Werk & Studie
alle pijlers
Waar ben jij vre-se-lijk slecht in??
woensdag 24 september 2008 om 20:14
De titel verraadt het eigenlijk al: wat kan jij bijzonder slecht en waar voel je je na een werkdag onzeker/rot/vervelend/noem maar op bij?
Ken je dat? Net aan het werk, of wellicht al een tijdje? Veel dingen goed kunnen, maar ook dingen gewoon niet zo goed kunnen? Dingen die je eigenlijk liever wegmoffelt onder je bureau? Die je nog tijden voor jezelf ontkend hebt, maar waar je gewoon niet onderuit kan : JE KUNT HET NIET! Geeft dat? Welnee, niet ieder mens is perfect! Maar het kan wel zorgen voor dat " onafgemaakte"," gefrustreerde" en " uitgezogen " gevoel aan het einde van de dag.
Ik begin!
Ik kan niet omgaan met getallen die groter zijn dan 9999. Die kan ik niet goed lezen, en ik heb er al helemaal geen gevoel voor. Een berekening in een excelsheet loopt onherroepelijk mis, en ik haal soms de fouten er niet uit ! Das lastig, want als Baas vraagt om weer een analyse te maken, moet eerst de excelsheet 30 keer heen en weer gemaild worden ter correctie voordat ik over kan gaan op de analyse ( die wel lukt als ik de getallen in woorden heb!) Frustratie alom!
Hebben jullie ook iets wat jullie niet zo goed kunnen of waarover je je onzeker voelt op je werk? Oftewel: het dagelijkse frust-punt?
Ken je dat? Net aan het werk, of wellicht al een tijdje? Veel dingen goed kunnen, maar ook dingen gewoon niet zo goed kunnen? Dingen die je eigenlijk liever wegmoffelt onder je bureau? Die je nog tijden voor jezelf ontkend hebt, maar waar je gewoon niet onderuit kan : JE KUNT HET NIET! Geeft dat? Welnee, niet ieder mens is perfect! Maar het kan wel zorgen voor dat " onafgemaakte"," gefrustreerde" en " uitgezogen " gevoel aan het einde van de dag.
Ik begin!
Ik kan niet omgaan met getallen die groter zijn dan 9999. Die kan ik niet goed lezen, en ik heb er al helemaal geen gevoel voor. Een berekening in een excelsheet loopt onherroepelijk mis, en ik haal soms de fouten er niet uit ! Das lastig, want als Baas vraagt om weer een analyse te maken, moet eerst de excelsheet 30 keer heen en weer gemaild worden ter correctie voordat ik over kan gaan op de analyse ( die wel lukt als ik de getallen in woorden heb!) Frustratie alom!
Hebben jullie ook iets wat jullie niet zo goed kunnen of waarover je je onzeker voelt op je werk? Oftewel: het dagelijkse frust-punt?
donderdag 25 september 2008 om 15:17
Het is nu erg rustig en moet eigenlijk op internet speuren naar nieuwe klanten etc. en mensen bellen voor orders, maar krijg mezelf er niet toe aan gezet.
Doe mij maar gewoon een drukke tijd met een stapel werk op mijn bureau.
Ik word hier zo chagerijnig van....
Ik ben overigens ook slecht in spelling. Ik moet altijd mijn correspondentie even goed nalezen, voordat ik het verstuur en dan zie ik soms nog fouten over het hoofd.
Doe mij maar gewoon een drukke tijd met een stapel werk op mijn bureau.
Ik word hier zo chagerijnig van....
Ik ben overigens ook slecht in spelling. Ik moet altijd mijn correspondentie even goed nalezen, voordat ik het verstuur en dan zie ik soms nog fouten over het hoofd.
donderdag 25 september 2008 om 15:21
Ehm, op tijd komen lukt me nooit. Maar daarintegen vind ik het ook helemaal niet erg om wat langer te blijven. Ik doe liever niet aan tijd.
Ik krijg klussen niet af zonder duidelijke deadline.
Mijn werkplek is zéér chaotisch voor het oog, maar anderen moeten er vanaf blijven anders dan vind ik niks meer. De chaos is mijn logica.
Ik wil nog weleens afdwalen van een taak als ik een ander idee krijg. Net als met een verhaal vertellen, ik neem makkelijk een zijweggetje en vergeet dan uiteindelijk waar ik eigenlijk over aan het vertellen was.
Ik krijg klussen niet af zonder duidelijke deadline.
Mijn werkplek is zéér chaotisch voor het oog, maar anderen moeten er vanaf blijven anders dan vind ik niks meer. De chaos is mijn logica.
Ik wil nog weleens afdwalen van een taak als ik een ander idee krijg. Net als met een verhaal vertellen, ik neem makkelijk een zijweggetje en vergeet dan uiteindelijk waar ik eigenlijk over aan het vertellen was.
donderdag 25 september 2008 om 15:29
Ik ben slecht in grammatica en ik kan niet notuleren. Beide toch wel erg handig om te kunnen als secretaresse. Het notuleren weet ik me steeds uit te wurmen, nu zelfs een baan waar het één keer per jaar aan de orde zou moeten komen, maar aangezien niemand na de jaarlijkse vergadering om de notulen vraagt, maar ik zo ook niet meer.:-$
Grammatica is lastiger. Constant opletten, nakijken voor 'dt', pfffff. Men vind je dan dom, want het is toch zo makkelijk. Maar ik onthoud de regels gewoon niet. Dan heeft iemand het verteld, denk ik oh ja, zo zit het. Schrijf het op en prompt een paar dagen later ben ik het weer vergeten.
Maar goed, maar weer eens met een opfris cursus van de LOI begonnen.
Grammatica is lastiger. Constant opletten, nakijken voor 'dt', pfffff. Men vind je dan dom, want het is toch zo makkelijk. Maar ik onthoud de regels gewoon niet. Dan heeft iemand het verteld, denk ik oh ja, zo zit het. Schrijf het op en prompt een paar dagen later ben ik het weer vergeten.
Maar goed, maar weer eens met een opfris cursus van de LOI begonnen.
donderdag 25 september 2008 om 16:32
Jaaah, herkenbaar! Gelukkig heb ik ook maar zelden met vrouwen te maken, want ik kan er vaak weinig mee. Of tenminste, ik denk dan dat het prima gaat, maar maanden later hoor ik dan dat ik afstandelijk ben en dat mensen (dat heb ik zelfs wel eens van een man gehoord
) een beetje bang voor me zijn. Terwijl ik me werkelijk van geen kwaad bewust ben. Als ik werk gaat het over werk, of er moet echt tijd over zijn ofzo. En als ik ergens moet werken (meestal stagemanaging of productie) dan is er meestal geen tijd over, integendeel. En dan moet alles dus strak en zonder zeuren. En blijkbaar kunnen veel vrouwen daar niet zo goed tegen...
donderdag 25 september 2008 om 16:49
donderdag 25 september 2008 om 16:54
Het is: men vindT.
Tip van Winterdip:
Als je twijfelt, pak dan een ander woord waarbij je het kunt horen.
Men vind of men vindt? Dat klinkt hetzelfde. Maar als je ervan maakt "men loopt" dan hoor je dat er nog een T achter komt. Dus is het: men vindt.
Vind jij? Of vindT jij? Denk dan: Loop jij, of loopt jij?
Dat wordt dus "Vind jij" (Loopt hij, wordt dus: vindT hij?)
Snappie? Meestal zit je dan wel goed.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 25 september 2008 om 16:57
donderdag 25 september 2008 om 17:08
Ik ben geen team player (zoals dat altijd zo prachtig genoemd wordt in vacatures).
Ben stronteigenwijs en wil alles op mijn manier en kan me rotergeren als anderen het niet pre-cies zo doen als ik. Gelukkig ben ik personal assistant en ik heb een heerlijk eigen kantoor om lekker de baas over mezelf te spelen (en over mijn baas, maar hij vindt dat wel prettig).
Als ik terugkijk ben ik eigenlijk altijd zo geweest, zelfs als kind deed ik nooit sporten in teamverband of zo.
Ben stronteigenwijs en wil alles op mijn manier en kan me rotergeren als anderen het niet pre-cies zo doen als ik. Gelukkig ben ik personal assistant en ik heb een heerlijk eigen kantoor om lekker de baas over mezelf te spelen (en over mijn baas, maar hij vindt dat wel prettig).
Als ik terugkijk ben ik eigenlijk altijd zo geweest, zelfs als kind deed ik nooit sporten in teamverband of zo.
donderdag 25 september 2008 om 19:56
Ik denk dat wij absoluut Tweelingzussen zijn, Beautifulmind! En als Dignity nou als Drielingzus wil optreden, dan voel ik me compleet!!!
Ik heb iets heel moedigs gedaan. Ik heb mijn slechte kant uitgeroepen tot AcceptatieKant! Dat wil zeggen dat ik collega's hulp heb gevraagd, verteld heb waar ik de mist inga, en heb gevraagd hoe zij bepaalde dingen oppakken. Het lijkt alsof iedereen toch wel een puntje van herkenning in mijn twijfel lijkt te zien, want ik heb niet het idee dat ik belachelijk gemaakt wordt of dat ik nu helemaal verslonden wordt in de voedselketen van kantoorpolitiek!
Als klap op de vuurpijl kreeg ik vandaag een ONTZETTEND GROTE EXCELKLUS met INTERPRETATIE van mijn baas. Om te oefenen. Ik ben al een dag bezig, ben zelfs thuis gaan werken eraan. Vriend is roeien en lekker lang de deur uit, dus het leed speelt zich af tussen mij en en mijn waarnemingen. Lekker niets delen en de hele dag zelf ploeteren! Ik ben nu op het punt dat ik me zowaar enthousiast begin te voelen omdat ik het interpretatiegedeelte op basis van de berekeningen wat Baas presenteerde als raadsel/puzzel aan het oplossen ben. Dat betekent dat ik ergens iets goed gedaan heb!
Naar aanleiding van de post van Hanneke ( ekkennah, sorry, ik ben dan wel weer een taalwonder en lees ook direct hanneke ipv ekkennah) vroeg ik me eigenlijk af of iemand hier wel eens gehuild heeft op haar werk. En dan niet omdat de poes dood is of omdat je ongesteld moet worden, maar gewoon, omdat je je zooooo rot voelt omdat er iets mis is gegaan. Wat ging er toen mis? Wat gaf dat kl***te gevoel?
Ik heb iets heel moedigs gedaan. Ik heb mijn slechte kant uitgeroepen tot AcceptatieKant! Dat wil zeggen dat ik collega's hulp heb gevraagd, verteld heb waar ik de mist inga, en heb gevraagd hoe zij bepaalde dingen oppakken. Het lijkt alsof iedereen toch wel een puntje van herkenning in mijn twijfel lijkt te zien, want ik heb niet het idee dat ik belachelijk gemaakt wordt of dat ik nu helemaal verslonden wordt in de voedselketen van kantoorpolitiek!
Als klap op de vuurpijl kreeg ik vandaag een ONTZETTEND GROTE EXCELKLUS met INTERPRETATIE van mijn baas. Om te oefenen. Ik ben al een dag bezig, ben zelfs thuis gaan werken eraan. Vriend is roeien en lekker lang de deur uit, dus het leed speelt zich af tussen mij en en mijn waarnemingen. Lekker niets delen en de hele dag zelf ploeteren! Ik ben nu op het punt dat ik me zowaar enthousiast begin te voelen omdat ik het interpretatiegedeelte op basis van de berekeningen wat Baas presenteerde als raadsel/puzzel aan het oplossen ben. Dat betekent dat ik ergens iets goed gedaan heb!
Naar aanleiding van de post van Hanneke ( ekkennah, sorry, ik ben dan wel weer een taalwonder en lees ook direct hanneke ipv ekkennah) vroeg ik me eigenlijk af of iemand hier wel eens gehuild heeft op haar werk. En dan niet omdat de poes dood is of omdat je ongesteld moet worden, maar gewoon, omdat je je zooooo rot voelt omdat er iets mis is gegaan. Wat ging er toen mis? Wat gaf dat kl***te gevoel?
donderdag 25 september 2008 om 20:36
Dingen tegelijk doen, bijvoorbeeld een gesprek voeren, over de inhoud nadenken en de inhoud noteren. Moet dus altijd in mijn geheugen graven als ik er later een rapportage over moet schrijven.
Ik kan wel allerlei dingen door elkaar doen hoor, geen probleem, maar niet du moment tegelijk.
Verder heb ik heel veel moeite met zelfvertrouwen. Een nagenoeg constant 'ik ga zo door de mand vallen' gevoel.
Ik kan wel allerlei dingen door elkaar doen hoor, geen probleem, maar niet du moment tegelijk.
Verder heb ik heel veel moeite met zelfvertrouwen. Een nagenoeg constant 'ik ga zo door de mand vallen' gevoel.
donderdag 25 september 2008 om 23:57
Ja, ik heb wel eens gehuild op mijn werk. Omdat men vroeg wat er was, en ik in een zware relatiecrisis zat. Achteraf heb ik er erg veel spijt van, omdat ik toch als ideaal werk en privé gescheiden wil houden. Dat zelfs in die mate dat ik op bedrijfsborrels geen alcohol drink.
Nu let ik er erg op dat ik mijn emoties binnenhoud; voel me er achteraf ongemakkelijk bij. De enige tegen wie ik nu nog open ben is een collega waar ik meer bevriend mee ben geraakt dan de anderen.
Nu let ik er erg op dat ik mijn emoties binnenhoud; voel me er achteraf ongemakkelijk bij. De enige tegen wie ik nu nog open ben is een collega waar ik meer bevriend mee ben geraakt dan de anderen.
vrijdag 26 september 2008 om 10:02
Ik werk veel thuis, dus dan huil ik niet zozeer op m'n werk, maar aan het begin van de zomer heb ik wel een paar keer gehuild, met halve paniekaanvallen d'rbij. Ik had een grote, behoorlijk onoverzichtelijke klus (festival organiseren) waar eigenlijk te weinig mensen voor waren, ik had me in een techniekklus gebluft waarvan ik absoluut niet zeker was of ik het kon, maar ik wilde het toch heel graag, en ik was nog een baan aan het afronden. En mijn vriendje kwam z'n ex tegen en bedacht dat-ie nog niet over haar heen was, dat hielp ook niet.
Hoewel ik nu erg blij ben dat ik zo achterlijk veel gewerkt heb deze zomer (ik heb nu een fijne buffer en kan me aan een slecht-betalend project wijden wat erg belangrijk voor me is) heb ik mezelf wel voorgenomen om niet meer zóveel hooi op m'n vork te nemen. Op het moment dat je een uur lang naar je computerscherm zit te staren en alleen maar 'Maar ik wéét gewoon niet meer wat ik moet doén' kunt snikken, dan is het niet goed.
Hoewel ik nu erg blij ben dat ik zo achterlijk veel gewerkt heb deze zomer (ik heb nu een fijne buffer en kan me aan een slecht-betalend project wijden wat erg belangrijk voor me is) heb ik mezelf wel voorgenomen om niet meer zóveel hooi op m'n vork te nemen. Op het moment dat je een uur lang naar je computerscherm zit te staren en alleen maar 'Maar ik wéét gewoon niet meer wat ik moet doén' kunt snikken, dan is het niet goed.
vrijdag 26 september 2008 om 10:18
Dit heb ik ook, Ik heb een tijd echt telefoonangst gehad, dat ik zelfs niet op durfde te nemen. Dat gaat nu beter en bellen durf ik ook weer. Bij moeilijke gesprekken (fouten bij instanties rechtzetten) blijf ik het ook aan het uitstellen. E-mail en internet zijn een zegen voor mij, als het kan e-mail ik.
Trucje voor dat bellen is voor mij: meteen doen! Als ik een brief van unive krijg dat mijn claim (ten onrechte) is afgewezen oid, bel ik meteen, voordat ik me allerlei muizenissen in me hoofd haal.
En het gekke is, als ik op mijn werk voor een cliënt iets moet regelen, maakt het me niets uit, dan bel ik zelfs de koningin als het moet.
Projecten waarbij input van anderen gewenst is? Lukt me niet. Voor mijn eindstage moest ik een project doen waarbij collega's ook een aandeel moesten hebben. Pfff. ik ben geslaagd omdat ik andere punten zo goed scoorde, maar niet op dat gebied.
Geen idee waar dit vandaan komt, maar ik het altijd al gehad; nooit hulp vragen, altijd alles zelf op willen lossen.
Mijn halve familie heeft autistische trekken, misschien dat ik toch ook een tik van die molen gehad heb?
vrijdag 26 september 2008 om 10:24
Oja, wb complimenten en kritiek. Kon ik ook niet zo goed mee omgaan. Kritiek trok ik me persoonlijk aan en complimenten verwierp ik (ach, zo bijzonder is dat toch niet).
waar ik veel aan gehad heb wb kritiek zijn de regels van feedback :feedbackregels
Complimenten neem ik nu ook gewoon in ontvangst met een blij 'dankjewel'. Ik ga ervan uit dat men het meent en ook al vind ik mijn prestatie niet bijzonder, die ander blijkbaar wel![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
waar ik veel aan gehad heb wb kritiek zijn de regels van feedback :feedbackregels
Complimenten neem ik nu ook gewoon in ontvangst met een blij 'dankjewel'. Ik ga ervan uit dat men het meent en ook al vind ik mijn prestatie niet bijzonder, die ander blijkbaar wel
vrijdag 26 september 2008 om 20:39
Jeetje, wat een feest van herkenning hier!!!
Ik ben ook enorm deadline gericht. Als iets volgende week pas af hoeft, dan zal ik er echt deze week niet aan beginnen. Ik neem het me wel voor, maar het lukt me gewoon niet. Ik ga zo dat artikel maar eens lezen :-)
Verder ben ik super ongeorganiseerd. Ik werk van deadline naar deadline en probeer de rest tussendoor te regelen. En als er iets leukers of dringenders voorbij komt, dan ga ik daar mee aan de haal en vergeet ik op slag waar ik mee bezig was. Erg lastig...
Aan de andere kant heb ik wel echt een baan die bij me past. Er komen dagelijks vele tussendoortjes mijn kant op waar ik direct wat mee moet. Dat is een bron van ergernis omdat ik daardoor met mijn deadlines in de knoop kom, maar ook een zegen omdat ik daardoor weer afgeleid wordt van alle klussen die ik liever uitstel (en nog een goed excuus heb om iets niet af te hebben ook!) :-)
Ik ben ook enorm deadline gericht. Als iets volgende week pas af hoeft, dan zal ik er echt deze week niet aan beginnen. Ik neem het me wel voor, maar het lukt me gewoon niet. Ik ga zo dat artikel maar eens lezen :-)
Verder ben ik super ongeorganiseerd. Ik werk van deadline naar deadline en probeer de rest tussendoor te regelen. En als er iets leukers of dringenders voorbij komt, dan ga ik daar mee aan de haal en vergeet ik op slag waar ik mee bezig was. Erg lastig...
Aan de andere kant heb ik wel echt een baan die bij me past. Er komen dagelijks vele tussendoortjes mijn kant op waar ik direct wat mee moet. Dat is een bron van ergernis omdat ik daardoor met mijn deadlines in de knoop kom, maar ook een zegen omdat ik daardoor weer afgeleid wordt van alle klussen die ik liever uitstel (en nog een goed excuus heb om iets niet af te hebben ook!) :-)
zaterdag 27 september 2008 om 00:34
Ik heb een ongelofelijke hekel aan telefoneren. Gelukkig heb ik nu een baan waarin ik niets met de telefoon te maken heb *fieuw*
Bij mijn vorige werkgever, heb ik dat ding regelmatig laten rinkelen om vervolgens gewoon een rondje op de afdeling te maken, koffie te halen, op het toilet te gaan zitten, om wat dan ook te doen...
Ook privé vind ik het echt klote om te doen - bellen. Ik krijg een warm oor, kramp in m'n arm en elleboog en word ook kortaf - ik ben een soort man als het op bellen aankomt
Ik snap niet dat sommige mensen zulke hoge rekeningen kunnen hebben. Of mensen die niet telefonerend, paraat zijn op een oproep en zo'n beetje permanent een oortje in hebben. En dan zitten ze zo koffie te drinken, de krant te lezen, lopen zo rond in de stad.... Werkelijk... get a grip!
Bij mijn vorige werkgever, heb ik dat ding regelmatig laten rinkelen om vervolgens gewoon een rondje op de afdeling te maken, koffie te halen, op het toilet te gaan zitten, om wat dan ook te doen...
Ook privé vind ik het echt klote om te doen - bellen. Ik krijg een warm oor, kramp in m'n arm en elleboog en word ook kortaf - ik ben een soort man als het op bellen aankomt
Ik snap niet dat sommige mensen zulke hoge rekeningen kunnen hebben. Of mensen die niet telefonerend, paraat zijn op een oproep en zo'n beetje permanent een oortje in hebben. En dan zitten ze zo koffie te drinken, de krant te lezen, lopen zo rond in de stad.... Werkelijk... get a grip!
zaterdag 27 september 2008 om 12:31
@ die mensen die altijd te laat komen, wie wil mij een beetje bijscholen? Ik ben namelijk overal te vroeg! Dat lijkt handig, maar dat is het niet. Want ik zit bij vergaderingen dus minstens een kwartier te niksen voordat de rest eens aan komt kakken. Bij afspraken buiten deur loop ik eerst nog drie blokjes om en dan ben ik nog 10 minuten te vroeg. Terwijl ik weet dat het heel ergerlijk is als iemand al aanbelt terwijl je nog iets anders aan het doen bent.
Ik probeer het wel, probeer ook bewust voordat ik ergens moet zijn nog allerlei andere dingen te gaan doen... maar ik kan me daar dan niet op concentreren, denk alleen maar aan de afspraak die eraan komt.
Tips, anyone?
Ik probeer het wel, probeer ook bewust voordat ik ergens moet zijn nog allerlei andere dingen te gaan doen... maar ik kan me daar dan niet op concentreren, denk alleen maar aan de afspraak die eraan komt.
Tips, anyone?
zaterdag 27 september 2008 om 17:18
Korenwolf, ik heb dat ook! Heb me er alleen in berust en neem vaak boeken mee ergens naartoe. Ik zit voor een afspraak ook de minuten op de klok te tellen totdat ik heb besloten weg te gaan. maar juist omdat ik zo op de klok zit te loeren word ik ongeduldig om weg te gaan en wordt het steeds vroeger. Behalvve het boek dus verder geen goede tips van mij eigenlijk!
dinsdag 30 september 2008 om 13:13
Ik ben momenteel heel slecht in kiezen. Keuzes maken. Ik sta voor een aantal dilemma's met het oog op werken/studeren/reizen...eigenlijk gewoon mn toekomst. Lees ook mijn column http://fototool.ilsemedia.nl/vivacolumn/vote/index/2706 en misschien herken je dit. (zou leuk zijn als je hem dan gelijk zou becijferen)
