Werk & Studie
alle pijlers
Verdrietige juf...
zaterdag 17 maart 2007 om 21:40
Beste dames,
tweede jaar dat ik voor een klas sta. Toch al heel wat meegemaakt. Begin dit jaar heb ik een klacht ingediend tegen mijn directeur, er liepen al meer klachten. Hij heeft er hierna voor gekozen om weg te gaan. Ik werd onmenselijk behandeld, kreeg b.v overal de schuld van. Kortom ik heb dit jaar slecht begonnen, daarnaast sta ik voor een moeilijke groep. 4 autisten, 2 dyslectische lln en daarnaast wat karakterkopjes. Van 8.30 tot 15.15 sta ik op scherp, daarna alle vergaderingen, commissies etc. Ik vraag mij ernstig af of ik dit nog langer wil. Wie kampt er met dezelfde problemen?
Afgelopen vrijdag een gesprek gehad met mijn directeur, de autisten kan ik naar mijn collega doen die een erg kleine klas heeft en de RT er kan ik meer inschakelen. Daarnaast moet ik meer rustpunten creeeren (ben perfectionistisch...). Gelukkig komen er heel wat vakanties aan, zodat ik naar telkens naar toe kan leven. Maar ik heb echt geen zin meer, en dit op je 25ste is niet gezond!
tweede jaar dat ik voor een klas sta. Toch al heel wat meegemaakt. Begin dit jaar heb ik een klacht ingediend tegen mijn directeur, er liepen al meer klachten. Hij heeft er hierna voor gekozen om weg te gaan. Ik werd onmenselijk behandeld, kreeg b.v overal de schuld van. Kortom ik heb dit jaar slecht begonnen, daarnaast sta ik voor een moeilijke groep. 4 autisten, 2 dyslectische lln en daarnaast wat karakterkopjes. Van 8.30 tot 15.15 sta ik op scherp, daarna alle vergaderingen, commissies etc. Ik vraag mij ernstig af of ik dit nog langer wil. Wie kampt er met dezelfde problemen?
Afgelopen vrijdag een gesprek gehad met mijn directeur, de autisten kan ik naar mijn collega doen die een erg kleine klas heeft en de RT er kan ik meer inschakelen. Daarnaast moet ik meer rustpunten creeeren (ben perfectionistisch...). Gelukkig komen er heel wat vakanties aan, zodat ik naar telkens naar toe kan leven. Maar ik heb echt geen zin meer, en dit op je 25ste is niet gezond!
Een zoon!
maandag 30 april 2007 om 20:23
Hoi,
Juffertje, ik heb ook verschillende sollicitatiebrieven verstuurd buiten het onderwijs. Vooral op management niveau in de kinderopvang. Toen werd ik gebeld over deze baan en daar heb ik nu wel zin in.
Mocht dit ook niets worden dan ga ik zeker weer buiten het onderwijs solliciteren. Ik dacht altijd dat ik dit de rest van mijn leven zou doen, maar daar ben ik nu echt niet zeker meer van.
Groetjes
Juffertje, ik heb ook verschillende sollicitatiebrieven verstuurd buiten het onderwijs. Vooral op management niveau in de kinderopvang. Toen werd ik gebeld over deze baan en daar heb ik nu wel zin in.
Mocht dit ook niets worden dan ga ik zeker weer buiten het onderwijs solliciteren. Ik dacht altijd dat ik dit de rest van mijn leven zou doen, maar daar ben ik nu echt niet zeker meer van.
Groetjes
dinsdag 1 mei 2007 om 10:53
Hoi Reisa en anderen uiteraard!
een management baan in de kinderopvang vind ik ook een hele goede. We hebben een BSO naast ons en er hangt altijd zo'n relaxte sfeer!
Het grappige van solliciteren is dat ik nu opeens de leuke dingen van mijn huidige baan zie. We betrekken volgend jaar een nieuw schoolgebouw en ik zou dit dan gaan missen. Verder het contact met de kinderen en de groep van volgend jaar zijn echt leuke leerlingen. Allemaal van dat soort dingen. Maar 1 ding is bij mij ook zeker; misschien zit ik nog 5 jaar in het onderwijs maar langer niet hoor. Feit is wel dat ik straaks graag kinderen krijg en dan wissel je niet zo snel qua baan......
Reisa, op welke sites en functie zoek bij bij leidinggevende kinderopvang?
Groet, juffie
een management baan in de kinderopvang vind ik ook een hele goede. We hebben een BSO naast ons en er hangt altijd zo'n relaxte sfeer!
Het grappige van solliciteren is dat ik nu opeens de leuke dingen van mijn huidige baan zie. We betrekken volgend jaar een nieuw schoolgebouw en ik zou dit dan gaan missen. Verder het contact met de kinderen en de groep van volgend jaar zijn echt leuke leerlingen. Allemaal van dat soort dingen. Maar 1 ding is bij mij ook zeker; misschien zit ik nog 5 jaar in het onderwijs maar langer niet hoor. Feit is wel dat ik straaks graag kinderen krijg en dan wissel je niet zo snel qua baan......
Reisa, op welke sites en functie zoek bij bij leidinggevende kinderopvang?
Groet, juffie
Een zoon!
donderdag 3 mei 2007 om 21:57
Hallo juffertje en sterre!
Ik vind het nu wat laat om nog een heel verhaal te gaan typen, maar ik
heb toch even ingelogd om te laten weten dat ik binnenkort wat meer
over mijn situatie zal vertellen. Vind het wel een beetje lastig, want
ik heb geen zin om bekenden hier tegen te komen, maar ik zal sommige
details wel een beetje aanpassen of zo.
Ben nu nog aan het genieten van het lekkere weer en de vakantie! Heerlijk he!!
Tot "ziens",
Poyt
Ik vind het nu wat laat om nog een heel verhaal te gaan typen, maar ik
heb toch even ingelogd om te laten weten dat ik binnenkort wat meer
over mijn situatie zal vertellen. Vind het wel een beetje lastig, want
ik heb geen zin om bekenden hier tegen te komen, maar ik zal sommige
details wel een beetje aanpassen of zo.
Ben nu nog aan het genieten van het lekkere weer en de vakantie! Heerlijk he!!
Tot "ziens",
Poyt
vrijdag 4 mei 2007 om 13:30
POyt,
fijn dat je dat wilt doen. Details kun je idd weglaten, daar hebben wij ook niets aan. Ik ben erg benieuwd naar je verdere symptomen. Ik weet namelijk niet of het aan mijn klas ligt of aan mij. Ben ook als de dood dat mijn collega volgend jaar de problematiek niet herkent. Maar anderzijds kun je het niet ontkennen, het is zo overduidelijk. Ze staan al jaren als moeilijke klas bekend.
De vakantie is alweer bijna ten einde....
fijn dat je dat wilt doen. Details kun je idd weglaten, daar hebben wij ook niets aan. Ik ben erg benieuwd naar je verdere symptomen. Ik weet namelijk niet of het aan mijn klas ligt of aan mij. Ben ook als de dood dat mijn collega volgend jaar de problematiek niet herkent. Maar anderzijds kun je het niet ontkennen, het is zo overduidelijk. Ze staan al jaren als moeilijke klas bekend.
De vakantie is alweer bijna ten einde....
Een zoon!
vrijdag 4 mei 2007 om 15:42
Hallo juffertje,
Het zou je eigenlijk niet moeten uitmaken wat de leerkracht van het
volgend jaar van jouw klas vindt. Jij ondervindt nu moeilijkheden en
hebt hulp nodig. Dan is het niet belangrijk of de oorzaak van je
moeilijkheden in jouw persoonlijkheid ligt, of dat het gewoon een
moeilijke klas is. Vaak loop het ook in elkaar over.
Van mij werd veel verwacht als beginnende leerkracht, daar ligt een
deel van de oorzaak van mijn probleem. Maar voor een groot gedeelte was
het ook gewoon mijn persoonlijkheid die niet met die verwachtingen om
kon gaan. In plaats van dat ik het relativeerde, deed ik er zelf nog
een hele schep verwachtingen bovenop (lang leven het perfectionisme !).
Waar ik het eerst aan voelde dat het niet goed ging was:
- heel druk in mijn hoofd, ik had het zelfs nog druk als ik niks te
doen had (klinkt heel raar, maar toch voelde ik dat toen zo)
- geen (weinig) zin meer in sex (want niet kunnen ontspannen)
- slapeloosheid (ik lag vaker tot een uur of 4 wakker en dan ging om 7 uur de wekker).
Achteraf zie ik ook dat ik in die tijd echt geen plezier meer had in de
omgang met de kinderen. Ook van leuke dingen in mijn privéleven kon ik
niet meer echt genieten.
De slaapproblemen waren toen voor mij het duidelijkst een teken dat er iets
niet goed zat. Ik heb toen hulp gevraagd op school en men heeft ook
geprobeerd mij te helpen, maar ik zat zo diep in de shit dat ik gewoon
professionele begeleiding nodig had. Ik had dus niet genoeg aan een
betrokken collega, hoe lief dat ook was.
Wat ik heel moeilijk vond (heb ik geloof ik al eerder beschreven) was,
dat er niemand was die zei dat ik te ver ging en dat ik me ziek moest
melden. Uiteindelijk heb ik me dus zelf ziek gemeld, maar dat heeft me
heel erg veel moeite gekost. Ik had toen weer een nacht amper geslapen.
Normaal gesproken had ik me dan 's morgens bij elkaar geraapt, zo goed
en zo kwaad als het ging les hebben gegeven en zo snel mogelijk naar
huis (waardoor er overigens weer werk bleef liggen, waardoor ik nog
gestresster werd, waardoor ik nog slechter sliep...). Maar deze dag had
ik na school nog oudergesprekken gepland en dat kon ik echt niet aan,
na een dag les te hebben gegeven. Dus dat was voor mij het moment dat
ik me ziek meldde.
Ik ben toen een aantal dagen thuis geweest, gesprek gehad met de arbo
arts (dat is gelukkig een geweldige man, die mij heel goed begrijpt).
Schijnbaar was het vroeger 'normaal' dat je bij overspannenheid
thuisbleef totdat het weer een beetje ging (en hierbij dan wel therapie
e.d.) maar nu is men van mening dat je het beste het contact met de
werkplek kunt houden. Ik ben dus al vrij snel weer therapeutisch 'aan
het werk' gegaan. 'Aan het werk' was voor mij toen: nakijkwerk, bij het
kringgesprek erbij zitten, aan een heel klein groepje kinderen uitleg
geven en dan had ik het wel weer gehad. Ik was toen alleen 's morgens
op school en als de bel ging, wist ik niet hoe snel ik thuis moest
komen, zo moe was ik dan. In die tijd heb ik heel erg veel televisie gekeken, veel meer kreeg ik niet voor elkaar.
De eerste maanden had ik het gevoel dat het helemaal niet beter ging,
ondanks dat ik gesprekken had met een psycholoog. Ik had eerder het
gevoel dat ik verder weggleed. In die tijd moest ik mezelf echt
verplichten om dingen te ondernemen en om aan lichaamsbeweging te doen.
Als ik mezelf daar niet toe had verplicht, was het (denk ik) nog
slechter met me gegaan toen.
Ik heb het geluk dat degene die voor mij is komen vervangen een
ontzetend leuk mens is. Ze accepteert mijn situatie helemaal, laat me
vrij om taken wel of niet op te pakken en we denken hetzelfde over hoe
je met bepaalde dingen in de klas (zoals ruzies) moet omgaan. Ik heb
vaker acheraan in de klas gezeten, dat ik buikpijn kreeg van een
situatie waar de vervangster mee moest omgaan. Ik heb op zo'n moment
heel goed gekeken hoe zij daarmee omging en ook daarvan heb ik een hoop
geleerd.
Langzamerhand ben ik wat meer gaan doen op school. Ik ging bijv. pas
weg na de lunchpauze (om weer wat meer contact met de collega's te
krijgen), gaf eens een heel simpel lesje, enz.
Toen ik voor het eerst weer plezier kreeg in de omgang met de kinderen,
kon ik wel een gat in de lucht springen. Ik was zo bang dat ik de
passie daarvoor was kwijt geraakt...!
Nu ben ik langzaam op het punt dat "de nieuwe poyt" uit haar ei aan het
kruipen is. Ik voel krachtiger dan eerst, heb weer het gevoel dat ik
zelf de touwtjes in handen heb. Ik stel me anders op t.o.v. moeilijke
situaties en ik merk dat ik er daardoor beter mee kan omgaan.
Natuurlijk voel ik me soms nog even super shit en dan ben ik bang dat
ik weer terug bij af ben. Maar dat heb ik nu een aantal keren
meegemaakt en ik merk dat ik sneller dan vroeger weer overeind sta. Dit
te weten, geeft me kracht op zo'n moment dat ik me weer even shit voel.
Waar ik het meeste aan heb moeten werken is: wie ben ik, wat wil ik,
wat kan ik? Ik blijf nu meer trouw aan mezelf. Ik probeer alles wat
meer te relativeren. De collega die alles zo goed voor elkaar lijkt te
hebben, heeft ook zijn zwakheden. Ik zie die niet, maar ik zie mijn
eigen zwakheden wel, waardoor ik denk dat ik véél minder goed benen dat
ik mijn zaken niet goed op orde heb. Perfectionistisch zal ik altijd
blijven, maar ik weet nu beter hoe ik het beste met deze valkuil omkan
gaan.
Dit schooljaar zal ik wrs. nog helemaal therapeutisch blijven werken,
hoewel ik nu veel actiever betrokken ben bij alles. Ik hoop het nieuwe
schooljaar weer met frisse moed te kunnen beginnen. Vind het wel
spannend hoor!
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal, misschien Sterre ook. Als je
nog vragen hebt of als ik je op een andere manier kan helpen, dan hoor
ik het wel.
Veel sterkte & succes,
Groetjes van poyt
Het zou je eigenlijk niet moeten uitmaken wat de leerkracht van het
volgend jaar van jouw klas vindt. Jij ondervindt nu moeilijkheden en
hebt hulp nodig. Dan is het niet belangrijk of de oorzaak van je
moeilijkheden in jouw persoonlijkheid ligt, of dat het gewoon een
moeilijke klas is. Vaak loop het ook in elkaar over.
Van mij werd veel verwacht als beginnende leerkracht, daar ligt een
deel van de oorzaak van mijn probleem. Maar voor een groot gedeelte was
het ook gewoon mijn persoonlijkheid die niet met die verwachtingen om
kon gaan. In plaats van dat ik het relativeerde, deed ik er zelf nog
een hele schep verwachtingen bovenop (lang leven het perfectionisme !).
Waar ik het eerst aan voelde dat het niet goed ging was:
- heel druk in mijn hoofd, ik had het zelfs nog druk als ik niks te
doen had (klinkt heel raar, maar toch voelde ik dat toen zo)
- geen (weinig) zin meer in sex (want niet kunnen ontspannen)
- slapeloosheid (ik lag vaker tot een uur of 4 wakker en dan ging om 7 uur de wekker).
Achteraf zie ik ook dat ik in die tijd echt geen plezier meer had in de
omgang met de kinderen. Ook van leuke dingen in mijn privéleven kon ik
niet meer echt genieten.
De slaapproblemen waren toen voor mij het duidelijkst een teken dat er iets
niet goed zat. Ik heb toen hulp gevraagd op school en men heeft ook
geprobeerd mij te helpen, maar ik zat zo diep in de shit dat ik gewoon
professionele begeleiding nodig had. Ik had dus niet genoeg aan een
betrokken collega, hoe lief dat ook was.
Wat ik heel moeilijk vond (heb ik geloof ik al eerder beschreven) was,
dat er niemand was die zei dat ik te ver ging en dat ik me ziek moest
melden. Uiteindelijk heb ik me dus zelf ziek gemeld, maar dat heeft me
heel erg veel moeite gekost. Ik had toen weer een nacht amper geslapen.
Normaal gesproken had ik me dan 's morgens bij elkaar geraapt, zo goed
en zo kwaad als het ging les hebben gegeven en zo snel mogelijk naar
huis (waardoor er overigens weer werk bleef liggen, waardoor ik nog
gestresster werd, waardoor ik nog slechter sliep...). Maar deze dag had
ik na school nog oudergesprekken gepland en dat kon ik echt niet aan,
na een dag les te hebben gegeven. Dus dat was voor mij het moment dat
ik me ziek meldde.
Ik ben toen een aantal dagen thuis geweest, gesprek gehad met de arbo
arts (dat is gelukkig een geweldige man, die mij heel goed begrijpt).
Schijnbaar was het vroeger 'normaal' dat je bij overspannenheid
thuisbleef totdat het weer een beetje ging (en hierbij dan wel therapie
e.d.) maar nu is men van mening dat je het beste het contact met de
werkplek kunt houden. Ik ben dus al vrij snel weer therapeutisch 'aan
het werk' gegaan. 'Aan het werk' was voor mij toen: nakijkwerk, bij het
kringgesprek erbij zitten, aan een heel klein groepje kinderen uitleg
geven en dan had ik het wel weer gehad. Ik was toen alleen 's morgens
op school en als de bel ging, wist ik niet hoe snel ik thuis moest
komen, zo moe was ik dan. In die tijd heb ik heel erg veel televisie gekeken, veel meer kreeg ik niet voor elkaar.
De eerste maanden had ik het gevoel dat het helemaal niet beter ging,
ondanks dat ik gesprekken had met een psycholoog. Ik had eerder het
gevoel dat ik verder weggleed. In die tijd moest ik mezelf echt
verplichten om dingen te ondernemen en om aan lichaamsbeweging te doen.
Als ik mezelf daar niet toe had verplicht, was het (denk ik) nog
slechter met me gegaan toen.
Ik heb het geluk dat degene die voor mij is komen vervangen een
ontzetend leuk mens is. Ze accepteert mijn situatie helemaal, laat me
vrij om taken wel of niet op te pakken en we denken hetzelfde over hoe
je met bepaalde dingen in de klas (zoals ruzies) moet omgaan. Ik heb
vaker acheraan in de klas gezeten, dat ik buikpijn kreeg van een
situatie waar de vervangster mee moest omgaan. Ik heb op zo'n moment
heel goed gekeken hoe zij daarmee omging en ook daarvan heb ik een hoop
geleerd.
Langzamerhand ben ik wat meer gaan doen op school. Ik ging bijv. pas
weg na de lunchpauze (om weer wat meer contact met de collega's te
krijgen), gaf eens een heel simpel lesje, enz.
Toen ik voor het eerst weer plezier kreeg in de omgang met de kinderen,
kon ik wel een gat in de lucht springen. Ik was zo bang dat ik de
passie daarvoor was kwijt geraakt...!
Nu ben ik langzaam op het punt dat "de nieuwe poyt" uit haar ei aan het
kruipen is. Ik voel krachtiger dan eerst, heb weer het gevoel dat ik
zelf de touwtjes in handen heb. Ik stel me anders op t.o.v. moeilijke
situaties en ik merk dat ik er daardoor beter mee kan omgaan.
Natuurlijk voel ik me soms nog even super shit en dan ben ik bang dat
ik weer terug bij af ben. Maar dat heb ik nu een aantal keren
meegemaakt en ik merk dat ik sneller dan vroeger weer overeind sta. Dit
te weten, geeft me kracht op zo'n moment dat ik me weer even shit voel.
Waar ik het meeste aan heb moeten werken is: wie ben ik, wat wil ik,
wat kan ik? Ik blijf nu meer trouw aan mezelf. Ik probeer alles wat
meer te relativeren. De collega die alles zo goed voor elkaar lijkt te
hebben, heeft ook zijn zwakheden. Ik zie die niet, maar ik zie mijn
eigen zwakheden wel, waardoor ik denk dat ik véél minder goed benen dat
ik mijn zaken niet goed op orde heb. Perfectionistisch zal ik altijd
blijven, maar ik weet nu beter hoe ik het beste met deze valkuil omkan
gaan.
Dit schooljaar zal ik wrs. nog helemaal therapeutisch blijven werken,
hoewel ik nu veel actiever betrokken ben bij alles. Ik hoop het nieuwe
schooljaar weer met frisse moed te kunnen beginnen. Vind het wel
spannend hoor!
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal, misschien Sterre ook. Als je
nog vragen hebt of als ik je op een andere manier kan helpen, dan hoor
ik het wel.
Veel sterkte & succes,
Groetjes van poyt
vrijdag 4 mei 2007 om 15:51
quote:Bang
dat het nooit meer goedkomt. Dat ik een angsthaas blijf ofzo, terwijl
het echt steeds beter gaat. Maar goed, ik vertrouw maar op de
ervaringen van mijn voorgangers, die allemaal zeggen dat het echt weer
goed komt. Goh, ik had liever gewoon mijn been gebroken!
Groetjes en sterkte,
Sterre
Hoi Sterre, ik heb even een stukje tekst van je gequote.... hoe
herkenbaar!!! Ik heb ook heel lang de gedachte gehad dat het vast
nóóit meer goed zou komen en dat ik dus een vette loser was enzo..! Nog
altijd ben ik niet helemaal van dat gevoel af, maar het is wel van 90%
naar 15% gegaan of zo.
Ik heb deze gedachte destijds met de psycholoog besproken en van haar
moest ik toen bewijzen vóór en bewijzen tégen die gedachte zoeken. Het
gevoel ging hier echt niet helemaal van weg, maar het werd wél een
beetje minder. Eén de bewijzen tégen was wat jij hierboven ook
schrijft: dat het anderen ook gelukt is om er weer bovenop te komen.
En ik had ook 1000 keer liever een been gebroken, dan weet je tenminste
dat je er na zoveel weken gips vanaf bent. Maar dit proces loopt bij
iedereen anders en niemand kan er dus iets over zeggen over hoelang het
gaat duren. Ik werd daar in het begin vaak heel erg moedeloos van.
Ik hoop dat jij je ook snel zo zult voelen hoe ik me nu voel!
Groetjes!
dat het nooit meer goedkomt. Dat ik een angsthaas blijf ofzo, terwijl
het echt steeds beter gaat. Maar goed, ik vertrouw maar op de
ervaringen van mijn voorgangers, die allemaal zeggen dat het echt weer
goed komt. Goh, ik had liever gewoon mijn been gebroken!
Groetjes en sterkte,
Sterre
Hoi Sterre, ik heb even een stukje tekst van je gequote.... hoe
herkenbaar!!! Ik heb ook heel lang de gedachte gehad dat het vast
nóóit meer goed zou komen en dat ik dus een vette loser was enzo..! Nog
altijd ben ik niet helemaal van dat gevoel af, maar het is wel van 90%
naar 15% gegaan of zo.
Ik heb deze gedachte destijds met de psycholoog besproken en van haar
moest ik toen bewijzen vóór en bewijzen tégen die gedachte zoeken. Het
gevoel ging hier echt niet helemaal van weg, maar het werd wél een
beetje minder. Eén de bewijzen tégen was wat jij hierboven ook
schrijft: dat het anderen ook gelukt is om er weer bovenop te komen.
En ik had ook 1000 keer liever een been gebroken, dan weet je tenminste
dat je er na zoveel weken gips vanaf bent. Maar dit proces loopt bij
iedereen anders en niemand kan er dus iets over zeggen over hoelang het
gaat duren. Ik werd daar in het begin vaak heel erg moedeloos van.
Ik hoop dat jij je ook snel zo zult voelen hoe ik me nu voel!
Groetjes!
vrijdag 4 mei 2007 om 18:00
Joh Poth,
Wat een verhaal. Ik weet wel dat wanneer ik doorga ik er net zo doorheen zit als jij hebt gezeten (wat een zin...). Fijn het nu weer veel beter met je gaat. Ik zou heel graag willen weten in welke leeftijdscategorie jij valt.
Dingen die jij beschrijft als ruzies in de klas. Ik heb nu zo'n klas waar ik zo onzeker van wordt. Ik ga gewoon twijfelen aan mijn eigen handelen. Wat voor tips kreeg jij bij die ruzies? Maar ook andere dingen in de klas waar ik enorm onzeker van wordt. Terwijl ik eigenlijk heel zeker was over mijn lesgeven....
Nu heb ik nog steeds niets aan de dingen gedaan die ik wilde doen. Voel me wel slecht... Van het weekend misschien....
Wat een verhaal. Ik weet wel dat wanneer ik doorga ik er net zo doorheen zit als jij hebt gezeten (wat een zin...). Fijn het nu weer veel beter met je gaat. Ik zou heel graag willen weten in welke leeftijdscategorie jij valt.
Dingen die jij beschrijft als ruzies in de klas. Ik heb nu zo'n klas waar ik zo onzeker van wordt. Ik ga gewoon twijfelen aan mijn eigen handelen. Wat voor tips kreeg jij bij die ruzies? Maar ook andere dingen in de klas waar ik enorm onzeker van wordt. Terwijl ik eigenlijk heel zeker was over mijn lesgeven....
Nu heb ik nog steeds niets aan de dingen gedaan die ik wilde doen. Voel me wel slecht... Van het weekend misschien....
Een zoon!
zondag 6 mei 2007 om 13:12
quote:Joh Poth,
Wat
een verhaal. Ik weet wel dat wanneer ik doorga ik er net zo doorheen
zit als jij hebt gezeten (wat een zin...). Fijn het nu weer veel beter
met je gaat. Ik zou heel graag willen weten in welke leeftijdscategorie
jij valt.
Dingen die jij beschrijft als ruzies in de klas. Ik heb
nu zo'n klas waar ik zo onzeker van wordt. Ik ga gewoon twijfelen aan
mijn eigen handelen. Wat voor tips kreeg jij bij die ruzies? Maar ook
andere dingen in de klas waar ik enorm onzeker van wordt. Terwijl ik
eigenlijk heel zeker was over mijn lesgeven....
Nu heb ik nog steeds niets aan de dingen gedaan die ik wilde doen. Voel me wel slecht... Van het weekend misschien....
Hoi hoi,
Ik ben 25! Ik heb niet zo zeer tips gekregen over hoe om te gaan met
ruzies / ouders / ..., maar door de therapie ben ik mezelf weer steeds
krachtiger gaan voelen, daardoor reageer ik meer vanuit mezelf op zulke
situaties (en dus niet meer vanuit angst, boosheid, frustratie, enz.).
Ik zou je willen aanraden om je probleem grondig aan te pakken, dus
echt bij de kern. Je kunt nu wel een paar trucjes leren waarmee het
weer even beter gaat, maar als je het echte probleem niet oplost dan
krijg je het na een paar maanden / jaren vanzelf weer terug.
Het kan zijn dat ik bij dit advies mijn eigen situatie te zeer op jouw
situatie betrek, ik ken je natuurlijk niet persoonlijk. Maar als ik zo
lees wat je schrijft, denk ik dat onze situaties wel vergelijkbaar zijn.
Ik was ook altijd heel zeker over mijn lesgeven en doordat ik nu weer
beter contact heb met mezelf (klinkt errug zweverig!) krijg ik die
zekerheid langzaam ook weer terug.
Morgen weer aan de slag? Ik vind het altijd spannend om na de vakantie
weer te beginnen (ook al werk ik nu op therapeutische basis).
Sterkte!!
Wat
een verhaal. Ik weet wel dat wanneer ik doorga ik er net zo doorheen
zit als jij hebt gezeten (wat een zin...). Fijn het nu weer veel beter
met je gaat. Ik zou heel graag willen weten in welke leeftijdscategorie
jij valt.
Dingen die jij beschrijft als ruzies in de klas. Ik heb
nu zo'n klas waar ik zo onzeker van wordt. Ik ga gewoon twijfelen aan
mijn eigen handelen. Wat voor tips kreeg jij bij die ruzies? Maar ook
andere dingen in de klas waar ik enorm onzeker van wordt. Terwijl ik
eigenlijk heel zeker was over mijn lesgeven....
Nu heb ik nog steeds niets aan de dingen gedaan die ik wilde doen. Voel me wel slecht... Van het weekend misschien....
Hoi hoi,
Ik ben 25! Ik heb niet zo zeer tips gekregen over hoe om te gaan met
ruzies / ouders / ..., maar door de therapie ben ik mezelf weer steeds
krachtiger gaan voelen, daardoor reageer ik meer vanuit mezelf op zulke
situaties (en dus niet meer vanuit angst, boosheid, frustratie, enz.).
Ik zou je willen aanraden om je probleem grondig aan te pakken, dus
echt bij de kern. Je kunt nu wel een paar trucjes leren waarmee het
weer even beter gaat, maar als je het echte probleem niet oplost dan
krijg je het na een paar maanden / jaren vanzelf weer terug.
Het kan zijn dat ik bij dit advies mijn eigen situatie te zeer op jouw
situatie betrek, ik ken je natuurlijk niet persoonlijk. Maar als ik zo
lees wat je schrijft, denk ik dat onze situaties wel vergelijkbaar zijn.
Ik was ook altijd heel zeker over mijn lesgeven en doordat ik nu weer
beter contact heb met mezelf (klinkt errug zweverig!) krijg ik die
zekerheid langzaam ook weer terug.
Morgen weer aan de slag? Ik vind het altijd spannend om na de vakantie
weer te beginnen (ook al werk ik nu op therapeutische basis).
Sterkte!!
zondag 6 mei 2007 om 15:07
:DIk ben ook 25! Hoe toevallig....
En je reactie qua frustraties en onzekerheid komen zo overeen. Wanneer kinderen nu ruzies hebben ben ik zo onzeker en veel afwezig. Dat ik het bijvoorbeeld voor mijn gevoel te laat door heb.
Vandaag ervaar ik dat ik echt geen zin heb om morgen te beginnen. Heb ook niets aan mijn beleid gedaan in de vakantie. Nog een week vakantie zou zeer welkom zijn....maar ja...
Zit nu opeens weer erg in de put, word 's ochtends ook vroeg wakker met alles in mijn hoofd wat ik nog moet doen
En je reactie qua frustraties en onzekerheid komen zo overeen. Wanneer kinderen nu ruzies hebben ben ik zo onzeker en veel afwezig. Dat ik het bijvoorbeeld voor mijn gevoel te laat door heb.
Vandaag ervaar ik dat ik echt geen zin heb om morgen te beginnen. Heb ook niets aan mijn beleid gedaan in de vakantie. Nog een week vakantie zou zeer welkom zijn....maar ja...
Zit nu opeens weer erg in de put, word 's ochtends ook vroeg wakker met alles in mijn hoofd wat ik nog moet doen
Een zoon!
zondag 6 mei 2007 om 17:05
quote:
Welke therapie heb jij gehad?
Gesprekken met een psycholoog, heb ik trouwens nog altijd. Ik wil je er
privé wel wat meer over vertellen, maar liever niet via het forum. Ik
heb wel eens gelezen dat je via de angels een emailadres kunt krijgen,
ik weet niet hoe dat precies werkt, maar je mag mijn emailadres
opvragen als je wilt!
Welke therapie heb jij gehad?
Gesprekken met een psycholoog, heb ik trouwens nog altijd. Ik wil je er
privé wel wat meer over vertellen, maar liever niet via het forum. Ik
heb wel eens gelezen dat je via de angels een emailadres kunt krijgen,
ik weet niet hoe dat precies werkt, maar je mag mijn emailadres
opvragen als je wilt!
zondag 6 mei 2007 om 18:56
zondag 6 mei 2007 om 19:32
maandag 7 mei 2007 om 10:28
Uit de FAQ: Hoe kom ik in contact met een andere forummer?
In verband met je privacy is je e-mailadres voor andere forummers niet zichtbaar. Mocht je met een mede-forummer willen e-mailen dan kunnen jullie via het forum e-mailadressen uitwisselen. Wij raden je i.v.m. privacy aan voor dit soort gelegenheden via internet een anoniem e-mailadres aan te maken. Dit kan bijvoorbeeld bij Yahoo of Hotmail. Plaats nooit e-mailadressen met daarin je persoonlijke gegevens zoals je echte naam op het forum.
In verband met je privacy is je e-mailadres voor andere forummers niet zichtbaar. Mocht je met een mede-forummer willen e-mailen dan kunnen jullie via het forum e-mailadressen uitwisselen. Wij raden je i.v.m. privacy aan voor dit soort gelegenheden via internet een anoniem e-mailadres aan te maken. Dit kan bijvoorbeeld bij Yahoo of Hotmail. Plaats nooit e-mailadressen met daarin je persoonlijke gegevens zoals je echte naam op het forum.
maandag 7 mei 2007 om 20:14
@ dedijk: bedankt voor je lieve reactie!
@ digijuf: juffertje22 heeft al gebruik gemaakt van je informatie, ze
heeft mij haar emailadres laten sturen, dus bedankt! Ben jij dezelfde
digijuf als die van www digijuf nl?
*; voor alle juffen die het ff nodig hebben!
En vooruit... ook een *; voor alleniet-juffen die het nodig hebben!
@ digijuf: juffertje22 heeft al gebruik gemaakt van je informatie, ze
heeft mij haar emailadres laten sturen, dus bedankt! Ben jij dezelfde
digijuf als die van www digijuf nl?
*; voor alle juffen die het ff nodig hebben!
En vooruit... ook een *; voor alleniet-juffen die het nodig hebben!
dinsdag 8 mei 2007 om 11:24
quote:
@ dedijk: bedankt voor je lieve reactie!
@ digijuf: juffertje22 heeft al gebruik gemaakt van je informatie, ze heeft mij haar emailadres laten sturen, dus bedankt! Ben jij dezelfde digijuf als die van www digijuf nl?Nee hoor, ik heb toevallig die nick...
*; voor alle juffen die het ff nodig hebben!Ik wens jullie veel succes. Het onderwijs is hartstikke leuk, maar ook hartstikke zwaar, zeker voor 'beginnende' leerkrachten. Goed dat jullie met elkaar over uitwisselen. En niet opgeven, hoor! Het ene schooljaar kan veel zwaarder zijn dat het andere. En als je ervaring opbouwt én leert duidelijk je grenzen te stellen, kun je een prachtige baan hebben!
En vooruit... ook een *; voor alleniet-juffen die het nodig hebben!
@ dedijk: bedankt voor je lieve reactie!
@ digijuf: juffertje22 heeft al gebruik gemaakt van je informatie, ze heeft mij haar emailadres laten sturen, dus bedankt! Ben jij dezelfde digijuf als die van www digijuf nl?Nee hoor, ik heb toevallig die nick...
*; voor alle juffen die het ff nodig hebben!Ik wens jullie veel succes. Het onderwijs is hartstikke leuk, maar ook hartstikke zwaar, zeker voor 'beginnende' leerkrachten. Goed dat jullie met elkaar over uitwisselen. En niet opgeven, hoor! Het ene schooljaar kan veel zwaarder zijn dat het andere. En als je ervaring opbouwt én leert duidelijk je grenzen te stellen, kun je een prachtige baan hebben!
En vooruit... ook een *; voor alleniet-juffen die het nodig hebben!
dinsdag 8 mei 2007 om 11:58
*; voor alle juffen die het ff nodig hebben!Ik wens jullie veel succes. Het onderwijs is hartstikke leuk, maar ook hartstikke zwaar, zeker voor 'beginnende' leerkrachten. Goed dat jullie met elkaar over uitwisselen. En niet opgeven, hoor! Het ene schooljaar kan veel zwaarder zijn dat het andere. En als je ervaring opbouwt én leert duidelijk je grenzen te stellen, kun je een prachtige baan hebben!
Ik hoop echt dat ik dat mag ervaren. Zit er nu zo doorheen en voel me zo'n ei.... Maar ja. Volgend jaar een klein clubje.... Das wel lekker, wel een studie en een plusklas ernaast. Hmmm
Thanks allemaal, poyt en ik hebben nu contact. Heb je ook zinnige tips , misschien kunnen we een uitgilmsnclub beginnen:D
Ik hoop echt dat ik dat mag ervaren. Zit er nu zo doorheen en voel me zo'n ei.... Maar ja. Volgend jaar een klein clubje.... Das wel lekker, wel een studie en een plusklas ernaast. Hmmm
Thanks allemaal, poyt en ik hebben nu contact. Heb je ook zinnige tips , misschien kunnen we een uitgilmsnclub beginnen:D
Een zoon!
dinsdag 8 mei 2007 om 16:12
Hier nog een juf die het soms niet meer ziet zitten. Ik werk nu 5 jaar in het middelbaar onderwijs en af en toe denk ik; wat doe ik hier. Voel me er soms ook nog gewoon te jong voor. Maar wat ik anders zou willen weet ik ook niet . Of ik weet het wel, maar doe het niet omdat ik mijn "veiligheid "niet op wil geven.
dinsdag 8 mei 2007 om 18:31
quote:Hier nog een juf die het soms niet meer ziet zitten. Ik werk nu 5 jaar in het middelbaar onderwijs en af en toe denk ik; wat doe ik hier. Voel me er soms ook nog gewoon te jong voor. Maar wat ik anders zou willen weet ik ook niet . Of ik weet het wel, maar doe het niet omdat ik mijn "veiligheid "niet op wil geven.Potverdrie!!! Je zegt het zelf!! Je VEILIGHEID, wat nou veiligheid, als je niet lekker in je vel zit met betrekking tot je baan ben je ook niet veilig voor jezelf. De kans dat je dan op den duur afbrand (burn out) is erg groot. Over sommige dingen moet je gewoon niet te lang nadenken, dat moet je gewoon doen!!
Zoek uit wat je wel wilt en zet die stap!!! Ja, eng zal het zijn maar uiteindelijk zal het ook een goede beslissing zijn. Succes!
Zoek uit wat je wel wilt en zet die stap!!! Ja, eng zal het zijn maar uiteindelijk zal het ook een goede beslissing zijn. Succes!
dinsdag 8 mei 2007 om 20:32
heej dames,
hier ook een 'kwartje; die het allemaal even niet ziet zitten.
Werk sindskort op een school, maar het lijkt wel alsof ik scholen opzoek die eigenlijk niet helemaal bij me passen.
Voel me superongelukkig, ben totaal niet die leuke juf die ik altijd ben en vooral niet mezelf.
Prive heb ik ook dingen meegemaakt dus ben niet op mn top dit jaar, dat realiseer ik me wel.
Maar die onrust wat ik hierna weer ga doen en weer opnieuw beginnen, doet me echt best wel pijn.
Dit zou de 1e baan zijn overigens waar ik zelf vertrek, dat valt mee.
De overige 3 banen verspreid over 3 jaar ware allemaal tijdelijke arbeidsovereenkomsten.
Wat wil ik nu, ken ik mezelf wel goed genoeg om ook keuzes te maken die bij me passen? Ik pieker me suf, maar weet wel dat het ooit een keertje gaat lukken die vaste plek ergens!
Herkennen jullie dit?
hier ook een 'kwartje; die het allemaal even niet ziet zitten.
Werk sindskort op een school, maar het lijkt wel alsof ik scholen opzoek die eigenlijk niet helemaal bij me passen.
Voel me superongelukkig, ben totaal niet die leuke juf die ik altijd ben en vooral niet mezelf.
Prive heb ik ook dingen meegemaakt dus ben niet op mn top dit jaar, dat realiseer ik me wel.
Maar die onrust wat ik hierna weer ga doen en weer opnieuw beginnen, doet me echt best wel pijn.
Dit zou de 1e baan zijn overigens waar ik zelf vertrek, dat valt mee.
De overige 3 banen verspreid over 3 jaar ware allemaal tijdelijke arbeidsovereenkomsten.
Wat wil ik nu, ken ik mezelf wel goed genoeg om ook keuzes te maken die bij me passen? Ik pieker me suf, maar weet wel dat het ooit een keertje gaat lukken die vaste plek ergens!
Herkennen jullie dit?
woensdag 9 mei 2007 om 11:49
quote:*; voor alle juffen die het ff nodig hebben!Ik wens jullie veel succes. Het onderwijs is hartstikke leuk, maar ook hartstikke zwaar, zeker voor 'beginnende' leerkrachten. Goed dat jullie met elkaar over uitwisselen. En niet opgeven, hoor! Het ene schooljaar kan veel zwaarder zijn dat het andere. En als je ervaring opbouwt én leert duidelijk je grenzen te stellen, kun je een prachtige baan hebben!
Ik hoop echt dat ik dat mag ervaren. Zit er nu zo doorheen en voel me zo'n ei.... Maar ja. Volgend jaar een klein clubje.... Das wel lekker, wel een studie en een plusklas ernaast. Hmmm
Thanks allemaal, poyt en ik hebben nu contact. Heb je ook zinnige tips , misschien kunnen we een uitgilmsnclub beginnen:DJe bent geen ei, hoor! Maar het is best pittig, de eerste jaren in het onderwijs. Je bent zelf vol idealen en in een team wordt nogal eens gebruik gemaakt van je 'verse' enthousiasme. Ik ben heel snel gevraagd om IB'er te worden. Superleuke baan, maar ook best pittig. Zeker als je nog niet veel onderwijservaring hebt. Je moet je overal nog in inlezen, bijleren en krijgt vaak met heftige dingen te maken En dan heb je ook ervaren mensen tegenover je, die natuurlijk niet klakkeloos iets van je aannemen. Maar ik heb me staande gehouden en nu gaat 't goed.
Blijft wel dat ik nog steeds heel duidelijk grenzen moet stellen. Hoort ook een beetje bij mijn baan. Als je ambulant bent, denkt de rest van het team (incl. de directie) vaak toch dat je zeeën van tijd hebt en best even kan... kopiëren, bellen naar het CITO, in een commissietje gaan, meehelpen met het schoolkamp, toetsboekjes klaarleggen, extra terugkomen voor een vergadering/ overleg/ oudergesprek buiten je normale werkdagen, telefoondienst overnemen, even wat extra toetsen, achter ouders aanbellen, een handelingsplannetje voor ze schrijven... noem maar op. Ik heb na mijn 1e jaar heel duidelijk voor mezelf keuzes gemaakt en dan is het ook makkelijker om nee te zeggen tegen dingen die niet bij mijn taak horen, of die echt niet zo belangrijk zijn. En nu ik dat kan, vind ik mijn werk ook veel leuker. Kan ik dat wat ik belangrijk vind ook goed doen. Maar dat is wel een leerproces. En in het onderwijs wordt je makkelijk geleefd...
Het helpt om voor jezelf de lat wat minder hoog te leggen. Niet elke dag hoeft even leuk te zijn; je hoeft geen perfecte juf te zijn, of de collega die alles voor de ander overheeft. En soms mag je al blij zijn dat je je die dag staande hebt gehouden. Als je dat leert, wordt het vaak wel makkelijker.
Ik had mijn 1e jaar in het onderwijs, naast mijn IB, ook een hele moeilijke klas. Ging enorm aan mezelf twijfelen, dacht dat ik het niet kon, een wardeloze juf was, dat ik onterecht mijn diploma had gehaald enzo. Nu zie ik zeer ervaren collega's met diezelfde groep totaal vastlopen. En dat is sneu voor ze, maar het helpt wel mijn eigen onvermogen te relativeren.
Succes allemaal!
Ik hoop echt dat ik dat mag ervaren. Zit er nu zo doorheen en voel me zo'n ei.... Maar ja. Volgend jaar een klein clubje.... Das wel lekker, wel een studie en een plusklas ernaast. Hmmm
Thanks allemaal, poyt en ik hebben nu contact. Heb je ook zinnige tips , misschien kunnen we een uitgilmsnclub beginnen:DJe bent geen ei, hoor! Maar het is best pittig, de eerste jaren in het onderwijs. Je bent zelf vol idealen en in een team wordt nogal eens gebruik gemaakt van je 'verse' enthousiasme. Ik ben heel snel gevraagd om IB'er te worden. Superleuke baan, maar ook best pittig. Zeker als je nog niet veel onderwijservaring hebt. Je moet je overal nog in inlezen, bijleren en krijgt vaak met heftige dingen te maken En dan heb je ook ervaren mensen tegenover je, die natuurlijk niet klakkeloos iets van je aannemen. Maar ik heb me staande gehouden en nu gaat 't goed.
Blijft wel dat ik nog steeds heel duidelijk grenzen moet stellen. Hoort ook een beetje bij mijn baan. Als je ambulant bent, denkt de rest van het team (incl. de directie) vaak toch dat je zeeën van tijd hebt en best even kan... kopiëren, bellen naar het CITO, in een commissietje gaan, meehelpen met het schoolkamp, toetsboekjes klaarleggen, extra terugkomen voor een vergadering/ overleg/ oudergesprek buiten je normale werkdagen, telefoondienst overnemen, even wat extra toetsen, achter ouders aanbellen, een handelingsplannetje voor ze schrijven... noem maar op. Ik heb na mijn 1e jaar heel duidelijk voor mezelf keuzes gemaakt en dan is het ook makkelijker om nee te zeggen tegen dingen die niet bij mijn taak horen, of die echt niet zo belangrijk zijn. En nu ik dat kan, vind ik mijn werk ook veel leuker. Kan ik dat wat ik belangrijk vind ook goed doen. Maar dat is wel een leerproces. En in het onderwijs wordt je makkelijk geleefd...
Het helpt om voor jezelf de lat wat minder hoog te leggen. Niet elke dag hoeft even leuk te zijn; je hoeft geen perfecte juf te zijn, of de collega die alles voor de ander overheeft. En soms mag je al blij zijn dat je je die dag staande hebt gehouden. Als je dat leert, wordt het vaak wel makkelijker.
Ik had mijn 1e jaar in het onderwijs, naast mijn IB, ook een hele moeilijke klas. Ging enorm aan mezelf twijfelen, dacht dat ik het niet kon, een wardeloze juf was, dat ik onterecht mijn diploma had gehaald enzo. Nu zie ik zeer ervaren collega's met diezelfde groep totaal vastlopen. En dat is sneu voor ze, maar het helpt wel mijn eigen onvermogen te relativeren.
Succes allemaal!
