Werk & Studie
alle pijlers
Wat vinden jullie hiervan? (reactie arbo)
donderdag 12 februari 2009 om 19:04
Ik ben normaal ingelogd onder een andere naan, maar ik wilde dit toch "anoniem" bespreken. Hopelijk kan ik een beetje helder omschrijven wat het probleem is.
Mijn man is vermoedelijk autistisch (syndroom van Asperger). Al op de universiteit (6 jaar geleden) dacht de uni-psycholoog hieraan. Ik werk in de psychiatrie, en begon ook steeds meer te herkennen.
Hij loopt als vanaf het moment dat hij is gaan werken constant tegen communicatieproblemen aan. Hij doet zijn werk perfect, dat zegt zijn baas ook, maar hij doet er te lang over omdat hij veel te veel naar details kijkt. Nu kan hij niet omgaan met tijdsdruk. En sinds een half jaar moet hij voor zijn werk bij verschillende bedrijven langs gaan. Ook hier vind het hij onwijs moeilijk om goed te communiceren (vragen stellen aan nieuwe mensen, uitleggen wat hij aan het doen is, eigenlijk gewoon alles wat met communicatie te maken heeft. Maar hij wil zijn werk wel goed doen. Soms heeft hij het niet op tijd af, en dan gaat hij soms tot diep in de nacht thuis werken om het af te krijgen, zodat zijn collega's niet zien dat hij zo traag is.
Hij vind dit echt ontzettend moeilijk,en loopt hierin vast.Hij gaat de laatste tijd echt met buikpijn naar zijn werk.
Buiten dit zijn ze onlangs begonnen met de testen voor de diagnose. Hij zit er echt mee dat hij waarschijnlijk autistisch is. Ook als hij dit niet blijkt te zijn, wil hij gewoon graag weten waarom hij zoveel problemen in de communicatie heeft (en nog veeeeeeel meer, maar dan wordt het verhaal nog langer)
Onlangs heeft hij een best wel pittige mail gehad van zijn leidinggevend. ZIj gaf aan dat hij niet goed communiceert en dat ze hier een gesprek met hem over wil hebben. En op dit punt in hij dichtgeklapt. Hij wil altijd eerlijk zijn, maar hij wil niet vertellen dat hij waarschijnlijk Asperger heeft en daarom "anders" is. Want hij is bang voor die stempel.
Maandag heeft hij zich ziekgemeld, en gemeld dat hij op dit moment niet in staat is om te werken. Gisteren kwam er een brief van de Arbo, dat hij vandaag langs moest komen.
Die dame van de Arbo nam hem totaal niet serieus.
Ze zei o.a dit soort dingen:
- Praat jezelf niet zo de put in
- Wees blij, er zijn autisten die er veel erger aan toe zijn, en bijvoorbeeld van het dak willen springen.
- Zou je je prettiger voelen als je tijdelijk postzegels kan plakken, als vervangend werk (kom op zeg, hij heeft een post universitaire studie)
- Ik ken genoeg autisten (ook raar dat ze telkens over autisten spreekt) die wel goed functioneren op hun werk.
En zo ging ze maar door.
Ik snap heus wel dat iemand van de Arbo mensen zo snel mogelijk weer aan het werk moet krijgen. Maar moet dit nou zo? Mijn man voelt zich totaal niet serieus genomen.
Wat vinden jullie van de gehele kwestie?
Mijn man is vermoedelijk autistisch (syndroom van Asperger). Al op de universiteit (6 jaar geleden) dacht de uni-psycholoog hieraan. Ik werk in de psychiatrie, en begon ook steeds meer te herkennen.
Hij loopt als vanaf het moment dat hij is gaan werken constant tegen communicatieproblemen aan. Hij doet zijn werk perfect, dat zegt zijn baas ook, maar hij doet er te lang over omdat hij veel te veel naar details kijkt. Nu kan hij niet omgaan met tijdsdruk. En sinds een half jaar moet hij voor zijn werk bij verschillende bedrijven langs gaan. Ook hier vind het hij onwijs moeilijk om goed te communiceren (vragen stellen aan nieuwe mensen, uitleggen wat hij aan het doen is, eigenlijk gewoon alles wat met communicatie te maken heeft. Maar hij wil zijn werk wel goed doen. Soms heeft hij het niet op tijd af, en dan gaat hij soms tot diep in de nacht thuis werken om het af te krijgen, zodat zijn collega's niet zien dat hij zo traag is.
Hij vind dit echt ontzettend moeilijk,en loopt hierin vast.Hij gaat de laatste tijd echt met buikpijn naar zijn werk.
Buiten dit zijn ze onlangs begonnen met de testen voor de diagnose. Hij zit er echt mee dat hij waarschijnlijk autistisch is. Ook als hij dit niet blijkt te zijn, wil hij gewoon graag weten waarom hij zoveel problemen in de communicatie heeft (en nog veeeeeeel meer, maar dan wordt het verhaal nog langer)
Onlangs heeft hij een best wel pittige mail gehad van zijn leidinggevend. ZIj gaf aan dat hij niet goed communiceert en dat ze hier een gesprek met hem over wil hebben. En op dit punt in hij dichtgeklapt. Hij wil altijd eerlijk zijn, maar hij wil niet vertellen dat hij waarschijnlijk Asperger heeft en daarom "anders" is. Want hij is bang voor die stempel.
Maandag heeft hij zich ziekgemeld, en gemeld dat hij op dit moment niet in staat is om te werken. Gisteren kwam er een brief van de Arbo, dat hij vandaag langs moest komen.
Die dame van de Arbo nam hem totaal niet serieus.
Ze zei o.a dit soort dingen:
- Praat jezelf niet zo de put in
- Wees blij, er zijn autisten die er veel erger aan toe zijn, en bijvoorbeeld van het dak willen springen.
- Zou je je prettiger voelen als je tijdelijk postzegels kan plakken, als vervangend werk (kom op zeg, hij heeft een post universitaire studie)
- Ik ken genoeg autisten (ook raar dat ze telkens over autisten spreekt) die wel goed functioneren op hun werk.
En zo ging ze maar door.
Ik snap heus wel dat iemand van de Arbo mensen zo snel mogelijk weer aan het werk moet krijgen. Maar moet dit nou zo? Mijn man voelt zich totaal niet serieus genomen.
Wat vinden jullie van de gehele kwestie?
zaterdag 14 februari 2009 om 11:47
quote:tandenborstel schreef op 12 februari 2009 @ 22:21:
[...]
Die accountancywereld is keihard. Daar is men niet met personen bezig, maar met geld. En die angst is er bij mijn man dus.
Jammer, dat jij als je man misschien heel veel van autisme weten, maar een zo beperkt beeld hebben van "de accountancywereld". Nu is dat toevallig een wereld die ik héél goed ken (jawel, en niet omdat ik toevallig tien jaar bij één kantoor heb gewerkt, ik ken die wereld vanuit een reeks aan perspectieven). Als je met deze defensieve blik in die wereld stapt, hoef je geen autist te zijn om totaal af te branden.
Die arbo-dame lijkt me nogal een hork, de weigering van je man open kaart te spelen is ronduit dom. En echt, verdiep je liever in de wereld waarin hij functioneert, dan dit soort platitudes als uitgangspunt te nemen, want je helpt er niemand verder mee. Vooral je man niet.
[...]
Die accountancywereld is keihard. Daar is men niet met personen bezig, maar met geld. En die angst is er bij mijn man dus.
Jammer, dat jij als je man misschien heel veel van autisme weten, maar een zo beperkt beeld hebben van "de accountancywereld". Nu is dat toevallig een wereld die ik héél goed ken (jawel, en niet omdat ik toevallig tien jaar bij één kantoor heb gewerkt, ik ken die wereld vanuit een reeks aan perspectieven). Als je met deze defensieve blik in die wereld stapt, hoef je geen autist te zijn om totaal af te branden.
Die arbo-dame lijkt me nogal een hork, de weigering van je man open kaart te spelen is ronduit dom. En echt, verdiep je liever in de wereld waarin hij functioneert, dan dit soort platitudes als uitgangspunt te nemen, want je helpt er niemand verder mee. Vooral je man niet.
zaterdag 14 februari 2009 om 11:51
Overigens, tandeborstel, ik ken zoals gezegd die wereld van haver tot gort, van één-pitter tot Big-4, en van samenstelpraktijk tot OOB-controle, en nog zo wat. Als ik jou en je man daarmee kan helpen wil ik dat met alle plezier doen, maar dan even buiten dit forum om.
(Om maar te zeggen dat het vorige bericht misschien wat kribbig klonk, maar zo niet bedoeld was. Ik denk echt dat jij en je man aan een grondige herziening van jullie beeld van deze wereld toe zijn, en dat je dat echt zou kunnen helpen)
(Om maar te zeggen dat het vorige bericht misschien wat kribbig klonk, maar zo niet bedoeld was. Ik denk echt dat jij en je man aan een grondige herziening van jullie beeld van deze wereld toe zijn, en dat je dat echt zou kunnen helpen)
donderdag 19 februari 2009 om 20:07
Rider: Bedankt voor je antwoord. Als je dit leest mag je me wel mailen op ikweethetoonietmeerhoor@gmail.com
vrijdag 20 februari 2009 om 11:34
Tandenborstel,
6 jaar geleden dacht de unipsycholoog er al aan, maar waarom is er nooit een officiële diagnose gesteld? Met een officiële diagnose zijn er opeens allerlei dingen mogelijk. (Ondersteuning voor je vriend.) Hij kan er dan goed / beter mee om leren gaan.
Ik snap op zich dat hij 'geen stempel wil' en ik denk dat de arbo dame nogal... bot is geweest. Suggereren dat iemand maar luciferdoosjes moet vouwen is natuurlijk geen stijl. Maar ik denk ook dat als hij het grootste deel van zijn werk goed doet en uiteindelijk een officiële diagnose heeft, dat hij dit dan ook goed moet kunnen bespreken met zijn baas. Die is tenslotte ook niet heel dom mag ik hopen en iemand met een béétje inlevingsvermogen zal toch geneigd zijn met je vriend mee te denken. Bovendien zal hij dat wel moeten, want sja, je kunt iemand niet ontslaan omdat ie een stoornis in het autistisch spectrum heeft...
6 jaar geleden dacht de unipsycholoog er al aan, maar waarom is er nooit een officiële diagnose gesteld? Met een officiële diagnose zijn er opeens allerlei dingen mogelijk. (Ondersteuning voor je vriend.) Hij kan er dan goed / beter mee om leren gaan.
Ik snap op zich dat hij 'geen stempel wil' en ik denk dat de arbo dame nogal... bot is geweest. Suggereren dat iemand maar luciferdoosjes moet vouwen is natuurlijk geen stijl. Maar ik denk ook dat als hij het grootste deel van zijn werk goed doet en uiteindelijk een officiële diagnose heeft, dat hij dit dan ook goed moet kunnen bespreken met zijn baas. Die is tenslotte ook niet heel dom mag ik hopen en iemand met een béétje inlevingsvermogen zal toch geneigd zijn met je vriend mee te denken. Bovendien zal hij dat wel moeten, want sja, je kunt iemand niet ontslaan omdat ie een stoornis in het autistisch spectrum heeft...
vrijdag 20 februari 2009 om 16:21
quote:tandenborstel schreef op 19 februari 2009 @ 20:07:
Rider: Bedankt voor je antwoord. Als je dit leest mag je me wel mailen op ikweethetoonietmeerhoor@gmail.comMail is onderweg
Rider: Bedankt voor je antwoord. Als je dit leest mag je me wel mailen op ikweethetoonietmeerhoor@gmail.comMail is onderweg
vrijdag 20 februari 2009 om 21:25
vrijdag 20 februari 2009 om 21:28
quote:tangerine schreef op 20 februari 2009 @ 11:34:
Tandenborstel,
6 jaar geleden dacht de unipsycholoog er al aan, maar waarom is er nooit een officiële diagnose gesteld? Met een officiële diagnose zijn er opeens allerlei dingen mogelijk. (Ondersteuning voor je vriend.) Hij kan er dan goed / beter mee om leren gaan.
Ik snap op zich dat hij 'geen stempel wil' en ik denk dat de arbo dame nogal... bot is geweest. Suggereren dat iemand maar luciferdoosjes moet vouwen is natuurlijk geen stijl. Maar ik denk ook dat als hij het grootste deel van zijn werk goed doet en uiteindelijk een officiële diagnose heeft, dat hij dit dan ook goed moet kunnen bespreken met zijn baas. Die is tenslotte ook niet heel dom mag ik hopen en iemand met een béétje inlevingsvermogen zal toch geneigd zijn met je vriend mee te denken. Bovendien zal hij dat wel moeten, want sja, je kunt iemand niet ontslaan omdat ie een stoornis in het autistisch spectrum heeft...
Hij heeft behoorlijk lang in de ontkennisfase gezeten. En pas toen hij echt is gaan vastlopen op zijn werk (vorig jaar ergens) is hij er meer over gaan lezen etc etc.
En toen kregen we te horen dat het autismecentrum een wachtlijst van 13 maanden had. En daar is hij dus nu pas aan de beurt! Ik zou het ook echt prettig vinden als hij wat meer hulp kan krijgen dankzij die diagnose. Een jobcoach bijvoorbeeld!
Tandenborstel,
6 jaar geleden dacht de unipsycholoog er al aan, maar waarom is er nooit een officiële diagnose gesteld? Met een officiële diagnose zijn er opeens allerlei dingen mogelijk. (Ondersteuning voor je vriend.) Hij kan er dan goed / beter mee om leren gaan.
Ik snap op zich dat hij 'geen stempel wil' en ik denk dat de arbo dame nogal... bot is geweest. Suggereren dat iemand maar luciferdoosjes moet vouwen is natuurlijk geen stijl. Maar ik denk ook dat als hij het grootste deel van zijn werk goed doet en uiteindelijk een officiële diagnose heeft, dat hij dit dan ook goed moet kunnen bespreken met zijn baas. Die is tenslotte ook niet heel dom mag ik hopen en iemand met een béétje inlevingsvermogen zal toch geneigd zijn met je vriend mee te denken. Bovendien zal hij dat wel moeten, want sja, je kunt iemand niet ontslaan omdat ie een stoornis in het autistisch spectrum heeft...
Hij heeft behoorlijk lang in de ontkennisfase gezeten. En pas toen hij echt is gaan vastlopen op zijn werk (vorig jaar ergens) is hij er meer over gaan lezen etc etc.
En toen kregen we te horen dat het autismecentrum een wachtlijst van 13 maanden had. En daar is hij dus nu pas aan de beurt! Ik zou het ook echt prettig vinden als hij wat meer hulp kan krijgen dankzij die diagnose. Een jobcoach bijvoorbeeld!
zaterdag 21 februari 2009 om 13:17
quote:wuiles schreef op 12 februari 2009 @ 22:28:
[...]
De wet schrijft voor dat de werkgever waar mogelijk het werk en de werkplek dient aan te passen als daarmee arbeidsongeschiktheid bij de werknemer voorkomen kan worden. Ik adviseer open kaart te spelen en zowel werkgever als bedrijfsarts volledig in te lichten.
Ik zou ook open kaart spelen, met verzwijgen maak je de problemen alleen maar groter. En inderdaad is de werkgever verplicht mee te werken zoals hierboven wordt gezegd. Maar...dat wil niet zeggen dat het ook altijd zo gebeurd, althans dat is mijn ervaring en ook die van mijn man. Misschien zijn wij alletwee wel niet handig (autistisch ) geweest in dat proces, maar bij ons is het niet gelukt. Zorg dus dat je man hierbij ondersteunt wordt als het dreigt mis te gaan (door jouw of iemand anders).
Ik kan me je man zijn gevoelens nu erg goed voorstellen. Het moet ook erg frustrerdend zijn, je weet ook niet meer waar je staat enzo. En die Arbo dame: tja, zulke botte opmerkingen heb ik zeer veel meegemaakt (bedrijfsarts, uwv keuring), "Jij bent helemaal niet autistisch, want zo zie je er niet uit", "ga jij maar lekker gewoon weer aan het werk, dan wordt je vanzelf wel weer beter", "Ik adviseer je een baantje bij de sociale werkplaats te zoeken, dan kan je bijvoorbeeld inpakwerk gaan doen." (heb dus ook gestudeerd en ben zeker niet te beroerd om laag opgeleid werk te doen, maar in de sociale werkplaats....). Tegen mijn man werden soortgelijke opmerkingen gemaakt. Ik ben zeker niet op mijn mondje gevallen, maar door mijn traagheid reageer ik dus nooit op dit soort opmerkingen, pas uren later besef ik wat er werkelijk is gezegd. Het dringt gewoon nooit door op het moment zelf.
Ik wens jullie bieden veel sterkte!
[...]
De wet schrijft voor dat de werkgever waar mogelijk het werk en de werkplek dient aan te passen als daarmee arbeidsongeschiktheid bij de werknemer voorkomen kan worden. Ik adviseer open kaart te spelen en zowel werkgever als bedrijfsarts volledig in te lichten.
Ik zou ook open kaart spelen, met verzwijgen maak je de problemen alleen maar groter. En inderdaad is de werkgever verplicht mee te werken zoals hierboven wordt gezegd. Maar...dat wil niet zeggen dat het ook altijd zo gebeurd, althans dat is mijn ervaring en ook die van mijn man. Misschien zijn wij alletwee wel niet handig (autistisch ) geweest in dat proces, maar bij ons is het niet gelukt. Zorg dus dat je man hierbij ondersteunt wordt als het dreigt mis te gaan (door jouw of iemand anders).
Ik kan me je man zijn gevoelens nu erg goed voorstellen. Het moet ook erg frustrerdend zijn, je weet ook niet meer waar je staat enzo. En die Arbo dame: tja, zulke botte opmerkingen heb ik zeer veel meegemaakt (bedrijfsarts, uwv keuring), "Jij bent helemaal niet autistisch, want zo zie je er niet uit", "ga jij maar lekker gewoon weer aan het werk, dan wordt je vanzelf wel weer beter", "Ik adviseer je een baantje bij de sociale werkplaats te zoeken, dan kan je bijvoorbeeld inpakwerk gaan doen." (heb dus ook gestudeerd en ben zeker niet te beroerd om laag opgeleid werk te doen, maar in de sociale werkplaats....). Tegen mijn man werden soortgelijke opmerkingen gemaakt. Ik ben zeker niet op mijn mondje gevallen, maar door mijn traagheid reageer ik dus nooit op dit soort opmerkingen, pas uren later besef ik wat er werkelijk is gezegd. Het dringt gewoon nooit door op het moment zelf.
Ik wens jullie bieden veel sterkte!
