Werk & Studie
alle pijlers
Succesvolle carrièrevrouwen mét een (groot) gezin
vrijdag 20 oktober 2017 om 18:57
Hoi allemaal,
ik ben een stille lezer die sinds een paar weekjes een account heeft en dit wordt mijn eerste topic!
Ik ben een jonge, studerende meid van 22. Mijn hele leven al heb ik de wens om ooit moeder te worden, toen ik wat ouder werd bleek ik ook 'gemaakt' te zijn voor school, studeren en hoopte ik in de toekomst op een goede/succesvolle carrière. Inmiddels tweedejaars student in combinatie met een honourstraject (een extra traject waar ik voor heb mogen kiezen omdat ik een 7.5 + sta)
Hoe verder ik in mijn opleiding kom, hoe meer kantoorbezoeken en hoe meer ik van de praktijk mag proeven, hoe groter het verlangen wordt om later een succesvolle carrière te krijgen. Als ik zo blijf presteren weet ik dat er veel kansen op m'n pad zullen komen en daar ben ik dan ook ontzettend dankbaar voor. Regelmatig heb ik ook het 'wat-zou-ik-graag-moeder-worden' gevoel, soms liever vandaag dan morgen. Maar ik weet natuurlijk dat dat niet verstandig is, aangezien het enige stabiele dat ik heb mijn relatie is.
Nu weet ik dat je je hele leven niet kan plannen. Sterker nog, ik ben me er heel erg van bewust dat er een kans bestaat dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen, of dat ik er morgen niet eens meer ben. Maar een mens mag dromen! Ik heb altijd geroepen dat ik heel graag vier kinderen wil. Nou zal een deel van jullie vast denken; wacht maar tot de eerste er is dan krabbel je snel terug. En wie weet is dat ook zo, ik sluit het niet uit. Voor nu lijkt het me echt fantastisch, als het me natuurlijk gegeven is om überhaupt een kind te mogen krijgen.
Nu vroeg ik me af, of er vrouwen zijn die een succesvolle carrière hebben en daarbij een (groot?) gezin. Hoe combineren jullie dit met elkaar? Is jullie partner bijvoorbeeld vaker thuis, of is/zijn jullie kind(eren) vaak bij oppas/opvang? Hoe is jullie leven in die zin gelopen, na het studeren eerst een tijd 'carrière gemaakt' en toen besloten om te proberen de kinderwens in vervulling te laten gaan of anders?
Nogmaals; ik weet dat je het leven niet kan plannen! Ik ben alleen ontzettend benieuwd hoe jullie leven eruit zag/ziet omdat ik me soms afvraag of het überhaupt haalbaar is in combinatie!
Liefs, Happymind.
ik ben een stille lezer die sinds een paar weekjes een account heeft en dit wordt mijn eerste topic!
Ik ben een jonge, studerende meid van 22. Mijn hele leven al heb ik de wens om ooit moeder te worden, toen ik wat ouder werd bleek ik ook 'gemaakt' te zijn voor school, studeren en hoopte ik in de toekomst op een goede/succesvolle carrière. Inmiddels tweedejaars student in combinatie met een honourstraject (een extra traject waar ik voor heb mogen kiezen omdat ik een 7.5 + sta)
Hoe verder ik in mijn opleiding kom, hoe meer kantoorbezoeken en hoe meer ik van de praktijk mag proeven, hoe groter het verlangen wordt om later een succesvolle carrière te krijgen. Als ik zo blijf presteren weet ik dat er veel kansen op m'n pad zullen komen en daar ben ik dan ook ontzettend dankbaar voor. Regelmatig heb ik ook het 'wat-zou-ik-graag-moeder-worden' gevoel, soms liever vandaag dan morgen. Maar ik weet natuurlijk dat dat niet verstandig is, aangezien het enige stabiele dat ik heb mijn relatie is.
Nu weet ik dat je je hele leven niet kan plannen. Sterker nog, ik ben me er heel erg van bewust dat er een kans bestaat dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen, of dat ik er morgen niet eens meer ben. Maar een mens mag dromen! Ik heb altijd geroepen dat ik heel graag vier kinderen wil. Nou zal een deel van jullie vast denken; wacht maar tot de eerste er is dan krabbel je snel terug. En wie weet is dat ook zo, ik sluit het niet uit. Voor nu lijkt het me echt fantastisch, als het me natuurlijk gegeven is om überhaupt een kind te mogen krijgen.
Nu vroeg ik me af, of er vrouwen zijn die een succesvolle carrière hebben en daarbij een (groot?) gezin. Hoe combineren jullie dit met elkaar? Is jullie partner bijvoorbeeld vaker thuis, of is/zijn jullie kind(eren) vaak bij oppas/opvang? Hoe is jullie leven in die zin gelopen, na het studeren eerst een tijd 'carrière gemaakt' en toen besloten om te proberen de kinderwens in vervulling te laten gaan of anders?
Nogmaals; ik weet dat je het leven niet kan plannen! Ik ben alleen ontzettend benieuwd hoe jullie leven eruit zag/ziet omdat ik me soms afvraag of het überhaupt haalbaar is in combinatie!
Liefs, Happymind.
woensdag 7 februari 2018 om 19:53
Daarom start ik ook met de vraag wat noem je een succesvolle carrierevrouw. Ligt maar net aan je referentiepunt denk ik. En je hebt gelijk hoor.... vergeleken bij vele anderen kwalificeer ik zeker niet. Het was ook absoluut geen "op de borst klop actie". Maar wat ik vooral wil aangeven is dat het hebben van een carriere (overigens niet werkzaam binnen de overheid) prima samen kan gaan met het hebben van een gezin.
woensdag 7 februari 2018 om 20:04
Dit was voor mij precies zo. Ik vond mijn carrière heel belangrijk tot ik moeder werd. Inmiddels hebben we twee kindjes en ik heb heel wat struggles gehad om voor mezelf de juiste balans te vinden. Het ging niet om opvang, dat is allemaal te regelen. Het ging mij om het gevoel dat ik iedereen tekort deed. Ik was te weinig thuis voor de kindjes en voor mijn werk was ik niet meer zo flexibel als voorheen. Toen heb ik mijn auto en riante salaris ingeleverd voor een andere baan op een iets lager niveau. Daar verveelde ik me, dat was het niet. Nu geef ik les over mijn vakgebied en wat vind ik het leuk! Waar ik naartoe wil met mijn verhaal? Sommige zaken laten zich niet van tevoren plannen. Mijn prioriteiten zijn veranderd sinds het moederschap, ik sta anders in het leven. Start je carriere en dan zie je vanzelf hoe het loopt
PietjePuk_WeetIkVeel schreef: ↑20-10-2017 19:45Ik herken mezelf wel in jouw verhaal. Ik wilde ook heel graag carrière maken, deed mijn universitaire studie versneld omdat het zo goed ging en vond al snel een veeleisende baan. Na drie jaar overgestapt naar een ander werkgever omdat dit een grote kans voor mijn beoogde carrière bood. En toen... werd ik verliefd. Ik ging samenwonen en een jaar geleden mocht ik moeder worden van een prachtig zoontje. Er gebeurde wat ik nooit had gedacht: ik vond en vind die carrière ineens veel minder belangrijk en ik baal soms wel eens dat ik een veeleisende baan heb. Mijn vriend en ik werken beide 4 dagen, maar op mijn vrije dag ben ik vaak ook thuis nog met werk bezig. Ik voel mij schuldig omdat ik dan eigenlijk gewoon alleen aandacht voor mijn kind wil hebben. Daarom ben ik langzaam aan het overwegen om een stapje terug te doen en een minder veeleisende baan te zoeken die ook echt in 32 uur kan. Of bij een bedrijf waar ik niet de enige parttimer ben zodat er meer begrip is en meer opvang van het werk als ik vrij ben. Want ik ben er van overtuigd dat het wel moet kunnen: en uitdagende van die bij mijn opleiding past én genoeg tijd voor mijn zoontje
woensdag 7 februari 2018 om 20:50
Op zich is een drukke carrière prima te combineren met het moederschap.
Ik heb maar 2 kinderen. In mijn geval was zwanger zijn problematisch (ik raakte er arbeidsongeschikt door vanwege een zeldzame zwangerschapsaandoening) en sowieso is 4 x 16 weken eruit niet per se goed voor je carrière perspectieven, dus je moet wel een beetje plannen (niet als je de komende jaren ofwel het partnertraject ingaat, ofwel kans verkeken is).
Ik heb maar 2 kinderen. In mijn geval was zwanger zijn problematisch (ik raakte er arbeidsongeschikt door vanwege een zeldzame zwangerschapsaandoening) en sowieso is 4 x 16 weken eruit niet per se goed voor je carrière perspectieven, dus je moet wel een beetje plannen (niet als je de komende jaren ofwel het partnertraject ingaat, ofwel kans verkeken is).
woensdag 8 januari 2020 om 12:45
Ik ben een carrièrevrouw met 4 kinderen, heb een fulltime-job en werk ongeveer 60 uur per week. Mijn echtgenoot is advocaat-vennoot. Ik ben gespecialiseerd in fiscaliteit, indirect tax.
Zoals elke mama die voltijds werkt, boks je op tegen heel wat vooroordelen. Daar kan je je best tegen wapenen.
Een carrière combineren met kinderen is echter geen illusie. Het kan best.
Enkele tips:
Zoals elke mama die voltijds werkt, boks je op tegen heel wat vooroordelen. Daar kan je je best tegen wapenen.
Een carrière combineren met kinderen is echter geen illusie. Het kan best.
Enkele tips:
- Zorg voor goede opvang. In je buurt zijn er best wel wat mama's, studenten of gepensioneerden die iets willen bijverdienen. Betaal hen een redelijke vergoeding en zij brengen je kinderen naar de activiteiten, gaan ze halen van school en passen op tot 18u
- Om 18u kom je thuis en kan je je volledig aan hen wijden. Geloof me, dat is quality-time die de meeste mama's niet spenderen aan hun kinderen. Zij zijn immers te veel in de weer met koken, wassen en het huishouden in het algemeen. Als de kinderen in bed liggen, kan je rustig verder werken.
- Spendeer geen minuut aan je huishouden. Neem een poetshulp in dienst.
- Verzeker je ervan dat je bij elke belangrijke gebeurtenis bij je kinderen bent: wedstrijden, optredens...
- Weekends zijn heilig, enkel je gezin telt dan
- Maak tijd voor je echtgenoot. Ga minstens 1 keer per week samen op restaurant om bij te praten.
- Organiseer de activiteiten van je kinderen bij aanvang van het schooljaar bijzonder goed. Maak meteen een punctuele planning voor het hele jaar
- Gebruik een gemeenschappelijke planningsapp met alle personen die je gezin omringen. Het voorkomt een hoop stress
- Blijf ten allen tijde rustig. Als er niets ernstig mis is, is er niets aan de hand. Relativeer problemen.
woensdag 8 januari 2020 om 14:00
en ik ben wel benieuwd hoe het nu met Glenys isHetismogelijk schreef: ↑08-01-2020 13:53Goede tips Glenys!
Topic is wel 2 jaar oud, dus weet niet of het nog gelezen wordt.
donderdag 9 januari 2020 om 17:42
Of beter nog, je daar helemaal niets van aantrekken aangezien die vooroordelen echt letterlijk nergens op slagen en ook gewoon compleet irrelevant zijn. En ze zijn bovendien nog heel lokaal/landelijk gebonden (in BE is een mama die voltijds werkt echt een complete non-issue, terwijl dat in NL om god weet welke reden een ding is).
Hier ook twee fulltime carrière mensen; hij op C-level, zij als specialist en eindverantwoordelijke voor haar landelijke regio, en we kunnen ons zeker vinden in wat je aangeeft. Huishoudelijke taken besteden we uit, kids ophalen/wegbrengen kan idd via specifieke mensen/au pair en verder idd tijd voor elkaar voorzien.
vrijdag 10 januari 2020 om 22:40
Ik ken een aantal vrouwen in zo’n positie, zij hebben allemaal een vaste oppas aan huis, anders is het niet te doen. Wat ik zie is dat ze het vooral heel druk hebben en daardoor weinig tijd met het gezin/kinderen door kunnen brengen. Dus ik vraag me dan wel af wat er precies zo leuk aan is. Zij missen veel, de eerste woordjes, stapjes, schoolreisjes enz. Maar het kan dus wel.
zaterdag 11 januari 2020 om 10:24
Ach, ik ben het nu aan het teruglezen. Voor mij is het nu wel relevant ondanks dat het al 2 jaar oud is, dus thanks voor de tips!Hetismogelijk schreef: ↑08-01-2020 13:53Goede tips Glenys!
Topic is wel 2 jaar oud, dus weet niet of het nog gelezen wordt.
zaterdag 11 januari 2020 om 10:45
Toen ik nog in het zwembad werkte, had ik drie mannelijke collega’s die huisman waren en een paar uurtjes per week toezicht hielden of zwemles gaven. Zij hadden allemaal een vrouw/vriendin die minimaal hbo hadden en een carrière maakten en voor het grootste deel van het inkomen zorgde.
Ook in de bouw heb ik soms mannelijke collega’s die maar een of drie dagen werken en de rest van de tijd voor de kinderen zorgen, omdat hun vrouw een hoge functie heeft.
Mijn zoon wil ook huisman worden zegt hij en laatst zette ik tegels met een stagiair die hoopte dat het hem zou lukken om een carrièrevrouw te treffen zodat hij het huishouden kon doen. Hij was daarin vrij serieus.
Ook in de bouw heb ik soms mannelijke collega’s die maar een of drie dagen werken en de rest van de tijd voor de kinderen zorgen, omdat hun vrouw een hoge functie heeft.
Mijn zoon wil ook huisman worden zegt hij en laatst zette ik tegels met een stagiair die hoopte dat het hem zou lukken om een carrièrevrouw te treffen zodat hij het huishouden kon doen. Hij was daarin vrij serieus.
zaterdag 11 januari 2020 om 10:46
Ik beschouw mezelf ook als een vrouw met geslaagde carriere (blijf stappen maken in mijn werk, verantwoordelijke baan etc)) en heb 1 kind. Huishouden uit besteden doen wij ook en een gezamelijke agenda hanteren voor allemaal met verschillende kleuren voor elke persoon. Paar oppassen beschikbaar voor avonden (samen weg, of ik sportles geven of zelf trainen als man op reis is). Verschil is dat ik zo’n 36 uur per week werk en 1 middag zelf zoon opvang. Man doet dat ook en hij gaat naar de bso. Ik vind mijn werk namelijk heel leuk, maar ik word niet gelukkig van 60 uur werken, ik wil ook mijn sport kunnen doen en af en toe bijspringen op de school van mijn zoon. Ik doe een baan die normaliter als meer dan fulltime wordt beschouwd, maar met goede afspraken en een meedenkende manager en pijnlijke keuzes maken in je werk lukt het dus ook in minder uren. Pin je dus niet vast op heel veel uren moeten werken. Als je dat leuk vindt en gelukkig van wordt: zeker doen. Maar kopieer niet zomaar anderen, denk na, gebruik je hersens en creativiteit en stel bepaalde gewoontes, gedragingen en tradities ter discussie.
zaterdag 11 januari 2020 om 12:44
zaterdag 11 januari 2020 om 22:42
(Nog) niet het hele topic gelezen.
Ja hoor, dat kan zeker (ervaring met twee kinderen, niet vier).
Wij hebben beiden een mooie carrière (ondernemer en manager bij multinational). We doen alles samen, incl "de derde shift". Beiden zijn we flexibel.
Het gaat goed, met alle gezinsleden.
Onze kinderen zijn naar KDV en BSO gegaan.
Zeker ik heb in de loop der jaren wel veel niet al te positieve, vaak impliciete reacties gehad, bijv. wie zorgt er dan voor jouw kinderen als je zoveel werkt? (ook zijn kinderen en partner werkt evenveel), is het niet te zwaar voor je etc etc. Terwijl mijn partner geprezen werd dat hij voor de kinderen zorgt. Er wordt nog veel met twee maten gemeten. Nederland is helaas nog vrij traditioneel, sterke sociale normen op dat vlak. Je krijgt als moeder erg veel commentaar is je meer dan 4 dagen werkt. Daar ben ik pas achter gekomen, na de geboorte van ons eerste kind.
Ja hoor, dat kan zeker (ervaring met twee kinderen, niet vier).
Wij hebben beiden een mooie carrière (ondernemer en manager bij multinational). We doen alles samen, incl "de derde shift". Beiden zijn we flexibel.
Het gaat goed, met alle gezinsleden.
Onze kinderen zijn naar KDV en BSO gegaan.
Zeker ik heb in de loop der jaren wel veel niet al te positieve, vaak impliciete reacties gehad, bijv. wie zorgt er dan voor jouw kinderen als je zoveel werkt? (ook zijn kinderen en partner werkt evenveel), is het niet te zwaar voor je etc etc. Terwijl mijn partner geprezen werd dat hij voor de kinderen zorgt. Er wordt nog veel met twee maten gemeten. Nederland is helaas nog vrij traditioneel, sterke sociale normen op dat vlak. Je krijgt als moeder erg veel commentaar is je meer dan 4 dagen werkt. Daar ben ik pas achter gekomen, na de geboorte van ons eerste kind.
zondag 12 januari 2020 om 00:26
Hoe werk jij 60 uur per week, terwijl de weekenden alleen voor gezin zijn en je om 18u thuis bent?Glenys schreef: ↑08-01-2020 12:45Ik ben een carrièrevrouw met 4 kinderen, heb een fulltime-job en werk ongeveer 60 uur per week. Mijn echtgenoot is advocaat-vennoot. Ik ben gespecialiseerd in fiscaliteit, indirect tax.
Zoals elke mama die voltijds werkt, boks je op tegen heel wat vooroordelen. Daar kan je je best tegen wapenen.
Een carrière combineren met kinderen is echter geen illusie. Het kan best.
Enkele tips:
- Zorg voor goede opvang. In je buurt zijn er best wel wat mama's, studenten of gepensioneerden die iets willen bijverdienen. Betaal hen een redelijke vergoeding en zij brengen je kinderen naar de activiteiten, gaan ze halen van school en passen op tot 18u
- Om 18u kom je thuis en kan je je volledig aan hen wijden. Geloof me, dat is quality-time die de meeste mama's niet spenderen aan hun kinderen. Zij zijn immers te veel in de weer met koken, wassen en het huishouden in het algemeen. Als de kinderen in bed liggen, kan je rustig verder werken.
- Spendeer geen minuut aan je huishouden. Neem een poetshulp in dienst.
- Verzeker je ervan dat je bij elke belangrijke gebeurtenis bij je kinderen bent: wedstrijden, optredens...
- Weekends zijn heilig, enkel je gezin telt dan
- Maak tijd voor je echtgenoot. Ga minstens 1 keer per week samen op restaurant om bij te praten.
- Organiseer de activiteiten van je kinderen bij aanvang van het schooljaar bijzonder goed. Maak meteen een punctuele planning voor het hele jaar
- Gebruik een gemeenschappelijke planningsapp met alle personen die je gezin omringen. Het voorkomt een hoop stress
Het enige nadeel aan kinderen en carrière is dat je veel van je privacy opgeeft. Er is regelmatig iemand in huis die je kinderen opvangt, je huishouden doet etc.
- Blijf ten allen tijde rustig. Als er niets ernstig mis is, is er niets aan de hand. Relativeer problemen.
Pure interesse. Dan werk je dus van 05.30-17.30u ofzo? Want ook reistijd?
Ik maak ook (nog) dagen van 12u maar dat is van 8-20. Dan ben ik echt niet om 18u thuis voor het eten haha.
-
zondag 12 januari 2020 om 05:09
Tuurlijk kan dat. Daar zijn creches en BSO 's voor.
Als je later dan sluitingstijd van de opvang moet werken dan thuis verder werken als de kinderen in bed liggen.
Poetshulp nemen uiteraard.
Zwemles e.d. in het weekend, en als het echt doordeweeks moet dan kan hopelijk een grootouder die brengen of iemand anders (betaalde student?)
Als je later dan sluitingstijd van de opvang moet werken dan thuis verder werken als de kinderen in bed liggen.
Poetshulp nemen uiteraard.
Zwemles e.d. in het weekend, en als het echt doordeweeks moet dan kan hopelijk een grootouder die brengen of iemand anders (betaalde student?)
zondag 12 januari 2020 om 06:03
Dat zegt ze zelf al: verder werken als de kinderen in bed liggen.Phloxx schreef: ↑12-01-2020 00:26Hoe werk jij 60 uur per week, terwijl de weekenden alleen voor gezin zijn en je om 18u thuis bent?
Pure interesse. Dan werk je dus van 05.30-17.30u ofzo? Want ook reistijd?
Ik maak ook (nog) dagen van 12u maar dat is van 8-20. Dan ben ik echt niet om 18u thuis voor het eten haha.
zondag 12 januari 2020 om 09:28
Allereerst grote bewondering voor hoe jullie het doen: het lijkt mij geen kattenpis om gezin en drukke banen te combineren.Glenys schreef: ↑08-01-2020 12:45Ik ben een carrièrevrouw met 4 kinderen, heb een fulltime-job en werk ongeveer 60 uur per week. Mijn echtgenoot is advocaat-vennoot. Ik ben gespecialiseerd in fiscaliteit, indirect tax.
Zoals elke mama die voltijds werkt, boks je op tegen heel wat vooroordelen. Daar kan je je best tegen wapenen.
Een carrière combineren met kinderen is echter geen illusie. Het kan best.
Enkele tips:
- Zorg voor goede opvang. In je buurt zijn er best wel wat mama's, studenten of gepensioneerden die iets willen bijverdienen. Betaal hen een redelijke vergoeding en zij brengen je kinderen naar de activiteiten, gaan ze halen van school en passen op tot 18u
- Om 18u kom je thuis en kan je je volledig aan hen wijden. Geloof me, dat is quality-time die de meeste mama's niet spenderen aan hun kinderen. Zij zijn immers te veel in de weer met koken, wassen en het huishouden in het algemeen. Als de kinderen in bed liggen, kan je rustig verder werken.
- Spendeer geen minuut aan je huishouden. Neem een poetshulp in dienst.
- Verzeker je ervan dat je bij elke belangrijke gebeurtenis bij je kinderen bent: wedstrijden, optredens...
- Weekends zijn heilig, enkel je gezin telt dan
- Maak tijd voor je echtgenoot. Ga minstens 1 keer per week samen op restaurant om bij te praten.
- Organiseer de activiteiten van je kinderen bij aanvang van het schooljaar bijzonder goed. Maak meteen een punctuele planning voor het hele jaar
- Gebruik een gemeenschappelijke planningsapp met alle personen die je gezin omringen. Het voorkomt een hoop stress
Het enige nadeel aan kinderen en carrière is dat je veel van je privacy opgeeft. Er is regelmatig iemand in huis die je kinderen opvangt, je huishouden doet etc.
- Blijf ten allen tijde rustig. Als er niets ernstig mis is, is er niets aan de hand. Relativeer problemen.
Een paar vragen die bij mij opkomen (puur omdat ik ook 4 kinderen heb en weleens worstel met de verdeling van aandacht)
Je zegt om 18 uur qualitytime met de kinderen en daarna werken. Hier is om 18 uur het grootste deel van de kinderen de hort op naar sport, clubjes e.d. De pubers komen pas vanaf 21 uur weer terug en willen dan hun verhalen kwijt, vragen iets of huiswerk en dat soort dingen. De jongste is wel gewoon thuis, want die sport maar 1-2 avonden per week.
Wie zorgt er voor het avondeten? Dat hebben de kinderen hier een tijdje gedaan, maar nu werken of sporten ze rond die tijd.
Grootste probleem hier: de kinderen (de oudste 3 zijn pubers ondertussen) willen graag qualitytime met hun ouders, alleen nooit op die momenten, dat ik dat wil en/of kan.
zondag 12 januari 2020 om 09:41
Jij vindt dat een gemis, zij mss niet.Ghost79 schreef: ↑10-01-2020 22:40Ik ken een aantal vrouwen in zo’n positie, zij hebben allemaal een vaste oppas aan huis, anders is het niet te doen. Wat ik zie is dat ze het vooral heel druk hebben en daardoor weinig tijd met het gezin/kinderen door kunnen brengen. Dus ik vraag me dan wel af wat er precies zo leuk aan is. Zij missen veel, de eerste woordjes, stapjes, schoolreisjes enz. Maar het kan dus wel.
Eerste stapjes deed mijn oudste op de crèche, maar toen ik hem ophaalde deed ie de eerste stapjes die ik zag.
Dat is net zo aandoenlijk hoor.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 12 januari 2020 om 15:05
Dit inderdaad. Ik vind het altijd zo bijzonder dat thuisblijfmoeders blijkbaar altijd net naar hun kind zitten te staren als het zijn allereerste stapje ooit zet. Of zouden die misschien ook wel eens niet het echte eerste stapje zien, maar ja, dat weten ze niet, want toen keken ze niet
. Mijn kind kon ineens gaan zitten toen we op vakantie waren. Ze zat op een matje naast me en ik drink koffie met oma. Ineens zat ze rechtop. Allebei geen idee hoe ze dat gedaan had, maar ze zat wel. Het heeft me nog een week gekost voordat ik haar daadwerkelijk een keer zag gaan zitten, alsof ze het alleen snel deed als ik niet keek :-p.
zondag 12 januari 2020 om 15:40
Juist.nausicaa schreef: ↑12-01-2020 15:05Dit inderdaad. Ik vind het altijd zo bijzonder dat thuisblijfmoeders blijkbaar altijd net naar hun kind zitten te staren als het zijn allereerste stapje ooit zet. Of zouden die misschien ook wel eens niet het echte eerste stapje zien, maar ja, dat weten ze niet, want toen keken ze niet
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
