Werk & Studie
alle pijlers
Werk in het onderwijs, zit ziek thuis, stel ik me nu aan?
woensdag 17 september 2008 om 12:40
Dag allemaal,
Ik sta nu voor het derde jaar voor de klas op het vmbo-bovenbouw.
De drie jaar werk ik op dezelfde school en ik ben elk jaar al tegen organisatorische problemen aangelopen. Dit schooljaar heb ik verkeerde klassen gekregen. Ook heeft mijn kernteamleider tegen mij gezegd dat het wel mogelijk moest zijn om op vrijdagmiddag vrijgekregen, maar dat blijkt ook niet te lukken.
Ik word gek van het feit dat er dingen worden gezegd, maar als het puntje bij paaltje komt, blijkt het anders te zijn.
Nu ben ik bijna een maand aan het werk en heb inmiddels een roosterwijziging gehad. En ook deze klopt niet! Ik heb nu een klas die ik niet zou moeten hebben. Maar ook al ga ik er niet mee accoord, toch word ik met mijn rug tegen de muur gezet en mag ik het zolang oplossen. En verder informeert niemand van bovenaf even hoe het gaat en wat ik doe om met dit probleem om te gaan.
Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik helemaal niks te zeggen heb op de school. Dat ik maar gewoon een lesboer ben. Lekker zakelijk. Maar aan de andere kant wordt je wel aangesproken op je (enorme) verantwoordelijk en op je gevoel (ten opzichte van de leerlingen).
Maar als ik goed wil lesgeven, moet ik mijn gevoel toelaten. Anders kan ik nooit iets bereiken met mijn leerlingen.
En als ik de organisatie wil overleven en daar niet gestressed van wil raken, dan moet ik heel zakelijk zijn, maar dat heeft weer een minder effect op mijn lessen.
Ik kan echt de balans niet meer vinden. Elke keer komt er weer een probleem, die mij in een positie wringt waar ik niet in wil zitten.
Sinds vandaag zit ik ziek thuis. Ik voel me door deze ellende inmiddels ook lichamelijk ziek. Gisteren heb ik wel vijf keer moeten huilen op mijn werk! Ik heb morgen een afspraak met de bedrijfsarts.
Moet ik me niet aanstellen en gewoon werken of is het logisch dat ik het niet meer trek??? Ik weet het echt niet meer!
Ik sta nu voor het derde jaar voor de klas op het vmbo-bovenbouw.
De drie jaar werk ik op dezelfde school en ik ben elk jaar al tegen organisatorische problemen aangelopen. Dit schooljaar heb ik verkeerde klassen gekregen. Ook heeft mijn kernteamleider tegen mij gezegd dat het wel mogelijk moest zijn om op vrijdagmiddag vrijgekregen, maar dat blijkt ook niet te lukken.
Ik word gek van het feit dat er dingen worden gezegd, maar als het puntje bij paaltje komt, blijkt het anders te zijn.
Nu ben ik bijna een maand aan het werk en heb inmiddels een roosterwijziging gehad. En ook deze klopt niet! Ik heb nu een klas die ik niet zou moeten hebben. Maar ook al ga ik er niet mee accoord, toch word ik met mijn rug tegen de muur gezet en mag ik het zolang oplossen. En verder informeert niemand van bovenaf even hoe het gaat en wat ik doe om met dit probleem om te gaan.
Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik helemaal niks te zeggen heb op de school. Dat ik maar gewoon een lesboer ben. Lekker zakelijk. Maar aan de andere kant wordt je wel aangesproken op je (enorme) verantwoordelijk en op je gevoel (ten opzichte van de leerlingen).
Maar als ik goed wil lesgeven, moet ik mijn gevoel toelaten. Anders kan ik nooit iets bereiken met mijn leerlingen.
En als ik de organisatie wil overleven en daar niet gestressed van wil raken, dan moet ik heel zakelijk zijn, maar dat heeft weer een minder effect op mijn lessen.
Ik kan echt de balans niet meer vinden. Elke keer komt er weer een probleem, die mij in een positie wringt waar ik niet in wil zitten.
Sinds vandaag zit ik ziek thuis. Ik voel me door deze ellende inmiddels ook lichamelijk ziek. Gisteren heb ik wel vijf keer moeten huilen op mijn werk! Ik heb morgen een afspraak met de bedrijfsarts.
Moet ik me niet aanstellen en gewoon werken of is het logisch dat ik het niet meer trek??? Ik weet het echt niet meer!
woensdag 17 september 2008 om 20:28
Ik sluit me aan bij Meds die eerder al schreef dat je het systeem niet kunt veranderen, maar wel hoe jij daar zelf mee om gaat.
Als ik je posts lees, dan denk ik dat jij je TE verantwoordelijk voelt. Ik lees dat jij je verantwoordelijk voelt voor de kwaliteit van jouw lessen en dat is OK, want dat kun je zelf beinvloeden. Maar ik lees bijvoorbeeld ook dat jij je verantwoordelijk voelt voor de achterstand van de eindexamenleerlingen (of het je in elk geval erg aantrekt). En dat is iets wat buiten jouw beinvloedingssfeer ligt en wat je dus van je af zou moeten zetten. De reden dat jou dat niet lukt, is denk ik omdat jij het leed van de hele school op je schouders neemt, vermoedelijk vanuit een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en/of (te grote) betrokkenheid.
Als je morgen bij de bedrijfsarts bent, bespreek dan of dit iets is waar bedrijfsmaatschappelijk werk of de bedrijfspsycholoog je bij zou kunnen helpen.
Jij bent niet de enige die zich dit soort dingen (teveel) aantrekt. Als je hier in het onderwijs tegen aan loopt, dan is de kans groot dat je dit in het bedrijfsleven ook zult doen. Het is een karaktereigenschap. En dat is niet erg, hij spreekt juist erg voor je. Maar het probleem is dat je er nu last van krijgt in je dagelijks professioneel functioneren.
Ik ken zelf meerdere mensen die voor vergelijkbare klachten hulp hebben gehad en zij zijn daar allemaal erg mee geholpen.
Sterkte!
Als ik je posts lees, dan denk ik dat jij je TE verantwoordelijk voelt. Ik lees dat jij je verantwoordelijk voelt voor de kwaliteit van jouw lessen en dat is OK, want dat kun je zelf beinvloeden. Maar ik lees bijvoorbeeld ook dat jij je verantwoordelijk voelt voor de achterstand van de eindexamenleerlingen (of het je in elk geval erg aantrekt). En dat is iets wat buiten jouw beinvloedingssfeer ligt en wat je dus van je af zou moeten zetten. De reden dat jou dat niet lukt, is denk ik omdat jij het leed van de hele school op je schouders neemt, vermoedelijk vanuit een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en/of (te grote) betrokkenheid.
Als je morgen bij de bedrijfsarts bent, bespreek dan of dit iets is waar bedrijfsmaatschappelijk werk of de bedrijfspsycholoog je bij zou kunnen helpen.
Jij bent niet de enige die zich dit soort dingen (teveel) aantrekt. Als je hier in het onderwijs tegen aan loopt, dan is de kans groot dat je dit in het bedrijfsleven ook zult doen. Het is een karaktereigenschap. En dat is niet erg, hij spreekt juist erg voor je. Maar het probleem is dat je er nu last van krijgt in je dagelijks professioneel functioneren.
Ik ken zelf meerdere mensen die voor vergelijkbare klachten hulp hebben gehad en zij zijn daar allemaal erg mee geholpen.
Sterkte!
donderdag 18 september 2008 om 09:00
goddegodde godde, zo treffend, ik vertel wel eens aan mijn man e.a , ik zie zijn oren werkelijk groeien en zijn wenkbrauwen komen tot aan zijn haargrens, heb hem eens laten komen op school en op kamp!!!!!!!
die heeft een diepe buiging voor me gemaakt en de grond onder m'n voeten gekust.
Ja laten we ruilen.
leuk, wil ik weleens zien.
Het is een pain in the ass hoe scholen communiceren en oplossen en je moet altijd je ongenoegen erover blijven tonen, misschien hebben ze drie generaties later er wat aan.
Er is nu weer geklooi met cv, komt erop neer dat parttimers zoals ik ,dagen moeten gaan inhalen want ik laat ze verplicht uitbetalen, ik werk dus bewust drie dagen en nu moet ik dagen inhalen, dat doe ik niet want ik werk niet voor niks drie dagen, wordt het dus nu van mijn salaris afgetrokken,hoe bemoedigend kun je zijn, heb je 1 iemand hierover gehoord , nee , dus ik zeg vooral je gal spuwen, heel veel en heel hard.
Het probleem is met dit orgaan dat een leraar op t moment dat ie echt heel goed is geworden andere taken krijgt binnen een school, omdat ie al zolang meedraait en zo goed is en dan maken ze hem directeur , zijn we een goede leraar kwijt en hebben een slechte directeur.Ik noem maar iets.
Dat moeten ze ook eens anders gaan doen, zet gewoon een projectleider op die plek ghe ghe.
zwaait terug naar calvijn!
Is er al wat>??
donderdag 18 september 2008 om 10:13
Ik heb ook ooit in zo'n bijna-overspannen situatie gezeten, en werk ook in het onderwijs.
Wat je moet doen is een meersporenbeleid:
1) praat met de arbo-arts over wat je dwars zit en over wat de gevolgen voor jou zijn. Er moeten betere afspraken komen tussen jou en je baas, wat niet wil zeggen dat je in alles gelijk moet krijgen. Soms kun je het niet zo krijgen als je het hebben wilt. Maar je moet wel weten waar je aan toe bent.
2) leer zelf om meer afstand te nemen. Je oververantwoordelijk voelen is een prima recept om overspannen te raken. Uiteindelijk schieten je leerlingen daar ook niets mee op. Praat evt met maatschappelijk werk oid om te leren meer los te laten.
3) voor nu acuut: ik kreeg destijds van mijn huisarts de opdracht om 2 keer per dag, regen of geen regen, een uur te gaan wandelen of fietsen. Dat was een uitstekend middel tegen de huilbuien en de acute stress. Van binnenzitten en computeren wordt het namelijk erger.
4) ga zo snel mogelijk weer aan het werk. Niet omdat ik zo streng ben, maar omdat de drempel om weer naar school te gaan steeds groter wordt. Dat begint al na een paar weken. Zorg dus dat je na uiterlijk twee weken weer naar school gaat, al is het maar voor een paar uurtjes. Als je dat niet doet is de kans groot dat je alleen maar zieker en ellendiger wordt, en langdurig ziek thuis komt te zitten.
Sterkte!
Wat je moet doen is een meersporenbeleid:
1) praat met de arbo-arts over wat je dwars zit en over wat de gevolgen voor jou zijn. Er moeten betere afspraken komen tussen jou en je baas, wat niet wil zeggen dat je in alles gelijk moet krijgen. Soms kun je het niet zo krijgen als je het hebben wilt. Maar je moet wel weten waar je aan toe bent.
2) leer zelf om meer afstand te nemen. Je oververantwoordelijk voelen is een prima recept om overspannen te raken. Uiteindelijk schieten je leerlingen daar ook niets mee op. Praat evt met maatschappelijk werk oid om te leren meer los te laten.
3) voor nu acuut: ik kreeg destijds van mijn huisarts de opdracht om 2 keer per dag, regen of geen regen, een uur te gaan wandelen of fietsen. Dat was een uitstekend middel tegen de huilbuien en de acute stress. Van binnenzitten en computeren wordt het namelijk erger.
4) ga zo snel mogelijk weer aan het werk. Niet omdat ik zo streng ben, maar omdat de drempel om weer naar school te gaan steeds groter wordt. Dat begint al na een paar weken. Zorg dus dat je na uiterlijk twee weken weer naar school gaat, al is het maar voor een paar uurtjes. Als je dat niet doet is de kans groot dat je alleen maar zieker en ellendiger wordt, en langdurig ziek thuis komt te zitten.
Sterkte!
donderdag 18 september 2008 om 18:28
Ik ben vandaag bij de bedrijfsarts langsgeweest.
Hij snapte mijn probleem en vond ook dat de communicatie naar mij toe niet goed is geweest. Als het niet lukt, dan moeten ze dat eerlijk aangeven en mij geen hoop geven of me aan het lijntje houden.
Hij gaat een brief schrijven (vandaag nog) naar mijn afdelingsdirecteur waarin hij de situatie aangeeft en het advies geeft om mijn huidige roosterproblemen prioriteit te geven.
Hij hoopt daarbij dat dat ook snel zichtbaar voor mij is.
We hebben afgesproken dat ik maandag gewoon ga werken. Dit wil ik zelf ook, want anders wordt de drempel inderdaad steeds hoger.
Tevens overweeg ik om aan te vragen dat ik bij een ander kernteam ga. Dit moet mogelijk zijn.
De communicatieproblemen liggen namelijk vooral tussen mij en mijn kernteamleider. Hij belooft dingen die hij niet waar kan maken en als ik hem daarmee confronteer, dan geeft hij zich niet thuis. Daarom heb ik het gevoel dat we een scheve verhouding hebben. Ik ben het vertrouwen in hem kwijt.
Ook ga ik duidelijker mijn grenzen aangeven. Ik moet niet alles doen wat men van mij vraagt.
Alvast hartstikke bedankt voor jullie reacties. Het steunt mij erg
Hij snapte mijn probleem en vond ook dat de communicatie naar mij toe niet goed is geweest. Als het niet lukt, dan moeten ze dat eerlijk aangeven en mij geen hoop geven of me aan het lijntje houden.
Hij gaat een brief schrijven (vandaag nog) naar mijn afdelingsdirecteur waarin hij de situatie aangeeft en het advies geeft om mijn huidige roosterproblemen prioriteit te geven.
Hij hoopt daarbij dat dat ook snel zichtbaar voor mij is.
We hebben afgesproken dat ik maandag gewoon ga werken. Dit wil ik zelf ook, want anders wordt de drempel inderdaad steeds hoger.
Tevens overweeg ik om aan te vragen dat ik bij een ander kernteam ga. Dit moet mogelijk zijn.
De communicatieproblemen liggen namelijk vooral tussen mij en mijn kernteamleider. Hij belooft dingen die hij niet waar kan maken en als ik hem daarmee confronteer, dan geeft hij zich niet thuis. Daarom heb ik het gevoel dat we een scheve verhouding hebben. Ik ben het vertrouwen in hem kwijt.
Ook ga ik duidelijker mijn grenzen aangeven. Ik moet niet alles doen wat men van mij vraagt.
Alvast hartstikke bedankt voor jullie reacties. Het steunt mij erg
donderdag 18 september 2008 om 21:23
Even iets heel anders.... ik werk zelf in het onderwijs. Maar ik doe voornamelijk de rt (dus 1 op 1 werken met kids). Vind ik heel leuk. Je kan dan meer de diepte in met een kind. Misschien voel je je dan minder een lesboer? Het is maar een idee hoor! Of je combineert het. Dus de helft rt en de helft lesgevende taken. Misschien moet je dan eerst wel een opleiding gaan volgen (ik heb een post-hbo opleiding remedial teaching gedaan). Dus da's dan nu wel zwaar in jouw situatie. Maar misschien werkt het op de lange termijn?
Sowieso heel veel sterkte met alles! Ik hoop dat je er weer plezier in krijgt. Het onderwijs is prachtig! Het is geweldig om mensen iets te leren en je krijgt er (als het goed is) heel veel voor terug.
Sowieso heel veel sterkte met alles! Ik hoop dat je er weer plezier in krijgt. Het onderwijs is prachtig! Het is geweldig om mensen iets te leren en je krijgt er (als het goed is) heel veel voor terug.
woensdag 24 september 2008 om 15:04
RT lijkt me ook heel mooi idd. Misschien als ik wat meer rust voor mezelf heb gevonden, ga ik toch eens naar opleidingsmogelijkheden kijken.
Ook decaan lijkt me mooi, omdat je dan toch individueel met leerlingen kijkt naar de toekomst.
@Lindakraakman: Mijn leerlingen? Die houden me nu nog op de been. Ik heb heel veel leuke leerlingen. Helaas door deze situatie is het voor mij heel moeilijk om heel leuk terug te zijn. Gelukkig lukt mij dat wel grotendeels, maar de nu nog lastige/ vervelende leerlingen benader in toch minder subtiel en geduldig als dat ik normaal doe.
We zijn nu bijna een week verder sinds mijn bezoek aan de bedrijfsarts en ik heb nog helemaal niks gehoord.
Zowel van mijn directeur als mijn kernteamleider niet. Daar baal ik echt van. Ik hoopte stiekem toch wel op een beetje interesse nu ze weten dat het niet goed met me gaat.
Ook heb ik nog niks over mijn rooster gehoord.
Ook decaan lijkt me mooi, omdat je dan toch individueel met leerlingen kijkt naar de toekomst.
@Lindakraakman: Mijn leerlingen? Die houden me nu nog op de been. Ik heb heel veel leuke leerlingen. Helaas door deze situatie is het voor mij heel moeilijk om heel leuk terug te zijn. Gelukkig lukt mij dat wel grotendeels, maar de nu nog lastige/ vervelende leerlingen benader in toch minder subtiel en geduldig als dat ik normaal doe.
We zijn nu bijna een week verder sinds mijn bezoek aan de bedrijfsarts en ik heb nog helemaal niks gehoord.
Zowel van mijn directeur als mijn kernteamleider niet. Daar baal ik echt van. Ik hoopte stiekem toch wel op een beetje interesse nu ze weten dat het niet goed met me gaat.
Ook heb ik nog niks over mijn rooster gehoord.
