Werk & Studie
alle pijlers
Succesvolle carrièrevrouwen mét een (groot) gezin
vrijdag 20 oktober 2017 om 18:57
Hoi allemaal,
ik ben een stille lezer die sinds een paar weekjes een account heeft en dit wordt mijn eerste topic!
Ik ben een jonge, studerende meid van 22. Mijn hele leven al heb ik de wens om ooit moeder te worden, toen ik wat ouder werd bleek ik ook 'gemaakt' te zijn voor school, studeren en hoopte ik in de toekomst op een goede/succesvolle carrière. Inmiddels tweedejaars student in combinatie met een honourstraject (een extra traject waar ik voor heb mogen kiezen omdat ik een 7.5 + sta)
Hoe verder ik in mijn opleiding kom, hoe meer kantoorbezoeken en hoe meer ik van de praktijk mag proeven, hoe groter het verlangen wordt om later een succesvolle carrière te krijgen. Als ik zo blijf presteren weet ik dat er veel kansen op m'n pad zullen komen en daar ben ik dan ook ontzettend dankbaar voor. Regelmatig heb ik ook het 'wat-zou-ik-graag-moeder-worden' gevoel, soms liever vandaag dan morgen. Maar ik weet natuurlijk dat dat niet verstandig is, aangezien het enige stabiele dat ik heb mijn relatie is.
Nu weet ik dat je je hele leven niet kan plannen. Sterker nog, ik ben me er heel erg van bewust dat er een kans bestaat dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen, of dat ik er morgen niet eens meer ben. Maar een mens mag dromen! Ik heb altijd geroepen dat ik heel graag vier kinderen wil. Nou zal een deel van jullie vast denken; wacht maar tot de eerste er is dan krabbel je snel terug. En wie weet is dat ook zo, ik sluit het niet uit. Voor nu lijkt het me echt fantastisch, als het me natuurlijk gegeven is om überhaupt een kind te mogen krijgen.
Nu vroeg ik me af, of er vrouwen zijn die een succesvolle carrière hebben en daarbij een (groot?) gezin. Hoe combineren jullie dit met elkaar? Is jullie partner bijvoorbeeld vaker thuis, of is/zijn jullie kind(eren) vaak bij oppas/opvang? Hoe is jullie leven in die zin gelopen, na het studeren eerst een tijd 'carrière gemaakt' en toen besloten om te proberen de kinderwens in vervulling te laten gaan of anders?
Nogmaals; ik weet dat je het leven niet kan plannen! Ik ben alleen ontzettend benieuwd hoe jullie leven eruit zag/ziet omdat ik me soms afvraag of het überhaupt haalbaar is in combinatie!
Liefs, Happymind.
ik ben een stille lezer die sinds een paar weekjes een account heeft en dit wordt mijn eerste topic!
Ik ben een jonge, studerende meid van 22. Mijn hele leven al heb ik de wens om ooit moeder te worden, toen ik wat ouder werd bleek ik ook 'gemaakt' te zijn voor school, studeren en hoopte ik in de toekomst op een goede/succesvolle carrière. Inmiddels tweedejaars student in combinatie met een honourstraject (een extra traject waar ik voor heb mogen kiezen omdat ik een 7.5 + sta)
Hoe verder ik in mijn opleiding kom, hoe meer kantoorbezoeken en hoe meer ik van de praktijk mag proeven, hoe groter het verlangen wordt om later een succesvolle carrière te krijgen. Als ik zo blijf presteren weet ik dat er veel kansen op m'n pad zullen komen en daar ben ik dan ook ontzettend dankbaar voor. Regelmatig heb ik ook het 'wat-zou-ik-graag-moeder-worden' gevoel, soms liever vandaag dan morgen. Maar ik weet natuurlijk dat dat niet verstandig is, aangezien het enige stabiele dat ik heb mijn relatie is.
Nu weet ik dat je je hele leven niet kan plannen. Sterker nog, ik ben me er heel erg van bewust dat er een kans bestaat dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen, of dat ik er morgen niet eens meer ben. Maar een mens mag dromen! Ik heb altijd geroepen dat ik heel graag vier kinderen wil. Nou zal een deel van jullie vast denken; wacht maar tot de eerste er is dan krabbel je snel terug. En wie weet is dat ook zo, ik sluit het niet uit. Voor nu lijkt het me echt fantastisch, als het me natuurlijk gegeven is om überhaupt een kind te mogen krijgen.
Nu vroeg ik me af, of er vrouwen zijn die een succesvolle carrière hebben en daarbij een (groot?) gezin. Hoe combineren jullie dit met elkaar? Is jullie partner bijvoorbeeld vaker thuis, of is/zijn jullie kind(eren) vaak bij oppas/opvang? Hoe is jullie leven in die zin gelopen, na het studeren eerst een tijd 'carrière gemaakt' en toen besloten om te proberen de kinderwens in vervulling te laten gaan of anders?
Nogmaals; ik weet dat je het leven niet kan plannen! Ik ben alleen ontzettend benieuwd hoe jullie leven eruit zag/ziet omdat ik me soms afvraag of het überhaupt haalbaar is in combinatie!
Liefs, Happymind.
vrijdag 20 oktober 2017 om 19:45
Ik ken wat fiscaal juristen en ik herken je verhaal wel: het is buffelen totdat je partner bent, daarna wordt het makkelijker. Op zondag terugkomen is geen uitzondering, net zoals overnachtingen op cursuslocaties.
Wanneer beide partners een vergelijkbare carrière zouden ambiëren, dan zou er externe hulp ingeschakeld moeten worden. Wanneer een van beide partners een baan heeft die wat regelmatiger is, dan is het makkelijker te combineren met gewone kinderopvang.
Wanneer beide partners een vergelijkbare carrière zouden ambiëren, dan zou er externe hulp ingeschakeld moeten worden. Wanneer een van beide partners een baan heeft die wat regelmatiger is, dan is het makkelijker te combineren met gewone kinderopvang.
vrijdag 20 oktober 2017 om 19:46
Iemand in mijn familie heeft een succesvolle carrière bij een grote multi national en 2 kinderen. Het loopt aardig bij haar thuis maar ze hebben echt een bizar strakke planning. Op de minuut af is alles ingecalculeerd.
En als er iets gebeurd ( ziekte, sterfgeval, iets waardoor de planning met 10 minuten verschuift) dan stort het hele kaartenhuis in elkaar. Zo zou ik persoonlijk niet willen leven en zelf trekt ze het eigenlijk ook niet meer. Op haar 2 vrije dagen het huishouden moeten doen en met de kinderen wat leuks doen, sociaal leven proberen te onderhouden.
En als je een kind krijgt verander je zelf ook. Ik had een grote mond toen ik zwanger was, dat ik echt niet zou veranderen en mijn baby gewoon naar een oppas zou brengen. Tot hij geboren was en ik wou alleen maar aan hem vastgeplakt zitten. Het eerste jaar zijn mijn oudste 2 nooit bij een oppas of opvang geweest, mijn jongste moest noodgedwongen met 6 maanden oud al door een ander verzorgd worden ( ik ben toen ziek geworden). Ergens anders slapen doe ik nog steeds niet aan en als iemand op ze “ past” dan breng ik ze nog steeds altijd zelf naar bed. Ze gaan 2 dagen per week naar de opvang maar zelfs dat haat ik en wil ze altijd bij mij hebben. Daarom is een carrière ook niets voor mij, en stel er is iets aan de hand dan wil ik werk gewoon af kunnen zeggen. Ik werk zodat ik geld heb, als ik er een beetje plezier in heb dan is dat mooi meegenomen maar zelfs dat boeit mij niet.
Dus persoonlijk denk ik of een carrière, of kinderen maar niet allebei want je doet altijd wel iemand tekort.
En als er iets gebeurd ( ziekte, sterfgeval, iets waardoor de planning met 10 minuten verschuift) dan stort het hele kaartenhuis in elkaar. Zo zou ik persoonlijk niet willen leven en zelf trekt ze het eigenlijk ook niet meer. Op haar 2 vrije dagen het huishouden moeten doen en met de kinderen wat leuks doen, sociaal leven proberen te onderhouden.
En als je een kind krijgt verander je zelf ook. Ik had een grote mond toen ik zwanger was, dat ik echt niet zou veranderen en mijn baby gewoon naar een oppas zou brengen. Tot hij geboren was en ik wou alleen maar aan hem vastgeplakt zitten. Het eerste jaar zijn mijn oudste 2 nooit bij een oppas of opvang geweest, mijn jongste moest noodgedwongen met 6 maanden oud al door een ander verzorgd worden ( ik ben toen ziek geworden). Ergens anders slapen doe ik nog steeds niet aan en als iemand op ze “ past” dan breng ik ze nog steeds altijd zelf naar bed. Ze gaan 2 dagen per week naar de opvang maar zelfs dat haat ik en wil ze altijd bij mij hebben. Daarom is een carrière ook niets voor mij, en stel er is iets aan de hand dan wil ik werk gewoon af kunnen zeggen. Ik werk zodat ik geld heb, als ik er een beetje plezier in heb dan is dat mooi meegenomen maar zelfs dat boeit mij niet.
Dus persoonlijk denk ik of een carrière, of kinderen maar niet allebei want je doet altijd wel iemand tekort.
vrijdag 20 oktober 2017 om 19:50
Tuurlijk kan het. Heel strak plannen, heel veel oppashulp en/of een partner die niet zo'n carrière ambieert. Maar hoe meer carrière, hoe minder je van je kinderen meekrijgt. Daar zul je altijd tussen moeten schipperen. En je kunt nu nog totaal niet inschatten in hoeverre je dat vaak weg zijn van je kinderen wel echt wilt.
vrijdag 20 oktober 2017 om 19:54
Oprecht; hoe doe je dat?!kaatje03 schreef: ↑20-10-2017 19:31Wat is een groot gezin? Hier 3 kinderen. Tot hun 4e 4 dagen per week gewerkt, nu al weer jaren (meer dan) fulltime op serieus niveau. Maar wat hier echt mee heeft gewerkt is dat ik in organisaties heb gewerkt en nog werk waar flexibel werken heel normaal was. Dus, ik was er met ontbijt, avondeten, huiswerk overhoren en als ze dan in bed lagen nog even kunnen werken. En ik hou het weekend ook echt voor mijn kinderen en plan dat niet met allerlei sociale activiteiten vol.
Als ik werk tussen ontbijt en avondeten, maar niet in het weekend, dan zit ik op 9x5= 45. Maar daar gaat dan nog reistijd (2x20 minuten) en koken (45 minuten) vanaf, dus dan houd ik ongeveer 39 uur over. Maarrr onder kantoortijd hebben de kinderen ook nog fysiotherapie (1x pw), diëtist (1x pm), sova (1xpw) muziek (elk kind 1xpw) en sport (1xpw + 1x weekend). Gelukkig 50/50 met mijn partner.
Dan nog helpen met huiswerk enzo.. Dan zou ik dus na 20.30 nog zeker 10 uur moeten werken, dus elke avond van half acht tot half tien? En dan nog zelf een keer sporten, wat huishouden, nieuws volgen, tandarts, kinderfeestje plannen, cadeautjes of nieuwe kleding kopen, tuin doen en man diep in de ogen kijken.. En dan hebben wij maar twee kinderen.
Wij werken dus maar 32/27 en hebben ook maar twee kinderen. En dat gaat prima. Maar zodra we samen boven de 60 uur komen, werkt het op de één of andere manier niet meer.
Hoe doe jij dat in de praktijk?
vrijdag 20 oktober 2017 om 19:54
Hier 4 kinderen en na mijn studies gekozen voor een carierre, ook toen de kinderen kwamen. Mijn man is arts en werkt dus ook niet minder. Het was veel geregel, en wekelijks plannen, maar het is echt te doen. Wij kozen de eerste jaren voor een au-pair tot ze naar school gingen (continu rooster en een internationale school omdat we zelf niet uit Nederland komen). Nu studeren er drie en hebben we er nog een op het middelbaar. Echt een eigen leven hadden we niet meer maar dat maakte ons niet uit. Naast werk ging alle tijd naar de kinderen.
vrijdag 20 oktober 2017 om 19:55
Veel hangt ook af of je je job ook graag doet en het eigenlijk nauwelijks een job is, maar eerder een passie en een hobby.
Waar je toevallig nog (niet slecht) voor betaald wordt ook.
Met die "hobby" ben je dus 's avonds ook nog vaak bezig als de kinderen slapen.
In plaats van tv te kijken of te sporten of een andere hobby.
Of op zondag als de kinderen ouder zijn en bijvoorbeeld buiten spelen.
Als het "gewoon een job" is, wordt het vaak moeilijker combineren.
Waar je toevallig nog (niet slecht) voor betaald wordt ook.
Met die "hobby" ben je dus 's avonds ook nog vaak bezig als de kinderen slapen.
In plaats van tv te kijken of te sporten of een andere hobby.
Of op zondag als de kinderen ouder zijn en bijvoorbeeld buiten spelen.
Als het "gewoon een job" is, wordt het vaak moeilijker combineren.
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:01
Mijn man komt uit een gezin van 4 en beide ouders arts. Dat wat je bedoelt? Ging prima bij hen. Ze hadden oppas aan huis en alle kinderen zijn heel normaal en hebben geen hechtingsstoornis of jeugdtrauma. Ze willen ook allemaal 4 kinderen.
Nouja mijn man wilDE dat, tot hij zag hoeveel dat kost
Kinderen hielpen daar mee met klusjes in huis en konden overal zelf naartoe want ze woonden niet in Amsterdam centrum. Volgens mij werkte het gesmeerd daar.
Wij werken beiden full time (over 4 dagen) met 1 zoontje van 6 maanden. Hij gaat 3x per week naar het kdv. Ik ben nu sinds een week weer begonnen en het beviel beter dan verwacht zo deze eerste week. Maar 4 van die ukken gevoed, gebaad, voorgelezen en in bed krijgen na een lange werkdag lijkt me wel
Denk dat wij voor de rust in huis bij een nr. 2 allebei terug zouden gaan naar 32 uur. Carrièretechnisch zou voor mij 24-28 uur zelfs nog wel kunnen in bepaalde specialisaties en dan heb ik nog steeds wel een serieuze/veeleisende baan. Dus ook dat kan in bepaalde sectoren wel denk ik.
Maar zelf denk ik per kind en carrière doe ik ook meer stapsgewijs. Ik kan nu gewoon niet overzien hoe mijn leven over 5-10 jaar is. Ik heb wel een vaag idee natuurlijk, maar of fulltime werken naast je kinderen kan hangt ook af van hoe je kind het doet. Stel je krijgt een zwaar gehandicapt kind? En stel (minder zwaar op de hand gedacht) het gaat de eerste 10 jaar prima, maar dan krijgt je kind heel veel problemen op school en moet je er zijn?
‘De toekomst’ is grillig en veranderlijk en wat nu prima werkt kan over 3 jaar totaal niet meer passen, enz.
Mijn advies: ga lekker door met studeren en als je een leuke vent hebt gevonden en je bent toe aan kinderen dan zie je dan wel of je daarnaast nog een carrière wil, of dat dat allemaal niet meer zo hoeft en of je na 1 kind er nog meer wil en zo ja hoeveel.
Maar kan het? Natuurlijk kan het.
Nouja mijn man wilDE dat, tot hij zag hoeveel dat kost
Kinderen hielpen daar mee met klusjes in huis en konden overal zelf naartoe want ze woonden niet in Amsterdam centrum. Volgens mij werkte het gesmeerd daar.
Wij werken beiden full time (over 4 dagen) met 1 zoontje van 6 maanden. Hij gaat 3x per week naar het kdv. Ik ben nu sinds een week weer begonnen en het beviel beter dan verwacht zo deze eerste week. Maar 4 van die ukken gevoed, gebaad, voorgelezen en in bed krijgen na een lange werkdag lijkt me wel
Denk dat wij voor de rust in huis bij een nr. 2 allebei terug zouden gaan naar 32 uur. Carrièretechnisch zou voor mij 24-28 uur zelfs nog wel kunnen in bepaalde specialisaties en dan heb ik nog steeds wel een serieuze/veeleisende baan. Dus ook dat kan in bepaalde sectoren wel denk ik.
Maar zelf denk ik per kind en carrière doe ik ook meer stapsgewijs. Ik kan nu gewoon niet overzien hoe mijn leven over 5-10 jaar is. Ik heb wel een vaag idee natuurlijk, maar of fulltime werken naast je kinderen kan hangt ook af van hoe je kind het doet. Stel je krijgt een zwaar gehandicapt kind? En stel (minder zwaar op de hand gedacht) het gaat de eerste 10 jaar prima, maar dan krijgt je kind heel veel problemen op school en moet je er zijn?
‘De toekomst’ is grillig en veranderlijk en wat nu prima werkt kan over 3 jaar totaal niet meer passen, enz.
Mijn advies: ga lekker door met studeren en als je een leuke vent hebt gevonden en je bent toe aan kinderen dan zie je dan wel of je daarnaast nog een carrière wil, of dat dat allemaal niet meer zo hoeft en of je na 1 kind er nog meer wil en zo ja hoeveel.
Maar kan het? Natuurlijk kan het.
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:19
Mijn man heeft dezelfde flexibiliteit dus hij brengt naar sport en ik een andere keer. En inmiddels zijn de oudste twee op middelbare schoolleeftijd dus die hoeven niet meer gebracht te worden, dat scheelt veel. Op de basisschool zaten ze 3 tot 4 dagen op de opvang. En ja, betekent inderdaad vaak tussen 20.00 en 23.00 werken, maar dat heb ik er voor over. En qua huishouden ben ik niet perfectionistisch - lees: heel makkelijk - dus dat heb ik vooral uitbesteed.Hetismogelijk schreef: ↑20-10-2017 19:54Oprecht; hoe doe je dat?!
Als ik werk tussen ontbijt en avondeten, maar niet in het weekend, dan zit ik op 9x5= 45. Maar daar gaat dan nog reistijd (2x20 minuten) en koken (45 minuten) vanaf, dus dan houd ik ongeveer 39 uur over. Maarrr onder kantoortijd hebben de kinderen ook nog fysiotherapie (1x pw), diëtist (1x pm), sova (1xpw) muziek (elk kind 1xpw) en sport (1xpw + 1x weekend). Gelukkig 50/50 met mijn partner.
Dan nog helpen met huiswerk enzo.. Dan zou ik dus na 20.30 nog zeker 10 uur moeten werken, dus elke avond van half acht tot half tien? En dan nog zelf een keer sporten, wat huishouden, nieuws volgen, tandarts, kinderfeestje plannen, cadeautjes of nieuwe kleding kopen, tuin doen en man diep in de ogen kijken.. En dan hebben wij maar twee kinderen.
Wij werken dus maar 32/27 en hebben ook maar twee kinderen. En dat gaat prima. Maar zodra we samen boven de 60 uur komen, werkt het op de één of andere manier niet meer.
Hoe doe jij dat in de praktijk?
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:24
Mijn moeder is een behoorlijke carrièrevrouw. Drie kinderen, vader werkte ook meer dan fulltime. We hadden een oppas die thuis kwam en een schoonmaakster. Maar eigenlijk zijn wij niet opgevoed en we hebben een niet zo beste band met mijn ouders. We deden weinig samen met mijn ouders. Thuis waren ze met hun werk en eigen projecten bezig. Ze bedoelen het niet slecht, maar ze hebben het in mijn ogen niet handig aangepakt. Ik ben zelf hoogopgeleid, maar ga mijn leven wel iets anders inrichten en niet beiden 60 uur of meer werken.
anoniem_353578 wijzigde dit bericht op 20-10-2017 20:31
28.14% gewijzigd
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:28
Het kan, maar het ligt er helemaal aan hoeveel je man werkt, hoe flexibel jullie werk is (kun je bijvoorbeeld thuiswerken als een van je kinderen een keer ziek is en kun je 's avonds als ze in bed liggen nog wat doen), of je zelf geen schuldgevoel krijgt als de kinderen meer bij de oppas zijn dan bij jullie, hoeveel je uitbesteedt qua huishouden, hoe stressbestendig je bent etc.
Maar ook hoe je kinderen zijn: heeft er een speciale aandacht nodig, hoe het gaat op een kinderdagverblijf of bij een Nanny oid (niet alle kinderen zijn daar makkelijk mee).
Ik ken zo'n gezin en het gaat prima (behalve dan dat ze elkaar zo weinig zagen dat vader en moeder inmiddels gescheiden zijn). Kinderen doen het goed. Maar mijn idee zou het niet zijn, mijn dochter heeft 8 jaar bij hun dochter in de klas gezeten en ik heb de moeder in al die jaren 2x op school gezien en vader zelfs nooit. Als mijn dochter daar ging spelen na school en ik kwam haar daarna ophalen, dan zag ik altijd de oppas, wat voor dag het ook was. Zelfs toen mijn dochter er een keer ging logeren, was de oppas er. Op die manier zou ik het zelf nooit doen.
Maar ook hoe je kinderen zijn: heeft er een speciale aandacht nodig, hoe het gaat op een kinderdagverblijf of bij een Nanny oid (niet alle kinderen zijn daar makkelijk mee).
Ik ken zo'n gezin en het gaat prima (behalve dan dat ze elkaar zo weinig zagen dat vader en moeder inmiddels gescheiden zijn). Kinderen doen het goed. Maar mijn idee zou het niet zijn, mijn dochter heeft 8 jaar bij hun dochter in de klas gezeten en ik heb de moeder in al die jaren 2x op school gezien en vader zelfs nooit. Als mijn dochter daar ging spelen na school en ik kwam haar daarna ophalen, dan zag ik altijd de oppas, wat voor dag het ook was. Zelfs toen mijn dochter er een keer ging logeren, was de oppas er. Op die manier zou ik het zelf nooit doen.
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:28
Ik heb zelf maar 2 kinderen (maar ben wel single mom) en heb weliswaar een hele leuke, goede en drukke baan, maar ik ben geen enorme carrièrevrouw ofzo. Wel ken ik verschillende hele succesvolle vrouwen (oa met eigen bedrijven met 100+ werknemers) met 3 of 4 kinderen. Een aantal van hen zeggen dat alles na 2 kinderen eigenlijk niet zo gek veel uitmaakt qua drukte en dat geloof ik wel, ik denk zelf ook dat als je twee kinderen hebt je met hetzelfde gemak er nog 1, 2 of 3 bij kunt hebben zonder dat je extreem veel meer moet gaan organiseren.
Wat ik in ieder geval bij de vrouwen die ik ken zie is dat ze vrijwel allemaal kinderopvang aan huis hebben, de meeste hebben een oppas die tegelijk ook een soort huishoudster is en bij allemaal werken die vrouwen tot ver in de schoolgaande of zelfs middelbare schoolgaande leeftijd in het gezin.
Een van mijn tantes heeft in het gezin van een succesvolle advocate ook een dergelijke baan gehad en die heeft bijna 20 jaar in dat gezin gewerkt. Eerst vooral als kinderoppas toen de kinderen allemaal kleintjes waren, naarmate de kinderen groter werden veranderde haar rol met de kinderen mee, ze deed eigenlijk alles wat een huisvrouw ook zou doen, kinderen brengen en halen naar clubjes en afspraken en dat soort dingen, koken, huishouden, etc.
Als je het niet erg vindt om zo iemand in je gezin te hebben (mij persoonlijk lijkt het heerlijk, maar helaas verdien ik in mijn eentje niet genoeg om zo'n kostenpost erbij te kunnen hebben) is het volgens mij heel prima te doen.
Wat ik in ieder geval bij de vrouwen die ik ken zie is dat ze vrijwel allemaal kinderopvang aan huis hebben, de meeste hebben een oppas die tegelijk ook een soort huishoudster is en bij allemaal werken die vrouwen tot ver in de schoolgaande of zelfs middelbare schoolgaande leeftijd in het gezin.
Een van mijn tantes heeft in het gezin van een succesvolle advocate ook een dergelijke baan gehad en die heeft bijna 20 jaar in dat gezin gewerkt. Eerst vooral als kinderoppas toen de kinderen allemaal kleintjes waren, naarmate de kinderen groter werden veranderde haar rol met de kinderen mee, ze deed eigenlijk alles wat een huisvrouw ook zou doen, kinderen brengen en halen naar clubjes en afspraken en dat soort dingen, koken, huishouden, etc.
Als je het niet erg vindt om zo iemand in je gezin te hebben (mij persoonlijk lijkt het heerlijk, maar helaas verdien ik in mijn eentje niet genoeg om zo'n kostenpost erbij te kunnen hebben) is het volgens mij heel prima te doen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:30
Wat leuk om al deze reacties te lezen. Mijn vriend doet hotelschool, maar is ook erg gepassioneerd. Hij weet nog niet of hij de finance kant op wil of dat hij uiteindelijk general manager wil worden van een hotel, maar neigt toch meer naar het eerste (denkt hij). Dat laatste zou ook echt moeilijk worden, omdat je als general manager nou eenmaal alles ervaren moet hebben voor je daar aankomt. Dat duurt jaren, waarbij de kans ook groot is dat je naar het buitenland gaat en dat je in het begin bijvoorbeeld ook nachtdiensten zal draaien (voor je dus general manager bent) Wat hij uiteindelijk zal gaan doen zal mijn keuze natuurlijk ook erg gaan beïnvloeden.
Ik denk dat ik nu ik nog geen moeder ben ook niet zo goed kan inschatten hoe ik erover zal denken als ik wel moeder ben. Ik heb van mijn moeder dus ook gehoord dat ze het liefst helemaal geen minuut zonder haar kinderen was maar ik weet dat er ook moeders zijn die daar geen problemen mee hebben. Ik zal gewoon moeten zien hoe het gaat lopen, welke keuze mijn vriend maakt, welke kansen er op mijn pad komen. Wellicht heb ik straks een baan waarin ik ontzettend gelukkig ben, dat ik niet eens meer een 'groot' gezin wil. Wellicht heb ik straks kinderen en wil ik niet eens meer een 'echte carrière'
Maar blijft leuk en inspirerend om te lezen hoe iedereen dat hier doet, dus keep on going.
Ik denk dat ik nu ik nog geen moeder ben ook niet zo goed kan inschatten hoe ik erover zal denken als ik wel moeder ben. Ik heb van mijn moeder dus ook gehoord dat ze het liefst helemaal geen minuut zonder haar kinderen was maar ik weet dat er ook moeders zijn die daar geen problemen mee hebben. Ik zal gewoon moeten zien hoe het gaat lopen, welke keuze mijn vriend maakt, welke kansen er op mijn pad komen. Wellicht heb ik straks een baan waarin ik ontzettend gelukkig ben, dat ik niet eens meer een 'groot' gezin wil. Wellicht heb ik straks kinderen en wil ik niet eens meer een 'echte carrière'
Maar blijft leuk en inspirerend om te lezen hoe iedereen dat hier doet, dus keep on going.
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:34
ik ken drie vrouwen die een topfunctie hebben.
Bij de ene zijn er twee nanny's, de ander heeft 5 dagen voorschoolse opvang en lange bso en ouders die veel bijspringen, en de derde heeft een man die fulltime thuis is.
Ze genieten echt van hun werk (alledrie iets totaal verschillends trouwens) al missen ze dus wel bv de állereerste stapjes of de groep 8 musical.
De kinderen zijn trouwens allemaal prima in orde hoor, heel erg beleefd zelfs. Bij het gezin met de nanny's hadden ze eerst inwonende au pair, maar toen dat meisje na een jaar ofzo wegmoet hadden de kinderen daar wel veel moeite mee. De tweede kwam uit een ander land en beviel veel minder. Daarna zijn ze overgegaan op uitwonende nanny's die langer dan jaartje blijven. Maar wel af en toe logeren want ook vader werkt veel en oo hoog niveau)
Ik denk dus dat het zeker kan, en ook dat je een sterk thuisfront moet hebben om het te laten slagen.
En ik zou die vrouw die jij als voorbeeld ziet het juist wel vragen. Zal ze vast graag ter inspiratie aan je vertellen.
succes!
Bij de ene zijn er twee nanny's, de ander heeft 5 dagen voorschoolse opvang en lange bso en ouders die veel bijspringen, en de derde heeft een man die fulltime thuis is.
Ze genieten echt van hun werk (alledrie iets totaal verschillends trouwens) al missen ze dus wel bv de állereerste stapjes of de groep 8 musical.
De kinderen zijn trouwens allemaal prima in orde hoor, heel erg beleefd zelfs. Bij het gezin met de nanny's hadden ze eerst inwonende au pair, maar toen dat meisje na een jaar ofzo wegmoet hadden de kinderen daar wel veel moeite mee. De tweede kwam uit een ander land en beviel veel minder. Daarna zijn ze overgegaan op uitwonende nanny's die langer dan jaartje blijven. Maar wel af en toe logeren want ook vader werkt veel en oo hoog niveau)
Ik denk dus dat het zeker kan, en ook dat je een sterk thuisfront moet hebben om het te laten slagen.
En ik zou die vrouw die jij als voorbeeld ziet het juist wel vragen. Zal ze vast graag ter inspiratie aan je vertellen.
succes!
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:46
Als je een leuke partner hebt die ook graag een gezin wil zou ik juist overwegen om zo snel mogelijk aan die kinderen te beginnen. Als je eerst een jaar of 4/5 in je carrière steekt en pas boven je 30e aan de kinderen begint dan moet je de tropenjaren thuis gaan combineren met een interessante periode op je werk.
Doe die tropenjaren maar zo jong mogelijk. Dan zijn de kinderen een beetje zelfstandig tegen de tijd dat het op je werk écht interessant begint te worden. Als dan om je heen de moeders van midden in de dertig gas terug beginnen te nemen om aan de luiers te gaan zitten die van jou al in de schoolbanken en kan je juist wat gas bij geven.
Doe die tropenjaren maar zo jong mogelijk. Dan zijn de kinderen een beetje zelfstandig tegen de tijd dat het op je werk écht interessant begint te worden. Als dan om je heen de moeders van midden in de dertig gas terug beginnen te nemen om aan de luiers te gaan zitten die van jou al in de schoolbanken en kan je juist wat gas bij geven.
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:51
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:52
Ik ken weinig mensen die nog bij dezelfde partner zijn die ze op hun 22e hadden (zeker degenen die studeerden). Dan zou ik toch even wachten tot je achter in de 20 bent en hem nog steeds hebt.zeeuwsmeisje1981 schreef: ↑20-10-2017 20:46Als je een leuke partner hebt die ook graag een gezin wil zou ik juist overwegen om zo snel mogelijk aan die kinderen te beginnen.
vrijdag 20 oktober 2017 om 20:56
Daar zit wat in. Maar je moet dan ook als starter wel genoeg verdienen om hulp in te kopen, tenzij je partner veel kan doen thuis. Wel is goede opvang in mijn ervaring veel makkelijker (en goedkoper) te regelen voor de kleintjes dan voor kinderen op de basisschool.zeeuwsmeisje1981 schreef: ↑20-10-2017 20:46Als je een leuke partner hebt die ook graag een gezin wil zou ik juist overwegen om zo snel mogelijk aan die kinderen te beginnen. Als je eerst een jaar of 4/5 in je carrière steekt en pas boven je 30e aan de kinderen begint dan moet je de tropenjaren thuis gaan combineren met een interessante periode op je werk.
Doe die tropenjaren maar zo jong mogelijk. Dan zijn de kinderen een beetje zelfstandig tegen de tijd dat het op je werk écht interessant begint te worden. Als dan om je heen de moeders van midden in de dertig gas terug beginnen te nemen om aan de luiers te gaan zitten die van jou al in de schoolbanken en kan je juist wat gas bij geven.
Mijn kinderen zitten nu op de basisschool en ik vind het nu veel moeilijker om werk en privé te combineren dan toen ze nog naar het kdv gingen. Ik werk nog even veel maar mijn man is veel minder gaan werken om alle studiedagen, het helpen op school, huiswerk, clubjes, sport en feestjes te kunnen bolwerken. Dat los je niet op door ze 5 dagen naar de bso te laten gaan. Als je beiden een flinke carrière ambieert, dan heb je op zijn minst stabiele oppas nodig.
vrijdag 20 oktober 2017 om 21:26
Ben wel benieuwd hoe TO dat verwacht, en welke momenten ze denkt te koesteren met dat grote gezin.
De vakanties zullen fijn zijn. Gezellig met zn allen! En een grote volle tafel met kerst. Een groot bed vol warme pyjama's op moederdag. Heerlijk!
Maar bedenk ook dat je de kinderen de eerste 10 jaar amper ziet. Door de week heb je alleen de spitsuurmomenten.
Rennen om ze weg te brengen, en avondeten vol strijd, tandenpoetsen en slapen om 19:00 uur.
Ja, zo vroeg gaan ze naar boven. Ben jij dan überhaupt al thuis uit je werk?
De weekenden heb je wel, is dat voldoende? Kun je in die twee dagen voldoende je eigen stempel op de opvoeding te drukken?
De vakanties zullen fijn zijn. Gezellig met zn allen! En een grote volle tafel met kerst. Een groot bed vol warme pyjama's op moederdag. Heerlijk!
Maar bedenk ook dat je de kinderen de eerste 10 jaar amper ziet. Door de week heb je alleen de spitsuurmomenten.
Rennen om ze weg te brengen, en avondeten vol strijd, tandenpoetsen en slapen om 19:00 uur.
Ja, zo vroeg gaan ze naar boven. Ben jij dan überhaupt al thuis uit je werk?
De weekenden heb je wel, is dat voldoende? Kun je in die twee dagen voldoende je eigen stempel op de opvoeding te drukken?
vrijdag 20 oktober 2017 om 21:41
Ik bedoel thuiswerken in de zin van: thuis werken als de kids slapen of naar school zijn.Charlotte717 schreef: ↑20-10-2017 20:51Thuiswerken is echt geen optie om werk-gezin beter te kunnen combineren. Je werkgever betaalt je niet om oppas te spelen.
Dus s avonds na bedtijd, tijdens het slaapje van een baby, of tijdens schooltijden.
Dus NIET om oppas te spelen. Dat kan (en mag) uiteraard niet.
Thuiswerken in mijn betekenis van het woord levert in combi met gezin dus juist voordelen op: geen reistijd, flexibel, op momenten dat het uitkomt. En daarmee prima optie om werk en gezin (beter) te combineren.
vrijdag 20 oktober 2017 om 21:50
Ik werk ook twee dagen thuis, als de kinderen op school zijn, maar dat is dus samen maar één werkdag. In totaal heb ik dan 9,5 uur, maar meestal ben ik ook een uur kwijt aan andere dingen op die dagen.globetrotter80 schreef: ↑20-10-2017 21:41Ik bedoel thuiswerken in de zin van: thuis werken als de kids slapen of naar school zijn.
Dus s avonds na bedtijd, tijdens het slaapje van een baby, of tijdens schooltijden.
Dus NIET om oppas te spelen. Dat kan (en mag) uiteraard niet.
Thuiswerken in mijn betekenis van het woord levert in combi met gezin dus juist voordelen op: geen reistijd, flexibel, op momenten dat het uitkomt. En daarmee prima optie om werk en gezin (beter) te combineren.
