:Thyra schreef op 07 July 2009 @ 17:00:
Ja, ik heb dat dus wel zelf gedaan, tijdens een gesprek over meer werk en meer verantwoordelijkheid. Gewoon een voorwaarde daaraan gehangen.
Dat is dus de fout die veel vrouwen vooral maken Margaretha. Denk je dat die mensen je minder aardig vinden als je een flinke eis op tafel legt? Ben je opeens een minder goede werknemer? Gaan ze je erom ontslaan?
Lijkt me niet. Ze zeggen hoogstens, 'nou, wij hadden een ander bedrag in gedachten, namelijk:... ' en dan kom je tot een compromis. Je kunt áltijd nog genoegen nemen met wat ze je bieden, zolang je maar weet waar je goed in bent, wat je voor het bedrijf betekend en wat je waard bent.Je hebt helemaal gelijk. En sterker nog, je klein maken zorgt er vaak voor dat werkgevers je minder serieus nemen. Goed voor je eigen belang opkomen bij onderhandelingen heeft later ook positieve uitwerking op de verantwoordelijkheden die je krijgt toebedeeld.
Ja, ik heb dat dus wel zelf gedaan, tijdens een gesprek over meer werk en meer verantwoordelijkheid. Gewoon een voorwaarde daaraan gehangen.
Dat is dus de fout die veel vrouwen vooral maken Margaretha. Denk je dat die mensen je minder aardig vinden als je een flinke eis op tafel legt? Ben je opeens een minder goede werknemer? Gaan ze je erom ontslaan?
Lijkt me niet. Ze zeggen hoogstens, 'nou, wij hadden een ander bedrag in gedachten, namelijk:... ' en dan kom je tot een compromis. Je kunt áltijd nog genoegen nemen met wat ze je bieden, zolang je maar weet waar je goed in bent, wat je voor het bedrijf betekend en wat je waard bent.Je hebt helemaal gelijk. En sterker nog, je klein maken zorgt er vaak voor dat werkgevers je minder serieus nemen. Goed voor je eigen belang opkomen bij onderhandelingen heeft later ook positieve uitwerking op de verantwoordelijkheden die je krijgt toebedeeld.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:12
quote:Thyra schreef op 07 juli 2009 @ 17:00:
Ja, ik heb dat dus wel zelf gedaan, tijdens een gesprek over meer werk en meer verantwoordelijkheid. Gewoon een voorwaarde daaraan gehangen.
Dat is dus de fout die veel vrouwen vooral maken Margaretha. Denk je dat die mensen je minder aardig vinden als je een flinke eis op tafel legt? Ben je opeens een minder goede werknemer? Gaan ze je erom ontslaan?
Lijkt me niet. Ze zeggen hoogstens, 'nou, wij hadden een ander bedrag in gedachten, namelijk:... ' en dan kom je tot een compromis. Je kunt áltijd nog genoegen nemen met wat ze je bieden, zolang je maar weet waar je goed in bent, wat je voor het bedrijf betekend en wat je waard bent.
Je hebt gelijk.
Die bedragen zijn echt, dan vind jij het dus niet compleet absurd om 1750 te noemen? Ik ben zelf namelijk bang dat dat misschien véél meer is dan 'normaal'.
Ja, ik heb dat dus wel zelf gedaan, tijdens een gesprek over meer werk en meer verantwoordelijkheid. Gewoon een voorwaarde daaraan gehangen.
Dat is dus de fout die veel vrouwen vooral maken Margaretha. Denk je dat die mensen je minder aardig vinden als je een flinke eis op tafel legt? Ben je opeens een minder goede werknemer? Gaan ze je erom ontslaan?
Lijkt me niet. Ze zeggen hoogstens, 'nou, wij hadden een ander bedrag in gedachten, namelijk:... ' en dan kom je tot een compromis. Je kunt áltijd nog genoegen nemen met wat ze je bieden, zolang je maar weet waar je goed in bent, wat je voor het bedrijf betekend en wat je waard bent.
Je hebt gelijk.
Die bedragen zijn echt, dan vind jij het dus niet compleet absurd om 1750 te noemen? Ik ben zelf namelijk bang dat dat misschien véél meer is dan 'normaal'.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:18
Vragen om functioneringsgesprekken is ook een goeie. Ik ben dus nu nog aan het wachten op een evaluatie / feedback die ze mij 29 juni zouden sturen.
Nu ik er zo met jullie over gedachten wissel ga ik denk ik maar gewoon eens polsen wanneer die komt, dan heb ik ook wat in handen.
Ik ben nu drie maanden aan de slag ,dus nog niet echt genoeg tijd om te echt denk ik outstanding werk te laten zien, hoewel ze wel blij met me zijn en ook vaak goeie punten benoemen (bv. hoe ik een bepaald project heb aangepakt), aan de andere kant krijg ik natuurlijk ook vaak genoeg te horen dat ik iets anders moet doen, of weet ik zelf niet hoe het moet en moet ik dat vragen.
Maar ik zie het ook niet als salarisverhoging nav het werk wat ik heb laten zien, maar eerder als mijn 'startsalaris' want die 950 is natuurlijk een lachertje (of huilertje maar ik zal jullie daar nu niet mee vervelen ).
In Nederland verdienen afgestudeerden van mijn studierichting op mijn universiteit bij hun eerste baan gemiddeld 2350 euro, dus ik vind bv. 1800 niet exorbitant veel. Wel zijn er hier veel universitair afgestudeerden die rond de 1000 euro verdienen, ze hebben er zelfs een woord voor: mileurista's.
Het gemiddelde salaris, zo heb ik gevonden, voor spanjaarden ligt gek genoeg om iets van 1500 euro, het minimum op 600. Ik denk dan dat ik, na vijf jaar studeren (ok dat hadden er ook vier kunnen zijn ) wel in elk geval aan dat gemiddelde salaris moet kunnen komen.
In Nederland lag het ook rond het startsalaris wat ik net noemde (2350).
Behalve de salarisverhoging (prioriteit 1) en het wachten op de evaluatie (hangt erg samen met 1) wil ik ook polsen of het mogelijk is om in augustus vanuit elders (lees: Nederland) te werken. Hier is alles dicht, we hebben geen afspraken, ik werk al veel vanuit huis, en het is 45 graden.
Al met al heb ik dus veel 'gunsten' te vragen.
Hoewel ik salarisverhoging niet als gunst moet zien natuurlijk.
Nu ik er zo met jullie over gedachten wissel ga ik denk ik maar gewoon eens polsen wanneer die komt, dan heb ik ook wat in handen.
Ik ben nu drie maanden aan de slag ,dus nog niet echt genoeg tijd om te echt denk ik outstanding werk te laten zien, hoewel ze wel blij met me zijn en ook vaak goeie punten benoemen (bv. hoe ik een bepaald project heb aangepakt), aan de andere kant krijg ik natuurlijk ook vaak genoeg te horen dat ik iets anders moet doen, of weet ik zelf niet hoe het moet en moet ik dat vragen.
Maar ik zie het ook niet als salarisverhoging nav het werk wat ik heb laten zien, maar eerder als mijn 'startsalaris' want die 950 is natuurlijk een lachertje (of huilertje maar ik zal jullie daar nu niet mee vervelen ).
In Nederland verdienen afgestudeerden van mijn studierichting op mijn universiteit bij hun eerste baan gemiddeld 2350 euro, dus ik vind bv. 1800 niet exorbitant veel. Wel zijn er hier veel universitair afgestudeerden die rond de 1000 euro verdienen, ze hebben er zelfs een woord voor: mileurista's.
Het gemiddelde salaris, zo heb ik gevonden, voor spanjaarden ligt gek genoeg om iets van 1500 euro, het minimum op 600. Ik denk dan dat ik, na vijf jaar studeren (ok dat hadden er ook vier kunnen zijn ) wel in elk geval aan dat gemiddelde salaris moet kunnen komen.
In Nederland lag het ook rond het startsalaris wat ik net noemde (2350).
Behalve de salarisverhoging (prioriteit 1) en het wachten op de evaluatie (hangt erg samen met 1) wil ik ook polsen of het mogelijk is om in augustus vanuit elders (lees: Nederland) te werken. Hier is alles dicht, we hebben geen afspraken, ik werk al veel vanuit huis, en het is 45 graden.
Al met al heb ik dus veel 'gunsten' te vragen.
Hoewel ik salarisverhoging niet als gunst moet zien natuurlijk.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:18
Helemaal met Thyra eens. Ik zou ook zeker 1750 of zelfs 1800 vragen. Nee heb je, ja kan je zomaar krijgen. Is mij ook wel es overkomen, voor een freelance klus. Zomaar een pittig bedrag genoemd. En ja hoor, ik kreeg het.
Eerder stelde ik voor dat zij met een bod moeten komen (geloof ik), maar ik ben het eigenlijk wel eens met het idee zelf een bedrag te noemen. Dan is dat een soort ankerpunt. Als jij bijv. 1200 zegt, maken zij er 1000 van. Terwijl als jij 1800 zegt, maken zij er 1500 van, snappie?
Trek een mantelpak aan ofzo, zodat je je extra sterk voelt. Het moet heel zakelijk voelen, ook al zit degene tegenover je muchachos-veijos-sandwich-con-pasas te doen.
Je bent hier best onzeker over, lees ik in je posts. Dat is op zich wel begrijpelijk; je bent net begonnen. Maar dit onderdeel hoort ook bij het leerproces.
Je kan het!
Eerder stelde ik voor dat zij met een bod moeten komen (geloof ik), maar ik ben het eigenlijk wel eens met het idee zelf een bedrag te noemen. Dan is dat een soort ankerpunt. Als jij bijv. 1200 zegt, maken zij er 1000 van. Terwijl als jij 1800 zegt, maken zij er 1500 van, snappie?
Trek een mantelpak aan ofzo, zodat je je extra sterk voelt. Het moet heel zakelijk voelen, ook al zit degene tegenover je muchachos-veijos-sandwich-con-pasas te doen.
Je bent hier best onzeker over, lees ik in je posts. Dat is op zich wel begrijpelijk; je bent net begonnen. Maar dit onderdeel hoort ook bij het leerproces.
Je kan het!
dinsdag 7 juli 2009 om 17:23
Niks is een gunst, Marg. Je hebt een zakelijke deal met die knakkers.
En kijk, je moet geen belachelijke dingen gaan eisen en gaan zeuren. Maar 9 van de 10 x gaat het heel erg om de toon die de muziek maakt. Ook als je nog een keer terugkomt op dat gesprek dat jullie eind juni zouden hebben. Zij hebben het misschien wel heel druk en voor hun is het geen prioriteit.
Vraag anders aan de secretaresse of ze er ruimte voor reserveert in de agenda van je baas en meld het hem dan (of aandersom; hee ik ga even een plekje in je agenda reserveren voor ons gesprek, is dat goed?). Meestal zijn ze allang blij dat jij dat zelf even oplost.
En kijk, je moet geen belachelijke dingen gaan eisen en gaan zeuren. Maar 9 van de 10 x gaat het heel erg om de toon die de muziek maakt. Ook als je nog een keer terugkomt op dat gesprek dat jullie eind juni zouden hebben. Zij hebben het misschien wel heel druk en voor hun is het geen prioriteit.
Vraag anders aan de secretaresse of ze er ruimte voor reserveert in de agenda van je baas en meld het hem dan (of aandersom; hee ik ga even een plekje in je agenda reserveren voor ons gesprek, is dat goed?). Meestal zijn ze allang blij dat jij dat zelf even oplost.
