Werk & Studie
alle pijlers
Thuiswerken met peuter en baby
vrijdag 12 juni 2009 om 08:47
Ik werk nu sinds de geboorte van mijn dochter (17 maanden) vanuit huis, als zelfstandige, vooral via internet. Tot nu toe kan ik dit prima combineren en mocht mijn dochter een keer een hangdag hebben dan werk ik gewoon een nachtje door. Nu ben ik zwanger van de tweede (nog heel pril) en ik vraag me af hoe moeilijk/anders het gaat worden met een tweede....Mijn man is de hele dag en vaak ook 's avonds afwezig ivm z'n werk dus in principe komt de opvoeding op mij neer. Heeft iemand hier ervaring mee, is het inderdaad veeeeel moeilijker met een 2e erbij? Nu is het nog zo dat als m'n dochter tussen de middag slaapt ik flink kan doorwerken, evenals 's avonds als ze naar bed is en voor 09.00 's ochtends als ze wakker wordt. Soms sta ik gewoon om half 6 op om te gaan werken. M'n werk doe ik met heel veel plezier en zit momenteel in een steigende lijn. Hoe pakken jullie dit aan?
vrijdag 12 juni 2009 om 09:50
quote:fleurtje schreef op 12 juni 2009 @ 09:45:
Persoonlijk vind ik: één kind is peanuts, eitje etc. vergeleken met twee kinderen. En dan heb ik nog de mazzel dat de tweede stukken rustiger is dan nr1 en dat ze zo'n beetje hetzelfde ritme hebben en allebei behoorlijk wat slapen.
Ik heb nog geen idee hoe ik dat ga ervaren. De ene persoon zegt, net als jij, dat twee kinderen hebben veel zwaarder is dan een, de ander zegt dat de overgang van nul naar een kind veel groter is dan de overgang van een naar twee en dat de tweede min of meer als vanzelf meedraait.
Wat ik wel weet is dat deze zwangerschap me veel minder zwaar valt dan de eerste. De eerste keer was ik echt een stresskip en had ik last van hele sterke angsten dat het verkeerd zou gaan en met name dat ik iets niet goed zou doen, op het extreme af. Deze keer ben ik veel nuchterder. Maar goed, ik weet natuurlijk niet of dat een voorspeller is van hoe ik het moederschap van twee kinderen ga ervaren.
Persoonlijk vind ik: één kind is peanuts, eitje etc. vergeleken met twee kinderen. En dan heb ik nog de mazzel dat de tweede stukken rustiger is dan nr1 en dat ze zo'n beetje hetzelfde ritme hebben en allebei behoorlijk wat slapen.
Ik heb nog geen idee hoe ik dat ga ervaren. De ene persoon zegt, net als jij, dat twee kinderen hebben veel zwaarder is dan een, de ander zegt dat de overgang van nul naar een kind veel groter is dan de overgang van een naar twee en dat de tweede min of meer als vanzelf meedraait.
Wat ik wel weet is dat deze zwangerschap me veel minder zwaar valt dan de eerste. De eerste keer was ik echt een stresskip en had ik last van hele sterke angsten dat het verkeerd zou gaan en met name dat ik iets niet goed zou doen, op het extreme af. Deze keer ben ik veel nuchterder. Maar goed, ik weet natuurlijk niet of dat een voorspeller is van hoe ik het moederschap van twee kinderen ga ervaren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 juni 2009 om 09:54
Oh, ik heb eerlijk gezegd nooit iemand horen zeggen dat de overgang (of: het verschil) van 0 naar 1 kind groter is dan van 1 naar twee, eigenlijk altijd andersom.
En de tweede draait idd vaak mee, als je geluk hebt. Als nr1 heel veel slaapt, maar nr2 zo'n baby wordt die genoeg heeft aan drie hazelslaapjes van 20min. per dag, dan wordt het toch een ander verhaal... Of als nr2 een baby is die veel meer rust om zich heen nodig heeft dan nr1, die je niet een paar keer per dag mee naar buiten kunt nemen... Het is vantevoren allemaal zo moeilijk te voorspellen...
En de tweede draait idd vaak mee, als je geluk hebt. Als nr1 heel veel slaapt, maar nr2 zo'n baby wordt die genoeg heeft aan drie hazelslaapjes van 20min. per dag, dan wordt het toch een ander verhaal... Of als nr2 een baby is die veel meer rust om zich heen nodig heeft dan nr1, die je niet een paar keer per dag mee naar buiten kunt nemen... Het is vantevoren allemaal zo moeilijk te voorspellen...
vrijdag 12 juni 2009 om 09:56
Ik vond het juist wel een grotere overgang van 0 naar 1, dan van 1 naar 2.
Van 0 naar 1 moest ik echt wennen aan het feit dat alles (echt alles) veel meer tijd kost. Even snel naar de winkel ging niet. Maar nu ik er 2 heb, ben ik daar redelijk aan gewend en ga zelfs makkelijker even de deur uit met de 2 dames.
Van 0 naar 1 moest ik echt wennen aan het feit dat alles (echt alles) veel meer tijd kost. Even snel naar de winkel ging niet. Maar nu ik er 2 heb, ben ik daar redelijk aan gewend en ga zelfs makkelijker even de deur uit met de 2 dames.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:02
Misschien heeft het voor een deel ook met verwachtingen te maken en wat je gewend bent? Ik kan me voorstellen dat het loodzwaar is als je eerste kind vanaf week 1 al doorsliep en je tweede het hele eerste jaar elke nacht wakker is. Ik weet namelijk nog wel dat we het de eerste maanden niet zo zwaar vonden om 's nachts wakker te zijn. Vervolgens sliep hij een maand door en stond ons lichaam weer in de doorslaapstand. Toen hij daarna weer 's nachts ging spoken en we dus weer elke nacht wakker waren, kwam het zoveel harder aan. Slapen is meer dan een jaar lang een zeer heikel punt geweest en zelfs nu dat met sprongen is verbeterd en hij meestal goed slaapt, zijn we er nog altijd min of meer op ingesteld dat we 's nachts wakkergemaakt kunnen worden. Dat zou dan minder als een verrassing komen.
Aan de andere kant kan onze zoon weer heel goed zelf spelen en heeft hij altijd heel weinig gehuild. Een dreumes die zich helemaal niet kan vermaken of een baby die uren per dag huilt, dat zijn wij weer niet gewend, dus daar zouden we dan weer meer aan moeten wennen.
Je krijgt denk ik zelden twee kindjes die hetzelfde in elkaar zitten, dus er zullen altijd punten zijn waar je bij de tweede totaal niet op ingesteld bent en ook dingen die juist makkelijker gaan.
Aan de andere kant kan onze zoon weer heel goed zelf spelen en heeft hij altijd heel weinig gehuild. Een dreumes die zich helemaal niet kan vermaken of een baby die uren per dag huilt, dat zijn wij weer niet gewend, dus daar zouden we dan weer meer aan moeten wennen.
Je krijgt denk ik zelden twee kindjes die hetzelfde in elkaar zitten, dus er zullen altijd punten zijn waar je bij de tweede totaal niet op ingesteld bent en ook dingen die juist makkelijker gaan.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:07
Susan, ik weet echt niet waar het aan ligt... Heb er geen 'lichte' voorstelling van gemaakt, beide kinderen sliepen na een week of drie door... Ik weet het echt niet.
Met een kind ging ik overal naartoe, die nam ik overal mee; kind onder de arm en hoppekee. Met een tweede erbij was ik een stuk beperkter: fietsen ging bv even niet meer, terwijl ik alles op de fiets deed. Met een kind ging ik makkelijk paar keer per dag drie trappen af naar buiten, nu met twee bedenk ik me wel twee keer of die onderneming voor een tweede of derde keer echt noodzakelijk is
Tegenwoordig splitsen we in het weekend de kinderen op en ik vraag me dan echt steeds af: hoe heb ik het met één kind OOIT druk kunnen vinden???
Met een kind ging ik overal naartoe, die nam ik overal mee; kind onder de arm en hoppekee. Met een tweede erbij was ik een stuk beperkter: fietsen ging bv even niet meer, terwijl ik alles op de fiets deed. Met een kind ging ik makkelijk paar keer per dag drie trappen af naar buiten, nu met twee bedenk ik me wel twee keer of die onderneming voor een tweede of derde keer echt noodzakelijk is
Tegenwoordig splitsen we in het weekend de kinderen op en ik vraag me dan echt steeds af: hoe heb ik het met één kind OOIT druk kunnen vinden???
vrijdag 12 juni 2009 om 10:19
Dat met die bewegingsvrijheid kan ik me voorstellen, het lijkt mij ook zwaar om met twee kinderen drie trappen af te moeten. Ik vond het met eentje al een verademing toen we een huis met tuin kregen en ik de wagen zo naar buiten kan rijden.
Zelf doe ik altijd alles lopend, als ik met hem ga fietsen dan is dat echt recreatief. Waar ik wel een beetje tegen opzie is hoe dat lopen straks moet met twee kindjes. Dat wil zeggen, ik weet nog niet hoe ik het wagentechnisch ga oplossen. Het liefst zou ik een duowagen aanschaffen, maar iedereen verklaart me voor gek. Zo'n meerijplankje lijkt mij juist weer onpraktisch en voor dat hele eind zelf lopen vind ik hem echt nog te klein.
Zelf doe ik altijd alles lopend, als ik met hem ga fietsen dan is dat echt recreatief. Waar ik wel een beetje tegen opzie is hoe dat lopen straks moet met twee kindjes. Dat wil zeggen, ik weet nog niet hoe ik het wagentechnisch ga oplossen. Het liefst zou ik een duowagen aanschaffen, maar iedereen verklaart me voor gek. Zo'n meerijplankje lijkt mij juist weer onpraktisch en voor dat hele eind zelf lopen vind ik hem echt nog te klein.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:22
Susan, ik doe ook het meeste lopend, jongste is nog net even te jong voor op de fiets. En ik heb wel een duowagen, vind het ideaal. Waarom word je voor gek verklaard? Vinden ze dat je oudste zelf wel kan lopen?
(sorry is wel een beetje offtopic)
(sorry is wel een beetje offtopic)
anoniem_5927 wijzigde dit bericht op 12-06-2009 10:27
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
vrijdag 12 juni 2009 om 10:30
Achteraf had een duowagen me wel handig geleken hoor! We hebben nu een meerijplank, maar dat is echt kutlopen als je wat verder dan een paar honderd meter wil: je kunt niet meer recht achter de wagen lopen en duwen.
Oh ja, weet al waarom we geen duowagen kochten: was te onhandig in de tram!
Maar toen ik er nog een had, gingen we heel vaak op de fiets naar Artis, kwartiertje fietsen. Nu gaan we nog steeds zo'n twee keer per week, maar we zijn nu toch wel ruim drie kwartier tot een uur onderweg met twee trams.
Oh ja, weet al waarom we geen duowagen kochten: was te onhandig in de tram!
Maar toen ik er nog een had, gingen we heel vaak op de fiets naar Artis, kwartiertje fietsen. Nu gaan we nog steeds zo'n twee keer per week, maar we zijn nu toch wel ruim drie kwartier tot een uur onderweg met twee trams.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:31
Omdat hij als de baby komt bijna twee is en ik er dus niet meer heel lang gebruik van zal maken, maar ik vind twee toch nog te klein om al echt zelf te lopen. Te vermoeiend voor hem en ook gewoon nog niet te doen omdat hij als hij los loopt alle kanten op rent behalve de kant die ik wil. Natuurlijk kun je hem op dat gebied wel het een en ander aan- en afleren, maar naar mijn idee blijft het bij een peuter van twee te riskant om erop te vertrouwen dat hij dan altijd netjes mee zal lopen en niet zomaar de straat op zal rennen. Daarnaast blijft het probleem staan dat ik de afstanden gewoon nog te ver vind voor zijn kleine beentjes.
Een ander bezwaar tegen duowagens is dat ze onhandig zijn, dat je geen enkele winkel meer inkomt, geen bus, et cetera.
Een meerijplankje is nog wel een optie, maar ik twijfel weer of ik dat wel een fijne oplossing vind voor dagelijks gebruik.
Een ander bezwaar tegen duowagens is dat ze onhandig zijn, dat je geen enkele winkel meer inkomt, geen bus, et cetera.
Een meerijplankje is nog wel een optie, maar ik twijfel weer of ik dat wel een fijne oplossing vind voor dagelijks gebruik.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:34
Ik heb een 2ehands duowagen voor een prikkie gekocht, en hij is smaller dan mijn gewone quinny wagen. Dus in de winkels e.d. vind ik het wel meevallen qua onhandig enzo.
Het is wel zwaarder duwen.
Zo'n loopplankje hebben wij niet gedaan, precies om de reden die fleurtje noemt, het loopt voor geen meter.
Het is wel zwaarder duwen.
Zo'n loopplankje hebben wij niet gedaan, precies om de reden die fleurtje noemt, het loopt voor geen meter.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:36
Oh je hebt zo'n duowagen waar ze achter elkaar zitten en niet naast elkaar? Da's voor in winkels idd handiger. Voor de tram is het even onhandig als naast elkaar. Maar voor stukken lopen leek zo'n duo me echt wel fijn!
Dochter gaat soms op de meerijplank zitten, heeft ze zelf bedacht; dat loopt dan weer net iets beter.
Dochter gaat soms op de meerijplank zitten, heeft ze zelf bedacht; dat loopt dan weer net iets beter.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:39
We kunnen een duowagen overnemen, eentje van Phil & Ted, de baby ligt dan min of meer schuin onder de oudste in een soort 'tentje', maar ik twijfel daar een beetje over. Ik vind dat de baby daarin wel erg verstopt en afgesloten ligt. Ik vind het er zo benauwd uitzien.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:41
Susan wij hebben een duo-buggy ipv een duowagen deze kan je veel kleiner opvouwen als je hem niet gebruikt. hij was ook niet ontzettend duur en hij rijdt als een trein (letterlijk want de kleintjes zitten achter elkaar zodat je nog wel fatsoenlijk een winkel inkan). Nou gebruik ik hem ook alleen als ik in m'n uppie wegga met de ukken (14 mnd en 2 mnd) maar ik ben blij dat ik hem heb!
Over het thuiswerken hangt denk ik erg af van wat voor werk je doet. Ik probeer nu in m'n verlof ook nog dingen thuis te doen maar als ze allebei thuis zijn lukt dat dus echt niet tenzij ze samen smiddags slapen (wat niet vaak voorkomt want jongste is geen overdag slaapster helaas). Maar als je mazzel hebt en ze hebben een beetje hetzelfde ritme dan denk ik dat het best moet lukken.
Ik vond van 1 naar 2 veel makkelijker dan van 0 naar 1 maar dat verschilt nogal als ik het zo lees. De jongste gaat gewoon mee in het ritme van de oudste en we zijn zelf gewoon een stuk makkelijker geworden denk ik.......
Over het thuiswerken hangt denk ik erg af van wat voor werk je doet. Ik probeer nu in m'n verlof ook nog dingen thuis te doen maar als ze allebei thuis zijn lukt dat dus echt niet tenzij ze samen smiddags slapen (wat niet vaak voorkomt want jongste is geen overdag slaapster helaas). Maar als je mazzel hebt en ze hebben een beetje hetzelfde ritme dan denk ik dat het best moet lukken.
Ik vond van 1 naar 2 veel makkelijker dan van 0 naar 1 maar dat verschilt nogal als ik het zo lees. De jongste gaat gewoon mee in het ritme van de oudste en we zijn zelf gewoon een stuk makkelijker geworden denk ik.......
vrijdag 12 juni 2009 om 10:44
vrijdag 12 juni 2009 om 11:21
