Werk & Studie
alle pijlers
Scriptie: de wanhoop nabij/voorbij
zaterdag 29 februari 2020 om 17:18
Ik moet dus een scriptie schrijven, zoals zoveel studenten. Ik heb voor mijn bachelor ook een kleine scriptie geschreven en in mijn master ook eens iets vergelijkbaars. Ik doe een technische studie waarbij het vooral gaat om de inhoud (beschrijven wat ik gedaan heb en conclusies trekken) en veel minder over schrijfstijl en dergelijke. De oorspronkelijke deadline was augustus 2019. En toch zit ik hier nu nog steeds voor de zoveelste dag op rij huilend achter mijn beeldscherm.
Wat gaat er mis? Het is denk ik vooral de druk die ik voel doordat mijn scriptie-duur steeds langer wordt. Verder ben ik onzeker over mijn scriptieproject. Ik heb niet de doelen bereikt die ik wilde bereiken. Mijn begeleiders zien alsnog wel waarde in wat ik wél gedaan heb en waren best positief over mijn hoofdstukken tot nu toe. Zelf durf ik die hoofdstukken op dit moment niet eens te herlezen. Het is denk ik daarnaast ook de teleurstelling in mezelf. Ik heb in het verleden veel angstklachten gehad, maar die heb ik nooit écht mijn leven laten beïnvloeden en heb hard aan mezelf gewerkt. Ik dacht dat ik sterk was, maar nu laat ik zoiets sufs als een scriptie mijn hele leven beïnvloeden. Zodra ik weer aan mijn scriptie 'moet', verdwijnt al mijn energie, ik val letterlijk in slaap, ik word angstig voor/door de gekste dingen, ik krijg paniekaanvallen, duizeligheid, piekeren, zeer sterke neiging tot ontwijkend gedrag. En ja, regelmatig doe ik dan uiteindelijk niks aan mijn scriptie. (maar soms ook wel, hoewel altijd zonder écht succes/nut aangezien mijn hoofd dan nog steeds weigert om normaal te functioneren).
Ik weet dat uitstellen/vermijden juist datgene is wat je juist niet moet doen bij angst. Ik weet dat ik moet doorzetten, dat ik de angst niet moet laten winnen, maar het lukt (vaak) gewoon echt niet meer. Ik heb er al enorm vaak over gepraat met mijn psycholoog, met mijn moeder, met mijn vriend en met allerlei andere mensen. Mijn psycholoog weet het ook niet meer en begon laatst over medicatie (maar dat wil ik echt niet). Ik heb al zo'n beetje in alle openbare gebouwen van mijn stad gezeten, in de hoop dat het dáár beter lukt dan thuis. Ik ben samen met iemand gaan zitten schrijven (die ook met zijn scriptie bezig was), maar zijn scriptie is inmiddels al lang af natuurlijk. Ik heb pomodoro timers gebruikt. Ik heb het scriptie-schrijven een tijdje zelfs helemaal beperkt tot een half uur per dag en toen dat zelfs niet lukte tot 5 minuten per dag. Ik heb bewust een afspraak met mijn begeleiders gehad in de hoop dat hun (positieve) feedback en hulp mij weer op weg zou helpen. En sinds deze week heb ik zelfs een ambulant begeleider vanwege dit probleem, maar ik weet eigenlijk (nog) niet hoe zij mij zou kunnen helpen.
Heeft iemand nog suggesties die ik nog kan proberen? Ik wil echt (op korte termijn) die scriptie afronden, want veel langer hou ik dit gewoon niet vol. Ik moet alleen nog de laatste twee (zeer korte) hoofdstukken en nog wat kleine verbeteringen en toevoegingen in de andere hoofdstukken.
Wat gaat er mis? Het is denk ik vooral de druk die ik voel doordat mijn scriptie-duur steeds langer wordt. Verder ben ik onzeker over mijn scriptieproject. Ik heb niet de doelen bereikt die ik wilde bereiken. Mijn begeleiders zien alsnog wel waarde in wat ik wél gedaan heb en waren best positief over mijn hoofdstukken tot nu toe. Zelf durf ik die hoofdstukken op dit moment niet eens te herlezen. Het is denk ik daarnaast ook de teleurstelling in mezelf. Ik heb in het verleden veel angstklachten gehad, maar die heb ik nooit écht mijn leven laten beïnvloeden en heb hard aan mezelf gewerkt. Ik dacht dat ik sterk was, maar nu laat ik zoiets sufs als een scriptie mijn hele leven beïnvloeden. Zodra ik weer aan mijn scriptie 'moet', verdwijnt al mijn energie, ik val letterlijk in slaap, ik word angstig voor/door de gekste dingen, ik krijg paniekaanvallen, duizeligheid, piekeren, zeer sterke neiging tot ontwijkend gedrag. En ja, regelmatig doe ik dan uiteindelijk niks aan mijn scriptie. (maar soms ook wel, hoewel altijd zonder écht succes/nut aangezien mijn hoofd dan nog steeds weigert om normaal te functioneren).
Ik weet dat uitstellen/vermijden juist datgene is wat je juist niet moet doen bij angst. Ik weet dat ik moet doorzetten, dat ik de angst niet moet laten winnen, maar het lukt (vaak) gewoon echt niet meer. Ik heb er al enorm vaak over gepraat met mijn psycholoog, met mijn moeder, met mijn vriend en met allerlei andere mensen. Mijn psycholoog weet het ook niet meer en begon laatst over medicatie (maar dat wil ik echt niet). Ik heb al zo'n beetje in alle openbare gebouwen van mijn stad gezeten, in de hoop dat het dáár beter lukt dan thuis. Ik ben samen met iemand gaan zitten schrijven (die ook met zijn scriptie bezig was), maar zijn scriptie is inmiddels al lang af natuurlijk. Ik heb pomodoro timers gebruikt. Ik heb het scriptie-schrijven een tijdje zelfs helemaal beperkt tot een half uur per dag en toen dat zelfs niet lukte tot 5 minuten per dag. Ik heb bewust een afspraak met mijn begeleiders gehad in de hoop dat hun (positieve) feedback en hulp mij weer op weg zou helpen. En sinds deze week heb ik zelfs een ambulant begeleider vanwege dit probleem, maar ik weet eigenlijk (nog) niet hoe zij mij zou kunnen helpen.
Heeft iemand nog suggesties die ik nog kan proberen? Ik wil echt (op korte termijn) die scriptie afronden, want veel langer hou ik dit gewoon niet vol. Ik moet alleen nog de laatste twee (zeer korte) hoofdstukken en nog wat kleine verbeteringen en toevoegingen in de andere hoofdstukken.
woensdag 11 maart 2020 om 11:34
Ga door TO! Op dit moment maakt het even niet uit wat je inlevert, als je maar iets inlevert. Met de feedback kun je dan stukje bij beetje je scriptie bijschaven. Met een slakkentempo voorruit is nog altijd beter dan stil staan. Het verleden kun je niet veranderen, maar zolang je handjes, oogjes en ten minste een half brein hebt moet die scriptie gewoon af kunnen komen!
woensdag 11 maart 2020 om 12:15
woensdag 11 maart 2020 om 12:20
Maar dat betekent toch niet dat alle scripties slecht (mogen) zijn? Ik heb zelfs bachelorscripties gezien die leesbaarder en inhoudelijk interessanter zijn dan mijn scriptie. En er zijn ook mensen die scriptieprijzen winnen. Het doel blijft toch om het zo goed mogelijk te doen en ik weet gewoon dat ik beter moet kunnen, maar door allerlei omstandigheden is dat nu niet gelukt.lolapaloeza schreef: ↑11-03-2020 08:40Als je de lat zo hoog legt, kun je er eigenlijk alleen nog maar onderdoor...
Het is een scriptie, niet je magnum opus. Juist niet, je schrijft dit om te leren, niet omdat je het al kan.
Mijn begeleider heeft mijn hele scriptie nu al nagekeken, maar ik zit nu bij college dus ik kan er niet naar kijken. Ben benieuwd...
woensdag 11 maart 2020 om 12:23
Snap het goed. Ik heb het met heel andere (veel onbelangrijker!) taken, juist niet met schrijven of design (dan haal ik de deadlines). Nl: klussen in huis, gewoon ' huishouden' en administratie/financiën. Haat, haat, haat het!
De tip die ik al ergens las: de klus opdelen. Je een heel klein, bijna belachelijk, deeltaakje voornemen, b.v. 1 zin schrijven. En dat dan doen. Het klinkt waardeloos en te simpel voor woorden, maar mij helpt dat in elk geval enorm.
Zelfs iets heel kinderachtigs gedaan toen het me boven het hoofd groeide (beetje genant, maar goed): een aantal strookjes gemaakt en opgevouwen als 'lootjes', in een schaaltje gedaan, en er dan per dag eentje uit trekken. Daar stond dan bijvoorbeeld op: 'bovenste plank kledingkast 1 opruimen'. Nou, in 5 minuten bleek dat mini-taakje klaar. En opmerkelijk: ik kreeg enorme zin om meteen de hele kast te doen. En je bent vertrokken + het idee dat je iets extra's gedaan hebt, ipv achterloopt. Vgl. als je één lootje hebt waarop staat: 'het hele huis opruimen en schoonmaken, alle post en rekeningen doen, en alle mankementjes verhelpen'. Dat overweldigt je. Net als een hele scriptie perfect schrijven qua opbouw, inhoud, stijl en uitvoering... Sterkte & succes!
De tip die ik al ergens las: de klus opdelen. Je een heel klein, bijna belachelijk, deeltaakje voornemen, b.v. 1 zin schrijven. En dat dan doen. Het klinkt waardeloos en te simpel voor woorden, maar mij helpt dat in elk geval enorm.
Zelfs iets heel kinderachtigs gedaan toen het me boven het hoofd groeide (beetje genant, maar goed): een aantal strookjes gemaakt en opgevouwen als 'lootjes', in een schaaltje gedaan, en er dan per dag eentje uit trekken. Daar stond dan bijvoorbeeld op: 'bovenste plank kledingkast 1 opruimen'. Nou, in 5 minuten bleek dat mini-taakje klaar. En opmerkelijk: ik kreeg enorme zin om meteen de hele kast te doen. En je bent vertrokken + het idee dat je iets extra's gedaan hebt, ipv achterloopt. Vgl. als je één lootje hebt waarop staat: 'het hele huis opruimen en schoonmaken, alle post en rekeningen doen, en alle mankementjes verhelpen'. Dat overweldigt je. Net als een hele scriptie perfect schrijven qua opbouw, inhoud, stijl en uitvoering... Sterkte & succes!
anoniem_6383b02e6def7 wijzigde dit bericht op 11-03-2020 12:25
Reden: typo
Reden: typo
0.04% gewijzigd
woensdag 11 maart 2020 om 17:49
Het is niet óf slecht, óf goed. Natuurlijk streef je naar een goede scriptie. Maar ten eerste denk ik dat je blik nu wat vertroebelt is door de restjes negativiteit die je nog hebt, en daarbij is dit het eerste echte concept. Er is straks nog genoeg ruimte en tijd voor verbetering.enwatnu schreef: ↑11-03-2020 12:20Maar dat betekent toch niet dat alle scripties slecht (mogen) zijn? Ik heb zelfs bachelorscripties gezien die leesbaarder en inhoudelijk interessanter zijn dan mijn scriptie. En er zijn ook mensen die scriptieprijzen winnen. Het doel blijft toch om het zo goed mogelijk te doen en ik weet gewoon dat ik beter moet kunnen, maar door allerlei omstandigheden is dat nu niet gelukt.
Mijn ervaring is dat ik dingen die ik zelf schrijf pas echt kan beoordelen op de kwaliteit als er ruime tijd tussen zit. En dan valt het me soms alles mee. Dat zou zomaar ook bij jou het geval kunnen zijn.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 12 maart 2020 om 12:49
enwatnu schreef: ↑11-03-2020 12:20Maar dat betekent toch niet dat alle scripties slecht (mogen) zijn? Ik heb zelfs bachelorscripties gezien die leesbaarder en inhoudelijk interessanter zijn dan mijn scriptie. En er zijn ook mensen die scriptieprijzen winnen. Het doel blijft toch om het zo goed mogelijk te doen en ik weet gewoon dat ik beter moet kunnen, maar door allerlei omstandigheden is dat nu niet gelukt.
Mijn begeleider heeft mijn hele scriptie nu al nagekeken, maar ik zit nu bij college dus ik kan er niet naar kijken. Ben benieuwd...
Wat bedoel je met slecht? Dat er betere scripties zijn en die van jou niet de allerbeste is toch geen probleem nu? Je wil toch je studie inhalen, niet een pullizer prize winnen? Je doel is niet het zo goed mogelijk doen, want dat streven van jou is onrealistisch gebleken en nekt je, verlamt je. Dat heet perfectionisme en dan gaat het niet meer om het doel, een scriptie schrijven.
Als je je scriptie wil verbeteren, heb je nu de beste stap ooit genomen, namelijk het laten bekijken en beoordelen door je begeleidster. En van die feedback leren, wat je dan nog moet verbeteren. DIe feedbackloop, de ander, je wijze en ervaren scriptie beoordelaar erbij betrekken, en hier van leren, is de beste stap om uit je loop van je binnenwereld en perfeciotnisme te halen.
donderdag 12 maart 2020 om 12:50
ps ik laat mijn spelling schrijffouten er lekker inswifty schreef: ↑12-03-2020 12:49Wat bedoel je met slecht? Dat er betere scripties zijn en die van jou niet de allerbeste is toch geen probleem nu? Je wil toch je studie inhalen, niet een pullizer prize winnen? Je doel is niet het zo goed mogelijk doen, want dat streven van jou is onrealistisch gebleken en nekt je, verlamt je. Dat heet perfectionisme en dan gaat het niet meer om het doel, een scriptie schrijven.
Als je je scriptie wil verbeteren, heb je nu de beste stap ooit genomen, namelijk het laten bekijken en beoordelen door je begeleidster. En van die feedback leren, wat je dan nog moet verbeteren. DIe feedbackloop, de ander, je wijze en ervaren scriptie beoordelaar erbij betrekken, en hier van leren, is de beste stap om uit je loop van je binnenwereld en perfeciotnisme te halen.
donderdag 12 maart 2020 om 14:00
Je zou graag iets in willen leveren wat prijzen waard is. Leuk idee, maar dat is nu niet je doel, om het perfect te doen. Done is better than perfect toch?enwatnu schreef: ↑11-03-2020 12:20Maar dat betekent toch niet dat alle scripties slecht (mogen) zijn? Ik heb zelfs bachelorscripties gezien die leesbaarder en inhoudelijk interessanter zijn dan mijn scriptie. En er zijn ook mensen die scriptieprijzen winnen. Het doel blijft toch om het zo goed mogelijk te doen en ik weet gewoon dat ik beter moet kunnen, maar door allerlei omstandigheden is dat nu niet gelukt.
Mijn begeleider heeft mijn hele scriptie nu al nagekeken, maar ik zit nu bij college dus ik kan er niet naar kijken. Ben benieuwd...
En dat niet tevreden zijn met wat je doet, dat is superherkenbaar. Maar hoe vaker je dingen zoals dit maakt, hoe vaker je merkt dat anderen het verschil tussen 80% goed en 100% goed naar jouw standaarden helemaal niet opvalt. Dus die grote hoeveelheid extra moeite die je daarin steekt word je niet voor beloond. Vaak ook nieteens qua cijfer. Dus laat het los.
donderdag 12 maart 2020 om 22:39
Wat ik onbewust zie als slecht: de mogelijkheid dat anderen (scriptiebegeleiders, familie, anderen die verder gaan met mijn project, toekomstige werkgevers, collega's, ...) iets negatiefs over mijn scriptie of CV denken. En als ik bijvoorbeeld een scriptieprijs gewonnen had, iets zinnigs ontwikkeld had of een paper geschreven had, dan was die angst minder groot aangezien ik dan meer externe positieve bevestiging heb.swifty schreef: ↑12-03-2020 12:49Wat bedoel je met slecht? Dat er betere scripties zijn en die van jou niet de allerbeste is toch geen probleem nu? Je wil toch je studie inhalen, niet een pullizer prize winnen? Je doel is niet het zo goed mogelijk doen, want dat streven van jou is onrealistisch gebleken en nekt je, verlamt je. Dat heet perfectionisme en dan gaat het niet meer om het doel, een scriptie schrijven.
Ik wil niet voor altijd met die angst/onzekerheid over mijn scriptie blijven zitten, daarom wilde ik het graag écht goed doen. Dus niet omdat ik per se 'beter wil zijn dan iedereen' of 'een 10 wil halen', maar meer voor mezelf dus.
'Dankzij' het coronavirus heb ik vanaf het begin van volgende week wel ineens meer tijd voor mijn scriptie dus dat is opzich wel fijn... Het komt in ieder geval wel goed uit aangezien ik volgende week echt té veel dingen had en daar al erg gestresst door was/ben. En nu heb ik waarschijnlijk juist tijd om wat eerder alle feedback te verwerken. Het is nog best veel werk denk ik.
enwatnu wijzigde dit bericht op 12-03-2020 22:50
1.49% gewijzigd
donderdag 12 maart 2020 om 22:48
Jullie reacties zetten mij wel echt aan het denken.
Ik herken ook veel dingen die ik ook al gelezen heb in een boek over perfectionisme, maar er echt iets mee doen vind ik lastig. Ik voel mij meteen heel onveilig en het leven voelt meteen compleet zinloos als ik de controle (een beetje) probeer los te laten. Misschien handig om te bespreken met mijn psycholoog morgen.
Ik herken ook veel dingen die ik ook al gelezen heb in een boek over perfectionisme, maar er echt iets mee doen vind ik lastig. Ik voel mij meteen heel onveilig en het leven voelt meteen compleet zinloos als ik de controle (een beetje) probeer los te laten. Misschien handig om te bespreken met mijn psycholoog morgen.
donderdag 12 maart 2020 om 22:56
Goed dat het je aan het denken zet. Het is echt oke als jouw scriptie nooit meer ingekeken wordt. Zou fijn zijn als dat anders loopt, maar ook al schrijf je een prachtig verhaal, het kan ook nooit meer gelezen worden. Onderzoek doen is leuk als er iets uitkomt, maar experimenten zonder het eghoopte resultaat zijn er ook een boel en minder aansprekend bijvoorbeeld. Dat betekent niet dat jij iets fout hebt gedaan.
Jij hebt niets meer nodig dan een voldoende voor je scriptie. Je hoeft je niet te schamen ten opzichte van wie dan ook. Maar je moet het wel afronden. Als je verder gaat met je leven, merk je dat die scriptie helemaal niet zo belangrijk is. Wil je verder in onderzoek, dan kan dat meestal ook nog prima. Naai je niet op, maar zie deze scriptie als iets wat klaar moet, niet iets wat perfect moet. Want je doet het voor te weinig mensen en je hebt vooral jezelf er mee.
Jij hebt niets meer nodig dan een voldoende voor je scriptie. Je hoeft je niet te schamen ten opzichte van wie dan ook. Maar je moet het wel afronden. Als je verder gaat met je leven, merk je dat die scriptie helemaal niet zo belangrijk is. Wil je verder in onderzoek, dan kan dat meestal ook nog prima. Naai je niet op, maar zie deze scriptie als iets wat klaar moet, niet iets wat perfect moet. Want je doet het voor te weinig mensen en je hebt vooral jezelf er mee.
donderdag 12 maart 2020 om 23:08
Kan perfectionisme eigenlijk zomaar erger worden? Mijn zelfvertrouwen is juist sterk verbeterd, maar sindsdien lijk ik juist steeds vaker last te hebben van 'perfectionisme' en de gevolgen daarvan. Misschien wel logisch, want waar ik vroeger meteen dacht dat ik het toch niet kon, geloof ik nu dat ik het wél kan en heb ik er juist alles voor over om dit ook te bereiken.
Ik heb mijn eigen vraag hiermee al beantwoord geloof ik...
Ik heb alleen niet veel hoop dat ik hier veel aan kan veranderen. 
donderdag 12 maart 2020 om 23:28
Haha dat zou ik echt helemaal prima vinden. Ik hoop dat niemand ooit nog aan mijn scriptie zal denken, maar dat is niet realistisch.Sensitivenoodle schreef: ↑12-03-2020 22:56Goed dat het je aan het denken zet. Het is echt oke als jouw scriptie nooit meer ingekeken wordt.
Met een beetje geluk lukt het mij uiteindelijk zelf om toch met een soort 'trots' terug te kijken, omdat ik het tóch afgerond heb ondanks alles. Net als dat ik soms trots ben op de kleinste/gekste dingen, juist omdat ik ze door allerlei angsten nooit gekund heb. Maar anderen zien niet hoe ik mezelf zie, ze zien het verhaal 'erachter' niet, en dus vermoed ik dat ik mij op die manier altijd zal blijven schamen voor de persoon die ik was in hun ogen.
vrijdag 13 maart 2020 om 06:50
donderdag 26 maart 2020 om 11:30
Pff alweer twee weken verder en hij is nog steeds niet af. 
Ik heb de afspraak met begeleider ook weer afgezegd omdat ik toch nog niet naar de feedback gekeken had dus dat leek mij zinloos. Maar nu is de afspraak dus verplaatst naar morgenmiddag en ik ga echt niet redden om alles vandaag te doen.
Daarnaast heb ik morgenmiddag ook een tentamen (dat al een week verplaatst is), maar ook daarvoor heb ik in totaal pas 2 uur geleerd. En thuiswerken doe ik ook veel te weinig. Echt alles gaat mis en ik weet ook niet waarom ik het nog probeer, want zolang alles zo k*t gaat heeft het toch geen zin om een baan te zoeken of andere toekomstplannen te maken.
Ik heb de afspraak met begeleider ook weer afgezegd omdat ik toch nog niet naar de feedback gekeken had dus dat leek mij zinloos. Maar nu is de afspraak dus verplaatst naar morgenmiddag en ik ga echt niet redden om alles vandaag te doen.
Daarnaast heb ik morgenmiddag ook een tentamen (dat al een week verplaatst is), maar ook daarvoor heb ik in totaal pas 2 uur geleerd. En thuiswerken doe ik ook veel te weinig. Echt alles gaat mis en ik weet ook niet waarom ik het nog probeer, want zolang alles zo k*t gaat heeft het toch geen zin om een baan te zoeken of andere toekomstplannen te maken.
donderdag 26 maart 2020 om 14:59
Wat vervelend! Maar hoe komt het dat je nu weer even vastloopt? Het klinkt alsof je in een korte tijd veel intensieve afspraken hebt gepland. Even uitstellen nu is geen ramp, de weken zijn raar voor iedereen. Maar lukt het je na je tentamen weer het op te pakken en naar de feedback te kijken? Of wordt je angstig van de gedachte hieraan te moeten gaan zitten?
donderdag 26 maart 2020 om 16:22
Ik vind mijn scriptie gewoon nog steeds ongelovelijk slecht. Door de feedback heb ik ook een fout in mijn aanpak ontdekt, maar dat aanpassen betekent dat ik vrijwel alles opnieuw moet doen dus ik weet niet wat ik met die feedback moet. Ik durf niet toe te geven dat ik die fout heb gemaakt, maar ik moet eigenlijk wel.
Verder schaam ik mij enorm dat ik na twee weken nog niet klaar ben, terwijl het juist heel rustige weken waren voor mij door corona.
Ik denk dat ik maar voor de herkansing van het tentamen ga. Het gaat mij echt niet meer lukken nu, maar wel echt heel onhandig want de kans bestaat dat het hertentamen weer gewoon op de universiteit is terwijl ik het tentamen van morgen thuis mag maken (wat toch makkelijker is vermoed ik).
Uitstellen van mijn scriptie is geen optie, aangezien ik deze afspraak met mijn begeleider al een keer uitgesteld heb (mét de belofte dat ik vrijdag wel echt naar zijn feedback gekeken zou hebben).
Verder ben ik al de hele dag chagerijnig en constant aan het huilen, geen zin om met mijn vriend te bellen, etcetera... Slaat helemaal nergens op, maar het lukt niet om positief te denken. Ik blijf maar piekeren over mijn toekomst, vacatures bekijken, twijfelen of ik wel nog een master wil doen...
Verder schaam ik mij enorm dat ik na twee weken nog niet klaar ben, terwijl het juist heel rustige weken waren voor mij door corona.
Ik denk dat ik maar voor de herkansing van het tentamen ga. Het gaat mij echt niet meer lukken nu, maar wel echt heel onhandig want de kans bestaat dat het hertentamen weer gewoon op de universiteit is terwijl ik het tentamen van morgen thuis mag maken (wat toch makkelijker is vermoed ik).
Uitstellen van mijn scriptie is geen optie, aangezien ik deze afspraak met mijn begeleider al een keer uitgesteld heb (mét de belofte dat ik vrijdag wel echt naar zijn feedback gekeken zou hebben).
Verder ben ik al de hele dag chagerijnig en constant aan het huilen, geen zin om met mijn vriend te bellen, etcetera... Slaat helemaal nergens op, maar het lukt niet om positief te denken. Ik blijf maar piekeren over mijn toekomst, vacatures bekijken, twijfelen of ik wel nog een master wil doen...
donderdag 26 maart 2020 om 16:45
enwatnu schreef: ↑26-03-2020 16:22Ik vind mijn scriptie gewoon nog steeds ongelovelijk slecht. Door de feedback heb ik ook een fout in mijn aanpak ontdekt, maar dat aanpassen betekent dat ik vrijwel alles opnieuw moet doen dus ik weet niet wat ik met die feedback moet. Ik durf niet toe te geven dat ik die fout heb gemaakt, maar ik moet eigenlijk wel.
Verder schaam ik mij enorm dat ik na twee weken nog niet klaar ben, terwijl het juist heel rustige weken waren voor mij door corona.
Ik denk dat ik maar voor de herkansing van het tentamen ga. Het gaat mij echt niet meer lukken nu, maar wel echt heel onhandig want de kans bestaat dat het hertentamen weer gewoon op de universiteit is terwijl ik het tentamen van morgen thuis mag maken (wat toch makkelijker is vermoed ik).
Uitstellen van mijn scriptie is geen optie, aangezien ik deze afspraak met mijn begeleider al een keer uitgesteld heb (mét de belofte dat ik vrijdag wel echt naar zijn feedback gekeken zou hebben).
Verder ben ik al de hele dag chagerijnig en constant aan het huilen, geen zin om met mijn vriend te bellen, etcetera... Slaat helemaal nergens op, maar het lukt niet om positief te denken. Ik blijf maar piekeren over mijn toekomst, vacatures bekijken, twijfelen of ik wel nog een master wil doen...
lieve schat, je bent een gewoon en normaal mens. Je zit nog op een opleiding met als doel om dingen te leren.
NU is het moment om toe te geven dat iets niet lukt en dat je hulp nodig hebt. Pak met beide handen deze kans aan om te leren.
En geloof, de afgelopen 30 jaar heeft echt niemand naar mijn scriptie gevraagd behalve hooguit wat het onderwerp was. Het is een onrealistische droom dat je zomaar een scriptieprijs kan winnen of iets bijzonder ontdekt. Zie een scriptie als een leerproces. Hoe kan je een goed onderbouwde paper schrijven die mensen makkelijk kunnen lezen. Dat is iets wat je waarschijnlijk later in je werk ook moet doen. Dan moet je ook rapporten, verslagen, adviezen etc gaan schrijven.
Ga morgen op en eerlijk het gesprek met je begeleider in. Geef aan dat je even niet weet hoe je verder moet. Dat je hulp kan gebruiken. Het zal vast niet de eerste keer zijn dat een begeleider dit mee maakt. En hij/zij kan je alleen maar helpen wanneer je open kaart speelt en hulp wil aanvaarden.
Kom op, het is zeker geen falen of iets negatiefs. Het is een geweldige kans om te leren!
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 26 maart 2020 om 17:35
Groet fout gemaakt in je onderzoek, tja, dat kun je niet meer overdoen. En nee, overweeg dat ook niet. Maar ga er verder mee. Pas de feedback toe die je begeleider je opstuurde en laat het erbij. Doe wat er van je gevraagd wordt door je begeleider en niet meer. Met deze voorgeschiedenis hoe je scriptie tot stand is gekomen zal je er, al stop je er nog 3 maanden fulltime aan werken in, niet tevreden mee zijn. En dat hoeft ook niet, je moet het alleen afronden.
donderdag 26 maart 2020 om 17:42
Alles gaat zo enorm moeizaam, al maanden... Wat als dit mijn hele leven zo blijft? Dan wil ik niet meer. En in hulp geloof ik ook niet meer, de gesprekken met mijn psycholoog ervaar ik als steeds minder nuttig en aan mijn persoonlijk begeleider heb ik voor mijn gevoel ook nog niks gehad. Sorry, een beetje off-topic maar dit soort gedachten heb ik dus constant als dingen niet lukken.
donderdag 26 maart 2020 om 17:43
Maar bij het vastlopen en niet weten waarom het niet lukt, ook daar kan je hulp bij krijgen! Je betaalt niet voor niets college geld en je zit op een opleiding. Maak gebruik van de kennis en kunde van de docenten en begeleiders.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 26 maart 2020 om 19:50
Dat is niet gek dat je je zo voelt als dingen niet lukken zoals je hoopt. En als je al niet goed voelt en depressief of angstig, dan is dat gevoel dat je er niet meer uitkomt ook heel herkenbaar. Maar je kunt hier zeker wel verder mee komen, geef niet op op een slechte dag.enwatnu schreef: ↑26-03-2020 17:42Alles gaat zo enorm moeizaam, al maanden... Wat als dit mijn hele leven zo blijft? Dan wil ik niet meer. En in hulp geloof ik ook niet meer, de gesprekken met mijn psycholoog ervaar ik als steeds minder nuttig en aan mijn persoonlijk begeleider heb ik voor mijn gevoel ook nog niks gehad. Sorry, een beetje off-topic maar dit soort gedachten heb ik dus constant als dingen niet lukken.
