Werk & Studie
alle pijlers
Verdrietige juf...
zaterdag 17 maart 2007 om 21:40
Beste dames,
tweede jaar dat ik voor een klas sta. Toch al heel wat meegemaakt. Begin dit jaar heb ik een klacht ingediend tegen mijn directeur, er liepen al meer klachten. Hij heeft er hierna voor gekozen om weg te gaan. Ik werd onmenselijk behandeld, kreeg b.v overal de schuld van. Kortom ik heb dit jaar slecht begonnen, daarnaast sta ik voor een moeilijke groep. 4 autisten, 2 dyslectische lln en daarnaast wat karakterkopjes. Van 8.30 tot 15.15 sta ik op scherp, daarna alle vergaderingen, commissies etc. Ik vraag mij ernstig af of ik dit nog langer wil. Wie kampt er met dezelfde problemen?
Afgelopen vrijdag een gesprek gehad met mijn directeur, de autisten kan ik naar mijn collega doen die een erg kleine klas heeft en de RT er kan ik meer inschakelen. Daarnaast moet ik meer rustpunten creeeren (ben perfectionistisch...). Gelukkig komen er heel wat vakanties aan, zodat ik naar telkens naar toe kan leven. Maar ik heb echt geen zin meer, en dit op je 25ste is niet gezond!
tweede jaar dat ik voor een klas sta. Toch al heel wat meegemaakt. Begin dit jaar heb ik een klacht ingediend tegen mijn directeur, er liepen al meer klachten. Hij heeft er hierna voor gekozen om weg te gaan. Ik werd onmenselijk behandeld, kreeg b.v overal de schuld van. Kortom ik heb dit jaar slecht begonnen, daarnaast sta ik voor een moeilijke groep. 4 autisten, 2 dyslectische lln en daarnaast wat karakterkopjes. Van 8.30 tot 15.15 sta ik op scherp, daarna alle vergaderingen, commissies etc. Ik vraag mij ernstig af of ik dit nog langer wil. Wie kampt er met dezelfde problemen?
Afgelopen vrijdag een gesprek gehad met mijn directeur, de autisten kan ik naar mijn collega doen die een erg kleine klas heeft en de RT er kan ik meer inschakelen. Daarnaast moet ik meer rustpunten creeeren (ben perfectionistisch...). Gelukkig komen er heel wat vakanties aan, zodat ik naar telkens naar toe kan leven. Maar ik heb echt geen zin meer, en dit op je 25ste is niet gezond!
Een zoon!
zondag 18 maart 2007 om 09:24
Ik moet zeggen dat ik het tegenwoordig toch wel erg slecht vindt dat autistische kinderen en dyslectische kinderen in een gewone klas worden geplaatst. Lijkt me niet goed voor de ontwikkeling van de deze kinderen. Die hebben toch speciale en extra aandacht nodig of zie ik dit nu weer helemaal verkeerd.
Lijkt me ook best beslastend voor je als juf om alles in goede banen te lijden.
Ik heb verder geen ervaring, maar als je er nu al zo over denkt lijkt me dat niet een gezond. Je moet immers nog een aantal jaartjes. Maar is het niet zo dat je straks wat meer routinematig kan werken en putten uit je ervaring?
In ieder geval heel erg veel succes.
Lijkt me ook best beslastend voor je als juf om alles in goede banen te lijden.
Ik heb verder geen ervaring, maar als je er nu al zo over denkt lijkt me dat niet een gezond. Je moet immers nog een aantal jaartjes. Maar is het niet zo dat je straks wat meer routinematig kan werken en putten uit je ervaring?
In ieder geval heel erg veel succes.
zondag 18 maart 2007 om 11:38
Hoi juffertje!
Als ik jouw verhaal lees, dan vraag ik me af of je al zo snel het bijltje erbij neer moet gooien. Is "juf zijn" iets wat je altijd al wilde en wat nu tegenvalt? Of is het iets wat je bent gaan doen omdat je niets anders kon verzinnen?
In het laatste geval kan het goed zijn dat het inderdaad niet jouw ding is en kun je misschien beter eens naar alternatieven kijken.
Maar in het eerste geval, kan het ook zijn dat je een bepaald droombeeld bij de functie had en dat de realiteit nu tegenvalt. Wellicht kun je daar op termijn wat beter mee omgaan (al doende leert men en ervaring geeft natuurlijk ook meer rust).
En wat natuurlijk ook zou kunnen, is dat het wel degelijk jouw soort werk is, maar dat je niet op de juiste plek zit bij je huidige school. Misschien dat een andere school (of zelfs een ander soort onderwijs) veel beter bij jou past en dat je het daardoor in een andere werkomgeving veel beter naar je zin zou kunnen hebben.
Wat ik je adviseer is om voor jezelf eens puntsgewijs op een rijtje te zetten wat je precies zo tegenvalt in de baan. En vervolgens te onderzoeken waar dat dan precies aan ligt (het werken met kinderen? de collega's? het type onderwijs?). Afhankelijk van wat daar uit komt, kun je denk ik een beter afgewogen besluit nemen of er voor jou een (fijne) toekomst als juf is weggelegd of dat je beter een ander carrierepad in kunt slaan.
Succes!
Als ik jouw verhaal lees, dan vraag ik me af of je al zo snel het bijltje erbij neer moet gooien. Is "juf zijn" iets wat je altijd al wilde en wat nu tegenvalt? Of is het iets wat je bent gaan doen omdat je niets anders kon verzinnen?
In het laatste geval kan het goed zijn dat het inderdaad niet jouw ding is en kun je misschien beter eens naar alternatieven kijken.
Maar in het eerste geval, kan het ook zijn dat je een bepaald droombeeld bij de functie had en dat de realiteit nu tegenvalt. Wellicht kun je daar op termijn wat beter mee omgaan (al doende leert men en ervaring geeft natuurlijk ook meer rust).
En wat natuurlijk ook zou kunnen, is dat het wel degelijk jouw soort werk is, maar dat je niet op de juiste plek zit bij je huidige school. Misschien dat een andere school (of zelfs een ander soort onderwijs) veel beter bij jou past en dat je het daardoor in een andere werkomgeving veel beter naar je zin zou kunnen hebben.
Wat ik je adviseer is om voor jezelf eens puntsgewijs op een rijtje te zetten wat je precies zo tegenvalt in de baan. En vervolgens te onderzoeken waar dat dan precies aan ligt (het werken met kinderen? de collega's? het type onderwijs?). Afhankelijk van wat daar uit komt, kun je denk ik een beter afgewogen besluit nemen of er voor jou een (fijne) toekomst als juf is weggelegd of dat je beter een ander carrierepad in kunt slaan.
Succes!
zondag 18 maart 2007 om 12:41
Hoi collega,
Ik snap heel goed hoe je je voelt.Ik heb zelf ook een moeilijke periode gehad en was in staat om mijn baan op te zeggen en aan de slag te gaan als vakkenvuller. Gelukkig heeft de tijd mij geleerd dat het een periode was. Inmiddels heb ik gekeken welke dingen voor mij veel stress opleverden en wat veel spanning met zich meebracht en die dingen heb ik zover mogelijk proberen aan te passen.
Op dit moment gaat het een heel stuk beter en ben ik blij dat ik nog in het onderwijs werk. Ondanks de hoge werkdruk heb ik het naar mijn zin.
Probeer niet al te snel een beslissing te nemen, maar probeer te kijken naar de punten waar voor jou de problemen zitten en bedenk dan wat er voor jou zou moeten gebeuren om die problemen op te lossen.
Een pittig groepje vraagt héél véél energie van jou. Er zijn momenten dat je je afvraagt wat je in het onderwijs doet of je nog wel goed genoeg bent of je het lesgeven uberhaupt wel kan..... Misschien is het slim om een keer een IB'er naar een les van jou te laten kijken en specifiek te laten letten op de dingen die goed gaan (positieve ervaring) en waarschijnlijk kan de IB'er je ook advies geven over hoe je sommige kinderen anders aan kan pakken. Ik heb inmiddels geleerd dat je zelf moet aangeven waar je moeite mee hebt., Als je dat niet doet loop je vast.
Ik heb even mijn eigen topic opgehaald en nog één over mensen die het onderwijs zijn uitgestapt. Kijk maar eens of er iets tussen staat.
Heel veel succes en sterkte!! Denk aan jezelf en cijfer jezelf niet weg. Zorg dat je de begeleiding krijgt die jij denkt nodig te hebben!
Twijfel niet aan je eigen kunnen. Ik weet zeker dat je het kan, anders had je nooit dat diploma in handen gekregen en had nooit een eigen groepje gekregen.
Blijf vertrouwen houden in jezelf!
Ik snap heel goed hoe je je voelt.Ik heb zelf ook een moeilijke periode gehad en was in staat om mijn baan op te zeggen en aan de slag te gaan als vakkenvuller. Gelukkig heeft de tijd mij geleerd dat het een periode was. Inmiddels heb ik gekeken welke dingen voor mij veel stress opleverden en wat veel spanning met zich meebracht en die dingen heb ik zover mogelijk proberen aan te passen.
Op dit moment gaat het een heel stuk beter en ben ik blij dat ik nog in het onderwijs werk. Ondanks de hoge werkdruk heb ik het naar mijn zin.
Probeer niet al te snel een beslissing te nemen, maar probeer te kijken naar de punten waar voor jou de problemen zitten en bedenk dan wat er voor jou zou moeten gebeuren om die problemen op te lossen.
Een pittig groepje vraagt héél véél energie van jou. Er zijn momenten dat je je afvraagt wat je in het onderwijs doet of je nog wel goed genoeg bent of je het lesgeven uberhaupt wel kan..... Misschien is het slim om een keer een IB'er naar een les van jou te laten kijken en specifiek te laten letten op de dingen die goed gaan (positieve ervaring) en waarschijnlijk kan de IB'er je ook advies geven over hoe je sommige kinderen anders aan kan pakken. Ik heb inmiddels geleerd dat je zelf moet aangeven waar je moeite mee hebt., Als je dat niet doet loop je vast.
Ik heb even mijn eigen topic opgehaald en nog één over mensen die het onderwijs zijn uitgestapt. Kijk maar eens of er iets tussen staat.
Heel veel succes en sterkte!! Denk aan jezelf en cijfer jezelf niet weg. Zorg dat je de begeleiding krijgt die jij denkt nodig te hebben!
Twijfel niet aan je eigen kunnen. Ik weet zeker dat je het kan, anders had je nooit dat diploma in handen gekregen en had nooit een eigen groepje gekregen.
Blijf vertrouwen houden in jezelf!
zondag 18 maart 2007 om 20:32
Ik loop wel al vier jaar op deze school, gevolg is dat mensen mij niet ervaren als beginnend leerkracht. Ik krijg dus heel wat op mijn bordje. Terwijl ik dit ook veel te leuk vindt. Heb afgelopen februari een beleid geschreven op hoogbegaafden en meerbegaafden. Harstikke leuk en ik word op waarde geschat, maar het is mij nogal eens teveel.
Ik heb vanmiddag mijn rapporten in het net geschreven, geen lessen voorbereid. Even geskipt, ga dus morgen vroeger naar school om dit te doen. Dan weer 10 minutengesprekken en huisbezoeken deze week. Dit is waar ik best moe van wordt in het onderwijs. Het houdt nooit op. Daarnaast ervaar ik (vooral dit jaar) alles als geestelijk zwaar. Door de vele gedragsproblematiek weet ik dat het niet alleen aan mijn onervarenheid ligt, maar ook aan de groep (gelukkig).
Ik heb vanmiddag mijn rapporten in het net geschreven, geen lessen voorbereid. Even geskipt, ga dus morgen vroeger naar school om dit te doen. Dan weer 10 minutengesprekken en huisbezoeken deze week. Dit is waar ik best moe van wordt in het onderwijs. Het houdt nooit op. Daarnaast ervaar ik (vooral dit jaar) alles als geestelijk zwaar. Door de vele gedragsproblematiek weet ik dat het niet alleen aan mijn onervarenheid ligt, maar ook aan de groep (gelukkig).
Een zoon!
woensdag 28 maart 2007 om 10:48
Hier nog een verdrietige juf. Ik werk alleen in het vo. Geef Nederlands, fulltime, veel bovenbouw. Ben mentor van een bijzonder lastige klas, waarin ook een aantal autisten, adhd'ers enz zitten. Is niet normaal dat die onder één iemand vallen, maar het kwam zo uit en ik vond het best. Ik die met mijn optimistische hoofd dacht dat ik het wel alleen zou kunnen. Naast alle andere taken. Ik die vorig jaar mijn hele privéleven al liet volstromen met school. Ik die nu precies hetzelfde deed, met dit verschil dat er een fantastisch vriendje bij kwam, dat ik nu moet inpassen. En ik die nu overspannen thuis zit, alleen nog maar kan huilen en bijna bang is om de straat op te gaan. En dat terwijl ik zo verschrikkelijk gelukkig was met deze baan. Ik ben alle grenzen over gegaan en mijn hele lijf roept: STOP! Ik kan niet meer... Is ook wel een opluchting, maar wat voel ik me stom. Hoe kon ik dat doen, alleen maar aan school denken en niet aan mezelf? Hoe kon ik denken dat ik het wél allemaal alleen aan zou kunnen? Mooi niks dus! Ik heb ook maar 4 jaar ervaring, maar het gaat al die jaren allemaal zo goed dat niemand ook maar heeft overwogen dat ik iets niet zou kunnen. Dus kreeg ik alles en deed ik alles en zei ik op alles ja.
Ik kan alleen maar zeggen: pas goed op jezelf. Vertrouw op je gevoel en luister naar je lichaam! En ik hoop natuurlijk dat er meer mensen in dit schuitje zitten, want ik kan wel wat herkenning gebruiken....
Sterkte!
Sterre
Ik kan alleen maar zeggen: pas goed op jezelf. Vertrouw op je gevoel en luister naar je lichaam! En ik hoop natuurlijk dat er meer mensen in dit schuitje zitten, want ik kan wel wat herkenning gebruiken....
Sterkte!
Sterre
woensdag 28 maart 2007 om 20:38
Hoi,
Ik heb zelf heel lang in het onderwijs gewerkt (met veel plezier) met hele moeilijke kids (zmok). Nu niet meer, maar ik mis het nog steeds. Ik heb nu het gedonder dat ik de spaarzame vakantie moet zien in te plannen met de goedkeuring van de collegae. Op school had ik iedere 6 à 8 weken vakantie wat altijd goed uitkwam met mijn eigen kroost. Verder zijn die vakantie's ook bedoeld om zowel de kinderen als de leerkrachten uit te laten puffen en bij te laten komen omdat onderwijs voor beide partijen vrij intensief is. Je werkt "pas"4 jaar in het onderwijs en uit je verhaal lees ik dat je daar nog wat in moet groeien. Dat klinkt ws niet aardig, maar dat is niet zo bedoeld. Het blijft een feit dat het steeds zwaarder wordt, grote klassen, moeilijke kinderen, maar gooi het in de groep bij je collega's. Het kan nooit erger worden. Of zoek anders een andere school, maar laat nu toch het mooie werk binnen het onderwijs niet schieten. Je hebt er voor geleerd, en heus, het is wel leuk.
Ik heb zelf heel lang in het onderwijs gewerkt (met veel plezier) met hele moeilijke kids (zmok). Nu niet meer, maar ik mis het nog steeds. Ik heb nu het gedonder dat ik de spaarzame vakantie moet zien in te plannen met de goedkeuring van de collegae. Op school had ik iedere 6 à 8 weken vakantie wat altijd goed uitkwam met mijn eigen kroost. Verder zijn die vakantie's ook bedoeld om zowel de kinderen als de leerkrachten uit te laten puffen en bij te laten komen omdat onderwijs voor beide partijen vrij intensief is. Je werkt "pas"4 jaar in het onderwijs en uit je verhaal lees ik dat je daar nog wat in moet groeien. Dat klinkt ws niet aardig, maar dat is niet zo bedoeld. Het blijft een feit dat het steeds zwaarder wordt, grote klassen, moeilijke kinderen, maar gooi het in de groep bij je collega's. Het kan nooit erger worden. Of zoek anders een andere school, maar laat nu toch het mooie werk binnen het onderwijs niet schieten. Je hebt er voor geleerd, en heus, het is wel leuk.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
donderdag 29 maart 2007 om 09:11
Klinkt niet onaardig hoor, ik ben blij met je berichtje. En achteraf wéét ik ook dat ik er nog in moet groeien. Mensen zeggen ook altijd dat je op 5 jaar moet rekenen en dan eens andere dingen erbij kan gaan doen. Ik heb vanaf mijn tweede jaar al de volle mep en allerlei taken en dus veel probleemleerlingen onder mijn hoede. Dat is gewoon geen goed idee geweest, maar het ging altijd heel goed, dus tja, waarom niet.
Ik vind dit ook een superbaan, ben een rasoptimist bovendien, maar nu moet ik er echt even tussenuit. Ik vind het zeker heel leuk, maar ook heel zwaar en ik wil het gewoon weer leuk gaan vinden straks.
Mag ik vragen waarom jij het onderwijs uit bent gegaan?
Groetjes,
Sterre
Ik vind dit ook een superbaan, ben een rasoptimist bovendien, maar nu moet ik er echt even tussenuit. Ik vind het zeker heel leuk, maar ook heel zwaar en ik wil het gewoon weer leuk gaan vinden straks.
Mag ik vragen waarom jij het onderwijs uit bent gegaan?
Groetjes,
Sterre
donderdag 29 maart 2007 om 14:59
quote:Ach Sterre, de mensen die meer dan 5 jaar in het vak zitten, weten heel goed bij wie ze de taken kwijt kunnen: bij enthousiaste, betrokken mensen zoals jij. En als jij als beginner overal 'ja' op zegt, dan is het ook aan je school om jou tegen jezelf in bescherming te nemen.
:?
Wat is dit nu weer voor onzin. Alsof mensen die langer dan 5 jaar lesgeven niet meer betrokken en enthousiast zijn èn ook nog eens alles afschuiven op een ander.
Je bent er toch zelf bij? Nee zeggen is helemaal niet moeilijk.
:?
Wat is dit nu weer voor onzin. Alsof mensen die langer dan 5 jaar lesgeven niet meer betrokken en enthousiast zijn èn ook nog eens alles afschuiven op een ander.
Je bent er toch zelf bij? Nee zeggen is helemaal niet moeilijk.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 29 maart 2007 om 22:11
quote:Betrokkenheid heeft inderdaad niets te maken met het aantal jaar dat je ergens werkt, daar heb je volkomen gelijk in. Maar als je ergens vijf jaar werkt, zeg je toch veel makkelijker nee dan iemand die net begint? Ben ik met je eens Dus wie krijgt die klussen dan? En trouwens, wie krijgen over het algemeen de @$%#-klassen?Ben ik niet met je eens. Op mijn school worden beginnende docenten vaak ín bescherming genomen. Vaak weet men natuurlijk ook niet van te voren wat de rotklassen zijn en welke niet.
Dat zijn ook meestal niet de meest geroutineerden.Hoeft dus niet
Zelf werk ik overigens niet in het voortgezet onderwijs, maar ik ben net als Sterre Neerlandica, ken dus genoeg mensen die er wel werken en dit soort situaties dagelijks tegenkomen. Ik werk zelf zo'n 8 jaar in het VO en ik heb dit dus nog nooit meegemaakt. Wat niet wegneemt dat er scholen zijn waar het wel gebeurt.
Dat zijn ook meestal niet de meest geroutineerden.Hoeft dus niet
Zelf werk ik overigens niet in het voortgezet onderwijs, maar ik ben net als Sterre Neerlandica, ken dus genoeg mensen die er wel werken en dit soort situaties dagelijks tegenkomen. Ik werk zelf zo'n 8 jaar in het VO en ik heb dit dus nog nooit meegemaakt. Wat niet wegneemt dat er scholen zijn waar het wel gebeurt.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 30 maart 2007 om 10:39
Hallo Juf,
Hier geen medejuf, maar wel iemand wiens zus aanhet terugkomen is van een burnout. Het is heel goed dat je grenzen hebt aangegeven bij je directeur. Als je het gevoel hebt dat alles je boven je hoofd groeit, ga je tever. Je schreef dat je perfectionistisch bent, dat zijn alle burnouters. Als ik jouw toevoegingen lees, zie ik bovendien iemand die veel verantwoordelijkheden neemt, het respect van collega's erg belangrijk vindt en hoge doelen voor zichzelf stelt. Misschien klopt dit niet, want ik ken je niet persoonlijk. Maar dat is wat ik lees.
Pas op dat je niet te ver gaat en straks ook thuis zit. Met een weekje vakantie is het dan niet opgelost...
Hier geen medejuf, maar wel iemand wiens zus aanhet terugkomen is van een burnout. Het is heel goed dat je grenzen hebt aangegeven bij je directeur. Als je het gevoel hebt dat alles je boven je hoofd groeit, ga je tever. Je schreef dat je perfectionistisch bent, dat zijn alle burnouters. Als ik jouw toevoegingen lees, zie ik bovendien iemand die veel verantwoordelijkheden neemt, het respect van collega's erg belangrijk vindt en hoge doelen voor zichzelf stelt. Misschien klopt dit niet, want ik ken je niet persoonlijk. Maar dat is wat ik lees.
Pas op dat je niet te ver gaat en straks ook thuis zit. Met een weekje vakantie is het dan niet opgelost...
vrijdag 30 maart 2007 om 11:19
Dank jullie wel voor de reacties. Ik zie het zelf nu natuurlijk steeds helderder wat er gebeurd is. Ik ben wel zo'n beginner die superenthousiast is en overal aan meedoet, overal ja op zegt. En mijn school is er zo een die dat erg waardeert en dan ook misbruik van je maakt. Kwalitatief hebben we een erg geode school, voor het personeel zijn ze niet zo goed. Dat hoorde ik altijd van veel collega's, maar dat snapte ik niet. Ik voelde me erg gewaardeerd. Nu zie ik dat ik gewaardeerd werd om wat ik deed, heel erg veel te veel (en ja, da's makkelijk en goedkoop voor de school) en niet om wie ik ben als docent.
Dat ik degene ben die nee moet zeggen, snap ik ook wel. Maar ik vind dat wel moeilijk. Dat is iets wat ik echt moet leren. Stiekem heb ik een deel van mijn eigenwaarde ook aan school opgehangen. Dus als ik iets niet doe, ben ik ook een minder goede docent. Tja... Daarnaast gaat het gewoon al heel lang goed, al was ik een beginner. Als het goed gaat, hoef je daar ook niets aan te doen toch? Niemand, ook de school niet. Ik weet nu ook dat ik al vanaf september signalen aan het negeren ben geweest. Niet goed, maar ik hoop er op tijd bij te zijn. Ik probeer het maar te zien als een harde maar nuttige leerschool.
Groetjes,
Sterre
Dat ik degene ben die nee moet zeggen, snap ik ook wel. Maar ik vind dat wel moeilijk. Dat is iets wat ik echt moet leren. Stiekem heb ik een deel van mijn eigenwaarde ook aan school opgehangen. Dus als ik iets niet doe, ben ik ook een minder goede docent. Tja... Daarnaast gaat het gewoon al heel lang goed, al was ik een beginner. Als het goed gaat, hoef je daar ook niets aan te doen toch? Niemand, ook de school niet. Ik weet nu ook dat ik al vanaf september signalen aan het negeren ben geweest. Niet goed, maar ik hoop er op tijd bij te zijn. Ik probeer het maar te zien als een harde maar nuttige leerschool.
Groetjes,
Sterre
vrijdag 30 maart 2007 om 19:59
Hoi,
Ik werk nu 5 jaar in het speciaal basisonderwijs en ik begrijp je helemaal. Ik had vandaag ook een vreselijke !@#$# dag. De groepen bij ons op school worden steeds zwaarder, zoals overal. En inderdaad, alles wat daar nog bij komt.
Vaak is het toch wel erg ondankbaar werk. Schrijf het van je af, dat helpt vaak al wel.
In mijn geval vind ik het speciaal onderwijs nu echt te zwaar worden en ik ga binnenkort werken op een reguliere school.
Groetjes
Ik werk nu 5 jaar in het speciaal basisonderwijs en ik begrijp je helemaal. Ik had vandaag ook een vreselijke !@#$# dag. De groepen bij ons op school worden steeds zwaarder, zoals overal. En inderdaad, alles wat daar nog bij komt.
Vaak is het toch wel erg ondankbaar werk. Schrijf het van je af, dat helpt vaak al wel.
In mijn geval vind ik het speciaal onderwijs nu echt te zwaar worden en ik ga binnenkort werken op een reguliere school.
Groetjes
zaterdag 31 maart 2007 om 07:46
Hoi...
het wordt niet beter. Gisteren weer een ****dag en eigenlijk een hele week. 2 avonden huisbezoeken en cultuuravond. Kortom na elven thuis en de volgende dag weer voor een zware gedragmatige klas. Ik ben het zo zat.... nog zo'n 14 weken tot de zomer, hoop dat ik volgend een normale klas krijg. Gisteren trouwens met migaine naar huis gegaan......leuk begin van het weekend in mijn ADV....
het wordt niet beter. Gisteren weer een ****dag en eigenlijk een hele week. 2 avonden huisbezoeken en cultuuravond. Kortom na elven thuis en de volgende dag weer voor een zware gedragmatige klas. Ik ben het zo zat.... nog zo'n 14 weken tot de zomer, hoop dat ik volgend een normale klas krijg. Gisteren trouwens met migaine naar huis gegaan......leuk begin van het weekend in mijn ADV....
Een zoon!
zaterdag 31 maart 2007 om 13:09
he juffertje, dat zou ik ook niet volhouden zoals jij deze week omschrijft. ik werk nu 5 jaar in het basisonderwijs, va sept op een nieuwe school en nieuw met de kleutergroep, maar dat is op een andere manier ook heel zwaar. soms zuigen ze me leeg. en ja dan idd die verwachtingen van collega's dat ik ondertussen eens wat meer taken er naast ga doen, ik heb er geen energie voor af en toe. als ik van te voren zou weten dat ik een cultuuravond heb (of wat voor verplichte avond dan ook) zou ik die week niet nog 2 oudergesprekken plenenn. sorry maar we zijn ook maar mensen, ze komen die week daarna maar weer aan de beurt! zorg voor jezelf, het is 'maar' werk (wel werk waar je je intens mee kan verbinden en wat ook goed is voor de leerlingen) maar vergeet niet te sporten en te ontspannen en deel je week logisch in. oudergesprekken kunnen ook op school (in sommige gevallen ga je op huisbezoek maar zeker niet 2x in 1 week en al helemaal niet in zo'n week als jij omschrijft) hoop dat je bijtankt in het weekend en rustigaan.
zaterdag 31 maart 2007 om 15:04
Leuk Topic!
Ik werk ook in het Speciaal Onderwijs, in Australie. Hier heb je 10 betaalde dagen ziekteverzuim per jaar en daarna houdt het op. Een 'burn out' kan je dus je huis kosten want de hypotheek moet wel betaald worden.Ik burn dus maar door en ga niet out..
Af en toe ben ik er ook moe van. dan slaap ik slecht, kraken al mijn gewrichten en staan al mijn spieren strak. Heb na een flinke inzinking een paar jaar geleden wel geleerd om stress situaties goed te analyseren en hierbij voor mezelf te kiezen. Van artsen hoef je hier nl ook niks te verwachten, Voor veel geld krijg je onstekingsremmers voor de rugpijn en prozac voor je ellende. Zonder enig onderzoek,therapie of verdere controle.:?
Ik leer er steeds beter mee om te gaan .Te accepteren dat sommige zaken nou eenmaal zo zijn en ik die niet hoef te veranderen. Te weten dat al mijn collega's net zo functioneren en dat normaal vinden.
Ik werk ook in het Speciaal Onderwijs, in Australie. Hier heb je 10 betaalde dagen ziekteverzuim per jaar en daarna houdt het op. Een 'burn out' kan je dus je huis kosten want de hypotheek moet wel betaald worden.Ik burn dus maar door en ga niet out..
Af en toe ben ik er ook moe van. dan slaap ik slecht, kraken al mijn gewrichten en staan al mijn spieren strak. Heb na een flinke inzinking een paar jaar geleden wel geleerd om stress situaties goed te analyseren en hierbij voor mezelf te kiezen. Van artsen hoef je hier nl ook niks te verwachten, Voor veel geld krijg je onstekingsremmers voor de rugpijn en prozac voor je ellende. Zonder enig onderzoek,therapie of verdere controle.:?
Ik leer er steeds beter mee om te gaan .Te accepteren dat sommige zaken nou eenmaal zo zijn en ik die niet hoef te veranderen. Te weten dat al mijn collega's net zo functioneren en dat normaal vinden.
zondag 1 april 2007 om 11:46
Dag dames,
Thanks voor de reacties. Ik herstel maar niet van vorige week. Gisterenkregen we een nieuw bed, dit moesten we zelf nog in elkaar zetten.Normaliter ben ik zeer relax en ontspannen. Nu een kip zonder kop, heb aan de lopende band ruzie gemaakt. Vrijdag heb ik mij niet kunnen voorbereiden qua lessen voor deze week en dit vreet, maar ik weiger nu een half uur in de auto te zitten om nog wat werk te halen. Maak mij druk om kleine dingen,maar ik word er zo gek van. Ik kan we janken en voel mij voor die klas zo'n slechte juf. Vorige twee weken projectweek gehad, geen normale lessen, nu kan ik de gewone structuur weer voor ze terug gaan brengen dat is voor de kinderen maar vooral voor mij heerlijk.....
Orbit, wat erg maar een aantal dagen ziekteverlof. Straks ben je ongeneeslijk ziek, en dan?
Thanks voor de reacties. Ik herstel maar niet van vorige week. Gisterenkregen we een nieuw bed, dit moesten we zelf nog in elkaar zetten.Normaliter ben ik zeer relax en ontspannen. Nu een kip zonder kop, heb aan de lopende band ruzie gemaakt. Vrijdag heb ik mij niet kunnen voorbereiden qua lessen voor deze week en dit vreet, maar ik weiger nu een half uur in de auto te zitten om nog wat werk te halen. Maak mij druk om kleine dingen,maar ik word er zo gek van. Ik kan we janken en voel mij voor die klas zo'n slechte juf. Vorige twee weken projectweek gehad, geen normale lessen, nu kan ik de gewone structuur weer voor ze terug gaan brengen dat is voor de kinderen maar vooral voor mij heerlijk.....
Orbit, wat erg maar een aantal dagen ziekteverlof. Straks ben je ongeneeslijk ziek, en dan?
Een zoon!
zondag 1 april 2007 om 20:46
Hoi Juffertje,
Dus jullie hebben ook net een project achter de rug. Wij ook en wel 3 weken lang. Die drie weken heb ik een hele leuke klas gehad, die samen konden werken en spelen en enthousiast waren. Ik helemaal blij. Deze week alles weer gewoon wat lessen betreft en ze waren strontvervelend. Waarom dan toch? Als we net zulke leuke weken achter de rug hebben. Ze kunnen het dus wel. Dat viel me deze week zo ontzettend tegen. Ik had eindelijk het gevoel dat het een groep was waarmee te werken viel en deze week was het dus echt weer bagger. De stoelen vlogen nog net niet door het lokaal, om zo maar te zeggen. En wat voel je je dan een slechte leerkracht.
Maar idderdaad, sommige dingen doe ik ook rustig aan hoor. Je kunt niet alles in 1 week proppen. Dan maar volgende week. Nee zeggen is heel belangrijk. Ik was gewend om alles wat de IB-er aan mij vroeg te doen. Nu zeg ik gewoon nee, als het niet uitkomt. Dat vond ze eerst niet leuk, maar ze snapt nu wel dat het anders echt te veel wordt.
Ik snap trouwens ook niet waarom je als school steeds meer moet. Een schrijver op school uitnodigen en 's avonds natuurlijk voor de ouders, een project van 3 weken, sporttournooien op zaterdag enz. Ik heb mijn handen vol aan lesgeven.
Ik zou zeggen, gooi het er hier allemaal maar uit. Ik begrijp je helemaal.
Groetjes
Dus jullie hebben ook net een project achter de rug. Wij ook en wel 3 weken lang. Die drie weken heb ik een hele leuke klas gehad, die samen konden werken en spelen en enthousiast waren. Ik helemaal blij. Deze week alles weer gewoon wat lessen betreft en ze waren strontvervelend. Waarom dan toch? Als we net zulke leuke weken achter de rug hebben. Ze kunnen het dus wel. Dat viel me deze week zo ontzettend tegen. Ik had eindelijk het gevoel dat het een groep was waarmee te werken viel en deze week was het dus echt weer bagger. De stoelen vlogen nog net niet door het lokaal, om zo maar te zeggen. En wat voel je je dan een slechte leerkracht.
Maar idderdaad, sommige dingen doe ik ook rustig aan hoor. Je kunt niet alles in 1 week proppen. Dan maar volgende week. Nee zeggen is heel belangrijk. Ik was gewend om alles wat de IB-er aan mij vroeg te doen. Nu zeg ik gewoon nee, als het niet uitkomt. Dat vond ze eerst niet leuk, maar ze snapt nu wel dat het anders echt te veel wordt.
Ik snap trouwens ook niet waarom je als school steeds meer moet. Een schrijver op school uitnodigen en 's avonds natuurlijk voor de ouders, een project van 3 weken, sporttournooien op zaterdag enz. Ik heb mijn handen vol aan lesgeven.
Ik zou zeggen, gooi het er hier allemaal maar uit. Ik begrijp je helemaal.
Groetjes
dinsdag 3 april 2007 om 14:17
quote:
Hoi Juffertje,
Dus jullie hebben ook net een project achter de rug. Wij ook en wel 3 weken lang. Die drie weken heb ik een hele leuke klas gehad, die samen konden werken en spelen en enthousiast waren. Ik helemaal blij. Deze week alles weer gewoon wat lessen betreft en ze waren strontvervelend. Waarom dan toch? Als we net zulke leuke weken achter de rug hebben. Ze kunnen het dus wel. Dat viel me deze week zo ontzettend tegen. Ik had eindelijk het gevoel dat het een groep was waarmee te werken viel en deze week was het dus echt weer bagger. De stoelen vlogen nog net niet door het lokaal, om zo maar te zeggen. En wat voel je je dan een slechte leerkracht.
Maar idderdaad, sommige dingen doe ik ook rustig aan hoor. Je kunt niet alles in 1 week proppen. Dan maar volgende week. Nee zeggen is heel belangrijk. Ik was gewend om alles wat de IB-er aan mij vroeg te doen. Nu zeg ik gewoon nee, als het niet uitkomt. Dat vond ze eerst niet leuk, maar ze snapt nu wel dat het anders echt te veel wordt.
Ik snap trouwens ook niet waarom je als school steeds meer moet. Een schrijver op school uitnodigen en 's avonds natuurlijk voor de ouders, een project van 3 weken, sporttournooien op zaterdag enz. Ik heb mijn handen vol aan lesgeven.
Ik zou zeggen, gooi het er hier allemaal maar uit. Ik begrijp je helemaal.
Groetjes
Dat is bij ons op school ook heel erg: er blijven maar projecten komen. Dan weer dit, dan weer dat. En intussen wordt er vreselijk gemopperd over de lesuitval. Ja, doe dan ook een normaal, denk ik dan. Maar ik voel me wel verantwoordelijk. Dus als ik een cursus heb, voel ik me schuldig voor de lesuitval, terwijl ik dan nog steeds iets voor school doe. Ik voel me altijd erg heen en weer gezwiept: als je dit doet, doe je niet dat. Maar als je fulltime werkt en iets anders doet, dan valt er altijd iets uit. Ik zou ook wat meer rust willen zien in het onderwijs. Ik ben ook zo vaak 's avonds en in het weekend voor school bezig geweest. Doe ik dus niet meer.
Dat thuiszitten helpt goed, maar is even wennen. Het is een harde les, maar wel een goede!
Hoi Juffertje,
Dus jullie hebben ook net een project achter de rug. Wij ook en wel 3 weken lang. Die drie weken heb ik een hele leuke klas gehad, die samen konden werken en spelen en enthousiast waren. Ik helemaal blij. Deze week alles weer gewoon wat lessen betreft en ze waren strontvervelend. Waarom dan toch? Als we net zulke leuke weken achter de rug hebben. Ze kunnen het dus wel. Dat viel me deze week zo ontzettend tegen. Ik had eindelijk het gevoel dat het een groep was waarmee te werken viel en deze week was het dus echt weer bagger. De stoelen vlogen nog net niet door het lokaal, om zo maar te zeggen. En wat voel je je dan een slechte leerkracht.
Maar idderdaad, sommige dingen doe ik ook rustig aan hoor. Je kunt niet alles in 1 week proppen. Dan maar volgende week. Nee zeggen is heel belangrijk. Ik was gewend om alles wat de IB-er aan mij vroeg te doen. Nu zeg ik gewoon nee, als het niet uitkomt. Dat vond ze eerst niet leuk, maar ze snapt nu wel dat het anders echt te veel wordt.
Ik snap trouwens ook niet waarom je als school steeds meer moet. Een schrijver op school uitnodigen en 's avonds natuurlijk voor de ouders, een project van 3 weken, sporttournooien op zaterdag enz. Ik heb mijn handen vol aan lesgeven.
Ik zou zeggen, gooi het er hier allemaal maar uit. Ik begrijp je helemaal.
Groetjes
Dat is bij ons op school ook heel erg: er blijven maar projecten komen. Dan weer dit, dan weer dat. En intussen wordt er vreselijk gemopperd over de lesuitval. Ja, doe dan ook een normaal, denk ik dan. Maar ik voel me wel verantwoordelijk. Dus als ik een cursus heb, voel ik me schuldig voor de lesuitval, terwijl ik dan nog steeds iets voor school doe. Ik voel me altijd erg heen en weer gezwiept: als je dit doet, doe je niet dat. Maar als je fulltime werkt en iets anders doet, dan valt er altijd iets uit. Ik zou ook wat meer rust willen zien in het onderwijs. Ik ben ook zo vaak 's avonds en in het weekend voor school bezig geweest. Doe ik dus niet meer.
Dat thuiszitten helpt goed, maar is even wennen. Het is een harde les, maar wel een goede!
dinsdag 3 april 2007 om 14:19
Ik herken trouwens veel van de mensen in het speciaal onderwijs. Op de een of andere manier komen er op mijn school steeds meer leerlingen die niet naar het svo gaan, maar het hier proberen. Toevallig heb ik een groep van 30 onder mijn hoede (oa, heb nog 6 klassen) waarin er een aantal met rugzak zitten. Die krijg ik er dus gewoon bíj.... Ik snap helemaal hoe zwaar dat werk is!
