Werk & Studie
alle pijlers
Twijfel
woensdag 9 augustus 2023 om 09:47
Hoi,
Zoals jullie in een ander topic van mij kunnen lezen heb ik sinds een jaar een andere baan.
Ondanks dat het werk me goed lukt en me prima af gaat twijfel ik zo ontzettend.
Ik mis een team gevoel, stukje persoonlijk contact. Mijn collega's zijn nu hele andere types dan op mijn vorige werk.
Ik kan niet helemaal lekker mijn spontane drukke enthousiaste zelf zijn want ik heb steeds het gevoel dat ze dat raar vinden en dan houd ik me dus in.
Ik ben gewoon iemand die veel waarde hecht aan persoonlijk contact, dingen delen, vertellen, grapjes maken. Ik ben ook by far de jongste uit het team.
Vorige week wezen eten met oud collega's en dat was zo gezellig en vertrouwd. Ik heb het gevoel dat ik dat binnen dit werk absoluut niet ga krijgen..
Daarintegen zijn de arbeidsvoorwaarden bij dit werk wel veel beter. Meer salaris, regelmatige werktijden, veel thuis kunnen werken. Deze baan is ook veel solistischer.
Echter probeer ik wel zwanger te worden dus een andere baan lijkt me nu niet echt een optie. Maar ik merk wel dat ik op deze manier niet echt happy ben/wordt..
Jammer, want ik had niet gehoopt dat het zo zou lopen..
Hebben jullie wel eens zoiets mee gemaakt en hoe ben je daarmee omgegaan?
Zoals jullie in een ander topic van mij kunnen lezen heb ik sinds een jaar een andere baan.
Ondanks dat het werk me goed lukt en me prima af gaat twijfel ik zo ontzettend.
Ik mis een team gevoel, stukje persoonlijk contact. Mijn collega's zijn nu hele andere types dan op mijn vorige werk.
Ik kan niet helemaal lekker mijn spontane drukke enthousiaste zelf zijn want ik heb steeds het gevoel dat ze dat raar vinden en dan houd ik me dus in.
Ik ben gewoon iemand die veel waarde hecht aan persoonlijk contact, dingen delen, vertellen, grapjes maken. Ik ben ook by far de jongste uit het team.
Vorige week wezen eten met oud collega's en dat was zo gezellig en vertrouwd. Ik heb het gevoel dat ik dat binnen dit werk absoluut niet ga krijgen..
Daarintegen zijn de arbeidsvoorwaarden bij dit werk wel veel beter. Meer salaris, regelmatige werktijden, veel thuis kunnen werken. Deze baan is ook veel solistischer.
Echter probeer ik wel zwanger te worden dus een andere baan lijkt me nu niet echt een optie. Maar ik merk wel dat ik op deze manier niet echt happy ben/wordt..
Jammer, want ik had niet gehoopt dat het zo zou lopen..
Hebben jullie wel eens zoiets mee gemaakt en hoe ben je daarmee omgegaan?
woensdag 9 augustus 2023 om 09:54
Dat herken ik wel. Ben ook eens een tijd echt ongelukkig geweest op mijn werk, maar ben toen wel gebleven vanwege een gewilde zwangerschap. Daarna onmiddellijk gaan solliciteren en vertrokken. Zwanger worden in een nieuwe baan met een tijdelijk contract vond ik toen een nog onaantrekkelijkere optie.
woensdag 9 augustus 2023 om 09:55
Is je nieuwe baan een tikje zakelijker en professioneler en moet jij je derhalve ook een wat zakelijker werkhouding aanmeten? Minder socializen en meer werken? Want het kán een stap zijn van jonge hond naar professional.
Is dat niet zo in jouw optiek en gedij je gewoon beter als de sociale jonge hond, dan ga je gewoon op zoek naar ander werk waar je dit weer kunt zijn. En zwanger worden kan altijd, vanuit een uitkering tot een tijdelijk of vast contract tot werkloos.
Is dat niet zo in jouw optiek en gedij je gewoon beter als de sociale jonge hond, dan ga je gewoon op zoek naar ander werk waar je dit weer kunt zijn. En zwanger worden kan altijd, vanuit een uitkering tot een tijdelijk of vast contract tot werkloos.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 9 augustus 2023 om 09:56
Ik ben verschillende keren snel tot redelijk snel vertrokken in banen waar ik me niet op mijn plek voelde. Dat kan gebeuren en ik vind het zonde om ergens te blijven waar ik ongelukkig word.
Er is nu werk zat, dus wat let je? Dat je zwanger wil worden? Tja, als de stabiliteit van deze baan tijdens de zwangerschap en als je kind nog heel klein is jouw prioriteit heeft, dan kun je beter blijven. Dan zou ik me er wel bij neerleggen dat je nauwelijks een klik hebt met je collega's. Zij zullen niet veranderen, als de bedrijfscultuur zo is. Je kunt dan het beste je verwachting van hoe het op het werk gaat naar beneden bijstellen en je aanpassen aan de mores zoals ze nu eenmaal zijn.
Er is nu werk zat, dus wat let je? Dat je zwanger wil worden? Tja, als de stabiliteit van deze baan tijdens de zwangerschap en als je kind nog heel klein is jouw prioriteit heeft, dan kun je beter blijven. Dan zou ik me er wel bij neerleggen dat je nauwelijks een klik hebt met je collega's. Zij zullen niet veranderen, als de bedrijfscultuur zo is. Je kunt dan het beste je verwachting van hoe het op het werk gaat naar beneden bijstellen en je aanpassen aan de mores zoals ze nu eenmaal zijn.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:00
Heb je dit al wel eens aan ze gevraagd, of ze zich storen aan jouw spontaniteit en drukte? Dat zij rustig(er) zijn wil niet meteen zeggen dat ze jou niet leuk vinden.Ik kan niet helemaal lekker mijn spontane drukke enthousiaste zelf zijn want ik heb steeds het gevoel dat ze dat raar vinden en dan houd ik me dus in.
En je zal zelf moeten afwegen waar je prioriteiten liggen: leuke werksfeer, goede arbeidsvoorwaarden, inhoud, etc. Als jij niet op je plek zit en het niet erg is om een stapje terug te doen qua arbeidsvoorwaarden, dan zou ik gewoon rond gaan kijken en solliciteren. Mocht je snel zwanger zijn kun je altijd nog even blijven hangen.
Zelf wil ik geen baanwissel in het eerste jaar na de geboorte. Ik vind een nieuwe baan heel intensief en een kind krijgen is dat ook. Die combinatie had ik niet getrokken, maar jij misschien wel.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:02
Ik herken het helemaal. Ik heb ook geen, lees: echt totaal geen, connectie/band met mijn (oudere) collega's.
Ik ben rond gaan solliciteren, en zelfs ook aangenomen. Toch vond ik de daadwerkelijke stap te spannend omdat ik ook zwanger wil worden en ik nu een vast contract heb.
Lang over nagedacht en over gepraat met partner, maar mijn huidige baan geeft toch meer zekerheid.
Ik heb mijn instelling veranderd en ik moet zeggen dat ik het nu wel oké vind, ik ga er heen om mijn werk te doen, meer niet.
Ik ben rond gaan solliciteren, en zelfs ook aangenomen. Toch vond ik de daadwerkelijke stap te spannend omdat ik ook zwanger wil worden en ik nu een vast contract heb.
Lang over nagedacht en over gepraat met partner, maar mijn huidige baan geeft toch meer zekerheid.
Ik heb mijn instelling veranderd en ik moet zeggen dat ik het nu wel oké vind, ik ga er heen om mijn werk te doen, meer niet.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:04
Ze hebben wel eens gezegd van: wat heb jij veel energie
Ook wel dingen als: ik ben heel blij met jou (in die trant)
Maar ik zelf voel het niet echt, geen echte aansluiting.
Misschien ben ik idd een jonge hond, dat kan, maar het mag toch gerust een beetje gezellig en leuk zijn op het werk denk ik dan?
Ook wel dingen als: ik ben heel blij met jou (in die trant)
Maar ik zelf voel het niet echt, geen echte aansluiting.
Misschien ben ik idd een jonge hond, dat kan, maar het mag toch gerust een beetje gezellig en leuk zijn op het werk denk ik dan?
woensdag 9 augustus 2023 om 10:06
Overigens nam bij mezelf de behoefte om te gaan borrelen en eten met collega's rap af nadat ik een gezin had. Mijn vrije tijd besteed ik nu liever met mijn gezin en vrienden, dan collega's. Toen ik 25 was, lunchte ik vaak wel een uur omdat het zo gezellig was. Dan ging ik 's avonds wat langer door om het in te halen. Nu ga ik na stipt een halfuur weer verder, omdat ik anders niet op tijd bij het KDV ben of het 's avonds laat na kinderbedtijd moet inhalen.
Er moet natuurlijk geen ongezellige sfeer hangen, dan zou ik snel wat anders zoeken.
Er moet natuurlijk geen ongezellige sfeer hangen, dan zou ik snel wat anders zoeken.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:12
Wat versta jij onder gezellig en leuk? En is dat realistisch in het type werk dat je nu doet?Mwrosa schreef: ↑09-08-2023 10:04Ze hebben wel eens gezegd van: wat heb jij veel energie
Ook wel dingen als: ik ben heel blij met jou (in die trant)
Maar ik zelf voel het niet echt, geen echte aansluiting.
Misschien ben ik idd een jonge hond, dat kan, maar het mag toch gerust een beetje gezellig en leuk zijn op het werk denk ik dan?
Ik werk ook veel met oudere collega's. Als ik binnenkom groeten we elkaar en we kletsen vaak 5 minuten over koetjes en kalfjes ("goh hoe was jouw weekend?") en we lunchen ongeveer 1x in de week samen. Vaker lukt niet omdat iedereen heel druk is. Bij het koffiezetapparaat soms (je ziet meteen wie er snel een shot cafeïne komt halen en wie open staat voor een praatje) en tijdens vergaderingen is er ruimte voor af en toe een grapje of persoonlijke anekdote. Het is dus geen jolige bende bij ons, maar er hangt wel een goede werksfeer.
Bij een goede vriend is het de hele dag door foute grappen tappen en geintjes uithalen op werk. Daar zou ik dan weer niet tegen kunnen.
Dus het is heel persoonlijk wat een fijne werksfeer is. Je kan dus alleen zelf bepalen of de sfeer op je huidige werk voor jou werkt of niet.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:14
Ik heb het ook meegemaakt. Ik heb toen een andere baan gezocht. Daar waren de collega 's fijner en menselijker, maar het bedrijf leek dan weer nergens op (deed dingen die absoluut niet ethisch waren, kwam beloften niet na, om de haverklap werden collega 's ontslagen...) Toch een beetje een geval van "het gras is altijd groener aan de andere kant". Achteraf bekeken was ik beter gebleven. Het feit dat je nu een goed salaris hebt speelt in ieder geval ook mee. Ik zou in elk geval niet zomaar deze baan inruilen voor een baan met minder goed salaris, aangezien ergens anders het misschien ook geen rozengeur en maneschijn is...
rosanna1985 wijzigde dit bericht op 09-08-2023 10:32
1.72% gewijzigd
woensdag 9 augustus 2023 om 10:18
Ik kom uit een team waarbij het heel erg hecht was, alles werd met elkaar gedeeld, leuke en verdrietige dingen.
En we gingen wel eens wat drinken ofzo. Misschien was dat iets té , dat besef ik ook wel.
Maar nu wordt er oppervlakkig gepraat met elkaar "hoe was je weekend" , "ja lekker en jou weekend?" , "ja prima hoor". Beetje zo.
Het zijn wel twee uitersten.
En we gingen wel eens wat drinken ofzo. Misschien was dat iets té , dat besef ik ook wel.
Maar nu wordt er oppervlakkig gepraat met elkaar "hoe was je weekend" , "ja lekker en jou weekend?" , "ja prima hoor". Beetje zo.
Het zijn wel twee uitersten.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:19
Ik heb het echt heel gezellig met mensen, maar dan is dat altijd binnen ons werkveld. Toen ik nog in een kantoortuin zat, schalden we heel hard mee met de begin tune van de start van het radioduo op de radio. Dan lachten we en gingen weer verder. Of we liepen met gekke loopjes naar de dossierkast en weer terug. Dus zonder werkelijk elkaar te storen, maar wel een beetje sjeu erin.Mwrosa schreef: ↑09-08-2023 10:04Ze hebben wel eens gezegd van: wat heb jij veel energie
Ook wel dingen als: ik ben heel blij met jou (in die trant)
Maar ik zelf voel het niet echt, geen echte aansluiting.
Misschien ben ik idd een jonge hond, dat kan, maar het mag toch gerust een beetje gezellig en leuk zijn op het werk denk ik dan?
Uitgebreide anekdotes over de tante van mijn achterbuurvrouw, vol uitweiden en contaxt, dat is iets voor verjaardagsfeestjes. Ook problemen bespreken op het werk is iets voor na werktijd.
Foto's en filmpjes kijken is iets voor pauzes of na werktijd.
Dus de vraag is, ben je zo sociaal dat het jou en de toehoorders van het werk houdt en voel je aan wanneer het niet meer gepast is?
Heb jij dus nog iets te leren over je professionele werkhouding, of zijn je collega's zure mutsen die alleen maar stijf bezig zijn met hun serieuze werk?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 9 augustus 2023 om 10:21
Ik heb eigenlijk werk altijd beschouwt als werk en nooit zo gelinkt met gezellig borrelen, eten met z'n allen, etc. Dat doe ik liever met vrienden en familie.
Zoals Amaryllis ook beschrijft: vanaf het moment dat ik kinderen kreeg werd mijn privé kring veel belangrijker. En voor mij is werk/ collega's apart van mijn privéleven.
Ik hou wel van een goede sfeer, dus niet van achterbakse en kantoorpolitieke toestanden. Mocht dat het geval zijn, dan ben ik snel weg.
Nu ik als ZZP'er werk, ga ik heus weleens naar een bedrijfsborrel, maar niet urenlang. Het is gewoon werk en er is meer afstand van het bedrijf.
Zoals Amaryllis ook beschrijft: vanaf het moment dat ik kinderen kreeg werd mijn privé kring veel belangrijker. En voor mij is werk/ collega's apart van mijn privéleven.
Ik hou wel van een goede sfeer, dus niet van achterbakse en kantoorpolitieke toestanden. Mocht dat het geval zijn, dan ben ik snel weg.
Nu ik als ZZP'er werk, ga ik heus weleens naar een bedrijfsborrel, maar niet urenlang. Het is gewoon werk en er is meer afstand van het bedrijf.
Only dead fish go with the flow
woensdag 9 augustus 2023 om 10:21
En hoe reageren ze als jij op die vraag wél uitgebreid vertelt wat je gedaan hebt? Kappen ze het dan af of ontstaat er dan wel een gesprek? Ik heb wel gemerkt dat ik me (met name bij oudere collega's) eerst zelf open moet stellen voordat zij dat doen. En nu ik zelf al bijna 10 jaar werk, merk ik ook dat ik (onbewust) minder moeite doe om een persoonlijke band met nieuwe collega's op te bouwen. Nemen zij initiatief, dan doe ik gezellig mee. Als jij initiatief toont en ze gaan er niet op in, dan weet je genoeg.Mwrosa schreef: ↑09-08-2023 10:18Ik kom uit een team waarbij het heel erg hecht was, alles werd met elkaar gedeeld, leuke en verdrietige dingen.
En we gingen wel eens wat drinken ofzo. Misschien was dat iets té , dat besef ik ook wel.
Maar nu wordt er oppervlakkig gepraat met elkaar "hoe was je weekend" , "ja lekker en jou weekend?" , "ja prima hoor". Beetje zo.
Het zijn wel twee uitersten.
amaryllis wijzigde dit bericht op 09-08-2023 10:23
19.98% gewijzigd
woensdag 9 augustus 2023 om 10:22
woensdag 9 augustus 2023 om 10:24
Is jouw eigen houding in deze passend bij de aard van het werk?Mwrosa schreef: ↑09-08-2023 10:22Ik heb het gevoel dat ik het heel goed kan aanvoelen, wat gepast is.
Dus ik houd vaak me mond, houd me op de achtergrond, maak niet echt grapjes, beetje afzijdig.
Maar daar zit juist de wrijving, want ik voel me niet helemaal mezelf omdat ik zo niet ben en ook niet kan/wil zijn bij deze collega's
Ja: ander werk zoeken.
Nee: leermoment om jezelf te professionaliseren of ander werk zoeken.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 9 augustus 2023 om 10:24
Vind je?Mwrosa schreef: ↑09-08-2023 10:18Ik kom uit een team waarbij het heel erg hecht was, alles werd met elkaar gedeeld, leuke en verdrietige dingen.
En we gingen wel eens wat drinken ofzo. Misschien was dat iets té , dat besef ik ook wel.
Maar nu wordt er oppervlakkig gepraat met elkaar "hoe was je weekend" , "ja lekker en jou weekend?" , "ja prima hoor". Beetje zo.
Het zijn wel twee uitersten.
Ik vind dit eigenlijk heel normaal klinken voor een werkplek.
Ik moet er dan weer niet aan denken om al het wel en wee van allerlei collega's te moeten aanhoren. Hoewel je natuurlijk wel menselijk kan zijn als iemand iets verdrietigs meemaakt.
Maar het is duidelijk dat jij iets anders wilt.
Only dead fish go with the flow
woensdag 9 augustus 2023 om 10:26
Als ik uitgebreid iets vertel is het vaak van: oh wat leuk zeg!
Of zoiets.
Ik kan het verder ook niet echt goed uitleggen maar ik voel het gewoon niet helemaal
Heel soms een dag denk ik: vandaag is best oke.
Daarbij heb ik ook geen leidinggevende met wie ik dit kan bespreken omdat we zelfsturend zijn
Of zoiets.
Ik kan het verder ook niet echt goed uitleggen maar ik voel het gewoon niet helemaal
Heel soms een dag denk ik: vandaag is best oke.
Daarbij heb ik ook geen leidinggevende met wie ik dit kan bespreken omdat we zelfsturend zijn
woensdag 9 augustus 2023 om 10:28
En wat als je nou eens jezelf wat meer ruimte geeft om wél die grapjes te maken, je in het gesprek te mengen, etc? Als je denkt dat grapjes niet gewaardeerd worden en daarom maar niks zegt, dan kan het ook zijn dat zij denken "Mwrosa is zo stil, die laten we dan maar met rust". In het ergste geval vragen ze je om je mond te houden of wat stiller te zijn, dan klopte je gevoel. En in het beste geval klopte je gevoel niet en zijn ze blij dat er iemand wat leven in de brouwerij brengt.Mwrosa schreef: ↑09-08-2023 10:22Ik heb het gevoel dat ik het heel goed kan aanvoelen, wat gepast is.
Dus ik houd vaak me mond, houd me op de achtergrond, maak niet echt grapjes, beetje afzijdig.
Maar daar zit juist de wrijving, want ik voel me niet helemaal mezelf omdat ik zo niet ben en ook niet kan/wil zijn bij deze collega's
woensdag 9 augustus 2023 om 10:34
Mwah ik zou niet direct van elke collega het wel en wee hoeven aan te horen tot in uitgebreide details, maar bij ons komen tijdens de pauze echt wel gesprekken voorbij over huisdieren, kinderen, vakanties, verbouwingen, voetbal, Formule 1 en nog veel meer, inclusief foto's en filmpjes. Het is echt niet dat we de hele dag lopen te kleppen over 'niks', maar ik vind het ook wel belangrijk om mijn collega's een beetje te kennen.Dreamglasses schreef: ↑09-08-2023 10:24Vind je?
Ik vind dit eigenlijk heel normaal klinken voor een werkplek.
Ik moet er dan weer niet aan denken om al het wel en wee van allerlei collega's te moeten aanhoren. Hoewel je natuurlijk wel menselijk kan zijn als iemand iets verdrietigs meemaakt.
Maar het is duidelijk dat jij iets anders wilt.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:41
Oh dat soort gesprekjes heb ik ook wel met collega's als ik bij een opdrachtgever aan het werk ben. Maar moet ook eerlijk zeggen dat niet alle onderwerpen mij nu direct aanspreken. Bij Formule 1 gesprekken, zou ik me omdraaien en weer aan het werk gaan bijvoorbeeld. hahaMissPiglet schreef: ↑09-08-2023 10:34Mwah ik zou niet direct van elke collega het wel en wee hoeven aan te horen tot in uitgebreide details, maar bij ons komen tijdens de pauze echt wel gesprekken voorbij over huisdieren, kinderen, vakanties, verbouwingen, voetbal, Formule 1 en nog veel meer, inclusief foto's en filmpjes. Het is echt niet dat we de hele dag lopen te kleppen over 'niks', maar ik vind het ook wel belangrijk om mijn collega's een beetje te kennen.
In mijn vorige loondienstbaan hadden we ook wel wat meer persoonlijke gesprekken, maar er was ook veel kantoorpolitiek. Doe mij dan maar liever wat 'oppervlakkige' gesprekken en minder achterbaks geleuter...
Maar ja, zo is er overal wel wat natuurlijk.
Only dead fish go with the flow
woensdag 9 augustus 2023 om 10:51
Aan de ene kant breng je veel uren op je werk door dus het is wel belangrijk dat je er in ieder geval geen rotgevoel of stress aan overhoudt. Misschien kan je zelf wat dingen initiëren zoals borrels of eens wat sportieve spellen na het werk, wie weet zijn er wel meer mensen die ook teamgevoel en sociaal contact missen. Dan kan het erg helpen om gewoon eens buiten het werk om iets met elkaar te doen, al helemaal als dat mag tijdens werktijd en bekostigd door de zaak, in het kader van betere samenwerking en meer onderling vertrouwen.
Aan de andere kant, je kan ook dat drukke en gezellige meer in je privéleven proberen te vinden en op te zoeken. Die arbeidsvoorwaarden vind je misschien ergens anders niet zo gauw. Of heb je een beroep en kwaliteiten waar altijd wel veel vraag naar is?
Voor mij is mijn werk niet "waar ik het van moet hebben" qua sociale voldoening; wel is het natuurlijk fijn als ik me er prettig genoeg kan voelen en in ieder geval een beetje bij de groep hoor ofzo (al is er bij ons ook niet echt 1 groep, op een heel grote vleugel met flexwerkers).
En wie weet komt er over een paar maanden een nieuwe collega bij jullie werken waar je wel heel erg mee klikt.
En bij dat vorige team waar je vandaan kwam, bestaat ook de kans dat het verandert, bijvoorbeeld doordat mensen ander werk vinden en weggaan (zoals jij hebt gedaan) of door een reorganisatie; dat laatste heb ik zelf meegemaakt, hecht team van 14 mensen werd verdeeld over allerlei locaties, we komen elkaar nog wel eens tegen, en we hebben een paar jaar nog borrels georganiseerd... maar dat hechte team bestaat niet meer, en dus ook het delen van intiemere verhalen en grapjes niet meer. Een soort rouwproces bijna, vooral anderen hadden daar nog veel meer last van dan ik.
En soms kan je die rouw al voelen als 1 collega vertrekt naar een nieuwe baan.
Dat is ook waarom ik me minder 'afhankelijk' ben gaan opstellen van de sociale omgeving op het werk want die heb je totaal niet zelf in de hand. Mensen zullen altijd hun eigen carrièrekeuzes maken zonder daarbij rekening te houden met jouw gevoelens over hun vertrek; en reorganisaties heb je ook niet in de hand.
Op met wie je buiten je werk vrienden bent en blijft, heb je wel veel meer invloed (uiteraard ook niet 100%).
Het zijn van die dingen die bij het leven horen: omgaan met veranderingen. Kan moeilijk blijven.
Qua zwanger worden... tja het ligt eraan aan wie je het vraagt, ik ben iemand die op gebied van inkomen en wonen liever kiest voor veiligheid (en daar nu ook al decennia lang heel erg blij mee is). Dan zou ik dus kiezen voor de fijne arbeidsvoorwaarden en dan maar wat minder party op het werk, en dat privé meer gaan opzoeken. Of proberen het op je huidige werk wat losser te schudden door budget en mandaat te vragen om teamuitjes te organiseren.
Aan de andere kant, je kan ook dat drukke en gezellige meer in je privéleven proberen te vinden en op te zoeken. Die arbeidsvoorwaarden vind je misschien ergens anders niet zo gauw. Of heb je een beroep en kwaliteiten waar altijd wel veel vraag naar is?
Voor mij is mijn werk niet "waar ik het van moet hebben" qua sociale voldoening; wel is het natuurlijk fijn als ik me er prettig genoeg kan voelen en in ieder geval een beetje bij de groep hoor ofzo (al is er bij ons ook niet echt 1 groep, op een heel grote vleugel met flexwerkers).
En wie weet komt er over een paar maanden een nieuwe collega bij jullie werken waar je wel heel erg mee klikt.
En bij dat vorige team waar je vandaan kwam, bestaat ook de kans dat het verandert, bijvoorbeeld doordat mensen ander werk vinden en weggaan (zoals jij hebt gedaan) of door een reorganisatie; dat laatste heb ik zelf meegemaakt, hecht team van 14 mensen werd verdeeld over allerlei locaties, we komen elkaar nog wel eens tegen, en we hebben een paar jaar nog borrels georganiseerd... maar dat hechte team bestaat niet meer, en dus ook het delen van intiemere verhalen en grapjes niet meer. Een soort rouwproces bijna, vooral anderen hadden daar nog veel meer last van dan ik.
En soms kan je die rouw al voelen als 1 collega vertrekt naar een nieuwe baan.
Dat is ook waarom ik me minder 'afhankelijk' ben gaan opstellen van de sociale omgeving op het werk want die heb je totaal niet zelf in de hand. Mensen zullen altijd hun eigen carrièrekeuzes maken zonder daarbij rekening te houden met jouw gevoelens over hun vertrek; en reorganisaties heb je ook niet in de hand.
Op met wie je buiten je werk vrienden bent en blijft, heb je wel veel meer invloed (uiteraard ook niet 100%).
Het zijn van die dingen die bij het leven horen: omgaan met veranderingen. Kan moeilijk blijven.
Qua zwanger worden... tja het ligt eraan aan wie je het vraagt, ik ben iemand die op gebied van inkomen en wonen liever kiest voor veiligheid (en daar nu ook al decennia lang heel erg blij mee is). Dan zou ik dus kiezen voor de fijne arbeidsvoorwaarden en dan maar wat minder party op het werk, en dat privé meer gaan opzoeken. Of proberen het op je huidige werk wat losser te schudden door budget en mandaat te vragen om teamuitjes te organiseren.
You can never have too many hats, gloves and shoes
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
