Werk & Studie
alle pijlers
Stelling: "Parttimer zijn=eigen keuze dus niet zeuren"
zaterdag 29 september 2007 om 14:50
Bovenstaande stelling wil ik aan jullie voorleggen. Ik werk bij een bedrijf waar van de 150 personeelsleden ongeveer 20% parttimer is. Een veelgehoorde klacht van mijn parttimecollega's (waaronder ikzelf ook behoor) is: je wordt niet altijd serieus genomen door fulltimers bij klachten. Er worden 'grapjes' gemaakt als :'jij mag niet zeuren want je hebt er zelf voor gekozen' (na een drukke halve week thuis vermoeid op je werk aankomen), of 'wat klaag je nou, wij hebben er een hele week opzitten hier' (na een paar hele drukke werkdagen).
Dan denk ik: is dat zo? Mogen parttimers hun mond niet opendoen omdat ze er niet de hele week zijn? Hebben ze geen recht van spreken? Ik persoonlijk vind het belachelijk hoor, het zijn dan wel grapjes maar er zijn ook fulltimers die botweg zeggen: 'Parttimers, je hebt er niets aan want ze moeten steeds hun werk overdragen en zo gaan er zaken verloren en als hun kind ziek is zijn ze weg. ' Persoonlijk gaan mijn haren daarvan overeind staan. Wat is jullie ervaring & mening?
Dan denk ik: is dat zo? Mogen parttimers hun mond niet opendoen omdat ze er niet de hele week zijn? Hebben ze geen recht van spreken? Ik persoonlijk vind het belachelijk hoor, het zijn dan wel grapjes maar er zijn ook fulltimers die botweg zeggen: 'Parttimers, je hebt er niets aan want ze moeten steeds hun werk overdragen en zo gaan er zaken verloren en als hun kind ziek is zijn ze weg. ' Persoonlijk gaan mijn haren daarvan overeind staan. Wat is jullie ervaring & mening?
zaterdag 29 september 2007 om 16:16
parttimers hebben er inderdaad voor gekozen, maar werken even hard in mijn ogen. op mijn werk, een school hebben de parttimers het in verhouding zwaarder omdat ze in de paar dagen die ze op het werk zijn ook alle contact met mentoren, leerlingen en begeleiders moeten plannen.
waar ik wel de ziekte van krijg zijn (part- en fulltime) collega's die hun kinderen elke keer weer als excuus gebruiken om niet bij een vergadering of bijeenkomst te zijn omdat het "hun vrije dag" is...hoort ook bij het werk, word je ook voor betaald en als je geacht wordt aanwezig te zijn, ook dus als je vrij hebt!
waar ik wel de ziekte van krijg zijn (part- en fulltime) collega's die hun kinderen elke keer weer als excuus gebruiken om niet bij een vergadering of bijeenkomst te zijn omdat het "hun vrije dag" is...hoort ook bij het werk, word je ook voor betaald en als je geacht wordt aanwezig te zijn, ook dus als je vrij hebt!
zaterdag 29 september 2007 om 16:22
zaterdag 29 september 2007 om 16:40
Ik merk het juist andersom. Mijn collega's zijn regelmatig jaloers omdat mijn weekend donderdagmiddag al begint. "Jij hebt lekker al weekend" krijg ik dan te horen. Daarbij vergeten ze gemakshalve dat mijn salaris wel 20% lager is dan dat van hun.
Verder merk ik geen verschil. Ik werk dan ook 4 dagen, dus veel verschil met fulltimers is er niet. Als er een keer op vrijdag iets is waarvoor het handig is dat ik er ben, maak ik er ook geen probleem van om te werken.
Verder merk ik geen verschil. Ik werk dan ook 4 dagen, dus veel verschil met fulltimers is er niet. Als er een keer op vrijdag iets is waarvoor het handig is dat ik er ben, maak ik er ook geen probleem van om te werken.
zaterdag 29 september 2007 om 18:46
Parttimers krijgen ook parttime betaald, dus ik snap dat gedoe niet zo. Fulltime werken is net zo goed een keuze.
Wat Lalein opmerkt, dat parttimers in het onderwijs bij sommige overleggen of vergaderingen niet aanwezig zijn, dat lijkt me logisch. Als zo'n overleg niet in jou werkuren valt, wat vaak gebeurt in het onderwijs maar ook in andere bedrijven, wordt je dan als parttimer geacht al die vergaderingen in je vrije tijd te doen?
Dat het lastig is als ze structureel niet aanwezig zijn, dat is waar. Maar ligt die verantwoordelijkheid (geheel) bij de parttimer? Naar mijn idee heb je geen kinderen nodig als excuus om daar niet bij te zijn, het lijkt me meer een probleem voor de leiding, om de werktijden van parttimers en overlegvormen waar zij bij aanwezig moeten zijn, op elkaar af te stemmen. Of dat parttimers bij overleggen zichzelf schriftelijk of via een collega kunnen vertegenwoordigen. Anders zou het betekenen dat mensen die parttime werken, en dus parttime betaald worden, wel fulltime beschikbaar moeten zijn.
Wat Lalein opmerkt, dat parttimers in het onderwijs bij sommige overleggen of vergaderingen niet aanwezig zijn, dat lijkt me logisch. Als zo'n overleg niet in jou werkuren valt, wat vaak gebeurt in het onderwijs maar ook in andere bedrijven, wordt je dan als parttimer geacht al die vergaderingen in je vrije tijd te doen?
Dat het lastig is als ze structureel niet aanwezig zijn, dat is waar. Maar ligt die verantwoordelijkheid (geheel) bij de parttimer? Naar mijn idee heb je geen kinderen nodig als excuus om daar niet bij te zijn, het lijkt me meer een probleem voor de leiding, om de werktijden van parttimers en overlegvormen waar zij bij aanwezig moeten zijn, op elkaar af te stemmen. Of dat parttimers bij overleggen zichzelf schriftelijk of via een collega kunnen vertegenwoordigen. Anders zou het betekenen dat mensen die parttime werken, en dus parttime betaald worden, wel fulltime beschikbaar moeten zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 29 september 2007 om 20:35
Ik word juist ziek van fulltimers met een supervet salaris die lopen te zeuren dat ze óók wel part-time zouden willen werken. Mijn reactie is dan altijd: Wat let je, part-time verdien jij altijd nog meer dan ik full-time zou verdienen.
En áltijd krijg je dan te horen: Ja, nee, hypotheek, vaste lasten, blablabla.
Tsja, dan heb je niet je werk verkeerd geregeld, maar je financiën. Met anderhalf middelmaat baantje en een kind kunnen wij netjes rondkomen, maar inderdaad niet elk weekend naar Barcelona vliegen, een nanny bekostigen en drie keer in de week borrelen.
En áltijd krijg je dan te horen: Ja, nee, hypotheek, vaste lasten, blablabla.
Tsja, dan heb je niet je werk verkeerd geregeld, maar je financiën. Met anderhalf middelmaat baantje en een kind kunnen wij netjes rondkomen, maar inderdaad niet elk weekend naar Barcelona vliegen, een nanny bekostigen en drie keer in de week borrelen.
zaterdag 29 september 2007 om 20:42
Bij mijn werk zijn er vele part-timers. Voordeel voor de baas is dat er vaak een beroep op gedaan kan worden als er iemand uitvalt. En omdat ons werkaanbod seizoensgebonden is heb je in het hoogseizoen toch vaak weken van 40 uur.
Overigens wordt er bij ons geen onderscheid gemaakt en hoor ik collega's nooit over part-timers mopperen. Iedereen werkt even hard, of het nou 20 of 40 uur per week is.
Ik werk zelf 32 uur, heerlijk...
Overigens wordt er bij ons geen onderscheid gemaakt en hoor ik collega's nooit over part-timers mopperen. Iedereen werkt even hard, of het nou 20 of 40 uur per week is.
Ik werk zelf 32 uur, heerlijk...
zaterdag 29 september 2007 om 21:06
Ik zeg als er opmerkingen worden gemaakt (is wel eens gebeurd, maar zeker niet vaak, omdat ik er altijd ben op momenten die er toe doen), joh, ik word ook naar verhouding betaald hoor! Als ik fulltime zou willen werken, zou ik een topbaan kunnen hebben in mijn vak, maar ja, daar kies ik niet voor. Dus ja, parttime werken is een keuze, maar fulltime werken ook, en niet werken vaak ook. Wat ik alleen niet begrijp, is dat je vermoeid op je werk komt na een halve week thuis. Ik krijg juist altijd energie van werken en zal nooit op mijn werk laten blijken dat ik moe van mijn privéleven. Dan ga ik die avond maar wat eerder naar bed, maar klagen over vermoeidheid vind ik (eigenlijk altijd) not done.
zondag 30 september 2007 om 00:40
zondag 30 september 2007 om 09:46
Bij ons is het zo dat iedereen gevraagd wordt naar die vergaderingen te komen maar ze zijn er niet zo vaak, hooguit 1x 8 weken. Maar die zijn in mijn geval ALTIJD op de dagen dat ik vrij ben. Toch vind ik dat het een kwestie van geven & nemen is. Je kunt als parttimer niet altijd kinderen als excuus aanvoeren. Ik heb niet altijd direct een oppas binnen handbereik, dus ik probeer een beetje te schipperen: vraag naar de agenda, de onderwerpen. Als het niet direct met mijn werk te maken heeft maar meer een algemeen onderwerp is, overleg ik met m'n chef en meestal is het geen probleem dat ik dan niet aanwezig ben en krijg ik de notulen van die vergadering zodra ik weer op m'n werk ben. Als het wel mijn directe werk betreft probeer ik aanwezig te zijn en dat wordt dan wel extra gewaardeerd. Alle uren die je op een vrije dag op je werk aanwezig bent, of het nou een vergadering of extra werk of een combinatie daarvan is, worden overigens bij ons als overuren uitbetaald.
Maar dessaltniettemin zijn er ook parttime collega's die gewoon uit principe echt niet komen op hun vrije dag.
zondag 30 september 2007 om 11:22
dinsdag 2 oktober 2007 om 10:47
eens, klagen over vermoeidheid is not done.. ook al heb je kinderen, kan me heel goed voorstellen dat je het heel druk hebt met kinderen thuis, nooit een moment rust maar niet klagen daarover...
Dat is hetzelfde als mijn collega's gaan lopen klagen over dat ze het zo druk hebben op het werk.. volgens mij hebben we het allemaal druk op het werk! ( we hebben namelijk allemaal dezelfde werklast ).
Maar nu ontopic; bij ons worden de parttimers gewoon als elke andere collega behandeld. Iedereen weet ook precies wie op welke dag aan- of afwezig is.
dinsdag 2 oktober 2007 om 10:58
Ik heb inderdaad vaak wat te doen op mijn vrije dag, maar dat komt omdat ik bewust alles op die dag plan. Anders moet ik er vrij voor vragen of het in de avonduren doen. Ik heb dan wel geen betaalde werkzaamheden elders, maar ik heb wel vaak afspraken op mijn vrije dag en dan ik niet zomaar naar kantoor komen.
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:27
ik kan me wel irriteren aan part-timers met een hééél klein contract (ongeveer 1 a 2 dagen in de week werken) die al chagerijnig zijn als ze op t werk komen en vervolgens continu lopen te klagen over alles wat niet goed is. en dat het weer zóóó druk is.....dan denk ik echt: 'hallo, de full-timers hoor je niet klagen, die werken soms 7 dagen achter elkaar, maar ze staan er wél!'
En inderdaad, soms heb je aan part-timers niks: als er een part-timer die al járen alleen maar late diensten wil draaien door de week, en af en toe een dagdienst in het weekend, zich opeens bedenkt dat ie dan nu door de week ook wel dagdiensten wil gaan draaien, ben je er na zo'n dag werken goed zat van als full-timer.
Als t continu erg druk is, je moet ook nog leerlingen begeleiden en daanaast ook nog eens jouw collega die niks weet en kan omdat ze nooit door de week overdag wilde werken, dan ben ik dat aan t eind van de dag echt zat! En dát is dan een moment dat ik denk jij hebt er voor gekozen om alleen 's avonds te werken en in het weekend soms overdag. Dat betekent dat je niet meer volledig kunt functioneren door de week. Dat is dan toch wel je eigen 'schuld'.
maar verder moet ik zeggen dat wij nooit problemen h3ebben met de parttimers met de wat 'grotere' contracten. Die draaien gewoon alle diensten mee, en zijn dus gewoon 'goed inzetbaar'.
Denk eerlijk gezegd dat het er ook nog wel aan ligt of die collega met dat hééle kleine contract van zichzelf al veel zeurt of dat ze normaalgesproken altijd opgewekt is.
En inderdaad, soms heb je aan part-timers niks: als er een part-timer die al járen alleen maar late diensten wil draaien door de week, en af en toe een dagdienst in het weekend, zich opeens bedenkt dat ie dan nu door de week ook wel dagdiensten wil gaan draaien, ben je er na zo'n dag werken goed zat van als full-timer.
Als t continu erg druk is, je moet ook nog leerlingen begeleiden en daanaast ook nog eens jouw collega die niks weet en kan omdat ze nooit door de week overdag wilde werken, dan ben ik dat aan t eind van de dag echt zat! En dát is dan een moment dat ik denk jij hebt er voor gekozen om alleen 's avonds te werken en in het weekend soms overdag. Dat betekent dat je niet meer volledig kunt functioneren door de week. Dat is dan toch wel je eigen 'schuld'.
maar verder moet ik zeggen dat wij nooit problemen h3ebben met de parttimers met de wat 'grotere' contracten. Die draaien gewoon alle diensten mee, en zijn dus gewoon 'goed inzetbaar'.
Denk eerlijk gezegd dat het er ook nog wel aan ligt of die collega met dat hééle kleine contract van zichzelf al veel zeurt of dat ze normaalgesproken altijd opgewekt is.
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:44
Interessante stelling...
Ik werk altijd op projectbasis, en in mijn werk is het erg onhandig om parttime te werken. De meeste mensen in mijn omgeving werken hier dan ook fulltime.
De fulltimers (of eigenlijk: de kinderloze fulltimers) draaien vrijwel altijd op voor het overwerk dat er moet gebeuren. Zit ik niet mee, maar ik kan me voorstellen dat er wel genoeg mensen zijn die vinden dat parttimers, die toch al minder werken, en dan ook nog eens geen overuren kunnen draaien (kind ophalen van opvang/partner moet ook al overwerken/oid), niet moeten zeuren of klagen.
Ik heb ooit met iemand gewerkt die standaard op vrijdag vrij was omdat dat zijn papadag was. Die deed wel hetzelfde werk, en wat de werkvoorbereiding betreft moest hij het werk wat wij in 5 dagen doen, gewoon in 4 dagen proppen. Wat dat betreft is het van mijn kant uit dan dus alleen maar respect en zie ik duidelijk dat ie er hard voor werkt. Nu zat de betreffende persoon ook nog eens in de OR, dus was hij eens in de 2 weken een halve dag weg. En dát leverde wel problemen op. De vergaderingen waren altijd op de dagen dat het het drukste was, en dan kwam er veel extra werk op ons neer.
Als ik het dan op die manier bekijk heb ik dus zeker het idee dat je het als fulltimer wat zwaarder hebt. En als je al in die situatie zit, dan kan ik me goed voorstellen dat je het niet echt prettig vind als iemand die het voor jouw gevoel al makkelijker heeft, dan ook nog eens begint te klagen.
Maarja... Dat geldt dus voor mijn werk in de projectwereld en niet voor iedereen. En ik ken alleen de kant van de fulltimers...
Ik werk altijd op projectbasis, en in mijn werk is het erg onhandig om parttime te werken. De meeste mensen in mijn omgeving werken hier dan ook fulltime.
De fulltimers (of eigenlijk: de kinderloze fulltimers) draaien vrijwel altijd op voor het overwerk dat er moet gebeuren. Zit ik niet mee, maar ik kan me voorstellen dat er wel genoeg mensen zijn die vinden dat parttimers, die toch al minder werken, en dan ook nog eens geen overuren kunnen draaien (kind ophalen van opvang/partner moet ook al overwerken/oid), niet moeten zeuren of klagen.
Ik heb ooit met iemand gewerkt die standaard op vrijdag vrij was omdat dat zijn papadag was. Die deed wel hetzelfde werk, en wat de werkvoorbereiding betreft moest hij het werk wat wij in 5 dagen doen, gewoon in 4 dagen proppen. Wat dat betreft is het van mijn kant uit dan dus alleen maar respect en zie ik duidelijk dat ie er hard voor werkt. Nu zat de betreffende persoon ook nog eens in de OR, dus was hij eens in de 2 weken een halve dag weg. En dát leverde wel problemen op. De vergaderingen waren altijd op de dagen dat het het drukste was, en dan kwam er veel extra werk op ons neer.
Als ik het dan op die manier bekijk heb ik dus zeker het idee dat je het als fulltimer wat zwaarder hebt. En als je al in die situatie zit, dan kan ik me goed voorstellen dat je het niet echt prettig vind als iemand die het voor jouw gevoel al makkelijker heeft, dan ook nog eens begint te klagen.
Maarja... Dat geldt dus voor mijn werk in de projectwereld en niet voor iedereen. En ik ken alleen de kant van de fulltimers...
dinsdag 2 oktober 2007 om 15:06
Ik vind zeker niet dat parttimers minder te vertellen hebben dan fulltimers als je allebei dezelfde functie hebt. Maar als ik naar mijn bedrijf kijk weten fulltimers vaak wel beter wat er speelt of geven ze parttimers instructies over hoe bepaalde zaken aan te pakken of af te handelen omdat zij als fulltimer ergens aan begonnen zijn en de parttimer het sávonds of in het weekend af moet maken. Fulltimers zijn het meeste van de tijd aanwezig en daardoor al snel geneigd om te denken en zeggen dat parttimers het maar makkelijk hebben omdat zij er maar een paar uur in de week zijn en zij als fulltimers het werk moeten afmaken of de rommel op kunnen ruimen.
Het ligt denk ik ook een beetje aan de branche waarin je werkt. Parttimers werken bij ons bijna alleen maar sávonds en in de weekenden maar je zal ook bedrijven hebben waar parttimers gewoon op de dag samen met fulltimers werken. Ik denk dat je in de laatste situatie minder snel de situatie zal hebben waarin fulltimers zeggen tegen parttimers dat ze minder te vertellen hebben.
Mijn ervaring met parttimers is dat ze hard werken, maar je hebt er natuurlijk ook een aantal bij die het echt als bijbaantje zien naast een studie en er de kantjes vanaf lopen. het hangt dus ook heel erg af van wat voor soort parttimers je hebt. Zijn het jonge mensen die nog op school zitten en dit echt als bijbaantje hebben of zijn het moeders die parttime werken naast de zorg voor hun kind(eren) of gewoon mensen die bewust parttime werken.
Ik heb alle soorten in mijn bedrijf werken. Ik weet van een aantal parttimers dat ze overdag flink wat uren op school zitten en dan vaak direct uit school naar het werk komen om daar ook nog eens 5 of 6 uur lang te werken tot 22.00 uur sávonds.
respect voor hun denk ik dan, want ik werk per dag maximaal 8 uur. Als dan collega's tegen hun zeggen dat ze niet moeten zeuren of niet mogen zeggen dat ze moe zijn dan kan ik me goed voorstellen dat ze boos worden.
Ik heb ook een collega die 24 uur werkt en thuis 2 kleine kinderen heeft. Zij komt echt altijd op het werk met klachten dat ze moe is en komt altijd zuchtend en kreunend binnen. Best irritant,maar dan nog heb ik geen idee hoe vermoeiend het voor haar is om thuis de kinderen op te voeden of wat er zich allemaal nog meer in haar leven afspeelt. Ik zal dan ook nooit tegen een parttimer zeggen dat ze niet moeten zeuren omdat ze er maar een aantal uur per week zijn.
Je kan nooit over iemands persoonlijke situatie oordelen. Dus of iemand nou 4 uur per week of 40 uur per week werkt ik vind dat iedereen evenveel te vertellen heeft, maar ook zeker even hard moet werken.
Het ligt denk ik ook een beetje aan de branche waarin je werkt. Parttimers werken bij ons bijna alleen maar sávonds en in de weekenden maar je zal ook bedrijven hebben waar parttimers gewoon op de dag samen met fulltimers werken. Ik denk dat je in de laatste situatie minder snel de situatie zal hebben waarin fulltimers zeggen tegen parttimers dat ze minder te vertellen hebben.
Mijn ervaring met parttimers is dat ze hard werken, maar je hebt er natuurlijk ook een aantal bij die het echt als bijbaantje zien naast een studie en er de kantjes vanaf lopen. het hangt dus ook heel erg af van wat voor soort parttimers je hebt. Zijn het jonge mensen die nog op school zitten en dit echt als bijbaantje hebben of zijn het moeders die parttime werken naast de zorg voor hun kind(eren) of gewoon mensen die bewust parttime werken.
Ik heb alle soorten in mijn bedrijf werken. Ik weet van een aantal parttimers dat ze overdag flink wat uren op school zitten en dan vaak direct uit school naar het werk komen om daar ook nog eens 5 of 6 uur lang te werken tot 22.00 uur sávonds.
respect voor hun denk ik dan, want ik werk per dag maximaal 8 uur. Als dan collega's tegen hun zeggen dat ze niet moeten zeuren of niet mogen zeggen dat ze moe zijn dan kan ik me goed voorstellen dat ze boos worden.
Ik heb ook een collega die 24 uur werkt en thuis 2 kleine kinderen heeft. Zij komt echt altijd op het werk met klachten dat ze moe is en komt altijd zuchtend en kreunend binnen. Best irritant,maar dan nog heb ik geen idee hoe vermoeiend het voor haar is om thuis de kinderen op te voeden of wat er zich allemaal nog meer in haar leven afspeelt. Ik zal dan ook nooit tegen een parttimer zeggen dat ze niet moeten zeuren omdat ze er maar een aantal uur per week zijn.
Je kan nooit over iemands persoonlijke situatie oordelen. Dus of iemand nou 4 uur per week of 40 uur per week werkt ik vind dat iedereen evenveel te vertellen heeft, maar ook zeker even hard moet werken.
dinsdag 2 oktober 2007 om 15:36
Even trouwens nog ter verduidelijking, ik werk fulltime en ik heb geen kinderen.
Wat mij trouwens heel vaak opvalt is dat fulltimers klagen dat parttimers niet bereid zijn om extra te werken als het erg druk is of er moet nog werk afgemaakt worden. Ook hoor je ze vaak zeggen dat ze hun kinderen als excuus gebruiken (ophalen kinderopvang, geen oppas etc.)
Ik kan me hier, ook al ben ik zelf fulltimer zonder kids erg boos om maken. mensen kiezen bewust ervoor om een x aantal uur per week te werken. En of dat nou is om de rest van de uren voor de kinderen te zorgen of omdat ze daarnaast nog een studie volgen of omdat ze simpelweg de rest van de uren lekker winkelend willen doorbrengen in een winkelcentrum, dan moeten ze lekker helemaal zelf weten!
Die mensen werken dus bewust een x aantal uur per week. Als er dan nog werk af moet (terwijl ze dit niet zelf te verwijten is) of er wordt ineens een vergadering ingelast, of er wordt gewoon gevraagd of ze extra kunnen werken en dat allemaal op tijden waarop ze normaal niet werken of de uren overschrijden die ze normaal werken en deze mensen zeggen hier nee tegen worden ze direct scheef aangekeken.
Ik vind dit echt belachelijk. Er wordt direct gezegd dat ze niet collegiaal zijn enz enz.
Nee, deze mensen kiezen er bewust voor om lekker zoveel uur te werken en niet 38 of 40 uur per week. Dus als ze dan nee zeggen vind ik dit de normaalste zaak van de wereld.
Mijn idee is vaak dat de fulltimers die dit roepen zelf het liefst minder zouden werken, maar dit om wat voor reden dan ook niet kunnen en daardoor hun frustraties op deze groep afreageren.
Als ik op mijn werk zieken heb dan ga ik iedereen die in die week nog geen 5 dagen of 40 uur werkt bellen om te vragen of ze misschien kunnen werken. Vaak verzinnen ze dan een smoes omdat ze simpelweg niet durven te zeggen dat ze geen zin hebben om extra te werken of ze wringen zich in allerlei bochten. En dat alleen maar omdat ze bang zijn wat de collega's die wel werken wel niet over ze zullen zeggen.
Ik laat altijd duidelijk blijken dat het geheel vrijwillig is en als ze nee zeggen ik er geen enkel probleem mee hebt. Ik bel gewoon verder. Kan er niemand? dan heb ik pech en moet ik het op een andere manier oplossen, maar ik ga niemand de indruk geven dat ik teleurgesteld in ze ben.
Iedereen moet voor zichzelf uitmaken of hij of zij extra wil werken en zich niet door de maatschappij of door collega's voor oncollegiaal laten uitmaken.
Wat mij trouwens heel vaak opvalt is dat fulltimers klagen dat parttimers niet bereid zijn om extra te werken als het erg druk is of er moet nog werk afgemaakt worden. Ook hoor je ze vaak zeggen dat ze hun kinderen als excuus gebruiken (ophalen kinderopvang, geen oppas etc.)
Ik kan me hier, ook al ben ik zelf fulltimer zonder kids erg boos om maken. mensen kiezen bewust ervoor om een x aantal uur per week te werken. En of dat nou is om de rest van de uren voor de kinderen te zorgen of omdat ze daarnaast nog een studie volgen of omdat ze simpelweg de rest van de uren lekker winkelend willen doorbrengen in een winkelcentrum, dan moeten ze lekker helemaal zelf weten!
Die mensen werken dus bewust een x aantal uur per week. Als er dan nog werk af moet (terwijl ze dit niet zelf te verwijten is) of er wordt ineens een vergadering ingelast, of er wordt gewoon gevraagd of ze extra kunnen werken en dat allemaal op tijden waarop ze normaal niet werken of de uren overschrijden die ze normaal werken en deze mensen zeggen hier nee tegen worden ze direct scheef aangekeken.
Ik vind dit echt belachelijk. Er wordt direct gezegd dat ze niet collegiaal zijn enz enz.
Nee, deze mensen kiezen er bewust voor om lekker zoveel uur te werken en niet 38 of 40 uur per week. Dus als ze dan nee zeggen vind ik dit de normaalste zaak van de wereld.
Mijn idee is vaak dat de fulltimers die dit roepen zelf het liefst minder zouden werken, maar dit om wat voor reden dan ook niet kunnen en daardoor hun frustraties op deze groep afreageren.
Als ik op mijn werk zieken heb dan ga ik iedereen die in die week nog geen 5 dagen of 40 uur werkt bellen om te vragen of ze misschien kunnen werken. Vaak verzinnen ze dan een smoes omdat ze simpelweg niet durven te zeggen dat ze geen zin hebben om extra te werken of ze wringen zich in allerlei bochten. En dat alleen maar omdat ze bang zijn wat de collega's die wel werken wel niet over ze zullen zeggen.
Ik laat altijd duidelijk blijken dat het geheel vrijwillig is en als ze nee zeggen ik er geen enkel probleem mee hebt. Ik bel gewoon verder. Kan er niemand? dan heb ik pech en moet ik het op een andere manier oplossen, maar ik ga niemand de indruk geven dat ik teleurgesteld in ze ben.
Iedereen moet voor zichzelf uitmaken of hij of zij extra wil werken en zich niet door de maatschappij of door collega's voor oncollegiaal laten uitmaken.
dinsdag 2 oktober 2007 om 16:13
Natuurlijk heeft een parttimer net zoveel inspraak en rechten als een fulltimer.
Beiden hebben een keuze gemaakt om een x aantal uren per week te werken maar ik vind niet dat de een nu zoveel meer inspraak zou moeten hebben omdat hij/zij meer werkt dan de ander, onzin.
Het is wel zo dat een fulltimer vaak veel beter op de hoogte is van lopende zaken omdat hij/zij degene is die gewoon altijd aanwezig is en daardoor dus ook veel meer meekrijgt dan iemand die maar een klein aantal uren/dagen per week aanwezig is en dan achteraf bijgepraat moet worden e.d.
Wat mij wel vreselijk stoort aan parttimers (en ik heb waarschijnlijk in het verleden gewoon pech gehad met de collega parttimers dus ik wil niet iedereen over 1 kam scheren maar mijn ervaring neerzetten) is dat er altijd wel wat is.
Kind ziek, kind naar de dokter, voorleesmoeder op school, overblijfmoeder op school etc. etc. Ik vind het allemaal prima hoor maar soms leek het er in mijn geval op dat deze activiteiten altijd maar weer plaatsvonden op een moment waarop het druk was of een belangrijk event oid plaatvond. Op zo'n moment kon ik gewoon nooit op mijn collega parttimers bouwen en dat vond ik echt altijd ontzettend vervelend.
Oke, dat een kind ziek wordt daar kan niemand wat aan doen en tja, zoiets komt altijd ongelegen maar al die andere activiteiten als trakteren op school omdat kindlief jarig is e.d.?
Verder heb ik ooit een parttime collega gehad die van de 4 uren per dag dat ze aanwezig was op kantoor, minstens 1 uur aan de telefoon hing met oppas of moeder (en dan ook met het kind dat nog nauwelijks kon praten) en 1 uur met andere mensen over haar kind babbelde. Heel erg irritant. Ik zou me rot schamen om daar dan nog een riant salaris voor durven te verwachten.
En om dan nog maar te zwijgen over de parttime collega's die het dus gewoon elke keer weer flikten om kappers- , schoonheidsspecialist, etc. afspraken te regelen op dagen dat ze moeten werken en dus 'wat eerder weg moeten'.
Zeer oncollegiaal!
Ik heb meer slechte ervaringen dan goede ervaringen gehad, dikke pech. Heb ook ooit een geweldige parttime collega gehad die tenminste zelf ook begreep dat ze er de kantjes niet vanaf moest lopen wilde ze iets bereiken binnen het bedrijf. Okee, ze had de keuze gemaakt om parttime te werken omdat ze een kind had maar ze hield prive en werk strikt gescheiden en hield zich heel erg goed aan haar werktijden en afspraken. Kwestie van alles goed regelen thuis.
Maar zoals gezegd vind ik wel dat zowel parttimer als fulltimer in principe gelijk zijn en dus gelijke rechten hebben maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die er anders over denken. Vooral n.a.v. mijn voorbeelden hierboven.
En tja, management schijnt er soms zo ook over te denken want vaak wordt er door hun dan ook gezegd: "dat project kun jij beter doen, jij bent er altijd" of zoiets in die trant.
Beiden hebben een keuze gemaakt om een x aantal uren per week te werken maar ik vind niet dat de een nu zoveel meer inspraak zou moeten hebben omdat hij/zij meer werkt dan de ander, onzin.
Het is wel zo dat een fulltimer vaak veel beter op de hoogte is van lopende zaken omdat hij/zij degene is die gewoon altijd aanwezig is en daardoor dus ook veel meer meekrijgt dan iemand die maar een klein aantal uren/dagen per week aanwezig is en dan achteraf bijgepraat moet worden e.d.
Wat mij wel vreselijk stoort aan parttimers (en ik heb waarschijnlijk in het verleden gewoon pech gehad met de collega parttimers dus ik wil niet iedereen over 1 kam scheren maar mijn ervaring neerzetten) is dat er altijd wel wat is.
Kind ziek, kind naar de dokter, voorleesmoeder op school, overblijfmoeder op school etc. etc. Ik vind het allemaal prima hoor maar soms leek het er in mijn geval op dat deze activiteiten altijd maar weer plaatsvonden op een moment waarop het druk was of een belangrijk event oid plaatvond. Op zo'n moment kon ik gewoon nooit op mijn collega parttimers bouwen en dat vond ik echt altijd ontzettend vervelend.
Oke, dat een kind ziek wordt daar kan niemand wat aan doen en tja, zoiets komt altijd ongelegen maar al die andere activiteiten als trakteren op school omdat kindlief jarig is e.d.?
Verder heb ik ooit een parttime collega gehad die van de 4 uren per dag dat ze aanwezig was op kantoor, minstens 1 uur aan de telefoon hing met oppas of moeder (en dan ook met het kind dat nog nauwelijks kon praten) en 1 uur met andere mensen over haar kind babbelde. Heel erg irritant. Ik zou me rot schamen om daar dan nog een riant salaris voor durven te verwachten.
En om dan nog maar te zwijgen over de parttime collega's die het dus gewoon elke keer weer flikten om kappers- , schoonheidsspecialist, etc. afspraken te regelen op dagen dat ze moeten werken en dus 'wat eerder weg moeten'.
Zeer oncollegiaal!
Ik heb meer slechte ervaringen dan goede ervaringen gehad, dikke pech. Heb ook ooit een geweldige parttime collega gehad die tenminste zelf ook begreep dat ze er de kantjes niet vanaf moest lopen wilde ze iets bereiken binnen het bedrijf. Okee, ze had de keuze gemaakt om parttime te werken omdat ze een kind had maar ze hield prive en werk strikt gescheiden en hield zich heel erg goed aan haar werktijden en afspraken. Kwestie van alles goed regelen thuis.
Maar zoals gezegd vind ik wel dat zowel parttimer als fulltimer in principe gelijk zijn en dus gelijke rechten hebben maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die er anders over denken. Vooral n.a.v. mijn voorbeelden hierboven.
En tja, management schijnt er soms zo ook over te denken want vaak wordt er door hun dan ook gezegd: "dat project kun jij beter doen, jij bent er altijd" of zoiets in die trant.
dinsdag 2 oktober 2007 om 16:27
Dat vind ik dus niet kunnen. Iemand kiest er zelf voor om én kinderen te hebben én een bepaald aantal uren te blijven werken. Vervelend dat zo iemand moe is, begrijpelijk ook wel, maar dat moet dus niet ten koste gaan van het werk en de sfeer op het werk. Een keer tegen iemand vertellen dat je best moe bent: oke. Maar niet binnen komen vallen op je werk op een manier van: zie mij eens, ik ben al zoooo moe en nu moet ik hier ook nog aan het werk...
Als ik op zaterdagavond tot laat in de nacht aan het feesten ben geweest kan ik toch ook niet op zondagochtend met een verlept hoofd komen aanzetten en continu lopen te zuchten en kreunen dat ik zoooooo moe ben?!
dinsdag 2 oktober 2007 om 17:13
Ik ben het met je eens dat het eigelijk niet moet kunnen. Het is ook best irritant en kan inderdaad ten koste gaan van de sfeer.
Maar waar het om ging is dat collega's dan zoiets hadden van, jij hebt niet te zeuren want je werkt parttime. En dat vind ik niet kunnen, want je hebt geen idee wat je collega aan werk heeft buiten jullie gezamelijke bedrijf om, en hoe intens ze met haar kinderen bezig is.
Jij trekt hier nu ook de vergelijking over het uitgaan op zaterdagavond en dan op zondagochtend met een verlept hoofd aan komen lopen. Dat is al helemaal geen vergelijking.
dinsdag 2 oktober 2007 om 19:43
het gaat me er niet om of iemand 4 uur per week werkt, of 24 uur of misschien wel 44 uur per week: ik vind dat je werk niet mag lijden onder je prive-omstandigheden (tuurlijk zijn er daarop uitzonderingen!) Maar iemand die elke keer mopperend en geïirriteerd op zijn/haar werk komt vanwege een erg drukke thuissituatie, moet naar mijn idee eens gaan nadenken over een andere oplossing. Ik blijf erbij dat dit gewoonweg niet kan! En dit geldt dus zowel voor full-timers als voor part-timers! En daarom vind ik dat mijn vergelijking dus wél opgaat! Als jij een bepaald aantal uren wilt blijven werken als je kinderen hebt (wat veel mensen -heel logisch!-zullen moeten vanwege de kosten die ze hebben aan huis, kids etc etc) vind ik dat je er ook rekening mee moet houden dat je dan soms erg vermoeid zult zijn. Maar daar hoef je je collega's niet continu mee lastig te vallen. Net zoals ik ervoor kan kiezen om op zaterdagavond uit gaan terwijl ik zondagochtend vroeg moet werken. Dat is op dat moment mn eigen keuze, en ik vind het dan ook mn eigen 'pech' dat ik dan moe ben die dag. Maar mn werk mag er absoluut niet onder lijden, en mn collega's ook niet. Daar gaat het wat mij betreft om!
dinsdag 2 oktober 2007 om 20:46
Het gaat er in dit topic niet om of parttimers mopperen op hun werk, maar of ze evenveel recht van spreken hebben als fulltimers.
Ik haalde een voorbeeld van een mopperende parttimer erbij om aan te geven dat je niet weet wat ze naast hun baan nog meer doen en je dus als fulltimer niet kan zeggen dat ze OMDAT ze parttimer zijn niet moeten klagen. Je hebt helemaal gelijk in wat je zegt over dat het een eigen verantwoording is wat je buiten werktijd doet en je werk er niet onder moet lijden, maar daar ging het in mijn verhaal dat je quotte helemaal niet om, daarom zei ik tegen je dat je vergelijking niet opging met het stappen op zaterdagavond en de dag erna niet moeten mopperen of het mopperen van een parttimer.
dinsdag 2 oktober 2007 om 20:52
Pien, helemaal eens met jou. Klagen op het werk vind ik ook gewoon niet kunnen. Als je zo moe bent van die dagen thuis met de kinderen, moet je daar wat op verzinnen. Je wordt betaald om fris op je werk te verschijnen en je werk goed te doen, zorg dan zelf voor de voorwaarden om je werk goed te doen.
En verder; ik ben zelf een parttimer die op haar vrije dagen haar email leest en reageert, en die het geen probleem vindt om langer te blijven/terug te komen voor vergaderingen. Ik heb bepaalde taken en om die af te krijgen in mijn parttime uren, moet ik soms flink buffelen. Niet erg, maar voor dat praatje op de gang gun ik me vaak geen tijd (en dat is ook niet erg; het werk gaat voor...) Dus zo kan het ook met parttimers!
En verder; ik ben zelf een parttimer die op haar vrije dagen haar email leest en reageert, en die het geen probleem vindt om langer te blijven/terug te komen voor vergaderingen. Ik heb bepaalde taken en om die af te krijgen in mijn parttime uren, moet ik soms flink buffelen. Niet erg, maar voor dat praatje op de gang gun ik me vaak geen tijd (en dat is ook niet erg; het werk gaat voor...) Dus zo kan het ook met parttimers!
dinsdag 2 oktober 2007 om 20:55
Jeetje78, ik vind de vergelijking van Pien dus wel degelijk opgaan. Want ook kinderen zijn een eigen keus, net zoals stappen dat is. Maar jij hebt ook gelijk; parttimers mag niet belet worden te mopperen omdat ze parttimers zijn. Ik vind mopperen over drukke privé-activiteiten of vermoeidheid, sowieso niet kunnen; niet voor fulltimers en ook niet voor parttimers.
