Werk & Studie
alle pijlers
Vervelende collega
maandag 1 december 2008 om 22:13
Hai!
Sinds een maand heb ik een baan. Een hele leuke baan zelfs! Er is alleen 1 ding waar ik mee zit.. Een collega waar ik nauw mee samen werk irriteert me nogal. Hij commandeert me en is niet altijd even aardig.. Heb vaak het gevoel dat ik alles fout doe.
Het probleem heb ik alleen bij hem, de rest v.d. collega's zijn wel aardig. Zij hebben het alleen niet door, omdat hij het steeds doet als er niemand bij is (is vrij veel op een dag, en sowieso 1,5 dag per week).
Heb het er vandaag al kort over gehad met de leidinggevende, ze zou met hem gaan praten. Denk alleen niet dat dit veel zin heeft, hij is namelijk erg star en er word hem altijd het hand boven het hoofd gehouden.
Voor een directe opmerking naar hem ben ik eigenlijk te onzeker. Heb op het moment zelf geen idee wat ik moet zeggen, maar van binnen kookt het wel..
Hoe nu verder? De baan is vrijwel perfect, alleen die collega. En sfeer is toch ook wel bepalend voor een baan..
Sinds een maand heb ik een baan. Een hele leuke baan zelfs! Er is alleen 1 ding waar ik mee zit.. Een collega waar ik nauw mee samen werk irriteert me nogal. Hij commandeert me en is niet altijd even aardig.. Heb vaak het gevoel dat ik alles fout doe.
Het probleem heb ik alleen bij hem, de rest v.d. collega's zijn wel aardig. Zij hebben het alleen niet door, omdat hij het steeds doet als er niemand bij is (is vrij veel op een dag, en sowieso 1,5 dag per week).
Heb het er vandaag al kort over gehad met de leidinggevende, ze zou met hem gaan praten. Denk alleen niet dat dit veel zin heeft, hij is namelijk erg star en er word hem altijd het hand boven het hoofd gehouden.
Voor een directe opmerking naar hem ben ik eigenlijk te onzeker. Heb op het moment zelf geen idee wat ik moet zeggen, maar van binnen kookt het wel..
Hoe nu verder? De baan is vrijwel perfect, alleen die collega. En sfeer is toch ook wel bepalend voor een baan..
woensdag 3 december 2008 om 18:53
@Suzan
Wat goed dat je het gesprek toch aan bent gegaan! De eerste stap is gezet. Het is vast niet makkelijk voor je geweest om dat te doen en ik vind het daarom heel dapper van je.
En dan de situatie die nu is ontstaan. Wat er dus nu gebeurd is, is dat je collega in de verdediging is geschoten. Dat is op zich niet zo raar, veel mensen zijn geneigd om zo te reageren. Dat is een soort van automatisch afweermechanisme. Dat hij daarna niets meer zei, vind ik ook niet zo vreemd. Hij zal zich waarschijnlijk nog boos/opgelaten hebben gevoeld en niet geweten hebben hoe hij met de ontstane situatie moet omgaan. (Dit is niet om zijn gedrag goed te praten, maar om jou iets meer inzicht te geven in hoe hij er nu waarschijnlijk in zit).
Wat ik je zou adviseren, is om morgen nog even bij hem langs te lopen en hem te zeggen "Bedankt voor het gesprek gister. Ik heb nagedacht over wat je hebt gezegd en ik herken mezelf helemaal niet in het beeld dat jij van mij hebt. Ik vind het dan ook erg jammer dat je zo over mij denkt. Maar aangezien jij dat beeld wel hebt, zal er ongetwijfeld iets in mijn gedrag zijn wat jou dat beeld geeft. En daar ga ik proberen aan te werken."
Als je heel stoer bent, dan zou je daar eventueel zelfs nog aan toe kunnen voegen: "Zou je het mij willen vertellen als ik iets doe wat jouw beeld bevestigd, zodat ik zelf ook een beter inzicht krijg in mijn eigen gedrag en hoe anderen dat zien?
De reden dat ik je zou adviseren om zo te reageren, is omdat je daarmee waarschijnlijk de kou uit de lucht haalt. Helemaal als je hem gelijk geeft en hem eventueel zelfs om hulp vraagt. Dat druist misschien wel helemaal tegen jouw gevoel in, maar het is wel een heel volwassen manier om met kritiek om te gaan. Bovendien laat je daarmee zien dat kritiek ook opbouwend opgevat kan worden en dat je daar je voordeel mee kunt doen. Hij is duidelijk nog niet zover, dus misschien leert hij daar ook wel wat van (zonder dat je dat specifiek erbij hoeft te vertellen). Als ik in zijn schoenen zou staan, dan zou je bij mij enorm veel respect afdwingen met zo'n houding.
Wat goed dat je het gesprek toch aan bent gegaan! De eerste stap is gezet. Het is vast niet makkelijk voor je geweest om dat te doen en ik vind het daarom heel dapper van je.
En dan de situatie die nu is ontstaan. Wat er dus nu gebeurd is, is dat je collega in de verdediging is geschoten. Dat is op zich niet zo raar, veel mensen zijn geneigd om zo te reageren. Dat is een soort van automatisch afweermechanisme. Dat hij daarna niets meer zei, vind ik ook niet zo vreemd. Hij zal zich waarschijnlijk nog boos/opgelaten hebben gevoeld en niet geweten hebben hoe hij met de ontstane situatie moet omgaan. (Dit is niet om zijn gedrag goed te praten, maar om jou iets meer inzicht te geven in hoe hij er nu waarschijnlijk in zit).
Wat ik je zou adviseren, is om morgen nog even bij hem langs te lopen en hem te zeggen "Bedankt voor het gesprek gister. Ik heb nagedacht over wat je hebt gezegd en ik herken mezelf helemaal niet in het beeld dat jij van mij hebt. Ik vind het dan ook erg jammer dat je zo over mij denkt. Maar aangezien jij dat beeld wel hebt, zal er ongetwijfeld iets in mijn gedrag zijn wat jou dat beeld geeft. En daar ga ik proberen aan te werken."
Als je heel stoer bent, dan zou je daar eventueel zelfs nog aan toe kunnen voegen: "Zou je het mij willen vertellen als ik iets doe wat jouw beeld bevestigd, zodat ik zelf ook een beter inzicht krijg in mijn eigen gedrag en hoe anderen dat zien?
De reden dat ik je zou adviseren om zo te reageren, is omdat je daarmee waarschijnlijk de kou uit de lucht haalt. Helemaal als je hem gelijk geeft en hem eventueel zelfs om hulp vraagt. Dat druist misschien wel helemaal tegen jouw gevoel in, maar het is wel een heel volwassen manier om met kritiek om te gaan. Bovendien laat je daarmee zien dat kritiek ook opbouwend opgevat kan worden en dat je daar je voordeel mee kunt doen. Hij is duidelijk nog niet zover, dus misschien leert hij daar ook wel wat van (zonder dat je dat specifiek erbij hoeft te vertellen). Als ik in zijn schoenen zou staan, dan zou je bij mij enorm veel respect afdwingen met zo'n houding.
woensdag 3 december 2008 om 21:05
@ nummerzoveel: Heel erg bedankt Ben vandaag wel terug gekomen op het gesprek van gisteren. Heb gezegd dat ik er over heb nagedacht en me toch niet helemaal herken in zijn punten en of hij het me aan wil geven als het gebeurt. Kreeg alleen geen reactie, terwijl hij me wel gehoord heeft. De rest van de dag heeft hij ook niets gezegd en ging behalve 'ik ga eten', alles per e-mail. Tenminste, ik gaf in het begin mondeling antwoord, maar na dit een paar keer te hebben gedaan zonder reactie liep het bij mij ook best 'hoog' op in m'n hoofd. Hierdoor ben ik antwoord/reactie gaan geven per e-mail, achteraf denk ik dat ik dit beter niet had kunnen doen. Maar op dat moment was ik zo gefrustreerd en zag ik de mail als enige middel om te communiceren.. Ik bleef trouwens normaal in mijn mails, hij daarentegen was erg bot ('doe dit..' en 'doe dat..').
Heb weinig hoop dat het gesprek iets positiefs heeft gebracht. En om er morgen weer op terug te komen is toch weer een beetje te veel van het goede denk ik.
Heb weinig hoop dat het gesprek iets positiefs heeft gebracht. En om er morgen weer op terug te komen is toch weer een beetje te veel van het goede denk ik.
woensdag 3 december 2008 om 21:11
@Suzan
Nee, niet morgen nog eens doen, je hebt het vandaag al goed gedaan! (Ik had niet gezien dat je gister al had gepost). Hou de eer aan jezelf en probeer "normaal" te blijven doen en vooral met respect je collega te benaderen. Is niet makkelijk, maar uiteindelijk trek je daarmee aan het langste eind!
Sterkte!
Nee, niet morgen nog eens doen, je hebt het vandaag al goed gedaan! (Ik had niet gezien dat je gister al had gepost). Hou de eer aan jezelf en probeer "normaal" te blijven doen en vooral met respect je collega te benaderen. Is niet makkelijk, maar uiteindelijk trek je daarmee aan het langste eind!
Sterkte!
woensdag 3 december 2008 om 21:17
quote:nummerzoveel schreef op 03 december 2008 @ 21:11:
@Suzan
Nee, niet morgen nog eens doen, je hebt het vandaag al goed gedaan! (Ik had niet gezien dat je gister al had gepost). Hou de eer aan jezelf en probeer "normaal" te blijven doen en vooral met respect je collega te benaderen. Is niet makkelijk, maar uiteindelijk trek je daarmee aan het langste eind!
Sterkte!Gelukkig heb ik ook nog steeds respect voor hem en zit het niet in me om vervelend tegen iemand te doen.Ik hoop heel erg dat het wennen is van zijn kant en dat hij evengoed nog bijtrekt. Zo niet, dan ga ik op zoek naar iets anders. Zit vaak met hem alleen, dus een normale collega is dan wel fijn. Maar eerst geef ik dit nog even de tijd. De rest van de functie en collega's zijn namelijk wel erg leuk.
@Suzan
Nee, niet morgen nog eens doen, je hebt het vandaag al goed gedaan! (Ik had niet gezien dat je gister al had gepost). Hou de eer aan jezelf en probeer "normaal" te blijven doen en vooral met respect je collega te benaderen. Is niet makkelijk, maar uiteindelijk trek je daarmee aan het langste eind!
Sterkte!Gelukkig heb ik ook nog steeds respect voor hem en zit het niet in me om vervelend tegen iemand te doen.Ik hoop heel erg dat het wennen is van zijn kant en dat hij evengoed nog bijtrekt. Zo niet, dan ga ik op zoek naar iets anders. Zit vaak met hem alleen, dus een normale collega is dan wel fijn. Maar eerst geef ik dit nog even de tijd. De rest van de functie en collega's zijn namelijk wel erg leuk.
woensdag 3 december 2008 om 21:33
Moedig van je, Suzan, dat je 2 x het gesprek bent aangegaan. Uit ervaring weet ik dat dit heel moeilijk is, en dit alleen dwingt al respect af. Nu weet hij dat je niet iemand bent die alles maar over zich heen laat komen, en niets durft te zeggen.
Dat je hierover met een leidinggevende hebt gepraat, vind ik niet zo gek, je moet toch bij iemand je verhaal kwijt.
Ik zou niet meteen weggaan uit je huidige baan, dat kan altijd nog. Als het echt niet lukt, kan je dan niet op een andere afdeling gaan werken. Je baas zal toch zelf ook wel zien dat hij moeilijk in omgang is, dus dan neem ik aan dat ze begrip voor je heeft.
Ik hoop dat het beter tussen jullie gaat.
Dat je hierover met een leidinggevende hebt gepraat, vind ik niet zo gek, je moet toch bij iemand je verhaal kwijt.
Ik zou niet meteen weggaan uit je huidige baan, dat kan altijd nog. Als het echt niet lukt, kan je dan niet op een andere afdeling gaan werken. Je baas zal toch zelf ook wel zien dat hij moeilijk in omgang is, dus dan neem ik aan dat ze begrip voor je heeft.
Ik hoop dat het beter tussen jullie gaat.
