Werk & Studie
alle pijlers
Sollicitanten from hell
woensdag 14 november 2007 om 22:53
Met regelmaat van de klok opent er iemand een klaagtopic over solliciteren. Bedrijven reageren niet, interviewers bereiden zich niet goed voor etc etc.
Heel vervelend allemaal, heb ik ook weleens meegemaakt. Maar wat ik veel vaker meemaak zijn asociale sollicitanten.
Dat begint al bij de brief
onleesbaar, taal- en stijlfouten
solliciteren op een functie die totaal niet aansluit op je leer en
werkervaring
geen cv bijsluiten terwijl daar expliciet om wordt gevraagd
Dan de afspraak
Die moet verzet worden omdat het tijdstip niet handig is. Hallo, enig idee hoe lastig het is om minimaal 2 agenda's op elkaar af te stemmen? En denk je dat je de enige bent die op gesprek komt?
Men komt te laat op de afspraak (grrrrr, dan kun je wat mij betreft net zo goed meteen vertrekken)
En de gesprekken zijn soms helemaal drama
Niet voorbereid, dus totaal geen sjoege van het bedrijf en / of de functie
Totaal geen voorbeelden kunnen geven van hoe je hebt gehandeld in bepaalde situatie
Geen enkel idee hebben van je plussen en je aandachtspunten
Ik kan nog wel ff doorgaan maar ben ook heel benieuwd naar de ervaring van jullie. Wat zijn de ergste dingen die jij hebt meegemaakt nadat je een sollicitatieprocedure had opgestart?
Heel vervelend allemaal, heb ik ook weleens meegemaakt. Maar wat ik veel vaker meemaak zijn asociale sollicitanten.
Dat begint al bij de brief
onleesbaar, taal- en stijlfouten
solliciteren op een functie die totaal niet aansluit op je leer en
werkervaring
geen cv bijsluiten terwijl daar expliciet om wordt gevraagd
Dan de afspraak
Die moet verzet worden omdat het tijdstip niet handig is. Hallo, enig idee hoe lastig het is om minimaal 2 agenda's op elkaar af te stemmen? En denk je dat je de enige bent die op gesprek komt?
Men komt te laat op de afspraak (grrrrr, dan kun je wat mij betreft net zo goed meteen vertrekken)
En de gesprekken zijn soms helemaal drama
Niet voorbereid, dus totaal geen sjoege van het bedrijf en / of de functie
Totaal geen voorbeelden kunnen geven van hoe je hebt gehandeld in bepaalde situatie
Geen enkel idee hebben van je plussen en je aandachtspunten
Ik kan nog wel ff doorgaan maar ben ook heel benieuwd naar de ervaring van jullie. Wat zijn de ergste dingen die jij hebt meegemaakt nadat je een sollicitatieprocedure had opgestart?
anoniem_37707 wijzigde dit bericht op 15-11-2007 22:27
Reden: Heeft snel een paar spelfouten aangepast :-)
Reden: Heeft snel een paar spelfouten aangepast :-)
% gewijzigd
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
)
tranen in m'n ogen van 't lachen!
vrijdag 16 november 2007 om 08:15
Ik ben een ex-P&O-er en ik moet erg lachen om de opmerkingen over lijstjes en mapjes. Ik ben ook een chaoot, die door de veelheid het overzicht verliest en dat vervolgens probeert op te lossen door structuur aan te brengen (en dan met een beetje pech meer met die structuur bezig is dan met het werken! hahaha!)
Inmiddels heb ik de oplossing naar aanleiding van een tip van een expert: het "urgent to do bakje" en het "later to do bakje". In die bakjes leg ik vervolgens alle mapjes op volgorde van urgentie. Het urgent bakje fiets ik dagelijks door en probeer ik zsm af te handelen, maar in het "later to do bakje" kijk ik alleen als ik tijd over heb. Op die manier reduceer ik de stress van "ik moet nog zoveel", want ik zie niet alles elke dag weer voorbij komen. En ik heb eigenlijk nooit tijd over, dus in de praktijk zie ik de inhoud van het "later to do bakje" alleen als ik het eens in de zoveel tijd opruim. En de ervaring leert dat dan veel uit dat bakje weggegooid kan worden omdat het inmiddels achterhaalt is! :-)
Inmiddels heb ik de oplossing naar aanleiding van een tip van een expert: het "urgent to do bakje" en het "later to do bakje". In die bakjes leg ik vervolgens alle mapjes op volgorde van urgentie. Het urgent bakje fiets ik dagelijks door en probeer ik zsm af te handelen, maar in het "later to do bakje" kijk ik alleen als ik tijd over heb. Op die manier reduceer ik de stress van "ik moet nog zoveel", want ik zie niet alles elke dag weer voorbij komen. En ik heb eigenlijk nooit tijd over, dus in de praktijk zie ik de inhoud van het "later to do bakje" alleen als ik het eens in de zoveel tijd opruim. En de ervaring leert dat dan veel uit dat bakje weggegooid kan worden omdat het inmiddels achterhaalt is! :-)
vrijdag 16 november 2007 om 14:24
Aaahhh ik heb maandag een gesprek en bij sommige dingen die ik hier lees denk ik oei... Zoals inderdaad je slechte eigenschappen noemen, ok dus geen perfectionisme haha maar ik vind het wel een moeilijke vraag.
Maar dit is wel een erg leuk topic om te lezen, want zo bont zal ik het niet maken zoals veel voorbeelden dus dat geeft toch zelfvertrouwen
Vraagje, wat denken jullie van sollicitanten waarvan je denkt/zeker weet dat ze (enigszins) overgequalificeerd zijn? Denk je die zal er wel redenen voor hebben (en je vraagt daarnaar), of denk je meteen die zal wel snel weg zijn laat maar oid?
Maar dit is wel een erg leuk topic om te lezen, want zo bont zal ik het niet maken zoals veel voorbeelden dus dat geeft toch zelfvertrouwen
Vraagje, wat denken jullie van sollicitanten waarvan je denkt/zeker weet dat ze (enigszins) overgequalificeerd zijn? Denk je die zal er wel redenen voor hebben (en je vraagt daarnaar), of denk je meteen die zal wel snel weg zijn laat maar oid?
vrijdag 16 november 2007 om 15:48
Hoi Esthrall,
Ik zou iemand die ik echt overgekwalificeerd vind niet snel uitnodigen, inderdaad omdat ik dan denk dat de uitdaging er snel vanaf zou zijn.
Nodig ik iemand wel uit, dan doe ik dat altijd omdat ik denk dat er wel voldoende aanknopingspunten zijn voor een eventuele samenwerking. Ik ga mijn tijd namelijk niet zitten verdoen met iemand waarvan ik vermoed dat ik die persoon toch ga afwijzen. En ja, als iemand eenmaal bij mij aan tafel zit, dan vraag ik door over alles en dus ook over niveau en motivatie e.d.!
Ik zou iemand die ik echt overgekwalificeerd vind niet snel uitnodigen, inderdaad omdat ik dan denk dat de uitdaging er snel vanaf zou zijn.
Nodig ik iemand wel uit, dan doe ik dat altijd omdat ik denk dat er wel voldoende aanknopingspunten zijn voor een eventuele samenwerking. Ik ga mijn tijd namelijk niet zitten verdoen met iemand waarvan ik vermoed dat ik die persoon toch ga afwijzen. En ja, als iemand eenmaal bij mij aan tafel zit, dan vraag ik door over alles en dus ook over niveau en motivatie e.d.!
vrijdag 16 november 2007 om 17:14
Mijn ervaring is dat medewerkers die overgekwalificeerd zijn zich gaan vervelen. En mensen die zich vervelen kunnen zich teveel met anderen gaan bemoeien en/of ongemotiveerd raken. Dat risico wil ik zoveel mogelijk voorkomen.
Ik heb nog eens nagedacht over 'sollicitanten from hell' en moest ineens weer denken aan de vrouw die een aantal jaren geleden solliciteerde op een coördinerende financiële functie binnen mijn afdeling. Zij was verwikkeld in een arbeidsconflict met haar toenmalige werkgever omdat zij zich onvoldoende gewaardeerd voelde. Op mijn vraag wat zij had geprobeerd om dat probleem op te lossen was haar antwoord dat ze dossiers stelselmatig verkeerd opborg zodat deze onvindbaar zouden zijn. Het was haar bedoeling dat de onvindbare dossiers voor grote problemen zouden zorgen. Haar baas zou zich daardoor gaan realiseren hoe belangrijk het werk van deze medewerker was en haar vervolgens meer gaan waarderen. Nadat ze ruim een jaar dossiers had laten verdwijnen zonder haar doel te bereiken was haar geduld op en had ze besloten toe te zijn aan een nieuwe uitdaging. Bij ons bedrijf. Had ik al verteld dat deze mevrouw voor één van de grootste hypotheekverstrekkers van Nederland werkte?
Ik heb nog eens nagedacht over 'sollicitanten from hell' en moest ineens weer denken aan de vrouw die een aantal jaren geleden solliciteerde op een coördinerende financiële functie binnen mijn afdeling. Zij was verwikkeld in een arbeidsconflict met haar toenmalige werkgever omdat zij zich onvoldoende gewaardeerd voelde. Op mijn vraag wat zij had geprobeerd om dat probleem op te lossen was haar antwoord dat ze dossiers stelselmatig verkeerd opborg zodat deze onvindbaar zouden zijn. Het was haar bedoeling dat de onvindbare dossiers voor grote problemen zouden zorgen. Haar baas zou zich daardoor gaan realiseren hoe belangrijk het werk van deze medewerker was en haar vervolgens meer gaan waarderen. Nadat ze ruim een jaar dossiers had laten verdwijnen zonder haar doel te bereiken was haar geduld op en had ze besloten toe te zijn aan een nieuwe uitdaging. Bij ons bedrijf. Had ik al verteld dat deze mevrouw voor één van de grootste hypotheekverstrekkers van Nederland werkte?
vrijdag 16 november 2007 om 17:55
vrijdag 16 november 2007 om 18:24
Telefoongesprekken aannemen tijdens een sollicitatie gesprek?? Kan er met mijn pet niet bij! Ik moet eerlijk toegeven dat mijn mobiel bijna dwangmatig aan moet staan wanneer mijn zoon niet bij mij is. Ik 'MOET' dan altijd bereikbaar zijn. Gevolg dat ik voor veel situaties waar een mobiel niet gewenst is, ik deze op stil zet. Echt ik controleer wel 10x voorafgaand aan bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek of hij op stil staat omdat ik wel door grond kan zakken als mijn mobiel alleen maar overgaat. Laat staan doodleuk opnemen en een gesprek voeren... (moet staat tussen haakjes omdat het natuurlijk niet moet, maar het zo dwangmatig aanvoelt dat ik het van mezelf moet. er wordt aan gewerkt )
Overigens vind ik het andersom net zo storen, werkgevers die gewoon de telefoon aannemen tijdens een gesprek en al helemaal al ze zich niet verexcuseren!
)Overigens vind ik het andersom net zo storen, werkgevers die gewoon de telefoon aannemen tijdens een gesprek en al helemaal al ze zich niet verexcuseren!
vrijdag 16 november 2007 om 19:33
Ik baal er wel van dat perfectionisme zo'n standaard antwoord is wat door jan en alleman gebruikt wordt tijdens zo'n procedure. Want het probleem is, dat perfectionist zijn een enorm belangrijk onderdeel is van wie ik ben en hoe dat tot uiting komt. Dus al zou ik het liever niet noemen tijdens een sollicitatiegesprek omdat je weet dat de gemiddelde interviewer je daar niet serieus op zal nemen, doe ik het dan toch.
Wel leg ik dan wel duidelijk uit op welke punten ik merk dat ik perfectionistisch ben in negatieve én positieve zin en heel in het kort ook wat ik er aan doe om de negatieve punten in te dammen. Maar ik blijf het wel lastig vinden dat interviewers bij het woordje perfectionistisch bij wijze van spreken al een kruisje door je naam heenzetten....
Wel leg ik dan wel duidelijk uit op welke punten ik merk dat ik perfectionistisch ben in negatieve én positieve zin en heel in het kort ook wat ik er aan doe om de negatieve punten in te dammen. Maar ik blijf het wel lastig vinden dat interviewers bij het woordje perfectionistisch bij wijze van spreken al een kruisje door je naam heenzetten....
zaterdag 17 november 2007 om 04:20
[quote]:
Inmiddels heb ik de oplossing naar aanleiding van een tip van een expert: het "urgent to do bakje" en het "later to do bakje". [quote]
Ik ben ook behoorlijk chaotisch en ik studeer nog. Ik organiseer mijn 'huiswerk' op eenzelfde manier, maar moet dan wekelijks een nieuw lijstje maken want later to do wordt vanzelf urgent to do (ik noem maar iets, ik moet 23 dec. een paper van 10 pagina's inleveren, maar ook 5 en 10 december wat, dus 23 dec. staat nu lager op 't lijstje). Hoe los je dat op zonder overzicht te verliezen?
En verder ben ik trouwens op zoek naar allerlei tips om meer structuur aan te brengen. Ik verzin ook per dag wat ik moet doen in huis bv.![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
, alleen soms plan ik mijn lijstje helemaal tot de minuut vol en dat werkt niet, en daarna voel ik me weer rot dat ik niet mijn lijstje af heb kunnen handelen omdat ik ergens te lang heb getreuzeld, dus dat probeer ik niet meer te doen (dan kun je nooit meer spontaan even koffie gaan drinken bv ). Wat voor andere tips hebben jullie, überstructureerders nog?
Inmiddels heb ik de oplossing naar aanleiding van een tip van een expert: het "urgent to do bakje" en het "later to do bakje". [quote]
Ik ben ook behoorlijk chaotisch en ik studeer nog. Ik organiseer mijn 'huiswerk' op eenzelfde manier, maar moet dan wekelijks een nieuw lijstje maken want later to do wordt vanzelf urgent to do (ik noem maar iets, ik moet 23 dec. een paper van 10 pagina's inleveren, maar ook 5 en 10 december wat, dus 23 dec. staat nu lager op 't lijstje). Hoe los je dat op zonder overzicht te verliezen?
En verder ben ik trouwens op zoek naar allerlei tips om meer structuur aan te brengen. Ik verzin ook per dag wat ik moet doen in huis bv.
, alleen soms plan ik mijn lijstje helemaal tot de minuut vol en dat werkt niet, en daarna voel ik me weer rot dat ik niet mijn lijstje af heb kunnen handelen omdat ik ergens te lang heb getreuzeld, dus dat probeer ik niet meer te doen (dan kun je nooit meer spontaan even koffie gaan drinken bv ). Wat voor andere tips hebben jullie, überstructureerders nog?
zaterdag 17 november 2007 om 09:36
Margaretha, je moet nooit je dag van minuut tot minuut volplannen. Dat werkt niet. Ik plan +/- de helft van de dag afspraken, de overige tijd is voor m'n andere taken en onverwachte zaken.
Wb je papers, dat weet niet ik wat handig is. Maar er is vast iemand anders die dat wel weet.
Wb je papers, dat weet niet ik wat handig is. Maar er is vast iemand anders die dat wel weet.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 17 november 2007 om 09:52
Degenen die vinden dat perfectionisme hun minder goede eigenschap is kan ik vertellen dat ik als werkgever dol ben op medewerkers die streven naar de hoogste kwaliteit. Perfectionisme is voor mij als werkgever dus geen probleem of minder goede eigenschap. Het probleem zit hem in medewerkers die, da's waarschijnlijk wat jullie bedoelen, hoofdzaken niet van bijzaken kunnen onderscheiden, geen overzicht kunnen bewaren en geen prioriteiten kunnen stellen. Als perfectionisme dóórslaat, dan pas ontstaat er een probleem.
zaterdag 17 november 2007 om 10:01
Streven naar de hoogtse kwaliteit is heel wat anders dan perfectionisme. Ik streef ook naar het beste van het beste maar ben zeker geen perfectionist. Gelukkig.
Een echte perfectionist is best lastig aan te sturen, duikt vaak te diep in details, komt niet uit met zijn planning, is nooit klaar wat het kan altijd nog beter. Vaak zijn dat ook de mensen die tegen een burnout aanlopen.
Een echte perfectionist is best lastig aan te sturen, duikt vaak te diep in details, komt niet uit met zijn planning, is nooit klaar wat het kan altijd nog beter. Vaak zijn dat ook de mensen die tegen een burnout aanlopen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 17 november 2007 om 10:13
Als je het woordenboek openslaat bij perfectionisme dan wordt verwezen naar iets als streven naar de hoogste kwaliteit. Maar je hebt gelijk, het begrip perfectionisme is aan inflatie onderhevig. Zo langzamerhand wordt met prefectionisme inderdaad iets bedoeld als: geen prioriteiten kunnen stellen, geen overzicht kunnen houden en hoofdzaken niet van bijzaken kunnen onderscheiden. Je ontdekt pas wat een sollicitant ermee bedoelt als je doorvraagt. Helaas is mijn ervaring dat bij doorvragen blijkt dat de sollicitant eigenlijk met prefectionisme bedoelt dat hij altijd heel hard zijn best doet om het hoogst haalbare te bereiken. Prima natuurlijk. Maar als ik vervolgens doorvraag en informeer waarom het dan een slechte eigenschap zou zijn blijft het stil. Eerlijk gezegd vrees ik dat sommigen het onderscheid tussen perfect en perfectionisme niet kennen en denken dat de vraag "wat zijn je minder goed eeigenschappen" bedoeld is om hen in de val te laten lopen. Zoals ik al eerder schreef: deze vraag is enkel en alleen bedoeld om te achterhalen of de sollicitant inzicht heeft in eigen houding en gedrag. Zo'n vraag beantwoorden met een standaard-reactie is dan natuurlijk niet in je voordeel.
zaterdag 17 november 2007 om 10:17
Ik had laast een sollicitant, die mij niet aankeek en dan niet uit verlegenheid of zo niet langs mij heen, maar hij zat echt met het hoofd weggedraaid uit het raam te kijken. Op alles wat ik over de werkzaamheden vertelde (eenvoudig werk, maar je moet wel netjes en geconcentreerd werken) antwoorde hij, oh dat kan ik niet. En zijn enige vraag was of wij wel reiskosten vergoeden, want het koste hem anders steeds vier strippen om bij het werk te komen.
Die man stond dus ook binnen vijf minuten weer buiten.
Hij kwam trouwens van een reintegratiebureau, wat erg dat er dit soort mensen zijn, die een kans krijgen maar overduidelijk niet willen werken of zo een vreemde instelling hebben dat niemand ze aan kán nemen.
Die man stond dus ook binnen vijf minuten weer buiten.
Hij kwam trouwens van een reintegratiebureau, wat erg dat er dit soort mensen zijn, die een kans krijgen maar overduidelijk niet willen werken of zo een vreemde instelling hebben dat niemand ze aan kán nemen.
zaterdag 17 november 2007 om 13:31
Ik kan prima hoofdzaken van bijzaken onderscheiden en ik kom vrijwel altijd uit met mijn planning. Ik maak een planning namelijk niet voor niks, dat doe ik om mezelf te dwingen dingen (op tijd) te doen. Het nadeel voor mij is dat ik gewoon bijna nooit tevreden ben. 'Goed' is zelden 'goed genoeg'. Het is een gevoel dat je hebt, het idee dat je stiekem niet goed genoeg zult zijn als je de dingen niet absoluut perfect doet. En als mensen je vertellen dat het góed is wat je doet, dan geloof je het stiekem diep in je hart toch bijna niet. Want het is toch niet perfect? Bij mij is het gelinkt aan een onzekerheid: red ik het wel, kan ik het wel, is het wel genoeg? Ik kan me erover heen zetten maar dat maakt het niet een 'leuke' eigenschap. Je zit jezelf ermee in de weg, niet anderen. Maar misschien kan ik 't beter niet noemen op sollicitaties dan
zaterdag 17 november 2007 om 16:13
Precies, perfectionisme in de zuivere vorm is hooguit voor jezelf lastig, niet voor je werkgever. Als je last hebt van onzekerheid dan zou ik dát noemen in een sollicitatiegesprek. Iedereen heeft in zekere mate last van onzekerheid en dus zal het herkenbaar zijn voor je gesprekspartner. Als je ook nog een voorbeeld kunt noemen van een situatie waarin je last had van onzekerheid en kunt vertellen hoe je dat hebt opgelost of hoe je het de volgende keer zou doen ben je voor mij met vlag en wimpel geslaagd. Bovendien zou ik dan als leidinggevende weten dat het extra belangrijk is dat ik jou bevestiging geef wanneer je iets goed doet.
zondag 18 november 2007 om 18:56
Ik vind het heel eng dat te benoemen in een sollicitatie omdat het mede de reden is geweest dat ik nu in een vervelend parket zit met mijn (soon to be ex-) werkgever. Ik zat in een opleidingstraject en je mocht dus zelf je werkpunten e.d. vaststellen. Ik had als werkpunt onder andere die onzekerheid gekozen, om daar eens mee aan de slag te gaan. Vanaf het begin heb ik daar gedoe mee gehad. In eerste instantie was het niet concreet genoeg. Dus na een boel gewik en geweeg dat leerdoel geschrapt. Toen begon men er élke keer weer over, dus ik legde uit dat wat ik vóel, dat dat niet altijd te zien hoeft te zijn voor anderen. Nou ja, toen was ik blijkbaar opeens mezelf niet omdat ik me niet goed kon uiten en blablabla. Dus ik heb er echt alleen maar shit mee gehad dat ik eerlijk heb toegegeven dat ik me onzeker kan voelen. Daarom zou ik me bijzonder ongemakkelijk voelen om daar over te 'moeten' beginnen in een sollicitatiegesprek. Wat nu als ik dat gezeur weer krijg?
Ik ben er namelijk best handig in geworden om die onzekerheid niet altijd te laten zien, of niet te laten doorwerken. Dat doe ik onder andere door mijn gesprekken wat extra voor te bereiden, door om bedenktijd te vragen als er plotseling om mijn mening wordt gevraagd terwijl ik daar niet op voorbereid ben. En hoe beter ik mensen leer kennen, hoe meer ik me op mijn gemak voel bij ze, dus ik weet dat het ook een kwestie van tijd is. Ook werkt het voor mij om nog even na te evalueren als ik niet helemaal tevreden ben over iets. Maar echt dat gedoe wat ik erover gehad heb, dat hangt me wel een beetje mijn keel uit. (Oh ja, en ook dat ik dús mezelf niet zou zijn, omdat ik niet primair reageer, maar zo zit ik gewoon niet in elkaar, ik reageer secundair en ik vind dat helemaal geen slechte eigenschap!)
Ik ben er namelijk best handig in geworden om die onzekerheid niet altijd te laten zien, of niet te laten doorwerken. Dat doe ik onder andere door mijn gesprekken wat extra voor te bereiden, door om bedenktijd te vragen als er plotseling om mijn mening wordt gevraagd terwijl ik daar niet op voorbereid ben. En hoe beter ik mensen leer kennen, hoe meer ik me op mijn gemak voel bij ze, dus ik weet dat het ook een kwestie van tijd is. Ook werkt het voor mij om nog even na te evalueren als ik niet helemaal tevreden ben over iets. Maar echt dat gedoe wat ik erover gehad heb, dat hangt me wel een beetje mijn keel uit. (Oh ja, en ook dat ik dús mezelf niet zou zijn, omdat ik niet primair reageer, maar zo zit ik gewoon niet in elkaar, ik reageer secundair en ik vind dat helemaal geen slechte eigenschap!)
zondag 18 november 2007 om 19:18
Geweldig onderwerp!
Ik werk als intercedente en het is echt niet normaal wat je soms over de vloer krijgt..
Mensen die bellen en zeggen; hallo, heeft u ook werk voor in de avonduren? 1 uur per dag en 1 dag in de week? Of ik kan niet typen, heb last van mijn heupen, kan niet werken met Ms Office, mag niet tillen, maar ook niet stil zetten. U heeft vast geen werk he? Oh ja..en wat is uw naam?
Of iemand komt binnen.. Ja hallo, mag ik een visitekaartje? * Zucht* Waarom meneer? Nou ik moet solliciteren. Of er komt iemand binnengestampt, ploft neer en zegt; schrijf me even in.
Ongelofelijk!
En ook bij ons in een goede eigenschap en mindere goede eigenschap opgenomen in de procedure en perfectionisme wordt vaak genoemd. Ik denk 9 van de 10 x. Ik vraag altijd door ( STAR) en dan ineens kunnen ze niks meer noemen. Of mensen die te laat komen, of die zwaar onverzorgd binnenkomen of echt ontzettend lomp zijn..
Of inderdaad gewoon een c.v. sturen met of niks in de mail of : Hallo. Ik zoek werk. Hierbij mijn c.v. Ik hoor het wanneer u iets heeft! JA NOT..Of een verkeerde naam erboven.. bijv. Content ( daar werk ik dus niet..) Hierbij solliciteer ik op de functie van directiesecretaresse, terwijl het een functie van financieel administratief betreft. Of bij de AAN regel niet alleen mijn e-mailadres, maar ook die van al mijn collega's..
En toch is het heeeel leuk werk:)
Ik werk als intercedente en het is echt niet normaal wat je soms over de vloer krijgt..
Mensen die bellen en zeggen; hallo, heeft u ook werk voor in de avonduren? 1 uur per dag en 1 dag in de week? Of ik kan niet typen, heb last van mijn heupen, kan niet werken met Ms Office, mag niet tillen, maar ook niet stil zetten. U heeft vast geen werk he? Oh ja..en wat is uw naam?
Of iemand komt binnen.. Ja hallo, mag ik een visitekaartje? * Zucht* Waarom meneer? Nou ik moet solliciteren. Of er komt iemand binnengestampt, ploft neer en zegt; schrijf me even in.
Ongelofelijk!
En ook bij ons in een goede eigenschap en mindere goede eigenschap opgenomen in de procedure en perfectionisme wordt vaak genoemd. Ik denk 9 van de 10 x. Ik vraag altijd door ( STAR) en dan ineens kunnen ze niks meer noemen. Of mensen die te laat komen, of die zwaar onverzorgd binnenkomen of echt ontzettend lomp zijn..
Of inderdaad gewoon een c.v. sturen met of niks in de mail of : Hallo. Ik zoek werk. Hierbij mijn c.v. Ik hoor het wanneer u iets heeft! JA NOT..Of een verkeerde naam erboven.. bijv. Content ( daar werk ik dus niet..) Hierbij solliciteer ik op de functie van directiesecretaresse, terwijl het een functie van financieel administratief betreft. Of bij de AAN regel niet alleen mijn e-mailadres, maar ook die van al mijn collega's..
En toch is het heeeel leuk werk:)
zondag 18 november 2007 om 19:35
Beste Tangerine,
Eerlijk gezegd vraag ik me of 'onzekerheid' zo'n geschikt onderwerp voor een leerdoel is. Het is een containerbegrip waarmee zoveel gevoelens bedoeld kunnen worden dat het me niet verbaast dat je die moeilijk concreet kon maken. Stel dat je bang bent onvoldoende voorbereid aan een vergadering te moeten deelnemen en dat je daardoor teveel tijd nodig hebt om je voor te bereiden. Dan zou je leerdoel kunnen zijn om in maximaal een uur de stukken te lezen en twee vragen op te schrijven die je tijdens het overleg wilt stellen. Daarnaast kun je per vergadering de RET-methode gebruiken om je eigen gevoel proberen om te buigen van onzekerheid naar zelfvertrouwen. Dat bij elkaar had misschien een leerdoel kunnen zijn dat een deel van je onzekerheid had kunnen wegnemen. Leerdoelen zijn vaak te specifiek om iets groots als onzekerheid in één keer te omvatten. Dat ligt dus niet aan jou.
Overigens vind ik hetgeen je beschrijft in je laatste alinea goed verwoord en zeer relevant voor een sollicitatigesprek. Nogmaals: voor mij zou je geslaagd zijn!
Eerlijk gezegd vraag ik me of 'onzekerheid' zo'n geschikt onderwerp voor een leerdoel is. Het is een containerbegrip waarmee zoveel gevoelens bedoeld kunnen worden dat het me niet verbaast dat je die moeilijk concreet kon maken. Stel dat je bang bent onvoldoende voorbereid aan een vergadering te moeten deelnemen en dat je daardoor teveel tijd nodig hebt om je voor te bereiden. Dan zou je leerdoel kunnen zijn om in maximaal een uur de stukken te lezen en twee vragen op te schrijven die je tijdens het overleg wilt stellen. Daarnaast kun je per vergadering de RET-methode gebruiken om je eigen gevoel proberen om te buigen van onzekerheid naar zelfvertrouwen. Dat bij elkaar had misschien een leerdoel kunnen zijn dat een deel van je onzekerheid had kunnen wegnemen. Leerdoelen zijn vaak te specifiek om iets groots als onzekerheid in één keer te omvatten. Dat ligt dus niet aan jou.
Overigens vind ik hetgeen je beschrijft in je laatste alinea goed verwoord en zeer relevant voor een sollicitatigesprek. Nogmaals: voor mij zou je geslaagd zijn!
zondag 18 november 2007 om 19:55
Wuiles, dank je wel! Met jouw feedback kan ik gewoon nú al meer dan mijn werk in een half jaar is gelukt . Zo kun je het inderdaad wél veel concreter maken. Ik heb al wat gesprekken gehad op uzb's, dat ging wel heel goed en prettig. Ik ga je advies ter harte nemen en als me wordt gevraagd naar mijn minpunten ga ik eerlijk vertellen dat ik wel eens wat onzeker kan zijn.
Ik zie op tegen de vraag 'waarom ben je bij je vorige werkgever weggegaan?'. Die wordt neem ik aan wel gesteld. Nu heb ik altijd geleerd dat je niet negatief mag spreken over je ex-werkgever en ik vind het zelf ook niet netjes staan als iemand bij mij zijn vorige werkgever zwart maakt. Maar als ik enkel zeg dat 'de bedrijfscultuur en ik niet bij elkaar bleken te passen', is dat misschien wel héél oppervlakkig. Hoe verwoord je zoiets op een manier die wél duidelijk maakt dat het er niet aan heeft gelegen dat ik mijn werk slecht heb gedaan, maar waarbij ik het vorige bedrijf niet afval? Ik zie daar tegenop.
Ik vind het altijd wel leuk om te bedenken hoe ik in situaties zou reageren dus daar zie ik niet zo tegenop.
. Zo kun je het inderdaad wél veel concreter maken. Ik heb al wat gesprekken gehad op uzb's, dat ging wel heel goed en prettig. Ik ga je advies ter harte nemen en als me wordt gevraagd naar mijn minpunten ga ik eerlijk vertellen dat ik wel eens wat onzeker kan zijn. Ik zie op tegen de vraag 'waarom ben je bij je vorige werkgever weggegaan?'. Die wordt neem ik aan wel gesteld. Nu heb ik altijd geleerd dat je niet negatief mag spreken over je ex-werkgever en ik vind het zelf ook niet netjes staan als iemand bij mij zijn vorige werkgever zwart maakt. Maar als ik enkel zeg dat 'de bedrijfscultuur en ik niet bij elkaar bleken te passen', is dat misschien wel héél oppervlakkig. Hoe verwoord je zoiets op een manier die wél duidelijk maakt dat het er niet aan heeft gelegen dat ik mijn werk slecht heb gedaan, maar waarbij ik het vorige bedrijf niet afval? Ik zie daar tegenop.
Ik vind het altijd wel leuk om te bedenken hoe ik in situaties zou reageren dus daar zie ik niet zo tegenop.
anoniem_13786 wijzigde dit bericht op 18-11-2007 20:25
Reden: dikke vette spel'vaud'
Reden: dikke vette spel'vaud'
% gewijzigd
zondag 18 november 2007 om 20:46
Goed, dan kunnen we vaststellen dat je bij je vorige werkgever onvoldoende feedback kreeg om jezelf verder te kunnen ontwikkelen. Kennelijk vind je het belangrijk jezelf te ontwikkelen en dus is het logisch dat je daar op afknapt. Volgens mij kun je dat gewoon zeggen in een gesprek. Zorg dat je een voorbeeld kunt geven van een situatie waarin je gevraagd hebt om feedback en deze niet kreeg. Direct er achteraan zou ik vragen hoe het bedrijf waarbij je sollicteert om gaat met leertrajecten. Overigens zou ik, zoals je zelf ook al schreef, elke verwijzing naar "mijn chef vond me niet aardig" en de cultuur lag niet" achterwege laten. Het voegt niks toe en zal alleen maar vragen oproepen. Kun je daar iets mee?
