Stage, blijven of weggaan?

Poezens, ik denk dat het al heel veel helpt als je een paar leerdoelen voor jezelf definieert. Doorzettingsvermogen hebben zonder doel is haast onmogelijk.

Zo te lezen heb je genoeg ervaring om te weten dat het ook anders kan. Ik zou in ieder geval na nog twee weken (heb je zelf besloten) de knopen doorhakken. Ik heb ook een stage gehad waarbij ik me niet goed in mijn vel voelde. Het was m'n eerste stage en er leken niet veel alternatieven. Ik heb het afgemaakt met een redelijk interessant rapport en maagtabletten. Vooral de laatste maanden waren zwaar om door te komen en moet er niet aan denken om weer in zo'n situatie te komen . Van 40 u/wk achter een bureautje alleen maar met je eigen opdracht bezig zijn, leer je niet veel voor een stage.

Poezens, ik herken je verhaal zo goed, ik heb vorig jaar ook zo'n stage gehad. In mijn eerste stageweek nam een Heel Belangrijk Persoon binnen het bedrijf ontslag, waardoor er allemaal drama ontstond en ik me zo klein mogelijk maakte om maar geen blok aan het been te zijn. In die eerste stageweek kreeg ik ook te horen dat mijn begeleidster halverwege mijn stage met zwangerschapsverlof zou gaan en dat ik dus een andere begeleidster zou krijgen. Ze hadden nog geen idee wie. Ze vonden het zelf ook allemaal heel vervelend dat het zo chaotisch was voor mij en deden echt hun best om me aan het werk te houden, wat zeker in de eerste helft ook wel lukte.

Het werk ging me op zich goed af, maar ik voelde me gewoon nooit op mijn gemak daar, en het rare was dat dat hoe langer hoe erger werd. Mijn stagebegeleidster vond het vreemd dat ik zo weinig initiatief nam en dat ik zo stil was, terwijl ik bij het sollicitatiegesprek nog lekker doorvroeg. Ik had het idee dat ik nogal teleurstelde en daardoor raakte ik nog verkrampter. Met mijn tweede stagebegeleidster klikte ik wel goed, maar bij de rest klapte ik regelmatig dicht. Daardoor heb ik er lang niet zoveel uit gehaald als ik anders had kunnen doen.

Ik heb er nooit over gedacht om een andere stage te zoeken, dat was gewoon geen optie en zo erg was het nou ook weer niet. Ik heb de stage met een 7 afgesloten. Ik heb er nog één keer een dagje gewerkt (op initiatief van mijn tweede stagebegeleidster) en heb daarna nooit meer iets van ze gehoord. Ik weet inmiddels dat dit best ongebruikelijk is; ik hoor van alle kanten alleen maar verhalen van mensen die op hun stage blijven hangen en degene die stagiaire was voor mij doet nog regelmatig klussen voor ze. Achteraf voel ik me er dus nog steeds niet lekker over en heb ik sterk het gevoel dat ik iets verkeerd heb gedaan. Terwijl ik op het moment zelf echt het gevoel had dat ik hard werkte en alles echt zo goed mogelijk afhandelde.

Zou ik gestopt zijn als dat toen had gekund? Ik heb het toen nooit overwogen, dus ik zou het niet weten. Ik heb het uitgezeten en ik heb er ontzettend veel van geleerd, zowel voor mijn studie als over mezelf. Een vriendin van mij heeft ook zoiets gehad, die heeft het ook afgemaakt en er heel veel van geleerd. Maar ik heb me soms wel heel naar gevoeld, en gevangen, en verkrampt. Ik denk dat je dus zelf een afweging moet maken wat voor jou het belangrijkst is: de kans om heel veel van deze stage te leren, of het weggaan uit een omgeving waar je je niet lekker voelt...